Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 lutego 2017 roku

Sąd Rejonowy w Chełmnie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący – SSR Jakub Wąwoźny

Protokolant – sekr. sądowy Barbara Michoń

przy udziale Oskarżyciela Celnego – J. P.

po rozpoznaniu w dniu 20/02/2017 roku

sprawy:

W. M.

c. J. i G. z.d. G.

ur. (...) w C.

oskarżonej o to, że:

w dniu 20 września 2016 roku w miejscu swojego zamieszkania w miejscowości S. 64A, gm. C., działając wspólnie i w porozumieniu ze Z. M., przechowywała wyroby akcyzowe w postaci suszu tytoniowego o łącznej wadze 40,90 kg bez nazwy i znaków skarbowych akcyzy stanowiące przedmiot czynu zabronionego z art. 63 § 7 k.k.s. na których ciążyła należność podatku akcyzowego na rzecz Skarbu Państwa w kwocie 18.758,00 zł.

tj. o przestępstwo skarbowe określone w art. 65 § 3 k.k.s.

oraz

Z. M.

s. K. i W. z d. L.

ur. (...) w C.

oskarżonemu o to, że:

w dniu 20 września 2016 roku, w miejscu swojego zamieszkania w miejscowości S. 64A, gm. C., działając wspólnie i w porozumieniu z W. M. przechowywał wyroby akcyzowe w postaci suszu tytoniowego o łącznej wadze 40,90 kg bez nazwy i znaków skarbowych akcyzy stanowiące przedmiot czynu zabronionego z art. 63 § 7 k.k.s. na których ciążyła należność podatku akcyzowego na rzecz Skarbu Państwa w kwocie 18.758,00 zł.

tj. o przestępstwo skarbowe określone w art. 65 § 3 k.k.s.

orzeka:

I.  uznaje oskarżoną W. M. za winną popełnienia czynu zarzucanego jej w akcie oskarżenia, stanowiącego przestępstwo skarbowe z art. 65 § 1 i 3 k.k.s. i za to na podstawie art. 65 § 3 k.k.s. wymierza jej karę 20 (dwudziestu) stawek dziennych grzywny, ustalając równowartość jednej stawki dziennej na kwotę 70,- zł (siedemdziesiąt);

II.  uznaje oskarżonego Z. M. za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w akcie oskarżenia, stanowiącego przestępstwo skarbowe z art. 65 § 1 i 3 k.k.s. i za to na podstawie art. 65 § 3 k.k.s. wymierza mu karę 20 (dwudziestu) stawek dziennych grzywny, ustalając równowartość jednej stawki dziennej na kwotę 70,- zł (siedemdziesiąt);

III.  na podstawie art. 65 § 3 k.k.s. w zw. z art. 30 § 2 k.k.s. i art. 29 pkt. 1 k.k.s. orzeka wobec oskarżonych środek karny w postaci przepadku na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych w postaci suszu tytoniowego o wadze 40,90 kg bez nazwy i znaków skarbowych akcyzy zapakowanego w 10 workach, przechowywanego w magazynie U. C. w T., oraz na podstawie art. 31 § 6 k.k.s. zarządza ich zniszczenie;

IV.  zwalnia oskarżonych od obowiązku uiszczenia opłaty sądowej, zaś wydatkami postępowania obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt: II K 259/15

UZASADNIENIE

W. M. w dniu 20 września 2016 roku w miejscu swojego zamieszkania w miejscowości S. 64A, gm. C., działając wspólnie i w porozumieniu ze Z. M., przechowywała wyroby akcyzowe w postaci suszu tytoniowego o łącznej wadze 40,90 kg bez nazwy i znaków skarbowych akcyzy stanowiące przedmiot czynu zabronionego z art. 63 § 7 k.k.s. na których ciążyła należność podatku akcyzowego na rzecz Skarbu Państwa w kwocie 18.758,00 zł.

Z. M. w dniu 20 września 2016 roku, w miejscu swojego zamieszkania w miejscowości S. 64A, gm. C., działając wspólnie i w porozumieniu z W. M. przechowywał wyroby akcyzowe w postaci suszu tytoniowego o łącznej wadze 40,90 kg bez nazwy i znaków skarbowych akcyzy stanowiące przedmiot czynu zabronionego z art. 63 § 7 k.k.s. na których ciążyła należność podatku akcyzowego na rzecz Skarbu Państwa w kwocie 18.758,00 zł.

dowód: wyjaśnienia oskarżonego Z. M. – k. 13- 15 akt, wyjaśnienia oskarżonej W. M.- k. 19- 20v, 48v, protokół zatrzymania k. 2- 6, notatka urzędowa- k. 1b, 25, 26, obliczenie wartości i kwot należności publicznoprawnych ciążących na zajętym suszu tytoniowym- k. 8- 9

Z. M. ma 56 lat, jest ojcem dwójki dorosłych dzieci, z zawodu rolnik, prowadzi gospodarstwo rolne o areale około 2 ha, pracuje zarobkowo, osiąga dochód w wysokości 1000,- zł, nie figuruje w kartotece karnej Krajowego Rejestru Karnego.

W. M. ma 51 lat jest matką dwójki dorosłych dzieci, z zawodu sprzedawca, prowadzi gospodarstwo rolne o areale około 2 ha, nie pracuje zarobkowo, nie figuruje w kartotece karnej Krajowego Rejestru Karnego.

Oboje oskarżeni przyznali się do popełnienia zarzucanego im czynu i złożyli wyjaśnienia korespondujące z ustalonym stanem faktycznym.

dowód: wyjaśnienia oskarżonego – k. 13- 14v akt, wyjaśnienia oskarżonej- k. 19- 20v, 48v, karta karna –k. 29, 30 akt

Ustalając stan faktyczny Sąd oparł się na treści zgromadzonych w aktach sprawy dokumentów, które zostały wystawione przez osoby do tego upoważnione, z zachowaniem stosownych procedur oraz wyjaśnieniach oskarżonych, którzy przyznali się do winy.

Na podstawie poczynionych ustaleń Sąd uznał, zatem oskarżonych za winnych popełnienia zarzucanych im czynów, podzielając w tym zakresie zaproponowaną przez oskarżyciela kwalifikację prawną. Uznając oskarżonych za winnych popełnienia przestępstw skarbowych z art. 65 § 3 k.k.s. Sąd wymierzył każdemu z nich karę 20 (dwudziestu) stawek dziennych grzywny, ustalając równowartość jednej stawki dziennej na kwotę 70,- zł (siedemdziesiąt). Na podstawie art. 65 § 3 k.k.s. w zw. z art. 30 § 2 k.k.s. i art. 29 pkt. 1 k.k.s. orzekał wobec oskarżonych środek karny w postaci przepadku na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych w postaci suszu tytoniowego o wadze 40,90 kg bez nazwy i znaków skarbowych akcyzy zapakowanego w 10 workach, przechowywanego w magazynie U. C. w T., oraz na podstawie art. 31 § 6 k.k.s. zarządził ich zniszczenie. Sąd zwolnił oskarżonych od obowiązku uiszczenia opłaty sądowej, zaś wydatkami postępowania obciąża Skarb Państwa.

Dla przestępstwa przypisanego oskarżonym ustawodawca przewidział zagrożenie karą grzywny w wysokości do 720 stawek dziennych. Zgodnie z treścią art. 23 § 1 k.k.s. Sąd mógł wymierzyć oskarżonym karę grzywny poczynając od 10 stawek dziennych. Przypomnieć należy, że ustalanie wysokości kary grzywny na gruncie Kodeksu karnego skarbowego następuje dwuetapowo. W pierwszej kolejności Sąd ustala liczbę stawek dziennych grzywny, by w etapie kolejnym wskazać wysokość jednej stawki. Ustalenie liczby stawek dziennych grzywny następuje w oparciu o dyrektywy wymiaru kary wskazane w art. 12 i 13 k.k.s. Do wspomnianych dyrektyw ustawodawca zaliczył stopień winy sprawcy, stopień społecznej szkodliwości jego czynu, cele zapobiegawcze i wychowawcze, potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw czynu zabronionego, rodzaj i stopień naruszenia ciążącego na sprawcy obowiązku finansowego, motywację sprawcy i sposób zachowania się, właściwości i warunki osobiste, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie po jego popełnieniu, w szczególności, czy sprawca czynił starania o zapobieżenie uszczupleniu należności publicznoprawnej lub ją wyrównał. Wymierzając oskarżonemu karę Sąd uwzględnił w szczególności, że oskarżeni nie byli uprzednio karani oraz fakt przyznania się obojga do winy.

Karą odpowiednią uwzględniającą w należyty sposób okoliczności czynu oskarżonych, jego wagę, jak też realizującą cele wychowawcze i prewencyjne będzie dla oskarżonych kara po 20 stawek dziennych.

Ustalenie wysokości stawki dziennej nastąpić winno w oparciu o wysokość dochodów sprawcy, jego warunki osobiste i rodzinne, stosunki majątkowe i możliwości zarobkowe. Należy mieć na względzie, że jedna stawka dzienna grzywny nie może być niższa od jednej trzydziestej wysokości minimalnego wynagrodzenia i nie może przekraczać jej czterystukrotności. Zauważyć należy, że oskarżeni znajdują się w trudnej sytuacji finansowej, oskarżona jest osobą bezrobotną, oskarżony utrzymuje się z pracy zarobkowej- uzyskuje wynagrodzenie w wysokości ok. 1.000,- zł. Równowartość stawki dziennej grzywny oznaczono na kwotę 70,- zł- nieznacznie wyższą od ustawowego minimum (1/30 z kwoty 2.000,- zł, tj. 66,67 zł).

Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności, stwierdzić należy, że ustalony przez Sąd wymiar orzeczonej kary grzywny jest adekwatny do wagi popełnionego czynu oraz uwzględnia, zgodnie z dyrektywami indywidualizacji kary, okoliczności dotyczące oskarżonych.

Na mocy rt. 65 § 3 k.k.s. w zw. z art. 30 § 2 k.k.s. i art. 29 pkt. 1 k.k.s. Sąd zdecydował o orzeczeniu przepadku dowodów rzeczowych oraz na podstawie art. 31 § 6 k.k.s. zarządził ich zniszczenie.

O kosztach sądowych orzeczono na podstawie art. 626 § 1 k.p.k. w zw. z art. 624 § 1 k.p.k. w zw. art. 113 § 1 kks i art. 17 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. z 1983 r. Nr 49, poz. 223 ze zm.). Sąd uznał, iż sytuacja materialna oskarżonych uprawnia do skorzystania z możliwości odstąpienia przez Sąd od obciążania oskarżonych opłatą sądową oraz wydatkami postępowania.

C., dn. 22 marca 2017 roku