Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 listopada 2013 roku

Sąd Okręgowy w Krakowie, Wydział IV Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: SSO Elżbieta Jabłońska-Malik

Sędziowie: SO Tomasz Grebla (spr.)

SO Janusz Krok

Protokolant: st. prot. Teresa Orlik

przy udziale Marii Zębali Prokuratora Prokuratury Rejonowej del. do Prokuratury Okręgowej,

po rozpoznaniu w dniu 15 listopada 2013 roku, sprawy

rozpoznał sprawę

A. J.

oskarżonej o przestępstwo z art. 286 § 1 kk

A. B.

oskarżonego o przestępstwo z art. 286 § 1 kk; art. 263 § 2 kk; art. 276 kk

P. P.

oskarżonego o przestępstwo z art. 286 § 1 kk; art. 272 kk

J. B.

oskarżonego o przestępstwo z art. 286 § 1 kk

P. Z.

oskarżonego o przestępstwo z art. 286 § 1 kk; art. 272 kk

P. M.

oskarżonego o przestępstwo z art. 286 § 1 kk; art. 272 kk

na skutek apelacji wniesionych przez oskarżoną A. J., obrońcę oskarżonych A. B., P. P. i J. B. i pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego (...) S.A w W.,

od wyroku Sądu Rejonowego w Wadowicach

z dnia 22 lutego 2013r. sygn. akt II K 217/11,

utrzymuje w mocy wyrok w zaskarżonej części i zasądza od oskarżonej A. J. kwotę 190 (sto dziewięćdziesiąt) złotych, od oskarżonych: A. B., P. P. i J. B. kwoty po 250 (dwieście pięćdziesiąt) złotych na rzecz Skarbu Państwa tytułem kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze oraz zasądza od oskarżyciela posiłkowego (...) S.A w W. Oddział w K. Inspektorat w W. kwotę 200 (dwieście) złotych na rzecz Skarbu Państwa tytułem opłaty za postępowanie przed Sądem drugiej instancji.

SSO Tomasz Grebla SSO Elżbieta Jabłońska-Malik SSO Janusz Krok

Sygn. akt IV Ka 734/13

UZASADNIENIE

A. J. została oskarżona o to, że:

I.  w okresie od dnia 5.07.2002r. do dnia 8.07.2002r. w W. woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu z A. B., K. P. i J. B., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadziła (...) w W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 10.300 zł w ten sposób, że wprowadziła w błąd przedstawicieli w/w inspektoratu co do okoliczności powstania szkody w samochodzie marki H. (...) o nr rej. (...),

tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 k.k.

A. B. został oskarżony o to, że:

II.  w okresie od dnia 5.07.2002r. do dnia 8.07.2002r. w W. woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu z A. J., K. P. i J. B., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził (...) w W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 10.300 zł w ten sposób, że wprowadził w błąd przedstawicieli w/w inspektoratu co do okoliczności powstania szkody w samochodzie marki H. (...) o nr rej. (...),

tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 k.k.

III.  w dniu 25.04.2006r. w S. woj. (...) bez wymaganego zezwolenia posiadał amunicję w postaci naboju śrutowego myśliwskiego (...),

tj. o przestępstwo z art. 263 § 2 k.k.

IV.  w dniu 25.04.2006r. w S. woj. (...) ukrywał dokumenty należące do D. K. w postaci dowodu osobistego, prawa jazdy, dowodu rejestracyjnego pojazdu, karty wędkarskiej oraz karty pływackiej, którymi nie miał prawa wyłącznie rozporządzać,

tj. o przestępstwo z art. 276 k.k.

V.  w dniu 25.04.2006r. w S. woj. (...) ukrywał dokument należący do A. S. w postaci dowodu osobistego, którym nie miał prawa wyłącznie rozporządzać,

tj. o przestępstwo z art. 276 k.k.

S. W. został oskarżony o to, że:

VI.  w dniu 19.09.2002r. w J. woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu z P. P., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 10.735,48 zł (...) Towarzystwo (...) w ten sposób, że wprowadził w błąd przedstawicieli w/w towarzystwa co do szkody powstałej rzekomo w dniu 18.09.2002r. w J. w samochodzie marki H. (...) nr rej. (...),

tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 k.k.

VII.  w dniu 18.09.2002r. w J. woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu z P. P. wyłudził poświadczenie nieprawdy w notatce urzędowej L.dz. WA/R- (...) dotyczącej kolizji drogowej zaistniałej w dniu 18.09.2002r. z udziałem samochodów marki H. (...) o nr rej. (...) i A. (...) nr rej. (...) poprzez podstępne wprowadzenie w błąd upoważnionego do wystawienia tego dokumentu funkcjonariusza policji sierż. sztab. K. Z. co do okoliczności kolizji,

tj. o przestępstwo z art. 272 k.k.

VIII.  w dniu 10.12.2002r. w W. woj. (...) w celu osiągnięcia korzyści majątkowej dokonał zgłoszenia szkody z Ubezpieczenia AC samochodu marki H. (...) nr rej. (...) podając nieprawdziwe dane co do okoliczności powstania kolizji i odebrał odszkodowanie z tego tytułu w dniu 24.12.2002r., czym doprowadził (...) S.A. Inspektorat w W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 5.597,00 zł,

tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 k.k.

IX.  w okresie od 18.09.2002r. do 8.11.2002r. w J. i w K. woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu z P. P. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 4.500 zł (...) Towarzystwo (...) w ten sposób, że wprowadził w błąd przedstawicieli w/w towarzystwa co do szkody powstałej rzekomo w dniu 18.09.2002r. w J. w samochodzie marki A. (...) o nr rej. (...),

tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 k.k.

X.  w okresie od 15.01.2003r. do dnia 18.02.2003r. w J. i K. woj. (...) działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 10.000 zł Towarzystwo (...) w K. w ten sposób, że wprowadził w błąd przedstawicieli w/w towarzystwa co do szkody powstałej rzekomo w dniu 7.12.2002r. na trasie J. K. w samochodzie marki H. (...) o nr rej. (...) ,

tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 k.k.

XI.  w dniu 9.06.2003r. w Z., J. i K. woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z K. W. (1), B. W., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, usiłował doprowadzić do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 3.702,97 zł Towarzystwo (...) w K. poprzez wprowadzenie w błąd przedstawicieli w/w towarzystwa co do szkody powstałej rzekomo w dniu 9.06.2003r. na parkingu w miejscowości Z. w samochodzie marki H. (...) o nr rej. (...),

tj. o przestępstwo z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k.

XII.  w dniu 21.03.2003r. w W. woj. (...) zatajając uprzednie szkody komunikacyjne wypłacone ze swojego ubezpieczenia wyłudził od (...) Towarzystwa (...)S.A. polisę ubezpieczeniową samochodu marki H. (...) nr rej. (...) nr (...), a następnie tak wyłudzoną polisą posłużył się celem uzyskania odszkodowania z tytułu kradzieży w/w samochodu w wysokości 32.000 zł, lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na odmowę wypłaty odszkodowania przez ubezpieczyciela,

tj. o przestępstwo z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k.

P. P. został oskarżony oto, że:

XIII.  w dniu 19.09.2002r. w J. woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu ze S. W., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 10.735,48 zł (...) Towarzystwo (...) w ten sposób, że wprowadził w błąd przedstawicieli w/w towarzystwa co do szkody powstałej rzekomo w dniu 18.09.2002r. w J. w samochodzie marki H. (...) nr rej. (...),

tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 k.k.

XIV.  w dniu 18.09.2002r. w J. woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu ze S. W. wyłudził poświadczenie nieprawdy w notatce urzędowej L.dz. WA/R- (...) dotyczącej kolizji drogowej zaistniałej w dniu 18.09.2002r. z udziałem samochodów marki H. (...) o nr rej. (...) i A. (...) nr rej. (...) poprzez podstępne wprowadzenie w błąd upoważnionego do wystawienia tego dokumentu funkcjonariusza policji sierż. sztab. K. Z. co do okoliczności kolizji,

tj. o przestępstwo z art. 272 k.k.

XV.  w okresie od 18.09.2002r. do 8.11.2002r. w J. i w K. woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu ze S. W. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 4.500 zł (...) Towarzystwo (...) w ten sposób, że wprowadził w błąd przedstawicieli w/w towarzystwa co do szkody powstałej rzekomo w dniu 18.09.2002r. w J. w samochodzie marki A. (...) o nr rej. (...),

tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 k.k.

J. B. został oskarżony o to, że:

XVI.  w okresie od dnia 5.07.2002r. do dnia 8.07.2002r. w W. woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu z A. B., A. J. i K. P., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził (...)Inspektorat w W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 10.300 zł w ten sposób, że wprowadził w błąd przedstawicieli w/w inspektoratu co do okoliczności powstania szkody w samochodzie marki H. (...) o nr rej. (...),

tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 k.k.

XVII.  w okresie od dnia 29.10.2001r. do dnia 23.11.2001r. w W. woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu z K. P., P. Z. i P. M., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził (...) Inspektorat w W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 15.376 zł w ten sposób, że wprowadził w błąd przedstawicieli w/w inspektoratu co do okoliczności powstania szkody w samochodzie marki H. (...) o nr rej. (...),

tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 k.k.

K. W. (1) została oskarżona o to, że:

XVIII.  w dniu 9.06.2003r. w Z., J. i K. woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu ze S. W., K. W. (2), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, usiłowała doprowadzić do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w wysokości 3.702,97 zł Towarzystwo (...) w K. poprzez wprowadzenie w błąd przedstawicieli w/w towarzystwa co do szkody powstałej rzekomo w dniu 7.06.2003r. na parkingu w miejscowości Z. w samochodzie marki H. (...) o nr rej. (...),

tj. o przestępstwo z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k.

XIX.  w dniu 10.06.2003r. w J. i w Z. woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu z B. W. wyłudziła poświadczenie nieprawdy w zaświadczeniu (...) 498/03 wydane przez Komendanta Komisariatu Policji w Z. dotyczącej uszkodzenia samochodu przez n/n sprawcę w dniu 7.06.2007r. w Z. poprzez podstępne wprowadzenie w błąd funkcjonariuszy co do okoliczności zdarzenia,

tj. o przestępstwo z art. 272 k.k.

B. W. została oskarżona o to, że:

XX.  w dniu 9.06.2003r. w Z., J. i K. woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu ze S. W., K. W. (1), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, usiłowała doprowadzić do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Towarzystwo (...) w K. poprzez wprowadzenie w błąd przedstawicieli w/w towarzystwa co do szkody powstałej rzekomo w dniu 7.06.2003r. na parkingu w miejscowości Z. w samochodzie marki H. (...) o nr rej. (...),

tj. o przestępstwo z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k.

XXI.  w dniu 10.06.2003r. w J. i w Z. woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu z K. W. (1) wyłudziła poświadczenie nieprawdy w zaświadczeniu (...) 498/03 wydane przez Komendanta Komisariatu Policji w Z. dotyczącej uszkodzenia samochodu przez n/n sprawcę w dniu 7.06.2007r. w Z. poprzez podstępne wprowadzenie w błąd funkcjonariuszy co do okoliczności zdarzenia,

tj. o przestępstwo z art. 272 k.k.

P. Z. został oskarżony o to, że:

XXII.  w okresie od dnia 29.10.2001r. do dnia 23.11.2001r. w W. woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu z K. P., J. B. i P. M., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził (...) Inspektorat w W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 15.376 zł w ten sposób, że wprowadził w błąd przedstawicieli w/w inspektoratu co do okoliczności powstania szkody w samochodzie marki H. (...) o nr rej. (...),

tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 k.k.

XXIII.  w dniu 29.10.2001r. w K. woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu z P. M. wyłudził poświadczenie nieprawdy w notatce urzędowej L.dz. WA/R- (...) dotyczącej kolizji drogowej zaistniałej w dniu 29.10.2001r. z udziałem samochodów marki H. (...) o nr rej. (...) o nr rej. (...) poprzez podstępne wprowadzenie w błąd upoważnionego do wystawienia tego dokumentu funkcjonariusza policji sierż. sztab. A. L. co do okoliczności kolizji,

tj. o przestępstwo z art. 272 k.k.

XXIV.  w okresie od 29.10.2001r. do 12.11.2001r. w K. i w K. woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu z P. M. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził (...) S.A. Inspektorat K. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 6.518 zł w ten sposób, że wprowadził w błąd przedstawicieli w/w inspektoratu co do okoliczności powstania szkody w samochodzie marki B. o nr rej. (...),

tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 k.k.

P. M. został oskarżony o to, że:

XXV.  w okresie od dnia 29.10.2001r. do dnia 23.11.2001r. w W. woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu z K. P., J. B. i P. Z., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził (...)Inspektorat w W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 15.376 zł w ten sposób, że wprowadził w błąd przedstawicieli w/w inspektoratu co do okoliczności powstania szkody w samochodzie marki H. (...) o nr rej. (...),

tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 k.k.

XXVI.  w dniu 29.10.2001r. w K. woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu z P. Z. wyłudził poświadczenie nieprawdy w notatce urzędowej L.dz. WA/R- (...) dotyczącej kolizji drogowej zaistniałej w dniu 29.10.2001r. z udziałem samochodów marki H. (...) o nr rej. (...) o nr rej. (...) poprzez podstępne wprowadzenie w błąd upoważnionego do wystawienia tego dokumentu funkcjonariusza policji sierż. sztab. A. L. co do okoliczności kolizji,

tj. o przestępstwo z art. 272 k.k.

XXVII.  w okresie od 29.10.2001r. do 12.11.2001r. w K. i w K. woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu z P. Z. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził (...) S.A. Inspektorat K. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 6.518 zł w ten sposób, że wprowadził w błąd przedstawicieli w/w inspektoratu co do okoliczności powstania szkody w samochodzie marki B. o nr rej. (...),

tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 k.k

Sąd Rejonowy w Wadowicach wyrokiem z dnia 22 lutego 2013 roku sygn. akt II K 217/11 orzekł w tym przedmiocie następująco:

1.  uznaje oskarżoną A. J. za winną popełnienia zarzucanego jej w punkcie pierwszym aktu oskarżenia czynu, z tym że przyjmuje, że czyn ten popełniła w dniu 8 lipca 2002 roku działając wspólnie i w porozumieniu z A. B., J. B. i inną ustaloną osobą, co stanowi występek z art. 286 § 1 k.k. i za to na mocy art. 286 § 1 k.k. wymierza oskarżonej karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

2.  na mocy art. 69 § 1 i § 2 k.k. oraz art. 70 § 1 pkt 1 k.k. wykonanie wymierzonej oskarżonej A. J. w punkcie pierwszym wyroku kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres próby wynoszący 2 (dwa) lata;

3.  uznaje oskarżonego A. B. za winnego popełnienia zarzucanego mu w punkcie drugim aktu oskarżenia czynu, z tym że przyjmuje, że czyn ten popełnił w dniu 8 lipca 2002 roku działając wspólnie i w porozumieniu z A. J., J. B. i inną ustaloną osobą, co stanowi występek z art. 286 § 1 k.k. i za to na mocy art. 286 § 1 k.k. wymierza oskarżonemu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

4.  uznaje oskarżonego A. B. za winnego popełnienia zarzucanego mu w punkcie trzecim aktu oskarżenia czynu, stanowiącego występek z art. 263 § 2 k.k. i za to na mocy art. 263 § 2 k.k. wymierza oskarżonemu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

5.  uznaje oskarżonego A. B. za winnego popełnienia zarzucanych mu w punktach czwartym i piątym aktu oskarżenia czynów, a każdy z tych czynów stanowi występek z art. 276 k.k. oraz przyjmuje, że stanowią one ciąg przestępstw i za to na mocy art. 276 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. wymierza oskarżonemu karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności;

6.  na mocy art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 2 k.k. w miejsce wymierzonych w punktach trzecim, czwartym i piątym wyroku kar pozbawienia wolności wymierza oskarżonemu A. B. karę łączną 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności;

7.  na mocy art. 69 § 1 i § 2 k.k. oraz art. 70 § 1 pkt 1 k.k. wykonanie wymierzonej oskarżonemu A. B. w punkcie szóstym wyroku kary łącznej pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres próby wynoszący 3 (trzy) lata;

8.  uznaje oskarżonego S. W. za winnego tego, że działając w krótkich odstępach czasu w podobny sposób w ramach ciągu przestępstw popełnił występki:

-

w dniu 19 września 2002 roku w J. woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu z P. P., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 10.735,48 zł (...) Towarzystwo (...) z siedzibą w S. w ten sposób, że wprowadził w błąd przedstawicieli tego Towarzystwa co do okoliczności powstania szkody w samochodzie marki H. (...) nr rej. (...) w dniu 18 września 2002 roku w J., co stanowi występek z art. 286 § 1 k.k.,

-

w dniu 24 września 2002 roku w J. woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu z P. P. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 4.500 zł (...) Towarzystwo (...) z siedzibą w S. w ten sposób, że wprowadził w błąd przedstawicieli tego Towarzystwa co do okoliczności powstania szkody w samochodzie marki A. (...) o nr rej. (...) w dniu 18 września 2002 roku w J., co stanowi występek z art. 286 § 1 k.k.,

-

w dniu 10 grudnia 2002 roku w W. woj. (...) w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 6.787 zł (...) S.A. Inspektorat w W. w ten sposób, że wprowadził w błąd przedstawicieli tego Inspektoratu co do okoliczności powstania szkody w samochodzie marki H. (...) nr rej. (...) w dniu 7 grudnia 2002 roku w S., co stanowi występek z art. 286 § 1 k.k.,

-

w dniu 17 stycznia 2003 roku w W. woj. (...) działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 10.000 zł Towarzystwo (...) Oddział w K. w ten sposób, że wprowadził w błąd przedstawicieli tego Towarzystwa co do okoliczności powstania szkody w samochodzie marki H. (...) nr rej. (...) w dniu 15 stycznia 2003 roku na trasie J. – K., co stanowi występek z art. 286 § 1 k.k.,

-

w dniu 9 czerwca 2003 roku w W. woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu z K. W. (1) oraz B. W. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej w zamiarze doprowadzenia do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Towarzystwo (...) Oddział w K. w kwocie 3.702,97 zł, wprowadził w błąd przedstawicieli tego Towarzystwa co do okoliczności powstania szkody w samochodzie marki H. (...) nr rej. (...) w dniu 7 czerwca 2003 roku na parkingu w Z., co stanowi występek z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k.,

i za to na mocy art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. wymierza oskarżonemu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

9.  uznaje oskarżonego S. W. za winnego popełnienia zarzucanego mu w punkcie siódmym aktu oskarżenia czynu, stanowiącego występek z art. 272 k.k. i za to na mocy art. 272 k.k. wymierza oskarżonemu karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności;

10.  na mocy art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 2 k.k. w miejsce wymierzonych w punktach ósmym i dziewiątym wyroku kar pozbawienia wolności wymierza oskarżonemu S. W. karę łączną 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

11.  na mocy art. 69 § 1 i § 2 k.k. oraz art. 70 § 1 pkt 1 k.k. wykonanie wymierzonej oskarżonemu S. W. w punkcie dziesiątym wyroku kary łącznej pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres próby wynoszący 3 (trzy) lata;

12.  uznaje oskarżonego P. P. za winnego tego, że działając w krótkich odstępach czasu w podobny sposób w ramach ciągu przestępstw popełnił występki:

-

w dniu 19 września 2002 roku w J. woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu ze S. W., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 10.735,48 zł (...) Towarzystwo (...) z siedzibą w S. w ten sposób, że wprowadził w błąd przedstawicieli tego Towarzystwa co do okoliczności powstania szkody w samochodzie marki H. (...) nr rej. (...) w dniu 18 września 2002 roku w J., co stanowi występek z art. 286 § 1 k.k.,

-

w dniu 24 września 2002 roku w J. woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu ze S. W. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 4.500 zł (...) Towarzystwo (...) z siedzibą w S. w ten sposób, że wprowadził w błąd przedstawicieli tego Towarzystwa co do okoliczności powstania szkody w samochodzie marki A. (...) o nr rej. (...) w dniu 18 września 2002 roku w J., co stanowi występek z art. 286 § 1 k.k.,

i za to na mocy art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. wymierza oskarżonemu karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności;

13.  uznaje oskarżonego P. P. za winnego popełnienia zarzucanego mu w punkcie czternastym aktu oskarżenia czynu, stanowiącego występek z art. 272 k.k. i za to na mocy art. 272 k.k. wymierza oskarżonemu karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności;

14.  na mocy art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 2 k.k. w miejsce wymierzonych w punktach dwunastym i trzynastym wyroku kar pozbawienia wolności wymierza oskarżonemu P. P. karę łączną 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności;

15.  na mocy art. 69 § 1 i § 2 k.k. oraz art. 70 § 1 pkt 1 k.k. wykonanie wymierzonej oskarżonemu P. P. w punkcie czternastym wyroku kary łącznej pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres próby wynoszący 3 (trzy) lata;

16.  uznaje oskarżonego J. B. za winnego popełnienia zarzucanych mu w punktach szesnastym i siedemnastym aktu oskarżenia czynów z tym, że przyjmuje, iż czyn zarzucany mu w punkcie szesnastym aktu oskarżenia popełnił w dniu 8 lipca 2002 roku działając wspólnie i w porozumieniu z A. B., A. J. i inną ustaloną osobą, a czyn zarzucany mu w punkcie siedemnastym aktu oskarżeniami popełnił w dniu 2 listopada 2001 roku działając wspólnie i w porozumieniu z P. Z., P. M. i inną ustaloną osobą, a każdy z tych czynów stanowi występek z art. 286 § 1 k.k. oraz przyjmuje, że stanowią one ciąg przestępstw i za to na mocy art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. wymierza oskarżonemu karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności;

17.  na mocy art. 69 § 1 i § 2 k.k. oraz art. 70 § 1 pkt 1 k.k. wykonanie wymierzonej oskarżonemu J. B. w punkcie szesnastym wyroku kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres próby wynoszący 3 (trzy) lata;

18.  uznaje oskarżoną K. W. (1) za winną tego, że w dniu 9 czerwca 2003 roku w W. woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu ze S. W. oraz B. W. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej w zamiarze doprowadzenia do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Towarzystwo (...) Oddział w K. w kwocie 3.702,97 zł, wprowadziła w błąd przedstawicieli tego Towarzystwa co do okoliczności powstania szkody w samochodzie marki H. (...) nr rej. (...) w dniu 7 czerwca 2003 roku na parkingu w Z., co stanowi występek z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. i za to na mocy art. 14 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. wymierza oskarżonej karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

19.  uznaje oskarżoną K. W. (1) za winną popełnienia zarzucanego jej w punkcie dziewiętnastym aktu oskarżenia czynu, stanowiącego występek z art. 272 k.k. i za to na mocy art. 272 k.k. wymierza oskarżonej karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności;

20.  na mocy art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. w miejsce wymierzonych w punktach osiemnastym i dziewiętnastym wyroku kar pozbawienia wolności wymierza oskarżonej K. W. (1) karę łączną 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

21.  na mocy art. 69 § 1 i § 2 k.k. oraz art. 70 § 1 pkt 1 k.k. wykonanie wymierzonej oskarżonej K. W. (1) w punkcie dwudziestym wyroku kary łącznej pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres próby wynoszący 3 (trzy) lata;

22.  uznaje oskarżoną B. W. za winną tego, że w dniu 9 czerwca 2003 roku w W. woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu ze S. W. oraz K. W. (1) w celu osiągnięcia korzyści majątkowej w zamiarze doprowadzenia do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Towarzystwo (...) Oddział w K. w kwocie 3.702,97 zł, wprowadziła w błąd przedstawicieli tego Towarzystwa co do okoliczności powstania szkody w samochodzie marki H. (...) nr rej. (...) w dniu 7 czerwca 2003 roku na parkingu w Z., co stanowi występek z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. i za to na mocy art. 14 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. wymierza oskarżonej karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

23.  uznaje oskarżoną B. W. za winną popełnienia zarzucanego jej w punkcie dwudziestym pierwszym aktu oskarżenia czynu, stanowiącego występek z art. 272 k.k. i za to na mocy art. 272 k.k. wymierza oskarżonej karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności;

24.  na mocy art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. w miejsce wymierzonych w punktach dwudziestym drugim i dwudziestym trzecim wyroku kar pozbawienia wolności wymierza oskarżonej B. W. karę łączną 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

25.  na mocy art. 69 § 1 i § 2 k.k. oraz art. 70 § 1 pkt 1 k.k. wykonanie wymierzonej oskarżonej B. W. w punkcie dwudziestym czwartym wyroku kary łącznej pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres próby wynoszący 3 (trzy) lata;

26.  uznaje oskarżonego P. Z. za winnego popełnienia zarzucanych mu w punktach dwudziestym drugim i dwudziestym czwartym aktu oskarżenia czynów, z tym że przyjmuje, iż czyn zarzucany mu w punkcie dwudziestym drugim aktu oskarżenia popełnił w dniu 2 listopada 2001 roku działając wspólnie i w porozumieniu z J. B., P. M. i inną ustaloną osobą, a czyn zarzucany mu w punkcie dwudziestym czwartym aktu oskarżeniami popełnił w dniu 31 października 2001 roku i doprowadził (...) S.A. Inspektorat w W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 6.518,20 zł, a każdy z tych czynów stanowi występek z art. 286 § 1 k.k. oraz przyjmuje, że stanowią one ciąg przestępstw i za to na mocy art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. wymierza oskarżonemu karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności;

27.  uznaje oskarżonego P. Z. za winnego popełnienia zarzucanego mu w punkcie dwudziestym trzecim aktu oskarżenia czynu, stanowiącego występek z art. 272 k.k. i za to na mocy art. 272 k.k. wymierza oskarżonemu karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności;

28.  na mocy art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 2 k.k. w miejsce wymierzonych w punktach dwudziestym szóstym i dwudziestym siódmym wyroku kar pozbawienia wolności wymierza oskarżonemu P. Z. karę łączną 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności;

29.  na mocy art. 69 § 1 i § 2 k.k. oraz art. 70 § 1 pkt 1 k.k. wykonanie wymierzonej oskarżonemu P. Z. w punkcie dwudziestym ósmym wyroku kary łącznej pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres próby wynoszący 3 (trzy) lata;

30.  uznaje oskarżonego P. M. za winnego popełnienia zarzucanych mu w punktach dwudziestym piątym i dwudziestym siódmym aktu oskarżenia czynów, z tym że przyjmuje, iż czyn zarzucany mu w punkcie dwudziestym piątym aktu oskarżenia popełnił w dniu 2 listopada 2001 roku działając wspólnie i w porozumieniu z J. B., P. Z. i inną ustaloną osobą, a czyn zarzucany mu w punkcie dwudziestym siódmym aktu oskarżeniami popełnił w dniu 31 października 2001 roku i doprowadził (...) S.A. Inspektorat w W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 6.518,20 zł, a każdy z tych czynów stanowi występek z art. 286 § 1 k.k. oraz przyjmuje, że stanowią one ciąg przestępstw i za to na mocy art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. wymierza oskarżonemu karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności;

31.  uznaje oskarżonego P. M. za winnego popełnienia zarzucanego mu w punkcie dwudziestym szóstym aktu oskarżenia czynu, stanowiącego występek z art. 272 k.k. i za to na mocy art. 272 k.k. wymierza oskarżonemu karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności;

32.  na mocy art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 2 k.k. w miejsce wymierzonych w punktach trzydziestym i trzydziestym pierwszym wyroku kar pozbawienia wolności wymierza oskarżonemu P. M. karę łączną 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności;

33.  na mocy art. 69 § 1 i § 2 k.k. oraz art. 70 § 1 pkt 1 k.k. wykonanie wymierzonej oskarżonemu P. M. w punkcie trzydziestym drugim wyroku kary łącznej pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres próby wynoszący 3 (trzy) lata;

34.  na mocy art. 46 § 1 k.k. orzeka wobec oskarżonego S. W. środek karny w postaci obowiązku naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego (...) S.A. z siedzibą w W. kwoty 6.787 zł (sześć tysięcy siedemset osiemdziesiąt siedem złotych);

35.  na mocy art. 46 § 1 k.k. orzeka wobec oskarżonych S. W. i P. P. środki karne w postaci obowiązku naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego (...) Towarzystwo (...) z siedzibą w S. kwot po 7.617,74 zł (siedem tysięcy sześćset siedemnaście złotych 74/100);

36.  na mocy art. 46 § 1 k.k. orzeka wobec oskarżonych P. Z. i P. M. środki karne w postaci obowiązku naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego (...) S.A. z siedzibą w W. kwot po 3.259,10 zł (trzy tysiące dwieście pięćdziesiąt dziewięć złotych 10/100);

37.  na zasadzie art. 414 § 1 k.p.k. w zw. z art. 17 § 1 pkt 1 k.p.k. oskarżonego S. W. uniewinnia od zarzutu popełnienia czynu zarzucanego mu w punkcie dwunastym aktu oskarżenia;

38.  na zasadzie art. 624 § 1 k.p.k. i art. 17 ust. 1 Ustawy z dnia 23.06.1973r. o opłatach w sprawach karnych (tekst jedn. Dz. U. Nr 49 poz. 223 z 1983r.) zwalnia oskarżonych A. J., A. B., S. W., P. P., J. B., K. W. (1), B. W., P. Z. oraz P. M. od obowiązku ponoszenia kosztów sądowych w całości obciążając nimi Skarb Państwa;

39.  na zasadzie art. 627 k.p.k. oraz § 14 ust. 2 pkt 3 w zw. z ust. 7 i § 16 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2002r. Nr 163 poz. 1348) zasądza od oskarżonych A. J., A. B., S. W., P. P., J. B., K. W. (1), B. W., P. Z. oraz P. M. na rzecz oskarżyciela posiłkowego (...) S.A. z siedzibą w W. kwot po 75 zł (siedemdziesiąt pięć złotych) tytułem poniesionych przez niego wydatków w związku z ustanowieniem pełnomocnika w sprawie.

Wyrok ten został zaskarżony w całości osobistą apelacją przez oskarżoną A. J., obrońcę oskarżonych A. B., P. P. i J. B. oraz co do kary przez pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego (...) S.A. w W..

Apelacja oskarżonej A. J. zaskarżonemu wyrokowi zarzuca:

1. dokonanie oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego w sposób graniczący z dowolnością oraz rozstrzygnięcie występujących w sprawie istotnych wątpliwości na moją niekorzyść, zwłaszcza w zakresie rzekomego mojego udziału w przestępstwie z całkowitym pominięciem zeznań świadków i wyjaśnień pozostałych oskarżonych, którzy takowego w jakimkolwiek stopniu nie potwierdzali;

2. błąd w poczynionych przez Sąd ustaleniach faktycznych polegający na przyjęciu, iż brałam udział w wyłudzenia odszkodowania z (...) S.A. pomimo, iż zebrany w sprawie materiał dowodowy nie potwierdził takowego, a żaden dowód w sprawie, a w szczególności jakakolwiek opinia biegłego nie wykluczyła zaistnienia przedmiotowego zdarzenia w okolicznościach podanych w zgłoszeniu szkody, których to treści dodatkowo nie znałam.

Mając na uwadze powyższe oskarżona wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie jej od zarzucanego aktem oskarżenia czynu.

W apelacji dot. oskarżonych J. B. i A. B. obrońca zarzuca:

1. obrazę przepisów postępowania mającą wpływ na treść wyroku, a to:

- art. 413 § 2 pkt 1 kpk poprzez nie określenie dokładnie przypisanego oskarżonym J. B. oraz A. B. czynu z ar; 286 § 1 kk. a poprzestanie na przytoczeniu ustawowych znamion przestępstwa oszustwa, w szczególności nie wskazanie jakie konkretnie zachowanie zostało oskarżonym przypisane i na czym miało polegać,

- art. 4, 7, i 410 kpk wyrażającą się w zastąpieniu swobodnej oceny dowodów oceną dowolną, nie dokonanie analizy całokształtu materiału dowodowego oraz uwzględnianiu okoliczności jedynie na niekorzyść oskarżonych zwłaszcza poprzez:

a) bezpodstawne odmówienie waloru wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonego J. B. podczas, gdy są one spójne i logiczne, nie zawierają żadnych wewnętrznych sprzeczności oraz korespondują ze stanowiskiem współoskarżonych nie przyznających się do popełniania zarzuconych im przestępstw,

b) uznaniu zeznań K. P. za wiarygodne w sytuacji, gdy oceniane rozsądnie winny być uznane całkowicie nielogiczne, a nadto zawierają szereg nieścisłości, oraz nieuwzględnienie przy ich ocenie okoliczności, że są one jawnie nakierowane na obciążenie J. B. i innych oskarżonych co jest związane z sytuacją procesową K. P..

c) wybiórczym i nie znajdującym oparcia w zasadach logicznego rozumowania częściowym uznaniu za prawdziwe wyjaśnień A. J., tj. w zakresie podawanych przez nią w postępowaniu przygotowawczym, a zdyskredytowaniem depozycji ze stadium jurysdykcyjnego podczas, gdy istnieje szereg przycinków pozwalających na przyjęcie, ze to wersja oskarżonej przedstawiona bezpośrednio Sądowi opowiada prawdzie o czym świadczy zwłaszcza to, że pierwotnie zeznając była zestresowana i myliła podawane okoliczności oraz cofnięcie na rozprawie wniosku o dobrowolne poddanie się karze,

d) odmówienie waloru wiarygodności wyjaśnieniom P. Z. odnośnie zdarzenia z dnia 29 października 2002 roku podczas, gdy są one rzeczone i konsekwentne, znajdują potwierdzenie w postawie P. M. i J. B., a także częściowo w dokumentacji, z tego zdarzenia, a brak jest dowodów świadczących o tym, że wypadki mogły mieć inny przebieg,

2. wynikający z powyższych uchybień błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku mające wpływ na jego treść, a to bezpodstawne przyjęcie, że J. B. i A. B. wyłudzili odszkodowanie z (...) zwłaszcza poprzez przyjęcie, że uczestniczyli oni w wypełnianiu druków zgłoszenia szkody, jeździli do W. odebrać odszkodowanie czy organizowali czy ustalali przebieg zdarzeń stanowiących podstawę wypłaty pieniędzy z ubezpieczenia AC i OC.

3. błąd w ustaleniach faktycznych poprzez brak przyjęcia za wyjaśnieniami oskarżonego A. B., że znalazł on dokumenty na nazwisko K. i S. w dniu 23 kwietnia 2005 roku podczas, gdy brak jest w tym zakresie dowodów odmiennych, a poprzez zdyskredytowanie zeznań w tym zakresie, Sąd wypełnił lukę dowodową domniemaniem, że oskarżony posiadał dokumenty od dłuższego czasu, a nadto działał z zamiarem ich ukrycia i faktycznie je ukrywając.

Mając na uwadze przytoczone zarzuty obrońca oskarżonych w oparciu o art. 427 § 1 i 2 kpk i art. 437 § 1 kpk wniósł o uniewinnienie oskarżonego J. B. od zarzutów aktu oskarżenia, a oskarżonego A. B. od zarzutów z art. 286 § 1 kk oraz z art. 276 kk względnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania.

W apelacji dot. oskarżonego P. P. obrońca zarzuca:

1. obrazę przepisów postępowania mającą wpływ na treść wyroku, a to:

- art. 413 § 2 pkt 1 kpk poprzez nie określenie dokładanie w wyroku przypisanego oskarżonemu P. P. czynu z art. 286 § 1 kk, a poprzestanie na przytoczeniu ustawowych znamion przestępstwa oszustwa, w szczególności nie wskazanie jakie konkretnie zachowanie zostało oskarżonym przypisane i na czym miało polegać,

2. – art. 424 § 1 pkt 1 kpk poprzez nie wyjaśnienie w uzasadnieniu wyroku dlaczego wyjaśnienia oskarżonego P. P. Sąd uznał w całości za niewiarygodne,

3. – art. 7 i 410 kpk poprzez zastąpienie swobodnej oceny dowodów oceną dowolną oraz nie rozważenie całokształtu zgromadzonego materiału dowodowego, zwłaszcza poprzez wyciągniecie wadliwych i pochopnych wniosków z opinii biegłego do spraw techniki motoryzacyjnej i ruchu drogowego K. M., w ten sposób, że przyjęto, iż podane w zgłoszeniu szkody przez P. P. informacje odnośnie przebiegu zdarzenia są na tyle precyzyjne, że należy wykluczyć na ich podstawie powstanie uszkodzeń w podany sposób, podczas gdy są one na tyle ogólne i nieskonkretyzowane, że wniosek taki jest nieuprawniony, zwłaszcza z uwagi na fakt, że biegły wskazał na możliwość wystąpienia w danych warunkach takich uszkodzeń przy odpowiednim ustawieniu pojazdów, a uszkodzenia takie mogły powstać w wyniku zderzenia pojazdów takiego typu, tj. samochodu A. (...) z samochodem H. (...) ,

4. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, a mający wpływ na jego treść, będący wynikiem wadliwej oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego w tym opinii biegłego i wyciągniecie z niego wniosków odnośnie przebiegu zdarzenia, które z niego nie wynikają, poprzez nie znajdujące oparcia w materiale dowodowym przyjęcie domniemania, że oskarżony P. P. działał wspólnie i w porozumieniu z oskarżonym S. W., a zdarzenie drogowe z dnia 18 września 2002 roku nie miało w rzeczywistości miejsca, podczas gdy brak jest w tym zakresie dowodów pozwalających na dokonanie takich ustaleń oraz bezpodstawne uznanie, ze w oskarżony P. P. dopuścił się wyłudzenia notatki urzędowej dotyczącej przebiegu zdarzenia z dnia 18 września 2002 roku, podczas gdy brak jest jakichkolwiek dowodów, że do zachowania takiego doszło, a zwłaszcza nie może o tym świadczyć treść opinii biegłego.

Mając na uwadze przytoczone zarzuty obrońca oskarżonego wniósł o uniewinnienie oskarżonego P. P. od zarzutów aktu oskarżenia, względnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania.

Pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego (...) S.A. w W. w apelacji wyrokowi zarzuca:

1. obrazę przepisów postępowania, która miała wpływ na treść orzeczenia, a to:

- art. 7 kpk poprzez dowolną ocenę materiału dowodowego, przeprowadzoną z naruszeniem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego,

- art. 2 § 1 pkt. 3 kpk poprzez niezrealizowanie celów postępowania karnego, a to przez nieuwzględnienie prawem chronionych interesów pokrzywdzonego poprzez brak zasądzenia na jego rzecz obowiązku naprawienia szkody w pełnej wysokości,

- art. 410 i 92 kpk poprzez nie oparcie wyroku na całokształcie okoliczności ujawnionych w toku postępowania,

- art. 627 kpk w zw. z § 2 ust. 1, 2, § 14 ust. 2 pkt. 3 i ust 7 rozporządzenia z dnia 28.09.2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie - na skutek braku zasądzenia na rzecz (...) SA kosztów w faktycznej wysokości, które poniósł oskarżyciel posiłkowy.

2. obrazę przepisów prawa materialnego, a to:

- art. 46 § 1 kk poprzez nie zasądzenie zgodnie z wnioskiem kwoty należnej i dochodzonej przez oskarżyciela posiłkowego (...) SA w ramach obowiązku naprawienia szkody w pełnej wysokości, w sytuacji, gdy wysokość szkody nie budzi wątpliwości i jest udokumentowana.

Mając na uwadze powyższe pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego (...) S.A. w W. wniósł o:

1. Zmianę zaskarżonego wyroku w części, poprzez

a) Zmianę pkt. XVII, XXII i XXV wyroku przez jego modyfikację i wskazanie, iż (...) Inspektorat w W. został doprowadzony do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 15.703 zł,

b) zmianę pkt. 1 i 2 wyroku poprzez jego uzupełnienie i orzeczenie względem oskarżonej A. J. - na zasadzie art. 46 § 1 kk - solidarnie z A. B. oraz J. B. środka karnego obowiązku naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego (...) S.A. z siedzibą w W. kwoty 10.300 zł (dziesięć tysięcy trzysta złotych) ustalając, że zobowiązanie to ma charakter solidarny z K. P.,

c) zmianę pkt. 3 wyroku poprzez jego uzupełnienie i orzeczenie względem oskarżonego A. B. - na zasadzie art. 46 § 1 kk - solidarnie z A. J. oraz J. B. środka karnego obowiązku naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego (...) S.A. z siedzibą w W. kwoty 10.300 zł (dziesięć tysięcy trzysta złotych) ustalając, że zobowiązanie to ma charakter solidarny z K. P.,

d) zmianę pkt. 16 i 17 wyroku poprzez jego uzupełnienie i orzeczenie względem oskarżonego J. B. - na zasadzie art. 46 § 1 kk - solidarnie z:

- A. J. oraz A. B. środka karnego obowiązku naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego (...) S.A. z siedzibą w W. kwoty 10.300 zł (dziesięć tysięcy trzysta złotych) ustalając, że zobowiązanie to ma charakter solidarny z K. P.,

- P. Z. i P. M. środka karnego obowiązku naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego (...) S.A. z siedzibą w W. kwoty 15.703 zł (piętnaście tysięcy siedemset trzy złote) ustalając, że zobowiązanie to ma charakter solidarny z K. P. do kwoty 15.376 zł,

e) zmianę pkt. 36 wyroku poprzez jego uzupełnienie i orzeczenie:

- na zasadzie art. 46 § 1 kk względem oskarżonych P. Z. i P. M. - solidarnie - środka karnego obowiązku naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego (...) S.A. z siedzibą w W. kwoty 15.703 zł (piętnaście tysięcy siedemset trzy złote) ustalając, że zobowiązanie to ma charakter solidarny z J. B. oraz - do kwoty 15.376 zł - z K. P.,

- na zasadzie art. 46 § 1 kk względem oskarżonych P. Z. i P. M. - solidarnie - środka karnego obowiązku naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz (...) S.A. w W. kwoty 6518,20 zł (sześć tysięcy pięćset osiemnaście 20/100 zł),

f) zmianę pkt. 39 wyroku i zasądzenie od oskarżonych A. J., A. B., J. B., P. Z. i P. M. - solidarne - na rzecz oskarżyciela posiłkowego (...) S.A. z siedzibą w W. kwoty 1599 zł (tysiąc pięćset dziewięćdziesiąt dziewięć zł) tytułem kosztów zastępstwa adwokackiego w postępowaniu przed sądem I instancji.

Ponadto pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego (...) S.A. w W. ewentualnie wniósł o uchylenie wyroku w zaskarżonej części i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez sąd I instancji.

Nadto wniósł o zasądzenie od oskarżonych A. J., A. B., J. B., P. Z. i P. M. na rzecz oskarżyciela posiłkowego (...) S.A. z siedzibą w W. kosztów zastępstwa adwokackiego za postępowanie przed sądem II instancji w kwocie 750 zł + VAT tj. 922,50 zł.

Sąd Odwoławczy zważył co następuje:

Apelacja obrońcy oskarżonych J. B., A. B. i P. P. i osobista apelacja oskarżonej A. J. nie zasługuje na uwzględnienie.

Ponieważ zarzuty skarżących odnośnie poszczególnych przestępstw powtarzają się przeto Sąd Odwoławczy pogrupuje zdania i odniesienia do poszczególnych apelacji.

I tak jeśli chodzi o zarzut dotyczący A. J., A. B. i J. B., a polegający na wyłudzeniu odszkodowania od (...) w okresie od 5 lipca 2002 roku do 8 lipca 2002 roku, to apelacja w tym zakresie obrońcy oskarżonych A. B., J. B. oraz osobista A. J. są jedynie polemiką z prawidłowymi ustaleniami Sądu pierwszej instancji oraz właściwą oceną prawno-karną zachowania tych oskarżonych.

Nie ma racji obrońca oskarżonych A. B. i J. B. zarzucając, iż Sąd Rejonowy nie oddał prawidłowo znamion występku z art. 286 § 1 kk.

Wbrew temu co pisze skarżący Sąd pierwszej instancji prawidłowo wskazał znamiona przedmiotowe i podmiotowe. Przede wszystkim wskazał sposób działania, a to wprowadzenie w błąd poprzez podanie nieprawidłowych okoliczności powstania szkody drogowej, a tym samym osiągnięcia korzyści majątkowej przez oskarżonych.

Sąd Odwoławczy nie znajduje podstaw do rozwlekłego opisu czynu poprzez wymienienie wszystkich okoliczności zdarzenia od tego jest uzasadnienie pisemne wyroku.

Obrońca obydwu oskarżonych A. B. i J. B. oraz skarżąca A. J. nie chcą w swoich pisemnych skargach zmierzyć się z argumentacją Sądu Rejonowego odnośnie zebranego w sprawie materiału dowodowego.

A. J. słuchana w charakterze podejrzanej w sposób dokładny opisała przebieg zdarzenia, wskazała również dlaczego dała się namówić do przestępczego procederu w słowach, które osobiście poleciła zapisać przesłuchującemu funkcjonariuszowi policji ,,ja głupia byłam zakochana i zapatrzona w niego (A. B.) i nie sądziłam, że może mnie oszukać” (k.469).

Relacje oskarżonej A. J. odnośnie wypełnienia dokumentów w inspektoracie (...) w W. (k.469 v.) są zbieżne z wyjaśnieniami K. P. (k. 458).

Samo później odwołanie wyjaśnień przez oskarżona A. J. niczego jeszcze nie może przesądzać zwłaszcza, że skarżący obrońca nawet nie próbuje polemizować z oceną wyjaśnień tej oskarżonej dokonanej przez Sąd pierwszej instancji (k.2173-2175).

Nie powtarzając wywodów Sądu Rejonowego warto jedynie odnotować, iż słusznie przyjęto w pisemnych motywach wyroku, że kłamstwem są twierdzenia oskarżonej A. J., iż była w dużym stresie i chciała jak najszybciej wyjść. Świadczą o tym co najmniej dwie okoliczności, po pierwsze dlaczego ów stres nie dotknął całych jej wyjaśnień co byłoby logiczne i zgodne z zasadami doświadczenia życiowego. Wszak oskarżona A. J. podtrzymała swoje wyjaśnienia odnośnie motocykla Y., a po drugie przeczy temu spontaniczność jej wypowiedzi gdzie wskazywała na przyczynę łatwowierności wobec A. B..

Faktem bezspornym dla Sądu Odwoławczego jest również to, iż oskarżona A. J. nawet jednym zdaniem nie neguje oceny jej wyjaśnień dokonanej przez Sąd Rejonowy w swej osobistej apelacji.

Deprecjonowanie wyjaśnień i zeznań K. P. przez obrońcę A. B. i J. B. jest również oderwane od faktycznej oceny tegoż środka dowodowego przez Sąd pierwszej instancji i obrońca snuje jakieś hipotezy tak jak gdyby Sąd Odwoławczy mógł samodzielnie dokonywać oceny poszczególnych dowodów, wbrew dokonanej już tej ocenie przez Sąd pierwszej instancji.

Dotyczy to zwłaszcza okoliczności związanych ze sprzedażą samochodu H. (...) (k. 2243 apelacji), gdzie skarżący zupełnie pomija fakt, iż Sąd Rejonowy te fakty omawia (k.2176) i należałoby zgodnie z zasadami dwuinstancyjności Sądów swoją polemikę rozpocząć od podania argumentów, iż dokonana ocena jest dowolna.

Warto jedynie przytoczyć słuszne stanowisko Sądu pierwszej instancji, który uznał za nielogiczne wyjaśnienia J. B., iż pieniądze na zakup samochodu miał mieć K. P. z wesela, na które pieniądze miał mu pożyczyć właśnie J. B..

Słusznie Sąd Rejonowy konstatuje, iż jedne i drugie musiał oddać, gdzie więc pieniądze za samochód.

Podobnie ma się sprawa z polemiką odnośnie oskarżonego A. B. (k. 2242 apelacji).

Tworzenie jakichś hipotetycznych korzyści, które rzekomo miałby osiągnąć K. P. z regresu wobec J. B. i A. B. jest czystą spekulacją oderwaną od materiału dowodowego sprawy i jako czysto hipotetyczne nie muszą podlegać dodatkowym rozważaniom Sądu drugiej instancji, gdyż żaden fakt z akt sprawy ich nie zakłada.

Jeżeli chodzi o zdarzenie z dnia 29 października 2001 roku, a dotyczące okoliczności powstania szkody w samochodzie H. (...) o nr rej. (...) i osiągnięciu korzyści majątkowej przez J. B. to przede wszystkim rozstrzygająca jest opinia biegłego K. M., która w sposób jednoznaczny wskazuje, iż zakres uszkodzeń obu biorących udział w kolizji samochodów H. (...) i B. nie koresponduje ze sobą i nie powstały one w wyniku przebiegu zdarzenia opisanego w aktach sprawy (...) (k. 1710).

Jeżeli chodzi o występek z art. 276 kk przypisany oskarżonemu A. B. to słusznie Sąd Rejonowy odmówił wiary wyjaśnieniom tegoż oskarżonego, iż właśnie chciał odnieść dokumenty należące do A. S., D. K. tylko, akurat policjanci je zabezpieczyli, a znalazł je co dopiero trzy dni wcześniej.

Argumentacja taka jest pokrętna i dostosowana do aktualnej potrzeby chwili, to jest znalezienie dokumentów, których oskarżony A. B. nie miał prawa posiadać i realizować.

Sąd Odwoławczy w pełni popiera argumentację, iż dokumenty te zostały dużo wcześniej utracone przez pokrzywdzonych i akurat A. B. znalazł je tuż przed ,,wizytą” policji w swoim domu.

Słusznie takiemu pechowi oskarżonego, Sąd Rejonowy nie dał wiary.

Z treści apelacji nie wynika, aby skarżący kwestionował występki przypisane A. B. z art. 263 § 2 kk.

Odnosząc się do argumentacji skarżącej A. J., iż podstawą ustaleń winna być opinia biegłego (k. 2254 apelacji), to Sąd Odwoławczy stwierdza, iż nie ma reguły w procedurze karnej, która wyróżniałaby jakikolwiek dowód przyznając mu niejako a priori walor obiektywny, a co za tym idzie nadrzędności wobec innych dowodów.

W sprawie oskarżonej T. – J. słusznie Sąd pierwszej instancji dokonał ustaleń faktycznych w oparciu o rzeczowe źródła dowodowe, o czym już pisał Sąd Odwoławczy. Zwłaszcza, że rola oskarżonej ograniczyła się do podpisywania dokumentów w celu wprowadzenia w błąd Inspektoratu (...) w W..

Odnosząc się teraz do apelacji obrońcy oskarżonego P. P., to Sąd Odwoławczy stwierdza, iż obrońca po raz wtóry podnosi te same argumenty odnośnie dekompletacji znamion występku z art. 286 § 1 kk jakie podnosił w skardze apelacyjnej odnośnie oskarżonych A. B. i J. B.. Ponieważ Sąd Odwoławczy odniósł się już do tych zarzutów przeto nie ma potrzeby ich ponownie przytaczać.

Istotnie w sprawie oskarżonego P. P. odnośnie wprowadzenia w błąd Towarzystwa (...) co do szkody z dnia 18 września 2002 roku (zarzut XIII aktu oskarżenia) istotną rolę dowodową stanowiła opinia biegłego K. M., który w sposób jednoznaczny stwierdził, że likwidacja szkody z dnia 18 września 2002 roku w samochodzie osobowym H. (...) o nr rej. (...) wykazała, iż ten sam samochód został przedstawiony z tymi samymi uszkodzeniami również w innych likwidowanych szkodach (k. 1674).

Słusznie Sąd Rejonowy przyjął, iż oskarżony działał wspólnie i w porozumieniu ze S. W.. Przy czym oskarżony P. P. kierował samochodem m-ki A. (...), oraz oskarżony P. P. również zgłosił wniosek o likwidację szkody w samochodzie A. (...) nr rej. (...) (zarzut XV aktu oskarżenia).

Tutaj również istotną rolę dowodową odegrała opinia biegłego K. M., który w sposób jednoznaczny wskazał, ,,iż uwzględniając wszystkie zgromadzone w sprawie materiały dowodowe należy stwierdzić, że kształt uszkodzeń obu samochodów A. (...) nr rej. (...) i H. (...) nr rej. (...) nie korespondują ze sobą i nie powstały w wyniku przebiegu zdarzenia przedstawionego w aktach odszkodowawczych Towarzystwa (...)” (k. 1665).

Sąd Odwoławczy nie podziela zarzutu skarżącego, iż błędem ze strony Sądu pierwszej instancji było uznanie za niewiarygodne wyjaśnień oskarżonego P. P. jako pozostających w sprzeczności z opinią biegłego K. M.. W sprawie tej były jedynie wyjaśnienia oskarżonego P. P. oraz pozostałych oskarżonych w tym S. W., którzy zaprzeczali, aby wprowadzili w błąd Towarzystwo (...).

Sąd miał więc do wyboru dwie wersje przebiegu zdarzenia. Ta przedstawiona przez biegłego K. M. oraz tę prezentowaną między innymi przez oskarżonego P. P.. Sąd pierwszej instancji przedstawił dlaczego dał wiarę wywodom opinii biegłego K. M., tej dalej skarżący nie podważa, próbuje jednakże konstruować inny przebieg zdarzenia w oparciu o notatkę urzędową funkcjonariusza policji przybyłego na miejsce zgłoszonej kolizji (k. 2261 apelacji).

Jednakże skarżący nie bierze pod uwagę, że notatka policyjna odzwierciedla jedynie opis zdarzenia przedstawiony przez obu kierujących to jest P. P. i S. W.. Funkcjonariusz policji w żaden sposób w tejże notatce nie rościł sobie prawa do stwierdzenia wiarygodności przebiegu zdarzenia podanej przez obu oskarżonych P. P. i S. W..

Nieuprawniony jest wniosek skarżącego obrońcy, iż kolizja mogła mieć nieco inny przebieg (k. 2261 apelacji u dołu). Na czym miałby polegać ten nieco inny przebieg, obrońca już nie tłumaczy. W każdym razie stwierdzenia te biorąc pod uwagę protokoły oględzin obu pojazdów A. (...) i H. (...) oraz opinie biegłego K. M., że nie korelują te zawinienia pojazdów z przebiegiem kolizji opisanym przez oskarżonych P. P. i w pełni zasługuje na aprobatę stanowisko Sądu Rejonowego odmawiające wiary w tym zakresie oskarżonemu P. P..

Notabene notatka urzędowa policji nic do tegoż zagadnienia nie wnosi.

Zarzut braku wykazania porozumienia jest również chybiony (k. 2262 apelacji).

Błąd skarżącego tkwi w samej metodologii oceny materiału dowodowego, którą Sąd ad meriti dokonuje ex post a nie ex ante.

Sąd Rejonowy mając na uwadze to, iż obaj oskarżeni S. W. i P. P. zgłosili tę samą kolizję w której brały udział ich samochody, razem przedstawili przebieg zdarzenia niezgodny z rzeczywistymi uszkodzeniami samochodów A. i H., razem wnosili do Towarzystw (...) o wypłatę nienależnych odszkodowań, słusznie uznał, że działali wspólnie i w porozumieniu.

Nie musiał Sąd ad meriti wykazywać, iż wcześniej się znali, spotykali itd.

Wystarczyła logika zdarzeń do przyjęcia, iż działali S. W. i P. P. wspólnie i w porozumieniu.

Wbrew stwierdzeniom skarżącego przypisanie występku z art. 272 kk oskarżonemu P. P. nie było konsekwencją uznania go winnym występku z art. 286 § 1 kk (apelacja k. 2262 u dołu) lecz ocena świadomej przestępczej działalności P. P..

Po to, aby uzyskać nienależne odszkodowanie, należało uwiarygodnić przebieg zdarzenia z 18 września 2002 roku, właśnie poprzez funkcjonariuszy policji. O tym, że miało to kluczowe znaczenie świadczy i to, że obrońca w swojej skardze przywołuje do tego faktu kapitalne znaczenie, próbując uwiarygodnić linię obrony oskarżonego P. P.. Jednakże Sąd Odwoławczy podtrzymuje swoje wcześniejsze rozważania w tym temacie.

Ustosunkowując się do apelacji pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego (...), to Sąd Odwoławczy stwierdza, iż Sąd Rejonowy wskazał, że nie zasądzał środka karnego z art. 46 § 1 kk wobec J. B., A. B. i A. J. za czyn z dnia 8 lipca 2002 roku, a wobec J. B., P. M. i P. Z. za czyn popełniony z listopada, gdyż zostały zasądzone powyższe zobowiązania wyrokiem Sądu Rejonowego w Wadowicach z dnia 8 sierpnia 2011 roku sygn. akt II K 548/11.

Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 14 marca 2013 roku sygn. akt III KK 27/13 stwierdził obowiązek naprawienia szkody przewidzianej w art. 46 § 1 kk, dotyczy tylko szkody, której nie naprawiono w całości, albo w części (publ. OSNKW z 2013 roku nr 7 poz. 57).

Co do zasądzenia odszkodowania solidarnie, to Sąd Odwoławczy stwierdza, iż środek karny z art. 46 § 1 kk, nie miał być zindywidualizowany i jako taki winien być limitowany zasadą winy.

Sąd Rejonowy wykazał we wszystkich przypadkach zasądzenie odszkodowania z urzędu z art. 46 § 1 kk wskazał dlaczego zasądził taką, a nie inną kwotę. Apelujący w ogóle tego nie podważa.

Nie ma więc podstaw do zmiany orzeczenia w tym zakresie.

Sąd Rejonowy słusznie całą kwotę kosztów pełnomocnictwa wyrzekł wobec wszystkich oskarżonych w równych częściach.

Mając to na uwadze Sąd Odwoławczy na zasadzie art. 437 § 1 kpk utrzymał w mocy zaskarżony wyrok, a na zasadzie art. 636 § 1 kpk zasądził koszty postępowania drugoinstancyjnego.

SSO Tomasz Grebla SSO Elżbieta Jabłońska- Malik SSO Janusz Krok

(...)