Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

K., dnia 17 listopada 2016 r.

Sąd Okręgowy w Kaliszu II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 17 listopada 2016r. w Kaliszu

na rozprawie

sprawy z powództwa F. M.

przeciwko S. M.

o zapłatę

na skutek apelacji powoda F. M.

od wyroku Sądu Rejonowego w Ostrzeszowie

z dnia 1 czerwca 2016r. sygn. akt I C 192/15

1.  oddala apelację;

2.  zasądza od powoda na rzecz pozwanego kwotę 3600 (trzy tysiące sześćset) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym.

SSO Janusz Roszewski SSO Jacek Chmura SSR del. Anna Kruk

Sygnatura akt II Ca 429/16

UZASADNIENIE

F. M. w pozwie z dnia 25 lutego 2015r. skierowanym przeciwko S. M. wystąpił o zasądzenie kwoty 54.000 zł
z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz kosztami postępowania, tytułem odszkodowania za bezumowne korzystanie
z pokoi, 3 pomieszczeń na strychu, garażu i 3 pomieszczeń w budynku przy chlewie na nieruchomości położonej w miejscowości O.
nr 14, za okres 3 lat wstecz tj. 36 m-cy od dnia 1 lutego 2012r.

Pozwany w odpowiedzi na pozew wniósł o jego oddalenie i zasądzenie kosztów procesu.

Sąd Rejonowy w Ostrzeszowie oddalił powództwo i zasądził od powoda F. M. na rzecz pozwanego S. M. kwotę 3.617 zł tyłem zwrotu kosztów procesu.

Apelacje od wyroku Sadu Rejonowego w Ostrzeszowie z dnia 1 czerwca 2016r. wniósł powód zaskarżając wyrok w całości.

Zaskarżonemu wyrokowi apelujący zarzucił naruszenie art. 217 § 1 w zw. z art. 227 kpc, art. 224 § 1 kpc , art. 232 kpc w zw. z art. 6 kc,, 233k.p.c. i art. 328 § 2 kpc, które to polegające na oddaleniu wniosków dowodowych zgłoszonych przez powoda, nieprzeprowadzeniu prawidłowego postępowania dowodowego w sposób wszechstronny i bezstronny a co za tym idzie uniemożliwienie wyjaśnienia i ustalenia istotnej dla prawy okoliczności zakresu posiadania pomieszczeń przez pozwanego, zasad zamieszkiwania przez pozwanego i odpowiadającemu temu posiadaniu wynagrodzeniu należnemu powodowi, danie wiary zeznaniom pozwanego w sytuacji gdy pozwany innej sprawie toczącej się w pierwszej instancji przed Sądem Okręgowym sporządził odbiegające od prawdy oświadczenie o stanie majątkowym przez co uzyskał zwolnienie od kosztów sądowych, sprzeczność ustaleń sądu z treścią zgromadzonego materiału dowodowego polegająca na przyjęciu, że powód siłą usunął pozwanego z mieszkania, podczas gdy ten nadal zajmuje tam pokoje oraz nie dokonaniu oceny wiarygodności i mocy dowodów znajdujących się w aktach sprawy, stwierdzeniu w uzasadnieniu wyroku, iż Sąd pomija zeznania świadków przesłuchanych w sprawie, oraz już przesłuchanych.

Wskazując na powyższe naruszenia prawa procesowego, apelujący wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania przy uwzględnieniu kosztów dotychczasowego postępowania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja powoda nie zasługuje na uwzględnienie.

Sąd Okręgowy w całości podziela ustalenia faktyczne i rozważania dokonane przez Sąd Rejonowy i uznaje je za własne. W takiej sytuacji gdy sąd odwoławczy orzeka na podstawie materiału dowodowego zgromadzonego
w pierwszej instancji i aprobuje dotychczasowe ustalenia, nie musi ich powtarzać (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 26 kwietnia 2007 r., II CSK 18/07, Lex nr 966804; orzeczenie Sadu Najwyższego z dnia 13 grudnia 1935 r., C III 680/34. Zb. Urz. 1936, poz. 379, z dnia 14 lutego 1938 r.., C II 21172/37, Przegląd Sądowy 1938, poz. 380 i z dnia 19 listopada 1998 r., III CKN 792/98, OSNC 1999, nr 4, poz. 83; wyrok Sądu Najwyższego z dnia
9 marca 2006 r., I CSK 147/05).

Nie doszło do naruszenia wskazanych w apelacji przepisów postepowania dotyczących zasad gromadzenia materiału dowodowego, w szczególności zasad swobodnej oceny dowodów oraz sprzeczności ustaleń faktycznych z wynikami postepowania dowodowego, które skarżący upatruje w ustaleniach obejmujących okoliczności mające wpływ na ocenę dochodzonego roszczenia odszkodowawczego.

Wszechstronne rozważenie zebranego materiału oznacza uwzględnienie wszystkich dowodów przeprowadzonych w postępowaniu oraz wszystkich okoliczności towarzyszących przeprowadzaniu poszczególnych środków dowodowych, a mających znaczenie dla ich mocy i wiarygodności (por.
W. Siedlecki, Realizacja zasady swobodnej oceny dowodów w polskim procesie cywilnym, NP 1966, nr 4, s. 20).

Sąd Rejonowy wszechstronnie rozważył zebrany w tej sprawie materiał dowodowy w zakresie wiarygodności oraz mocy dowodowej. Swoje twierdzenia Sąd I instancji przekonująco i należycie uzasadnił.

W żadnym razie nie jest uzasadnione dopatrywanie się przez powoda naruszenia przekroczenia zasady swobodnej oceny dowodów w odniesieniu do dowodu z zeznań pozwanego, któremu dał wiarę co do faktu, że zamieszkiwał w on na spornej obecnie nieruchomosci od urodzenia za zgodą rodziców a następnie brata, zaś istniejące spory dotyczyły nie tyle prawa pozwanego do zamieszkiwania na nieruchomosci, lecz żądania powoda partycypacji przez pozwanego w kosztach opłat za media. W sytuacji, gdy twierdzenia pozwanego, że w okresie spornym powód nie żądał wydania pomieszczeń na nieruchomosci oraz zapłaty za ich używanie, okazały się niespornymi między stronami, to zasadnie Sąd Rejonowy wskazał na brak podstaw do kontynuowania postępowania dowodowego co do okoliczności dotyczących wysokości odszkodowania. Stanowisko Sądu Rejonowego jest zasadne tym bardziej, że przedmiot roszczenia został w pozwie wyraźnie ograniczony do okresu trzech lat poprzedzających datę wniesienia pozwu. Oceny prawdziwości twierdzeń pozwanego nie uchybia podważenie wiarygodności jego oświadczenia majątkowego złożonego w innym postępowaniu dla celów uzyskania zwolnienia od kosztów sądowych.

Za istotne w tej mierze dla rozstrzygnięcia sprawy należy natomiast uznać okoliczności wynikające z zeznań stron dotyczących przyczyn zamieszkiwania przez pozwanego na nieruchomosci powoda. Wynika z nich, że powód wykonywał w tym zakresie zobowiązanie względem rodziców, którzy uczynili pozwanego beneficjentem ich woli, aby zamieszkiwał on wraz powodem do czasu wybudowania się i zamieszkania na swoim. Skoro uprawnienie do zamieszkiwania, odpowiadające swoją treścią służebności mieszkania, było zaakceptowane przez powoda, zatem zgodnie z art. 6.k.c. sprawą powoda było wykazanie okoliczności jego wygaśnięcia, uzasadniającym powstanie w okresie wskazanym w pozwie roszczenia o zapłatę odszkodowania z tytułu bezumownego zamieszkiwania. Powód tej okoliczności jednak nie wykazał, natomiast twierdzenia i dowody odwołujące się do faktów zaistniałych po wytoczeniu powództwa o zapłatę, czy już po wydaniu wyroku przed sądem
I instancji podlegały z mocy art. 227 i art. 217 §2 k.p.c. pominięciu, bowiem nie dotyczą okoliczności istnych dla rozstrzygnięciu o zakresie roszczenia powoda.

Na podstawie prawidłowo dokonanych ustaleń faktycznych Sąd
I instancji zasadnie stwierdził, że roszczenie powoda nie znajduje oparcia
w art. 224 §1 i art. 225 k.c. Sąd Rejonowy szczegółowo i należycie uzasadnił swoje stanowisko, które w całości zasługuje na aprobatę.

Z podanych wyżej przyczyn apelacja powoda jako bezzasadna podlega oddaleniu (art. 385 k.p.c.).

O kosztach postępowania apelacyjnego orzeczono na podstawie m.in.
art. 98 §1 w zw. z art. 108 §1 k.p.c. uwzględniając zasadę odpowiedzialności stron za wynik tego postępowania.

SSO Janusz Roszewski SSO Jacek Chmura SSR del. Anna Kruk