Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 lutego 2017r.

Sąd Okręgowy w Koninie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący : SSO Agata Wilczewska

Protokolant : st. sekr. sąd. Arleta Wiśniewska

przy udziale Krystyny Kasprzak Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Koninie

po rozpoznaniu w dniu 10 lutego 2017r.

sprawy K. N.

skazanego z art.279§1k.k. w zw. z art.64§2k.k. i innych

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę skazanego

od wyroku łącznego Sądu Rejonowego w Koninie

z dnia 4 października 2016r. sygn. akt II K 496/16

I.  Utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok.

II.  Zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. A. Ł. kwotę 147,60zł (w tym VAT) tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skazanemu z urzędu w postępowaniu odwoławczym.

III.  Zwalnia skazanego w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa wydatków za postępowanie odwoławcze.

Agata Wilczewska

Sygn. akt: II Ka 332/16

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Koninie w sprawie II K 496/16, wydając wobec K. N. w dniu 4 października 2016 r. wyrok łączny ustalił, że był on skazany następującymi wyrokami:

1.  nakazem karnym Sądu Rejonowego w Koninie z dnia 03 marca 2000 r.,
w sprawie o sygn. akt II K 119/00, za przestępstwo z art. 279 § 1 k.k. w zw.
z art. 283 k.k., popełnione w dniu 27 listopada 1999 r., na karę 12 miesięcy ograniczenia wolności polegającą na wykonywaniu nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym; nadto zobowiązano skazanego do naprawienia szkody w terminie 1 roku od uprawomocnienia się nakazu; skazany wykonał orzeczoną karę w styczniu 2001 r.,

2.  wyrokiem Sądu Rejonowego w Koninie z dnia 18 października 2000 r.,
w sprawie o sygn. akt II K 848/00, za przestępstwo z art. 278 § 1 k.k., popełnione w dniu 16 lipca 2000 r., na karę 1 roku pozbawienia wolności
z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 4 lat oraz grzywnę w liczbie 50 stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 10 zł; nadto w okresie próby oddano skazanego pod dozór kuratora sądowego; postanowieniem z dnia 6 grudnia 2002 r. w sprawie o sygn. akt II Ko 560/02 Sąd Rejonowy w Koninie zarządził wykonanie w/w kary, którą skazany odbył,

3.  wyrokiem Sądu Rejonowego w Koninie z dnia 8 grudnia 2000 r., w sprawie
o sygn. akt II K 941/00, za ciąg przestępstw z art. 279 § 1 k.k. oraz z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k., popełnionych w okresie od 29 lipca 2000 r. do 28 sierpnia 2000 r. na karę 2 lat pozbawienia wolności, za ciąg przestępstw
z art. 278 § 1 k.k., popełnionych w kwietniu 2000 r. i sierpniu 2000 r., na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności; wymierzono karę łączną 2 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności, na poczet której zaliczono okres tymczasowego aresztowania skazanego od dnia 29 sierpnia 2000 r. do dnia zwolnienia; skazany odbył karę w okresie od: 29 sierpnia 2000 r. do 13 grudnia 2000 r., od 9 maja 2001 r. do 3 lutego 2003 r. i od 3 lutego 2004 r. do 22 kwietnia 2004 r.,

4.  wyrokiem Sądu Rejonowego w Koninie z dnia 18 grudnia 2001 r., w sprawie o sygn. akt II K 524/01, za przestępstwo z art. 279 § 1 k.k. popełnione w dniu 26 grudnia 2000r., na karę 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności, za ciąg przestępstw z art. 279 § 1 k.k., popełnionych w okresie od 17 grudnia 2000 r. do 6 stycznia 2001 r., na karę 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności, za ciąg przestępstw z art. 278 § 1 k.k., popełnionych w okresie od 22 grudnia 2000 r. do 10 stycznia 2001 r., na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności; wymierzono karę łączną 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, na poczet której zaliczono skazanemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności od dnia 12 stycznia 2001 r. do dnia 09 maja 2001 r.; skazany odbył w/w karę w okresie od 12 stycznia 2001 r. do 24 grudnia 2001 r. i od 9 stycznia 2002 r. do 28 lipca 2002 r.,

wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Koninie z dnia 12 marca 2003 r.,
w sprawie o sygn. akt II K 1246/02 połączono kary pozbawienia wolności orzeczone wobec skazanego w sprawach o sygn. akt II K 848/00 i II K 941/00
i wymierzono skazanemu karę łączną 2 lat i 9 miesięcy pozbawienia wolności, nadto umorzono postępowanie w przedmiocie wydania wyroku łącznego
w sprawie o sygn. akt II K 524/01; skazany odbył w/w karę w okresie od 29 sierpnia 2000 r. do 13 grudnia 2000 r., od 28 lipca 2002 r. do 17 grudnia 2003 r. i od 28 listopada 2005 r. do 23 grudnia 2006 r.,

5.  wyrokiem Sądu Rejonowego w Koninie z dnia 22 marca 2005 r., w sprawie
o sygn. akt II K 459/04, za ciąg przestępstw z art. 279 §1k.k., popełnionych
w okresie od 23 marca 2004 r. do 19 kwietnia 2004 r., na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, za ciąg przestępstw z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k., popełnionych w okresie od 31 marca 2004r. do 7 kwietnia 2004 r. na karę 1 roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności; wymierzono karę łączną 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, na poczet której zaliczono okres tymczasowego aresztowania od dnia 21 kwietnia 2004 r. do dnia zwolnienia; nadto zasądzono od skazanego solidarnie z pozostałymi skazanymi odszkodowanie w trybie art. 415 § 4 k.p.k.; orzeczoną karę skazany odbył
w okresie od 21 kwietnia 2004 r. do 23 marca 2005 r. i od 23 grudnia 2006 r. do 22 lipca 2008 r.,

6.  wyrokiem Sądu Rejonowego w Koninie z dnia 23 stycznia 2007 r., w sprawie
o sygn. akt II K 509/05, za przestępstwo z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 280 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k., popełnione w nocy z 24 na 25 września 2005 r., na karę 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, za ciąg przestępstw z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 282 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k., popełnionych w dniu 28 września 2005 r., na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz za przestępstwo z art. 281 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k., popełnione w dniu 28 września 2005 r., na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności; orzeczono karę łączną 4 lat pozbawienia wolności, na poczet której zaliczono okres tymczasowego aresztowania od dnia 3 października 2005 r. do dnia 28 listopada 2005 r.; skazany odbył w/w karę w okresie od: 3 października 2005 r. do 28 listopada 2005 r. i od 22 lipca 2008 r. do 26 maja 2012 r. kiedy to został warunkowo przedterminowo zwolniony (art. 168 k.k.w.),

7.  wyrokiem Sądu Rejonowego w Koninie z dnia 29 czerwca 2015 r. w sprawie
o sygn. akt II K 244/13, za ciąg dwóch przestępstw z art. 279 § 1 k.k. w zw.
z art. 64 § 2 k.k., popełnionych w dniu 31 sierpnia 2012 r., na karę 1 roku i 10 miesięcy pozbawienia wolności, za przestępstwo z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. i art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.
w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k., popełnione w dniu 31 sierpnia 2012 r., na karę 1 roku i 10 miesięcy pozbawienia wolności; wymierzono karę łączną 2 lat i 10 miesięcy pozbawienia wolności, na poczet której zaliczono skazanemu okres zatrzymania i tymczasowego aresztowania od dnia 3 stycznia 2013 r. do dnia 18 czerwca 2013 r.; skazany będzie obywał w/w karę w okresie od 5 lutego 2021 r. do 13 kwietnia 2023 r., na poczet kary zaliczono okres od 2 stycznia 2013 r. do 26 lutego 2013 r. i od 12 maja 2013 r. do 3 lipca 2013 r.,

8.  wyrokiem Sądu Rejonowego w Koninie z dnia 15 marca 2016 r. w sprawie
o sygn. akt II K 1515/15 za przestępstwo z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k., popełnione w dniu 5 lipca 2015 r., na karę 1 roku pozbawienia wolności, za przestępstwo z art. 13 § 2 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k. i art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k., popełnione w dniu 5 lipca 2015 r., na karę 1 roku pozbawienia wolności oraz za przestępstwo z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, popełnione
w dniu 5 lipca 2015 r., na karę 5 miesięcy pozbawienia wolności; wymierzono karę łączną 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności; nadto zasądzono obowiązek naprawienia szkody na podstawie art. 46 § 1 k.k.; orzeczoną karę skazany będzie odbywał w okresie od 10 czerwca 2018 r. do 7 grudnia 2019 r.,

9.  wyrokiem Sądu Rejonowego w Koninie z dnia 5 maja 2016 r. w sprawie
o sygn. akt II K 88/16, za przestępstwo z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k., popełnione w dniu 31 października 2015 r., na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności, którą skazany będzie odbywał w okresie od 7 grudnia 2019 r. do 3 sierpnia 2020 r.,

10.  wyrokiem Sądu Rejonowego w Koninie z dnia 24 maja 2016 r., w sprawie
o sygn. akt II K 315/16, za przestępstwo z art. 278 § 3 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k., popełnione w dniu 9 października 2015 r., na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności; nadto orzeczono obowiązek naprawienia szkody na podstawie art. 46 § 1 k.k.; orzeczoną karę skazany będzie odbywał w okresie od 3 sierpnia 2020 r. do 30 stycznia 2021 r.,

11.  wyrokiem Sądu Rejonowego w Koninie z dnia 28 czerwca 2016 r., w sprawie
o sygn. akt II K 1320/15, za przestępstwo z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k., popełnione w dniu 14 września 2015 r., na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności, którą skazany będzie odbywał w okresie od 30 stycznia 2021 r. do 27 września 2021 r.

Wyżej wymienionym wyrokiem Sąd Rejonowy na podstawie art. 85 § 1 i 2 k.k., art. 85a k.k. i art. 86 § 1 k.k. w zw. z art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r.
o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2015 r., poz. 396) połączył kary pozbawienia wolności orzeczone wobec K. N.
w sprawach Sądu Rejonowego w Koninie o sygn. II K 244/13, II K 1515/15, II K 88/16, II K 315/16 oraz II K 1320/15 i wymierzył skazanemu karę łączną 5 lat pozbawienia wolności.

Na podstawie art. 577 k.p.k. na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności Sąd zaliczył skazanemu okres zatrzymania i tymczasowego aresztowania
w sprawie o sygn. akt II K 244/13 od dnia 3 stycznia 2013 r. do dnia 18 czerwca 2013r.

Nadto Sąd na podstawie art. 572 k.p.k. w zw. z art. 85 § 1 i 2 k.k. w zw. z art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2015 r., poz. 396), w pozostałej części postępowanie w przedmiocie wyroku łącznego umorzył.

Apelację od powyższego wyroku wniósł obrońca skazanego K. N. zaskarżając go w zakresie wymierzonej kary łącznej. Na podstawie art. 438 pkt. 4 k.p.k. orzeczeniu zarzucił rażącą niewspółmierność wymierzonej kary łącznej
w wymiarze 5 lat pozbawienia wolności, podczas gdy z okoliczności przedmiotowej sprawy wynika, że również wymierzona skazanemu kara w niższym wymiarze wypełniłaby w całości wymogi zarówno prewencji indywidualnej jak i generalnej.

Stawiając ten zarzut obrońca wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku
i wymierzenie skazanemu kary w wymiarze najwyższej kary jednostkowej tj. 2 lat i 10 miesięcy pozbawienia wolności, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku
i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

Sąd odwoławczy zważył, co następuje:

Wniesiona apelacja okazała się niezasadna. Wprawdzie skarżący kwestionuje jedynie wymiar orzeczonej kary, tym niemniej Sąd odwoławczy krótko odniesie się do przepisów zastosowanych przez Sąd I instancji.

Jak słusznie zauważył Sąd Rejonowy z dniem 1 lipca 2015 r. weszła w życie nowelizacja kodeksu karnego wprowadzająca nowe zasady łączenia kar. Zgodnie z art. 19 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw przepisów rozdziału IX ustawy (kodeksu karnego, odnoszących się do zbiegu przestępstw oraz łączenia kar i środków karnych) nie stosuje się do kar prawomocnie orzeczonych przed dniem wejścia w życie ustawy, chyba że zachodzi potrzeba orzeczenia kary łącznej w związku z prawomocnym skazaniem po dniu wejścia w życia niniejszej ustawy. W realiach niniejszej sprawy podkreślić należy, iż wyrok w sprawie II K 244/13 uprawomocnił się po dniu 1 lipca 2015 r. zaś
w sprawach II K 1515/15, II K 88/16, II K 315/16 oraz II K 1320/15 wyroki zapadły już po tej dacie. Zastosowanie w przedmiotowej sprawie mogły zatem znaleźć przepisy art. 85 k.k. i n. w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 20 lutego 2015 r.
o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U z 2015 r., poz. 396) – art. 19 ust. 1 w/w ustawy. Należy przy tym zauważyć, że znowelizowane przepisy umożliwiają wymierzenie kary łącznej poprzez połączenie wcześniej orzeczonych wobec skazanego kar łącznych (art. 85 § 1 k.k.), a takie zostały orzeczone w sprawach II K 244/13 i II K 1515/15. Już choćby ta okoliczność powoduje, że nowe przepisy pozostają dla skazanego względniejsze aniżeli wcześniej obowiązujące przepisy rozdziału IX kodeksu karnego i słusznie znalazły zastosowanie w przedmiotowej sprawie.

Za zastosowaniem znowelizowanych przepisów przemawiał jeszcze jeden argument nie wskazany przez Sąd Rejonowy. Jak już wskazano powyżej, zgodnie
z art. 19 ust. 1 ustawy zmieniającej przepisy rozdziału IX kodeksu karnego w nowym brzmieniu mogą znaleźć zastosowanie do kar prawomocnie orzeczonych przed 1 lipca 2015 r. tylko wtedy, „gdy zachodzi potrzeba” orzeczenia kary łącznej w związku
z prawomocnym skazaniem po tym dniu. Co jednak ważne, oceny czy potrzeba taka zachodzi dokonywać należy w oparciu o przepisy rozdziału IX Kodeksu karnego
w nowym brzemieniu (u. post. SN z 27.01.2017 r., V KK 315/16, Legalis 1559960). Stosując natomiast te przepisy do przedmiotowej sprawy dochodzi się do wniosku, że połączeniu podlegają wyłącznie wyroki, które zapadły już po dniu 1 lipca 2015 r. (II K 1515/15, II K 88/16, II K 315/16, II K 1320/15) jak i wyrok, który uprawomocnił się po w/w dacie (II K 244/13). Nie podlegają zaś łączeniu żadne kary lub kary łączne orzeczone wyrokami, które zapadły i uprawomocniły się przed tym dniem. W tym stanie rzeczy analiza wyroków, które zapadły wobec K. N. winna opierać się na przepisach rozdziału IX kodeksu karnego w brzmieniu obowiązującym po 1 lipca 2015 roku.

Zgodnie z aktualnym brzmieniem art. 85 § 1 k.k. jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu, sąd orzeka karę łączną. Z kolei § 2 tego artykułu stanowi, iż podstawą orzeczenia kary łącznej są wymierzone i podlegające wykonaniu,
z zastrzeżeniem art. 89 k.k., w całości lub w części kary lub kary łączne za przestępstwa, o których mowa w § 1.

Sąd I instancji kierując się powyższymi przepisami prawidłowo orzekł, iż
w niniejszej sprawie połączeniu podlegają kary pozbawienia wolności oraz kary łączne pozbawienia wolności orzeczone wyrokami Sądu Rejonowego w Koninie:
z dnia 29 czerwca 2015 r. w sprawie II K 244/13, z dnia 15 marca 2016 r. w sprawie II K 1515/15, z dnia 5 maja 2016 r. w sprawie II K 88/16, z dnia 24 maja 2016 r.
w sprawie II K 315/16 oraz z dnia 28 czerwca 2016 r. w sprawie II K 1320/15.

Dokonana przez Sąd I instancji analiza konfiguracji wyroków podlegających połączeniu w myśl art. 85 k.k. w brzmieniu obowiązującym od 1 lipca 2015 r. była poprawna, czego zresztą w żaden sposób skarżący nie kwestionuje. Na zasadność takiego rozstrzygnięcia, czego również nie kwestionuje apelujący wskazuje tak rodzaj wymierzonych kar jak i fakt, iż w dniu wyrokowania przez Sąd Rejonowy podlegały one wykonaniu w całości lub w części. Sąd odwoławczy w pełni podziela argumenty zawarte w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku i stwierdza, że Sąd I instancji
w żadnym wypadku nie dopuścił się naruszenia przepisu art. 85 k.k. Sąd Okręgowy
w pełni podzielił również stanowisko Sądu Rejonowego co do umorzenia postępowania w zakresie objęcia wyrokiem łącznym pozostałych skazań K. N.. Także w tym zakresie Sąd I instancji nie dopuścił się żadnego uchybienia.

Odnosząc się do podniesionego przez skarżącego zarzutu rażącej surowości kary wskazać należy, iż jest on tylko wówczas zasadny, gdy na podstawie ujawnionych okoliczności, które powinny mieć zasadniczy wpływ na jej wymiar, można uznać, że zachodzi wyraźna różnica pomiędzy karą wymierzoną przez Sąd I instancji a karą, jaką należałoby wymierzyć w następstwie prawidłowego zastosowania dyrektyw wymiaru kary oraz zasad ukształtowanych przez orzecznictwo sądów. Nie chodzi przy tym o każdą ewentualną różnicę co do jej wymiaru, ale o różnicę ocen tak zasadniczej natury, iż karę dotychczas wymierzoną nazwać można byłoby – również w potocznym znaczeniu tego słowa – rażąco niewspółmierną, to jest niewspółmierną w stopniu nie dającym się wręcz zaakceptować (wyr. SN z 02.02.1995 r., II KRN 198/94, OSNPP 6/1995, poz. 18).

Granice kary łącznej określa art. 86 § 1 k.k. zgodnie z którym sąd wymierza karę łączną w granicach od najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy, nie przekraczając jednak 810 stawek dziennych grzywny, 2 lat ograniczenia wolności albo 20 lat pozbawienia wolności. Orzekając karę łączną, sąd bierze pod uwagę przede wszystkim cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa – art. 85a k.k. Zwrot „przede wszystkim” użyty w w/w przepisie wskazuje jednak, że okoliczności w nim wymienione nie stanowią katalogu zamkniętego. Wymiar kary łącznej winien być zatem określany także relacjami zachodzącymi pomiędzy prawomocnie osądzonymi czynami. Relacje te sprowadzają się do określenia, jak bliski związek przedmiotowo – podmiotowy łączy te czyny. Im bliższe są te relacje, tym bardziej wyrok łączny powinien być zbliżony do dopuszczalnego minimum, uwarunkowanego wysokością kar orzeczonych za przestępstwa objęte tym wyrokiem, im związek ten luźniejszy, tym przeważać powinno kumulowanie poszczególnych kar (wyr. SN z 25.10.1983 r., IV KR 213/83, OSNKW z 1984 r., z. 5-6, poz. 65). Przez związek przedmiotowo – podmiotowy należy zaś rozumieć podobieństwo rodzajowe zbiegających się przestępstw, motywację oraz czas i miejsce popełnienia każdego z nich.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy stwierdzić należy, że skazany popełnił poszczególne czyny, stanowiące podstawę wyroku łącznego, na stosunkowo długiej przestrzeni czasowej albowiem przestępstwa popełniał w okresie od 31 sierpnia 2012 r. (II K 244/13) do 31 października 2015 r. (II K 88/16). Sąd odwoławczy dostrzega natomiast, że wszystkie skierowane zostały przeciwko mieniu.

Wyznaczany przy zastosowaniu w/w przepisów dolny i górny próg kary łącznej, odnośnie zbiegu przestępstw co do kar orzeczonych w sprawach II K 244/13, II K 1515/15, II K 88/16, II K 315/16 oraz II K 1320/15 wynosił od 2 lat i 10 miesięcy pozbawienia wolności do 6 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności. Przeprowadzony przez Sąd Rejonowy dowód z aktualnej opinii o skazanym, odbywającym karę pozbawienia wolności, pozwolił Sądowi orzekającemu zorientować się jak przebiega proces jego resocjalizacji, co ma istotne znaczenie przy określeniu wymiaru kary łącznej. Sąd Rejonowy dostrzegł, że jest ona dla skazanego umiarkowanie korzystna. Dotychczasowe zachowanie skazanego w warunkach zakładu karnego nie wymagało kar dyscyplinarnych ale też nie było nagradzane.

W ocenie Sądu Okręgowego, Sąd Rejonowy odnośnie kary łącznej orzeczonej w pkt. I wyroku zasadnie uznał, że brak jest podstaw do wzięcia pod uwagę najbardziej rygorystycznego dla skazanego modelu, tj. kumulacji, ani też najbardziej korzystnego dla skazanego systemu absorpcji, słusznie w tej sytuacji stosując zasadę asperacji. Szczególną uwagę zwrócić bowiem należy na wcześniejszą karalność skazanego. Pomimo wymierzania coraz surowszych kar K. N. nie zmienił swojego zachowania. Cele zapobiegawcze i wychowawcze o których stanowi art. 85a k.k. w przedmiotowej sprawie winny być zatem rozważane ze szczególną uwagą.
W tej sytuacji umiarkowanie bliski związek przedmiotowo – podmiotowy wynikający z faktu, iż czyny K. N. skierowane były przeciwko mieniu, nie mógł mieć decydującego znaczenia. Wymierzenie zatem kary łącznej 5 lat pozbawienia wolności uwzględnia w należyty sposób dotychczasową karalność skazanego, jego obecną postawę w zakładzie karnym, a także, choć w mniejszym stopniu, związek pomiędzy popełnionymi przez skazanego przestępstwami.

Mając na względzie wszystkie przedstawione powyżej okoliczności, Sąd odwoławczy – nie znajdując uchybień określonych w art. 439 k.p.k. ani art. 440 k.p.k., podlegających uwzględnieniu z urzędu i powodujących konieczność zmiany bądź uchylenia zaskarżonego rozstrzygnięcia – na podstawie art. 437 § 1 k.p.k. orzekł jak w wyroku.

O kosztach sądowych związanych z postępowaniem odwoławczym Sąd odwoławczy orzekł na podstawie art. 624 k.p.k. uznając, że poniesienie kosztów sądowych byłoby dla skazanego zbyt uciążliwe ze względu na jego obecną sytuację osobistą i majątkową.

Nadto Sąd Okręgowy na podstawie § 4 ust. 1 i 3, § 17 ust. 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata
z urzędu (Dz. U. z 2016 r., poz. 1714) zasądził na rzecz adwokat A. Ł. kwotę 147,60 zł tytułem obrony wykonywanej z urzędu w postępowaniu odwoławczym.

Agata Wilczewska