Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 lutego 2017 r.

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi-Północ w W. VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 22 lutego 2017 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy A. Z.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych II Oddziałowi w W.

o jednorazowe odszkodowanie z tytułu wypadku przy pracy

na skutek odwołania A. Z.

od decyzji z dnia 21 września 2015 roku nr znak: (...) (...)- (...)-WP

I.  Zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że w pkt 1 i 2 przyznaje odwołującemu się A. Z. jednorazowe odszkodowanie w wysokości odpowiadającej 51 % (pięćdziesiąt jeden procent) stałemu uszczerbkowi na zdrowiu oraz w pkt 2 ustala wysokość odszkodowania na kwotę 38.607 zł (trzydzieści osiem tysięcy sześćset siedem złotych) tj. 51% x 757,00 zł za każdy procent stałego uszczerbku na zdrowiu;

II.  Zasądza od pozwanego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. na rzecz odwołującego się kwotę 180 zł (sto osiemdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

UZASADNIENIE

W dniu 28 października 2015 r. A. Z. wniósł odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. z dnia 21 września 2015 r. znak (...)- (...)- (...)-WP o przyznaniu jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy w części obejmującej ustalenie rozmiaru długotrwałego uszczerbku na zdrowiu będącego następstwem wypadku przy pracy oraz określającej wysokość jednorazowego odszkodowania z tego tytułu i wniósł o ustalenie że uszczerbek ten jest stały i wynosi 44% oraz przyznanie mu odszkodowania w wysokości 33.308 zł. Odwołujący się wniósł także o zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych (odwołanie k. 1-2).

W uzasadnieniu odwołujący się wskazał, że na skutek wypadku przy pracy doznanego dnia 5 czerwca 2013 r. poddawany był licznym zabiegom, operacjom, rehabilitacjom i leczeniu, które łącznie trwało do lipca 2015 r. kiedy lekarz z zakresu ortopedii i traumatologii uznał leczenie za zakończone. Pomimo hospitalizacji, intensywnej rehabilitacji nadal ruchomość prawej ręki pozostaje ograniczona i odczuwa ból przy poruszaniu nią. Nie może podnosić więcej niż 0,5 kg ciężarów, a stan jego zdrowia nie rokuje poprawy (odwołanie k. 1-7)

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. wniósł o oddalenie odwołania (odpowiedź na odwołanie k. 119).

W uzasadnieniu organ rentowy wskazał, że wydał zaskarżoną decyzje na podstawie orzeczenia lekarza orzecznika ZUS z dnia 15 września 2015 r., który ustalił 22% długotrwały uszczerbek na zdrowiu spowodowany wskazanym wypadkiem. Następnie w oparciu o stosowne przepisy ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych oraz Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej przyznał w/w jednorazowe odszkodowanie w wysokości 16.654 zł tj. 22% razy 757 zł. (odpowiedź na odwołanie k. 119).

W piśmie z dnia 26 stycznia 2017 r. (data nadania) odwołujący się zmodyfikował roszczenie i wniósł o ustalenie 51 % stałego uszczerbku na zdrowiu odwołującego się i ustalenie odszkodowania w odpowiedniej wysokości przewidzianej przepisami prawa (pismo k. 236).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Odwołujący się A. Z. była zatrudniony w (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowo – akcyjna z siedzibą w W.. W dniu 5 czerwca 2013 r. doznał wypadku przy pracy, na skutek którego stwierdzono u niego złamanie otwarte wieloodłamowego końca dalszego kości ramiennej prawej, złamanie szyjki i rozkawałkowanie głowy kości promieniowej prawej, zwichniecie stawu nadgarstkowego lewego, złamanie nasady dalszej kości promieniowej lewej (protokół nr(...) ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy k. 10-11v).

Bezpośrednio po wypadku odwołujący się przebywał w szpitalu od dnia 5 czerwca 2013r. do dnia 1 lipca 2013 r. tj. przez 27 dni i poddany został zabiegom odprowadzenia zwichnięcia nadgarstka lewego, operacji złamania dalszej nasady kości promieniowej lewej oraz operacji złamania dalszego końca kości ramiennej prawej i zespolenie kości płytkami, usunięcie odłamów głowy i szyjki kości promieniowej prawej. Ponadto zastosowano u niego leczenie farmakologiczne. Następnie poddany został leczeniu rehabilitacyjnemu w miejscu zamieszkania i w sentoriach. Łącznie odbył trzy turnusy rehabilitacyjne w ramach prewencji rentowej ZUS w C. od 2 lutego 2014 r. do 25 lutego 2014 r. oraz od 8 kwietnia 2015r. do 1 maja 2015 r. i w S. w okresie od 8 października 2014 r. do 31 października 2014 r. (dokumentacja medyczna k. 12-118).

Od lipca 2013 r. do kwietnia 2014 r. pozostawał pod opieką poradni ortopedycznej szpitala przy ul. (...) w W.. W marcu 2014 r. stwierdzono brak zrostu w stawie łokciowym, a następnie ropienie, obrzęk i zaczerwienienie stawu łokciowego, gdzie stwierdzono obecność bakterii. Od dnia 4 kwietnia 2014 r. do 9 maja 2014 r. nieprzerwanie przebywał w szpitalu z rozpoznaniem ropnego zapalenia okolicy nasady kości ramiennej prawej z przetoką drenującą na stronę boczną. Po wyleczeniu został objęty stałą opieką poradni chirurgii urazowo – ortopedycznej do lipca 2015 r. kiedy uznano leczenie za zakończone. W badaniu usg lewego przedramienia z dnia 7 grudnia 2015 r. stwierdzono ciągłość ścięgien prostowników przedziału I i II, przebyte uszkodzenie ścięgna mięśnia prostownika długiego kciuka, znaczne zaburzenia jego funkcji, ścięgno zginacza długiego kciuka bez zmian pourazowych (dokumentacja medyczna k. 12-118; k.139-144).

W badaniu (...) wykonane w dniu 30 września 2016 r. stwierdzono cechy uszkodzenia niewielkiego stopnia nerwu łokciowego lewego w zakresie włókien czuciowych – ubytek licz\by włókien czynnych. Poza tym stwierdzono cechy uszkodzenia nerwu łokciowego prawego na poziomie bruzdy nerwu łokciowego Uszkodzenie znajduje się na odcinku 4 cm od siebie od linii łączącej wyrostek łokciowy z nadkłyciem przyśrodkowym kości ramiennej. Wskazano, że obraz kliniczny wskazuje na uszkodzenie – zerwanie ścięgna mięśnia prostownika długiego kciuka ze wskazaną konsultacją chirurga ręki (badanie (...) k.207-208).

W dniu 29 maja 2015 r. odwołujący się złożył wniosek o ustalenie prawa do jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy jakiemu uległ w dniu 5 czerwca 2013 r. Orzeczeniem z dnia 31 sierpnia 2015 r. lekarz orzecznik ZUS ustalił 22% długotrwały uszczerbek na zdrowiu spowodowany wskazanym wypadkiem, zaś orzeczeniem z dnia 15 września 2015 r. Komisja Lekarska także przyznała 22% długotrwałego uszczerbku na zdrowiu (wniosek – akta rentowe k 28; orzeczenie – akta rentowe k.31; orzeczenie k. 34).

Decyzją z dnia 21 września 2015 r. znak (...)- (...)- (...)-WP Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. przyznał odwołującemu się jednorazowe odszkodowanie z tytułu długotrwałego uszczerbku na zdrowi będącego następstwem wypadku przy pracy jakiemu uległ w dniu 5 czerwca 2013 r. Wskazał, że komisja ustaliła 22 % uszczerbek na zdrowiu i przyznał odszkodowanie w wysokości 16.654 zł tj. 22% razy 757 zł długotrwałego uszczerbku na zdrowiu (decyzja – akta rentowe k.36).

W dniu 28 października 2015 r. odwołujący się wniósł odwołanie od zaskarżonej decyzji z dnia 21 września 2015 r. (odwołanie k. 2). Orzeczeniem z dnia 11 lipca 2016 r. odwołujący się został uznany za częściowo niezdolnego do pracy do dnia 31 lipca 2017 r. (orzeczenie k. 209).

Sąd ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie materiału dowodowego zgromadzonego w aktach niniejszej sprawy oraz w aktach rentowych, na podstawie opinii biegłych neurologa - opinia k. 129 i ortopedy traumatologa – opinia k. 148-149. Autentyczność dokumentów złożonych do akt sprawy nie była kwestionowana toteż Sąd uznał je za pełnowartościowy materiał dowodowy.

Sąd zważył co następuje:

Odwołanie jako uzasadnione zasługuje na uwzględnienie.

Kwestię uprawnień do jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy reguluje ustawa z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. Nr 199, poz. 1673, ze zm. zwana dalej ustawą wypadkową).

Sama kwestia uznania zdarzenia za wypadek przy pracy nie była sporna miedzy stronami. Postępowanie dotyczyło ustalenia wysokości procentowego uszczerbku na zdrowiu przysługującego odwołującemu się w związku z wypadkiem przy pracy jakiemu uległ w dniu 5 czerwca 2013 r.

Zasady ustalania uszczerbku na zdrowiu oraz wysokości odszkodowania reguluje art. 11 § 1 w/w ustawy, zgodnie z którym ubezpieczonemu, który w skutek wypadku przy pracy lub choroby zawodowej doznał stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, przysługuje jednorazowe odszkodowanie. Za stały uszczerbek na zdrowiu uważa się takie naruszenie sprawności organizmu, które powoduje upośledzenie czynności organizmu nierokujące poprawy (§ 2). Za długotrwały uszczerbek na zdrowiu uważa się takie naruszenie sprawności organizmu, które powoduje upośledzenie czynności organizmu na okres przekraczający 6 miesięcy, mogące ulec poprawie (§ 3). Oceny stopnia uszczerbku na zdrowiu oraz jego związku z wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową dokonuje się po zakończeniu leczenia i rehabilitacji (§ 4).

Natomiast szczegółowe sposoby ustalania uszczerbku na zdrowiu oraz wysokości odszkodowania określa rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 2002 roku w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu, trybu postępowania przy ustalaniu tego uszczerbku oraz postępowania o wypłatę jednorazowego odszkodowania (tekst jednolity Dz. U. z 2013 r., poz. 954 ze zm.). Zgodnie z § 8 ust. 1 ww. rozporządzenia lekarz orzecznik ustala w procentach stopień stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu według oceny procentowej stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, zwanej dalej „oceną procentową”, która jest określona w załączniku do rozporządzenia.

Jako, że rozstrzygnięcie w niniejszej sprawie wymagało wiedzy specjalistycznej Sąd biorąc pod uwagę treść przytoczonych powyżej aktów prawnych przeprowadził dowody z opinii biegłych sądowych lekarzy specjalistów ortopedy traumatologa i neurologa celem zweryfikowania stanu zdrowia odwołującego się oraz prawidłowości ustaleń poczynionych przez Komisję Lekarską podczas określania procentowego uszczerbku na zdrowiu.

Postanowieniem z dnia 28 grudnia 2015 r. Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego ortopedy – traumatologa, neurologa celem ustalenia czy osoba odwołująca się wskutek wypadku przy pracy doznała stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, a jeżeli tak to w jakiej procentowej wysokości (postanowienie k.121).

W opinii z dnia 14 marca 2016 r. (data wpływu) biegła neurolog wskazała, że nie stwierdza cech uszkodzenia nerwów obwodowych lewej kończyny górnej, wskazując że badanie (...) pozwoliłoby na obiektywną ocenę ewentualnego uszkodzenia nerwów obwodowych kończyny. Istniejąca niesprawność obu kończyn górnych spowodowaną ograniczeniem ruchomości stawów jest następstwem przebytych urazów układu kostnego i mięśniowego, w związku z tym ocenę wysokość uszczerbku na zdrowiu pozostawiła biegłemu ortopedzie (opinia k. 129).

W opinii z dnia 15 maja 2016 k. 148-148v biegły ortopeda traumatolog stwierdził obecnie uszczerbek na zdrowiu w wysokości:

- z powodu przebytego złamania obwodowego końca kości ramiennej prawej oraz głowy i szyjki kości promieniowej prawej 30% wg poz 117b Rozporządzenia. Stwierdzona bardzo duża dysfunkcja prawego stawu łokciowego praktycznie uniemożliwia wykonywanie jakiejkolwiek pracy fizycznej

- z powodu przebytego złamania nasady dalszej kości promieniowej lewej i zwichnięcia lewego stawu nadgarstkowego - 7% wg pozycji 122a Rozporządzenia. Zakresy ruchomości lewego stawu nadgarstkowego są wyraźnie ograniczone, ale w zakresach użytecznych, pozwalających na sprawne posługiwanie się lewą ręka

- z powodu przebytego uszkodzenia ścięgna mięśnia prostownika długiego kciuka lewej ręki – 4% wg poz. 136a Rozporządzenia

Biegły wskazał, że łączna wysokość uszczerbku na zdrowiu z powodu wypadku w dniu 5 czerwca 2013 r. wynosi 41 % (opinia k. 148-149).

Organ rentowy wniósł o dopuszczenie dowodu z opinii uzupełniającej biegłego ortopedy ze wskazaniem dlaczego do wyceny uszczerbku został zastosowany punkt 117 przy złamaniu kości tworzących staw i niewielkiej różnicy w stosunku do oceny komisji lekarskiej – 1% (pismo k. 162). Odwołujący się nie zgłaszał uwag do opinii biegłego ortopedy. Wniósł jednak o przeprowadzenie dowodu z opinii uzupełniającej do opinii biegłej neurolog z dnia 14 marca 2016 r. ze wskazaniem których dokładnie nerwów obwodowych ma dotyczyć badanie (...) i gdzie można je wykonać (pismo k. 165-166).

W opinii uzupełniającej z dnia 10 sierpnia 2016 r. (data wpływu) biegły ortopeda traumatolog wskazał, że zastosował pkt 117 ponieważ służy on do oceny uszczerbku na zdrowiu po urazach stawu łokciowego dlatego tak należy ocenić pourazową dysfunkcję prawego stawu łokciowego. Ponadto podał, że staw łokciowy poza obwodową nasadą kości ramiennej tworzy również głowa i szyjka kości promieniowej oraz wyrostek łokciowy kości łokciowej. Biegły wskazał, że w jego ocenie różnica 1% nie jest oceną subiektywną, a odwołujący się doznał bardzo poważnego urazu. Podtrzymał przyznaną wysokość uszczerbku na zdrowiu (opinia uzupełniająca k. 173).

W opinii uzupełniającej biegła z zakresu neurologii wskazała, że badanie (...) dotyczyć ma trzech nerwów: nerwu promieniowego, łokciowego i pośrodkowego, przy czym wykonanie badania w ramach NFZ potrwa co najmniej 6 miesięcy (opinia uzupełniająca k. 187).

Organ rentowy nie wnosił uwag do po opinii (pismo k.191) zaś odwołujący się wniósł o dopuszczenie dowodu z opinii uzupełniającej neurologa po złożeniu przez niego wyników badania (...).

W opinii uzupełniającej z dnia 27 grudnia 2016 r. na podstawie przedłożonego badania (...) biegła neurolog wskazała, że uszkodzenie nerwu łokciowego prawego na poziomie bruzdy nerwu łokciowego przy współistniejących dolegliwościach drętwienie i słabość ręki prawej pozwala na orzeczenie trwałego uszczerbku na zdrowiu w związku z wypadkiem przy pracy w dniu 5 czerwca 2013 r. wynosi 10%z pkt 181k, zaś niewielkie uszkodzenie włókien czuciowych nerwu łokcia lewego bez ubytków czucia powierzchniowego nie powodują uszczerbku na zdrowiu z tytułu wypadku przy pracy (opinia uzupełniająca k. 226). Organ rentowy nie wnosił uwag do opinii (pismo k. 235).

Zdaniem Sądu wszystkie przedstawione opinie główne oraz opinie uzupełniające były zgodne z wymogami art. 285 k.p.c., tj. zawierały uzasadnienie i były wyczerpujące. Jak wynika z orzecznictwa Sądu Najwyższego, integralnymi elementami treści każdej prawidłowo sporządzonej opinii są: sprawozdanie z dokonanych czynności i spostrzeżeń, odpowiedzi na postawione biegłemu pytania, udzielone w sposób kategoryczny, jego wnioski oraz uzasadnienie pozwalające na sprawdzenie przez sąd logicznego toku rozumowania biegłego (vide wyrok SN z dnia 15 czerwca 1970 r., I CR 224/70, LEX nr 6750; postanowienie SN z dnia 20 listopada 1973 r., I CR 646/73, LEX nr 7340, wyrok SN z dnia 7 grudnia 2011 r., II CSK 141/11, LEX nr 1110969). Kryteriami zatem oceny opinii biegłych są zgodność z zasadami logiki i wiedzy powszechnej, poziom wiedzy biegłego, podstawy teoretyczne opinii, sposób motywowania oraz stopień staranności wyrażonych w niej wniosków (vide wyrok SA w Katowicach z dnia 7 lutego 2013 r. V ACa 668/12). Opinie biegłych były logiczne, spójne, nie budziły zdaniem Sądu wątpliwości z punktu widzenia metodologii, poprawności, rzetelności i prawidłowości rozumowania. Korespondowały z opiniami uzupełniającymi dając pełen obraz stanu zdrowia odwołującego się. Były jasne, wyczerpujące i wewnętrznie niesprzeczne. Biegli wydali opinię po przeprowadzeniu badania odwołującej się, znali przebieg jej leczenia. Sąd nie znalazł podstaw do zakwestionowania przedstawionych opinii. Dowód z opinii biegłych stał się zatem dla Sądu podstawą do orzekania w niniejszej sprawie.

Zgodnie z art. 12 ust 1 i ust 5 przedmiotowej ustawy jednorazowe odszkodowanie przysługuje w wysokości 20% przeciętnego wynagrodzenia za każdy procent stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, z zastrzeżeniem art. 55 ust. 1. Do ustalenia wysokości jednorazowego odszkodowania, o którym mowa w ust. 1 przyjmuje się przeciętne wynagrodzenie obowiązujące w dniu wydania decyzji. Kwoty jednorazowych odszkodowań zaokrągla się do pełnych złotych, co w realiach niemniejszej sprawy wyniesie 727 zł.

Mając na uwadze powyższe Sąd, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że w pkt 1 i 2 przyznał odwołującemu się jednorazowe odszkodowanie w kwocie 51% stałego uszczerbku na zdrowiu oraz w pkt 2 ustalił jego wysokość na kwotę 38.607 zł tj. 51% razy 727,00 zł za każdy procent stałego uszczerbku na zdrowiu.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 k.p.c., w myśl którego strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Koszty zastępstwa procesowego Sąd ustalił na podstawie § 11 ust Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U.2013.490 j.t.) – w brzemieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie rozporządzenia z dnia 22 października 2015 r. i zasądził od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych na rzecz odwołującego się kwotę 180 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.