Pełny tekst orzeczenia

WYROK ŁĄCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 stycznia 2017 r.

Sąd Rejonowy w Olsztynie w VII Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Katarzyna Kruszewska-Sobczyk

Protokolant: stażysta Simona Marcjanek

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej Krzysztofa Górskiego

po rozpoznaniu w dniu 20.01. 2017r.

sprawy A. P.

urodz. (...) w O., syna J. i G. z d. O.

skazanego prawomocnymi i podlegającymi wykonaniu wyrokami:

1)  Sądu Rejonowego w Olsztynie z dnia 21 lipca 2016 r. (sygn. akt VII K 394/16) za czyny z art. 279§1 kk i in. oraz z art. 62 ust. 1 Ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii na karę łączną 1 roku i 1 miesiąca pozbawienia wolności,

2)  łącznym Sądu Rejonowego w Olsztynie z dnia 25 maja 2016r. (sygn. akt II K 212/16), którym połączono kary pozbawienia wolności orzeczone w sprawach Sądu Rejonowego w Olsztynie o sygn. II K 1399/13 i II K 1239/14 wymierzając karę łączną 4 lat i 8 miesięcy pozbawienia wolności, którą to karę skazany odbywa od dnia 08. 12. 2015r.

orzeka

I.  na podstawie art. 85§1 i 2 kk, art. 86 § 1 kk oraz art. 569 § 1 kpk łączy skazanemu A. P. kary pozbawienia wolności orzeczone wyrokami Sądu Rejonowego w Olsztynie w sprawach VII K 394/16 i II K 212/16, opisane w pkt 1 i 2, w ten sposób, że wymierza mu karę łączną 5 (pięciu) lat i 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności,

II. na podstawie art. 576§1 kpk pozostałe rozstrzygnięcia zawarte w połączonych wyrokach, a nie objęte wyrokiem łącznym pozostawia do odrębnego wykonania,

III. na podstawie art. 577 kpk zalicza skazanemu na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności okresy rzeczywistego pozbawienia wolności i kary dotychczas odbytej w sprawach podlegających połączeniu tj. okresy od dnia 07.10. 2013r. do 21.10. 2013r., od 31.10.2013r. do 27.01. 2014r., od 17.06.2014r. do 03. 04. 2015r. i kary odbytej od dnia 08.12. 2015r. w sprawie II K 212/16,

IV. na podstawie art.624§1 kpk zwalnia skazanego od kosztów sądowych za postępowanie w przedmiocie wydania wyroku łącznego,

V. na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy Prawo o adwokaturze zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. G. H. kwotę 120 zł tytułem wynagrodzenia za obronę skazanego wykonywaną z urzędu w sprawie o wydanie wyroku łącznego oraz kwotę 27,60 zł tytułem 23% podatku VAT od tego wynagrodzenia.

Sygn. akt VII K 1054/16

UZASADNIENIE

Sąd ustalił, co następuje:

Wobec skazanego A. P. zostały wydane prawomocne i podlegające wykonaniu wyroki:

3)  Sądu Rejonowego w Olsztynie z dnia 21 lipca 2016 r. (sygn. akt VII K 394/16) za czyny z art. 279§1 kk i in. oraz z art. 62 ust. 1 Ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii na karę łączną 1 roku i 1 miesiąca pozbawienia wolności,

4)  łącznym Sądu Rejonowego w Olsztynie z dnia 25 maja 2016r. (sygn. akt II K 212/16), którym połączono kary pozbawienia wolności orzeczone w sprawach Sądu Rejonowego w Olsztynie o sygn. II K 1399/13 i II K 1239/14 wymierzając karę łączną 4 lat i 8 miesięcy pozbawienia wolności, którą to karę skazany odbywa od dnia 08. 12. 2015r.

Sąd zważył, co następuje:

W pierwszej kolejności Sąd rozważał czy w stosunku do kar orzeczonych prawomocnymi wyrokami wydanymi wobec skazanego A. P. istnieją warunki do orzeczenia kary łącznej określone w art.85 kk, który w §1 stanowi, iż jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu, sąd orzeka karę łączną, przy czym zgodnie z §2 podstawą orzeczenia kary łącznej są wymierzone i podlegające wykonaniu, z zastrzeżeniem art. 89 kk, w całości lub w części kary lub kary łączne za przestępstwa, o których mowa w §1.

Sąd musiał zatem zbadać, które z orzeczonych wobec skazanego kar nie zostały jeszcze wykonane w całości bądź części i czy stanowią one kary tego samego rodzaju, które nadają się do połączenia i orzeczenia kary łącznej.

Nadmienić przy tym należy, iż z dniem 1 lipca 2015r. doszło do zmiany przepisu art. 85 kk i zgodnie z art. 19 Ustawy z dnia 20 lutego 2015r. o zmianie ustawy- Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw, która zmieniła treść ww przepisu – przepisów rozdziału IX Kodeksu karnego (a zatem art. 85 kk i następne) w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą nie stosuje się do kar prawomocnie orzeczonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, chyba że zachodzi potrzeba orzeczenia kary łącznej w związku z prawomocnym skazaniem po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy (tj. po dniu 1 lipca 2015r.).

Analiza wydanych wobec skazanego wyroków wskazuje, iż w jego wypadku doszło do prawomocnych skazań po dniu 1 lipca 2015r., a zatem zastosowanie znajdują tu przepisy Kodeksu karnego w obecnie obowiązującym brzmieniu.

Analizując ich treść Sąd ustalił, że istnieją warunki orzeczenia kary łącznej w stosunku do kar pozbawienia wolności orzeczonych w sprawach VII K 394/16 i II K 212/16, albowiem w obu tych sprawach orzeczono kary pozbawienia wolności, ponadto wskazane kary nie zostały jeszcze odbyte przez skazanego.

Jakkolwiek z karty karnej skazanego wynika, iż wobec wymienionego zostały wydane inne wyroki, jednakże jak wynika z analizy danych o jego karalności kary te zostały już przez niego odbyte.

W ocenie Sądu brak również podstaw do stosowania wobec skazanego art. 4§1 kk albowiem poprzednie skazania były już przedmiotem analizy Sądu w sprawie o wydanie wyroku łącznego o sygn. VII K 1245/09, gdzie orzeczono karę 1 roku pozbawienia wolności, która została już przez skazanego odbyta. Ponadto wyrok łączny w sprawie VII K 1245/09 został wydany w dniu 16.12. 2009r., uprawomocnił się 03.03. 2010r. i od czasu jego wydania wobec skazanego zapadły jedynie wyroki w sprawach VII K 1399/13 oraz II K 1239/14- oba objęte wyrokiem łącznym w sprawie II K 212/16 i wyrok w sprawie VII K 394/16. Biorąc zaś pod uwagę, iż skazany nie odbył jeszcze kar orzeczonych tymi wyrokami, w ocenie Sądu korzystniejsze dla niego w tym wypadku było zastosowanie przepisów Kodeksu karnego w ich obecnie obwiązującym brzmieniu, zwłaszcza biorąc pod uwagę, iż wyrok w sprawie VII K 394/16 dotyczył czynów zabronionych popełnionych w dniu 8 grudnia 2015r. tj. już po wydaniu wyroków w sprawie II K 1399/13 z dnia 03.03. 2014r. i II K 1239/14 z dnia 03.04. 2015r., a zatem brak byłoby w tym zakresie możliwości wydania wyroku łącznego, zgodnie z przepisami obowiązującymi przed 1 lipca 2015r.

Sąd orzekł karę łączną 5 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności na skutek połączenia kar pozbawienia wolności orzeczonych wyrokami Sądu Rejonowego w Olsztynie w sprawach VII K 394/16 i II K 212/16.

Sąd wymierzył karę łączną w granicach określonych w art. 86 § 1 kk przy zastosowaniu zasady asperacji.

Sąd podzielił tu wyrażony zarówno w orzecznictwie Sądu Najwyższego (por. wyrok SN z 02.12.1975 r., Rw 628/75, OSNKW 1976/2/33) jak i w doktrynie pogląd, iż zasada absorpcji czy kumulacji przy wymiarze kary łącznej jako rozwiązania skrajne, powinny być rozstrzygnięciami o charakterze wyjątkowym.

Kara łączna nie może pogarszać sytuacji skazanego, ale nie może też stanowić zbyt znacznej premii płynącej z faktu popełnienia wielu przestępstw. Stałoby to bowiem w sprzeczności z wymogami prewencji szczególnej i ogólnej, prowadząc do premiowania sprawcy popełniającego więcej niż jedno przestępstwo i w praktyce – do bezkarności pewnych działań takiego sprawcy oraz uprzywilejowałoby sprawcę wielokrotnego w porównaniu z osobą, która popełnia jedno przestępstwo.

W tym stanie rzeczy Sąd nie widząc wystarczających przesłanek dla wykorzystania skrajnych rozwiązań przy orzekaniu kary łącznej zastosował zasadę asperacji mając na względzie stopień bliskości przedmiotowej łączącej czyny skazanego, ich łączność czasową oraz przebieg jego procesu resocjalizacji.

Jak wynika z opinii o skazanym jego aktualne zachowanie podczas pobytu w izolacji więziennej należy uznać za poprawne, zaś wcześniejsze zachowanie ocenia się jako dobre. Wymieniony w ZK D. nie był karany dyscyplinarnie ani nagradzany regulaminowo. Karę pozbawienia wolności odbywa w systemie programowego oddziaływania. W stosunku do popełnionych przestępstw jest deklaratywnie krytyczny. Nie odnotowano u niego zachowań agresywnych czy samoagresji, nie stosowano środków przymusu bezpośredniego. Nie deklaruje przynależności do podkultury przestępczej. W grupie współosadzonych jest zgodny, do przełożonych regulaminowy. Nie sprawia problemów wychowawczych.

Poza oceną Sądu przy wymiarze kary łącznej był natomiast stopień społecznej szkodliwości popełnionych przez skazanego czynów, zawinienie oraz inne okoliczności, które zostały wcześniej przyjęte jako przesłanki wymiaru kar jednostkowych.

Sąd na podstawie art. 576§1 kpk pozostałe rozstrzygnięcia zawarte w połączonych wyrokach, a nie objęte wyrokiem łącznym pozostawił do odrębnego wykonania.

Zgodnie z art. 577 kpk Sąd zaliczył skazanemu na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności okresy rzeczywistego pozbawienia wolności i kary dotychczas odbytej w sprawach podlegających połączeniu tj. okresy od dnia 07.10. 2013r. do 21.10. 2013r., od 31.10.2013r. do 27.01. 2014r., od 17.06.2014r. do 03. 04. 2015r. i kary odbytej od dnia 08.12. 2015r. w sprawie II K 212/16.

Zgodnie z art. 624§1 kpk Sąd zwolnił też skazanego od kosztów sądowych za postępowanie w przedmiocie wydania wyroku łącznego, mając na uwadze jego trudną sytuację materialną.

O kosztach wynagrodzenia za obronę skazanego wykonywaną z urzędu w sprawie o wydanie wyroku łącznego orzeczono na podstawie obowiązujących przepisów jak w pkt V wyroku.