Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 stycznia 2017 roku

Sąd Okręgowy w Tarnowie IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Kazimierz Kostrzewa

Protokolant: protokolant sądowy Marta Bartusiak

po rozpoznaniu w dniu 10 stycznia 2017 roku w Tarnowie na rozprawie

sprawy z odwołania J. M. (1)

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 1 lipca 2016 roku nr (...)

w sprawie J. M. (1)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

przy udziale zainteresowanego (...)w R.

o podleganie ubezpieczeniom społecznym

I.  oddala odwołanie;

II.  umarza postępowanie wobec zainteresowanego (...) w R..

Sygn. akt IV U 750/16

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 10 stycznia 2017 r.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. decyzją z dnia 01.07.2016 r. na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 6 ust. 1 pkt 5, art. 8 ust. 11, art. 11 ust. 2, art. 12 ust. 1, art. 13 pkt 5 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2015 r. poz. 121 ze zm.), art. 58 § 1 k.c. ustalił, że J. M. (1) jako osoba współpracująca z osobą prowadzącą pozarolniczą działalność u płatnika składek T. M. nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniu emerytalnemu, rentowemu i wypadkowemu od 01.10.2015 r. oraz dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu od 01.10.2015 r. Organ rentowy na uzasadnienie tej decyzji podał, że odwołująca została zgłoszona przez swojego męża do ubezpieczeń społecznych z tytułu współpracy przy prowadzeniu działalności gospodarczej, a od dnia 04.01.2016 r. do dnia 19.04.2016 r. wystąpiła z roszczeniem o wypłatę zasiłku chorobowego a od dnia 20.04.2016 r. odwołująca wystąpiła z roszczeniem o wypłatę zasiłku macierzyńskiego.T. M. do tej pory zgłaszał do ubezpieczeń społecznych od dnia 08/2015 r. pracownika w wymiarze 1/8 etatu z wynagrodzeniem 300 zł miesięcznie, a żonę zgłosił, kiedy była już w zaawansowanej ciąży. J. M. (1) miała obsługiwać pocztę elektroniczną i informować płatnika składek o składanych zleceniach przewozowych na terytorium Holandii, mimo słabego poziomu znajomości języka holenderskiego, w którym była sporządzana część zleceń. Po powstaniu niezdolności do pracy u ubezpieczonej, jej obowiązki przejęła jej siostra, szwagierka płatnika, która przed zgłoszeniem ubezpieczonej nieodpłatnie pomagała płatnikowi składek i także nieodpłatnie czyniła to od stycznia 2016 r. Zgłoszenie żony do ubezpieczeń społecznych z tytułu współpracy miało na celu jedynie uzyskanie świadczeń z ubezpieczenia społecznego. W ocenie organu rentowego cały ciężar prowadzonej działalności gospodarczej spoczywał na T. M., a pomoc świadczona przez J. M. (1) nie kwalifikowała się do uznania ją za współpracę, ponieważ miała jedynie charakter doraźnej pomocy rodzinnej i jako taka nie może być uznana za współpracę w rozumieniu art. 8 ust. 11 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. Płatnik składek prowadzi działalność gospodarczą od 18.12.2014 r. i deklaruje za siebie składki na ubezpieczenia społeczne naliczone od podstawy wymiaru składek, ustalonej zgodnie z art. 18 a ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, która w 2015 r. i 2016 r. wyniosła odpowiednio: 525,00 zł i 555,00 zł. Organ rentowy podkreślił, że nie można uznać jako stałej współpracy przeglądania wiadomości poczty elektronicznej i na ich podstawie poniekąd zgadywania miejsca zlecenia. Poza tym płatnik zatrudniał osobę, która zajmowała się w sposób stały kwestiami związanymi z prowadzeniem działalności gospodarczej. W pomocy świadczonej przez J. M. (1) na rzecz męża brak jest elementu stałości i wyraźnego wpływu tej pomocy na wzrost dochodów z działalności męża. Jak wynika z informacji przekazanych przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w D. płatnik za 2015 r. osiągnął dochód w kwocie 76.427,51 zł i jest to dochód za okres roku, a nie za okres 3 miesięcy, w których ubezpieczona miała pomagać przy prowadzeniu działalności gospodarczej. Przed zgłoszeniem żony z tytułu współpracy przy prowadzeniu działalności gospodarczej, jak i po powstaniu niezdolności do pracy, pomocy przy prowadzeniu tej działalności udzielała nieodpłatnie siostra ubezpieczonej, szwagierka płatnika składek. W tej sytuacji jedynym uzasadnionym wnioskiem płynącym z analizy akt sprawy jest taki, że zależności pomiędzy żoną, a mężem przy prowadzeniu działalności gospodarczej były typowe dla doraźnej pomocy świadczonej przez członka rodziny.

J. M. (1) wniosła odwołanie od tej decyzji, w którym podniosła, że doszło do rzeczywistej współpracy przy prowadzeniu działalności gospodarczej. Zarzuciła przedmiotowej decyzji naruszenie art. 8 ust. 11 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych przez błędne przyjęcie, że jej zgłoszenie do ubezpieczeń społecznych z tytułu współpracy przy wykonywaniu pozarolniczej działalności nie miało na celu zalegalizowania stosunku współpracy przy prowadzeniu działalności gospodarczej. W jej ocenie świadczyła stałą, systematyczną pomoc przy prowadzeniu działalności a swoją pracą przyczyniała się do generowania zysku po stronie męża. Wnosiła o zmianę zaskarżonej decyzji i ustalenie, że podlega jako osoba współpracująca u płatnika składek T. M.obowiązkowo ubezpieczeniu emerytalnemu i rentowemu i wypadkowemu od 01.10.2015 r. i dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu od 01.10.2015 r. oraz domagała się zasądzenia od organu rentowego kosztów postępowania wg norm przepisanych. Sporne okoliczności zamierza wykazać zeznaniami świadka siostry M. W., zeznaniami płatnika składek oraz własnymi. Na rozprawie w dniu 03.11.2016 r. pełnomocnik odwołującej cofnął wnioski dowodowe o przesłuchanie zainteresowanegoT. M.oraz świadka M. W. (k.31).

Zainteresowany T. M. nie przystąpił do sprawy.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie, podtrzymując tym samym argumenty zawarte w zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

T. M. płatnik składek prowadzi działalność gospodarczą od 18.12.2014 r. pod nazwą (...) z siedziba w R. nr domu (...)i deklaruje za siebie składki na ubezpieczenia społeczne naliczone od podstawy wymiaru składek, ustalonej zgodnie z art. 18 a ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, która w 2015 r. i 2016 r. wyniosła odpowiednio: 525,00 zł i 555,00 zł. Jego działalność gospodarcza polega na świadczeniu usług transportowych na terytorium krajów Beneluxu. Przewozi kontenery morskie z portów w różnych krajach Europy Zachodniej do odbiorców w całej Europie. Prace kierowcy wykonuje sam, dużo przebywa poza granicami kraju. W 2015 r. jego dochód z prowadzonej działalności gospodarczej wyniósł 76.427,51 zł. W okresie od 01.10.2015 r. do 31.12.2015 r. wyjeżdżał w okresach: od 03.10.2015 r. do 25.10.2015 r., od 07.11.2015 r. do 28.11.2015 r., od 01.12.2015 r. do 18.12.2015 r., od 21.12.2015 r. do 31.12.2015 r. Od dnia 04.02.2015 r. zatrudnił i zgłosił do ubezpieczeń społecznych pracownika w wymiarze 1/8 etatu z wynagrodzeniem 300 zł miesięcznie. Pracownik D. M. posiada Certyfikat Kompetencji Zawodowych, co było warunkiem otrzymania licencji na transport międzynarodowy. Zajmuje stanowisko zarządzającego transportem i zajmował się sporządzaniem dokumentów do Głównego Inspektoratu Transportu Drogowego. Dokumentacje kadrowo-finansową prowadzi mu biuro rachunkowe. T. M. przed zgłoszeniem J. M. (1) do ubezpieczeń społecznych jak i po powstaniu jej niezdolności do pracy, korzystał ze stałej, nieodpłatnej pomocy przy prowadzeniu tej działalności udzielanej przez siostrę J. M. (1) - M. W..

Dowód: wniosek CDIDG-1 -k. 25-33 ar,

umowa o pracę D. M. -k. 157 ar,

kopia PIT-36 za 2015 r. -k. 159-169 as,

częściowo zeznania J. M. (1) –k. 38-39 as,

dokumentacja dot. wyjazdów służbowych płatnika -k. 11-20 as.

J. M. (1) z zawodu technik ogrodnik w latach 2004 -2011 była zatrudniona na podstawie pracowniczego stosunku za najniższym wynagrodzeniem. Następnie z tytułu umowy o pracę podlegała ubezpieczeniom społecznym w okresie od 02.11.2010 r. do 14.12.2012 r. u ojca W. S., u którego w okresie od 07.02.2011 r. do 02.07.2011 r. przebywała na zasiłku chorobowym, a od 03.07.2011 r. do 03.12.2011 r. przebywała na zasiłku macierzyńskim, a potem na wychowawczym. W okresie od 25.12.2012 r. do 05.12.2013 r. i od 25.08.2015 r. do 30.09.2015 r. podlegała ubezpieczeniu zdrowotnemu jako osoba bezrobotna. Od dnia 01.10.2015 r. T. M. zgłosił odwołującą do ubezpieczeń społecznych z tytułu współpracy przy prowadzeniu działalności gospodarczej z podstawą wymiaru składek w wysokości 8500,00 zł.

Dowód: częściowo zeznania J. M. (1) –k.38-39 as,

częściowo zeznania K. Z. –k. 40-41 as,

W momencie zgłoszenia do ubezpieczeń społecznych tj. od 01.10.2015 r. J. M. (1) była w ciąży, dziecko urodziła w dniu 20.04.2016 r. Odwołujący pozostają we wspólnym gospodarstwie domowym. Sporadycznie i w niewielkim wymiarze czasu J. M. (1) pomagała mężowi w prowadzonej działalności gospodarczej tj. przy okazji codziennych kontaktów przesyłała mu wiadomości tekstowe o kolejnych zleceniach, woziła dokumenty do biura rachunkowego. Jej praca nie stanowiła istotnej pomocy z uwagi na jej niewielki zakres, poświęcany czas, stan zaawansowania ciąży, konieczność odbywania wizyt lekarskich, a przede wszystkim z uwagi na charakter prowadzonej przez odwołującego działalności gospodarczej polegającej na świadczeniu usług transportowych w transporcie międzynarodowym. Na prawie 4 miesiące przed porodem w ogóle przestała pomagać, bo czuła się źle i przeszła na zwolnienie lekarskie od 04.01.2016 r. do dnia porodu. Przed zgłoszeniem żony z tytułu współpracy przy prowadzeniu działalności gospodarczej, jak i po powstaniu niezdolności do pracy, pomocy przy prowadzeniu tej działalności udzielała nieodpłatnie siostra ubezpieczonej M. W., która robi to do chwili obecnej.

Dowód: częściowo zeznania J. M. (1) –k. 38-39 as.

Sąd dał wiarę zeznaniom J. M. (1) słuchanej w charakterze strony tylko o tyle, o ile znajdowały potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym. W przeważającej części Sąd nie dał wiary jej zeznaniom, zwłaszcza co do okoliczności, że współpraca J. M. (1) w jej stanie i uwzględniając, charakter prowadzonej przezT. M.działalności miała inny niż sporadyczna pomoc charakter. Odwołująca wykonywała jakieś drobne czynności na zasadzie doraźnej pomocy, ale jej praca nie miała istotnego znaczenia dla prowadzonej przez T. M.działalności gospodarczej i nie przyczyniała się do zwiększenia dochodu z prowadzonej działalności gospodarczej.

Sąd w całości podzielił wnioski i tezy wypływające z dokumentów. Ich autentyczność i wiarygodność nie był kwestionowana przez strony. Brak więc jakichkolwiek podstaw, które należało by uwzględnić, nawet z urzędu, aby dokumentom tym odmówić właściwego znaczenia dowodowego.

Sąd rozważył, co następuje:

Odwołanie J. M. (1) od decyzji organu rentowego z dnia 01.07.2016 r. w świetle poczynionych przez Sąd ustaleń faktycznych nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 58 § 1 k.c. czynność prawna sprzeczna z ustawą albo mająca na celu obejście ustawy jest nieważna, chyba że właściwy przepis przewiduje inny skutek, w szczególności ten, iż na miejsce nieważnych postanowień czynności prawnej wchodzą odpowiednie przepisy ustawy. Pozorne czynności prawne sprzeczne z prawem nie mogą być sankcjonowane przez uprawnione do przestrzegania prawa organy i winny być eliminowane z obrotu prawnego.

Przedmiotem niniejszej sprawy było ustalenie charakteru i rozmiaru czynności wykonywanych przez J. M. (1) na rzecz prowadzonej przez T. M.działalności gospodarczej w szczególności czy na tej podstawie można byłoby wysunąć tezę, iż zgłoszenie żony do ubezpieczeń społecznych z tytułu współpracy miało na celu jedynie uzyskanie świadczeń z ubezpieczenia społecznego w maksymalnej wysokości przewidzianej prawem dla osoby współpracującej. Zatem czy zgłoszenie to zostało dokonane dla pozoru czy też nie. Istotą sprawy było ustalenie czy J. M. (1) można przypisać status osoby współpracującej, a tym samym pozwoli to zweryfikować zasadności zaskarżonej decyzji.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt. 5 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U. Nr 137, poz. 887 z późn. zm.) obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym podlegają, z zastrzeżeniem ust. 3 i 6 oraz art. 8 i 9, osoby fizyczne, które na obszarze Rzeczpospolitej Polskiej są osobami prowadzącymi pozarolniczą działalność oraz osobami z nimi współpracującymi.

W myśl art. 8 ust. 1 za pracownika uważa się osobę pozostającą w stosunku pracy, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a.

Za osobę współpracującą w oparciu o treść ust. 11 art. 8 powołanej ustawy z osobą prowadząca pozarolniczą działalność oraz zleceniobiorcami, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 4 i 5, uważa się małżonka, dzieci własne, dzieci drugiego małżonka i dzieci przysposobione, rodziców, macochę i ojczyma oraz osoby przysposabiające, jeżeli pozostają z mini we wspólnym gospodarstwie domowym i współpracują przy prowadzeniu tej działalności lub w wykonywaniu umowy agencyjnej lub umowy zlecenia; nie dotyczy to osób, z którymi została zawarta umowa o pracę w celu przygotowania zawodowego.

Rodzaj czynności wykonywanych przez osobę współpracującą z osobą prowadzącą działalność gospodarczą mogą być zbliżone do obowiązków pracowniczych świadczonych w ramach stosunku pracy to stosownie do ustępu 2 art. 8 powołanej ustawy dla celów ubezpieczeń społecznych jest taka osoba traktowana jako osoba współpracująca. Ustawa nie precyzuje co należy rozumieć pod pojęciem współpracy, choć wymienia jej dwa konieczne elementy: więzy pokrewieństwa bądź powinowactwa i wspólnotę gospodarstwa domowego. Wykładania pojęcia „współpracy” przy prowadzeniu działalności gospodarczej wymaga sięgnięcia do analizy tego problemu w orzecznictwie Sądu Najwyższego. W pkt. 3 wyroku z dnia 23 kwietnia 2010 r. II UK 315/09 stwierdził, że cechami konstytutywnymi pojęcia "współpraca przy prowadzeniu pozarolniczej działalności" w rozumieniu art. 8 ust. 11 ustawy z 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych są występujące łącznie: a) istotny dla działalności gospodarczej ciężar gatunkowy działań współpracownika, które to działania nie mogą mieć charakteru wtórnego; muszą pozostawać w bezpośrednim związku z przedmiotem podjętej działalności oraz muszą charakteryzować się pewną systematycznością, stabilnością i zorganizowaniem; b) znaczący czas i częstotliwość podejmowanych robót (LEX nr 604215).

W wyroku z dnia 20 maja 2008 r. II UK 286/07 Sąd Najwyższy stwierdził, że za współpracę przy prowadzeniu działalności gospodarczej powodującą obowiązek ubezpieczeń emerytalnego i rentowych uznać należy taką pomoc udzieloną przedsiębiorcy przez jego małżonka, która ma charakter stały i bez której stanowiące majątek wspólny małżonków dochody z tej działalności nie osiągałyby takiego pułapu, jaki zapewnia ich współdziałanie przy tym przedsięwzięciu (OSNP 2009/17-18/241, OSP 2010/2/23). W uzasadnieniu tego wyroku Sąd Najwyższy zaznaczył, że ustawa o systemie ubezpieczeń społecznych nie zawiera legalnej definicji „współpracy przy prowadzeniu działalności”, a przy interpretacji tego sformułowania nie można abstrahować od obowiązków małżonków wynikających z kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, a także od ratio objęcia współpracowników obowiązkiem ubezpieczenia społecznego, jakim jest jak najszersze zabezpieczenie obywateli na wypadek ryzyk ubezpieczeniowych, co jednak nie prowadzi do wniosku, że w każdej sytuacji wykonywania przez małżonka określonego zadania na rzecz małżonka osoby prowadzącej działalność gospodarczą na rzecz małżonka – przedsiębiorcy , dla celów prowadzonej przez niego działalności misi i może być kwalifikowana jako współpraca przy prowadzeniu tej działalności, wymagająca objęcia obowiązkiem ubezpieczenia społecznego.

Okazjonalna pomoc, jaką świadczy osobie prowadzącej działalność gospodarczą w tej działalności jego małżonek, prowadzący z nim wspólne gospodarstwo domowe, stanowi konsekwencję obowiązku małżonków do wzajemnej pomocy oraz współdziałania dla dobra rodziny, którą przez swój związek założyli (art. 23 i 27 k.r.o.). Podobny pogląd Sąd Najwyższy wyraził w wyrokach z dnia 24 lipca 2009 r. I UK 51/09, i w wyroku z dnia 6 stycznia 2009 r. II UK 134/08. „Z uwagi na bezsporność pozostawania małżonków we wspólnym gospodarstwie domowym istotna jest ocena, czy rozmiar prac, ich rodzaj, zorganizowanie i częstotliwość mają wymiar ekonomiczny i organizacyjny na tyle istotny, by można było uznać go za współpracę w rozumieniu art. 8 ust. 11 ustawy systemowej. Z wykładni literalnej wynika zatem, iż termin współpraca przy prowadzeniu działalności, którym operuje art. 8 ust. 11 ustawy systemowej, zakłada, że współpracujący ma istotny wpływ na tę działalność. Wartość działania w ramach współpracy musi być także znacząca. Nie bez przyczyny stawiano w literaturze wymaganie, by odnosić ową współpracę i jej wartość do zysku przedsięwzięcia gospodarczego, prowadzonego przez małżonka. Z terminem współpraca wiąże się także cecha stałości, w sensie stabilności ekonomiczno-zawodowej osoby zainteresowanej. Ważne jest istnienie pewnego związania z pracą wykonywaną w ramach współpracy przy prowadzeniu działalności gospodarczej. Zasadne jest też przyjęcie, że wykonywana przez osoby współpracujące działalność powinna charakteryzować się zorganizowaniem i pewną ciągłością. Nie może zatem stanowić w sensie prawnym współpracy przy prowadzeniu działalności gospodarczej sporadyczne, podejmowane okazjonalnie, zajmujące nikłą ilość czasu wystawianie faktur, czy wydawanie ad hoc (gdy nie ma pracownika) towaru. Znaczenie gospodarcze, organizacyjne i stabilność takich działań są znikome i nie kwalifikują się do oceny, iż w sensie prawnym dochodzi do "współpracy przy prowadzeniu działalności gospodarczej" (Uzasadnienie wyroku z dnia 6 stycznia 2009 r. II UK 134/08).

Okoliczności faktyczne niniejszej sprawy wskazują, że zgłoszenie J. M. (1) zostało dokonane dla pozoru, ponieważ odwołującej nie można przypisać statusu osoby współpracującej. Za potwierdzeniem powyższej tezy przemawia okoliczność, że odwołująca została zgłoszona przez swojego męża do ubezpieczeń społecznych z tytułu współpracy przy prowadzeniu działalności gospodarczej, a od dnia 04.01.2016 r. do dnia 19.02.2016 r. przebywała na zwolnieniu chorobowym, a od dnia 20.04.2016 r. odwołująca wystąpiła z roszczeniem o wypłatę zasiłku macierzyńskiego.

T. M. prowadzi działalność gospodarczą od dnia 18.12.2014 r. i od dnia 04.02.2015 r. zatrudnił i zgłosił do ubezpieczeń społecznych pracownika w wymiarze 1/8 etatu z wynagrodzeniem 300 zł miesięcznie. Pracownik D. M. posiada Certyfikat Kompetencji Zawodowych, co było warunkiem otrzymania licencji na transport międzynarodowy. Zajmuje stanowisko zarządzającego transportem i zajmował się sporządzaniem dokumentów do Głównego Inspektoratu Transportu Drogowego. T. M.nie zgłaszał nikogo innego do ubezpieczeń społecznych, a żonę zgłosił, dopiero kiedy była w ciąży i nie miała innego tytułu ubezpieczenia. W ocenie Sądu cały ciężar prowadzonej działalności gospodarczej spoczywał na T. M., a pomoc świadczona przez J. M. (1) nie kwalifikowała się do uznania jej za współpracę, ponieważ miała jedynie charakter doraźnej pomocy rodzinnej i jako taka nie może być uznana za współpracę w rozumieniu art. 8 ust. 11 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. Jako stałej współpracy nie można uznać sporadycznej pomocy mężowi w prowadzonej działalności gospodarczej, bo jak sama odwołująca zeznała - przed zgłoszeniem jej przez męża do ubezpieczeń społecznych z tytułu współpracy przy prowadzeniu działalności gospodarczej, jak i po powstaniu niezdolności do pracy, jej siostra M. W. udzielała nieodpłatnie pomocy płatnikowi składek i robi to nadal, bo odwołująca przebywa na urlopie macierzyńskim. W ocenie Sądu nie można uznać jako stałej współpracy przeglądania wiadomości poczty elektronicznej i wysyłania wiadomości tekstowych do męża wskazując kolejne miejsca zleceń. Nie można zapominać, że T. M. zatrudniał osobę, która zajmowała się w sposób stały kwestiami związanymi z zarządzaniem transportem. T. M. sam osobiście kierował samochodem, którym wykonywał usługi transportowe, zatem jego pracownik nie mógł mieć zbyt dużo pracy związanej z obsługą jednego kierowcy. Ponadto tych obowiązków nie może być dużo skoro M. W. wykonuje te czynności nieodpłatnie, a przecież miała by prawo oczekiwać wynagrodzenia gdyby te obowiązki były tak czasochłonne. J. M. (1) nie przedstawiła dowodu w postaci wydruku wiadomości tekstowych kierowanych do męża dotyczących wykonywania przez nią obowiązków związanych ze świadczoną współpracą ani w żaden inny sposób nie wykazała jak bardzo czasochłonna była obsługa poczty elektronicznej jej męża. W tej sytuacji Sąd nie dał wiary jej twierdzeniom jakoby jej doraźna pomoc świadczona mężowi nosiła cechy współpracy przy prowadzeniu działalności gospodarczej, powodującą obowiązek ubezpieczeń emerytalnego i rentowych. Za taką współpracę należy uznać taką pomoc udzieloną przedsiębiorcy przez jego małżonka, która ma charakter stały i bez której stanowiące majątek wspólny małżonków dochody z tej działalności nie osiągałyby takiego pułapu, jaki zapewnia ich współdziałanie przy tym przedsięwzięciu. J. M. (1) nie wykazała aby jej doraźna pomoc przyniosła większe korzyści materialne niż pomoc świadczona nieodpłatnie przez jej siostrę T. M. Co więcej jej siostra czyniła to nieodpłatnie a potencjalna pomoc J. M. (1) polegająca na robieniu tego samego wiązała się z koniecznością opłacenia składek na ubezpieczenie społeczne i dobrowolne ubezpieczenie chorobowe od podstawy wskazanej w wysokości 8500,00 zł, zwłaszcza że dochód wykazany przez małżonków za rok 2015 tj. 76.427,51 zł. nie uzasadniał zgłoszenia żony do obowiązkowego ubezpieczenia emerytalnego i rentowego i wypadkowego od 01.10.2015 r. i dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego od 01.10.2015 r. z taka wysokością podstawy wymiaru składek. Zatem w ocenie Sądu ewentualne czynności J. M. (1) na rzecz działalności gospodarczej jej męża T. M. nie miały istotnego znaczenia i czyniła to w ramach doraźnej pomocy w niewielkim wymiarze czasowym. Jej prace nie stanowiły istotnej pomocy z uwagi na ich niewielki zakres, stan zaawansowania ciąży, konieczność odbywania wizyt lekarskich, a przede wszystkim z uwagi na charakter prowadzonej przez odwołującego działalności gospodarczej i fakt, że zatrudniał pracownika który zajmował się zarządzaniem transportem. Ponadto J. M. (1) na prawie 4 miesiące przed porodem w ogóle przestała pomagać, bo czuła się źle i przeszła na zwolnienie lekarskie od 04.01.2016 r. do dnia porodu. W jej pomocy na rzecz męża brak jest elementu stałości i wyraźnego wpływu tej pomocy na wzrost dochodów z działalności męża. Ustalenia poczynione przez Sąd w niniejszym postępowaniu dowodzą, że czynności wykonywane przez J. M. (1) nie spełniają kryteriów niezbędnych do uznania jej za osobę współpracującą przy działalności gospodarczej. Jej pomoc była sporadyczna, nie miała istotnego znaczenia dla prowadzonej przez odwołującego T. M. działalności gospodarczej i nie przekładała się na wzrost dochodów z prowadzonej działalności gospodarczej. Odwołująca również nie osiągała żadnych korzyści materialnych z udzielanej mężowi pomocy. Naprowadzone okoliczności sprawy w ocenie Sądu pozwalają ustalić, że głównym celem i zamiarem stron tj. płatnika i J. M. (1) było nabycie przez ubezpieczoną prawa do pobierania świadczeń z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych w szczególności zasiłku macierzyńskiego. Pozorne czynności prawne sprzeczne z prawem nie mogą byś sankcjonowane przez uprawnione do przestrzegania prawa organy i obowiązkiem tychże organów jest eliminacja z obrotu prawnego sprzecznych z prawem czynności prawnych jak też ich następstw. Zatem zaskarżona decyzja organu rentowego była słuszna.

Wobec powyższego na podstawie powołanych wyżej przepisów ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U. Nr 137, poz. 887 z późn. zm.) oraz art. 477 ¹⁴§ 1 k.p.c. należało w pkt. I wyroku oddalić odwołanie J. M. (1) od decyzji z dnia 01.07.2016 r. jako bezpodstawne.

Sąd zawiadomił T. M. płatnika składek o toczącym się postepowaniu i ustalił termin dwóch tygodni od dnia doręczenia na ewentualne złożenie wniosku o przystąpieniu do sprawy. T. M.nie złożył przedmiotowego wniosku. Sąd na podstawie art. 355 § 1 k.p.c. umorzył postępowanie wobec zainteresowanego T. M. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą (...) o czym wyrzeczono w pkt. II wyroku.