Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 21 sierpnia 2015 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział
w Ł. po rozpatrzeniu wniosku z dnia 2 czerwca 2015 roku odmówił M. M. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy na podstawie ustawy z dnia
17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.
W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS
z dnia 11 sierpnia 2015 roku ubezpieczony nie został uznany za niezdolnego do pracy, wobec czego brak jest podstaw do przyznania mu renty z tytułu niezdolności do pracy.

/decyzja – k. 36 plik III akt ZUS/

W dniu 22 września 2015 roku M. M. złożył odwołanie od powyższej decyzji, wnosząc o jej zmianę i przyznanie mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Odwołujący podniósł, że od 2005 roku rozpoczął leczenie dolegliwości kręgosłupa lędźwiowego, a od dłuższego czasu doskwiera mu również ból kręgosłupa szyjnego, ból stawu łokciowego z ograniczoną ruchomością oraz lewego stawu kolanowego. Dolegliwości te uniemożliwiają mu wykonywanie podstawowych czynności ruchowych, tj. poruszanie się, zmianę pozycji ciała, schylania, klękania, ruchów obrotowych tułowia, podnoszenia jakichkolwiek ciężarów, ruchów obrotowych dłonią prawą. Wymienione dolegliwości i długotrwały ból doprowadziły do powstania poważnych problemów – obecnie leczy się w PZP.

/odwołanie – k. 2-3/

W odpowiedzi na odwołanie z dnia 13 października 2015 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych wniósł o jego oddalenie, wskazując argumenty tożsame z powołanymi
w zaskarżonej decyzji.

/odpowiedź na odwołanie – k. 48/

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca M. M. urodził się w dniu (...). Ukończył technikum energetyczne. Wnioskodawca był zatrudniony jako handlowiec, dyrektor ds. sprzedaży, prowadził pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie usług klimatyzacyjnych.

/okoliczności bezsporne, nadto: kwestionariusz – k. 5-6 i świadectwa pracy – k. 9-10,k.13 plik III akt ZUS, wywiad zawodowy - dokumentacja orzeczniczo-lekarska ZUS /

W okresie od dnia 22 lipca 2014 roku do dnia 16 lipca 2015 roku M. M. pobierał świadczenie rehabilitacyjne.

/okoliczność bezsporna/

W dniu 2 czerwca 2015 roku wnioskodawca wystąpił z wnioskiem o ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

/wniosek – k. 1 plik III akt ZUS/

Lekarz Orzecznik ZUS po przeprowadzeniu bezpośredniego badania wnioskodawcy
i dokonaniu analizy przedstawionej dokumentacji medycznej rozpoznał u niego zmiany zwyrodnieniowo – dyskopatyczne odcinka szyjnego i L-S kręgosłupa bez ubytków neurologicznych z czynnościowym ograniczeniem ruchomości w odcinku L-S kręgosłupa, stan po artoskopii stawu kolanowego lewego bez istotnego upośledzenia sprawności ruchomej, stan po złamaniu kości łokciowej lewej i złamaniu paliczka bliższego IV i V palca ręki prawej.
W ocenie Lekarza Orzecznika ZUS naruszona sprawność organizmu nie powoduje w stopniu znacznym utraty zdolności do pracy, brak jest zatem podstaw do orzeczenia niezdolności do pracy. Orzeczeniem z dnia 6 lipca 2015 roku Lekarz Orzecznik ZUS uznał, że wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy.

/orzeczenie Lekarza Orzecznika ZUS z dn. 06.07.2015 r. – k.21 plik III akt ZUS, opinia lekarska Lekarza Orzecznika ZUS z dnia 06.07.2015 r.- k.227 - dokumentacja orzeczniczo-lekarska ZUS /

Wnioskodawca w dniu 10 lipca 2015 roku wniósł sprzeciw od orzeczenia Lekarza Orzecznika ZUS, podnosząc, iż jego schorzenia i dolegliwości fizyczne oraz psychiczne nie pozwalają mu na wykonywanie pracy.

/sprzeciw – k. 223 dokumentacja orzeczniczo-lekarska ZUS /

Komisja Lekarska ZUS po przeprowadzeniu bezpośredniego badania wnioskodawcy oraz dokonaniu analizy dokumentacji medycznej rozpoznała u niego zmiany zwyrodnieniowo – dyskopatyczne kręgosłupa z zespołem bólowym lewostronnym z niewielkim ograniczeniem sprawności, przebytą pourazową artroskopię lewego kolana, bez istotnego upośledzenia sprawności, stan po złamaniu lewego łokcia i palców V i IV prawej ręki. Zdaniem Komisji Lekarskiej ZUS brak jest podstaw do orzeczenia niezdolności do pracy u badanego zgodnie z poziomem kwalifikacji zawodowych. Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 11 sierpnia 2015 roku uznała, że wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy.

/orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS z dn.11.08.2015 r. – k. 33 plik III akt ZUS, opinia lekarska Komisji Lekarskiej ZUS z dn. 11.08.2015 r. – k. 244-246 dokumentacja orzeczniczo-lekarska ZUS /

W wyniku powyższego orzeczenia Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 11 sierpnia 2015 roku, organ rentowy decyzją z dnia 21 sierpnia 2015 roku odmówił M. M. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

/decyzja – k. 36 plik III akt ZUS/

W badaniu sądowo - neuropsychologicznym rozpoznano u wnioskodawcy: zaburzenia osobowości o charakterze neurotycznym o obrazie zaburzeń depresyjnych, funkcjonowanie intelektualne i sprawność procesów poznawczych obniżoną w stopniu lekkim w związku z zaburzeniami emocjonalnymi. Nie stwierdzono objawów organicznego uszkodzenia w obrębie (...).

/pisemna opinia biegłego psychologa A. T. - k. 54-60/

W badaniu sądowo-psychiatrycznym rozpoznano u wnioskodawcy zaburzenia depresyjne o poziomie nerwicowym, zespół uzależnienia od alkoholu w fazie deklarowanej abstynencji. U badanego nie stwierdzono objawów z kręgu psychotycznego, jest on sprawny intelektualnie. Stwierdzone zaburzenia nastroju nie są nasilone i są uwarunkowane osobowościowo i sytuacyjnie, poziom tych zaburzeń można określić jako neurotyczny. Z punktu widzenia psychiatry nie stwierdzono u wnioskodawcy długotrwałej niezdolności do pracy.
/pisemna opinia biegłego sądowego psychiatry G. P. – k.61-63 /

W badaniu sądowo-neurologicznym rozpoznano u wnioskodawcy zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa lędźwiowego z dyskopatiami L4/L5 z objawami lewostronnej rwy kulszowej bez objawów porażennych. Z powodu takich dolegliwości M. M. był leczony w Oddziale Neurologicznym w Ł. – zgodnie z kartami informacyjnymi z dnia
28 lipca 2015 roku i 30 października 2015 roku. Po badaniu Komisji Lekarskiej z dnia
11 sierpnia 2015 roku opisano zaznaczone objawy korzeniowe lewostronne. Z punktu widzenia neurologa wnioskodawca jest częściowo niezdolny do pracy od daty złożenia wniosku o rentę do dnia 31 marca 2016 roku.

/pisemna opinia biegłego sądowego specjalisty z zakresu neurologii J. Z. – k. 51-52 odwrót, k.75-75 odwrót /

W badaniu ortopedycznym rozpoznano u M. M. dyskopatyczne zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa, bez istotnego upośledzenia funkcji z zespołem bólowym, stan po artoskopii kolana lewego z powodu chonodromalacji, bez upośledzenia funkcji kolana, przebyte złamania (przed wielu laty) palców IV i V ręki prawej oraz łokcia lewego – bez upośledzenia funkcji. Z ortopedycznego punktu widzenia wnioskodawca nie utracił w stopniu znacznym zdolności do pracy zgodnie z poziomem posiadanych kwalifikacji.

/pisemna opinia biegłego sądowego specjalisty z zakresu ortopedii M. S. – k.64-67/

Powyższych ustaleń Sąd Okręgowy dokonał na podstawie zgromadzonych dokumentów w aktach sprawy, aktach rentowych oraz opinii biegłych specjalistów z zakresu psychologii, psychiatrii, neurologii i ortopedii. Opinie te są wiarygodne i zostały sporządzone przez biegłych o specjalności właściwej z punktu widzenia schorzeń, na jakie cierpi wnioskodawca, w oparciu o analizę przedłożonej dokumentacji lekarskiej i bezpośrednie badanie skarżącego. W ocenie Sądu, opinie biegłych są rzetelne, sporządzone zostały zgodnie z wymaganiami fachowości i niezbędną wiedzą w zakresie stanowiącym ich przedmiot. Biegli określili schorzenia występujące u badanego i ocenili ich znaczenie dla jego zdolności do pracy, odnosząc swą ocenę do kwalifikacji zawodowych wnioskodawcy. Pod względem neurologicznym wnioskodawca został uznany za okresowo częściowo niezdolnego do pracy od dnia złożenia wniosku do dnia 31 marca 2016 roku.

Opinie zostały doręczone zarówno pełnomocnikowi organu rentowego, jak i wnioskodawcy z zobowiązaniem do ustosunkowania się do nich. Pełnomocnik organu rentowego oświadczył, że nie kwestionuje opinii biegłych i nie zgłasza wniosków dowodowych. Wnioskodawca oświadczył, że kwestionuje opinię biegłego ortopedy, jednakże nie zgłosił do niej konkretnych zastrzeżeń, nie sformułował ewentualnych pytań do biegłego. W ocenie Sądu nie ma podstaw do tego, by podważać wiarygodność i moc dowodową opinii, biegłych, a kwestia zdolności do pracy odwołującego została dostatecznie wyjaśniona.

Należy dodać, że dowód z opinii biegłego ma szczególny charakter, a mianowicie korzysta się z niego w wypadkach wymagających wiadomości specjalnych. Do dowodów tych nie mogą więc mieć zastosowania wszystkie zasady o prowadzeniu dowodów,
a w szczególności art. 217 § 1 k.p.c. W konsekwencji nie można przyjąć, że Sąd obowiązany jest dopuścić dowód z kolejnych biegłych w każdym wypadku, gdy złożona opinia jest niekorzystna dla strony. Sąd ma obowiązek dopuszczenia dowodu z opinii kolejnych biegłych lub z opinii instytutu, jedynie wtedy, gdy zachodzi tego potrzeba, a więc wówczas gdy opinia złożona już do sprawy zawiera istotne braki, względnie też nie wyjaśnia istotnych okoliczności (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 lutego 1974 roku II CR 817/73, nie publ).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie wnioskodawcy jest zasadne i skutkuje zmianą zaskarżonej decyzji.

Zgodnie z art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2016 roku, poz. 887 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1.  jest niezdolny do pracy;

2.  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;

3.  niezdolność do pracy powstała w wymienionych okresach składkowych lub nieskładkowych albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

W myśl art. 57 ust. 2 warunku, o którym mowa w przepisie ust. 1 pkt 3 art. 57, nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy.

W myśl art. 12 ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, natomiast częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji, możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne (art. 13
ust. 1).

Warunki wskazane w art. 57 w/w ustawy muszą być spełnione łącznie by istniały podstawy do przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego, a w szczególności opinii biegłego lekarza specjalisty z zakresu neurologii, Sąd ustalił, iż w odniesieniu do odwołującego się zostały spełnione warunki do nabycia prawa do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy. Biegły jednoznacznie orzekł, iż rozpoznane u niego schorzenia neurologiczne skutkują częściową niezdolnością wnioskodawcy do pracy. Niezdolność ta, według oceny biegłego, ma charakter okresowy i trwać będzie do 31 marca 2016 roku.

Natomiast z opinii biegłego specjalisty ortopedy wynika, iż rozpoznano
u skarżącego dyskopatyczne zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa, bez istotnego upośledzenia funkcji z zespołem bólowym, stan po artoskopii kolana lewego z powodu chonodromalacji, bez upośledzenia funkcji kolana, przebyte złamania (przed wielu laty) palców IV i V ręki prawej oraz łokcia lewego – bez upośledzenia funkcji. Z ortopedycznego punktu widzenia wnioskodawca nie utracił w stopniu znacznym zdolności do pracy zgodnie z poziomem posiadanych kwalifikacji.

W badaniu sądowo - neuropsychologicznym rozpoznano zaś u wnioskodawcy: zaburzenia osobowości o charakterze neurotycznym o obrazie zaburzeń depresyjnych, funkcjonowanie intelektualne i sprawność procesów poznawczych obniżoną w stopniu lekkim w związku z zaburzeniami emocjonalnymi. Nie stwierdzono objawów organicznego uszkodzenia w obrębie (...). Biegły psychiatra rozpoznał u M. M. zaburzenia depresyjne o poziomie nerwicowym, zespół uzależnienia od alkoholu w fazie deklarowanej abstynencji. Stwierdzone zaburzenia nastroju nie są nasilone i są uwarunkowane osobowościowo i sytuacyjnie, poziom tych zaburzeń można określić jako neurotyczny. Z punktu widzenia psychiatry nie stwierdzono u wnioskodawcy długotrwałej niezdolności do pracy.

Opinie biegłych zostały doręczone zarówno pełnomocnikowi organu rentowego oraz wnioskodawcy i nie zgłoszono do nich skutecznie zastrzeżeń.

Sąd podzielił opinie wszystkich biegłych specjalistów uznając,
że są one pełne, jasne i dają wystarczający obraz stanu zdrowia ubezpieczonego. Opinia biegłego może być oceniona przez Sąd i podważona dowodem z innej opinii. Organ rentowy, jak każda strona w procesie, w myśl art. 6 k.c. winien dowodzić swoich racji, a nie tylko przedstawiać poglądy. W konsekwencji w sprawie nie pojawiły się argumenty, które mogłyby budzić wątpliwość Sądu, co do jednoznaczności wskazanych opinii.

Spełnienie pozostałych warunków nabycia prawa do renty nie było przedmiotem sporu pomiędzy stronami.

Na mocy art. 129 ust. 1 ustawy o rentach i emeryturach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych świadczenia wypłaca się poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu.

Prawo do świadczeń określonych w ustawie powstaje z dniem spełnienia wszystkich warunków wymaganych do nabycia tego prawa, z zastrzeżeniem ust. 2. (art.100 ust. powołanej ustawy). Jeżeli ubezpieczony pobiera zasiłek chorobowy, świadczenie rehabilitacyjne lub wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy wypłacane na podstawie przepisów Kodeksu pracy, prawo do emerytury, renty z tytułu niezdolności do pracy lub renty szkoleniowej powstaje z dniem zaprzestania pobierania tego zasiłku, świadczenia lub wynagrodzenia (ust.2).

Wnioskodawca złożył wniosek o ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w dniu 2 czerwca 2015 roku, zaś w okresie od dnia 22 lipca 2014 roku do dnia 16 lipca 2015 roku pobierał świadczenie rehabilitacyjne. Mając zatem na uwadze treść powołanego art. 100 ust.2 ustawy należało przyznać mu prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy w okresie od dnia 17 lipca 2015 roku do dnia 31 marca 2016 roku.

Mając powyższe na uwadze, Sąd Okręgowy na postawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. orzekł jak w sentencji wyroku.

ZARZĄDZENIE

odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi organu rentowego, wypożyczając akta rentowe.

11.01.2017r.