Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 lutego 2017 r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSO Krzysztof Rudnicki

Protokolant: Małgorzata Wąchała

po rozpoznaniu w dniu 20.01.2017 r.

we Wrocławiu

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) we W.

przeciwko A. M. (1)

o zapłatę 462 708, 48 zł

I. oddala powództwo;

II. zasądza od powoda na rzecz pozwanej 14 417 zł kosztów procesu.

I C 1456 / 16

UZASADNIENIE

Powód (...) we W. wniósł o zasądzenie od pozwanej A. M. (1) 462 708, 48 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu, tj. 13.04.2016 r., do dnia zapłaty oraz kosztami procesu.

Powód podał, że w dniu 25.05.2007 r. pozwana zawarła z wierzycielem pierwotnym (...) Bankiem S.A. w W. umowę kredytu mieszkaniowego (...) nr (...), mocą której bank udzielił kredytu w kwocie 410 00 zł. Zabezpieczenie spłaty zobowiązania stanowi hipoteka zwykła i kaucyjna na nieruchomości położonej w W. – KW nr (...). Wobec zaprzestania przez pozwaną regulowania zobowiązania wynikającego z umowy kredytu wierzyciel pierwotny dokonał wypowiedzenia tej umowy pismem z dnia 06.07.2010 r., skutkiem czego po upływie okresu wypowiedzenia zobowiązanie stało się w całości wymagalne. Brak spłaty skutkował wystawieniem przez wierzyciela pierwotnego w dniu 16.08.2010 r. bankowego tytułu egzekucyjnego nr (...), zaopatrzonego w klauzulę wykonalności postanowieniem z dnia 14.10.2010 r., I Co 5950/10. Następnie pozwana zawarła z wierzycielem pierwotnym umowę ugody cywilnoprawnej dnia 15.05.2012 r., aneksowaną dnia 17.05.2012 r. W związku z niewywiązaniem się z warunków ugody z dnia 15.05.2012 r. wierzyciel pierwotny wypowiedział wskazaną umowę ugody pismem z dnia 03.03.2014 r. Dysponując tytułem wykonawczym wierzyciel pierwotny złożył wniosek o wszczęcie postępowania egzekucyjnego. Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym dla Warszawy-Woli A. M. (2) w sprawie KM 2275/10 postanowieniem z dnia 27.12.2013 r. umorzył postępowanie egzekucyjne przeciwko pozwanej. Powód nie posiada wiedzy, aby pozwana występowała z powództwem o pozbawienie tytułu wykonawczego wykonalności ww. tytułu wykonawczego. Tym samym pozwana nie kwestionowała zasadności wystawienia bte, zaopatrzenia go w klauzulę wykonalności oraz prowadzenia na jego podstawie postępowania egzekucyjnego. W dniu 16.12.2014 r. wierzyciel pierwotny zawarł z powodem umowę przelewu wierzytelności, na mocy której została ona w całości przeniesiona na powoda wraz ze wszystkimi ustanowionymi zabezpieczeniami.

Powód wskazał, że (...) Bank S.A. został przejęty przez Bank (...) S.A. we W., który stał się podmiotem wszystkich praw i obowiązków spółki przejmowanej.

Na wniosek powoda w księdze wieczystej dokonano wpisu zmiany wierzyciela hipotecznego zgodnie z art. 79 ust. 1 ukwh.

Powód wskazał, że na dochodzoną kwotę 462 708, 48 zł składają się następujące kwoty:

1. 327 607, 81 zł tytułem należności głównej, tj. pozostałego do spłaty kapitału kredytu,

2. 135 1000, 67 zł tytułem skapitalizowanych odsetek, w tym:

a. 1 366, 39 zł – tytułem odsetek umownych i karnych naliczonych przez wierzyciela pierwotnego zgodnie z wyliczeniem przedstawionym w bankowym tytule egzekucyjnym,

b. 99 959, 26 zł – tytułem odsetek umownych naliczonych przez wierzyciela pierwotnego od dnia wystawienia bankowego tytułu egzekucyjnego do dnia zawarcia umowy sprzedaży wierzytelności,

c. 33 775, 02 zł – tytułem odsetek ustawowych za opóźnienie naliczonych przez powoda od kwoty należności głównej po dniu zawarcia umowy sprzedaży wierzytelności do dnia poprzedzającego dzień złożenia pozwu.

Powód wskazał, że dochodzi skapitalizowanej kwoty należności wskazanej powyżej i zgodnie z art. 482 § 1 kc wnosi o zasądzenie dalszych odsetek za opóźnienie od dnia wytoczenia powództwa.

Nakazem zapłaty wydanym w postępowaniu upominawczym dnia 04.05.2016 r., I Nc 901/16, Sąd Okręgowy we Wrocławiu nakazał pozwanej A. M. (1), aby zapłaciła na rzecz powoda 462 708, 48 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 13.04.2016 r. do dnia zapłaty oraz kosztami sądowymi w kwocie 250 zł i kosztami zastępstwa procesowego w kwocie 10 817 zł w terminie dwóch tygodni od dnia doręczenia nakazu zapłaty albo w tymże terminie wniosła sprzeciw.

W sprzeciwie od tego nakazu zapłaty pozwana zaskarżyła nakaz w całości i wniosła o oddalenie powództwa oraz zasądzenie od powoda kosztów postępowania.

Pozwana zarzuciła przedawnienie roszczenia, brak legitymacji czynnej po stronie powoda oraz nieistnienia roszczenia co do zasady, jak i wysokości.

Podniosła, że nigdy nie wyrażała zgody na dokonanie przelewu wierzytelności ani też nigdy nie składała oświadczenia o poddaniu się egzekucji na rzecz funduszu sekurytyzacyjnego i w żaden sposób nie została poinformowana przez Bank o dokonanej cesji. Wobec tego przyjąć trzeba, że umowa z dnia 16.12.2014 r. zawarta pomiędzy (...) S.A. a powodem jest nieważna, a w konsekwencji powód nie posiada statusu wierzyciela pozwanej. Powyższe stanowisko pozwana oparła na literalnej wykładni art. 92c prawa bankowego w brzmieniu obowiązującym w dniu 25.05.2007 r.

Niezależnie od powyższego wskazała, że z załączonych do pozwu dokumentów nie wynika, aby przedmiotem cesji była wierzytelność przysługująca Bankowi wobec pozwanej. Wierzytelność ta nie została indywidualnie określona.

Następnie pozwana wskazała, iż zgłoszone roszczenie nie zasługuje na uwzględnienie z uwagi na upływ terminu przedawnienia.

Pozwana podniosła, że nie sposób zgodzić się z wysokością kwoty żądanej przez powoda, która jest w sposób znaczny zawyżona, zarówno w zakresie należności głównej, jak i roszczeń ubocznych. Podstawą wyliczenia należności był bankowy tytuł egzekucyjny z dnia 16.08.2010 r., który jednak nie zawiera danych aktualnych na dzień złożenia pozwu. Pozwana zawarła ugodę z Bankiem i dokonywała na podstawie tej ugody kolejnych wpłat, które powinny zostać wzięte pod uwagę.

W piśmie z dnia 25.10.2016 r. powód podtrzymał żądanie pozwu.

Podniósł, że art. 92c prawa bankowego nie może być w realiach tej sprawy stosowany samodzielnie, a jedynie w związku z art. 326 ust. 2 ustawy o funduszach inwestycyjnych, który wyłącza warunek uzyskania zgody dłużnika banku na przelew wierzytelności w przypadku niedotrzymania przez kredytobiorcę warunków udzielenia kredytu. Pozwana zobowiązana była do terminowej spłaty umowy kredytu hipotecznego wraz z odsetkami. Z treści bte jednoznacznie wynika, że pozwana nie realizowała swoich zobowiązań wobec wierzyciela pierwotnego. Z tego powodu umowa kredytu hipotecznego z dnia 25.05.2007 r. została rozwiązana, a wierzyciel pierwotny wystawił w dniu 16.08.2010 r. bankowy tytuł egzekucyjny. Tym samym, z powodu niedotrzymania przez pozwaną warunków umowy kredytu, wierzyciel pierwotny był uprawniony do przelewu wierzytelności bez zgody pozwanej.

Następnie podniósł, że zmiana wpisu wierzyciela hipotecznego w księdze wieczystej potwierdza skuteczność nabycia wierzytelności.

Odnosząc się do zarzutu nieudowodnienia roszczenia co do wysokości powód wskazał, że to na pozwanej spoczywa ciężar wykazania, że doszło do spłaty kredytu w całości bądź w części. Pozwana nie przedłożyła jednak żadnych dowodów mogących świadczyć o tym, iż dokonywała określonych spłat i pozostała do spłaty kwota jest w rzeczywistości inna, niż wskazuje powód.

Odnosząc się do zarzutu przedawnienia powód podniósł, iż bieg przedawnienia uległ kilkukrotnemu przerwaniu na skutek czynności wierzyciela pierwotnego oraz powoda. Ponadto podniósł, że do ustanowionej hipoteki zwykłej oraz kaucyjnej zastosowanie znajdą przepisy art. 77 i 104 ukwh w brzmieniu obowiązującym do dnia 20.02.2011 r. Przedawnienie roszczenia nie pozbawia wierzyciela możliwości zaspokojenia się z przedmiotu obciążonego hipoteką.

W piśmie z dnia 14.11.2016 r. pozwana podniosła, iż powód nie przedłożył nigdy umowy ani żadnych innych dokumentów wskazujących na to, iż (...) S.A. przysługiwała jakakolwiek wierzytelność w stosunku do pozwanej. Umowę kredytu (...) pozwana zawarła z (...) Bankiem S.A. Z treści KW nie wynika, od jakiego podmiotu powód nabył wierzytelność zabezpieczoną hipoteką, w szczególności to, by (...) S.A. był kiedykolwiek wierzycielem A. M. (1).

Pozwana podtrzymała zarzut przedawnienia. Podniosła, że termin przedawnienia roszczenia rozpoczął swój bieg w dniu następnym po podpisaniu ugody, tj. od dnia 16.05.2012 r., i upłynął skutecznie z dniem 15.05.2015 r. Nie nastąpiła przerwa biegu przedawnienia w stosunku do pozwanej poprzez wypowiedzenie umowy ugody datowane na 03.03.2014 r. wygenerowane przez (...) S.A. Bank ten nie był wierzycielem pozwanej, a ponadto pozwana wskazanego wypowiedzenia nigdy nie otrzymała.

Sąd ustalił w sprawie następujący stan faktyczny.

Dnia 25.05.2007 r. (...) Bank S.A. w W. oraz A. M. (1) zawarli umowę kredytu na cele mieszkaniowe (...) nr (...).

Bank udzielił pozwanej kredytu w kwocie 410 000 zł na okres 300 miesięcy od dnia 25.05.2007 r. do dnia 31.05.2032 r. z przeznaczeniem na zakup spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu przy ul. (...) w W. oraz remont tego lokalu. Spłata kredytu miała nastąpić w 300 ratach miesięcznych kapitałowo-odsetkowych w równej wysokości, do 30 dnia miesiąca, począwszy od 02.07.2007 r. (§ 2, 3 i 9).

W przypadku niedotrzymania przez kredytobiorcę warunków udzielenia kredytu lub utraty zdolności kredytowej Bank mógł wypowiedzieć umowę kredytu z okresem wypowiedzenia 30 dni, licząc od doręczenia oświadczenia o wypowiedzeniu umowy (§ 13).

/ dowód: umowa kredytu z dnia 25.05.2007 r. – k. 31-36 /

Pismem z dnia 06.07.2010 r. (...) Bank S.A. skierował do pozwanej oświadczenie o wypowiedzeniu umowy kredytu (...) z dnia 25.05.2007 r. zgodnie z § 13 umowy w zw. z § 15 ust. 1 pkt 1 i § 16 Ogólnych warunków kredytowania i wezwanie do uregulowania należności z tytułu kredytu wynoszących na dzień 06.07.2010 r.:

- kapitał – 394 295, 67 zł,

- odsetki umowne – 9 521, 68 zł,

- odsetki karne – 5, 07 zł.

/ dowód: pismo z dnia 06.07.2010 r. – k. 37 /

Dnia 16.08.2010 r. (...) Bank S.A. wystawił bankowy tytuł egzekucyjny nr (...), w którym stwierdził istnienie wymagalnego zobowiązania dłużnika A. M. (1) z tytułu umowy kredytu mieszkaniowego (...) z dnia 25.05.2007 r., na które składają się:

- kapitał – 394 295, 67 zł,

- odsetki umowne za okres od dnia 01.02.2010 r. do dnia 11.08.2010 r. – 9 506, 85 zł,

- odsetki przeterminowane za okres od dnia 29.07.2010 r. do dnia 15.08.2010 r. – 941, 29 zł,

- opłaty i prowizje – 47, 97 zł,

tj. łącznie 404 791, 78 zł, oraz dalsze odsetki za opóźnienie w wysokości ustawowej.

/ dowód: bankowy tytuł egzekucyjny nr (...) z dnia 16.08.2010 r. – k. 38 /

Postanowieniem z dnia 10.09.2010 r., I Co 5950/10, referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym we Włocławku nadał klauzulę wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu nr (...) z dnia 16.08.2010 r. z ograniczeniem odpowiedzialności dłużniczki A. M. (1) do kwoty 615 000 zł oraz zasądził od dłużniczki na rzecz wierzyciela 77 zł kosztów postępowania.

/ dowód: odpis postanowienia z dni 10.09.2010 r., I Co 5950/10 – k. 39 /

Dnia 02.11.2010 r. (...) Bank S.A. w W. skierował do Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym dla Warszawy – Woli A. M. (2) wniosek o wszczęcie postępowania egzekucyjnego przeciwko A. M. (1) na podstawie bankowego tytułu egzekucyjnego nr (...) z dnia 16.08.2010 r. w celu wyegzekwowania:

- należności głównej w kwocie 400 791, 78 zł,

- odsetek ustawowych na dzień 25.10.2010 r. – 14 090, 18 zł,

- dalszych odsetek ustawowych od należności głównej,

- kosztów postępowania sądowego – 77 zł.

Postanowieniem z dnia 19.04.2012 r. Komornik Sądowy A. M. (2) zawiesił postępowanie egzekucyjne w sprawie KM 2275/10.

/ dowód: akta sprawy KM 2275/10 /

Dnia 15.05.2012 r. (...) Bank S.A. oraz A. M. (1) zawarli umowę ugody w regulującą spłatę wymagalnej wierzytelności Banku wynikającej z umowy kredytu (...) z dnia 25.05.2007 r., stwierdzonej tytułem wykonawczym w postaci bankowego tytułu egzekucyjnego nr (...) z dnia 16.08.2010 r. zaopatrzonego w klauzulę wykonalności w sprawie I Co 5950/10.

Strony oświadczyły, że wymagalne zadłużenie wynosi 440 566, 69 zł i obejmuje:

- kapitał – 349 495, 67 zł,

- odsetki umowne – 9 506, 85 zł,

- odsetki ustawowe – 81 564, 17 zł.

Strony oświadczyły, że z dniem podpisania umowy odsetki umowne uległy kapitalizacji.

Pozwana oświadczyła, że uznaje ten dług w całości, zarówno co do zasady, jak i co do wysokości, i zobowiązała się do jego spłaty w terminach i kwotach określonych w treści ugody.

Ugoda została zawarta na okres 240 miesięcy, począwszy od maja 2012 r. do kwietnia 2032 r.

Spłata zadłużenia z tytułu kapitału i odsetek umownych miała nastąpić w 240 równych miesięcznych ratach kapitałowo-odsetkowych płatnych do 28 dnia miesiąca, począwszy od maja 2012 r., zgodnie z harmonogramem stanowiącym załącznik do ugody. Spłata zadłużenia z tytułu odsetek ustawowych miała nastąpić w terminie 12 miesięcy przypadających po dacie spłaty ostatniej raty kapitałowo-odsetkowej.

Zadłużenie objęte ugodą miało być oprocentowane według zmiennej stopy procentowej wynoszącej na dzień zawarcia ugody 5, 94 % w stosunku rocznym.

/ dowód: umowa ugody z dnia 15.05.2012 r. – k. 40-45; aneks nr (...) – k. 46 /

Na podstawie uchwał nadzwyczajnych walnych zgromadzeń akcjonariuszy (...) S.A. (...) Banku S.A. o połączeniu spółek z dnia 30.07.2012 r. na podstawie art. 492 § 1 ksh (...) Bank S.A. został przejęty przez Bank (...) S.A. poprzez przeniesienie całego majątku tego Banku na Bank przejmujący.

/ dowód: odpis z KRS nr (...) – k. 20-30 /

Postępowanie egzekucyjne prowadzone przeciwko A. M. (1) przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym dla Warszawy-Woli (d. Rewir II) A. M. (2) w sprawie KM 2275/10 uległo umorzeniu z mocy prawa na podstawie art. 823 kpc z dniem 23.12.2013 r.

/ dowód: informacja KS A. M. (2) z dnia 29.04.2015 r., KMO 200/15 – k. 48 /

W dniu 13.01.2014 r. Bank (...) S.A. zgłosił się do sprawy KM 2275/10 jako następca prawny dotychczasowego wierzyciela (...) Banku S.A. w związku z połączeniem Banków.

/ dowód: akta sprawy KM 2275/10 /

Pismem z dnia 03.03.2014 r. Bank (...) S.A. we W. skierował do pozwanej oświadczenie o wypowiedzeniu ugody z dnia 15.05.2012 r. w związku z niewywiązaniem się z jej warunków i wezwał do uregulowania należności z tytułu kredytu, które wynosiły:

- kapitał niewymagalny – 337 436, 52 zł,

- kapitał wymagalny – 9 198, 53 zł,

- odsetki wymagalne – 1 066, 60 zzł,

- odsetki niewymagalne – 1 066, 60 zł,

- odsetki ustawowe – 81 564, 17 zł,

- odsetki karne – 87, 38 zł,

- koszty windykacyjne – 1 654, 65 zł,

razem 432 074, 45 zł.

/ dowód: pismo z dnia 03.03.2014 r. – k. 47 /

Dnia 16.12.2014 r. Bank (...) S.A. oraz (...) we W. zawarli umowę sprzedaży wierzytelności.

Bank przeniósł na Fundusz wierzytelności opisane w Załączniku nr(...) do umowy w drodze przelewu na podstawie art. 509 i nast. kc za cenę w kwocie 70 200 000 zł.

W załączniku nr 2 została wymieniona wierzytelność wobec A. M. (1) z tytułu kredytu hipotecznego nr (...), data umowy – 25.05.2007 r., data wymagalności – 16.08.2010 r., nr KW – (...), rodzaj i kwota hipoteki – zwykła: 410 000 zł, umowna kaucyjna – 205 000 zł, łączna kwota zadłużenia – 424 396, 79 zł, kapitał – 330 907, 81 zł, odsetki umowne – 1 366, 39 zł, odsetki karne – 87 345, 11 zł, koszty 1 777, 48 zł.

Fundusz zapłacił cenę sprzedaży w dniu 19.12.2014 r.

/ dowód: umowa sprzedaży wierzytelności z dnia 16.12.2014 r. z załącznikami i aneksami – k. 51-

88; potwierdzenie przelewu – k. 89 /

Komornik Sądowy A. M. (2) prowadzi przeciwko dłużniczce A. M. (1) postępowania egzekucyjne w sprawach KM 1991/10 (z wniosku (...) Banku S.A.), KM 2101/10, KM 2275/10, KM 2034/13, KM 3031/11, (...).

/ dowód: pismo z dnia 10.08.2015 r. w aktach KM 2275/10 /

Dnia 01.09.2015 r. Bank (...) S.A. złożył Komornikowi Sądowemu A. M. (2) wniosek o umorzenie postępowania egzekucyjnego w sprawie KM 2275/10 na podstawie art. 825 pkt 1 kpc w związku z zaistnieniem podmiotowej zmiany po stronie wierzyciela.

/ dowód: pismo z dnia 27.08.2015 r. w aktach KM 2275/10 /

Pismem z dnia 23.03.2016 r. (...) S.A. skierował do pozwanej wezwanie do zapłaty na rzecz powoda 463 417, 87 zł do dnia 29.03.2016 r.

/ dowód: pismo z dnia 23.03.2016 r. – k. 92 /

W księdze wieczystej nr (...) prowadzonej dla spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego położonego przy ul. (...) w W., należącego do zasobów Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w W., wpisane są:

- w dziale III – ostrzeżenie o toczącej się egzekucji z wniosku (...) Banku S.A. w sprawie KM 2275/10 oraz o przyłączeniu się wierzyciela J. G. w sprawach KM 3740/11 i KM 2034/13 i wierzyciela A. C. w sprawie KM 1322/11;

- w dziale IV:

- hipoteka umowna zwykła – 410 000 zł – na rzecz (...) (...) we W. – na zabezpieczenie kredytu udzielonego na podstawie umowy z dnia 25.05.2007 r.,

- hipotek umowna kaucyjna – 205 000 zł – na rzecz (...) (...) we W. – na zabezpieczenie odsetek i innych należności od ww. kredytu.

/ dowód: odpis zwykły KW nr (...) – k. 93-96 /

Sąd zważył, co następuje.

Powództwo nie zasługuje na uwzględnienie.

Powód dochodzi od pozwanego należności mającej znajdować źródło w umowie kredytu z dnia 25.05.2007 r. zawartej pomiędzy pozwaną a (...) Bankiem S.A., powołując się na nabycie wierzytelności od (...) S.A. na podstawie umowy przelewu wierzytelności z dnia 16.12.2014 r.

Zgodnie z art. 6 kc ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z tego faktu wywodzi skutki prawne. Normie tej w warstwie procesowej odpowiadają art. 3 kpc, wedle którego strony zobowiązane są przedstawiać dowody, oraz art. 232 kpc stanowiący, że strony zobowiązane są wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne.

Powód zobowiązany był zatem udowodnić, że osobie, którą wskazał w pozwie jako swojego poprzednika prawnego, przysługiwała wierzytelność wobec pozwanej opiewająca na kwotę wskazaną w pozwie, a także, iż nabył skutecznie tę wierzytelność.

Powód wykazał, przedstawiając umowę kredytu z dnia 15.05.2007 r., iż pozwana była dłużnikiem (...) Banku S.A. w W. (czego pozwana nie kwestionowała), a także, przedkładając odpis z rejestru przedsiębiorców KRS, iż następcą prawnym Banku udzielającego kredytu był (...) S.A. Zarzut pozwanej dotyczący braku przymiotu wierzyciela po stronie (...) S.A. należało wobec tego uznać za całkowicie niezasadny. Następstwo prawne (...) S.A. po (...) Banku jest konsekwencją połączenia obu tych spółek poprzez przejęcie (...) Banku S.A. przez (...) S.A. w trybie art. 492 § 1 ksh. W takim wypadku na spółkę przejmującą przechodzą wszystkie prawa i obowiązki spółki przejmowanej.

Następnie powód wykazał, że zawarł z (...) S.A. umowę sprzedaży wierzytelności. Do tej umowy został dołączony wykaz wierzytelności zawierający m.in. wierzytelność wobec A. M. (1) wynikającą z umowy kredytu hipotecznego z dnia 25.05.2007 r. w wysokości łącznej 424 396, 79 zł. Nie ulega zatem wątpliwości, że przedmiotem umowy sprzedaży wierzytelności zawartej dnia 16.12.2014 r. pomiędzy Bankiem (...) S.A. a powodowym Funduszem była m.in. także wierzytelność tegoż Banku w stosunku do A. M. (1) mająca swe źródło w umowie kredytu hipotecznego (...) z dnia 25.05.2007 r.

Niezasadne były zarzuty pozwanej wobec wysokości zadłużenia spoczywającego na niej w wobec pierwotnego wierzyciela (...) Banku S.A. i następnie Banku (...) S.A. Kwota wskazana w załączniku do umowy sprzedaży wierzytelności jest niższa od kwoty łącznej wskazanej w bankowym tytule egzekucyjnym nr (...) z dnia 16.08.2010 r. Pozwana nie wykazała, aby wystąpiła z powództwem przeciwegzekucyjnym albo w inny sposób kwestionowała wysokość zadłużenia z tytułu umowy kredytu wskazaną w wystawionym przez (...) Bank S.A. tytule.

Niezależnie od powyższego należy zwrócić uwagę na zawarcie przez pozwaną oraz (...) Bank S.A. w dniu 15.05.2012 r. umowy ugody. W § 2 ust. 3 tej umowy pozwana oświadczyła, że uznaje w całości dług określony w § 2 ust. 1, zarówno co do zasady, jak i co do wysokości. Uznany dług opiewał na 440 566, 69 zł, w tym:

- kapitał – 349 495, 67 zł,

- odsetki umowne – 9 506, 85 zł,

- odsetki ustawowe – 81 564, 17 zł.

Ugodę z dnia 15.05.2012 r. należy uznać za uznanie roszczenia będące tzw. uznaniem właściwym, czyli umową pomiędzy wierzycielem a dłużnikiem, w której strony ustalają, że istnieje pomiędzy więź zobowiązaniowa określonej treści i o określonym przedmiocie. Zawierając takie porozumienie dłużnik wyraża przeświadczenie, że pozostaje zobowiązany do określonego świadczenia i czyni to w formie oświadczenia woli składanego wierzycielowi. Konsekwencją uznania długu jest ustalenie, że w dacie złożenia oświadczenia o uznaniu dług przedstawiał sobą wysokość objętą uznaniem. Uznane zobowiązanie – wynoszące 440 566, 69 zł przekracza wysokość wierzytelności wskazaną w załączniku do umowy sprzedaży – 424 396, 79 zł. Przekracza także wysokość zadłużenia – 432 074, 45 zł – wskazaną w wypowiedzeniu ugody datowanym na 03.03.2014 r. To samo dotyczy składnika wierzytelności w postaci kapitału kredytu, określonego jako:

- 349 495, 67 zł – w ugodzie z dnia 15.05.2012 r.,

- 346 635, 05 zł (337 436, 52 zł + 9 198, 53 zł) – w wypowiedzeniu z dnia 03.03.2014 r.,

- 333 907, 81 zł – w załączniku do umowy przelewu.

W takiej sytuacji bezzasadne było kwestionowanie przez pozwaną wysokości wierzytelności. Pozwana podniosła, że należy uwzględnić wpłaty dokonane przez nią po zawarciu ugody, jednakże nie przedstawiła żadnych dowodów wskazujących na dokonanie takich wpłat oraz ich wysokość. Ciężar dowodu w zakresie wykonania zobowiązania zgodnie z jego przedmiotem i treścią spoczywa zawsze na dłużniku, czyli w tej sprawie na pozwanej. Pozwana jednakże nie przedłożyła żadnych potwierdzeń wpłat, przelewów, pokwitowań lub podobnych dokumentów potwierdzających, w jakiej części wypełniła zobowiązanie przyjęte w ugodzie z dnia 15.05.2012 r.

Niezasadny był zgłoszony przez pozwaną zarzut przedawnienia roszczenia. Roszczenie bank o spłatę kredytu przedawnia się w terminie trzyletnim przewidzianym w art. 118 § 1 kc dla roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej. Umowa kredytu została wypowiedziana pismem z dnia 06.07.2010 r. Powód nie przedstawił dowodu doręczenia tego oświadczenia woli obojgu kredytobiorcom, jednakże pozwana nie zaprzeczyła faktowi otrzymanie tego wypowiedzenia. Po wszczęciu postępowania egzekucyjnego nie wystąpiła z powództwem przeciwegzekucyjnym i nie kwestionowała istnienia stanu wymagalności całego zadłużenia z tytułu niespłaconego kapitału kredytu i odsetek zamiast wyłącznie niektórych rat. Pismo mogło zostać doręczone ok. 21.07.2010 r. (po 14 dniach od wysłania). Okres 30 dni wypowiedzenia upłynął zatem ok. 21.08.2010 r., czyli od dnia 22.08.2010 r. całość zadłużenia mogła stać się wymagalna. Trzyletni termin przedawnienia (biegnący do 22.08.2013 r.) został przerwany poprzez złożenie wniosku o nadanie klauzuli wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu wystawionemu dnia 16.08.2010 r., co nastąpiło pomiędzy 16.08.2010 r. a 10.09.2010 r. (datą wydania postanowienia w sprawie I Co 5950/10). Od dnia wydania postanowienia okres przedawnienia rozpoczął bieg na nowo. Został przerwany przez złożenie wniosku o wszczęcie postępowania egzekucyjnego, co nastąpiło jeszcze w 2010 r. (sprawa egzekucyjna nosi sygnaturę akt KM 2275/10). W trakcie postępowania egzekucyjnego bieg przedawnienia uległ wstrzymaniu, po zawieszeniu tego postępowania postanowieniem komornika sądowego z dnia 19.04.2012 r., rozpoczął się na nowo. Został jednakże kolejny raz przerwany przez zawarcie dnia 15.05.2012 r. ugody zawierającej uznanie roszczenia. W czasie, przez który strony umowy kredytu, pozostawały związane ugodą, przedawnienie nie biegło. Ponowny bieg przedawnienia mógł się rozpocząć po wypowiedzeniu ugody pismem z dnia 03.03.2014 r. Powód nie przedłożył dowodu doręczenia pozwanej tego pisma, jednakże nie ulega wątpliwości, że od daty jego wystawienia do daty wniesienia pozwu nie minął okres trzyletni.

Za usprawiedliwiony natomiast należało uznać zarzut nieskuteczności nabycia przez powoda wierzytelności wobec pozwanej, wbrew treści umowy sprzedaży oraz załącznika do tej umowy.

Pozwana powołała się na brak jej zgody na przelew wierzytelności. Zgodnie z art. 92c ust. 1 ustawy z dnia 29.08.1997 r. – Prawo bankowe w brzmieniu obowiązującym w dniu 25.05.2007 r., czyli znajdującym zastosowanie do umowy kredytu (...) łączącej pozwaną z (...) Bankiem S.A., a następnie (...) S.A., przelew wierzytelności banku na towarzystwo funduszy inwestycyjnych tworzące fundusz sekurytyzacyjny albo na fundusz sekurytyzacyjny wymagał uzyskania przez bank zgody dłużnika banku, będącego stroną czynności dokonanej z bankiem, jak również zgody dłużnika z tytułu zabezpieczenia wierzytelności banku wynikającej z dokonanej czynności oraz złożenia przez dłużnika oświadczenia o poddaniu się egzekucji na rzecz funduszu sekurytyzacyjnego, który nabędzie wierzytelność, zaś zgoda i oświadczenie powinny być wyrażone w formie pisemnej pod rygorem nieważności. Pozwana nie wyraziła zgody na przelew wierzytelności ani nie była o tę zgodę proszona.

Powód podniósł, że zgoda pozwanej nie była wymagana z uwagi na treść przepisu art. 326 ust. 2 ustawy z dnia 27.05.2004 r. o funduszach inwestycyjnych, zgodnie z którym bank nie był obowiązany do uzyskania zgody dłużnika banku na przelew wierzytelności banku z tytułu umów kredytu, w przypadku niedotrzymania przez kredytobiorcę warunków udzielenia kredytu, określonych w umowie. Ponieważ sprzedaż wierzytelności miała dotyczyć wierzytelności wynikającej z umowy kredytu wypowiedzianego na skutek naruszenia przez kredytobiorcę warunków jego udzielenia, zgoda kredytobiorcy faktycznie nie była konieczna. Jednakże zgodnie z art. 326 ust. 3 i 4 ufi bank przed zawarciem z funduszem sekurytyzacyjnym umowy przelewu wierzytelności banku z tytułu umów kredytu, spełniających przesłankę, o której mowa w ust. 2, jest obowiązany wezwać do zapłaty dłużnika banku z takich umów, wyznaczając mu jednocześnie 30-dniowy termin do uregulowania należności wobec banku, do wysokości kwoty określonej w wezwaniu, a nadto do wezwania obowiązany jest dołączyć informację, że w przypadku niewywiązania się kredytobiorcy z obowiązków określonych w wezwaniu, jak również po bezskutecznym upływie terminu określonego w wezwaniu, wierzytelność banku zostanie przelana na fundusz sekurytyzacyjny, któremu będzie przysługiwać uprawnienie do prowadzenia egzekucji na podstawie sekurytyzacyjnego tytułu egzekucyjnego po nadaniu mu przez sąd klauzuli wykonalności. Zatem w przypadku zobowiązań kredytowych, w których zostały naruszone warunki udzielenia kredytu, w szczególności przeterminowanych czy już rozwiązanych umów kredytowych, bank przed dokonaniem przelewu wierzytelności na fundusz sekurytyzacyjny obowiązany był podjąć działania mające charakter uprzedzających dokonanie przelewu. Powód nie wykazał, aby takie czynności zostały wykonane. Bank (...) S.A. nie wezwał pozwanej do zapłaty w dodatkowym terminie 30 dni, uprzedzając o zamiarze przeniesienia wierzytelności na rzecz funduszu sekurytyzacyjnego. Takiego charakteru nie miało datowane na 03.03.2014 r. wypowiedzenie ugody, które zawierało jedynie uprzedzenie o możliwości podjęcia ponownie postępowania egzekucyjnego w razie niewykonania żądania zapłaty.

Zatem wobec niedochowania przez bank należytej staranności wymaganej przez przywołane przepisy i skierowania do pozwanej stosownego uprzedzenia poprzedzającego dokonanie przelewu wierzytelności o spłatę kredytu na rzecz powodowego funduszu sekurytyzacyjnego, przeniesienie wierzytelności wobec pozwanej na mocy umowy sprzedaży z dnia 16.12.2014 r. nie mogło odnieść oczekiwanego skutku. Zgodnie z art. 509 § 1 kc wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. W opisanych okolicznościach zachodziła przeszkoda do dokonania przelewu wierzytelności. W konsekwencji przelew – jako naruszający przywołane przepisy art. 326 ust. 3 i 4 ufi – nie może zostać uznany za ważną i skuteczną czynność prawną prowadzącą do zmiany wierzyciela.

W konsekwencji powyższego zaniechania powód nie stał się wierzycielem pozwanej z tytułu spłaty kredytu udzielonego jej umową z dnia 25.05.2007 r., a zatem nie posiada w tej sprawie legitymacji czynnej uzasadniającej dochodzenie od pozwanej zapłaty sumy pieniężnej wskazanej w pozwie. Prowadzi to do oddalenia powództwa w całości.

Pozwanej jako wygrywającej sprawę przysługuje na podstawie art. 98 kpc zwrot kosztów procesu obejmujących wynagrodzenie pełnomocnika w kwocie 14 400 zł ustalone zgodnie z § 2 pkt 7 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.10.2015 r. w brzmieniu obowiązującym w dniu wniesienia pozwu oraz opłatę skarbową od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł.

Mając powyższe okoliczności na uwadze sąd podjął rozstrzygnięcia zawarte w sentencji wyroku.