Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 stycznia 2017 r.

Sąd Okręgowy Warszawa – Praga w Warszawie IV Wydział Cywilny – Odwoławczy

w składzie:

Przewodniczący: SSO Małgorzata Balcerak-Tkacz

po rozpoznaniu w dniu 17 stycznia 2017 r. w Warszawie na posiedzeniu niejawnym sprawy

z powództwa (...) Funduszu Inwestycyjnego (...) z siedzibą w K.

przeciwko A. K.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanej od wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi – Południe
w Warszawie

z dnia 14 marca 2016 r., sygn. akt I C 851/15 upr

I.  zmienia zaskarżony wyrok i oddala powództwo,

II.  zasądza od powoda (...) Funduszu Inwestycyjnego (...) z siedzibą w K. na rzecz pozwanej A. K. kwotę 1017 (tysiąc siedemnaście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego.

Małgorzata Balcerak-Tkacz

IV Ca 1448/16

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 14 marca 2016 roku Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi – Południe
w Warszawie zasądził od pozwanej A. K. na rzecz (...) Funduszu Inwestycyjnego (...) w K. kwotę 3.828,35 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 9 marca 2015 roku do dnia zapłaty oraz kwotę
717,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Apelację od powyższego wyroku złożyła pozwana. Wyrok zaskarżyła w całości,
a Sądowi Rejonowemu zarzuciła naruszenie art. 227 i 233 § 1 k.p.c. poprzez brak kompleksowego oraz wszechstronnego rozważenia materiału dowodowego zgromadzonego
w sprawie, naruszenie reguł swobodnej oceny dowodów i przez to poczynienie błędnych ustaleń faktycznych i tym samym uwzględnienie powództwa; art. 207 § 6 i art. 217 § 2 k.p.c. poprzez niepominięcie przez sąd spóźnionych dowodów w postaci dokumentów księgowych pierwszego wierzyciela oraz art. 65 § 1 w zw. z art. 117 § 1 i 2 i art. 118 in fine k.c. poprzez nieprzyjęcie, że pozwana podniosła przed sądem zarzut przedawnienia roszczeń powoda. Niezależnie od powyższego, pozwana podniosła w apelacji zarzut przedawnienia wszystkich roszczeń powoda, gdyż roszczenia te stały się wymagalne najpóźniej w dniu 11 stycznia 2012 roku (wg noty księgowej (...)), a zatem termin przedawnienia upłynął w dniu
11 stycznia 2015 roku, a pozew został wniesiony w dniu 9 marca 2015 roku.

Wskazując na powyższe, pozwana wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku i oddalenie powództwa w całości, względnie o uchylenie wyroku Sądu pierwszej instancji i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania, a w każdym razie o zasądzenie
na rzecz pozwanej kosztów procesu według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

Zaskarżony wyrok wymagał zmiany z uwagi na podniesiony przez pozwaną
w apelacji zarzut przedawnienia.

W pierwszej kolejności należy podkreślić, że Sąd Okręgowy podziela ustalenia faktyczne Sądu Rejonowego, opisane w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku i przyjmuje je za własne. Z uwagi na powyższe, nie zachodzi potrzeba powtórzenia poczynionych już ustaleń (zob. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 26 kwietnia 2007 roku, sygn. akt II CSK 18/07, Legalis).

Jak wynika z akt sprawy, umowa o świadczenie usług telekomunikacyjnych łącząca poprzednika prawnego powoda z pozwaną została wypowiedziana przez niego pismem z dnia 4 stycznia 2012 roku (k. 98). Zgodnie z art. 118 in fine k.c., termin przedawnienia roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej wynosi – o ile przepis szczególny nie stanowi inaczej – trzy lata. Z kolei zgodnie z art. 120 § 1 k.c., bieg przedawnienia rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne. W realiach sprawy bieg terminu przedawnienia rozpoczął swój bieg w dniu 5 stycznia 2012 roku, tj. w dacie następującej
po dniu wypowiedzenia pozwanej umowy przez poprzednika prawnego powoda.

Pozwana podniosła zarzut przedawnienia w apelacji (k. 70). Zgodnie z ugruntowanym stanowiskiem doktryny oraz orzecznictwa, dopuszczalne jest podniesienie zarzutu przedawnienia na etapie postępowania apelacyjnego Wynika to z tego, iż zarzut przedawnienia jest zarzutem prawnym, a fakty leżące u jego podłoża nie są objęte ograniczeniami zgłaszania nowości w postępowaniu apelacyjnym (zob. wyroki Sądu Najwyższego z dnia 19 sierpnia 2004 roku, sygn. akt V CK 38/04, Legalis, oraz z dnia
4 stycznia 2008 roku, sygn. akt III CSK 226/07, Legalis). Powyższe przesądza o tym,
iż pozwana skutecznie uchyliła się od obowiązku zaspokojenia roszczenia (art. 117 § 2 zd. 1 k.c.).

Zgodnie z art. 120 § 1 k.c., bieg przedawnienia rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne. W realiach sprawy oznacza to, iż przedawnieniu uległa całość roszczenia dochodzonego przez powoda, ponieważ skutkiem wypowiedzenia umowy
o świadczenie usług telekomunikacyjnych było postawienie w stan wymagalności nie tylko kary umownej z tytułu rozwiązania umowy zawartej na warunkach promocyjnych przed terminem (kwota 2.140,00 zł), ale również nieuiszczonych rat ceny za iPada (kwota 1.200,00 zł). Konsekwencją przedawnienia należności głównej było również przedawnienie należności ubocznych ujętych w nocie odsetkowej (zob. uchwałę składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 26 stycznia 2005 roku, sygn. akt III CZP 42/04, Legalis). Wobec powyższego bez znaczenia dla biegu terminu przedawnienia pozostawały terminy płatności określone przez poprzednika prawnego powoda na fakturach VAT i notach odsetkowych wystawionych pozwanej po wypowiedzeniu umowy w dniu 4 stycznia 2012 roku.

Na marginesie wskazać należy, iż z uwagi na procesowy charakter zarzutu przedawnienia - umożliwiającego uchylenie się od zaspokojenia roszczenia, co jednak nie prowadzi do jego wygaśnięcia – wystarczające jest jego podniesienie w piśmie procesowym, bez konieczności złożenia odrębnego oświadczenia woli wobec drugiej strony. Z tego względu, podniesienie przez pozwaną zarzutu przedawnienia w apelacji, której to odpis doręczony został pełnomocnikowi powoda, a którego pełnomocnictwo nie obejmuje upoważnienia do odbierania oświadczeń materialno – prawnych, nie ma wpływu, wbrew twierdzeniom powoda, na skuteczność tego zarzutu.

Z uwagi na skutecznie podniesiony przez pozwaną zarzut przedawnienia, powództwo nie mogło zostać uwzględnione, a zatem zaskarżony wyrok należało zmienić i oddalić powództwo na podstawie art. 386 § 1 k.p.c.

O kosztach postępowania apelacyjnego Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 98
§ 1 w zw. z art. 99 k.p.c. Na koszty tego postępowania złożyła się opłata od apelacji w kwocie 100,00 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17,00 zł oraz wynagrodzenie pełnomocnika ustalone na podstawie § 2 pkt 3 w zw. z § 10 ust. 1 pkt 1 in medio rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 5 listopada 2015 roku w sprawie opłat
za czynności adwokackie.

Mając powyższe na uwadze, Sąd Okręgowy orzekł jak w sentencji wyroku.

Małgorzata Balcerak – Tkacz