Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

22 grudnia 2016 roku

Sąd Okręgowy we Wrocławiu I Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący: SSO Dominika Romanowska

Protokolant: Anna Gniwek

po rozpoznaniu na rozprawie 22 grudnia 2016 r. we Wrocławiu

sprawy z powództwa R. L.

przeciwko (...) S.A. z siedzibą w S.

o zapłatę i ustalenie

I.  zasądza od strony pozwanej (...) S.A. z siedzibą w S. na rzecz powoda R. L. kwotę 88.433 zł (osiemdziesiąt osiem tysięcy czterysta trzydzieści trzy złote) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od kwoty 674 zł od 06 czerwca 2012 r., kwoty 86.859 zł od 11 czerwca 2012 r , od kwoty 1.128 zł od 17 sierpnia 2012 r. i od kwoty 1.026 zł od 24 października 2012 r.;

II.  ustala, że strona pozwana ponosić będzie wobec powoda odpowiedzialność za przyszłe skutki wypadku z 02 marca 2012 r.;

III.  oddala dalej idące powództwo;

IV.  zasądza od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 12.457,70 zł tytułem kosztów procesu;

V.  nakazuje powodowi, aby uiścił na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego we Wrocławiu kwotę 300 zł tytułem brakującej opłaty od nieuwzględnionej części powództwa.

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 28 września 2012 r. powód R. L. wniósł o zasądzenie na jego rzecz od (...) S.A. w S.:

-

kwoty 80.000 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 11 czerwca 2012 r. do dnia zapłaty tytułem zadośćuczynienia za krzywdę;

-

kwoty 2.139 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi:

-

od kwoty 625 zł od dnia 11 czerwca 2012 r. do dnia zapłaty;

-

od kwoty 674 zł od dnia 6 czerwca 2012 r. do dnia zapłaty;

-

od kwoty 1128 zł od dnia 17 sierpnia 2012 r. do dnia zapłaty,

-

kwoty 9.834 zł tytułem zwrotu kosztów opieki za okres od 23 marca 2012 r. do dnia 24 sierpnia 2012 r. wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi:

-

od kwoty 6.234 zł od dnia 11 czerwca 2012 r. do dnia zapłaty;

-

od kwoty 3.600 zł od dnia 15 czerwca 2012 r. do dnia zapłaty.

Powód wniósł także o zasądzenie na jego rzecz renty z tytułu zwiększonych potrzeb w wysokości po 500 zł miesięcznie począwszy od dnia 25 września 2012 r. płatnej z góry do 10-go dnia każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami w przypadku zwłoki w płatności którejkolwiek z rat. Zażądał także zasądzenia na jego rzecz kosztów postępowania.

W uzasadnieniu pozwu wskazał, że w dniu 2 marca 2012 r. miał miejsce wypadek, w którym został on poszkodowany. Sprawca zdarzenia w zakresie ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej objęty był ochroną strony pozwanej.

W wyniku wypadku powód doznał licznych i poważnych obrażeń w postaci m.in. stłuczenia dolnej części grzbietu i miednicy, otwartej rany moszny, zwichnięcia stawu krzyżowo – biodrowego obustronne z rozejściem spojenia łonowego oraz ogólnego potłuczenia ciała.

Po zdarzeniu powód został przewieziony karetką pogotowia do Wojewódzkiego Szpitala (...) we W. Ośrodek (...) na Oddział (...). W dniu przyjęcia przeprowadzono powodowi wstępne badania diagnostyczne, zaopatrzono chirurgicznie rany okolicy krocza, rozejście miednicy typu rotacji zewnętrznej zaopatrzono wyciągiem typu hamak oraz zaopatrzono rany opatrunkami.

W dniu 8 marca 2012 r. powód został przewieziony do (...) (...) Szpitala (...) z Polikliniką SP ZOZ we W. na Oddział (...) celem dalszego leczenia. W dniu przyjęcia rozpoznano u niego urazowe rozejście spojenia łonowego i stawu krzyżowo – biodrowego prawego, ranę worka mosznowego z odczynem zapalnym w okresie gojenia oraz ostre zapalenie skóry. Wykonano otwartą repozycję i stabilizację przy użyciu płytki i śrub rozejścia spojenia łonowego oraz otwartą repozycję, stabilizując przy użyciu dwóch śrub rozejście stawu krzyżowo – biodrowego prawego. Przez czas pobytu w szpitalu powód pozostawał pod kontrolą lekarza urologa.

Po wyjściu ze szpitala zalecono mu:

-

poruszanie się przy użyciu wózka inwalidzkiego i korzystanie z łóżka ortopedycznego,

-

wykonywanie wyuczonych ćwiczeń rehabilitacyjnych,

-

przyjmowanie przepisanych leków,

-

zmiany opatrunków z O. na mosznie co 2-3 dni,

-

kontrolę urologiczną za 7 dni;

-

zgłoszenie się do kontroli ambulatoryjnej do szpitala za 2 miesiące.

Dalej powód podniósł, że pozostaje pod kontrolą urologiczną i do dnia wniesienia pozwu . odczuwa dolegliwości bólowe.

Po wyjściu ze szpitala uzależniony był zupełnie od pomocy osób trzecich; nie mógł poruszać się o własnych siłach do dnia 23 maja 2012 r. Od dnia 13 czerwca do 28 czerwca 2012 r. korzystał z zabiegów rehabilitacyjnych w SAS Centrum (...) we W.. Na ciele powoda nadal widoczne są blizny pourazowe. Wypadek pokrzyżował jego plany osobiste i zawodowe, wywierając również skutki w sferze psychiki. Strona pozwana wypłaciła mu zadośćuczynienie w kwocie 12.000 zł. Częściowo przyznała mu też koszty leczenia.

Powód wskazał, że charakter poważnych i trwałych następstw wypadku dla jego stanu zdrowia uzasadnia żądanie w zakresie ustalenia odpowiedzialności pozwanego na przyszłość za skutki wypadku, jakie mogą ujawnić się w przyszłości.

W zakresie kosztów opieki nad powodem, wskazał on, że przez cały okres pobytu w szpitalu a później w domu wymagał opieki co najmniej 12 godzin na dobę. Przeciętna stawka za usługi opiekuńcze wynosi 10 zł. Strona pozwana wypłaciła mu żądane koszty w tym zakresie jedynie częściowo.

W odpowiedzi na pozew strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie na jej rzecz kosztów postępowania.

W uzasadnieniu przyznała, że jako ubezpieczyciel sprawcy wypadku ponosi odpowiedzialność za zdarzenie z dnia 2 marca 2012 r. W jej ocenie roszczenie powoda z tytułu zadośćuczynienia jest nieadekwatne do rozmiaru krzywdy. Zakwestionowała też koszty leczenia w kwocie 2.139 zł. Wskazała, że powód nie wykazał, aby wykorzystał gwarantowane świadczenia z zakresu opieki medycznej w ramach NFZ oraz koszt opieki w kwocie 9.800 zł dodając, że w przypadku koniecznych i uzasadnionych wizyt u lekarzy specjalistów strona pozwana wypłaca środki po przedstawieniu stosownych dowodów.

W piśmie z dnia 11 maja 2016 r. oraz z dnia 21 lipca 2016 r. powód rozszerzył powództwo o ustalenie, że pozwany będzie ponosił odpowiedzialność za skutki wypadku powoda z dnia 2 marca 2012 r., które mogą ujawnić się w przyszłości.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 2 marca 2012 r. w J. powód został poszkodowany w wypadku drogowym. Wobec sprawcy zdarzenia - A. B. - prowadzone było postępowanie karne.

Odpowiedzialność cywilna sprawcy zdarzenia objęta jest ochroną ubezpieczeniową strony pozwanej.

bezsporne

W wyniku wypadku powód doznał licznych i poważnych obrażeń w postaci m.in. stłuczenia dolnej części grzbietu i miednicy, otwartej rany moszny, zwichnięcia stawu krzyżowo – biodrowego obustronnego z rozejściem spojenia łonowego oraz ogólnego potłuczenia ciała.

Po zdarzeniu powód został przewieziony karetką pogotowia do Wojewódzkiego Szpitala (...) we W. Ośrodka (...). Przebywał tam na oddziale (...).

dowód: historia choroby z Wojewódzkiego Szpitala (...) we W. k. 30 – 32.

W dniu 8 marca 2012 r. powód został przewieziony do (...) (...) Szpitala (...) z Polikliniką SP ZOZ we W. na Oddział (...) celem dalszego leczenia. Rozpoznano u niego urazowe rozejście spojenia łonowego i stawu krzyżowo – biodrowego prawego, ranę worka mosznowego z odczynem zapalnym w okresie gojenia oraz ostre zapalenie skóry. U powoda wykonano otwartą repozycję i stabilizację przy użyciu płytki i śrub rozejścia spojenia łonowego oraz otwartą repozycję i stabilizację przy użyciu dwóch śrub rozejścia stawu krzyżowo – biodrowego prawego. Przez czas pobytu w szpitalu powód pozostawał pod kontrolą lekarza urologa.

Po wyjściu w dniu 23 marca 2012 r. ze szpitala zalecono mu:

-

poruszanie się przy użyciu wózka inwalidzkiego i korzystanie z łóżka ortopedycznego,

-

wykonywanie wyuczonych ćwiczeń rehabilitacyjnych,

-

przyjmowanie przepisanych leków,

-

zmiany opatrunków z O. na mosznie co 2-3 dni,

-

kontrolę urologiczną za 7 dni,

-

zgłoszenie się do kontroli ambulatoryjnej do szpitala za 2 miesiące.

Powód wymagał całkowitej opieki.

dowód: historia choroby z (...) (...) Szpitala (...) z Polikliniką we W. k. 16 – 29.

Po wyjściu ze szpitala powoda skierowano do poradni urologicznej i ortopedycznej. Trzykrotnie był konsultowany urologicznie (1 kwietnia 2012 r., 15 kwietnia 2012 r. i 15 czerwca 2012 r.). Odbył także wizyty u lekarza chirurga.

Powód korzystał również z pomocy psychiatry albowiem zdiagnozowano u niego zaburzenia stresowe pourazowe.

dowód: skierowanie z dnia 23 marca 2012 r. k. 38, k. 39, historia choroby z Przychodni (...) Sp. z o.o. k. 40 – 41, zestawienie wizyt z dnia 21 września 2012 r. k. 42, zaświadczenie z dnia 23 lipca 2012 r. k. 36.

Od dnia 13 czerwca do 28 czerwca 2012 r. powód korzystał z zabiegów rehabilitacyjnych w SAS Centrum (...) we W..

dowód: informacja z dnia 2 lipca 2012 r. k. 34.

Za usługi rehabilitacyjne powód zapłacił łącznie kwotę 840 zł.

dowód: dowód wpłaty z dnia 6 czerwca 2012 r. k. 35, faktura z dnia 13 czerwca 2012 r. k. 61, dowód wpłaty z dnia 6 czerwca 2012 r. k. 62, dowód wpłaty z dnia 13 czerwca 2012 r. k. 63.

Pismem z dnia 7 maja 2012 r. powód zgłosił szkodę stronie pozwanej. Powód wniósł o wypłatę zadośćuczynienia w kwocie 200.000 zł, kwoty 7.200 zł z tytułu usług opiekuńczych, 575 zł kosztów transportu karetką pogotowia, koszt zakupu i wynajęcia sprzętu medycznego w kwocie 2.103,55 zł, kwoty 285,36 zł kosztów leczenia, kwoty 1.500 zł renty odszkodowawczej na zwiększone potrzeby, kosztów pełnomocnika – 7.217 zł. Pismo to doręczone zostało stronie pozwanej w dniu 10 maja 2012 r.

dowód: pismo z dnia 7 maja 2012 r. wraz ze zwrotnym potwierdzeniem odbioru k. 43 – 45.

W dniu 15 maja 2012 r. powód złożył stronie pozwanej kolejne pismo, w którym podał, że domaga się także zwrotu kosztów leczenia w kwocie 3.637,91 zł oraz kosztów dojazdu w kwocie 1.389,42 zł.

dowód: pismo z dnia 15 maja 2012 r. k. 55.

Decyzją z dnia 5 czerwca 2012 r. strona pozwana przyznała powodowi kwoty:

-

12.000 zł tytułem bezspornej części zadośćuczynienia,

-

2.338,91 zł tytułem zwrotu poniesionych kosztów leczenia,

-

966 zł zwrotu kosztów opieki osób trzecich (138 h x 7 zł);

-

1093,22 zł tytułem zwrotu dojazdów do placówek medycznych ( (...) km x 0,8358 zł);

-

22,97 zł zwrotu kosztów pozyskania dokumentacji medycznej.

dowód: decyzja z dnia 5 czerwca 2012 r. k. 64 -65,

Powód odwołał się od decyzji strony pozwanej, wnosząc o przyznanie:

-

dodatkowej kwoty zadośćuczynienia w wysokości 188.000 zł;

-

zwrotu kosztów leczenia w wysokości 1299 zł;

-

zwrotu kosztów leczenia w wysokości 1008 zł;

-

zwrotu kosztów opieki w wysokości 9.834 zł;

-

zwrotu kosztów dojazdów – 296,20 zł;

-

kosztów pełnomocnika 7.217 zł.

dowód: pismo datowane na dzień 23 maja 2012 r. k. 58 – 59.

Decyzją z dnia 2 lipca 2012 r. strona pozwana podtrzymała swoje stanowisko. Jednocześnie poinformowała, że powodowi przyznane zostało dodatkowo odszkodowanie tytułem zwrotu kosztów leczenia w kwocie 288 zł.

dowód: decyzje z dnia 2 lipca 2012 r. k. 66 – 68.

Powód ponownie odwołał się od decyzji strony pozwanej i wniósł o przyznanie:

-

dodatkowej kwoty zadośćuczynienia w wysokości 188.000 zł;

-

zwrotu kosztów leczenia w wysokości 1299 zł;

-

zwrotu kosztów leczenia w wysokości 1128 zł;

-

zwrotu kosztów opieki w wysokości 9.834 zł;

-

zwrotu kosztów dojazdów – 296,20 zł;

-

kosztów pełnomocnika 7.217 zł.

dowód: pismo z dnia 26 lipca 2012 r. k. 60.

Powód uiścił kwotę 295 zł z tytułu transportu medycznego na trasie W. – J. oraz kwotę 280 zł z tytułu transportu medycznego ze Szpitala w O. do Szpitala we W..

dowód: dowód wpłaty k. 46, 47.

Powód poniósł koszty zakupu leków w wysokości 438,69 zł, 344,17 zł i 31,86 zł

dowód: faktura z dnia 24 marca 2012 r. k. 48, faktura z dnia 20 kwietnia 2012 r. k. 49, faktura z dnia 4 kwietnia 2012 r. k. 50.

Powód uiścił także kwotę 123 zł kaucji za łóżko, kwotę 35 zł kaucji za balkonik oraz 50 zł za ich dostawę. Za basen sanitarny i kaczkę sanitarną powód zapłacił kwotę 34,77 zł. Koszt wózka inwalidzkiego wyniósł 1.500 zł. Koszt wypożyczenia łóżka to 123 zł x 2, koszt wypożyczenia balkonika – 35 zł x 2, natomiast materac kosztował 200 zł.

dowód: dowód wpłaty z dnia 22 marca 2012 r. k. 51, faktura z dnia 21 marca 2012 r. k. 52, faktura z dnia 26 maja 2012 r. k. 53, faktura z dnia 22 marca 2012 r. k. 54, dowód wpłaty z dnia 21 marca 2012 r. k. 56, faktura z dnia 7 maja 2012 r. k. 57.

Powód zgłosił się do stomatologa, który opracował i wykonał odbudowę ukruszonego w wyniku wypadku zęba materiałem kompozytowym światłoutwardzalnym. Koszt tego zabiegu to 100 zł.

dowód: dokumentacja stomatologiczna k. 111.

Wypadek powoda zdezorganizował życie jego całej rodziny. Powód przed wypadkiem dorosłym, samodzielnym mężczyzną dlatego też pomoc była dla niego szczególnie krępująca. Najpierw zajmowała się nim matka, która specjalnie w tym celu korzystała z urlopu w pracy. Następnie opiekę nad powodem przejęła babcia, która na dwa miesiące z zamieszkała z rodziną powoda. W tym okresie powód nie mógł jeszcze poruszać się samodzielnie a jedynie korzystać z wózka inwalidzkiego. Wymagał codziennej pomocy w jedzeniu, piciu, czynnościach higienicznych i pielęgnacyjnych, zażywaniu leków, zmienianiu opatrunków, ubieraniu oraz przy załatwianiu potrzeb fizjologicznych (powód korzystał ze specjalnych urządzeń - basenu i kaczki).

Z uwagi na zalecania stosowania lekkiej diety, w ramach opieki konieczne było przygotowywanie specjalnych posiłków. Trzykrotnie u powoda był rehabilitant na wizycie domowej i uczył go wykonywania ćwiczeń. Później rodzice zawozili go na rehabilitację. Powód nie korzystał z rehabilitacji dostępnej w ramach NFZ z uwagi na długi okres oczekiwania na wolne terminy.

Od 23 maja 2012 r. zgodnie z zaleceniem lekarza powód zaczął chodzić o kulach. Opiekę nad powodem ponownie przejęła matka. Powód stopniowo poruszał się najpierw o dwóch kulach, a następnie o jednej. W tym czasie nadal konieczna była pomoc w ubieraniu, podawaniu różnych przedmiotów, albowiem powód nie mógł się schylać czy chodzić po schodach. Powód zaczął samodzielnie chodzić we wrześniu 2012 r.

Przed wypadkiem powód studiował na Uniwersytecie (...) we W., a po tym zdarzeniu musiał przerwać studia na rok. Wcześniej dojeżdżał na uczelnię samochodem lub motocyklem. Jeszcze długo po wypadku bał się prowadzić jakiekolwiek pojazdy. Od wypadku nie wsiadł też na motor, mimo tego, że wcześniej była to jego pasja. Powód przed wypadkiem prowadził aktywny tryb życia - grał w piłkę nożną, jeździł na rowerze, grał w bilard, jeździł na ryby. Po tym zdarzeniu nie może już uprawiać sportu tak intensywnie jak uprzednio. Teraz rzadziej wychodzi z domu, stał się inną osobą. Jest bardziej zamknięty w sobie, małomówny. Po wypadku zrobił się nerwowy. Na jego ciele zostały blizny, przez które odczuwa dyskomfort. Na wewnętrznej stronie prawego uda pozostał duży nawis skórny, możliwy do wyeliminowania w leczeniu operacyjnym przez chirurga plastyka. Przed decyzją o zabiegu powstrzymują go koszty i obawa przed ingerencją chirurgiczną.

Powód obecnie pracuje. Doraźnie zażywa leki przeciwbólowe. Odczuwa dolegliwości bólowe w związku z uszkodzeniem w wypadku zębów, są one nadwrażliwe.

dowód: zeznania świadka D. L. e-protokół z dnia 21 marca 2013 r. nagranie od 00:16:29 do 00:28:36, zeznania świadka Z. L. e-protokół z dnia 21 marca 2013 r. nagranie od 00:28:37 do 00:43:49, zeznania świadka J. D. e-protokół z dnia 21 marca 2013 r. nagranie od 00:43:49 do 00:50:35, zeznania świadka K. F. e-protokół z dnia 21 marca 2013 r. nagranie od 00:50:36 do 00:57:44, zeznania świadka M. B. e-protokół z dnia 21 marca 2013 r. nagranie od 00:57:45 do 01:04:44, przesłuchanie powoda e-protokół z dnia 21 marca 2013 r. nagranie od 01:04:45 do 01:18:03, przesłuchanie powoda e- protokół z dnia 6 września 2016 r. nagranie od 00:03:28 do 00:16:01.

Wskutek wypadku u powoda stwierdzić można stan po stłuczeniu grzbietu, stan po ranie moszny wygojonej przez rychłowzrost, stan po operacyjnym leczeniu zwichnięcia stawu krzyżowo – biodrowego prawego i rozerwanego spojenia łonowego wygojone z ubytkiem ruchomości biodra prawego w zakresie rotacji i odwodzenia. U powoda występuje 30 % trwałego uszczerbku na zdrowiu w postaci stanu po przebytym zwichnięciu stawu krzyżowo – biodrowego obustronne z rozejściem spojenia łonowego. Podobnie pod względem ortopedycznym trwały uszczerbek u powoda wynosi 30 %.

Doznane przez powoda urazy skutkują poczuciem dyskomfortu w okolicy krocza podczas siedzenia, chodzenia oraz przy intensywnym wysiłku fizycznym. Dolegliwości okresowo mają większe nasilenie.

Wypadek wpłynął też na stan psychiczny powoda. Często miewał koszmary, miał trudności z koncentracją, co znacznie utrudniało mu studiowanie. Po wypadku powód przebył także zaburzenie pourazowe. Stosował leczenie w postaci leku przeciwdepresyjnego przez około 4 tygodnie. Poczuł się lepiej. Obecnie jego stan psychiczny jest wyrównany i nie wymaga oddziaływań terapeutycznych lub leczenia farmakologicznego. Powód okresowo zgłasza uczucie niepewności przy prowadzeniu pojazdów mechanicznych lub w trakcie przebywania w bezpośredniej bliskości jadących pojazdów.

Powód przez okres pobytu w szpitalu i okres rekonwalescencji (od dnia 2 marca 2012 r. do dnia 23 maja 2012 r.) wymagał pomocy osób trzecich w wymiarze 8 godzin dziennie przy wykonywaniu czynności dnia codziennego, takich jak mycie, ubieranie, karmienie, podawanie leków i wożenie do lekarzy itp.

W późniejszym okresie (od dnia 23 maja 2012 r. do dnia 31 sierpnia 2012 r.) wymagał pomocy osób trzecich w wymiarze 3 godzin dziennie przy niektórych czynnościach. Od września 2012 r. nie wymagał już tej pomocy.

Powód odczuwał silne dolegliwości bólowe w obrębie miednicy i krocza, nasilające się przy dłuższym siedzeniu. W zasadzie każdy ruch sprawiał mu ból, miał trudności z utrzymaniem równowagi. Skarżył się na bóle głowy, trudności w zasypianiu (musiał przez kilka miesięcy spać wyłącznie w pozycji na wznak).

Konieczne było odbycie przez powoda rehabilitacji ruchowej i zabiegów fizjoterapeutycznych. Odległy termin przeprowadzonych zabiegów wpłynąłby niekorzystnie na stan zdrowia powoda. Niezbędny był również zakup i wynajęcie sprzętu medycznego oraz zakup niezbędnych leków przeciwbólowych.

Brak jest przeciwwskazań do wykonywania przez powoda pracy zawodowej w charakterze inżyniera produkcji.

Z punktu widzenia ortopedycznego poza pojawieniem się bólu nie ma przeciwwskazań do uprawiania dowolnej dyscypliny sportu w trybie rekreacyjnym. Nie ma też przeciwwskazań do pracy w dowolnym zawodzie. Rokowania co do stanu zdrowia powoda są dobre. Nie należy się spodziewać żadnych dodatkowych powikłań, a tym samym zwiększenia uszczerbku. Powód nie będzie wymagał dodatkowych zabiegów operacyjnych naprawczych. Jedynie może zajść konieczność usuwania wszczepionych elementów metalowych, ale taka czynność nie wpływa na zwiększenie uszczerbku na zdrowiu. Usuwanie elementów metalowych nie jest jednak bezwzględnie konieczne. Może ono być niezbędne w przypadku pojawienia się miejscowego odczynu zapalnego aseptycznego. Po takim zabiegu powód nie będzie wymagał żadnej rehabilitacji ani opieki osoby drugiej.

U powoda mogą wystąpić zmiany zwyrodnieniowe stawu krzyżowo – biodrowego prawego. Niemniej ich ewentualna obecność może i nie musi przebiegać z zespołem bólowym, ale bez ubytku funkcji kończyn. Takie objawy – jeśli się pojawią – będą wymagać zażywania leków przeciwbólowych lub okresowej fizykoterapii. Obecność zmian zwyrodnieniowych nie stanowi przeciwwskazań do pracy stojącej.

dowód: opinia biegłego neurologa A. D. z dnia 26 lipca 2013 r. k. 136 – 139, uzupełniająca opinia biegłego neurologa z dnia 8 marca 2012 r. k. 187, opinia sądowo – psychiatryczna z dnia 14 listopada 2013 r. k. 170 – 172, opinia biegłego z zakresu ortopedii dr n.med L. M. z dnia 1 lutego 2015 r. k. 226 – 230 oraz opinia uzupełniająca z dnia 20 sierpnia 2016 r. k. 368-369.

Z urologicznego punktu u powoda występuje stan po razie tłuczonej moszny bez uszkodzenia jąder, bez uszkodzenia cewki moczowej. Nie doszło również do uszkodzenia pęcherza moczowego czy nerek.

Przez pewien czas powód miał założony cewnik w pęcherzu, co mogło spowodować infekcję dróg moczowych i odczyn cewki moczowej. Z tego powodu powód przez trzy lata powinien raz do roku zgłaszać się na badanie urologiczne, które mogłoby wykazać zwężenie cewki na skutek przebytego cewnikowania, jednakże takie ryzyko maleje wraz z upływem czasu.

dowód: opinia biegłego z zakresu urologii W. S. z dnia 10 czerwca 2015 r. k. 261-263

Wskutek wypadku u powoda wystąpiło także znaczne odłamanie siecznych zębów 12 i 22 bez utraty ich żywotności. Przeprowadzone leczenie uznać należy za poprawne. W celu przywrócenia prawidłowej funkcji i estetyki uszkodzonych zębów konieczne jest wykonanie dwóch licówek ceramicznych lub koron półceramicznych. Przewidywany koszt takiej rekonstrukcji to ok. 2000 zł w stosunku do każdego z w/w zębów. W rokowaniu na przyszłość należy uwzględnić konieczność wykonania wymiany licówek lub koron po okresie około 10 lat od ich wykonania, ze względu na zużycie materiału i utratę walorów estetycznych. Pod uwagę należy wziąć także wystąpienie konieczności leczenia kanałowego w/w zębów jako późnego powikłania pourazowego (orientacyjny koszt to ok. 1000 zł w przypadku każdego zębów i odbudowa wkładem z włókien szklanych – koszt ok. 500 zł dla każdego z zębów). Stopień uszczerbku na zdrowia wynosi 2 razy 0,5 % w stosunku do uszkodzonych zębów.

dowód: opinia biegłego stomatologa dr n.med P. K. z dnia 3 marca 2016 r. k. 317 – 319

Odległym następstwem przebytego przez powoda urazu oraz następowego leczenia operacyjnego są następujące blizny:

1) blizna skóry okolicy łonowej o przebiegu poziomym ponad spojeniem łonowym, o długości 14 cm, maksymalnej szerokości do 5 mm. Nie powoduje ona zaciągania głębiej leżących tkanek;

2) w obrębie worka mosznowego wieloramienna, gwiaździsta blizna o dominującym ramieniu przebiegającym wzdłuż szwu moszny – od nasady prącia w kierunku krocza, o długości 7 cm, maksymalnej szerokości do 5 mm;

3) w okolicy pośladka prawego w sąsiedztwie szpary pośladkowej pionowa blizna o długości 14 cm, szerokości do 7 mm, z widocznymi śladami po szwach, w rzucie blizny palpacyjnie wyczuwalny ubytek tkanek miękkich.

Blizny te nie powodują jakichkolwiek zaburzeń funkcji narządów płciowych ani ograniczeń ruchomości kończyn. Blizny z pkt 1 i 3 są estetyczne, nie wymagają korekcji chirurgicznej. Blizna moszny jest również akceptowalna i nie powoduje jakichkolwiek zaburzeń funkcjonalnych. Powód rokuje w pełni powrót do zdrowia.

W przypadku blizny pośladka prawego ryzyko rozejścia się blizny z uwagi na zwiększone napięcie tkanek w tej okolicy przewyższa potencjalne korzyści płynące z korekcji chirurgicznej.

Jedyną procedurą medyczną, którą można rozważyć u powoda jest wypełnienie zagłębienia w obrębie prawego pośladka przy użyciu przeszczepu tkanki tłuszczowej oraz usunięcie nadmiaru skóry lub jej obkurczenie w obrębie prawego uda. W takim wypadku konieczne jest wykonanie 2-3 zabiegów w odstępie 6-8 tygodni. Koszt jednego takiego zabiegu wynosi 4000 zł.

W przypadku korekcji nadmiaru skóry uda prawego, w pierwszej kolejności można rozważyć procedurę mającą na celu obkurczenie skóry. Koszt takiego zabiegu to 6000 zł. W drugiej kolejności, w przypadku pozostania nadmiaru tkanki podskórnej, można wykonać liposukcję tej okolicy. Jej koszt wynosi od 2000 do 6000 zł.

Łączny koszt terapii to 24.000 zł. Do tej kwoty należy dodać koszty materiałów opatrunkowych, koszty dojazdów na zabiegi i wizyty kontrolne (około 10 wizyt).

dowód: opinia biegłego z zakresu chirurgii plastycznej P. D. z dnia 2 czerwca 2016 r. k. 336 – 328.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w części.

Stan faktyczny w niniejszej sprawie Sąd ustalił na podstawie przedłożonych przez strony dokumentów prywatnych, w tym dokumentacji medycznej powoda oraz dokumentów zgromadzonych w aktach postępowania likwidacyjnego prowadzonego przez pozwanego ubezpieczyciela. Sąd oparł się również na dowodach w postaci zeznań świadków, a także przesłuchaniu samego powoda. Najistotniejsze znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy miały opinie biegłych sądowych z zakresu różnych specjalizacji medycznych takich jak: neurologia, ortopedia, stomatologia, chirurgia plastyczna, psychiatria, urologia. Zasadniczo strony nie zgłaszały do ich treści zastrzeżeń, jedynie uwypuklały w swojej argumentacji korzystne dla nich stanowiska biegłych. Opinie te jako kompletne i prawidłowo sporządzone, nie budziły też wątpliwości Sądu. Każdy z biegłych przeanalizował dokumentację medyczną powoda i przeprowadził jego badanie, które doprowadziło go do przyjęcia wskazanych w opiniach wniosków. Powód wniósł o uzupełnienie opinii biegłego z zakresu neurologii, co też biegły ten zrobił w sposób dostateczny w dniu 8 marca 2012 r. Do tak uzupełnionej ekspertyzy dalszych wniosków stron nie było. Powód wniósł również o uzupełnienie opinii biegłego z zakresu ortopedii. Biegły uzupełnił ją w dniu 20 sierpnia 2016 r., odnosząc się do zagadnień wskazanych przez powoda. Również i w tym względzie powód nie zgłaszał dalszych zastrzeżeń.

Poza sporem w niniejszej sprawie była legitymacja bierna pozwanego, stanowiąca konsekwencję objęcia ubezpieczeniem odpowiedzialności cywilnej sprawcy wypadku z dnia 2 marca 2012 r. Zgodnie z art. 822 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na rzecz której została zawarta umowa ubezpieczenia. Według § 2 umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o których mowa w § 1, będące następstwem przewidzianego w umowie wypadku, który miał miejsce w okresie ubezpieczenia. W oparciu zaś o § 4 uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń. W myśl zaś art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U.2013.392 j.t.) z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, będącą następstwem śmierci, uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia bądź też utraty, zniszczenia lub uszkodzenia mienia. Odpowiedzialność posiadacza pojazdu ma swoje źródło w przepisie art. 436 § 1 k.c. w zw. z art. 435 k.c., z którego wynika, że samoistny posiadacz mechanicznego środka komunikacji poruszanego za pomocą sił przyrody ponosi odpowiedzialność za szkodę na osobie lub mieniu, wyrządzoną komukolwiek przez ruch tego środka komunikacji, chyba że szkoda nastąpiła wskutek siły wyższej albo wyłącznie z winy poszkodowanego lub osoby trzeciej, za którą nie ponosi odpowiedzialności, jest to odpowiedzialność na zasadzie ryzyka.

Roszczenie powoda o zadośćuczynienie znajduje podstawę w treści art. 445 § 1 kc w zw. z art. 444 § 1 kc, zgodnie z którym w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia, Sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę. Wysokość zadośćuczynienia pozostawiona jest sędziowskiemu uznaniu. Krzywda, której naprawienia może domagać się poszkodowany na podstawie art. 445 kc, stanowi niemajątkowy skutek naruszenia dóbr osobistych, wywołany przede wszystkim rozstrojem zdrowia, co może opierać się bądź na fizycznych dolegliwościach bądź psychicznych cierpieniach bezpośrednio związanych ze stanem zdrowia i dalszymi następstwami w postaci odczuwanego dyskomfortu, strachu, poczucia osamotnienia, nieprzydatności społecznej i innych negatywnych odczuć. Przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia należy uwzględnić przede wszystkim nasilenie cierpień, trwałość następstw zdarzenia oraz konsekwencje uszczerbku na zdrowiu w życiu osobistym i społecznym, a także wiek poszkodowanego i czas trwania jego cierpień (vide wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 czerwca 1999r. II UKN 681/98 i wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12 kwietnia 1972 r., II CR 57/72). Zważyć dodatkowo trzeba, że zadośćuczynienie winno mieć charakter kompensacyjny i przedstawiać ekonomicznie odczuwalną wartość. Kompensata majątkowa z kolei winna mieć na celu przezwyciężenie przykrych doznań i wobec tego winna być rozumiana szeroko, albowiem obejmuje zarówno cierpienia fizyczne, jak i sferę psychiczną poszkodowanego. Wysokość zadośćuczynienia odpowiadająca doznanej krzywdzie powinna być odczuwalna ekonomicznie, a ponadto przynosić równowagę emocjonalną, naruszoną przez doznane cierpienia psychiczne (vide wyrok Sądu Najwyższego z dnia 14 lutego 2008r. sygn. akt II CSK 536/07), jednakże wysokość ta nie może być nadmierna w stosunku do doznanej krzywdy, albowiem musi być utrzymana w rozsądnych granicach, odpowiadających aktualnym warunkom i przeciętnej stopie życiowej społeczeństwa (vide wyrok Sądu Najwyższego z dnia 28 września 2001r. sygn. III CKN 427/00).

Oceniając krzywdę, jakiej doznał powód na skutek wypadku z dnia 2 marca 2012 r. należy mieć na uwadze, że w konsekwencji tego zdarzenia u powoda stwierdzono szereg obrażeń. O ile część z nich, takie jak stłuczenie grzbietu, rana moszny czy zwichnięcie stawu krzyżowo – biodrowego prawego oraz rozerwanie spojenia łonowego zostały wyleczone i wygojone, choć z ubytkiem ruchomości biodra prawego w zakresie rotacji i odwodzenia, to część skutków powód odczuwa do dziś a co istotne – uszkodzenia te wymagają dalszego leczenia. Tak jest w przypadku odłamania siecznych zębów 12 i 22. Ponadto na ciele powoda pozostały znaczne szpecące blizny, które powodują u niego duży dyskomfort. Stwierdzono u niego przynajmniej 30 % trwałego uszczerbku na zdrowiu. Wysokość takiego uszczerbku wynika zarówno z opinii biegłego ortopedy, jak i neurologa, przy czym część z przyjętych przez biegłych obrażeń pokrywa się, dlatego też nie można jednoznacznie stwierdzić tej wysokości. Biegły z zakresu stomatologii stwierdził natomiast u powoda także 1 % uszczerbek na zdrowiu w zakresie jego specjalizacji. Powód po wypadku korzystał także z pomocy psychiatry, stwierdzono u niego zaburzenia stresowe pourazowe. Wprawdzie zaburzenia jakich doświadczył powód w sferze psychiki nie wpływają na rozmiar uszczerbku na zdrowiu, niemniej jednak wskazują na intensywność negatywnych przeżyć i emocji związanych z wypadkiem, skoro powód wymagał konsultacji specjalisty. Dodatkowo należy mieć na uwadze, iż o ile zgodnie z wiedzą specjalistów uszkodzenia narządów rodnych oraz blizny nie wpływają na sprawność seksualną powoda to jednak dotyczą one szczególnie intymnej sfery życia, zwiększając poczucie doznanej krzywdy.

Powód po wypadku odczuwał też silne dolegliwości bólowe w obrębie miednicy i krocza, nasilające się przy dłuższym siedzeniu. W zasadzie każdy ruch sprawiał mu ból, trudność sprawiało mu nawet utrzymanie równowagi. Skarżył się na bóle głowy, trudności w zasypianiu (musiał przez kilka miesięcy spać wyłącznie w pozycji na wznak). Powód przez wiele miesięcy był praktycznie unieruchomiony, korzystał z wózka inwalidzkiego, a następnie przemieszczał się używając kul medycznych. Jego stan wymagał pomocy osób bliskich, co z uwagi na charakter obrażeń i zakres pomocy ingerowało w sferę intymności powoda, stanowiąc dodatkowy dyskomfort. Powód zmuszony był przerwać na rok studia, zrezygnować z uprawiania sportu i innych swoich pasji. Dla młodego człowieka wymuszona i radykalna zmiana stylu życia była szczególnie dolegliwa, skutkując zaburzeniami emocjonalnymi. Powód zamknął się w sobie, stał się małomówny, stronił od kontaktów z rówieśnikami.

Mając na uwadze wszystkie przytoczone wyżej okoliczności Sąd uznał, że zadośćuczynienie w łącznej wysokości 92.000 zł nie jest wygórowane i nie doprowadzi ono do nieuzasadnionego wzbogacenia powoda a jednocześnie będzie stanowiło kwotę odczuwalną, która powinna złagodzić krzywdę powoda w aspekcie materialnym. Mając na uwadze fakt, iż strona pozwana wypłaciła na etapie przedsądowym powodowi kwotę 12.000 zł z tego tytułu, zasądzeniu na rzecz powoda podlegała dalsza kwota 80.000 zł.

Podstawę roszczenia powoda o odszkodowanie stanowił art. 444 § 1 k.c., stosownie do którego w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Na żądanie poszkodowanego zobowiązany do naprawienia szkody powinien wyłożyć z góry sumę potrzebną na koszty leczenia, a jeżeli poszkodowany stał się inwalidą, także sumę potrzebną na koszty przygotowania do innego zawodu.

Sąd uznał, iż roszczenie powoda o zwrot kosztów leczenia zostało przez niego udowodnione. Biegły neurolog w sporządzonej opinii wskazał, że poniesione przez powoda koszty zakupu leków, usług rehabilitacyjnych, a także sprzętu medycznego były uzasadnione. Powód przedłożył stosowne faktury VAT wskazujące na wysokość poniesionych kosztów na zakup leków (k. 48 – 50). Wykazał także uiszczenie kosztów przeprowadzonej rehabilitacji (k. 62-63). W tym miejscu podkreślenia wymaga, że nie można zgodzić się ze stroną pozwaną, że powód obowiązany był oczekiwać na rehabilitację świadczoną w ramach powszechnej opieki zdrowotnej. Jest bowiem powszechnie wiadomo, że dostęp do świadczeń rehabilitacyjnych ze środków publicznych jest ograniczony, w tym sensie, że pacjenci zmuszeni są czekać przez długi czas na skorzystanie z zabiegów. W przypadku takich obrażeń jak te, których doznał powód, dla skuteczności podjętego leczenia, powrotu do sprawności, duże znaczenie ma szybkość podjęcia takich zabiegów. Wobec tego roszczenie powoda w tym zakresie było uzasadnione. Powód udowodnił także koszty poniesione przez niego na transport karetką pogotowia, kosztów zakupu i wynajęcia sprzętu medycznego (łóżka, balkonika, kaczki sanitarnej, basenu sanitarnego, wózka inwalidzkiego, kul, materaca; k. 51-54, 56-57). Powód zgłosił stronie pozwanej roszczenie o odszkodowanie w kwocie 4477,91 zł. Strona pozwana wypłaciła powodowi jedynie część poniesionych przez niego kosztów w łącznej wysokości 2.338,91 zł, pozostała zatem kwota do zapłaty to 2.139 zł i taką też kwotę Sąd zasądził na rzecz powoda z tego tytułu.

Sąd zmodyfikował wysokość kosztów opieki świadczonej przez osoby trzecie wobec powoda. W ocenie Sądu żądana w tym zakresie kwota była wygórowana i nie przystawała do stanowiska biegłych w tym zakresie. Mając na uwadze treść zgodnych opinii biegłych z zakresu neurologii i ortopedii, Sąd uznał, że zasadne jest przyznanie powodowi w okresie początkowym (od 2 marca 2012 r. do 23 maja 2012 r.) kosztów tej opieki w wymiarze 8 godzin dziennie, a następnie (od 24 maja 2012 r. do 31 sierpnia 2012 r.) - 3 godzin dziennie. Po zsumowaniu czas niezbędnej opieki nad powodem wynosi 726 godziny. Przyjmując jako odpowiednią stawkę godzinową 10 zł, kwota zasadna z tego tytułu wynosi 7260 zł. Dodać należy, że wskazana przez stronę pozwaną kwota 7 zł stawki godzinowej, przy nakładzie pracy świadczonym zarówno przez rodziców powoda, jak i jego babcię, a także zakresie koniecznej opieki nad powodem, jest zaniżona. Trzeba mieć na uwadze konieczność dokonywania przez wymienione osoby czynności pielęgnacyjnych czy przygotowywania dla powoda odpowiedniego wyżywienia. Mając na uwadze wypłacenie przez stronę pozwaną w toku postępowania likwidacyjnego kwoty 966 zł, należało zasądzić na jego rzecz dalszą kwotę 6.294 zł.

Uzasadnione w świetle opinii biegłych z zakresu stomatologii oraz chirurgii plastycznej okazało się żądanie ustalenia na przyszłość odpowiedzialności strony pozwanej wobec powoda za skutki wypadku z dnia 2 marca 2012 r. mogące powstać w przyszłości. Sąd zważył, że w orzecznictwie sądowym zgodnie przyjmuje się, że w sprawie o naprawienie szkody wynikłej z uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia zasądzenie określonego świadczenia nie wyłącza jednoczesnego ustalenia w sentencji wyroku odpowiedzialności pozwanego za szkody mogące powstać w przyszłości z tego samego zdarzenia. Przy uszkodzeniu ciała lub doznaniu rozstroju zdrowia poszkodowany może określić podstawę roszczeń jedynie w zakresie tych skutków, które już wystąpiły, natomiast nie może określić dalszych skutków jeszcze nie ujawnionych, których jednak wystąpienie jest prawdopodobne. Często bowiem nie da się przewidzieć wszystkich następstw rozstroju zdrowia, a nie można wyłączyć wystąpienia w przyszłości dalszych następstw dla zdrowia osoby poszkodowanej, obok tych, które się już ujawniły, a które także mogą uzasadniać odpowiedzialność podmiotu zobowiązanego do naprawienia wyrządzonej szkody na osobie, tak o charakterze majątkowym, jak i niemajątkowym (tak Sąd Najwyższy w uchwale z 17.04.1970 r., III PZP 34/69, OSNC 1970/12/217). Powyższy pogląd, zdaniem Sądu jest aktualny także w stanie prawnym wprowadzonym przez art. 442 1 k.c. (uchw. SN z 24 lutego 2009r., III CZP 2/09, OSNC 2009/12/168).

Ustalając odpowiedzialność strony pozwanej na przyszłość, Sąd miał w szczególności na uwadze treść opinii biegłego z zakresu chirurgii plastycznej w zakresie możliwości usunięcia przez powoda blizn powstałych po wypadku, a także fakt, że powód zadeklarował, że rozważa możliwość poddania się takim zabiegom medycznym. Jednocześnie zarówno z opinii biegłego neurologa, ortopedy, jak i urologa, wynika możliwość ewentualnych powikłań stanowiących konsekwencję doznanego urazu. Wobec tego nie można zatem całkowicie wykluczyć, że w przyszłości, ujawnią się dalsze skutki wypadku, mogące być źródłem szkody na osobie powoda. Dlatego też orzeczono jak w punkcie II sentencji wyroku.

Roszczenie o zapłatę odsetek znajduje podstawę w treści art. 481 k.c. Zgodnie z § 1 tego przepisu jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. W myśl natomiast § 2 jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była oznaczona, należą się odsetki ustawowe za opóźnienie w wysokości równej sumie stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego i 5,5 punktów procentowych. Jednakże gdy wierzytelność jest oprocentowana według stopy wyższej, wierzyciel może żądać odsetek za opóźnienie według tej wyższej stopy. Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (t.j. Dz.U. 2013, poz. 392 ze zm.), zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie. W przypadku gdyby wyjaśnienie w terminie, o którym mowa w ust. 1, okoliczności niezbędnych do ustalenia odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń albo wysokości odszkodowania okazało się niemożliwe, odszkodowanie wypłaca się w terminie 14 dni od dnia, w którym przy zachowaniu należytej staranności wyjaśnienie tych okoliczności było możliwe, nie później jednak niż w terminie 90 dni od dnia złożenia zawiadomienia o szkodzie, chyba że ustalenie odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń albo wysokości odszkodowania zależy od toczącego się postępowania karnego lub cywilnego (ust. 2 zd. 1).

W okolicznościach niniejszej sprawy powód zgłosił stronie pozwanej roszczenie o zadośćuczynienie i zapłatę kosztów leczenia w kwocie 625 zł oraz opieki osób trzecich pismem, które zostało jej doręczone w dniu 10 maja 2012 r. Mając na uwadze trzydziestodniowy termin na wypłatę świadczeń, uznać trzeba, że termin ten upłynął z dniem 10 czerwca 2012 r. Odsetki za opóźnienie od kwoty 86.859 zł należne były zatem od dnia 11 czerwca 2012 r.

Pismo zawierające dalsze roszczenie o zapłatę kwoty 674 zł z tytułu kosztów leczenia wysłane zostało w dniu 15 maja 2012 r. Mając na uwadze średni siedmiodniowy termin na doręczenie przesyłki, zgłoszenie to doszło do strony pozwanej najpóźniej w dniu 22 maja 2012 r. Zważywszy na czternastodniowy termin określony w art. 14 ust. 2 powołanej wyżej ustawy, należało odsetki od tego świadczenia zasądzić od dnia 6 czerwca 2012 r. Żądanie zapłaty kwoty 1.128 zł z tytułu kosztów leczenia powód zgłosił stronie pozwanej pismem z dnia 26 lipca 2012 r. Mając na uwadze średni siedmiodniowy termin na doręczenie przesyłki, zgłoszenie to doszło do strony pozwanej najpóźniej w dniu 2 sierpnia 2012 r. Zważywszy na czternastodniowy termin na spełnienie świadczenia, należało odsetki od tego świadczenia zasądzić od dnia 17 sierpnia 2012 r. Część roszczenia z tytułu kosztów opieki nad powodem przez osoby trzecie zgłoszone zostało dopiero w pozwie (1.026 zł). Od tej kwoty Sąd zasądził odsetki ustawowe od dnia następnego po dniu doręczenia pozwu stronie pozwanej.

Odnosząc się w dalszej kolejności do roszczenia powoda o zasądzenie na jego rzecz renty z tytułu zwiększenia się jego potrzeb na podstawie art. 442 § 2 k.c., wskazać należy, że jego zasadność nie została przez powoda wykazana. Powód wskazywał, że po wypadku zwiększyły się jego potrzeby związane z kosztami przejazdy na wizyty kontrolne do lekarzy specjalistów, dojazdów na zabiegi rehabilitacyjne, a także koszty związane z usunięciem blizn po wypadku. Zgodnie z art. 444 § 2 k.c., jeżeli poszkodowany utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej albo jeżeli zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość, może on żądać od zobowiązanego do naprawienia szkody odpowiedniej renty. Nie sama tylko utrata zdrowia, lecz rzeczywista utrata zdolności zarobkowania i widoków na przyszłość, a także rzeczywiste zwiększenie się potrzeb poszkodowanego jako następstwo wywołania uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia stanowią przesłanki zasądzenia renty. Zwiększenie potrzeb poszkodowanego polega na konieczności pokrycia kosztów utrzymania, powstałych wyłącznie w następstwie deliktu. Stanowi ono szkodę przyszłą, wyrażającą się w stale powtarzających się wydatkach na zaspokojenie potrzeb takich jak np. konieczność stałego leczenia, zabiegów, kuracji, opieki osób trzecich, specjalnego odżywiania. Wystarczające jest przy tym wykazanie przez poszkodowanego istnienia zwiększonych potrzeb stanowiących następstwo czynu niedozwolonego (wyrok SN z dnia 22.06.2005 r., III CK 392/04). Natomiast przyznanie renty z tytułu zwiększonych potrzeb nie jest uzależnione od wykazania, że poszkodowany te potrzeby faktycznie zaspokaja i ponosi związane z tym wydatki (wyrok SN z dnia 11.03.1976 r., IV CR 50/76, OSNCP 1977/1/11).

W ocenie Sądu materiał dowodowy zgromadzony w postępowaniu nie daje podstaw do przyjęcia, aby faktycznie potrzeby powoda zwiększyły się w przedstawionym przez niego zakresie. Sąd był przy tym związany podnoszonymi przez niego w tym względzie twierdzeniami. Powód nie wykazał natomiast, u jakich konkretnie lekarzy obecnie się leczy i jakie ponosi w związku z tym koszty. Już podczas jego pierwszego przesłuchania przed Sądem powód sam wskazywał, że zakończył już rehabilitację i ewentualnie sam ćwiczy. Stwierdził też, że jedynie doraźnie korzysta z pomocy specjalistów, nie pozostaje pod ich stałą opieką. Jednocześnie z opinii biegłych nie wynika, aby dalej konieczna była rehabilitacja powoda czy stałe leczenie. W odniesieniu do potrzeby usunięcia blizn powstałych na ciele powoda, wskazać trzeba, że samo powstanie blizn nie wiąże się ze zwiększeniem potrzeb powoda. Jak wynika z opinii biegłego chirurga plastyka nie jest niezbędne przeprowadzenie zabiegów w tym zakresie a sam fakt wystąpienia blizn na ciele powoda nie generuje kosztów leczenia. Na marginesie dodać należy, że z opinii biegłych sądowych nie wynika też, aby wskutek przedmiotowego zdarzenia powód utracił zdolność do pracy czy też widoki powodzenia na przyszłość. Brak jest przeciwwskazań do wykonywania podjętego przez niego zatrudnienia. Wobec powyższego uznać trzeba, że powód nie udowodnił swojego roszczenia ani co do zasady ani co do wysokości, a zatem powództwo należało w tym względzie oddalić. Mając na uwadze powyższe, Sąd oddalił dalej idące powództwo w punkcie III sentencji wyroku.

Orzeczenie o kosztach znajduje podstawę w treści art. 100 k.p.c. Powód wygrał postępowanie w 90 %, natomiast strona pozwana w 10 %. Powód poniósł koszty zastępstwa procesowego w kwocie dwu krotności stawki minimalnej - 7.200 zł (§ 6 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (t.j. Dz. U. z 2013 r., poz. 461), opłatę od pozwu w kwocie 4.899 zł i 30 zł, a także wydatki na sporządzenie opinii biegłych (biegłego neurologa - 633,83 zł, opinii uzupełniającej biegłego neurologa - 255,76 zł, biegłego psychiatry - 415,60 zł, biegłego ortopedy - 900,80 zł, biegłego urologa - 954,80 zł, biegłego stomatologa – 675,60 zł i biegłego chirurga plastyka – 540,54 zł). Strona pozwana poniosła natomiast koszty wynagrodzenia pełnomocnika w kwocie dwu krotności stawki minimalnej - 7.200 zł. W tej sytuacji Sąd zasądził od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 12.459,70 zł, stanowiącej 90 % poniesionych przez nią kosztów.

Jednocześnie Sąd nie znalazł podstaw do zasądzenia na rzecz pełnomocnika powoda kosztów zastępstwa procesowego powiększonych o należny podatek od towarów i usług. Powszechnie bowiem przyjmuje się, że kwota podatku jest należna tylko w sytuacji gdy pełnomocnik ustanowiony został z urzędu, nie zaś z wyboru. W ocenie Sądu nie było zasadne także zasądzenie kosztów kancelaryjnych poniesionych przez pełnomocnika powoda, gdyż mieszczą się one w wynagrodzeniu w kwocie 7.200 zł i powinny być z tej kwoty pokryte.

Sąd nakazał także powodowi uiszczenie na rzecz Skarbu Państwa brakującej opłaty od pozwu w kwocie 300 zł, obliczonej od roszczenia o zasądzenie na rzecz powoda renty, które zostało oddalone w całość a powód nie uiścił należnej opłaty.