Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 8 listopada 2016 roku znak (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł. odmówił Z. E. prawa do emerytury. W uzasadnieniu decyzji, organ rentowy wskazał, iż wnioskodawca na dzień 1 stycznia 1999 roku, nie udokumentował, wymaganych przez ustawę, 15 lat zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Organ rentowy wskazał, że wnioskodawca udokumentował ogólny staż pracy w wymiarze 25 lat .

/ decyzja k. 47 akt ZUS/

Z. E. decyzję organu rentowego uznał za krzywdzącą i złożył odwołanie w dniu 29 listopada 2016r. , wnosząc o zmianę zaskarżonej decyzji. Wniósł o zaliczenie, jako pracy w szczególnych warunkach – okresu pracy od 1.09.1980r. do 25.03.1990r.i od 14.04.1990r. do 19.02.2008r. w Zakładach (...) S.A jako szlifierz, tokarz, operator suwnic, operator pras, szorstkowaci, operator mechanicznej obróbki gumy, wykwalifikowany operator urządzeń i procesów.

/ odwołanie – k. 2-5/

W odpowiedzi na odwołanie, która wpłynęła do Sadu w dniu 12 grudnia 2016r. , organ rentowy wniósł o jego oddalenie podnosząc argumenty analogicznej jak w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji

/ odpowiedź na odwołanie - k. 8 i 8 odwrót/

Na rozprawie z dnia 22 marca 2017 roku – bezpośrednio poprzedzającej wydanie wyroku w niniejszej sprawie – pełnomocnik wnioskodawcy poparł odwołanie i wniósł o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego , a pełnomocnik ZUS wniósł o oddalenie odwołania.

/e- protokół rozprawy z dnia 22.03. 2017 roku ,płyta –CD k. 49 /

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Z. E. , urodził się w dniu (...), ukończył 60 rok życia w dniu 8 listopada 2016 roku. Ma wykształcenie podstawowe .

/ bezsporne, wniosek o emeryturę– k. 1-3 akt ZUS/

Służbę woskowa wnioskodawca odbył w okresie od 24.04.1978r. do 14.04.1980r.

/ kserokopia książeczki wojskowej k. 3 I tom akt ZUS/

W dniu 31 października 2016 roku wnioskodawca złożył wniosek o emeryturę.

/ wniosek k. 1 – 5 akt ZUS/

Wnioskodawca nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego.

/ bezsporne wniosek k. 3 akt ZUS/

Wnioskodawca udokumentował przed Zakładem Ubezpieczeń Społecznych ogólny staż pracy w wymiarze 25 lat

/okoliczność bezsporna, decyzja k. 47 akt ZUS/.

Zaskarżoną decyzją z dnia 24 czerwca 2014 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Decyzją z dnia 8 listopada 2016 roku znak (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł. odmówił Z. E. prawa do emerytury.

/ decyzja k. 47 akt ZUS/

W dniu 1 września 1980r. Odwołujący zawarł umowę o pracę na 14 dniowy okres próbny w pełnym wymiarze czasu pracy z (...) Zakładami (...) w systemie wielozmianowym.

W dniu 15 września 1980r. Odwołujący zawarł umowę o pracę na okres wstępny do dnia 31 sierpnia 1981r. w pełnym wymiarze czasu pracy z (...) Zakładami (...) w systemie wielozmianowym na stanowisku operatora pras w Wydziale (...).

Przez pierwszy miesiąc pracy w Zakładach (...) – zaznajamiał się z tajnikami pracy i wykonywał czynności niesamodzielne.

Po miesiącu pracy – jako operator pras - wykonywał uszczelki gumowe. Jego praca polegała na otwarciu formy ,umieszczenie w formie – gumy, zamkniecie formy i włożenia tejże do prasy.

Zakłady (...) produkowały m.in. oponki do wózków transportowych.

W dniu 1 kwietnia 1987r. wnioskodawca objął stanowisko operatora mechanicznej obróbki gumy ,bieżnik , w I kategorii zaszeregowania –praca wykonywana w szczególnych warunkach . Wykonywał czynności bieżnikowania opon na prasach, wykonywał też renowację opon .

W dniu 31 sierpnia 1988r. wnioskodawca uzyskał zaświadczenie kwalifikacyjne „operator pras parowych” .

W okresie od 26.03.1990r. do 13.04.1990r. wnioskodawca korzystał z urlopu bezpłatnego.

Od dnia 1 września 1990r. wnioskodawca wykonywał czynności szorstkowacza : pracował na prasach przy obróbce gumy.

Od 1 września 1991r. pracował jako operator mechanicznej obróbki gumy-szlifierz. Wnioskodawca szlifował wałki gumowo-metalowe , pokryte gumą; wnioskodawca szlifował powłokę gumy : na rdzeń nakładany był ebonit , a następnie guma. Wałki poddawane były wulkanizacji – a wnioskodawca szlifował te wałki ,za pomocą szlifierki do gumy – tylko część gumową , nie metalową, na oczekiwany wymiar.

Temperatura w hali, w której wnioskodawca wykonywał czynności, była WYSOKA. Prasy nagrzane były do temperatury 160 stopni. Unosiły się w opary siarki z procesów wulkanizacyjnych i inne toksyczne opary- wyziewy gumy. W tych procesach [wulkanizacyjnych] obecna była sadza . W hali panował hałas; wnioskodawca posiadał korki wyciszające w uszach. Panowała duże zapylenie jako konsekwencja szlifowania. Wnioskodawca był wyposażony w maski na twarz. Otrzymywał masło, mleko.

Przez okres aktywności w Zakładach (...) [ przedmiotowy okres to : 1.09.1980r.do 31.12.1998r.] wnioskodawca pracował przy czynnościach polegających na produkcji i przetwórstwie wyrobów gumowych , ebonitowych oraz półproduktów i środków pomocniczych do ich produkcji , także przy obecności sadzy.

/ akta osobowe załączone do niniejszej sprawy k. 27, mowy o pracę zawarte w aktach osobowych k. 27 akt sprawy , angaż z dnia 1.04.1987r. zeznania świadków: J. P. , E. D. , wnioskodawcy e- protokół rozprawy z dnia 22.03. 2017 roku , płyta –CD k. 49/

Powyższy stan faktyczny Sąd Okręgowy ustalił na podstawie dokumentów załączonych do akt sprawy, w tym akt osobowych wnioskodawcy z okresu zatrudnienia w Zakładach (...) oraz dokumentach zawartych w aktach ZUS , nadto na podstawie postaci zeznań świadków: J. P. , mistrza zmianowego, bezpośredniego przełożonego wnioskodawcy , E. D. – kierownika prefabrykatów , oraz zeznań wnioskodawcy .

Sąd Okręgowy dał wiarę zeznaniom świadków, którzy zgodnie zeznali, że faktycznie skarżący wykonywał pracę , w szczególnych warunkach, poza pierwszym miesiącem aktywności, co także szczerze zeznał także wnioskodawca , polegającą na produkcji i przetwórstwie wyrobów gumowych , ebonitowych oraz półproduktów i środków pomocniczych do ich produkcji , w obecności substancji toksycznych , wywiewów z gumy, sadzy.

Sąd , analizując zeznania świadków, miał na uwadze , że od przedmiotowych zdarzeń minęło ponad 30 lat i wiele szczegółów aktywności zawodowej wnioskodawcy , mogło ulec zapomnieniu , nie mniej jednak zeznania świadków, w podniesionych kwestiach, znajdują potwierdzenie w pozostałym materiale dowodnym zgromadzonym w sprawie, w tym w zeznaniach wnioskodawcy oraz z materiale dowodowym w postaci - akt osobowych wnioskodawcy z Zakładów (...) . Sąd miał na uwadze, że w aktach osobowych znajdują się angaże , przyznające wnioskodawcy wyższą stawkę zaszeregowania w poszczególnych latach od 1980r. ,przy stanowisku – operator pras, a zatem uprawniony jest wniosek , że, skoro wnioskodawca zasłużył na podwyższenie stawki osobistego zaszeregowania, musiał, wykonywać pracę należycie, i awansował , także ze zwiększona stawka zaszeregowania na stanowisku: operator mechanicznej obróbki gumy, bieżnik . Dlatego Sąd , w tej kwestii dał wiarę zeznaniom wnioskodawcy i świadka .

Podkreślić należy, że świadkowie mieli pełną wiedzę na temat charakteru pracy odwołującego na tym stanowisku, albowiem tak samo jak skarżący wykonywali pracę w Zakładach (...) , a przy tym są dla niego osobami obcymi, a zatem nie mieli żadnego interesu w tym, ażeby zeznawać na korzyść wnioskodawcy. Dodać także należy, że organ rentowy nie zakwestionował zeznań żadnego z przesłuchanych w sprawie świadków.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie zasługuje na uwzględnienie i skutkuje zmianą zaskarżonej decyzji.

W myśl art. 184 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227, z późn. zm.), ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 roku przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy tj. w dniu 1 stycznia 1999 roku (art. 196 ustawy) osiągnęli:

1) okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 65 lat – dla mężczyzn oraz

2) okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

Zaś ust. 2 w/w przepisu (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 roku) stanowi, że emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

Zgodnie z treścią § 3 i 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8, poz. 43, z późn. zm.) za okres zatrudnienia wymagany do uzyskania emerytury, zwany dalej „wymaganym okresem zatrudniania” uważa się okres wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, liczony łącznie z okresami równorzędnymi i zaliczalnymi do okresów zatrudnienia. Pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

1.  osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn;

2.  ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Powołany wykaz wskazuje wszystkie te prace w szczególnych warunkach, których wykonywanie uprawnia do niższego wieku emerytalnego.

W świetle § 2 ust. 1 i 2 tegoż rozporządzenia oraz zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego, okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy, przy czym powyższe okoliczności pracownik jest obowiązany udowodnić (por. wyrok Sądu Najwyższego z 15 grudnia 1997 roku, II UKN 417/97 – (...) i US (...) i wyrok Sądu Najwyższego 15 listopada 2000 roku, II UKN 39/00 Prok. i Prawo (...)).

W przedmiotowym stanie faktycznym nie budzi wątpliwości fakt, iż wnioskodawca spełnia przesłanki ustawowe: co do wieku, wymaganych okresów składkowych i nieskładkowych oraz nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego.

W ocenie Sądu Okręgowego wnioskodawca spełnia również warunek posiadania 15 lat pracy w warunkach szczególnych. Spór pomiędzy stronami w istocie polegał bowiem na tym, że organ rentowy nie mógł, na podstawie złożonych przez wnioskodawcę dokumentów ustalić, że w spornych okresach wnioskodawca pracował w warunkach szczególnych, natomiast wnioskodawca nie mógł przed Zakładem wykazać tej przesłanki za pomocą zeznań świadków i innych dowodów, którymi mógł się posłużyć w postępowaniu odwoławczym prowadzonym w oparciu o przepisy k.p.c.

Z dokonanych ustaleń wynika, że

W dniu 1 września 1980r. Odwołujący zawarł umowę o pracę na 14 dniowy okres próbny w pełnym wymiarze czasu pracy z (...) Zakładami (...) w systemie wielozmianowym.

W dniu 15 września 1980r. Odwołujący zawarł umowę o pracę na okres wstępny do dnia 31 sierpnia 1981r. w pełnym wymiarze czasu pracy z (...) Zakładami (...) w systemie wielozmianowym na stanowisku operatora pras w Wydziale (...).

Przez pierwszy miesiąc pracy w Zakładach (...) – zaznajamiał się z tajnikami pracy i wykonywał czynności niesamodzielne.

Po miesiącu pracy – jako operator pras - wykonywał uszczelki gumowe. Jego praca polegała na otwarciu formy ,umieszczenie w formie – gumy, zamkniecie formy i włożenia tejże do prasy.

Zakłady (...) produkowały m.in. oponki do wózków transportowych.

W dniu 1 kwietnia 1987r. wnioskodawca objął stanowisko operatora mechanicznej obróbki gumy ,bieżnik , w I kategorii zaszeregowania –praca wykonywana w szczególnych warunkach . Wykonywał czynności bieżnikowania opon na prasach, wykonywał też renowację opon .

W dniu 31 sierpnia 1988r. wnioskodawca uzyskał zaświadczenie kwalifikacyjne „operator pras parowych” .

W okresie od 26.03.1990r. do 13.04.1990r. wnioskodawca korzystał z urlopu bezpłatnego.

Od dnia 1 września 1990r. wnioskodawca wykonywał czynności szorstkowacza : pracował na prasach przy obróbce gumy.

Od 1 września 1991r. pracował jako operator mechanicznej obróbki gumy-szlifierz. Wnioskodawca szlifował wałki gumowo-metalowe , pokryte gumą; wnioskodawca szlifował powłokę gumy : na rdzeń nakładany był ebonit , a następnie guma. Wałki poddawane były wulkanizacji – a wnioskodawca szlifował te wałki ,za pomocą szlifierki do gumy – tylko część gumową , nie metalową, na oczekiwany wymiar.

Temperatura w hali, w której wnioskodawca wykonywał czynności, była WYSOKA. Prasy nagrzane były do temperatury 160 stopni. Unosiły się w opary siarki z procesów wulkanizacyjnych i inne toksyczne opary- wyziewy gumy. W tych procesach [wulkanizacyjnych] obecna była sadza . W hali panował hałas; wnioskodawca posiadał korki wyciszające w uszach. Panowała duże zapylenie jako konsekwencja szlifowania. Wnioskodawca był wyposażony w maski na twarz. Otrzymywał masło, mleko.

Przez okres aktywności w Zakładach (...) [ przedmiotowy okres to : 1.09.1980r.do 31.12.1998r.] wnioskodawca pracował przy czynnościach polegających na produkcji i przetwórstwie wyrobów gumowych , ebonitowych oraz półproduktów i środków pomocniczych do ich produkcji , także przy obecności sadzy.

Mając na uwadze tak przeprowadzoną analizę materiału dowodowego, w tym zeznań świadków i wnioskodawcy , co Sąd opisał w ocenie dowodów , Sąd zaliczył ten okres do prac w szczególnych warunkach ,uznając , że czynności wykonywane w tym okresie przez wnioskodawcę wyczerpują dyspozycję przepisu cyt. rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku Wykaz A Dział IV poz. 21 produkcja i przetwórstwo wyrobów gumowych , ebonitowych oraz półproduktów i środków do pomocniczych do tych wyrobów (…) Zatem praca wykonywana przez wnioskodawcę w okresie od 1 października 1980r. do 31.12.1998r. stanowi pracę w szczególnych warunkach , z pominięciem okresu korzystania z urlopu bezpłatnego : 26.03.1990r. do 13.04.1990r.

Podkreślić należy, iż ustawodawca, w obecnie obowiązujących przepisach, celowo odszedł od szczegółowego określania stanowisk pracy, skupiając się na zakresach obowiązków, bowiem nazwy stanowisk pracy mogły być bardzo różne w zależności od zakładu pracy. Ponadto ustalano je często na długo przed wejściem w życie przepisów określających pracę w warunkach szczególnych. Z tej przyczyny Sąd ma nie tylko prawo, ale i obowiązek ustalać rzeczywisty zakres obowiązków, bez względu na nazwę stanowiska.

Stosownie do treści § 2 ust. 1 okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy.

W myśl § 2 ust. 2 okresy takiej pracy stwierdza zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionym według określonego wzoru, lub świadectwie pracy.

Regulacja § 2, statuująca ograniczenia dowodowe i obowiązująca w postępowaniu przed organem rentowym, nie ma jednak zastosowania w postępowaniu odwoławczym przed sądem pracy i ubezpieczeń społecznych. W konsekwencji okoliczność i okresy zatrudnienia w szczególnych warunkach Sąd uprawniony jest ustalać także innymi środkami dowodowymi niż dowód z zaświadczenia zakładu pracy, w tym zeznaniami świadków (por. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 27 maja 1985 roku, sygn. III UZP 5/85, LexPolonica nr 320954, uchwała Sądu Najwyższego z dnia 10 marca 1984 roku, III UZP 6/84, LexPolonica nr 321108).

Sąd Okręgowy oceniając cały zgromadzony materiał dowodowy, doszedł do przekonania, że wnioskodawca udowodnił analizowaną przesłankę za pomocą załączonej do akt sprawy dokumentacji pracowniczej oraz własnych zeznań i zeznań zawnioskowanych świadków. Podkreślić w tym miejscu należy, iż istotnym jest, jakie prace, faktycznie, w toku swojego zatrudnienia, wykonywał skarżący oraz czy prace te są wymienione w cytowanym wyżej rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku, gdyż właśnie to rozporządzenie jest aktem prawnym, w oparciu o który należy orzekać, czy dana praca była pracą w warunkach szczególnych.

Zgromadzony , wiarygodny materiał dowodowy (w szczególności zeznania świadków i odwołującego w powiązaniu z wiarygodnymi dokumentami z okresu zatrudnienia w Zakładach (...) ) pozwala w sposób stanowczy ustalić, że odwołujący pracował w okresie od dnia 1 października 1980r. do 31.12.1998r. - przy produkcji wyrobów gumowych oraz przy produkcji półproduktów i środków pomocniczych – do tych wyrobów , a jego praca wypełnia dyspozycję przepisu cytowanego rozporządzenia Wykazu A Dział IV poz. 21 , Sąd zaliczył ten okres do prac w szczególnych warunkach.

Czynności wykonywane w tym okresie przez wnioskodawcę także wypełniając – przepisy zarządzenia resortowego nr 7 Ministra Przemysłu Chemicznego i Lekkiego z dnia 7 lipca 1987r. Wykaz A Dział IV poz. 21 pkt 10, 15 Dziennik Urzędowy nr 4 Ministerstwa Przemysłu Chemicznego i Lekkiego.

Z dokonanych ustaleń wynika, że wnioskodawca nie miał świadectwa pracy wykonywanej w warunkach szczególnych ze spornego okresu . W tym miejscu wskazać należy, że jeżeli pracownik nie otrzymał odpowiedniego dokumentu, poświadczającego jego pracę w szczególnych warunkach, może okoliczność tą udowadniać przed Sądem, wykorzystując do tego przewidziane w kodeksie postępowania cywilnego środki dowodowe. Podkreślić należy, że postępowanie wyjaśniające prowadzone przez instytucję ubezpieczenia społecznego, przy aktywnym współudziale ubezpieczonego, w celu ustalenia zakresu przysługujących mu uprawnień i ich konkretyzacji, podlega następnie, w razie negatywnej decyzji, rozpoznaniu w ramach pełnej sądowej procedury spornej toczącej się przed kolejnymi instancjami. W związku z tym postępowaniem powstają jednak niekiedy - tak jak w niniejszej sprawie - trudności dowodowe. W orzecznictwie przyjmuje się, że pracownik nie może wystąpić przeciwko zakładowi pracy z roszczeniem (ze stosunku pracy) o ustalenie, dla celów ubezpieczeniowych, wykonywania zatrudnienia w szczególnych warunkach. Roszczenie takie podlega oddaleniu z powodu braku interesu prawnego. Natomiast zainteresowany może wykazać zatrudnienie w szczególnych warunkach w postępowaniu sądowym o ustalenie prawa do emerytury, ponieważ całokształt spraw związanych z prawem do emerytury, także dotyczących tej kwestii, należy do właściwości sądów pracy i ubezpieczeń społecznych. Występujące w sprawie wątpliwości co do charakteru wykonywanej przez odwołującego pracy w badanych okresach zatrudnienia zostały usunięte za pomocą innych środków dowodowych, a w szczególności załączonej dokumentacji pracowniczej, zeznań świadków i samego wnioskodawcy. Podkreślić należy, że Sąd orzekający w postępowaniu dowodowym, którego celem jest wyjaśnienie wszystkich spornych okoliczności, może i powinien, w sytuacji braku możliwości przedstawienia przez stronę postępowania dowodu, określonego przez prawo, podjąć wszelkie inne niezbędne działania mające na celu ustalenie stanu faktycznego. Z tych wszystkich względów, Sąd Okręgowy, orzekając w niniejszej sprawie, wykorzystał omawianą kompetencję dla podstawowej wartości postępowania spornego, jaką jest dążenie do ustalenia prawdy.

Przypomnieć należy, że do przyznania emerytury konieczne jest, aby wszystkie wskazane w cytowanych przepisach przesłanki zostały spełnione łącznie. Bez kumulatywnego spełnienia powyższych warunków prawo do emerytury w oparciu o art. 184 cytowanej ustawy, nie przysługuje. Wobec poczynionych w sprawie ustaleń stwierdzić należy, że wnioskodawca spełnił wszystkie przesłanki wymagane do przyznania emerytury: wieku (ukończył 60 lat życia w dniu 8.11. 2016 roku), posiadania co najmniej 25-letniego okresu składkowego i nieskładkowego oraz nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego, a także udowodnił w toku niniejszego postępowania, że legitymuje się wymaganym 15-letnim stażem pracy wykonywanej w warunkach szczególnych.

Na mocy art. 129 ust. 1 ustawy świadczenia wypłaca się poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu. Wnioskodawca uzyskał prawo do świadczenia , spełniając przesłankę ukończenia 60 lat -w dniu 8.11.2016r., dlatego, od tej daty Sąd orzekł o prawie do emerytury.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał wnioskodawcy prawo do emerytury od dnia 8.11. 2016 r.

O kosztach zastępstwa procesowego Sąd orzekł na podstawie Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.10.2015 w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U poz. 1804 z póżn. Zm) – & 9 ust. 2 – 90 zł.

ZARZĄDZENIE

odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć organowi rentowemu wypożyczając akta rentowe wnioskodawcy .