Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

W., dnia 19-03-2013 r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Śródmieścia we Wrocławiu IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w następującym składzie:

Przewodniczący: SSO del. Robert Kuczyński

Ławnicy: M. N., H. I.

Protokolant: Anna Barska

po rozpoznaniu w dniu 19-03-2013 r. we Wrocławiu

sprawy z powództwa A. C.

przeciwko (...) Zespołowi Szpitali w O.

- o odszkodowanie związane z odwołaniem

I.  zasądza od strony pozwanej (...) Zespołu Szpitali w O. na rzecz powódki A. C. kwotę 2439,70 zł (dwa tysiące czterysta trzydzieści dziewięć złotych siedemdziesiąt groszy) z ustawowymi odsetkami od dnia 18 października 2012 r. do dnia zapłaty;

II.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

III.  zasądza od strony pozwanej na rzecz Skarbu Państwa (kasa tut. Sądu) kwotę 122 zł tytułem opłaty od pozwu, od której powódka była zwolniona z mocy ustawy;

IV.  zasądza od strony pozwanej na rzecz powódki kwotę 60 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

V.  wyrokowi w punkcie I nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

UZASADNIENIE

Powódka A. C. wniosła przeciwko (...) Zespołowi Szpitali w O., po ostatecznym sprecyzowaniu powództwa /k.30/ o zasądzenie na jej rzecz od strony pozwanej kwoty 33 300 zł tytułem odszkodowania za odwołanie ze stanowiska Dyrektora (...) Zespołu Szpitali w O. bez zachowania okresu wypowiedzenia z naruszeniem przepisów o odwołaniu w tym trybie, wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od doręczenia stronie pozwanej pozwu do dnia zapłaty, a także kosztów procesu.

W uzasadnieniu wskazała, że w dniu 01.04.2008 r. została powołana przez Zarząd Powiatu (...) na stanowisko dyrektora (...) Zespołu Szpitali w O., będącego samodzielnym publicznym zakładem opieki zdrowotnej. Następnie w dniu 03.08.2012 r. otrzymała uchwałę Zarządu Powiatu (...) o odwołaniu jej z tego stanowiska, co jest równoznaczne z rozwiązaniem umowy o pracę bez wypowiedzenia z jej winy.

W ocenie powódki odwołanie to narusza przepisy o rozwiązywaniu umów o pracę w tym trybie, co uzasadnia żądanie pozwem zasądzenia na jej rzecz odszkodowania w wysokości stanowiącej równowartość jej 3 miesięcznego wynagrodzenia.

Przyznała, że pełniła funkcje w zarządzie Fundacji na Rzecz Ochrony i (...)w Powiecie (...), jednakże okoliczność ta nie była przez nią zawiniona, lecz wynikała z uzgodnień poczynionych z przewodniczącym zarządu powiatu – starostą Z. P.. Powódka zgodziła się objąć funkcję w zarządzie fundacji na prośbę starosty, ponieważ nie było osób zainteresowanych społecznym pełnieniem takich funkcji, co groziło bytowi fundacji.

Strona pozwana (...) Zespół Szpitali w O. nie uznała powództwa i wniosła o jego oddalenie.

W odpowiedzi na pozew wyraziła swoje przekonanie, że wskazana w uchwale o odwołaniu powódki przyczyna, jaką było naruszenie przez powódkę zakazu członkowstwa w zarządzie fundacji prowadzącej działalność gospodarczą przez osoby pełniące funkcje publiczne – jest konkretna i rzeczywista oraz usprawiedliwiająca ten tryb rozwiązania umowy o pracę.

Zarzuciła, iż naruszony przez powódkę ustawowy zakaz łączenia funkcji wynika z przepisów ustawy z dnia 21.08.1997 r. o ograniczeniu prowadzenia działalności gospodarczej przez osoby pełniące funkcje publiczne, które to przepisy mają charakter bezwzględnie obowiązujący. Rozwiązanie w powódką umowy o pracę było zatem obowiązkiem pozwanego pracodawcy.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Uchwałą nr (...)Zarządu Powiatu (...)z dnia 27.03.2008 r. powódka została powołana na stanowisko Dyrektora jednostki organizacyjnej powiatu, a mianowicie (...) Zespołu Szpitaliw O.( strona pozwana ) z dniem 01.04.2008 r. na czas nieokreślony.

Średnie miesięczne wynagrodzenie powódki na stanowisku Dyrektora strony pozwanej wynosiło 11 100 zł brutto.

W skład zarządu powiatu (...) w momencie podejmowania powyższej uchwały wchodził Z. P. (starosta), H. S., B. F., W. P. i J. K..

Dowód: - uchwała nr (...) zarządu powiatu (...)z dnia 27.03.2008 r. /k.10 i akta osobowe/;

- zaświadczenie o zarobkach /k.54/.

W związku ze złożeniem w dniu 01.10.2008 r. przez poprzedni zarząd Fundacji na Rzecz Ochrony i (...)w Powiecie (...)rezygnacji, Przewodniczący Rady tej Fundacji, a zarazem Starosta (...)- Z. P., zwrócił się do powódki z prośbą o objęcie nieobsadzonej funkcji w zarządzie fundacji, motywując to faktem, iż bez zarządu fundacja nie będzie mogła prawidłowo funkcjonować.

Fundacja (...)w Powiecie (...)została ustanowiona przez fundatorów, w skład których wchodzi także powiat (...). Siedzibą fundacji jest O..

Statutowym celem fundacji jest wspieranie bieżącej działalności oraz pomoc w rozwoju (§ 6):

1.  Ochrony i promocji zdrowia;

2.  Działań na rzecz osób niepełnosprawnych;

3.  Udzielanie pomocy w rozwijaniu ochrony zdrowia przez stronę pozwaną;

4.  Poprawianie zaopatrzenia strony pozwanej w aparaturę medyczną, diagnostyczną, terapeutyczną oraz środki lecznicze.

Cele fundacji realizowane są poprzez, między innymi, prowadzenie działalności gospodarczej (§ 7 ust. 2). Fundacja może prowadzić działalność gospodarczą w zakresie służącym realizacji jej celów statutowych (§ 30 ust. 1).

Organami fundacji są rada fundacji, zarząd fundacji i komisja rewizyjna (§ 16).

Do zakresu działania rady fundacji należy, między innymi, powoływanie i odwoływanie członków zarządu i komisji rewizyjnej (§ 19 ust. 2 lit. a).

Dowód: - pismo zarządu Fundacji na Rzecz Ochrony i (...)w Powiecie (...)z dnia 02.10.2008 r. /k.12/;

- załącznik nr 1 do uchwały nr (...)rady powiatu (...)z dnia 21.06.2004 r. - statut Fundacji (...) w Powiecie (...)/k.13-16/;

- zeznania świadka Z. P. /k.75v.-76/;

- zeznania świadka E. G. /k.76/;

- zeznania powódki /k.77/.

Uchwałą nr (...)rady Fundacji na Rzecz Ochrony i (...)w Powiecie (...)z dnia 18.11.2008 r. powódka została wybrana do zarządu fundacji.

W podejmowaniu powyższej uchwały, jako członek rady fundacji, brał udział starosta (...) Z. P..

Uchwałą nr (...)rady Fundacji (...)w Powiecie (...)z dnia 15.05.2012 r. powódka została ponownie wybrana do zarządu fundacji.

W podejmowaniu powyższej uchwały, jako członek rady fundacji, ponownie brał udział starosta (...) Z. P., a także S. P. – wicestarosta (...).

Dowód: - uchwała nr (...)rady Fundacji (...)w Powiecie (...)z dnia 18.11.2008 r. /k.17/;

- uchwała nr (...)rady Fundacji (...)w Powiecie (...)z dnia 15.05.2012 r. /k.18/;

- protokół z posiedzenia rady Fundacji (...)w Powiecie (...)z dnia 15.05.2012 r. wraz z listą obecności /k.24-26/;

- zeznania świadka S. P. /k.76/.

W złożonym przez powódkę w starostwie powiatowym w O.w dniu 22.06.2012 r. oświadczeniu majątkowym została zawarta informacja o członkostwie powódki w zarządzie prowadzącej działalność gospodarczą Fundacji (...)w Powiecie (...).

Dowód: - oświadczenie majątkowe powódki z dnia 21.06.2012 r. /k.19-23/;

- zeznania powódki /k.77/.

Uchwałą nr (...)Zarządu Powiatu (...)z dnia 02.08.2012 r. powódka została odwołana ze stanowiska dyrektora strony pozwanej.

Jako przyczynę odwołania wskazano naruszenie przez powódkę zakazu członkostwa w zarządzie fundacji prowadzącej działalność gospodarczą.

Wskazując na powyższe Zarządowi Powiatu (...)chodziło o Fundację (...)w Powiecie (...).

W skład Zarządu Powiatu (...)w momencie podejmowania powyższej uchwały wchodził Z. P.(starosta), S. P.(wicestarosta), B. F., J. P.i Z. W..

Uchwała ta została wręczona powódce w dniu 03.08.2012 r.

Dowód: - uchwała nr (...)zarządu powiatu (...)z dnia 02.08.2012 r. /k.11 i akta osobowe/.

Zarząd Powiatu przed podjęciem uchwały o odwołaniu powódki ze stanowiska dyrektora strony pozwanej „nie miał świadomości, że funkcja powódki w zarządzie fundacji jest przeszkodą do sprawowania funkcji dyrektora strony pozwanej”.

O tym, że powódka nie może pełnić jednocześnie stanowiska dyrektora strony pozwanej i członka zarządu fundacji wicestarosta S. P. dowiedział się dopiero w dniu 26.07.2012 r. od nieznanej osoby trzeciej.

Powódka, ufając w kompetencje swojego pracodawcy i zarządu powiatu, nie miała świadomości, że nie może jednocześnie pracować na stanowisku dyrektora pozwanego zespołu szpitali i pełnić funkcji w zarządzie fundacji.

Powódka pełniła funkcję członka Zarządu Fundacji nieodpłatnie.

Dowód: - zeznania świadka Z. P. /k.75v.-76/;

- zeznania świadka S. P. /k.76/;

- zeznania powódki /k.77/.

Po odwołaniu ze stanowiska dyrektora strony pozwanej powódka została u strony pozwanej zatrudniona na stanowisku zastępcy dyrektora.

- BEZSPORNE.

Na stanowisku zastępcy dyrektora średnie miesięczne wynagrodzenie powódki wynosi 8 660,30 zł brutto.

Różnica pomiędzy średnim wynagrodzeniem powódki na stanowisku dyrektora, a na stanowisku zastępcy dyrektora wynosi 2 439,70 zł brutto.

Dowód: - zaświadczenie o zarobkach /k.55/;

- wyliczenie różnicy /k.85v./.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie co do zasady.

Ustalając stan faktyczny Sąd oparł się na dowodach z dokumentów, w tym z akt osobowych powódki zeznaniach świadków Z. P. , E. G. i S. P. a także samej powódki.

Sąd dał wiarę tym dowodom. Zeznania w/w osób były jasne, rzeczowe wzajemnie się uzupełniały z dowodami z dokumentów.

Przedmiotowe odwołanie było oparte na rzeczywistej i konkretnej przyczynie.

Zgodnie z przepisem art. 2 pkt 6a oraz art. 3 pkt 2 cyt. ustawy z dnia 21.08.1997 r. o ograniczeniu prowadzenia działalności gospodarczej przez osoby pełniące funkcje publiczne (Dz.U.2006.216.1584 ze zm.) – tak zwanej ustawy antykorupcyjnej – ustawa określa ograniczenia w prowadzeniu działalności gospodarczej przez, między innymi, członków zarządów powiatów, skarbników powiatów, sekretarzy powiatów, kierowników jednostek organizacyjnych powiatu, osoby zarządzające i członków organów zarządzających powiatowymi osobami prawnymi oraz inne osoby wydające decyzje administracyjne w imieniu starosty.

W myśl przepisu art. 4 pkt 4 cyt. ustawy osoby wymienione, między innymi, w art. 2 powyżej, w okresie zajmowania stanowisk lub pełnienia funkcji, o których mowa w tym przepisie, nie mogą być członkami zarządów fundacji prowadzących działalność gospodarczą.

Przepis art. 5 ust 2 i 6 cyt. ustawy stanowi, że jeżeli zakazy, o których mowa w art. 4 powyżej, narusza osoba, o której mowa w art. 2 pkt 6-6b powyżej, z wyłączeniem wójta (burmistrza, prezydenta miasta), właściwy organ, odwołuje ją albo rozwiązuje z nią umowę o pracę, najpóźniej po upływie miesiąca od dnia, w którym uzyskał informację o przyczynie odwołania albo rozwiązania umowy o pracę. Odwołanie w trybie określonym w ust. 2-5 jest równoznaczne z rozwiązaniem umowy o pracę bez wypowiedzenia na podstawie art. 52 § 1 pkt 1 kp.

Powódka jednak słusznie poszukiwała w niniejszym procesie ochrony prawnej na podstawie przepisu art. 56 § 1 kp, podnosząc brak winy w swoim działaniu w stopniu umożliwiającym odwołanie zrównane w skutkach w zastosowaniu art. 52 kp.

Do prawidłowego zastosowania instytucji odwołania ze stanowiska w trybie zrównanym z rozwiązaniem umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika potrzebne jest wystąpienie po stronie odwoływanego przesłanki w postaci winy przynajmniej w postaci rażącego niedbalstwa. Powódka zaś, zdaniem Sądu, nie działała w tym stadium winy, lecz w stopniu niższym tj. lekkomyślności, bowiem nie obejmowała świadomością kolizyjności zajmowanych stanowisk ( pełnionych funkcji ) choć powinna była przyjmując obiektywne kryteria oceny jej zachowania, zaistniały fakt taką świadomością obejmować.

Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 12.03.2009 r. (II PK 190/08, opubl. OSNP 2010/19-20/237) wyraził stanowisko które Sąd rozpoznający niniejszą sprawę w pełni aprobuje , że kierownik samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej, którego organem założycielskim jest samorząd województwa, jest osobą zarządzającą wojewódzką osobą prawną i podlega przepisom ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ograniczeniu prowadzenia działalności gospodarczej przez osoby pełniące funkcje publiczne (jednolity tekst: Dz.U. z 2006 r. Nr 216, poz. 1584 ze zm.), a także że rozwiązanie stosunku pracy w trybie określonym w art. 5 ust. 2 tej ustawy wymaga wykazania przez pracodawcę, że naruszenie zakazów, o których mowa w jej art. 4 było zawinione w rozumieniu art. 52 § 1 pkt 1 KP (por. uchwała SN z dnia 05.04.2007 r., I PZP 4/07, opubl. OSNP 2007/23-24/340 i inne). Tut. Sąd podziela powyższe stanowisko, które analogiczne znajduje zastosowanie w niniejszej sprawie, co ma bezpośrednie przełożenie na jej rozstrzygnięcie.

W judykaturze dominuje podgląd, że w użytym w art. 52 § 1 pkt 1 KP pojęciu "ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych" mieszczą się trzy elementy. Są to: bezprawność zachowania pracownika (naruszenie podstawowego obowiązku pracowniczego), naruszenie albo zagrożenie interesów pracodawcy, a także zawinienie obejmujące zarówno winę umyślną, jak i rażące niedbalstwo. Odnośnie do stopnia winy w orzecznictwie ukształtował się jednolity pogląd, że powinna się ona przejawiać w umyślności (złej woli) lub rażącym niedbalstwie pracownika (wyrok SN z dnia 24.05.2011 r., III PK 72/10, opubl. LEX nr 901629). W niniejszej sprawie w żadnym przypadku nie można mówić zatem o tym, aby działanie powódki, skutkujące konfliktem zajmowanego przez nią stanowiska dyrektora z pełnioną przez nią funkcją w fundacji, było zawinione. Sąd dał wiarę powódce, że nie miała ona świadomości „konfliktu” stanowisk, a jej zamiary były szczytne – chciała przysłużyć się fundacji (bez wynagrodzenia), gdyż ta wpływała pozytywnie na funkcjonowanie kierowanego przez nią zespołu szpitali. Działała w zaufaniu do osób pełniących funkcje publiczne w zajmujących najwyższe stanowiska w Powiecie. Była wręcz proszona,” namawiana „ do objęcia funkcji w Zarządzie Fundacji. Pobudki takie, zdaniem Sądu, zasługują na pochwałę, co nie pozostaje bez wpływu na wynik niniejszego postępowania.

Skoro w/w członkowie Zarządu Powiatu (...), którzy przede wszystkim powinni byli mieć orientacje i znajomość przepisów „ustrojowych” samorządu terytorialnego nie widzieli przeszkód w objęciu przez powódkę dodatkowej funkcji ( stanowiska ) w podmiocie działającym na terenie Powiatu, wręcz prosili powódkę o jej objęcie nie mieli uzasadnionych podstaw do podjęcia zaskarżonej decyzji o odwołaniu powódki bez uprzedniej rozmowy z nią i dania jej możliwości złożenia rezygnacji.

Jak stanowi przepis art. 8 KP, nie można czynić ze swego prawa użytku, który byłby sprzeczny ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem tego prawa lub zasadami współżycia społecznego. Takie działanie lub zaniechanie uprawnionego nie jest uważane za wykonywanie prawa i nie korzysta z ochrony.

Zostało w niniejszej sprawie wykazane, że powódka darzyła swojego pozwanego pracodawcę oraz powołujący ją zarząd powiatu pełnym zaufaniem i stąd wynikało podjęcie przez nią decyzji o objęciu funkcji w zarządzie prowadzącej działalność gospodarczą fundacji – zrobiła to na wyraźną prośbę Starosty (...) Z. P., który jednocześnie zasiadał w radzie przedmiotowej fundacji. Zarówno Starosta (...) Z. P., jak i Wicestarosta S. P., który także zasiadał w radzie przedmiotowej fundacji, powinni byli mieć pełną wiedzę na temat konfliktu pełnionych przez powódkę funkcji. Sami przyznali, że nie zdawali sobie jednak z tego konfliktu sprawy, właściwie aż do odwołania z tego powodu powódki ze stanowiska dyrektora strony pozwanej. Doszło zatem do sytuacji w której – organ, który powołał powódkę zarówno na stanowisko dyrektora strony pozwanej, jak i pośrednio przez swoich członków wybrał ją do pełnienia funkcji w fundacji, uczynił to z powodu niedostatecznej, jak się okazało, nieznajomości swoich członków co do prawa, a następnie po kilku latach odwołał powódkę ze stanowiska Dyrektora strony pozwanej w trybie równoznacznym ze zwolnieniem dyscyplinarnym, ponieważ od „nieznanego mężczyzny” dowiedział się o konflikcie w zajmowanych przez powódkę stanowiskach. Takie działanie strony pozwanej narusza jedną z podstawowych zasad współżycia społecznego w stosunkach pomiędzy pracodawcą, a pracownikiem, a mianowicie zasadę zaufania do pracodawcy, a co za tym idzie – takie działanie nie jest uważane za wykonywanie prawa i nie powinno korzystać z ochrony.

Brak znajomości przepisów przez upoważnione osoby i dopuszczenie przez nie do kolizyjnego objęcia funkcji przez powódkę i to nie z jej inicjatywy, w podmiotach działających w Powiecie (...) obciąża przede wszystkim organ założycielski, a konsekwencji pozwanego pracodawcę. Nie powinien wyciągać tak surowych konsekwencji ten który sam doprowadził do nieprawidłowej sytuacji.

Powódka zarzucała ponadto spornemu odwołaniu naruszenie terminu z art. 5 ust. 2 powoływanej ustawy i powołała się na zacytowane przez siebie poglądy doktryny. Zarzut ten Sąd uznał jednak za nieuzasadniony. Powódka, zdaniem Sądu, błędnie przyjmowała że bieg terminu do odwołania biegł od objęcia przez nią kolizyjnej funkcji.

Termin określony w przepisie art.5 ust.2 „najpóźniej po upływie miesiąca od dnia w którym uzyskał informację o przyczynie odwołania” wyraźnie wskazuje na uzyskanie informacji. Jak wynika z zeznań świadka S. P.Zarząd Starostwa zareagował natychmiast po uzyskaniu informacji o kolizji stanowisk zajmowanych przez powódkę podejmując uchwalę o odwołaniu powódki. Nie ma podstaw do twierdzenia, że termin ten biegł od kilku lat (od objęcia funkcji w zarządzie Fundacji) skoro członkowie Zarządu Starostwa nie wiedzieli – nie mieli świadomości o przedmiotowej przeszkodzie. Uzyskać wiadomość można o czymś o czym się nie wiedziało i bez znaczenia jest przy tym okoliczność czy powinno się o tym czymś wiedzieć.

Jeśli zatem zareagowali natychmiast po uzyskaniu rzeczonej informacji zachowany został termin wymieniony w art. 5 ust.2 cyt. ustawy. Na marginesie, według Sądu tak określony termin obliguje uprawniony podmiot samorządu terytorialnego do działania bez zbędnej zwłoki.

W konsekwencji jednak uznania braku winy powódki w stopniu obejmującym przynamniej rażące niedbalstwo, na podstawie powołanych przepisów Sąd w pkt. I. wyroku zasądził na rzecz powódki od strony pozwanej kwotę 2 439 ,70 zł z tytułu odszkodowania za przedmiotowe odwołanie, która to wysokość wynika z różnicy pomiędzy wynagrodzeniem powódki na stanowisku dyrektora strony pozwanej, a wynagrodzeniem na zajmowanym obecnie przez powódkę u strony pozwanej stanowisku zastępcy dyrektora, za okres trzech miesięcy, wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 18.10.2012 r., to jest dnia doręczenia stronie pozwanej pozwu do dnia zapłaty /zpo k.37/.

Dalej idące w tym zakresie powództwo Sąd oddalił jako niezasadne.

Domagając się odszkodowania w wysokości pełnego wynagrodzenia za 3 miesiące powódka przekroczyła zadaniem Sądu granice celowości tego świadczenia. Ratio legis instytucji odszkodowana z art. 58 kp jest zapewnienie zwalnianemu z pracy pewnego rodzaju zabezpieczenia związanego z całkowitą utratą pracy i pozbawieniem źródła utrzymania. Powódka zaś pracy nie straciła, powróciła bowiem na stanowisko zastępcy Dyrektora pozwanego Zespołu, które to stanowisko zajmowała do czasu powołania na stanowisko Dyrektora. Otrzymywała dalej wysokie jak na polskie realia wynagrodzenie. Według Sądu, dopiero odwołanie powódki skutkujące całkowite rozwiązanie stosunku pracy dawałoby powódce legitymacje do żądania pełnego odszkodowania.

Zdaniem Sądu żądanie powódki było wygórowane także z tego względu, że przyczyniła się do powstania zaistniałej sytuacji. Propozycja objęcia funkcji członka Zarządu fundacji działającej na rzecz Powiatu (...) nie zwalniała do końca powódki od konieczności sprawdzenia czy nie ma formalnych przeszkód. W myśl zasady ignorantia iuris nocet powódki nie usprawiedliwia nieznajomość przepisów samorządowych szczególnie że zajmowała wysokie kierownicze stanowisko w jednostce powiatu i powinna była przy obiektywnym mierniku staranności znać przepisy w zakresie swoich kompetencji w tym ograniczeń w innym zatrudnieniu.

Dlatego też, biorąc pod uwagę tą część rozważań, Sąd uznał że żądanie pełnego wynagrodzenia kłóciłoby się także z instytucją art. 8 kp i byłoby niewspółmierne do poniesionej rzeczywiście szkody.

W pkt. III. wyroku Sąd orzekł o kosztach procesu na zasadzie art. 98 § 1 KPC w zw. z art. 113 ust. 1 w zw. z art. 35 ust. 1 w zw. z art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 28.07.2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U.2010.90.594 ze zm.), albowiem strona pozwana od przegranej 2439 zł powinna uiścić 5 % opłaty stosunkowej co dało kwotę 122 zł Orzekając o kosztach zastępstwa procesowego Sąd zastosował przepis § 12ust.1 pt.1 rozporządzenia MS z 28.09.02 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez SP kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu ( dz. U nr 163, poz. 1348 z późniejszymi zmianami )

O rygorze natychmiastowej wykonalności Sąd orzekł na podstawie art.477 ² § 1 kpc

Zważywszy na powyższe Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.

Zarządzenie:

1.  Odnotować w repertorium;

2.  Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikom obu stron

3.  Kalendarz 14 dni.

2.04.13r.