Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 lutego 2017 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 2 lutego 2017 r. w Gliwicach

na rozprawie

sprawy Z. G.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

o prawo do emerytury

na skutek

odwołania Z. G.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

z dnia 27 października 2016 r. nr (...)

1.  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje Z. G. prawo do emerytury, poczynając od dnia 16 października 2016r.;

2.  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. na rzecz Z. G. kwotę 180zł (słownie sto osiemdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

(-) SSO Grzegorz Tyrka

Sygn. akt VIII U 2256/16

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 27 października 2016r. organ rentowy Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. odmówił ubezpieczonemu Z. G. ( G. ) prawa do emerytury na podstawie art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach
i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz § 4 rozporządzenia Rady Ministrów
z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, gdyż ubezpieczony
nie udowodnił na dzień 1 stycznia 1999r. wymaganego 15 – letniego okresu pracy
w szczególnych warunkach, wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, a jedynie 6 miesięcy.

Organ rentowy wskazał, iż do pracy w warunkach szczególnych nie uwzględnił okresów zatrudnienia ubezpieczonego:

- od dnia 24 czerwca 1974r. do dnia 26 października 1977r. i od dnia 5 listopada 1979r.
do dnia 31 marca 1991r. na stanowisku elektromontera instalacji elektrycznych, gdyż
ze świadectwa wykonywania pracy w warunkach szczególnych z dnia 12 października 2016r. wynika, iż w trakcie zatrudnienia w Zakładach (...) w C. ubezpieczony wykonywał prace z wykazu A działu II w/w rozporządzenia, to jest prace przy wytwarzaniu i przesyłaniu energii elektrycznej i cieplnej, tymczasem zakład pracy funkcjonował w branży przemysłu chemicznego,

- od dnia 1 października 1991r. do dnia 31 grudnia 1998r., gdyż z przedłożonego świadectwa wykonywania pracy w szczególnych warunkach z dnia 29 sierpnia 2016r. wynika, że w okresie tym ubezpieczony nie tylko wykonywał prace elektromontera, ale również nadzorował i kontrolował proces pracy, gdzie byli zatrudnieni pracownicy wykonujący pracę w szczególnych warunkach; do okresów pracy wykonywanej w szczególnych warunkach stale i w pełnym wymiarze czasu pracy można zaliczyć okresy pracy równolegle na kilku stanowiskach pracy, jednak pod warunkiem, że praca na każdym z tych stanowisk odpowiada ściśle jednemu z rodzajów pracy wymienionej odrębnie w wykazie resortowym – w tym samym dziale, lecz pod inną pozycją; praca elektromontera została wymieniona w dziale IV wykazu A natomiast praca mistrza została ujęta w dziale XIV, a zatem nie została spełniona przesłanka pracy wykonywanej równolegle na kilku stanowiskach pracy wymienionych w tym samym dziale, lecz pod inną pozycją.

Ubezpieczony w odwołaniu od decyzji domagał się jej zmiany i przyznania prawa
do emerytury z tytułu pracy w warunkach szczególnych oraz złożył wniosek o zasądzenie
od organu rentowego kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu ubezpieczony podniósł, iż posiada wymagany okres pracy
w warunkach szczególnych, gdy pracę taką wykonywał również w w/w okresach zatrudnienia nie uznanych przez organ rentowy. W szczególności wskazał, iż na stanowisku elektromontera od dnia 24 czerwca 1974r. do dnia 26 października 1977r. oraz od dnia 5 listopada 1979r. do dnia 30 marca 1991r. wykonywał czynności na wydziałach produkcji karbidu, wydziale sortowni karbidu, wydziale azotniaku, amoniaku, soli, kwasów i ługów, metanolu. Prace polegały na montażu nowych instalacji elektrycznych, siły, sterowania, automatyki, jak również bieżących naprawach i konserwacji urządzeń elektrycznych w stałej ekspozycji na oddziaływanie czynników szkodliwych używanych w procesie produkcyjnym.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podtrzymując stanowisko zawarte w zaskarżonej decyzji. Jednocześnie organ rentowy wskazał, iż do pracy w warunkach szczególnych uwzględnił ubezpieczonemu okres jego zatrudnienia od dnia 1 kwietnia 1991r. do dnia 30 września 1991r.

Rozpoznając sprawę Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Ubezpieczony Z. G. w dniu 16 października 2016r. ukończył 60 lat życia,
nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego, na dzień 1 stycznia 1999r. udowodnił 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych.

Wniosek o przyznanie prawa do emerytury ubezpieczony złożył w dniu 15 września 2016r. i został on rozpoznany decyzją zaskarżoną omówioną na wstępie.

Ubezpieczony był zatrudniony w Zakładach (...)
w C. w pełnym wymiarze czasu pracy od dnia 1 września 1971r. do dnia 30 września 1991r. na stanowiskach:

- od dnia 1 września 1971r. do dnia 23 czerwca 1974r. – ucznia,

- od dnia 24 czerwca 1974r. do dnia 26 października 1977r. oraz od dnia 5 listopada 1979r. do dnia 31 marca 1991r. – elektromontera instalacji elektrycznych,

- od dnia 1 kwietnia 1991r. do dnia 30 września 1991r. – mistrza remontów.

Podczas tego zatrudnienia w okresie od dnia 27 października 1977r. do dnia
16 października 1979r. ubezpieczony odbywał zasadniczą służbę wojskową i po jej zakończeniu powrócił do pracy w dniu 5 listopada 1979r.

W świadectwie wykonywania pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze z dnia 12 października 2016r. zakład pracy wskazał, iż ubezpieczony stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał pracę w warunkach szczególnych:

- od dnia 24 czerwca 1974r. do dnia 26 października 1977r. oraz od dnia 5 listopada 1979r. do dnia 31 marca 1991r. – „ przy wytwarzaniu i przesyłaniu energii elektrycznej
i cieplnej oraz przy montażu i eksploatacji urządzeń elektroenergetycznych i cieplnych ”
na stanowisku elektromontera instalacji elektrycznych wymienionym w wykazie A dziale
II poz.1 i pkt 9 wykazu stanowiącego załącznik nr 1 do zarządzenia Ministra Przemysłu Chemicznego i Lekkiego nr 7 z dnia 7 lipca 1987r.,

- od dnia 1 kwietnia 1991r. do dnia 30 września 1991r. – „ kontrola międzyoperacyjna, kontrola jakości produkcji i usług oraz dozór inżynieryjno – techniczny na oddziałach i wydziałach, w których jako podstawowe wykonywane są prace wymienione w wykazie ” na stanowisku mistrza remontów wymienionym w w/w wykazie A dziale XIV poz.24 pkt 1.

Zakłady (...) zajmują się produkcją nawozów sztucznych głównie dla rolnictwa, wytwarzanych na bazie azotu, karbidu. Zakłady te w okresach spornych dzieliły się na różne wydziały produkcyjne, między innymi wydział soli i kwasów, karbidu, azotniaku, amoniaku.

Ubezpieczony w okresach od dnia 24 czerwca 1974r. do dnia 26 października 1977r. i od dnia 5 listopada 1979r. do dnia 31 marca 1991r., a więc bezpośrednio przed pójściem do wojska i po powrocie do zakładu po zakończeniu służby wojskowej pracował
na stanowisku elektromontera instalacji elektrycznych na Wydziale Elektrycznym do Spraw Remontów. Wydział ten zajmował się wykonywaniem remontów i konserwacji urządzeń elektrycznych i elektroenergetycznych, transformatorów, rozdzielni na poszczególnych wydziałach produkcyjnych. Zatrudniał około 100 osób. Ubezpieczony faktycznie przez całą dniówkę roboczą pracował bezpośrednio na halach poszczególnych wydziałów produkcyjnych dokonując remontów i konserwacji znajdujących się tam urządzeń elektrycznych i energetycznych takich jak np. suwnice, pociągarki, piece karbidowe, urządzenia sterownicze, taśmociągi, przenośniki, a także transformatory i rozdzielnie, które znajdowały się na halach. Prace te ubezpieczony wykonywał, gdy pozostałe urządzenia na danej hali służące do produkcji były w ruchu. W okresie od dnia 1 kwietnia 1991r. do dnia 30 września 1991r. ubezpieczony na stanowisku mistrza wykonywał taką samą pracę co wcześniej, a dodatkowo koordynował pracę podległej mu czteroosobowej brygady.

Pracę opisaną powyżej ubezpieczony świadczył faktycznie stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Był narażony na szkodliwe czynniki pochodzące z produkcji, zapylenie, wysoką temperaturę. Z tytułu wykonywania takiej pracy przysługiwał
mu dodatkowy urlop profilaktyczny, otrzymywał także cukier i mleko.

Pracę taką ubezpieczony wykonywał ( na wydziałach produkcyjnych Zakładów (...) ) również w dalszym okresie zatrudnienia od dnia 1 października 1991r.
w Przedsiębiorstwie Usługowo – Produkcyjno – Handlowym (...) Sp. z o.o.
w C. zajmując stanowisko mistrza/ elektromontera. Na stanowisku tym ubezpieczony pracował do dnia 31 stycznia 2007r., a od dnia 1 lutego 2007r. do nadal jest zatrudniony jako kierownik warsztatu/elektromonter.

(...) sporządziło dla ubezpieczonego w dniu 29 sierpnia 2016r. świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, w którym zawarło adnotację, iż ubezpieczony pracę w warunkach szczególnych stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał w okresie od dnia 1 października 1991r. do dnia 31 grudnia 1998r. na stanowisku elektromontera obwodów wtórnych zabezpieczeń i automatyki wymienionym w wykazie A dziale IV poz.2 pkt 39 wykazu stanowiącego załącznik nr 1 do zarządzenia Ministra Przemysłu Chemicznego i Lekkiego nr 7 z dnia 7 lipca 1987r.

Razem z ubezpieczonym w Zakładach (...) pracowali: K. D.
w okresie od 1972r do 30 września 1991r. na stanowisku elektromontera urządzeń akumulatorowni, H. G. w latach 1974 – 1990 na stanowiskach elektromechanika aparatury pomiarowej, elektromechanika dyżurnego wydziału karbidowni, mistrza zmianowego wydziału karbidowni i starszego mistrza karbidowni, J. P., który zajmował stanowisko Zastępcy Kierownika Wydziału Elektrycznego do Spraw Remontów
i był przełożonym ubezpieczonego, A. S. w okresie od 1972r. do dnia
30 września 1991r. na stanowisku elektromontera instalacji elektrycznych, K. W.
w latach 1971 – 1985 na stanowisku elektromontera urządzeń i aparatury rozdzielczej.

/dowód z: akt ZUS, akt osobowych ubezpieczonego, zeznań świadków K. D., H. G., J. P., A. S., K. W. oraz z zeznań ubezpieczonego/.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego Z. G. zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz.U. z 2015r., poz. 748 ze zm.) – zwanej dalej ustawą – ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku emerytalnego określonego w ust. 1a i 1b, z zastrzeżeniem art. 46, 47, 50, 50a, 50e i 184.

Zgodnie z 184 ust. 1 ustawy ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy – tj. 1 stycznia 1999r. – osiągnęli:

1) okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat - dla kobiet i 65 lat - dla mężczyzn oraz

2) okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

Zgodnie z art. 184 ust. 2 ustawy emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

Zgodnie z § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. z 1983 roku, Nr 8, poz. 43 ze zm.) – zwanego dalej rozporządzeniem – pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki: osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn oraz ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Zgodnie z § 3 rozporządzenia za okres zatrudnienia wymagany do uzyskania emerytury, zwany dalej „wymaganym okresem zatrudnienia”, uważa się okres wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, liczony łącznie z okresami równorzędnymi i zaliczanymi do okresów zatrudnienia.

Zgodnie z § 2 ust. 1 rozporządzenia okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy.

Z cytowanych norm prawnych wynika, iż odwołujący nabędzie prawo do wcześniejszej emerytury w przypadku łącznego spełnienia przesłanek:

- ukończenia wieku 60 lat,

- legitymowania się okresem ubezpieczenia w wymiarze co najmniej 25 lat, przypadającym na dzień 1 stycznia 1999r.,

- legitymowania się 15 letnim okresem pracy wykonywanej w szczególnych warunkach, przypadających na dzień 1 stycznia 1999r.,

- nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego.

W świetle utrwalonego orzecznictwa sądowego dla oceny, czy pracownik pracował
w szczególnych warunkach nie ma istotnego znaczenia nazwa zajmowanego stanowiska tylko rodzaj rzeczywiście powierzonej pracy ( por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 26 czerwca 2015r. sygn. akt III AUa 168/15 LEX nr 1761793 ). Przy czym istotnym jest, aby była to praca wymieniona w wykazach będących załącznikami do powołanego rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. W wyroku z dnia 25 lutego 2010r.
w sprawie sygn. akt II UK 218/09 Sąd Najwyższy wskazał, że określone w art. 93 ust.2 Konstytucji akty prawne, niebędące obecnie źródłem prawa - w tym zarządzenia ministrów, nie mogą być samodzielną podstawą prawną indywidualnych decyzji, jednakże akt prawny, mający swoje umocowanie w ustawie i rozporządzeniu Rady Ministrów, a ponadto nieodnoszący się do praw podmiotowych obywateli, który jest w istocie jedynie wykazem prac wykonywanych w szczególnych warunkach, nadal obowiązuje. Określone w nim skutki prawne wykonywania takich prac nie są bowiem wskazywane przez to zarządzenie, lecz stanowi o nich ustawa i utrzymane jej przepisami w mocy rozporządzenie Rady Ministrów. Wykazy resortowe mają jedynie charakter informacyjny, techniczno-porządkujący, uściślający.

Ubezpieczony Z. G. wiek emerytalny 60 lat ukończył w dniu 16 października 2016r., na dzień 1 stycznia 1999r. legitymuje się 25 - letnim okresem składkowym i nieskładkowym, nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego.

Spornym pozostawało, czy odwołujący na dzień 1 stycznia 1999r. posiada 15 - letni okres pracy wykonywanej w szczególnych warunkach.

Zdaniem Sądu przeprowadzone w sprawie postępowanie dowodowe pozwala
na zaliczenie do pracy w warunkach szczególnych spornych okresów zatrudnienia ubezpieczonego w Zakładach (...) w C. od dnia
24 czerwca 1974r. do dnia 26 października 1977r. i od dnia 5 listopada 1979r.
do dnia 31 marca 1991r., kiedy to ubezpieczony faktycznie stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał pracę wymienioną w stanowiącym załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. wykazie A dziale XIV poz.25 – „ bieżąca konserwacja agregatów i urządzeń oraz prace budowlano-montażowe i budowlano-remontowe na oddziałach będących w ruchu, w których jako podstawowe wykonywane są prace wymienione w wykazie ” w związku z wykazem A działem IV poz.8 i 9 ( 8 – „ produkcja nawozów sztucznych oraz innych wyrobów chemicznych otrzymywanych na tej samej bazie co nawozy sztuczne ”, 9 – „ produkcja karbidu ” ).

Ubezpieczony w okresach tych pracował bezpośrednio na halach poszczególnych wydziałów produkcyjnych dokonując remontów i konserwacji znajdujących się tam urządzeń elektrycznych i energetycznych jak np. suwnic, pociągarek, pieców karbidowych, urządzeń sterowniczych, taśmociągów, przenośników, a także transformatorów i rozdzielni, które znajdowały się na halach, gdy równocześnie pozostałe urządzenia były w ruchu. Wykonywał wówczas generalnie taką samą prace co w okresie późniejszym od dnia 1 kwietnia 1991r. do dnia 30 września 1991r. ( przy czym w tym okresie dodatkowo koordynował prace podległej mu brygady ), gdy okres ten organ rentowy zaliczył do pracy w warunkach szczególnych.

Okoliczności dotyczące rzeczywiście wykonywanej przez ubezpieczonego pracy
w powyższych okresach spornym potwierdzają zeznania słuchanych w sprawie świadków K. D., H. G., J. P., A. S., K. W., którzy pracowali razem z ubezpieczonym i byli bezpośrednimi świadkami wykonywanej przez niego pracy, korespondujące z nimi zeznania ubezpieczonego oraz zgromadzona w sprawie dokumentacja.

Zaliczeniu do pracy w warunkach szczególnych podlega także okres odbywania przez ubezpieczonego zasadniczej służby wojskowej w latach 1977 - 1979 przypadającej na okres jego zatrudnienia w Zakładach (...).

Należy zwrócić uwagę, iż odbywanie zasadniczej służby wojskowej regulowane było przez ustawę z dnia 21 listopada 1967r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (t.j. Dz.U. z 2015r., poz. 827).

Zgodnie z treścią art. 108 ust. 1 tej ustawy obowiązującego w okresie od dnia 29 listopada 1967r. do dnia 31 grudnia 1974r.( w brzmieniu pierwotnym) i po zmianie od dnia 1 stycznia 1975r., okres odbytej zasadniczej lub okresowej służby wojskowej zalicza
się do okresu zatrudnienia, w zakresie wszelkich uprawnień związanych z zatrudnieniem pracownikom, którzy po odbyciu tej służby podjęli zatrudnienie w tym samym zakładzie pracy, w którym byli zatrudnieni przed powołaniem do służby, albo w tej samej gałęzi pracy.

Na podstawie art. 108 ust. 4 w/w ustawy wydane zostało rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 22 listopada 1968r.w sprawie szczególnych uprawnień żołnierzy i ich rodzin (Dz. U. Nr 44, poz. 318). Zgodnie z § 5 ust. 1 rozporządzenia żołnierzowi, który podjął zatrudnienie stosownie do zasad określonych w § 2-4 (tj. w terminie 30 dni od dnia zwolnienia ze służby wojskowej zgłosił powrót do zakładu pracy), wlicza się czas odbywania służby wojskowej do okresu zatrudnienia w zakładzie pracy, w którym podjął zatrudnienie, w zakresie wszelkich uprawnień związanych z zatrudnieniem w tym zakładzie oraz w zakresie szczególnych uprawnień uzależnionych od wykonywania pracy na określonym stanowisku lub w określonym zawodzie. Od września 1979r. weszło w życie nowe uregulowanie opisywanych zagadnień. Ustawa z dnia 28 czerwca 1979 r. o zmianie ustawy o powszechnym obowiązku obrony PRL (Dz.U. Nr 15, poz.97 ), a także rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 7 września 1979r. w sprawie szczególnych uprawnień żołnierzy i osób spełniających zastępczo obowiązek służby wojskowej oraz członków ich rodzin (t.j. Dz.U. z 1981 r. Nr 3, poz.17 ze zm.) przewidywały korzystniejsze dla pracowników (żołnierzy) unormowanie. Stosownie do art. 120 ustawy o powszechnym obowiązku obrony PRL (t.j. Dz.U. z 1979 r. Nr 18, poz.111 ) okres odbywania zasadniczej lub okresowej służby wojskowej wlicza się do okresu zatrudnienia w zakresie wszelkich uprawnień wynikających z kodeksu pracy oraz przepisów szczególnych pod warunkiem, że pracownik podjął pracę w ciągu 30 dni po zwolnieniu ze służby wojskowej czy w zakładzie, w którym był zatrudniony w dniu powołania do służby wojskowej, czy w innym, bądź podjął pracę na podstawie skierowania terenowego organu administracji państwowej stopnia podstawowego, a wniosek o skierowanie do pracy złożył w ciągu 30 dni od zwolnienia ze służby.

Treść powyższych przepisów wskazuje, że skoro czas odbywania służby wojskowej
w warunkach określonych w tych przepisach, wlicza się do okresu zatrudnienia w zakresie wszelkich uprawnień związanych z zatrudnieniem w tym zakładzie, w tym
w zakresie szczególnych uprawnień uzależnionych od wykonywania pracy na określonym stanowisku i następnie ( od września 1979r. ) w zakresie wszelkich uprawnień związanych wynikających z kodeksu pracy i przepisów szczególnych, to okres ten należy zaliczyć
do pracy w warunkach szczególnych w rozumieniu rozporządzenia Rady Ministrów z dnia
7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze ( por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 marca 2010r. I UK 333/09 LEX 585739, z dnia 25 lutego 2010 r. II UK 219/09 LEX nr 590248, a także uchwała Sądu Najwyższego w składzie 7 sędziów z dnia 16 października 2013r. sygn.II UZP 6/13 OSNP 2014/3/42 ).

Ubezpieczony odbywał zasadniczą służbę wojskową w okresie zatrudnienia
w w/w Zakładzie, gdzie wykonywał pracę w warunkach szczególnych bezpośrednio przed pójściem do wojska i po powrocie z wojska. Po zwolnieniu ze służby wojskowej ubezpieczony w ciągu 30 dni, bo z dniem 5 listopada 1979r. powrócił do pracy
do macierzystego zakładu pracy. W takiej sytuacji okres tej służby podlega zaliczeniu do pracy w warunkach szczególnych.

Po zaliczeniu w/w okresów spornych, a także okresu zasadniczej służby wojskowej do pracy w warunkach szczególnych uznanej przez organ rentowy, ubezpieczony na dzień
1 stycznia 1999r. posiada ponad 15 - letni okres takiej pracy. Zatem spełnia on wszystkie niezbędne przesłanki prawa do dochodzonego świadczenia.

Wypada dodać, iż w ocenie Sądu do pracy w warunkach szczególnych powinien podlegać zaliczeniu również kolejny okres zatrudnienia ubezpieczonego w (...)
(...) od dnia 1 października 1991r. do dnia 31 grudnia 1998r., bo jak wynika
z materiału dowodowego sprawy, wykonywał on wówczas w dalszym ciągu taką samą pracę, co w okresie wcześniejszym podczas zatrudnienia w Zakładach (...).

W konsekwencji powyższego, na podstawie powołanych norm prawnych oraz art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. Sąd w pkt 1 wyroku zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał ubezpieczonemu prawo do emerytury, poczynając od dnia 16 października 2016r., to jest
od osiągnięcia wieku emerytalnego 60 lat ( zgodnie z art.100 ust.1 ustawy ).

O kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. w związku z art.99 k.p.c.
i w związku z §9 ust.2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych ( Dz.U. z 2015r., poz.1804 ze zm. )
w brzmieniu obowiązującym od dnia 27 października 2016r.

(-) SSO Grzegorz Tyrka