Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 maja 2016r.

Sąd Okręgowy w Gdańsku XV Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Małgorzata Misiurna

Protokolant: stażysta Katarzyna Ignacek

po rozpoznaniu w dniu 28 kwietnia 2016r. w Gdańsku

sprawy z powództwa K. R. (1)

przeciwko pozwanemu (...) Spółce Akcyjnej w W.

o zapłatę

I. zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej w W. na rzecz powoda K. R. (1) kwotę 14.000 zł ( czternaście tysięcy złotych ) wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 6 lutego 2015r. do dnia 31 grudnia 2015r. , z dalszymi odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016r. do dnia zapłaty;

II. oddala powództwo w pozostałej części;

III. zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej w W. na rzecz powoda K. R. (1) kwotę 1610,72 zł ( jeden tysiąc sześćset dziesięć złotych i 72/100 ) tytułem zwrotu kosztów procesu;

IV. zasądza od powoda na rzecz pozwanego kwotę 3.038,28 zł (trzy tysiące trzydzieści osiem złotych i 28/100 ) tytułem zwrotu kosztów procesu.

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 19 stycznia 2014r. powód K. R. (1) domagał się zasądzenia od pozwanego (...) S.A. w W. kwoty 89.000zł tytułem zadośćuczynienia wraz z ustawowymi odsetkami od wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz zasądzenia kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwu powód podniósł, iż w dniu 7 kwietnia 2013r. w G. doszło do wypadku samochodowego, polegającego na tym, że A. I. kierująca samochodem marki A. (...) o numerach rejestracyjnych (...), podczas wykonywania manewru skrętu w lewo z ulicy (...) we wjazd na (...) (...) w kierunku O. nie ustąpiła pierwszeństwa przejazdu jadącemu prawidłowo lewym pasem pojazdowi marki R. o numerach rejestracyjnych (...) kierowanemu przez S. W. i uderzyła lewym przednim narożnikiem pojazdu. W następstwie, czego jadący lewym pasem ruchu ulicy (...) za pojazdem marki R., (...) marki K. o numerach rejestracyjnych (...) kierowany przez powoda K. R. (1) uderzył lewym przednim kołem w przód pojazdu A. (...), odbijając się od niego i zatrzymując się na barierkach. Kierowca (...), powód K. R. (1) został wyrzucony z siedziska i spadł na barierki doznając obrażeń ciała.

Za spowodowanie wypadku sprawca A. I. została skazana prawomocnym wyrokiem Sądu (...) z dnia 16 września 2013r. w sprawie (...).

Samochód sprawcy objęty był umową obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych zawartej z pozwanym. Powód zgłosił bezpośrednio do pozwanego fakt zaistnienia szkody na osobie, w związku, z czym pozwany wszczął postępowanie likwidacyjne.

Pozwany (...) S.A. w W. uznał swoją odpowiedzialność za skutki przedmiotowego wypadku wypłacając powodowi w dniu 2 stycznia 2014r. kwotę 2409,69zł tytułem odszkodowania za straty majątkowe, a decyzją z dnia 20 stycznia 2014r. przyznał powodowi kwotę 11000zł tytułem zadośćuczynienia.

W odpowiedzi na pozew pozwany (...) S.A. w W. wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu.

Pozwany nie kwestionował swojej odpowiedzialności za skutki zdarzenia z dnia 7 kwietnia 2013r., co do zasady, kwestionował natomiast wysokość dochodzonej przez powoda kwoty. W ocenie pozwanego przyznana w postępowaniu likwidacyjnym i wypłacona powodowi do tej pory kwota stanowi całość zadośćuczynienia należnego mu w związku ze skutkami wypadku z dnia 7 kwietnia 2013r. W uzasadnieniu pozwany wskazał, że kwestionuje żądanie powoda dotyczące zasądzenia zadośćuczynienia w kwocie 89000zł, ponad wypłaconą mu już kwotę 11000zł. Wskazał, iż ustalając wysokość należnego powodowi zadośćuczynienia miał na względzie zarówno doznany uszczerbek na zdrowiu, wiek powoda, zakres doznanych w wypadku obrażeń, wziął pod uwagę ograniczenia w życiu powoda, jakie powstały na skutek wypadku oraz dolegliwości bólowe związane z urazami, jakich powód doznał.

W ocenie pozwanego żądanie 89000zł, tytułem zadośćuczynienia ponad już wypłacone 11000zł przekracza rozsądne granice, pozostając w sprzeczności nie tylko z realiami ekonomicznymi, ale i okolicznościami związanymi z przedmiotowym wypadkiem. Pozwany podniósł, iż z dokumentacji zgromadzonej w toku postępowania likwidacyjnego wynika, że następstwem wypadku jest trwały uszczerbek na zdrowiu powoda w wysokości 11 % i ta tez wartość była brana pod uwagę przy wypłacie zadośćuczynienia w kwocie 11000zł.

Ze względu na powyższe, biorąc pod uwagę kwotę wypłaconą tytułem zadośćuczynienia – żądanie powoda ponadto, co zostało wypłacone - jest rażąco wygórowane.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 7 kwietnia 2013r. w G. doszło do wypadku samochodowego, w wyniku, którego powód K. R. (1) kierujący (...) został uderzony przez samochód osobowy marki A. (...). Powód miał na sobie ubranie ochronne i kask na głowie. Na skutek uderzenia, powoda wyrzuciło z siedziska i spadł na barierki doznając obrażeń ciała w postaci stłuczenia głowy, stłuczenia kręgosłupa szyjnego, stłuczenia barku lewego , stłuczenia klatki piersiowej, i stłuczenia kończyn dolnych , co spowodowało uszczerbek na zdrowiu naruszający czynności narządów ciała na okres powyżej 7 dni . Kask chroniący żuchwę powoda i tak zwana „zbroja” usztywniająca kręgosłup, barki i łokcie połamały się na skutek uderzenia (strój pękł w trzech miejscach na kręgosłupie). Powód miał na sobie również specjalne buty ze wzmocnieniami sięgające do kolana, które wskutek uderzenia uległy zniszczeniu (prawy but).

Za spowodowanie wypadku sprawca A. I. na podstawie art. 177 § 1 kk została skazana prawomocnym wyrokiem Sądu (...) z dnia 16 września 2013r., w sprawie (...).

Dowód:

zeznania powoda K. R. (1) na rozprawie w dniu 21.04.2015r. (czas: 00:03:06 – 00:08:03) i na rozprawie w dniu 28.04.2016r. czas od 00:03:32 do 00:29:57 , opinia biegłej sądowej z zakresu psychiatrii I. Ś. z dnia 15 czerwca 2015r., k. 90-95 ; opinia biegłej sądowej z zakresu neurologii L. N. z dnia 23 września 2015r., k. 120-122; opinia biegłego z zakresu ortopedii i traumatologii M. C. z dnia 1 lutego 2016r. k. 161-163 ,

akta sprawy sygn. akt (...) Sądu (...) , w tym wyrok z dnia 16 września 2013r.;

Na skutek wypadku powód stracił przytomność. Pogotowie ratunkowe wezwał kolega powoda, jadący tuż za nim. Świadomość powód odzyskał w karetce.

Bezpośrednio po zdarzeniu przewieziono powoda do Szpitala (...)w G., na Oddział Ratunkowy, gdzie został poddany badaniom.

W szpitalu wykonano powodowi badanie tomografii komputerowej /TK/ głowy, klatki piersiowej, odcinka szyjnego kręgosłupa, rtg stawu barkowego lewego, podudzia prawego, kolanowego prawego, stopy lewej. W badaniach zdiagnozowano wstrząśnienie pnia mózgu i zniesienie lordozy szyjnej. Oprócz tego stwierdzono u powoda stłuczenia głowy, kręgosłupa szyjnego, lewego barku oraz klatki piersiowej i kończyn dolnych. Ponadto żadnych innych zmian nie odnotowano. W tym samym dniu powód na własne żądanie opuścił szpital.

Dowód:

- karta ambulatoryjna z (...) z dnia 7 kwietnia 2013r., k.10, 12-13; opinia biegłego sądowego z zakresu ortopedii i traumatologii M. C. z dnia 14 grudnia 2015r., k. 161-163 ; opinia biegłej sądowej z zakresu neurologii L. N. z dnia 23 września 2015r., k. 120-122 ; opinia biegłej sądowej z zakresu psychiatrii I. Ś. z dnia 15 czerwca 2015r., k. 90-95; zeznania powoda K. R. (1), k. 79 (czas: 00:03:06 – 00:12:06); zeznania świadka K. R. (2) k. 81 (czas: 00:33:23 – 00:36:24); zeznania świadka I. R. k. 83 (czas: 00:51:33 – 00:53:33);

Powód, na skutek wypadku, od dnia 8 kwietnia 2013r. do 14 czerwca 2013r. przebywał na zwolnieniu lekarskim wystawionym przez lekarza rodzinnego. Przez pierwszy miesiąc zwolnienia lekarskiego powód potrzebował częściowej pomocy innych osób, gdyż nie mógł samodzielnie podnieść się z łóżka ze względu na bóle w kręgosłupie. Powód mieszkał w domu z rodzicami, dlatego w tym też czasie opiekowała się powodem jego matka. Przygotowywała dla niego posiłki oraz zawoziła do lekarzy. Powodowi dokuczał także rozległy krwiak na prawej łydce, który został nacięty u lekarza chirurga by spuścić z niego krew wraz ze zbierającą się ropą. Goiło się to powodowi przez około 2 – 3 miesiące. W drugim miesiącu zwolnienia powód zaczął już samodzielnie się poruszać, choć cały czas uskarżał się na bóle lewej kostki i pleców.

Dowód:

- zeznania powoda K. R. (1), k. 80 (czas: 00:08:37 – 00:12:06); zeznania świadka K. R. (2) k. 81 (czas: 00:36:24 – 00:38:11) i (czas: 00:40:52 – 00:42:16); zeznania świadka W. R. k. 82 (czas: 00:43:09 – 00:45:10); zeznania świadka K. R. (3), k. 81 (czas: 00:30:23 – 00:32:41); zeznania świadka I. R. k. 83 (czas: 00:53:33 – 00:55:37); zeznania świadka M. S., k. 83-84 (czas: 01:04:00 - 01:06:09)

Powód w chwili wypadku miał 30 lat i prowadził działalność gospodarczą - firmę, która zajmowała się pracami ziemnymi i wyburzeniami. Firma zatrudniała 4-5 pracowników. Powód zajmował się ich nadzorowaniem pracowników, dowoził paliwo do maszyn, podpisywał umowy. Przed wypadkiem nie miał żadnych problemów finansowych.

Powód, gdy skończyło mu się zwolnienie lekarskie, stopniowo powracał do wcześniejszych aktywności i do pracy. Chciał nadrobić zaległości w prowadzonej przez siebie firmie, więc zajął się zbieraniem zleceń. Aktualnie, od marca 2016r., powód ma zawieszoną działalność gospodarczą, gdyż zleceniodawcy zalegają mu z płatnościami. Pogorszyła się jego sytuacja finansowa. Czasami rodzice wspierają go finansowo, gdyż obecnie powód nie pracuje. Zarejestrował się w KRUSie jako rolnik, bo ma 2 hektary ziemi i przygotowuje się do upraw. Powód obecnie mieszka w domu rodziców i żyje z pieniędzy wyegzekwowanych od swoich kontrahentów

Dowód:

- zeznania świadka W. R., k. 82 (czas: 00:49:33 - 00:51:09); zeznania świadka M. S., k. 83 (czas: 01:01:02 - 01:03:50); zeznania powoda K. R. (1), k. 184 (czas: 00:17:43 – 00:19:14)

Wypadek z dnia 7 kwietnia 2013r. spowodował, iż powód K. R. (1) zaczął odczuwać zaburzenia snu, miał kłopoty z koncentracją uwagi. Towarzyszyło mu poczucie krzywdy, dokuczał mu lęk sytuacyjny, miał koszmarne sny, był drażliwy, wybuchy. Na skutek wypadku stał się bardziej nerwowy. Powód (...) miał dużo kłopotów, z którymi sobie nie radził. Wypadek z dnia 7 kwietnia 2013r. negatywnie wpłynął na samopoczucie powoda, ograniczył jego codzienne i zawodowe funkcjonowanie. Cierpienia psychiczne, których doznał powód wynikały z doznawanego bólu (pourazowego). Po zdarzeniu doszło u powoda do wystąpienia zaburzeń adaptacyjnych, czyli tzw. reakcji sytuacyjnej – nerwicowej, która była reakcją na zmienioną niekorzystną sytuację życiową. Stwierdzono u powoda obniżony nastrój, zawężenie zainteresowań, a to z kolei spowodowało ograniczenie kontaktów towarzyskich. Lekarz psychiatra rozpoznał u powoda zaburzenia sytuacyjne – adaptacyjne, wobec czego przepisał mu leki przeciwdepresyjne.

Aktualnie powód wskazuje, iż brakuje mu dawnych aktywności życiowych, bowiem nie może już tak często (jak było to przed wypadkiem) uprawiać sportów. Powód K. R. (1) quadem już nie jeździ, ewentualnie podróżuje samochodem. Ponadto powód odczuwa dyskomfort podczas jazdy autem, boi się, że ktoś wykonana niespodziewany ruch i znów w niego uderzy. Powód nie godzi się też z zaistniałą sytuacją finansowo – zawodową. Doszło u niego do pogorszenia aktualnego standardu życia ze względu na stwierdzone urazy powstałe wskutek wypadku. Ciągle zdarza mu się, że źle sypia. Stwierdzono u powoda przedłużone zaburzenia adaptacyjne (przedłużona reakcja nerwicowa), która powoduje u powoda 5% trwały uszczerbek na zdrowiu. Z uwagi na młody wiek powoda, rokowania, co do jego stanu psychicznego są jednak dobre. W toku niniejszego postępowania powód zgłosił do psychiatry i podjął leczenie farmakologiczne lekiem W., po którym nabrał energii życiowej i lepiej się poczuł.

Dowód:

-opinia biegłego sądowego z zakresu psychiatrii I. Ś., z dnia 15 czerwca 2015r., k. 90-95; opinia uzupełniająca biegłego sądowego z zakresu psychiatrii I. Ś., z dnia 21 października 2015r., k. 132-133; zeznania powoda K. R. (1), na rozprawie w dniu 28.04.2016r. k. 183-185 (czas: 00:10:21 - 00:13:07) i (czas: 00:17:43 – 00:19:14); zeznania świadka W. R., na rozprawie w dniu 21.04.2015r. k. 82 (czas: 00:49:33 - 00:51:09); zeznania świadka M. S., k. 83 (czas: 01:01:02 - 01:03:50)

Powód wskutek zdarzenia z dnia 7 kwietnia 2013r. doznał urazu wielomiejscowego w postaci stłuczenia głowy, kręgosłupa szyjnego, barku lewego, klatki piersiowej, stłuczenia prawego podudzia z krwiakiem podskórnym oraz lewego stawu skokowego. Doznał również przemijającej utraty przytomności. Przebyty uraz głowy (wraz z utratą przytomności i utrzymującymi się bólami głowy) bez uszkodzenia mózgowia, spowodował 3% uszczerbek na zdrowiu powoda. Rokowanie dla sprawności organizmu powoda ze strony układu nerwowego jest dobre. Przebyty uraz głowy nie spowodował uszkodzenia mózgowia ani objawów ogniskowych. Także przebyte stłuczenie odcinka szyjnego kręgosłupa nie spowodowało złamań ani uszkodzenia korzeni nerwowych. Odniesione obrażenia nie mają wpływu na aktywność życiową powoda w zakresie układu nerwowego.

Dowód:

-opinia biegłego sądowego z zakresu neurologii L. N., k. 120-122

Na skutek wypadku z dnia 7 kwietnia 2013r. powód doznał urazów fizycznych, z powodu, których wciąż odczuwa dolegliwości bólowe. Doznane obrażenia narządu ruchu skutkują uszczerbkiem na zdrowiu powoda w postaci ograniczenia ruchomości i dolegliwości bólowych odcinka szyjnego kręgosłupa. Uszczerbek długotrwały na zdrowiu powoda został określony na poziomie 5%, natomiast izolowane dolegliwości bólowe stawu skokowego bez ograniczenia jego ruchomości nie powodują długotrwałego uszczerbku na zdrowiu. Rokowania dla sprawności organizmu powoda z przyczyn ortopedycznych są dobre. Odniesione obrażenia narządu ruchu powodowały ograniczenie aktywności życiowej i utrudniały życie codzienne powoda, ale w czasie pierwszych dwóch miesięcy. W chwili obecnej natomiast odniesione obrażenia nie wpływają istotnie na obniżenie aktywności życiowej i nie utrudniają życia codziennego powoda.

Dowód:

-opinia biegłego sądowego z zakresu ortopedii i traumatologii M. C., k. 161-163

Powód K. R. (1) zgłosił bezpośrednio do pozwanego fakt zaistnienia szkody na osobie. W odpowiedzi pozwany, po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego, uznał swoją odpowiedzialność za skutki przedmiotowego wypadku wypłacając powodowi w dniu 2 stycznia 2014r. 2409,69zł tytułem odszkodowania za straty majątkowe, a decyzją z dnia 20 stycznia 2014r. pozwany przyznał powodowi kwotę 11000zł tytułem zadośćuczynienia.

Dowód:

- historia rachunku powoda od 31 grudnia 2013r. do 24 stycznia 2014r., k. 26; dokumentacja likwidacji szkody (decyzja) z dnia 20stycznia 2014r., k. 28

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny był bezsporny pomiędzy stronami w zakresie zdarzenia skutkującego odpowiedzialnością pozwanego, co do zasady, braku przyczynienia się powoda K. R. (1) do zdarzenia oraz wysokości kwot wypłaconych powodowi przez pozwanego w postępowaniu likwidacyjnym.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w szczególności wnioskując w oparciu o dokumenty prywatne, zeznania świadków, opinie sporządzone przez biegłych sądowych z zakresu psychiatrii, neurologii oraz ortopedii i traumatologii jak również w oparciu o zeznania powoda przesłuchanego w charakterze strony postępowania.

Dokumenty prywatne Sąd ocenił na podstawie art. 245 k.p.c., z którego wynika, że dokument prywatny stanowi dowód tego, że osoba, która go podpisała złożyła oświadczenie w nim zawarte. Sąd nie znalazł podstaw do podważenia wiarygodności przedmiotowych dowodów, przy czym ich prawdziwość, jak również autentyczność nie była kwestionowana przez strony postępowania.

Sąd przyznał walor wiarygodności zeznaniom złożonym przez świadków: K. R. (3) (k. 81), K. R. (2) (k. 81-82), W. R. (k. 82-83), I. R. (k. 83), którzy zeznawali na okoliczności związane z funkcjonowaniem powoda po wypadku, jego zachowaniem, stanem zdrowia i koniecznością udzielania mu pomocy w związku z doznanymi ograniczeniami ruchowymi oraz M. S. (k. 83-84), która zeznawała na okoliczność trybu życia prowadzonego przez powoda przed wypadkiem, podejmowanych przez niego aktywności fizycznych i uprawianych sportów oraz tego, jakie zmiany zaszły w życiu powoda w następstwie wypadku. Jednocześnie Sąd wskazuje, iż miał na uwadze fakt, iż przywołani świadkowie: K. R. (2), W. R. i I. R. to rodzina powoda, K. R. (3) przyjaciel, a M. S. partnerka powoda, a więc byli oni żywotnie zainteresowani w rozstrzygnięciu sporu na korzyść strony powodowej.

Sąd dał wiarę również zeznaniom złożonym przez powoda, w szczególności w zakresie okoliczności związanych ze skutkami wypadku, dolegliwościami bólowymi, jak również przebiegiem leczenia. Negatywne następstwa wypadku dotyczące w szczególności uszkodzeń jego ciała, na jakie się powoływał korespondowały z pozostałym materiałem dowodowym.

Za podstawę ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie Sąd przyjął opinie sporządzone przez biegłych sądowych z zakresu wskazanych wyżej specjalizacji medycznych . Sąd przyznał walor wiarygodności przedmiotowym opiniom w całości uznając, że zostały sporządzone w sposób rzetelny, z wykorzystaniem specjalistycznej wiedzy, które ponadto w swojej treści zawierały wyczerpujące i wnikliwe wnioski. Biegli dokonali oceny rzeczywistego stanu zdrowia powoda oraz doznanego przez niego uszczerbku na zdrowiu. Skrupulatnie, w ocenie Sądu, przeprowadzili wywód myślowy w przedmiocie aktualnych możliwości powoda oraz charakteru zmian, jakie w tym zakresie nastąpiły. Tok rozumowania przedstawiony przez biegłych należało uznać za logiczny, a nadto konsekwentny. Powyższym opiniom Sąd dał wiarę w całości, albowiem biegli w sposób szczegółowy przedstawili okoliczności, jakie stały się podstawą wniosków w nich wskazanych, odwołując się do konkretnych faktów. Biegli dysponowali również niewątpliwie odpowiednią wiedzą i doświadczeniem predestynującym ich do wydania przedmiotowych opinii. Wnioski wyciągane przez biegłych nadto uznać należało za zgodne z zasadami logicznego rozumowania i wiedzy zawodowej. Opinie biegłych sądowych, tak jak inne dowody podlegają ocenie według art. 233 § 1 k.p.c., jednakże odróżniają je szczególne kryteria oceny. Należą do nich zgodność przedstawionych wniosków z zasadami logiki i wiedzy powszechnej, poziom wiedzy biegłego, podstawy teoretyczne opinii, sposób motywowania oraz stopień stanowczości wyrażonych w niej wniosków. Sąd dokonując oceny przedmiotowych opinii posiłkował się właśnie wskazanymi kryteriami. Niniejsze opinie zdaniem Sądu były kompleksowe, rzeczowe, dokładne i spójne w przedstawionych w ich treści wnioskach.

Sąd dopuścił również dowód z uzupełniającej opinii biegłej sądowej z zakresu psychiatrii celem wyjaśnienia wątpliwości, jakie powstały po stronie pozwanej, gdyż pozwany kwestionował opinię biegłej sądowej w całości. Biegła sądowa szczegółowo odniosła się do podniesionych zarzutów, w sposób obszerny wyjaśniając, co było przyczyną ustalenia przez nią procentowego uszczerbku na zdrowiu na poziomie 5% w zakresie trwałego uszczerbku. Sąd uznał złożone przez biegłą wyjaśnienia za rzetelne, szczegółowe i oparte na fachowej wiedzy. Sąd oddalił wniosek pozwanego o powołanie innego biegłego z zakresu psychiatrii, gdyż uznał, że powołanie kolejnego biegłego spowodowałoby zbędne wydłużenie przedmiotowego postępowania i pozostawałoby irrelewantne dla jego wyniku. Sąd ustalił, iż ocena stanu zdrowia powoda możliwa jest do wywnioskowania z zakwestionowanej przez pozwanego opinii, zeznań świadków, i przede wszystkim zeznań samego powoda K. R. (1).

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie jedynie w części.

Zgodnie z art. 822 § 1 k.c. stanowiącym podstawę odpowiedzialności pozwanego wobec powoda, przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Natomiast sprawca wypadku odpowiada na podstawie art. 435kc w zw. z art. 436§1kc normujących odpowiedzialność posiadacza pojazdu mechanicznego , którego kierowca spowodował wypadek z dnia 7 kwietnia 2013r. oraz przepisu art. 444 § 1 k.c . w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Na podstawie art. 445 § 1 k.c. w wypadkach przewidzianych w art. 444 § 1 k.c . sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.

Na podstawie dokonanych w niniejszej sprawie ustaleń, w ocenie Sądu odpowiedzialność pozwanego ubezpieczyciela sprawcy wypadku wobec powoda nie budzi jakichkolwiek wątpliwości. Sąd ustalił, że powód doznał łącznie 13% trwałego uszczerbku na zdrowiu, z uwzględnieniem obrażeń i urazów ortopedycznych oraz psychiczno - neurologicznych. Z uwagi na doznane w wyniku wypadku uszkodzenia ciała , konieczność ich leczenia, następnie ograniczenia ruchowe, niemożność samodzielnego funkcjonowania oraz towarzyszący temu ból, zasadnym było przyznanie powodowi stosownego zadośćuczynienia za krzywdę . Oczywiście Sąd ma na uwadze, że przyznane zadośćuczynienie nie zniweluje cierpień, jakich powód doznał w wyniku wypadku, ale przynajmniej w pewnym stopniu ułatwi jemu dalszą egzystencję, zrekompensuje doznaną krzywdę, jak również zapewnić jemu środki na prowadzenie dalszego leczenia. Istotą zadośćuczynienia jest jego związek z doznawaną przez poszkodowanego krzywdą w postaci uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia, przejawiającą się zarówno w cierpieniach fizycznych, to znaczy bólu oraz innych dolegliwościach, jak również cierpieniach psychicznych, które objawiają się poprzez ujemne uczucia, jakie poszkodowany przeżywa w związku z cierpieniami fizycznymi lub następstwami uszkodzeń ciała lub rozstroju zdrowia. Zadośćuczynienie pieniężne ma na celu przede wszystkim złagodzenie doznanych cierpień i pieniężne zrekompensowanie doznanej przez poszkodowanego krzywdy. Jest to świadczenie o charakterze kompensacyjnym, które powinno stanowić ekonomicznie odczuwalną wartość, jednak nie nadmierną w stosunku do doznanej krzywdy.

W ocenie Sądu roszczenie powoda o zapłatę zadośćuczynienia, co do zasady jest uzasadnione, natomiast według Sądu wysokość żądanego zadośćuczynienia w kwocie 89000zł (biorąc pod uwagę już wypłacone w postępowaniu szkodowym 11000zł) należy uznać w okolicznościach tej sprawy za nadmiernie wygórowana.

Biorąc pod uwagę negatywne następstwa wypadku w sferze stanu zdrowia psychicznego , trwały uszczerbek na zdrowiu i ograniczenia ruchowe doznane przez powoda Sąd przyjął, iż odpowiednią rekompensatą doznanych przez niego krzywd będzie ustalenie wysokości zadośćuczynienia w wysokości 25000zł. W wyroku Sąd zasądził na rzecz powoda tytułem zadośćuczynienia dodatkowo kwotę 14000zł, mając na uwadze, że pozwany przed procesem wypłacił na jego rzecz kwotę 11000zł z tego tytułu. Sąd ustalając wysokość zadośćuczynienia, jakie należało przyznać powodowi, miał na uwadze nasilenie dolegliwości bólowych, konieczność korzystania z opieki i wsparcia innych osób , następstw doznanych obrażeń w sferze fizycznej i psychicznej oraz ograniczeń, jakie wywołują w obecnym życiu zawodowym powoda . Sąd zlecił sporządzenie trzech opinii przez biegłych sądowych lekarzy celem ustalenia zakresu doznanych uszkodzeń ciał w wypadku i ich następstw w sferze stanu zdrowia psychicznego powoda. . Łączny trwały uszczerbek na zdrowiu powoda przez nich wskazany to 13%. Natomiast pozwany w postępowaniu likwidacyjnym ustalił, iż łączny uszczerbek na zdrowiu powoda wynosi 11%, a więc stanowi to minimalną różnicę procentową w stwierdzonym uszczerbku. Sąd ustalając wysokość należnego powodowi zadośćuczynienia wziął pod uwagę, iż głównym skutkiem wypadku z dnia 7 kwietnia 2013r. są u powoda problemy natury psychicznej, gdyż jak Sąd ustalił, zamknął firmę, zaprzestał wychodzenia z domu, zmniejszył swą aktywność towarzyską, przestał interesować się światem zewnętrznym, w czasie procesu podjął leczenie psychiatryczne - farmakologiczne. I to w ocenie Sądu najpoważniejszy uszczerbek na zdrowiu powoda, zwłaszcza, że biegły sądowy z zakresu neurologii i ortopedii wskazali w opiniach , iż w chwili obecnej odniesione przez powoda obrażenia nie wpływają istotnie na obniżenie aktywności życiowej i nie utrudniają powodowi życia codziennego. Sam powód przyznał, że pod względem fizycznym doszedł już do siebie po wypadku , ale zmuszony był rozpocząć w toku procesu leczenie psychiatryczne – farmakologiczne, ponieważ nie radził sobie z traumą powypadką . Rokowania dla sprawności organizmu powoda z przyczyn ortopedycznych, neurologicznych i psychicznych biegli ocenili jako dobre.

Sąd w pełni podziela stanowisko wypracowane przez judykaturę oraz doktrynę, iż zadośćuczynienie pieniężne ma na celu naprawienie, poprzez rekompensatę finansową, szkody niemajątkowej - krzywdy w postaci cierpień fizycznych i psychicznych związanych z doznanym uszczerbkiem na zdrowiu. Jego wielkość uzależniona jest od rozmiaru doznanej krzywdy, czyli między innymi stopnia cierpień fizycznych i psychicznych, ich intensywności, czasu trwania, nieodwracalności następstw i innych okoliczności mających w każdym przypadku charakter indywidualny. (por. wyrok SA w Białymstoku z dnia 13 stycznia 2016r., I ACa 774/15, Lex nr: 1971100).

Sąd stoi na stanowisku, że wysokość zadośćuczynienia odpowiadająca doznanej krzywdzie powinna być odczuwalna dla poszkodowanego i przynosić mu równowagę emocjonalną, która została naruszona przez doznane cierpienia psychiczne i fizyczne. Powód poniósł niewątpliwie szkodę, ponieważ bezpośrednio po wypadku przez okres około dwóch miesięcy miał w zdecydowanym zakresie ograniczoną zdolność ruchową oraz nie potrafił psychicznie odnaleźć się w nowej sytuacji, przez co stał się drażliwy, wybuchowy, nerwowy. Przez ten czas był także niezdolny do pracy, co negatywnie wpłynęło na jego aktywność zawodową i obecną sytuację finansową. Do dnia dzisiejszego powód odczuwa skutki wypadku, głównie w postaci dolegliwości bólowych i zaburzeń adaptacyjnych . Niczym niezawinione przez niego zdarzenie spowodowane przez nieostrożność osoby trzeciej, doprowadziło go do znaczących zmian w sytuacji życiowej i zawodowej . Jednocześnie Sąd miał na uwadze, iż w nie wystąpiły w przedmiotowym przypadku nieodwracalne następstwa dotyczące zdrowia powoda (por. wyrok SN z dnia 9 listopada 2007r., V CSK 245/07 OSNC-ZD 2008, nr 4, poz. 95). Adekwatna, zatem zdaniem Sądu, w tym wypadku, przy uwzględnieniu wszelkich przywołanych wyżej okoliczności będzie wyżej wskazana kwota, która to posłuży złagodzeniu doznanej krzywdy, a jednocześnie nie będzie źródłem bezpodstawnego wzbogacenia powoda.

Sąd uznał, że kwota zadośćuczynienia dochodzona przez powoda w pozwie była zawyżona, a jej przyznanie mogłoby prowadzić do nieuzasadnionego wzbogacenia, co stanowiłoby zaprzeczenie zasadzie słuszności, dlatego też Sąd oddalił powództwo w pozostałym zakresie.

Na podstawie art. 481 § 1 k.c. jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Na podstawie art. 817 § 1 k.c. ubezpieczyciel obowiązany jest spełnić świadczenie w terminie trzydziestu dni, licząc od daty otrzymania zawiadomienia o wypadku. Odsetki ustawowe stanowią rekompensatę uszczerbku majątkowego doznanego przez wierzyciela wskutek pozbawienia go możliwości czerpania korzyści z należnego mu świadczenia pieniężnego. Uzasadnionym na gruncie niniejszej sprawy było przyznanie powodowi na podstawie art. 455 k.c. i 481 k.c. odsetek ustawowych od kwoty 14.000 zł od dnia 6 lutego 2015r. to jest od doręczenia odpisu pozwu pozwanemu, co nastąpiło w dniu 5 lutego 2015r., gdyż nie ma dowodu , że powód wcześniej wzywał pozwanego do zapłaty kwoty 89.000zł tytułem zadośćuczynienia. Jednocześnie Sąd mając na uwadze, iż przepis art. 481 k.c. został znowelizowany ustawą z dnia 9 października 2015r. (Dz.U. 2015 poz. 1830) o zmianie ustawy o terminach zapłaty w transakcjach handlowych, ustawy - Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw, która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2016r. zmieniając wysokość i nazewnictwo odsetek ustawowych - od dnia 1 stycznia 2016r. do dnia zapłaty Sąd zasądził odsetki ustawowe za opóźnienie

Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności Sąd w pkt I wyroku orzekł na podstawie art. 822 § 1 k.c. w zw. z art. 444 § 1 k.c. w zw. z art. 445 § 1 k.c. w zw. z art. 6 k.c., w pkt II na podstawie art. 822 § 1 k.c. w zw. z art. 444 § 1 k.c. w zw. z art. 445 § 1 k.c. w zw. z art. 6 k.c. a contrario.

W punkcie II wyroku, wobec nieuwzględnienia całości żądania pozwu, Sąd w pozostałym zakresie oddalił powództwo, orzekając na mocy powołanych wyżej przepisów a contrario.

O kosztach postępowania Sąd orzekł, jak w pkt III i IV wyroku na podstawie art. 98 § 1 k.p.c. w zw. z art. 108 § 1 k.p.c. w zw. z art. 100 k.p.c. zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu i zasadą stosunkowego rozdzielenia kosztów.

Na koszty niniejszego postępowania poniesione przez powoda składały się: opłata sądowa od pozwu w kwocie 4450zł, obliczona na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. 2014, poz. 1025 ze zm.), 3617 zł kosztów zastępstwa procesowego obliczonych zgodnie z § 6 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. 2013, poz. 490) oraz zaliczka na wydatki związane z wynagrodzeniem biegłych sądowych w kwocie 2000zł. Powód niniejszy proces wygrał w 16%, a tym samym przegrał w 84%, pozwany zaś wygrał w 84%, przegrywając w 16%. W takim stosunku, w jakim strony niniejszego procesu utrzymały się ze swym stanowiskiem, powinny partycypować w kosztach, jakie zostały wygenerowane w toku niniejszego postępowania.

Pozwany jest zobowiązany jest zwrócić w tym zakresie powodowi kwotę 1610,72 zł stanowiącą 16% poniesionych kosztów procesu. Pozwany poniósł koszty zastępstwa procesowego w wysokości 3617zł – wynagrodzenie radcy prawnego + opłata od pełnomocnictwa, więc tytułem kosztów procesu należna jest mu od powoda kwota 3038,28 zł.( 84%)