Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 stycznia 2017r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 stycznia 2017r. w S.

odwołania P. P.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 23 września 2016 r. Nr (...)

w sprawie P. P.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

oddala odwołanie.

Sygn. akt IV U 851/16

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 23 września 2016 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, odmówił P. P. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy od 1 września 2016r., albowiem Komisja Lekarska ZUS w orzeczeniu z dnia 8 września 2016 r. nie stwierdziła u niego niezdolności do pracy.

Odwołanie od w/w decyzji złożył ubezpieczony P. P., wnosząc o zmianę zaskarżonej decyzji i przyznanie prawa do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy wraz z odsetkami ustawowymi z tytułu opóźnienia w wypłacie renty z powodu błędu ZUS-u. Wskazano, że decyzja ta jest oparta na błędnych orzeczeniach lekarza orzecznika i Komisji Lekarskiej, w których nieprawidłowo stwierdzono, iż nie jest częściowo niezdolny do pracy, podczas gdy jego stan zdrowia kwalifikuje go do uznania za osobę częściowo niezdolną do pracy. Ubezpieczony wyjaśnił, że cierpi na chłoniaka Hodkina (schorzenie inaczej zwane Ziarnica Złośliwa). Zgodnie z dokumentacją znajdującą się w aktach ZUS, w szczególności wynikami badań PET-CT w śródpiersiu przednim po stronie lewej występuje masa tkankowa w górnej części ze zwapnieniami o wzmożonym metabolizmie. Żołądek o podwyższonym metabolizmie, w kręgach TH1-TH9 brak gromadzenia znacznika, gruczoł krokowy z przewlekłym stanem zapalnym. Zgodnie z dołączoną dokumentacją z Przychodzi Urologicznej wnioskodawca był skutecznie leczony w związku ze stanem zapalnym w prawym płacie gruczołu krokowego, po odstawieniu leczenia farmakologicznego stany zapalne nadal powracają. Ubezpieczony wskazał, że przeszedł chemioterapię i radioterapię, które nieodwracalnie zniszczyły jego organizm. Od zakończenia leczenia nie minęło jeszcze pięć lat, a rokowania są cały czas niepewne. Skutkiem leczenia choroby nowotworowej jest również upośledzenie odporności, tj. częste infekcje górnych dróg oddechowych – wysychanie śluzówek, chrypka. Wnioskodawca wskazywał na osłabienie i częste poty. Zwrócił również uwagę, ze posiada znaczny stopień niepełnosprawności stwierdzony orzeczeniem (...) do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w S. z dnia 9.07.2015r. na okres dwóch lat do 9.07.2017r. Podniesiono, że obecnie pozostaje w remisji choroby nowotworowej, co nie oznacza, iż może normalnie wykonywać każdą pracę. Przebyte leczenie i jego skutki powodują, że mógłby wykonywać pracę jedynie w warunkach pracy chronionej (odwołanie wraz z załącznikami, k. 1-5 akt sprawy).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, powołując argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji, a nadto wskazując, że odwołanie nie wnosi do sprawy żadnych nowych dowodów faktycznych i prawnych, które uzasadniałyby zmianę decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k. 6-7 akt sprawy).

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

P. P., ur. (...), był uprawniony do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy do dnia 31 sierpnia 2016r. W dniu 26 lipca 2016r. wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z wnioskiem o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (wniosek k. 44 a.r.). Rozpoznając powyższy wniosek organ rentowy skierował ubezpieczonego na badanie przez Lekarza Orzecznika ZUS, który w orzeczeniu z 25 sierpnia 2016r. stwierdził, że nie jest on niezdolny do pracy (orzeczenie z 25.08.2016r., k. 46 a.r.). Od powyższego orzeczenia ubezpieczony złożył sprzeciw, w związku z czym został skierowany na badanie przez Komisję Lekarską ZUS, która rozpoznała u niego stan po leczeniu chemioterapią (8 kursów wg schematu ABVD do 10.10.2013r.) i radioterapią (do 25.11.2013r.) z powodu chłoniaka Hodgkina. Orzeczeniem z 8 września 2016r. Komisja Lekarska ustaliła, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy (sprzeciw, k.44 akt lekarskich; orzeczenie Komisji Lekarskiej z 08.09.2016r., k.48 a.r.). Powołane orzeczenie stało się podstawą wydania zaskarżonej decyzji z dnia 23 września 2016r. odmawiającej P. P. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy od 1 września 2016r. (decyzja z 23.09.2016r., k.49 a.r.).

Zgodnie z art.57 ust.1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2015 r., poz. 748 t.j.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki: jest niezdolny do pracy, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, a niezdolność do pracy powstała we wskazanych w powołanym przepisie okresach albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów, przy czym ostatniego wymogu nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy. W myśl art. 12 ust. 1, 2 i 3 w/w ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Rozstrzygnięcie o zasadności odwołania ubezpieczonego od decyzji organu rentowego odmawiającej mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wymagało ustalenia, czy ubezpieczony po dniu 31 sierpnia 2016r. w dalszym ciągu jest osobą niezdolną do pracy, a tym samym czy spełnia warunek z art. 57 ust. 1 pkt 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Podkreślenia wymaga, że w postępowaniu, którego przedmiotem jest przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, koniecznym jest ustalenie stanu zdrowia osoby ubezpieczonej, z którym to stanem związana jest przedmiotowa niezdolność do pracy. Natomiast stan zdrowia osoby ubezpieczonej bezsprzecznie jest okolicznością, dla której ustalenia, niezbędne są wiadomości specjalne, wymagające udziału w procesie biegłych lekarzy. Kluczowa dla tego rodzaju spraw okoliczność stanu zdrowia oraz związana z nim niezdolność do pracy – w przypadku sporu co do tej okoliczności - nie może być ustalana przez Sąd samodzielnie lub wyłącznie na podstawie innych dowodów zgłoszonych przez strony postępowania. Ocena niezdolności do pracy w zakresie wymagającym wiadomości specjalnych musi znaleźć oparcie w dowodzie z opinii biegłych posiadających odpowiednią wiedzę medyczną adekwatną do rodzaju schorzeń osoby ubezpieczonej.

Ustalając sporną okoliczność niezdolności do pracy Sąd oparł się na dowodzie z opinii biegłego lekarza onkologa, który rozpoznał u ubezpieczonego chłoniaka Hodgkina oraz stan po chemioterapii wg programu ABVD i radioterapii uzupełniającej. Na podstawie dostępnej dokumentacji medycznej oraz badania przedmiotowego stwierdzono, że obecnie w badaniu podmiotowym i przedmiotowym nie występują cechy wznowy choroby. Zwrócono uwagę, że w ostatnim badaniu PET-CT z 18.01.2016r. utrzymuje się całkowita remisja choroby. Podkreślono, iż ubezpieczony wymaga okresowej kontroli hematologicznej, jednak naruszona sprawność w wyniku przebytego leczenia nie powoduje utraty zdolności do pracy zgodnie z posiadanymi kwalifikacjami. Wobec tego biegły lekarz onkolog uznał P. P. za zdolnego do pracy (opinia, k. 14 a.s.).

Analizując powyższą opinię, Sąd doszedł do przekonania, że stanowi ona miarodajny dowód w sprawie, gdyż wydana została po zapoznaniu się przez biegłego z dokumentacją medyczną oraz po przeprowadzeniu badania ubezpieczonego. Opinia jest spójna, logiczna i należycie uzasadniona. Strony postępowania, w tym ubezpieczony, nie zgłosili do niej żadnych zastrzeżeń ani nowych wniosków dowodowych.

W odwołaniu ubezpieczony powołał się na posiadane orzeczenie o stopniu niepełnosprawności z dnia 9.07.2015r. wydane przez (...) do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w S., w którym zaliczono go do znacznego stopnia niepełnosprawności z przyczyn o symbolu 11-I, niepełnosprawność istnieje od 31-go roku życia, ustalony stan niepełnosprawności datuje się od 28.05.2015r., a orzeczenie wydano do 09.07.2017r. Należy jednak wskazać, że na gruncie obowiązującego prawa brak jest podstaw do utożsamiania pojęć prawnych „niezdolności do pracy” (art. 12 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS) oraz „niepełnosprawności” (art. 1 i art. 3 ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych), skoro każde z tych pojęć posiada odmienną definicję legalną, orzekanie w sprawie ustalenia stopnia „niezdolności do pracy” oraz w sprawie ustalenia stopnia „niepełnosprawności” należą do innych organów i stanowić mają konieczną przesłankę prawną dla ustalenia prawa do korzystania z różnego rodzaju świadczeń lub uprawnień. Z uwagi na to, że definicja prawna pojęcia „niepełnosprawności” w rozumieniu ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych ujęta została szerzej aniżeli definicja prawna pojęcia „niezdolności do pracy” w rozumieniu art. 12 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, stwierdzić należy, iż w konsekwencji każda osoba, która uzyskała orzeczenie „o całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy” na podstawie przepisów ustawy o emeryturach i rentach z FUS jest uznawana równocześnie za „osobę niepełnosprawną” stosownie do treści art. 1 pkt 2 ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych. W pełni zasadne jest przyjęcie, że stwierdzenie konkretnego stopnia niepełnosprawności nie jest tożsame ze stwierdzeniem niezdolności do pracy. Zgodnie bowiem z regulacją zawartą w art. 5 ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych to orzeczenie lekarza orzecznika ZUS o niezdolność do pracy jest taktowane na równi z orzeczeniem o stopniu niepełnosprawności, a nie odwrotnie (por. wyrok SN z dnia 20 sierpnia 2003 r., II UK 386/02 - OSNP 2004 nr 12, poz. 213; wyrok SN z dnia 28 stycznia 2004 r., II UK 222/03 - OSNP 2004 nr 19, poz. 340; wyrok SN z dnia 11 lutego 2005r., I UK 177/04).

Wobec braku stwierdzenia u ubezpieczonego przez powołanego w sprawie biegłego lekarza onkologa niezdolności do pracy, nie została spełniona przesłanka warunkująca przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy określona w art. 57 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Wskazać przy tym należy, iż wszystkie przesłanki nabycia prawa do renty wymienione w art. 57 w/w ustawy muszą być spełnione kumulatywnie, aby prawo to mogło zostać przyznane. Prawo do świadczenia ustaje zaś w przypadku, gdy ustanie którykolwiek z warunków wymaganych do uzyskania tego prawa.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 kpc, odwołanie podlegało oddaleniu.