Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 7 września 2016 roku (znak (...)) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. po rozpatrzeniu wniosku z dnia 30 sierpnia 2016 roku, przeliczył J. P. od dnia 1 sierpnia 2016 roku emeryturę. Organ rentowy wskazał, że ustalił wysokość emerytury w oparciu o art. 183 w zw. z art. 26 i 53 ustawy z 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z FUS. Do ustalenia podstawy wymiaru emerytury obliczonej zgodnie z art. 53 ustawy emerytalnej przyjęto przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 10 lat kalendarzowych od 2005 roku do 2014 roku i wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wyniósł 115,72%. Podstawa wymiaru obliczona została przez pomnożenie wskaźnika wysokości podstawy wymiaru 115,72% przez kwotę bazową 3.308,33 zł i wyniosła 3.828,40 zł. Do ustalenia wysokości emerytury Zakład Ubezpieczeń Społecznych uwzględnił 44 lata i 3 miesiące i 10 dni okresów składkowych (531 miesięcy) oraz 1 rok 21 dni okresów nieskładkowych (12 miesięcy). Emerytura obliczona na podstawie art. 26 ustawy emerytalnej wyniosła
3.727,20 zł. Organ podał, że podstawę obliczenia emerytury stanowi kwota składek na ubezpieczenie emerytalne oraz kapitału początkowego z uwzględnieniem waloryzacji składek i kapitału początkowego zewidencjonowanych na koncie do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje emerytura. Emerytura stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia emerytury przez średnie dalsze trwanie życia ustalone na dzień zgłoszenia wniosku o podjęcie wypłaty emerytury tj., na dzień 30 sierpnia 2016 r. Kwota zewidencjonowanych składek na koncie z uwzględnieniem waloryzacji wynosi 207124,42 zł, kwota zwaloryzowanego kapitału początkowego – 533842,97 zł, średnie dalsze trwanie życia - 198,8 miesięcy. Obliczona na tej podstawie emerytura wyniosła 3.727,20 zł (( (...),42 + (...),97) / 198,8). Wobec osiągnięcia wieku uprawniającego do emerytury w roku 2014 wysokość emerytury od 1 sierpnia 2016r wynosi 20 % emerytury obliczonej na podstawie art. 53 i wynosi 606,07 zł, 80% emerytury obliczonej na podstawie art. 26 i wynosi 3.000,15 zł, czyli łącznie emerytura wynosi 3.606,22 zł.

/decyzja –k.25 -26 plik I akt ZUS/

W dniu 16 września 2016 r. J. P. złożył odwołanie od powyższej decyzji organu rentowego. W uzasadnieniu odwołania wnioskodawca wskazał, że nie zgadza się z wyliczeniami Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, zawartymi w treści zaskarżonej decyzji. Podniósł, że kwota bazowa winna wynosić 3.408,62 zł (na dzień ustania stosunku pracy), nadto, że do podstawy wymiaru składek z kolejnych 10 lat do wyliczeń przyjęto okres z lat 2005 – 2014, gdzie wskaźnik wynosi 115,72%, a powinien być w ocenie wnioskodawcy uwzględniony okres z lat 2006 – 2015, gdzie wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wynosiłby 117,05%. Wnioskodawca zakwestionował także przyjęcie wartości średniego dalszego okresu trwania życia – 198,8 miesięcy, zamiast korzystniejszego dla niego 194,8 miesięcy z daty złożenia wniosku o emeryturę, tj. 28 lipca 2016 roku. Dodatkowo wniósł o doliczenie składki zaewidencjonowanej na koncie za miesiąc lipiec 2016 roku.

/odwołanie k.2 –3/

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, przytaczając argumentację jak w uzasadnieniu decyzji. Dodatkowo organ rentowy podniósł, że przeliczenia emerytury wnioskodawcy dokonano na podstawie art. 108 ustawy emerytalnej. Wnioskodawca nabył prawo do emerytury od dnia 1 marca 2015 roku, zatem zgodnie z przepisami prawa należało przyjąć kwotę bazową obowiązującą w tej dacie, tj. w kwocie 3.308,33 zł. Ponadto wyjaśniono, że w przypadku emerytur mieszanych wobec złożenia pierwszego wniosku o emeryturę w dniu 27 marca 2015 roku, do obliczenia podstawy wymiaru emerytury zgodnie z przepisami prawa można przyjąć zarobki wnioskodawcy uzyskane do końca 2014 roku, czyli wyłącznie z lat poprzedzających rok zgłoszenia wniosku. Ponadto organ rentowy wskazał, że wnioskodawca po dniu nabycia prawa do emerytury podlegał ubezpieczeniom emerytalnym i rentowym, a więc zaskarżoną decyzją przeliczono jego świadczenie na podstawie art.108 ustawy emerytalnej przy zastosowaniu średniego dalszego trwania życia ustalonego dla wieku danego ubezpieczonego w dniu złożenia wniosku o przeliczenie wysokości emerytury 67 lat i 2 miesiące – 198,80 miesięcy - Monitor Polski z 2016 r, poz 291. Średnie dalsze trwanie życia wskazane przez wnioskodawcę, tj. 194,80 miesięcy przewidziane jest dla wieku 67 lat i 8 miesięcy, a wnioskodawca urodzony (...) takiego wieku jeszcze nie osiągnął. W kwestii doliczenia składki za lipiec 2016 roku wyjaśniono, że stosownie do treści art.108 ust.3 ustawy emerytalnej zostaną one doliczone na wniosek złożony po upływie roku.

/odpowiedź na odwołanie k.4-5/

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

J. P. urodził się w dniu (...)

/bezsporne/

W dniu 27 marca 2015 r. złożył wniosek o emeryturę, jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego i wniósł o wariantowe najkorzystniejsze wyliczenie emerytury.

/ wniosek o emeryturę k. 1-4 akt ZUS/

Decyzją z dnia 17 kwietnia 2015 roku (znak (...)) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. po rozpatrzeniu wniosku z dnia 27 marca 2015 roku przyznał wnioskodawcy zaliczkę na poczet przysługującej emerytury od dnia 1 marca 2015 roku, tj. od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek. Organ rentowy wskazał, że ustalił wysokość emerytury w oparciu o art. 183 w zw. z art. 26 i 53 ustawy z 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z FUS. Do ustalenia podstawy wymiaru emerytury obliczonej zgodnie z art. 53 ustawy emerytalnej przyjęto przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 10 lat kalendarzowych od 2004 roku do 2013 roku i wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wyniósł 113,83 %. Podstawa wymiaru obliczona została przez pomnożenie wskaźnika wysokości podstawy wymiaru 113,83 % przez kwotę bazową 3.308,33 zł i wyniosła 3.765,87 zł. Do ustalenia wysokości emerytury Zakład Ubezpieczeń Społecznych uwzględnił 43 lata, 1 miesiąc i 13 dni okresów składkowych (517 miesięcy) oraz 10 miesięcy i 15 dni okresów nieskładkowych
(10 miesięcy). Emerytura obliczona na podstawie art. 26 ustawy emerytalnej wyniosła 2.925,10 zł. Organ podał, że podstawę obliczenia emerytury stanowi kwota składek na ubezpieczenie emerytalne oraz kapitału początkowego z uwzględnieniem waloryzacji składek i kapitału początkowego zewidencjonowanych na koncie do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje emerytura. Emerytura stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia emerytury przez średnie dalsze trwanie życia, które ustalono na dzień osiągnięcia wieku emerytalnego. Kwota zewidencjonowanych składek na koncie z uwzględnieniem waloryzacji wynosi 182006,70 zł, kwota zwaloryzowanego kapitału początkowego – 495790,91 zł, średnie dalsze trwanie życia – 207,10 miesięcy. Obliczona na tej podstawie emerytura wyniosła 3.272,80 zł. Wobec osiągnięcia wieku uprawniającego do emerytury w roku 2014 wysokość emerytury od
1 marca 2015r wynosi 20 % emerytury obliczonej na podstawie art. 53 i wynosi 585,02 zł, 80% emerytury obliczonej na podstawie art. 26 i wynosi 2.618,24 zł, czyli łącznie emerytura wynosi 3.203,26 zł. Emerytura ustalona niniejszą decyzją została zawieszona, ponieważ jest świadczeniem mniej korzystnym.

/decyzja – k.16 plik I akt ZUS/

W dniu 28 lipca 2016 roku wnioskodawca złożył wniosek o przeliczenie zawieszonej emerytury w związku z ustaniem stosunku pracy w dniu 28 lipca 2016 roku w Urzędzie Gminy R. (...).

/ wniosek k. 18 i świadectwo pracy – k.20 plik I akt ZUS/

Decyzją z dnia 4 sierpnia 2016 roku (znak (...)) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. po rozpatrzeniu wniosku z dnia 28 lipca 2016 roku, przeliczył J. P. od dnia 1 lipca 2016 r. emeryturę. Organ rentowy wskazał, że ustalił wysokość emerytury w oparciu o art. 183 w zw. z art. 26 i 53 ustawy z 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z FUS. Do ustalenia podstawy wymiaru emerytury obliczonej zgodnie z art. 53 ustawy emerytalnej przyjęto przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 10 lat kalendarzowych od 2004 r do 2013 r i wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wyniósł 113,83 %. Podstawa wymiaru obliczona została przez pomnożenie wskaźnika wysokości podstawy wymiaru 113,83 % przez kwotę bazową 3.308,33 zł i wyniosła 3.765,87 zł. Do ustalenia wysokości emerytury Zakład Ubezpieczeń Społecznych uwzględnił 44 lata, 3 miesiące i 10 dni okresów składkowych
(531 miesięcy) oraz 1 rok 21 dni okresów nieskładkowych (12 miesięcy). Po zmianie stażu pracy emerytura wyniosła 2.993,84 zł. Emerytura obliczona na podstawie art. 26 ustawy emerytalnej wyniosła 3.727,20 zł. Organ podał, że podstawę obliczenia emerytury stanowi kwota składek na ubezpieczenie emerytalne oraz kapitału początkowego z uwzględnieniem waloryzacji składek i kapitału początkowego zewidencjonowanych na koncie do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje emerytura. Emerytura stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia emerytury przez średnie dalsze trwanie życia ustalone na dzień zgłoszenia wniosku o podjęcie wypłaty emerytury tj., na dzień 28 lipca 2016 r. Kwota zewidencjonowanych składek na koncie z uwzględnieniem waloryzacji wynosi 207124,42 zł, kwota zwaloryzowanego kapitału początkowego – 533842,97 zł, średnie dalsze trwanie życia - 198,8 miesięcy. Obliczona na tej podstawie emerytura wyniosła 3.727,20 zł (( (...),42 + (...),97) / 198,8). Wobec osiągnięcia wieku uprawniającego do emerytury w roku 2014 wysokość emerytury od
1 marca 2015r wynosi 20 % emerytury obliczonej na podstawie art. 53 i wynosi 598,77 zł, 80% emerytury obliczonej na podstawie art. 26 i wynosi 3.000,15 zł, czyli łącznie emerytura wynosi 3.598,92 zł.

/decyzja –k.22 plik I akt ZUS/

W dniu 30 sierpnia 2016 roku wnioskodawca wniósł o przeliczenie wskaźnika wysokości podstawy wymiaru emerytury z uwzględnieniem wynagrodzeń za lata 2014 i 2015 - wykazane na druku ZUS Rp 7 oraz aktualnej kwoty bazowej.

/ wniosek k.23 , zaświadczenie k. 24/

Zaskarżoną decyzją z dnia 7 września 2016 roku (znak (...)) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. po rozpatrzeniu wniosku z dnia 30 sierpnia 2016 roku, przeliczył J. P. od dnia 1 sierpnia 2016 r. emeryturę. Organ rentowy wskazał, że ustalił wysokość emerytury w oparciu o art. 183 w zw. z art. 26 i 53 ustawy z 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z FUS. Do ustalenia podstawy wymiaru emerytury obliczonej zgodnie z art. 53 ustawy emerytalnej przyjęto przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 10 lat kalendarzowych od 2005 r do 2014 r i wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wyniósł 115,72%. Podstawa wymiaru obliczona została przez pomnożenie wskaźnika wysokości podstawy wymiaru 115,72% przez kwotę bazową 3.308,33 zł i wyniosła 3.828,40 zł. Do ustalenia wysokości emerytury Zakład Ubezpieczeń Społecznych uwzględnił 44 lata i 3 miesiące i 10 dni okresów składkowych ( 531 miesięcy ) oraz 1 rok 21 dni okresów nieskładkowych ( 12 miesięcy ). Emerytura obliczona na podstawie art. 26 ustawy emerytalnej wyniosła 3.727,20 zł. Organ podał, że podstawę obliczenia emerytury stanowi kwota składek na ubezpieczenie emerytalne oraz kapitału początkowego z uwzględnieniem waloryzacji składek i kapitału początkowego zewidencjonowanych na koncie do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje emerytura. Emerytura stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia emerytury przez średnie dalsze trwanie życia ustalone na dzień zgłoszenia wniosku o podjęcie wypłaty emerytury tj., na dzień 30 sierpnia 2016 r. Kwota zewidencjonowanych składek na koncie z uwzględnieniem waloryzacji wynosi 207124,42 zł, kwota zwaloryzowanego kapitału początkowego – 533842,97 zł, średnie dalsze trwanie życia - 198,8 miesięcy. Obliczona na tej podstawie emerytura wyniosła 3.727,20 zł (( (...),42 + (...),97) / 198,8). Wobec osiągnięcia wieku uprawniającego do emerytury w roku 2014 wysokość emerytury od 1 sierpnia 2016r wynosi 20 % emerytury obliczonej na podstawie art. 53 i wynosi 606,07 zł, 80% emerytury obliczonej na podstawie art. 26 i wynosi 3.000,15 zł czyli łącznie emerytura wynosi 3.606,22 zł.

/decyzja –k.25 -26 plik I akt ZUS/

Powyższy stan faktyczny Sąd Okręgowego ustalił w oparciu o całokształt materiału dowodowego zebranego w sprawie, a mianowicie o powołane wyżej dokumenty, znajdujące się w aktach sprawy oraz w załączonych aktach organu rentowego. Zgromadzone dokumenty nie budzą wątpliwości, co do ich wiarygodności. Wskazać należy, że w przedmiotowej sprawie stan faktyczny jest pomiędzy stronami w całości niesporny, zaś spór ma charakter sporu prawnego i sprowadza się w istocie do oceny prawidłowości zastosowania obowiązujących przepisów.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie jest niezasadne.

Stosownie do brzmienia do art.24 ust.1b ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U. 2016 poz. 887, ze zm.) (dalej: ustawa emerytalna) mężczyznom urodzonym w okresie od dnia
1 kwietnia 1949 r do dnia 30 czerwca 1949 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku emerytalnego wynoszącego co najmniej 65 lat i 6 miesięcy, a jej wysokość oblicza się zgodnie z art. 26 cytowanej ustawy.

Zgodnie z treścią art. 183 ustawy emerytalnej wobec osiągnięcia wieku uprawniającego do emerytury w 2013 r albo w 2014 r emerytura wynosi

1)  20 % emerytury obliczonej na podstawie art. 53 w/w ustawy oraz

2)  80% emerytury obliczonej na podstawie art. 26 w/w ustawy

Emerytura, do której wnioskodawca nabył prawo z dniem 1 marca 2015 roku obliczona została według zasad określonych w art. 183 ustawy, wnioskodawca ukończył bowiem wymagany wiek emerytalny w 2014 roku.

Wnioskodawca zakwestionował przyjętą w zaskarżonej decyzji wysokość kwoty bazowej, nieuwzględnienie w podstawie wymiaru wynagrodzenia za 2015 rok, wysokość średniego dalszego trwania życia, niedoliczenie składki zaewidencjonowanej za miesiąc lipiec 2016 roku.

Zgodnie z brzmieniem art.108 ust.1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U. 2016 poz. 887, ze zm.) (dalej: ustawa emerytalna) jeżeli po dniu, od którego przyznano emeryturę określoną w art.24 lub 24a, emeryt podlegał ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym, wysokość świadczenia ulega ponownemu ustaleniu w sposób określony w ust.2.

W myśl zaś art.108 ust.2 ustawy emerytalnej emerytury obliczone według zasad określonych w art.26 powiększa się o kwotę wynikającą z podzielenia składek zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego po dniu ustalenia prawa do emerytury, o której mowa w art.24 i 24a i zwaloryzowanych zgodnie z art.25 przez wyrażone w miesiącach średnie dalsze trwanie życia ustalone dla wieku danego ubezpieczonego w dniu złożenia wniosku o przeliczenie wysokości emerytury, z uwzględnieniem ust. 4 i 5.

Odnośnie przyjętej w zaskarżonej decyzji kwoty bazowej wskazać należy, że zgodnie z treścią art. 111 ustawy emerytalnej wysokość emerytury lub renty oblicza się ponownie, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, od podstawy wymiaru ustalonej w myśl art 15, jeżeli do jej obliczenia wskazano podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe na podstawie przepisów prawa polskiego:

1) z liczby kolejnych lat kalendarzowych i w okresie wskazanym do ustalenia poprzedniej podstawy wymiaru świadczenia,

2) z kolejnych 10 lat kalendarzowych wybranych z 20 lat kalendarzowych, poprzedzających bezpośrednio rok kalendarzowy, w którym zgłoszono wniosek o przyznanie emerytury lub renty albo o ponowne ustalenie emerytury lub renty, z uwzględnieniem art. 176

3) z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu, przypadających przed rokiem zgłoszenia wniosku o ponowne ustalenie emerytury lub renty

- a wskaźnik wysokości podstawy wymiaru jest wyższy od poprzednio obliczonego.

2. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru, obliczony na zasadach określonych w art. 15, mnoży się przez kwotę bazową ostatnio przyjętą do obliczenia świadczenia.

W myśl art. 53 ustawy emerytalnej, emerytura wynosi:

1) 24% kwoty bazowej, o której mowa w art 19, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4, oraz

2) po 1,3% podstawy jej wymiaru za każdy rok okresów składkowych,

3) po 0,7% podstawy jej wymiaru za każdy rok okresów nieskładkowych

- z uwzględnieniem art. 55.

2. Przy obliczaniu emerytury okresy, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, ustala się z uwzględnieniem pełnych miesięcy.

3. Emeryturę, której podstawę wymiaru stanowi podstawa wymiaru świadczenia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 i ust. 2, oblicza się od tej samej kwoty bazowej, którą ostatnio przyjęto do ustalenia podstawy wymiaru, a następnie emeryturę podwyższa się w ramach waloryzacji przypadających do dnia nabycia uprawnień do emerytury.

4. Przepisu ust. 3 nie stosuje się, jeżeli zainteresowany po nabyciu uprawnień do świadczenia, którego podstawę wymiaru wskazał za podstawę wymiaru emerytury, podlegał co najmniej przez 30 miesięcy ubezpieczeniu społecznemu lub ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym.

5. Przepisy ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio, jeżeli podstawę wymiaru emerytury stanowi podstawa wymiaru emerytury przyjętej do obliczenia świadczenia przedemerytalnego.

Przenosząc powyższe regulacje na grunt przedmiotowej sprawy wskazać należy, że organ rentowy dokonał prawidłowego przeliczenia wysokości emerytury wnioskodawcy w związku z jego wnioskiem z dnia 30 sierpnia 2016 roku. Brak jest w świetle powyższych przepisów prawnych podstaw do przeliczenia podstawy wymiaru świadczenia z uwzględnieniem wynagrodzenia za 2015 roku, bowiem w przypadku emerytur mieszanych w części obliczonej według art. 53 ustawy do przeliczenia emerytury mogą być uwzględnione zarobki uzyskane wyłącznie w latach poprzedzających rok zgłoszenia wniosku o emeryturę. W sprawie niniejszej pierwszy wniosek o emeryturę wnioskodawca zgłosił w dniu 27 marca 2015 roku, a zatem do obliczenia podstawy wymiaru emerytury organ rentowy prawidłowo przyjął wynagrodzenia wnioskodawcy uzyskane w 2014 roku z pominięciem roku 2015.

Odnośnie zarzutu wnioskodawcy co do przyjęcia niewłaściwej wysokości kwoty bazowej, gdyż w dniu 28 lipca 2016 roku (data złożenia wniosku o przeliczenie emerytury) obowiązywała już kwota bazowa w wysokości 3.408,62 zł, wskazać należy, że organ rentowy dokonał prawidłowej interpretacji przepisów prawa i przyjął zasadnie zgodnie z treścią art.111 ust. 2 ustawy - kwotę bazową w wysokości 3.308,33 zł, obowiązującą w dacie nabycia prawa do emerytury czyli od dnia 1 marca 2015 roku - zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w sprawie kwoty bazowej za 2014 rok z dnia
10 lutego 2015 roku (M.P. z 2015r., poz.177).

Z uwagi na podniesiony przez skarżącego zarzut ustalenia nieprawidłowej wysokości średniego dalszego trwania życia ponieść należy, że zgodnie z art. 25 ust. 1 ustawy emerytalnej podstawę obliczenia emerytury, o której mowa w art. 24, stanowi kwota składek na ubezpieczenie emerytalne, z uwzględnieniem waloryzacji składek zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc od którego przysługuje wypłata emerytury, zwaloryzowanego kapitału początkowego określonego w art. 173-175 oraz kwot środków zewidencjonowanych na subkoncie, o którym mowa w art. 40a ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, z zastrzeżeniem ust. 1a i 1b oraz art. 185.

Na mocy art. 26 ust 1 ustawy emerytalnej emerytura stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia ustalonej w sposób określony w art. 25 przez średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę danego ubezpieczonego, z uwzględnieniem ust. 5 i art. 183.

Ponadto stosownie do ust. 2 i 3 w/w przepisu wiek ubezpieczonego w dniu przejścia na emeryturę wyraża się w ukończonych latach i miesiącach, a średnie dalsze trwanie życia ustala się wspólnie dla mężczyzn i kobiet oraz wyraża się w miesiącach.

Z kolei ust. 4 i ust. 5 tego samego przepisu stanowi, iż Prezes Głównego Urzędu Statystycznego ogłasza w formie komunikatu w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" corocznie w terminie do dnia 31 marca tablice trwania życia, z uwzględnieniem ust. 3, dla wieku ubezpieczonych określonego w myśl ust. 2. Tablice, o których mowa w ust. 4, są podstawą przyznawania emerytur na wnioski zgłoszone od dnia
1 kwietnia do dnia 31 marca następnego roku kalendarzowego.

W myśl wydanego na podstawie delegacji ustawowej z art. 26 ust. 4 ustawy emerytalnej załącznika do Komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia
25 marca 2016 r. w sprawie tablicy średniego dalszego trwania życia kobiet i mężczyzn, opublikowanego w Monitorze Polskim z 2016 r., poz. 294, średnie dalsze trwanie życia kobiet i mężczyzn w wieku 67 lat i 2 miesięcy wynosi 198,80 miesięcy .

Odnosząc powyższe unormowania do stanu faktycznego przedmiotowej sprawy wskazać należy, że brak jest podstaw prawnych do kwestionowania „średniego dalszego trwania życia” przyjętego przez ZUS w decyzji ustalającej wysokość emerytury.

Wskazać bowiem należy, że powołany wyżej przepis art. 26 ustawy emerytalnej w obowiązującym brzmieniu jednoznacznie wskazuje, że podstawą dla ustalenia wartości parametru składowego dla wyliczenia wysokości emerytury w postaci długości dalszego trwania życia ubezpieczonego jest akt normatywny w postaci komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, publikowany (tj. podawany do publicznej wiadomości) w Dzienniku Urzędowym „Monitor Polski”.

Wbrew zapatrywaniom skarżącego oznacza to, że Zakład Ubezpieczeń Społecznych na etapie postępowania w przedmiocie ustalenia wysokości emerytury nie wylicza, ani w inny sposób, zindywidualizowany dla ubezpieczonego, samodzielnie nie ustala długości średniego dalszego trwania życia. Obowiązkiem organu rentowego, podlegającym kontroli w toku postępowania sądowego, jest wyłącznie prawidłowe zastosowanie odpowiedniej wartości liczbowej z tablicy średniego dalszego trwania życia ubezpieczonych obowiązującej na dzień powstania prawa do emerytury lub na dzień osiągnięcia wieku emerytalnego. Na potwierdzenie powyższego należy również podkreślić, że wskaźniki średniego dalszego trwania życia wyrażone w tablicy stanowiącej załącznik do komunikatu Prezesa GUS, są wskaźnikami uśrednionymi i uwspólnionymi dla kobiet i mężczyzn w Polsce, choć powszechnie wiadomy jest fakt, że przeciętnie kobiety żyją dłużej od mężczyzn. Takie, a nie inne brzmienie przepisu art. 26 ustawy emerytalnej jest wyrazem przyjętej przez ustawodawcę polskiego koncepcji solidarności wewnątrzgeneracyjnej.

W przedmiotowej sprawie organ rentowy w sposób prawidłowy ustalił wiek, w którym wnioskodawca nabył prawo do emerytury (65 lat i 6 miesięcy), prawidłowo zastosował obowiązującą w dacie złożenia przez skarżącego wniosku o przeliczenie emerytury tablicę średniego dalszego trwania życia kobiet i mężczyzn (tablica opublikowana w Monitorze Polskim z 2016 r., poz. 291), jak również prawidłowo zastosował odpowiednią dla ustalonego wieku emerytalnego wielkość parametru w postaci średniego dalszego trwania życia kobiet i mężczyzn (198,80 miesięcy w dniu złożenia wniosku o przeliczenie świadczenia 67 lat i 2 miesiące). Nie mogły więc odnieść oczekiwanego przez skarżącego skutku podnoszone przez niego twierdzenia o konieczności przyjęcia do obliczenia wysokości świadczenia średniej długości dalszego trwania życia innej aniżeli wskazana w tablicy stanowiącej załącznik do komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego. Słusznie bowiem wskazał organ rentowy, że średnie dalsze trwanie życia wskazane przez wnioskodawcę, tj. 194,80 miesięcy przewidziane jest dla wieku 67 lat i 8 miesięcy.

Zgodnie natomiast z treścią art. 108 ust 3 ustawy emerytalnej ponowne ustalenie wysokości emerytury następuje na wniosek zgłoszony nie wcześniej niż po upływie roku kalendarzowego lub po ustaniu ubezpieczeń emerytalnego i rentowych.

Odnośnie zarzutu wnioskodawcy niedoliczenia składki za miesiąc lipiec 2016 roku wskazać należy, że sam wnioskodawca wskazał, iż w dniu 29 lipca 2016 roku składka była odprowadzona przez pracodawcę. Powyższe oznacza, że na dzień zgłoszenia wniosku składka nie była jeszcze zaewidencjonowana w systemie i nie mogła zostać uwzględniona do emerytury ustalonej w dniu 4 sierpnia 2016r wobec doliczania składek na datę zgłoszonego wniosku. Składki zaewidencjonowane po tej dacie mogą być doliczone na wniosek zgłoszony po upływie roku.

Mając powyższe na uwadze wskazać należy, iż ubezpieczony w żaden sposób nie wykazał, że organ rentowy naliczył mu nieprawidłową wysokość świadczenia, przyjął niewłaściwe dane lub nie uwzględnił istotnych okoliczności. Nie podał konkretnych argumentów przeciwko treści decyzji. Jego odwołanie stanowiło swoistą, bezprzedmiotową polemikę z ustaleniami organu rentowego.

W tym miejscu wskazać należy, że zgodnie z art.6 k.c. to na wnioskodawcy spoczywał ciężar dowodowy w niniejszej sprawie. Oparcie polskiej procedury cywilnej na zasadzie kontradyktoryjności jedynie w wyjątkowych przypadkach dozwala Sądowi na podjęcie czynności mających na celu pobudzenie inicjatywy stron, a zasadą w tym zakresie jest samodzielne dążenie uczestników postępowania do wykazania prawdziwości podnoszonych twierdzeń. Jeżeli twierdzenie istotne dla rozstrzygnięcia nie zostanie udowodnione, to o merytorycznym rozstrzygnięciu sprawy decyduje rozkład ciężaru dowodu. Zatem strona, na której spoczywa ciężar dowodu, ponosi ryzyko ujemnych skutków niedopełnienia swoich obowiązków w tym zakresie. Sąd Okręgowy uznał, iż nie jest zarówno zobowiązany, jak i uprawniony do przeprowadzenia dochodzenia w celu uzupełnienia lub wyjaśnienia twierdzeń stron i wykrycia środków dowodowych pozwalających na ich udowodnienie ani też do przeprowadzenia z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy (art. 232 k.p.c.). Obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa na stronach (art. 3 k.p.c.), a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (art. 227 k.p.c.) spoczywa na stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne ( patrz wyrok SN z dnia 17 grudnia 1996 roku, I CKU 45/96, OSNC 1997/6-7/76).

W tym stanie rzeczy, Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c., oddalił odwołanie.

ZARZĄDZENIE

odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć wnioskodawcy z pouczeniem o sposobie i terminie wniesienia apelacji

04.04.2017r.

D.D-Z.