Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 marca 2016 r.

Sąd Rejonowy w Goleniowie w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Aleksandra Krukar – Leśniak

Protokolant: Magdalena Sapikowska

przy udziale Prokuratora: Małgorzaty Gawłowskiej

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 12.06.2015 r., 1.09.2016 r., 3.12.2015 r., 21.01.2016r., 25.02.2016 r.

sprawy Ł. P. (1)

syna S. i J. z d. K., ur. (...) w N., karanego

oskarżonego o to, że:

w okresie od 1 października 2011r. do dnia 30 listopada 2011r. w miejscowości G., działając wspólnie i w porozumieniu z A. Ś., dwukrotnie, w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej w postaci pieniędzy w kwocie co najmniej 22.500 zł poprzez przekazanie R. N. (1) do dalszej dystrybucji, wprowadził do obrotu znaczną ilość substancji psychotropowej w postaci amfetaminy o łącznej wadze co najmniej 1,75 kilograma oraz znaczną ilość środków odurzających w postaci marihuany o łącznej wadze 2 kilogramów,

tj. o czyn z art. 56 ust. 3 Ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii

I.  uznaje oskarżonego Ł. P. (1) za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, tj. przestępstwa z art. 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, przy czym ustala, że czyny tego dopuścił się wspólnie i w porozumieniu z inną ustaloną osobą i za ten czyn na podstawie art. 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii skazuje go na karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności oraz karę grzywny w wymiarze 50 (pięćdziesięciu) stawek dziennych po 20 (dwadzieścia) złotych każda;

II.  na podstawie art. 69 § 1 i § 2 k.k., art. 70 § 1 pkt 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. warunkowo zawiesza wykonanie orzeczonej oskarżonemu kary pozbawienia wolności na okres (...) (pięciu) lat próby i w tym okresie na podstawie art. 73 § 1 k.k. oddaje go pod dozór kuratora;

III.  na podstawie art. 70 ust. 4 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii orzeka wobec oskarżonego Ł. P. (1) nawiązkę w wysokości 10.000 (dziesięciu tysięcy) złotych na rzecz Ośrodka (...) w B.;

IV.  na podstawie art. 627 k.p.k., art. 2 ust. 1 pkt 4 i art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe, w tym wymierza mu 500 (pięćset) złotych opłaty

Sygn. akt II K 661/13

UZASADNIENIE

A. Ś. mieszkał wraz ze swoim kuzynem Ł. P. (1) w H. A. Ś. posługiwał się wówczas numerem telefonu +31 (...) (...)1 (...), zaś Ł. P. (1) telefonem o numerze +31 (...) (...)7 (...)

Dowód: - wyjaśnienia oskarżonego k. 171-173, 240, 423

-

zeznania i wyjaśnienia R. N. (1) k. 10-12, 19-21, 23, 33-35, 172-173, 240-241, 490-493

-

zeznania i wyjaśnienia A. Ś. k. 440-442, 493-494

-

zeznania A. N. k. 493-494

-

wydruk bilingów wraz z analizą k. 25-32, 51-56, 80-81, 85-110, 183-185

W październiku 2011 r. A. Ś. zaproponował znajomemu R. N. (1), którego znał ze swojej rodzinnej miejscowości S. i który posługiwał się wówczas numerem telefonu +516 (...) (...) (...), że sprzeda mu za niewielkie pieniądze holenderską amfetaminę tzw. pastę oraz zsiekane liście i łodygi marihuany tzw. siepę. W okresie od 1 października 2011 r d. do 30 listopada 2011 r. doszło do dwóch takich transakcji. Za każdym razem na spotkania, które odbywały się około 30 kilometrów od granicy, w miejscowości G. na parkingu przy zajeździe Na (...) kilometrze”, A. Ś. przyjeżdżał wraz ze swoim kuzynem Ł. P. (1) należącym do jego kuzyna samochodem marki R. (...). Narkotyki, które znajdowały się w hermetycznie zgrzanych opakowaniach, mieli schowane w boczkach drzwi pojazdu. Podczas pierwszego spotkania, które miało miejsce w weekend, około godziny (...):00 rano, R. N. (1) otrzymał od nich 1 kilogram amfetaminy w formie pasty, za którą zapłacił im 7.000 złotych oraz 1 kilogram marihuany, którą nabył od nich za kwotę 5.500 złotych. Podczas kolejnego spotkania A. Ś. i Ł. P. (1) sprzedali R. N. (1) kolejne 750 gram amfetaminy w formie pasty oraz kolejny 1 kilogram marihuany za łączną kwotę 10.000 złotych.

Dowód: - zeznania i wyjaśnienia R. N. (1) k. 10-12, 19-21, 23, 33-35, 172-173, 240-241, 490-493

-

zeznania K. P. k. 534-535

-

tablice poglądowe z wizerunkiem A. Ś. i oskarżonego Ł. P. (1) k. 13-15, 36-37, 40

-

wydruk bilingów wraz z analizą k. 25-32, 51-56, 80-81, 85-110, 183-185

-

wizerunek oskarżonego Ł. P. (1) k. 170

R. N. (2) kontaktował się telefonicznie z A. Ś. dzwoniąc na jego numer telefonu, który miał zapisany w swoim telefonie jako S. H., oraz z Ł. P. (1) dzwoniąc na jego numer telefonu, który z kolei miał zapisany w swoim telefonie jako S.- (...).

Dowód: - częściowo wyjaśnienia oskarżonego k. 171-173, 240, 423

-

zeznania i wyjaśnienia R. N. (1) k. 10-12, 19-21, 23, 33-35, 172-173, 240-241, 490-493

-

częściowo zeznania i wyjaśnienia A. Ś. k. 440-442, 493-494

-

wydruk bilingów wraz z analizą k. 25-32, 51-56, 80-81, 85-110, 183-185

Kupioną od A. Ś. i Ł. P. (1) amfetaminę i marihuanę R. N. (1) wprowadzał potem do obrotu m.in. za pośrednictwem R. S., przy czym amfetamina ta była najpierw przez niego rozrobiona z kreatyną i spirytusem. Jego żona A. N. wiedziała o tym, że R. N. (1) zajmuje się handlem narkotykami.

Dowód: - zeznania i wyjaśnienia R. N. (1) k. 10-12, 19-21, 23, 33-35, 172-173, 240-241, 490-493

-

zeznania A. N. k. 493-494

-

zeznania K. P. k. 534-535

-

odpisy wyroków wraz z uzasadnieniem dotyczących R. N. (1) k. 319-324, 325-381, 382-383

Gdy R. N. (1) skończyły się narkotyki i chciał zamówić kolejną partię z H., A. Ś. powiedział mu, że musi najpierw przesłać pieniądze. Wówczas R. N. (1) postanowił zaopatrzyć się w narkotyki w Polsce. W tym celu w dniu 23 stycznia 2012 r. pojechał wraz ze swoim znajomym P. J. o pseudonimie (...) do G., gdzie kupił 0,(...) kilograma amfetaminy za kwotę 6.000 złotych. W drodze powrotnej obaj zostali zatrzymani przez Policję. W samochodzie marki S. (...) o numerze rejestracyjnym (...) należącym do R. N. (1) ujawniono wówczas za siedzeniem kierowcy reklamówkę z zawartością 504,99 grama amfetaminy oraz pod osłoną prawego progu przy drzwiach pasażera 3,86 grama marihuany.

Dowód: - zeznania i wyjaśnienia R. N. (1) k. 10-12, 19-21, 23, 33-35, 172-173, 240-241, 490-493

-

protokół przeszukania pojazdu należącego do R. N. (1) wraz z dokumentacja fotograficzną k. 4-7, 8

-

protokół zatrzymania R. N. (1) k. 9

Czynności w sprawie R. N. (1) prowadził m.in. K. P..

Dowód: - zeznania i wyjaśnienia R. N. (1) k. 10-12, 19-21, 23, 33-35, 172-173, 240-241, 490-493

-

zeznania K. P. k. 534-535

Prawomocnym wyrokiem z dnia 20 grudnia 2013 r. R. N. (1) został m.in. uznany za winnego popełnienia tego, że w okresie od października 2011 r. do 23 stycznia 2012 r. w G., w S. i w S., wielokrotnie w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach czasu, działając wbrew przepisom ustawy, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej w nieustalonej kwocie, uczestniczył w obrocie znacznej ilości substancji psychotropowej w postaci amfetaminy o wadze co najmniej 1,75 kilograma i środka odurzającego w postaci amfetaminy o wadze co najmniej 2 kilogramów, które nabył w październiku i w listopadzie 2011 r. w G. od ustalonych osób za kwotę 22.500 złotych, po czym przekazał je odpłatnie R. S., w celu ich dalszej odsprzedaży, nieodpłatnie K. U., w celu ich tranzytu od N., i udostępnił odpłatnie K. Z.:

- R. S. wielokrotnie w okresie od października 2011 r. do 23 stycznia 2012 r. w S. i w S., znaczną ilość substancji psychotropowej w postaci amfetaminy i środka odurzającego w postaci marihuany, w ilości pozwalającej na odurzenie się co najmniej kilkudziesięciu osób uzależnionych, nie większej niż 1,75 kilograma amfetaminy i 2 kilogramów marihuany za nieustaloną kwotę;

- K. U. w okresie od 1 grudnia 2011 r. do 24 grudnia 2011 r. w S. substancję psychotropową w postaci amfetaminy o wadze nie większej niż dwa gramy;

- K. Z. dwukrotnie w styczniu 2012 r. w S. i w S., znaczną ilość środka odurzającego w postaci marihuany o łącznej wadze 50 gram, za kwotę co najmniej 400 złotych, tj. występku kwalifikowanego z art. 56 ust. 3 i art. 59 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. na karę 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, objętą karą łączną 2 lat i 9 miesięcy pozbawienia wolności oraz karę grzywny w wymiarze 100 stawek dziennych po 100 złotych każda.

Dowód: - zeznania i wyjaśnienia R. N. (1) k. 10-12, 19-21, 23, 33-35, 172-173, 240-241, 490-493

-

odpisy wyroków wraz z uzasadnieniem dotyczących R. N. (1) k. 319-324, 325-381, 382-383

Natomiast A. Ś. został skazany nieprawomocnym wyrokiem z dnia 11 czerwca 2015 r. za to, że w okresie od 1 października 2011r. do dnia 30 listopada 2011r. w miejscowości G., działając wspólnie i w porozumieniu z inną osobą, dwukrotnie, w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej w postaci pieniędzy w kwocie co najmniej 22.500 zł poprzez przekazanie R. N. (1) do dalszej dystrybucji, wprowadził do obrotu znaczną ilość substancji psychotropowej w postaci amfetaminy o łącznej wadze co najmniej 1,75 kilograma oraz znaczną ilość środków odurzających w postaci marihuany o łącznej wadze 2 kilogramów, tj. czynu z art. 56 ust. 3 Ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 k.k.

Dowód: - częściowo zeznania i wyjaśnienia A. Ś. k. 440-442, 493-494

-

odpis nieprawomocnego wyroku wraz z uzasadnieniem dotyczący A. Ś. k. 485, 486-489

Ł. P. (1) ma obecnie (...). Jest żonaty. Ma jedno dziecko w wieku 2 lat. Ma wykształcenie średnie, z zawodu jest (...). Pracuje dorywczo za granicą, obecnie w (...), z czego otrzymuje dochód w wysokości około 2.000 Euro. Ma na utrzymaniu żonę i dziecko. Był wcześniej karany. Prawomocnym wyrokiem z dnia 17 lutego 2015 r. został on skazany za to, że w okresie od 24 czerwca do 5 lipca 2013 r. dokonał wewnątrz wspólnotowego przywozu do R. P. z H. 844,24 gramów netto amfetaminy o łącznej wartości „czarnorynkowej” 16.884,80 zł, tj. za przestępstwo z art. 55 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii na karę 2 lat pozbawienia wolności, objętą karą łączną 2 lat pozbawienia wolności i karę grzywny w wymiarze 100 stawek dziennych po 20 złotych każda oraz za to, że w dniu 5 lipca 2013 r. w K. wbrew przepisom ustawy posiadał 0,304 grama netto kokainy o łącznej wartości rynkowej 60,80 zł, tj. za przestępstwo z art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, objętą karą łączną 2 lat pozbawienia wolności.

Dowód: - wyjaśnienia oskarżonego k. 171-173, 240, 423

-

dane o karalności k. 78, 83, 116, 147, 417, 502

-

odpisy orzeczeń wraz z uzasadnieniem k. 111, 524-529

Przesłuchany w charakterze podejrzanego Ł. P. (1) nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynów i odmówił składania wyjaśnień. Odpowiadając na pytania podał jedynie, że zna A. Ś., to jest jego kuzyn. Nie wie gdzie on jest w chwili obecnej. Czasami rozmawiają przez telefon. Jego numer telefonu to + (...). To numer h. Nie zna R. N. (1). Nigdy go nie widział. W październiku i listopadzie 2011 r. posiadał samochód marki R. (...) w kolorze srebrnym. Nie pamięta teraz numeru rejestracyjnego tego auta, ale zaczynał się na ONY.

Na rozprawie przed Sądem Ł. P. (1) oświadczył, że nie przyznaje się do popełnienia zarzucanego mu czynu i odmówił składania wyjaśnień. Odpowiadając na pytania podał jedynie, że A. Ś. to jest jego kuzyn. Zaprzeczył, aby w 2011 r. podróżowali razem do Polski. Byli razem w M. na wakacjach, ale nie wie, czy to było w 2011, czy w 2012 r. Wtedy jeździł R. (...), to były numery (...), powinny się zaczynać na ONY. Nie pamięta już jaki miał wtedy numer telefonu. W tamtym czasie mieszkał w H., więc prawdopodobnie miał numer holenderski. Nie pamięta również numeru telefonu swojego kuzyna A. Ś.. Nie pamięta takiego numeru (...), nie ma pamięci do numerów telefonów. W H. pracował wtedy, nawet ma ze sobą umowę, pracował w magazynie. To były umowy czasowe na 3 miesiące. Wszystkich umów nie znalazł, ma tylko te. Ma więcej takich umów, bo pracował tam przez rok i przedłużali im co 3 miesiące. Pracował tam wtedy na dwie zmiany po 8 godzin. Pierwsza od 6:00 do 15:30, albo od 22:00 do 6:00. W weekendy zazwyczaj pracowali. Czasami w tygodniu mieli wolne, a w weekend pracowali. Poza tym wyjazdem do M. to podróżował z A. Ś. po Polsce jego samochodem. Mieszkali razem, więc podróżowali razem. A. Ś. ma w Polsce adres zamieszkania w S.. Nic mu nie wiadomo na temat prowadzenia nielegalnej działalności przez A. Ś.. Wyjaśniał w Prokuraturze skąd się w telefonie R. N. (1) wziął numer telefonu jemu przypisany. To był w przeszłości telefon A. Ś. i jak jego się zepsuł to go zaczął używać. Nie używał jego karty SIM, używał tylko jego aparat telefoniczny. To jest właśnie dla niego dziwne skąd się u świadka znalazł ten numer telefonu. W swoich wyjaśnieniach podawał wszystkie numery telefonów czytając je z aparatu. W rejonie (...) nie był nigdzie poza M..

Dowód: - wyjaśnienia oskarżonego k. 171-173, 240, 423

Sąd zważył, co następuje:

W świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego fakt popełnienia przez oskarżonego zarzucanego mu czynu i jego wina nie budzą wątpliwości.

Zarówno na etapie postępowania przygotowawczego, jak i na rozprawie przed Sądem Ł. P. (1) zaprzeczał, aby uczestniczył we wprowadzaniu do obrotu znacznych ilości narkotyków. W ocenie Sądu wyjaśnień oskarżonego w tym zakresie nie sposób jednak uznać za wiarygodne. Są one bowiem nie tylko sprzeczne z zasadami doświadczenia życiowego, ale i przeczą im też logiczne i konsekwentne wyjaśnienia oraz zeznania R. N. (1), które zostały pozytywnie zweryfikowane innymi zgromadzonymi w sprawie dowodami.

Ł. P. (1) oświadczył, że nie zna R. N. (1) i że nigdy go nie widział. Gdyby tak rzeczywiście było to R. N. (1) nie mógłby wiedzieć jak wygląda kuzyn A. Ś. i choć nie kategorycznie, to jednak prawidłowo wskazać akurat wizerunek oskarżonego podczas czynności okazania tablic poglądowych. Dodatkowo jak zeznał R. N. (1) przed Sądem, inaczej niż w przypadku okazywania tablic poglądowych, w czasie konfrontacji z Ł. P. (1), nie miał on już żadnych wątpliwości, że to oskarżony jest tym kuzynem A. Ś., o którym mówił w swoich wyjaśnieniach i który wspólnie z A. Ś. sprzedawał mu narkotyki, tyle że skorzystał wówczas z przysługującego mu uprawnienia procesowego i odmówił składania wyjaśnień. A. Ś. oświadczył wprawdzie, że R. N. (1) mógł widzieć Ł. P. (1) w jego towarzystwie podczas wakacji, które spędzali razem w M., zaś oskarżony potwierdził, że był w tej miejscowości wraz z kuzynem. Należy jednak zauważyć, że R. N. (1) nie miałby żadnego powodu, aby pomawiać akurat Ł. P. (1), którego miałby jedynie widzieć w towarzystwie (...) podczas wakacji, które razem spędzali w M..

R. N. (1) szczegółowo opisał dwa spotkania, w trakcie których zostały mu sprzedane narkotyki przez A. Ś. i jego kuzyna. Prawidłowo wskazał markę samochodu należącego do Ł. P. (1), którym oskarżony wraz A. Ś. przyjeżdżali na miejsce spotkań. Sam Ł. P. (1) przyznał zaś, że w tym czasie posiadał taki właśnie pojazd. Dodatkowo w tym zakresie wyjaśnienia i zeznania R. N. (1) znajdowały oparcie w bilingach telefonicznych. Podał on m.in, że do jednego ze spotkań doszło w weekend około godziny 5:00 rano. Z analizy bilingów rzeczywiście wynika zaś, że 6 listopada 2011 r., tj. w niedzielę, po godzinie 5 rano, zarejestrowane zostało połączenie pomiędzy numerem telefonu, z którego korzystał R. N. (1), a numerem użytkowanym przez A. Ś.. Ponadto, w tym czasie tj. 6 listopada 2011 r. po godzinie 5 rano, nie tylko numery telefonów należące nie tylko do A. Ś. i R. N. (1), ale również numer telefonu należący do Ł. P. (2), logowały się w tych samych stacjach (...). Należy też zauważyć, że R. N. (1), jak wynika jego wyjaśnień i zeznań, miał zapisany nie tylko numer do A. Ś., ale i do Ł. P. (1), z którym także się kontaktował. Oskarżony twierdził wprawdzie, że jak zepsuł mu się telefon to korzystał z telefonu kuzyna, nie tłumaczy to jednak skąd R. N. (1) miałby jego numer skoro jak wyjaśnił, miał on korzystać tylko z aparatu telefonicznego kuzyna, a używać swojej karty SIM.

Ł. P. (1) twierdził także, że w okresie wskazanym w zarzucie przebywał w H., gdzie pracował. Wywodził z tego, że nie mógłby zatem być w tym czasie w G.. Tymczasem jak wynika z odpowiedzi udzielonej przez podmiot, u którego oskarżony rzekomo miał być zatrudniony, Ł. P. (1) we wskazanym w zarzucie przedziale czasowym nie był tam zatrudniony. Nie można też pominąć faktu, że prawomocnym wyrokiem został on skazany za późniejsze dokonanie wewnątrzwspólnotowego przywozu amfetaminy do R. P. właśnie z H..

Mając na uwadze powyższe, Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego w zakresie, w jakim zaprzeczał by wspólnie z kuzynem uczestniczył we wprowadzaniu do obrotu znacznych ilości narkotyków, uznając, że stanowią one jedynie konsekwencję przyjętej przez niego linii obrony.

W pełni za wiarygodne Sąd uznał natomiast wyjaśnienia i zeznania R. N. (1), który szczegółowo opisał rolę Ł. P. (1) w zarzucanym mu przestępstwie. Jak już wskazywano powyżej świadek nie miał żadnego powodu, aby bezpodstawnie obciążać akurat oskarżonego, którego praktycznie nie znał i z którym nie miał żadnego konfliktu. Poza tym z jego wyjaśnieniami i zeznaniami korespondowały dowody w postaci bilingów telefonicznych czy zeznań jego żony.

Za niewiarygodnością wyjaśnień i zeznań R. N. (1) nie może w szczególności przemawiać fakt, że gdy równolegle toczyła się jego sprawa, korzystał on ze swoich uprawnień procesowych i odmawiał składania zeznań, czy też to, że pomylił on miejsce pochodzenia Ł. P. (1), wskazując, że zamiast z N. pochodzi on W. oraz kolor jego samochodu podając, że zamiast w kolorze srebrnym, był on jasnozielony. R. N. (1) nigdy nie zmienił, ani nie odwołał swoich wyjaśnień w zakresie zarzutu stawianego oskarżonemu i jego kuzynowi. Nie zrobił tego nawet wtedy, gdy jego sprawa została już prawomocnie zakończona i bez żadnych konsekwencji mógłby odwołać swoje wcześniejsze wyjaśnienia. Za zamianę przez niego wyjaśnień nie może być w szczególności uznana okoliczność, że początkowo zatajał on udział Ł. P. (1) w zarzucanym mu przestępstwie, a powiedział o tym udziale dopiero gdy, jak podał w swoich zeznaniach K. P., organa ścigania ustaliły, że samochód, którym według wyjaśnień R. N. (1) A. Ś. przyjeżdżał na transakcje, stanowił własność oskarżonego.

Sąd miał na uwadze, że wyjaśnienia R. N. (1) stanowią tzw. „dowód z pomówienia”, przy ocenie którego należy zachować szczególną ostrożność. Zdaniem Sądu wyjaśnienia R. N. (1), jak i jego późniejsze zeznania, w trakcie których podtrzymał wcześniejsze wyjaśnienia, w pełni jednak zasługują na uznanie ich za wiarygodne. Są one nie tylko logiczne i konsekwentne, ale i znajdują oparcie w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym m.in. w postaci bilingów telefonicznych czy zeznań jego żony. W ocenie Sądu o prawdziwości wyjaśnień i zeznań R. N. (1) świadczy przede wszystkim to, że wcale nie musiał on składać wyjaśnień obciążających ani A. Ś., ani tym bardziej Ł. P. (1), o którym wiedział jedynie, że jest kuzynem A. Ś.. Jak podał K. P. organa ścigania nie miały wiedzy na temat przestępczej działalności A. Ś., ani oskarżonego. R. N. (1) został przecież zatrzymany z narkotykami pochodzącymi z zupełnie innego źródła. W dodatku R. N. (1) nie odniósł z tego żadnej korzyści, a wręcz przeciwnie, gdyż składając takiej treści wyjaśnienia sam się obciążał. Jego wyjaśnienia posłużyły bowiem do postawienia również jemu zarzutu, a następnie do skazania go na bezwzględną karę pozbawienia wolności. R. N. (1) w żaden sposób nie umniejszał swojej winy, ani nie przerzucał odpowiedzialności na inne osoby, aby samemu jej uniknąć.

Mając na uwadze powyższe, wyjaśnieniom i zeznaniom świadka należało dać w pełni wiarę.

W większości za niewiarygodne Sąd uznał z kolei zeznania A. Ś.. Oceniając zeznania tego świadka Sąd miał na uwadze, że po pierwsze z oskarżonym łączą go więzy rodzinne, gdyż są kuzynami, a po drugie że jest on współoskarżonym o to samo przestępstwo, które jest zarzucane Ł. P. (1). Ponadto jego zeznaniom przeczy treść wyjaśnień i zeznań R. N. (1) oraz korespondujących z nimi bilingów telefonicznych i zeznań A. N.. A. Ś. twierdził, że pomiędzy nim a R. N. (1) istnieje konflikt i dlatego jest przez niego pomawiany. Nawet gdyby jednak hipotetycznie przyjąć, że taki konflikt rzeczywiście istnieje, choć R. N. (1) i jego żona kategorycznie temu zaprzeczali, to ewentualnie R. N. (1) miałby powód, aby w jakiś sposób mścić się na A. Ś., dalej nie miałby jednak żadnego powodu, aby rzekomo bezpodstawnie obciążać oskarżonego, którego praktycznie nie zna i o którym wie tylko, że jest kuzynem A. Ś..

W tym stanie rzeczy, zeznaniom świadka, w zakresie w jakim pozostawały one w sprzeczności z poczynionymi przez Sąd ustaleniami stanu faktycznego, należało odmówić wiarygodności.

Za wiarygodne, choć nie mające większego znaczenia dla rozpoznawanej sprawy, należało natomiast uznać zeznania A. N.. Świadek miała co prawda wiedzę, że jej mąż zajmował się handlem narkotykami, nie posiadała ona jednak szczegółowych informacji na ten temat, w tym w szczególności, gdzie nabywał narkotyki. Świadek zaprzeczyła, aby pomiędzy jej mężem a A. Ś. istniał jakiś konflikt, podała, że zaczął się on dopiero po sprawie, jak również, aby miała ona mówić A. Ś., że jej mąż go obciąża. Należy zauważyć, że A. N. nie pozostaje w dobrych relacjach z mężem, który jak wynika z analizy uzasadnienia wyroku wydanego w jego sprawie, składał wyjaśnienia obciążające także ją. Nie miała ona zatem żadnego powodu, aby ewentualnie fałszywie potwierdzać wyjaśnienia czy zeznania męża.

W konsekwencji powyższego zeznania świadka należało uznać za wiarygodne.

Żadnych wątpliwości pod względem wiarygodności nie budziły też zeznania K. P., który przeprowadzał czynności w sprawie R. N. (1), w tym prowadził jego przesłuchania. Podał on, że najprawdopodobniej R. N. (1) powiedział im o udziale Ł. P. (1) w zarzucanym mu przestępstwie dopiero gdy, organa ścigania ustaliły, że samochód, którym według wyjaśnień R. N. (1) A. Ś. przyjeżdżał na transakcje, stanowił własność oskarżonego. Przyznał też, że to z treści wyjaśnień R. N. (1) organa ścigania powzięły informacje o przestępczej działalności A. Ś. i oskarżonego, wcześniej bowiem nie mieli na ten temat żadnej wiedzy.

Przy ustalaniu stanu faktycznego Sąd nie wziął natomiast pod uwagę zeznań K. R., G. R., S. T., H. M., M. K., I. G. i A. R., albowiem podawane przez nich okoliczności nie miały znaczenia dla rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie.

Za wiarygodne Sąd uznał dowody z dokumentów zgromadzone w sprawie, w tym w szczególności w postaci danych o karalności Ł. P. (1) czy bilingów telefonicznych. Nie były one kwestionowane przez żadną ze stron (strony jedynie wywodziły z nich odmienne wnioski), a Sąd nie znalazł żadnych okoliczności, które by uzasadniały wątpliwości, co do ich wiarygodności.

Reasumując należy stwierdzić, że analiza całokształtu zebranego w sprawie materiału dowodowego wykazała sprawstwo oskarżonego.

Przestępstwo kwalifikowane z art. 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii polega na wprowadzaniu do obrotu wbrew warunkom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii znacznych ilości środków odurzających, substancji psychotropowych lub słomy makowej albo na uczestnictwie w takim obrocie.

Amfetamina jest substancją psychotropową. Występujące zaś pod nazwą marihuany ziele konopi jest środkiem odurzającym. Z kolei wprowadzanie do obrotu środków odurzających, substancji psychotropowych lub słomy makowej, zgodnie z treścią przepisu art. 4 pkt 34 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii polega na udostępnieniu ich odpłatnie lub nieodpłatnie osobom trzecim. Warunkiem koniecznym jest jednak ustalenie, że osoba, której środki są udostępnianie, nie jest konsumentem. Za konsumentów z pewnością nie można uznać R. N. (1), któremu Ł. P. (1) wspólnie z A. Ś. sprzedawał narkotyki. R. N. (1) odsprzedawał je bowiem dalej innym osobom. Jeśli natomiast chodzi o pojęcie znacznej ilości środków odurzających, substancji psychotropowych lub słomy makowej, to należy zauważyć, że jest ono znamieniem ocennym. Ustawa nie określa wartości, od których należałoby przyjąć kwalifikację konkretnych ilości środków odurzających, substancji psychotropowych lub słomy makowej jako znacznych. Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 1 marca 2006 r. wydanym w sprawie II KK 47/05 (publ. OSNKW 2006/6/57) wskazał, że miarą "znaczności" w rozumieniu ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii może być stosunek ilości określonych środków do potrzeb jednego człowieka uzależnionego od tych środków. Jeżeli zatem przedmiotem czynu jest taka ilość tych środków, która mogłaby zaspokoić tego rodzaju potrzeby co najmniej kilkudziesięciu uzależnionych, to należy przyjąć, że jest tych środków znaczna ilość. W kontekście powyższego, niewątpliwie zatem na gruncie niniejszej sprawy należało przyjąć, że oskarżony wspólnie z A. Ś. wprowadzili do obrotu znaczną ilość narkotyków. Łączna bowiem ilość wprowadzonych do obrotu narkotyków wynosiła 2 kilogramy marihuany oraz co najmniej 1,75 kilograma amfetaminy.

Dla oddania pełnej kryminalnej zawartości czynu zarzucanego oskarżonemu należało ponadto przywołać jeszcze przepis art. 12 k.k., którego omyłkowo nie przytoczono w postawie skazania. Podjęte przez Ł. P. (1) zachowania w okresie od 1 października 2011 r. do 30 listopada 2011 r. w G. polegające na przekazywaniu R. N. (1) narkotyków w postaci marihuany i amfetaminy należy uznać za jeden czyn zabroniony albowiem zostały one podjęte przez oskarżonego w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru.

Zgodnie z treścią przepisu art. 18 § 1 k.k. odpowiada za sprawstwo także ten, kto wykonuje czyn zabroniony wspólnie i w porozumieniu z inną osobą. Współsprawstwo zachodzi zaś wówczas, gdy dwie lub więcej osób, działając w porozumieniu wspólnie dokonują czynu zabronionego. Konstrukcja współsprawstwa zakłada przy tym, że każdy ze współsprawców ponosi odpowiedzialność za całość popełnionego przestępstwa, a więc także i w tej części, w której znamiona czynu zabronionego zostały wypełnione zachowaniem innego współsprawcy.

Na gruncie niniejszej sprawy zarówno oskarżony, jak i jego kuzyn brali czynny udział w popełnionym przestępstwie. Nie działali oni jednak indywidualnie, tylko wspólnie. Razem przyjeżdżali jednym samochodem na miejsce transakcji i razem sprzedawali R. N. (1) narkotyki. Ich zachowania były zatem ze sobą skoordynowane, co świadczy o tym, że przez cały czas istniało pomiędzy nimi porozumienie.

Mając na uwadze powyższe, Sąd przyjął, że oskarżony zarzucanego mu czynu dopuścił się wspólnie i w porozumieniu ze swoim kuzynem A. Ś., tyle, że z uwagi na fakt, że A. Ś. nie został jeszcze prawomocnie skazany (wydany wyrok skazujący jest nieprawomocny) Sąd w opisie czynu przyjął, że Ł. P. (1) zarzucanego mu czynu dopuścił się on wspólnie i w porozumieniu z inną ustaloną osobą.

Skoro, zatem oskarżony w okresie od 1 października 2011 r. do 30 listopada 2011 r. w miejscowości G., działając wspólnie i w porozumieniu z inną ustaloną osobą tj. z A. Ś., dwukrotnie, w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej w postaci pieniędzy w kwocie co najmniej 22.500 zł poprzez przekazanie R. N. (1) do dalszej dystrybucji, wprowadził do obrotu znaczną ilość substancji psychotropowej w postaci amfetaminy o łącznej wadze co najmniej 1,75 kilograma oraz znaczną ilość środków odurzających w postaci marihuany o łącznej wadze 2 kilogramów, to swoim zachowaniem wyczerpał znamiona przestępstwa stypizowanego w art. 56 ust. 3 ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 k.k.

Wymierzając Ł. P. (1) karę Sąd kierował się dyrektywami wymiaru kary określonymi w art. 53 i następnych k.k.

Przy określaniu wymiaru kary za przestępstwo przypisane oskarżonemu, Sąd wziął pod uwagę stopień winy oskarżonego i społecznej szkodliwości jego czynów. Sąd nie znalazł żadnych okoliczności wyłączających, ani ograniczających jego winę. Społeczną szkodliwość zarzucanego Ł. P. (1) czynu Sąd ocenił jako bardzo wysoką. Przesądza o tym ilość narkotyków wprowadzonych do obrotu za jego pośrednictwem. Jako okoliczność dla niego niekorzystną Sąd uwzględnił także to, że działał on w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Zarówno zatem sposób jego działania, jak i motywacja nie zasługiwały na uwzględnienie

Przy określaniu wymiaru kary wziął pod uwagę także dotychczasowy sposób życia Ł. P. (1), jego właściwości i warunki osobiste. Na korzyść oskarżonego, wobec zatarcia poprzedniego skazania, przemawia w tym zakresie fakt, że nie był wcześniej karany. Jako okoliczność dla niego niekorzystną należy natomiast uznać to, że po popełnieniu zarzucanego mu w niniejszym postępowaniu przestępstwa dopuścił się on kolejnych czynów zabronionych, w dodatku stanowiących przestępstwa podobne do zarzucanego w niniejszej sprawie, za które został skazany prawomocnym wyrokiem.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd uznał, że karą odpowiednią dla Ł. P. (1) za zarzucany mu czyn będzie kara 2 lat pozbawienia wolności oraz kara grzywny (którą w przepadku popełnienia przestępstwa kwalifikowanego z art. 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii Sąd obligatoryjnie orzeka obok kary pozbawienia wolności) w wymiarze 50 stawek dziennych po 20 złotych każda. Analizując sytuację majątkową Ł. P. (1) Sąd uznał, że wymierzona w tej wysokości kara nie będzie stanowić dla niego obciążenia niemożliwego do spełnienia, a poprzez dolegliwość finansową z pewnością uświadomi sprawcy jego niewłaściwe zachowanie. Oskarżony wprawdzie pracuje jedynie dorywczo i ma na swoim utrzymaniu żonę i dziecko, ale nie ciążą na nim żadne inne zobowiązania finansowe. Ponadto z uwagi na młody wiek i dobry stan zdrowia ma on możliwość podjęcia dodatkowego zatrudnienia. Nie można też zapominać, że z popełnionego przestępstwa osiągnął on niemałe korzyści majątkowe. Zdaniem Sądu orzeczone kary powinny spełnić swe cele wychowawcze oraz uświadomić sprawcy naganność jego zachowania.

Rozważając kwestię ewentualnego warunkowego zawieszenia orzeczonej kary pozbawienia wolności Sąd rozstrzygając kolizję obowiązujących ustaw stosownie do dyspozycji art. 4 § 1 k.k. zastosował poprzednio obowiązujące brzmienie art. 69 §1 k.k., które dopuszczało warunkowe zawieszenie kary pozbawienia wolności orzeczonej w wysokości do 2 lat (w obecnym brzmieniu tego przepisu możliwości taka istnieje tylko w przypadku kar pozbawienia wolności orzeczonych w wymiarze do 1 roku), jako korzystniejsze dla oskarżonego. Po wnikliwej analizie przesłanek wymienionych w przepisie art. 69 § 1 i § 2 k.k. (w poprzednim brzmieniu) Sąd uznał, że dla osiągnięcia celów kary wobec Ł. P. (1) kary pozbawienia wolności nie będzie konieczne natychmiastowe jej wykonanie i warunkowo zawiesił jej wykonanie na maksymalny okres 5 lat próby. Decydując się na skorzystanie z instytucji warunkowego zawieszenia wykonania kary Sąd wziął pod uwagę przede wszystkim właściwości i warunki osobiste oskarżonego, w tym to, że wobec zatarcia poprzedniego skazania w chwili popełnienia zarzucanego mu czynu nie był jeszcze osobą karaną. Zdaniem Sądu uzasadnia to przekonanie, że pomimo warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności w przyszłości będzie on przestrzegał porządku prawnego i nie popełni więcej przestępstwa.

Nadto wobec skazania oskarżonego za przestępstwo kwalifikowane z art. 56 ust. 1 i 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii Sąd na podstawie art. 70 ust. 4 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii orzekł wobec Ł. P. (1) nawiązkę w wysokości 10.000 złotych na rzecz Ośrodka (...) w B..

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 627 k.p.k. oraz przepisów ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz.U. z 1983 r., Nr 49, poz. 223), zasądzając od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe, w tym wymierzył mu 500 złotych tytułem opłaty.