Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II Ca 534/16

POSTANOWIENIE

Dnia 19 stycznia 2017 r.

Sąd Okręgowy w Kaliszu II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie:

Przewodniczący:

SSO Wojciech Vogt (spr.)

Sędziowie:

SSO Jacek Chmura

SSO Barbara Mokras

Protokolant:

st. sekr. sąd. Jolanta Bąk

po rozpoznaniu w dniu 19 stycznia 2017r. w Kaliszu

na rozprawie

sprawy z wniosku A. J. (1) i A. J. (2)

z udziałem A. G. , J. G. (1) , J. G. (2) i K. G.

o zasiedzenie

na skutek apelacji wnioskodawców

od postanowienia Sądu Rejonowego w Kaliszu

z dnia 6 kwietnia 2016r. sygn. akt I Ns 669/15

p o s t a n a w i a:

1. oddalić apelację,

2. zasądzić od wnioskodawców A. J. (1) i A. J. (2) na rzecz uczestników postępowania A. G. i J. G. (1) kwotę 1.200 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu odwoławczym.

SSO Barbara Mokras SSO Wojciech Vogt SSO Jacek Chmura

II Ca 534/16

UZASADNIENIE

Wnioskodawcy A. J. (3) i A. J. (4) wnieśli o stwierdzenie, że z dniem zawarcia związki małżeńskiego nabyli, poprzez zasiedzenie, własność nieruchomości położonej w S., gm. Lisków oznaczonej jako działki nr (...), dla których Sąd Rejonowy w Kaliszu Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą (...).

Uczestnicy postępowania A. G. i J. G. (1) wnieśli o oddalenie wniosku.

Pismem z dnia 28-01-2016r. wnioskodawcy zmienili żądanie wniosku domagając się stwierdzenia nabycia przez nich w drodze zasiedzenia nieruchomości położonej w S. oznaczonej jako działki nr (...) objęte prowadzoną przez Sąd Rejonowy w Kaliszu księgą wieczystą (...) podając, że w 2015r. przeprowadzono scalenie gruntów w obrębie S., w wyniku czego dokonano zmian w danych ewidencji gruntów i budynków.

Uczestnicy postępowania podtrzymali swoje dotychczasowe stanowisko w sprawie.

Sąd Rejonowy w Kaliszu postanowieniem z dnia 6 kwietnia 2016 r. oddalił wniosek.

Apelację od tego rozstrzygnięcia złożyli wnioskodawcy zaskarżając orzeczenie w całości.

Zarzucili:

Naruszenie przepisów prawa materialnego tj. art. 6, 172, 336 i 339 k.c., poprzez ich niewłaściwą wykładnię i niewłaściwe zastosowanie mające istotny wpływ na wynik sprawy polegające na:

- błędnym zastosowaniu wobec wnioskodawców przepisu art. 6 k.c. polegającego na przyjęciu, że wnioskodawcy nie wykazali w sposób niebudzący wątpliwości zakresu posiadanych przez siebie gruntów ich granic i obszaru;

- błędnym zastosowaniu wobec wnioskodawców przepisów art. 172, 336 i 339 k.c. polegające na braku ustaleń przez Sąd, co do konkretnego terminu w którym upłynął bieg zasiedzenia, a także pominięcie ustaleń co do charakteru posiadania wnioskodawców, tzn. czy w ogóle miało ono charakter samoistny.

Naruszenie przepisów prawa materialnego tj. przepisów art. 1 ust. 1 i 2 pkt. 4 i art. 8 ust. 1 i 2, art. 27 – 29 ustawy z dnia 26 marca 1982 roku o scalaniu i wymianie gruntów (tj. Dz. U. z 2014r., poz. 700 ze zm.), poprzez ich niezastosowanie do stanu faktycznego ustalonego w niniejszej sprawie.

Naruszenie przepisów postępowania tj. art. 233, 609 § 2 i 3 k.p.c w zw. z art. 610 § 1 k.p.c. i art. 677 k.p.c., poprzez ich niewłaściwą wykładnię i niewłaściwe zastosowanie mające istotny wpływ na wynik sprawy polegające na:

- niezastosowaniu przez Sąd w przedmiotowym postępowaniu przepisów art. 609 § 2 i 3 k.p.c. w zw. z art. 610 § 1 k.p.c. i art. 677 k.p.c. w celu ustalenia przez sąd jakie konkretnie grunty były przedmiotem wniosku o zasiedzenie i skąd wynikają rozbieżności w powierzchni gruntów działek przed procesem scalenia gruntów i po procesie scalenia gruntów;

- naruszenie art. 233 k.p.c. poprzez dokonanie oceny dowodów w sposób sprzeczny z zasadami logiki i doświadczenia życiowego.

Sprzeczności istotnych ustaleń Sądu z zebranym w sprawie materiałem dowodowym, polegających na :

- braku ustaleń co do upływu terminu prowadzącego do zasiedzenia i braku ustaleń co do charakteru posiadania gruntów będących przedmiotem wniosku przez wnioskodawców;

- przyjęciu, że to na wnioskodawcach spoczywa ciężar dowodu, co do zakresu posiadanych przez siebie gruntów ich granic i obszaru, podczas gdy Sąd mając wątpliwości co do powyższych okoliczności nie dokonał żadnych ustaleń z urzędu w tej kwestii.

Powołując się na powyższe zarzuty wnieśli o zmianę postanowienia i uwzględnienie wniosku oraz zasądzenie kosztów postępowania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja nie zasługuje na uwzględnienie.

Sąd Okręgowy w całości podziela ustalenia faktyczne i rozważania dokonane przez Sąd Rejonowy i uznaje je za własne. W takiej sytuacji gdy sąd odwoławczy orzeka na podstawie materiału dowodowego zgromadzonego w pierwszej instancji i aprobuje dotychczasowe ustalenia, nie musi ich powtarzać (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 26 kwietnia 2007 r., II CSK 18/07, Lex nr 966804; orzeczenie Sadu Najwyższego z dnia 13 grudnia 1935 r., C III 680/34. Zb. Urz. 1936, poz. 379, z dnia 14 lutego 1938 r.., C II 21172/37, Przegląd Sądowy 1938, poz. 380 i z dnia 19 listopada 1998 r., III CKN 792/98, OSNC 1999, nr 4, poz. 83; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 marca 2006 r., I CSK 147/05).

W szczególności Sąd Rejonowy prawidłowo ustalił, że w 2015 r. zostało dokonane scalenie gruntów w miejscowości S., co spowodowało zmiany w ewidencji gruntów i budynków, m.in. zmianę numeracji działek ewidencyjnych. Obecnie A. J. (1) jest wpisany jako użytkownik działek nr (...) o pow. 0,7889ha, nr (...) o pow. 0,1293ha i nr (...) o pow. 1,1985ha (łącznie 2,1167ha] Dla nieruchomości zapisanej uprzednio w księdze wieczystej (...) została założona nowa księga wieczysta (...).

Wnioskodawcy w dniu 28 stycznia 2016 r. zmienili żądanie wniosku domagając się zasiedzenia wyżej wskazanych działek. Nie wykazali jednak by nowo utworzone działki obejmowały swoimi granicami poprzednio istniejące działki nr (...).

Słusznie Sąd Rejonowy podniósł, że aby nabyć własność nieruchomości przez zasiedzenie należy wykazać nieprzerwane posiadanie w stosunku do konkretnej nieruchomości, co oznacza konkretny obszar gruntu w niezmienionych przez 30 lat, ściśle określonych, granicach.

Scalenie gruntów w żadnym wypadku nie stanowi przeszkody do zasiedzenia nieruchomości i Sąd Rejonowy nie w tym upatruje przeszkody do uwzględnienia wniosku. Rozważania apelacji w tym zakresie są zupełnie bezprzedmiotowe.

W sprawie brakowało materiału dowodowego, z którego wynikałoby, że działki nr (...) o zasiedzenie których wnoszą wnioskodawcy powstały w wyniku scalenia działek nr (...) i nowo utworzone działki są im podporządkowane. Brak tej łączności nowych działek ze starymi musi powodować oddalenie wniosku o zasiedzenie z uwagi na brak udowodnienia przesłanek zasiedzenia, gdyż materiał dowodowy nie odnosi się do działek o nowej numeracji, a na wnioskodawcach - wbrew temu co twierdząc apelujący –spoczywa obowiązek udowodnienia tej łączności i ciągłości.

Sąd nie naruszył również przepisów postępowania.

Podstawowym trybem stwierdzenia zasiedzenia własności, prawa wieczystego użytkowania i służebności gruntowych jest postępowanie nieprocesowe, przy zastosowaniu przepisów art. 606-610 k.p.c. usytuowanych w dziale III księgi drugiej: „Sprawy z zakresu prawa rzeczowego”. W sprawach nieuregulowanych inaczej w zakresie określonym w art. 610 § 1 k.p.c. stosuje się odpowiednio przepisy o stwierdzeniu nabycia spadku (art. 669, 673-677 § 1 k.p.c.), jednakże ich odpowiednie stosowanie nie uzasadnia działania sądu z urzędu jak tego wymaga w postępowaniu o stwierdzenie nabycia spadku art. 677 § 1 zdanie pierwsze k.p.c. (por. Stanisław Rudnicki, Nabycie przez zasiedzenie, Warszawa 2007, s. 126-127).

Mając na uwadze powyższe okoliczności należało, zgodnie z art. 385 k.p.c. orzec jak w sentencji. O kosztach orzeczono zgodnie z art. 520 k.p.c.

Jacek Chmura Wojciech Vogt Barbara Mokras

II Ca 534/16

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

UZASADNIENIE