Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 grudnia 2016 r.

Sąd Okręgowy w Świdnicy, II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Piotr Rajczakowski

po rozpoznaniu w dniu 7 grudnia 2016 r. w Świdnicy

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...) w W.

przeciwko R. Z.

o zapłatę 891,50 zł

na skutek apelacji pozwanego

od wyroku Sądu Rejonowego w Ząbkowicach Śląskich

z dnia 14 września 2016r., sygn. akt I C 463/16

I.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że obniża zasądzoną od pozwanego na rzecz strony powodowej kwotę 486,16 zł do 319,85 (trzysta dziewiętnaście złotych 85/100) zł ( pkt I), a koszty procesu do 140,40 zł ( pkt II),

II.  oddala dalej idącą apelację,

III.  zasądza od strony powodowej na rzez pozwanego 10,20 zł kosztów postępowania apelacyjnego.

Sygn. akt II Ca 998/16

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z 14 września 2016r. Sąd Rejonowy zasądził od pozwanego R. Z. na rzecz strony powodowej (...) w W. kwotę 486,16 zł z odsetkami ustawowymi oraz orzekł o kosztach procesu. Apelację od powyższego wyroku złożył pozwany, wnosząc o jego uchylenie i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania. Sąd Okręgowy rozpoznając apelację oprał się na ustaleniach faktycznych Sądu Rejonowego i zważył co następuje. Apelacja podlegała częściowemu uwzględnieniu, choć przede wszystkim z innych przyczyn niż w niej wskazane. W ocenie Sądu Okręgowego, wbrew stanowisku Sądu pierwszej instancji, pozwany skutecznie jednak wypowiedział zawartą z poprzednikiem prawnym strony powodowej umowę. Gdy bowiem najpierw pozyskał telefonicznie adres, na który miał zwrócić sprzęt niezbędny do realizacji usług operatora, a następnie skutecznie odesłał tenże sprzęt, to tym samym co najmniej dorozumianie dokonał powyższego wypowiedzenia tejże umowy. Nie można zaś odmówić racji skarżącemu, że nawet strona powodowa nie twierdziła, aby bez odesłanego, należącego do operatora sprzętu, możliwe było dalsze korzystanie z jego produktów. Jak wynika zatem z dowodu doręczenia (80) odbiór powyższego sprzętu przez przedstawiciela operatora nastąpił w dniu 23 grudnia 2013r. W zawartej przez pozwanego z operatorem umowy z 5 sierpnia 2011r. (k. 19) przewiedziana została możliwość jej pisemnego wypowiedzenia ze skutkiem na koniec okresu rozliczeniowego następującego po okresie, w którym zostało dokonane wypowiedzenie (pkt I ust. 1) i do tego też sposobu wypowiedzenia odwołano się w zmianie umowy z 23 listopada 2012r. (k.94). Nadto zauważyć należy, że strony wprawdzie przewidziały formę pisemną dla powyższego wypowiedzenia, nie określając jednak rygoru braku jej zachowania. Zgodnie zaś z art. 73 § 1 k.c., w brzmieniu z okresu zawarcia, obowiązywania i wskazanego wypowiedzenia umowy stron, jeżeli ustawa zastrzega dla czynności prawnej formę pisemną, czynność dokonana bez zachowania zastrzeżonej formy jest nieważna tylko wtedy, gdy ustawa przewiduje rygor nieważności. Zastrzeżenie natomiast formy pisemnej bez rygoru nieważności, ma tylko ten skutek, że jest to forma zastrzeżona jedynie dla celów dowodowych (ad probationem – art. 74 § 1 k.c.). W takich więc okolicznościach nie było przeszkód do przyjęcia skuteczności wskazanego wypowiedzenia umowy per facta conkludentia. Zauważyć przy tym należy, że mimo zwrócenia przez Sąd uwagi pełnomocnika strony powodowej na powyższe okoliczności (k. 86 odwr.) w piśmie z 28 czerwca 2016r. nie odniósł się on w sposób konkretny i rzeczowy do istoty powyższej kwestii. Gdy zaś powyższe oświadczenie o wypowiedzeniu dotarło do adresata (poprzez odbiór przesyłki) w dniu 23 grudnia 2013r., to upływ okresu wypowiedzenia, a tym samym zakończenie trwania umowy, miał miejsce z końcem stycznia 2014r. i do tego też czasu należne były kontrahentowi pozwanego opłaty za korzystanie z usług objętych umową, wynikające z faktur: z 6 listopada 2013r. – 105,99 zł. (k. 21), z 4 grudnia 2013r. – 106,93 zł (k. 23), z 7 stycznia 2014r. – 98,89 zł (k. 25) oraz kwota 8,04 zł (k.31), wynikająca z odsetkowej noty obciążeniowej, co łącznie zamknęło się kwotą 319,85 zł. Dalej idąca apelacja pozwanego nie mogła podlegać uwzględnieniu, gdyż nie udowodnił on w wiarygodny sposób braku realizacji umowy przez operatora w okresie wcześniejszym, a jego stanowisko w tym przedmiocie było sprzeczne, skoro w sprzeciwie od nakazu zapłaty (k. 65) twierdził on, że zaprzestanie powyższej realizacji miało miejsce prawdopodobnie przed 13 listopada 2013r., a w zeznaniach, że nastąpiło ono mniej więcej od 11 października 2013r. (k. 86 odwr.). Z powyższych przyczyn Sąd Okręgowy, na podstawie art. 386 § 1 k.p.c., zmienił zaskarżony wyrok (pkt I) orzekając o kosztach procesu na podstawie art. 100 k.p.c. i stosunkowo je rozdzielając, przy przyjęciu, że strona powodowa wygrała sprawę w 36%, a zatem należne jej koszty zamknęły się kwotą 140,40 zł. Dalej idąca apelacja, na podstawie art. 385 k.p.c., podlegała oddaleniu (pkt II), a o kosztach postępowania apelacyjnego (pkt III) orzeczono na podstawie art. 100 w zw. z art. 391 § 1 k.p.c., zasadzając na rzecz pozwanego, stosownie do wyniku sprawy w postępowaniu odwoławczym, część poniesionych kosztów procesu – opłaty od pozwu (30 zł x 34%).