Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 23 lutego 2017 roku

Sąd Okręgowy w Suwałkach I Wydział Cywilny w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 23 lutego 2017 roku w Suwałkach

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa K. T. i małoletniej N. T. reprezentowanej przez przedstawicielkę ustawową K. T. i

przeciwko M. K.

o ustalenie ojcostwa i alimenty

na skutek zażalenia pozwanego M. K. na postanowienie Sądu Rejonowego w Ełku z dnia 2 listopada 2016 r. w sprawie sygn. akt III. RC. 265/16

postanawia:

odrzucić zażalenie.

SSO Alicja Wiśniewska SSO Aneta Ineza Sztukowska SSO Cezary Olszewski

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 2 listopada 2016 r. Sąd Rejonowy w Ełku, w trybie art. 395§2 kpc w zw. z art. 202 zd. 1 kpc oraz art. 46 § 1 kpc, uchylił wydane uprzednio przez siebie postanowienie z dnia 24 października 2016 r., w którym to stwierdził swoją niewłaściwość i przekazał sprawę do merytorycznego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Jaworznie.

Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł pozwany M. K.. Domagał się w nim przekazania sprawy do merytorycznego rozpoznania sądowi, w okręgu którego ma on miejsce zamieszkania i zameldowania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie, jako niedopuszczalne, podlegało odrzuceniu.

W sprawie niniejszej zaskarżone postanowienie zapadło w trybie art. 395§2 kpc, na skutek uwzględnienia zażalenia wywiedzionego przez powódkę na uprzednio wydane przez Sąd I instancji postanowienie z dnia 24 października 2016 r. w przedmiocie przekazania sprawy do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Jaworznie. Podkreślenia wymaga, że w razie spełnienia przesłanek art. 395§2 kpc (tj. jeżeli zażalenie zarzuca nieważność postępowania lub jest oczywiście uzasadnione) sąd I instancji poprzestaje na uchyleniu zaskarżonego postanowienia bądź też, uchylając postanowienie, rozpoznaje sprawę na nowo i wydaje postanowienie. O ile natomiast postanowienie wydane przez sąd I instancji po uchyleniu zaskarżonego postanowienia jest zaskarżalne na ogólnych zasadach, o tyle na postanowienie jedynie uchylające zaskarżone postanowienie zażalenie nie służy. Oznacza to, że zażalenie na postanowienie wydane w trybie art. 395§2 kpc jedynie uchylające wcześniej wydane orzeczenie – tak jak ma to miejsce w niniejszej sprawie – jest niedopuszczalne.

Zważyć należy, iż w razie spełnienia przesłanek art. 395 § 2 k.p.c. (tj. jeżeli zażalenie zarzuca nieważność postępowania lub jest oczywiście uzasadnione) sąd I instancji poprzestaje na uchyleniu zaskarżonego postanowienia bądź też, uchylając postanowienie, rozpoznaje sprawę na nowo i wydaje postanowienie. O ile natomiast postanowienie wydane przez sąd I instancji po uchyleniu zaskarżonego postanowienia jest zaskarżalne na ogólnych zasadach, o tyle na postanowienie jedynie uchylające zaskarżone postanowienie zażalenie nie służy. Oznacza to, że na postanowienie wydane w trybie art. 395 § 2 k.p.c. jedynie uchylające wcześniej wydane orzeczenie – tak jak ma to miejsce w niniejszej sprawie - nie przysługuje zażalenie (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 01 grudnia 1967 r. w sprawie I CZ 105/67, Legalis nr 104594). W powyższym wniosku gruntuje okoliczność, iż przedmiotowe postanowienie nie należy do kategorii postanowień kończących postępowanie w sprawie ani też do katalogu rozstrzygnięć enumeratywnie wymienionych w powołanym powyżej art. 394§1 kpc.

Dodać w tym miejscu godzi się, że przymiotu zaskarżalności przedmiotowemu postanowieniu nie mógł przydać fakt, iż Sąd I instancji pouczył pozwanego o tym, że zażalenie na to postanowienie przysługuje. Błędne pouczenie strony o możliwości zaskarżenia postanowienia nie tworzy bowiem uprawnienia do zaskarżenia postanowienia.

Stąd też, z mocy art. 373§1 kpc w zw. z art. 370 kpc w zw. z art. 397§2 kpc orzeczono jak w sentencji.

Na marginesie należy zwrócić uwagę, że wskutek uchylenia zaskarżonym postanowieniem postanowienia z dnia 24 października 2016 r. w przedmiocie przekazania sprawy do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Jaworznie nierozpoznany pozostaje wniosek pozwanego złożony w trybie art. 202 kpc w zw. z art. 200§1 kpc. Wniosek ten Sąd I instancji winien zatem rozpoznać, biorąc pod rozwagę przepisy Rozporządzenie Rady (WE) NR 4/2009 z dnia 18 grudnia 2008 r. w sprawie jurysdykcji, prawa właściwego, uznawania i wykonywania orzeczeń oraz współpracy w zakresie zobowiązań alimentacyjnych. Tak uzasadnienie pozwu, jak też treść informacji złożonych przez przedstawicielkę ustawową małoletniej powódki K. T. na rozprawie w dniu 24 października 2016 r. wskazują bowiem, iż miejsce zamieszkania powódek mieści się w A. (...)).

SSO Alicja Wiśniewska SSO Aneta Ineza Sztukowska SSO Cezary Olszewski