Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

17 marca 2017

Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Śródmieścia we Wrocławiu w VIII. Wydziale Cywilnym

w składzie następującym:

Przewodniczący SSR Agata Cieśla

Protokolant Aleksandra Klepacz

po rozpoznaniu na rozprawie 17 marca 2017 we W.

sprawy z powództwa Ł. L.

przeciwko (...) Zakładowi (...) na (...) S.A. z siedzibą w W.

o zapłatę

I.  zasądza od strony pozwanej (...) Zakładu (...) na (...) S.A. z siedzibą w W. na rzecz powódki Ł. L. kwotę 3.200 zł (trzy tysiące dwieście złotych) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 27 marca 2014 do dnia zapłaty;

II.  oddala dalej idące powództwo;

III.  zasądza od strony pozwanej na rzecz powódki kwotę 26,80 zł tytułem kosztów procesu;

IV.  nakazuje stronie pozwanej (...) Zakładowi (...) na (...) S.A. z siedzibą w W. uiścić na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Śródmieścia we Wrocławiu kwotę 365,36 zł tytułem brakującej części wydatków na opinie biegłego, poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa;

V.  obciąża Skarb Państwa - Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Śródmieścia we Wrocławiu kwotą 548,03 zł brakującej części wydatków poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa na opinie biegłego.

Sygn. akt VIII C 1309/14

UZASADNIENIE

Pozwem z 25 czerwca 2014 powódka Ł. L. wniosła pozew przeciwko (...) Zakładowi (...) na (...) S.A. z siedzibą w W., żądając ponownego rozpatrzenia sprawy nr (...), tj. wezwania jej osobiście na badanie przeprowadzone przez komisję lekarską celem ponownego ustalenia trwałego uszczerbku na zdrowiu oraz wypłatę należnej kwoty odszkodowania. W uzasadnieniu wskazała, że 27 czerwca 2012 uległa wypadkowi, upadając z wysokości. Wniosek o wypłatę odszkodowania złożyła 27 lutego 2014, natomiast strona pozwana odmówiła jego wypłaty. Zdaniem powódki uszczerbek na jej zdrowiu powstały wskutek wypadku został zaniżony, albowiem uraz powstały wskutek wypadku polegał na złamaniu kręgu piersiowego S.22, zwichnięciu, skręceniu i naderwaniu stawów oraz więzadeł na poziomie szyi oraz zwichnięciu, skręceniu i naderwaniu stawów więzadeł stawu łokciowego.

W piśmie z 08 grudnia 2014 powódka sprecyzowała żądanie pozwu, wnosząc o zasądzenie na jej rzecz od strony pozwanej kwoty 6.000 zł tytułem odszkodowania za wypadek, któremu uległa 27 czerwca 2012. Wskazała, że bezpośrednio po wypadku została przewieziona na Szpitalny Oddział Ratunkowy Wojewódzkiego Szpitala (...) przy ul. (...) we W.. Pomimo silnych dolegliwości bólowych nie wykonano jej jednak badania rezonansu magnetycznego i wypisano tego samego dnia do domu. Z powodu nasilających się zawrotów głowy, bólu kręgosłupa oraz łokcia nie była w stanie samodzielnie się poruszać. Z pomocą syna zarejestrowała się do lekarza ortopedy, jednakże czas oczekiwania na wizytę wynosił sześć miesięcy. Powódka podniosła również, że badanie rezonansu magnetycznego wykonała 25 listopada 2013, z którego wynikało złamanie kręgu (...), zwichnięcie oraz naderwanie więzadeł stawu łokciowego, a nadto zwichnięcie i naderwanie więzadeł na poziomie szyi. Powódka wskazała, że następstwem niewłaściwego leczenia jest odczuwany do dnia dzisiejszego ból kręgosłupa, łokcia oraz głowy. Wpływa to na sprawność poruszania się oraz możliwość wykonywania pracy zarobkowej (k. 28).

W odpowiedzi na pozew strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie na jej rzecz od powódki kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych i17 zł tytułem opłaty skarbowej od udzielonego pełnomocnictwa.

W uzasadnieniu strona pozwana wskazała, że kwestionuje powództwo zarówno co do zasady, jak i wysokości. Strona pozwana przyznała, że powódka objęta była Ogólnymi warunkami grupowego ubezpieczenia pracowniczego typu P (...) kod warunków (...). Zgodnie z ich treścią suma ubezpieczenia wynosiła 8.000 zł, zaś za 1% trwałego uszczerbku na zdrowiu spowodowanego nieszczęśliwym wypadkiem strona pozwana płaciła 4 % sumy ubezpieczenia, czyli 320 zł. Strona pozwana zarzuciła, że powódka zgłosiła szkodę dopiero 24 lutego 2014, a lekarz orzecznik wydający na jej zlecenie opinię nie stwierdził trwałego uszczerbku na zdrowiu powódki. Uznał również, że obrażenia ciała powódki nie pozostawały w związku z wypadkiem, któremu powódka uległa 27 czerwca 2012. Strona powodowa podała, że powódka odwołała się od jej decyzji i po rozpatrzeniu odwołania strona pozwana, pismem z 16 kwietnia 2014, podtrzymała swoje stanowisko w sprawie (k. 38-39).

Powódka, pismem z 22 czerwca 2015, rozszerzyła powództwo i wniosła o zasądzenie na jej rzecz od strony pozwanej kwoty 8.000 zł wraz z odsetkami ustawowymi od 20 marca 2014 do dnia zapłaty tytułem należnego świadczenia z umowy ubezpieczenia następstw nieszczęśliwych wypadków za doznany trwały uszczerbek na zdrowiu w wyniku zdarzenia z 27 czerwca 2012 oraz o zasądzenie na jej rzecz od strony pozwanej kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Uzupełniając okoliczności faktyczne istotne dla niniejszej sprawy powódka wyjaśniła, że 27 czerwca 2012 spadła z drzewa, zrywając zwieszające się z niego wiśnie. 24 lutego 2014 zgłosiła szkodę stronie pozwanej i zawnioskowała o przeprowadzenie badania lekarskiego mającego na celu rzetelne ustalenie wysokości uszczerbku na zdrowiu. Strona pozwana nie przychyliła się do wniosku powódki i na podstawie zaocznej analizy lekarskiej powódki zdecydowała o odmowie przyznania jej odszkodowania. Powódka wyjaśniła, że zwróciła się o ponowne rozpatrzenie jej sprawy, jednakże strona pozwana podtrzymała swoje stanowisko. Powódka podała, że po wypadku przeszła zabiegi rehabilitacyjne, mające na celu złagodzenie bólu w kręgosłupie. Przebywała ponadto pod opieką lekarza neurologa. Podniosła, że do dnia dzisiejszego odczuwa ból i mrowienie kończyn górnych, ma znacznie ograniczony zakres ruchów zarówno przez ból kręgosłupa, jak i stawu łokciowego. Z tego powodu zmuszona jest zażywać silne środki przeciwbólowe. Wiek powódki nie pozwala zaś na regenerację uszkodzeń kostnych. Wypadek z 27 czerwca 2012 oraz jego skutki spowodowały u powódki stres i załamanie nerwowe związane z nieustającą oraz uzasadnioną obawą o możliwość powrotu do pełnej sprawności fizycznej (k. 77- 86).

Strona pozwana, ustosunkowując się do żądania powódki, pismem z 20 października 2015 wniosła o oddalenie powództwa również w rozszerzonej części. Zarzuciła, że powódka nie wskazała na jakiej podstawie domaga się zasądzenia kwoty 8.000 zł tytułem odszkodowania za doznaną krzywdę, a nadto w jaki sposób ustaliła wysokość dochodzonej należności. Strona pozwana podniosła przy tym, że ubezpieczeniem łączącym ją z powódką objęte były tylko życie i śmierć ubezpieczonego w okresie trwania umowy ubezpieczenia. Zauważyła przy tym, że zgodnie z warunkami polisy ubezpieczenia na wypadek trwałego uszczerbku na zdrowiu przysługują wyłącznie określone w niej świadczenia, a pośród nich nie ma odszkodowania za „rekompensatę bólu fizycznego i psychicznego”. Ponadto podniosła zarzut przedawnienia roszczenia, również w jego rozszerzonym zakresie (k. 106-108).

Sąd ustalił w sprawie następujący stan faktyczny, istotny dla rozstrzygnięcia:

27 czerwca 2012 powódka Ł. L. uległa wypadkowi, spadając z drzewa, z którego zrywała wiśnie. Powódka niezwłocznie udała się do Wojewódzkiego Szpitala (...) we W. przy ul. (...), gdzie przyjęto ją w trybie nagłym. Lekarz badający powódkę zalecił wykonanie badania RTG kręgosłupa szyjnego i lędźwiowego oraz USG jamy brzusznej. Według specjalisty badanie USG nie wykazało zmian pourazowych, natomiast badanie RTG nie wykazało złamań. Powódce zalecono oszczędzający tryb życia, unikanie nadmiernego wysiłku, zażywanie leku R. oraz kontrole w poradni neurologicznej w przypadku utrzymywania się dolegliwości. Powódka nie była hospitalizowana, opuściła placówkę 27 czerwca 2012.

06 lipca 2012 w Wojewódzkim Szpitalu (...) przy ul. (...) we W. powódce wykonano badanie TK głowy. Wykazało ono prawidłowy stan mózgowia oraz przestrzeni płynowych wewnątrzczaszkowych, struktury kostne czaszki bez zmiany pourazowej. Stwierdzono występowanie obustronnego zwapnienia w jądrach podkorowych.

[dowody:

- karta informacyjna Szpitalnego Oddziału Ratunkowego z 27 czerwca 2012 k. 9,

- wynik badania TK głowy z 06 lipca 2012 k. 17,

- wynik badania ultrasonografii z 27 czerwca 2012 k. 18,

- wynik badania RTG z 27 czerwca 2012 k. 19,

- przesłuchanie powódki Ł. L. na rozprawie 13.10.2015, protokół elektroniczny k. 103]

15 marca 2013 powódka wykonała badanie MR kręgosłupa szyjnego, które nie wykazało zmian ogniskowych rdzenia kręgowego.

24 czerwca 2013 powódka odbyła konsultację neurologiczną. Zgłaszała wtedy bóle i zawroty głowy oraz drętwienie kończyn górnych. Specjalista neurochirurg rozpoznał u powódki zwichniecie, skręcenie i naderwanie stawów oraz więzadeł na poziomie szyi.

Badanie MR kręgosłupa u powódki wykonano 25 listopada 2013. Na jego podstawie stwierdzono, że wskutek wypadku 27 czerwca 2012 powódka doznała złamania kompresyjnego trzonu kręgu (...). Nadto ustalono u niej niestabilność lewego stawu łokciowego – uszkodzenie więzadła pobocznego przyśrodkowego. Według specjalisty z zakresu ortopedii i traumatologii niestabilność ma charakter trwały i stanowi upośledzenie funkcji stawu, powódka wymaga rehabilitacji i stałego korzystania z ortezy stabilizującej staw łokciowy w płaszczyźnie czołowej. 05 grudnia 2013 u powódki przeprowadzono badanie RTG łokcia, które nie wykazało uchwytnych zmian.

[dowody:

- wynik badania krwi powódki z 23 czerwca 2014 k. 5,

- karta porady specjalistycznej – neurochirurgicznej z 24 czerwca 2013 k. 6,

- zaświadczenie lekarskie z 14 stycznia 2014 k. 7,

- zaświadczenie lekarskie z 14 stycznia 2014 k. 8,

- wynika badania MR kręgosłupa lędźwiowego z 25 listopada 2013 k. 14,

- wynik badania MR kręgosłupa szyjnego z 15 marca 2013 k. 15,

- wynik badania RTG łokcia z 05 grudnia 2013 k. 61,

- przesłuchanie powódki Ł. L. na rozprawie 13.10.2015, protokół elektroniczny k. 103]

Powódka, zgodnie z zaleceniami specjalistów, niezależnie od podjętego leczenia poddała się również rehabilitacji. Pierwszy cykl rehabilitacji odbyła o okresie od 02 do 15 października 2012 w Niepublicznym Zakładzie Opieki Zdrowotnej (...) Sp. z o.o. z siedzibą we W., a następny od 07 do 18 stycznia 2013. Kolejny cykl rehabilitacji w tej samej placówce odbywała w okresie od 25 czerwca do 08 lipca 2013.

Powódka z powodu utrzymujących się dolegliwości bólowych kontynuowała rehabilitację w okresie od 07 do 20 kwietnia 2015. Od 10 do 23 grudnia 2015 powódka poddawała się rehabilitacji w (...) we W..

[dowody:

- informacja do lekarza kierującego z 08 lipca 2013 k. 22,

- skierowanie na zabiegi fizjoterapeutyczne z 27 września 2012 k. 23,

- informacja do lekarza kierującego z 22 stycznia 2013 k. 24,

- informacja do lekarza kierującego z 22 kwietnia 2015 k. 83,

- skierowanie na zabiegi fizjoterapeutyczne z 12 marca 2015 k. 98,

- harmonogram zabiegów rehabilitacyjnych z (...) k. 99,

- przesłuchanie powódki Ł. L. na rozprawie 13.10.2015, protokół elektroniczny k. 103]

W chwili wypadku powódka objęta była indywidualnie kontynuowanym grupowym ubezpieczeniem pracowniczym typu P (...) Zakładu (...) na (...) S.A. z siedzibą w W.. Zgodnie z warunkami ubezpieczenia suma ubezpieczenia wynosiła zaś 8.000 zł, a za 1 % trwałego uszczerbku na zdrowiu spowodowanego nieszczęśliwym wypadkiem ubezpieczyciel zobowiązał się wypłacić ubezpieczonemu kwotę stanowiącą 4 % sumy ubezpieczenia, to jest 320 zł.

Integralną częścią umowy ubezpieczenia jest Tabela norm oceny procentowej trwałego uszczerbku na zdrowiu.

Powódka zgłosiła szkodę stronie pozwanej 24 lutego 2014, albowiem dopiero wtedy znajdowała się w posiadaniu kompletnej dokumentacji medycznej.

Po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego strona pozwana odmówiła powódce wypłaty świadczenia, uzasadniając, że na podstawie dokumentacji medycznej powódki lekarz orzecznik stwierdził, iż obrażenia ciała doznane przez powódkę 27 czerwca 2012 nie pozostawiły u niej trwałego uszczerbku na zdrowiu. Lekarz orzecznik strony pozwanej ustalił u powódki jedynie stłuczenie okolicy lędźwiowej i stłuczenie klatki piersiowej (żeber).

Powódka 20 marca 2014 złożyła odwołanie od decyzji strony pozwanej, wnosząc o ponowne rozpatrzenie jej sprawy. Strona pozwana nie znalazła jednak podstaw do zmiany swojego stanowiska.

[dowody:

- decyzja strony pozwanej z 27 lutego 2014 k. 10, 21,

- zgłoszenie trwałego uszczerbku na zdrowiu k. 11, 54 v.- 55v.

- potwierdzenie przyjęcia zgłoszenia – trwały uszczerbek k. 12-13,

- pismo strony pozwanego do powódki z 10 maja 2005 k. 20,

- karta kontowa k. 46-47v.,

- druk zgłoszenia trwałego uszczerbku na zdrowiu k. 48-49,

- notatka służbowa z 28 marca 2014 k. 50,

- odwołanie od decyzji z 20 marca 2014 k. 50 v.- 51, 85,

- operat zgłoszenia k. 52,

- orzeczenie ostateczne (...) k. 52 v.- 53,

- tabela norm oceny procentowej trwałego uszczerbku na zdrowiu k. 66 - 75 v,

- Ogólne Warunki Grupowego (...) Pracowniczego typ P k. 63 - 65v.,

- polisa nr (...) Indywidualnie Kontynuowanego Grupowego (...) Pracowniczego (typ P) k. 84,

- przesłuchanie powódki Ł. L. na rozprawie 13.10.2015, protokół elektroniczny k. 103]

Powódka po wypadku 27 czerwca 2012 nie była w stanie samodzielnie się poruszać, wymagała pomocy osób trzecich przy wykonywaniu czynności dnia codziennego. Trudność sprawiało jej wykonywanie najprostszych czynności, w tym czynności samoobsługi. Powódce pomagał jej syn, z którym mieszka, a w czasie kiedy przebywał on w pracy, pomocą służyła jej sąsiadka Z. T.. Przez okres miesiąca po wypadku powódka przebywała w pozycji leżącej. Z powodu dużych dolegliwości bólowych zmuszona była do przyjmowania leków przeciwbólowych. Ból odczuwany przez powódkę był tak silny, że powodował u niej omdlenia.

Powódka do dnia dzisiejszego odczuwa negatywne skutki wypadku w postaci bólów kręgosłupa. Obecnie trzy razy dziennie przyjmuje środki przeciwbólowe T.. Do dzisiaj ma problemy z poruszaniem się po mieszkaniu. Bywa, że jest zmuszona leżeć w łóżku przez cały dzień. Codzienne obowiązki związane ze sprzątaniem, myciem okien, noszeniem zakupów wypełnia syn powódki.

Powódka utrzymuje się z renty rodzinnej w wysokości 1.180 zł. Prowadzi wspólne gospodarstwo domowe z synem, który partycypuje w kosztach utrzymania domu. Syn powódki opłaca rachunki za media, wywóz szamba, bierze udział w ponoszeniu kosztów zakupu żywności.

[dowody:

- zeznania świadka Z. T. na rozprawie 13.10.2015, protokół elektroniczny k. 103,

- przesłuchanie powódki Ł. L. na rozprawie 13.10.2015, protokół elektroniczny k. 103]

Wskutek zdarzenia z 27 czerwca 2012 powódka doznała złamania (...), który skutkuje do chwili obecnej dolegliwościami bólowymi kręgosłupa pogranicza piersiowego i lędźwiowego ze wzmożonym napięciem mięśniowym i ograniczeniem ruchomości. Przebyły uraz może być w przyszłości przyczyną przyśpieszonego rozwoju zmian zwyrodnieniowych.

Rokowania co do stanu zdrowia powódki na przyszłość są niepewne. Powinna ona unikać zbyt długiego statycznego i dynamicznego obciążania kręgosłupa i prac siłowych.

Złamanie (...) spowodowało u powódki wystąpienie trwałego uszczerbku na zdrowiu na poziomie 10 % ustalonego zgodnie z tabelą norm oceny procentowej trwałego uszczerbku na zdrowiu strony pozwanej (z pozycji (...)).

[dowody:

- pisemna opinia biegłego sądowego z zakresu ortopedii i traumatologii dr n. med. M. J. z 20 kwietnia 2016 k. 111-114,

- pisemna opinia uzupełniająca biegłego sądowego z zakresu ortopedii i traumatologii dr n, med. M. J. z 11 sierpnia 2016 k. 134-135,

- pisemna opinia uzupełniająca biegłego sądowego z zakresu ortopedii i traumatologii dr n, med. M. J. z 28 września 2016 k. 152].

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo podlegało częściowemu uwzględnieniu.

Bezspornym w sprawie było, że strony łączyła umowa grupowego ubezpieczenia pracowniczego typu P, które było kontynuowane indywidualnie przez powódkę. Spornym w sprawie, a zarazem wymagającym ustalenia w niniejszym postępowaniu, był skutek wypadku, który stał się udziałem powódki 27 czerwca 2012, w postaci objętego umową ubezpieczenia trwałego uszczerbku na zdrowiu, a w konsekwencji zasadność świadczenia, którego żądała powódka z tego tytułu.

Podstawa prawna roszczenia powódki znajduje swoje uzasadnienie w treści art. 805 k.c., zgodnie z którym przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku. W ubezpieczeniu osobowym ochrona nie polega na zapłacie odszkodowania za doznaną szkodę, ale na wypłacie określonej sumy pieniężnej w razie zajścia w życiu osoby ubezpieczonej przewidzianego w umowie wypadku.

Między stronami bezsporne pozostawało, że powódce przysługuje świadczenie w wysokości kwoty stanowiącej 4 % sumy ubezpieczenia, to jest 320 zł za każdy 1% trwałego uszczerbku na zdrowiu. Strona pozwana odmowę wypłaty powódce świadczenia argumentowała wskazując, że wskutek zdarzenia z 27 czerwca 2012 powódka nie doznała trwałego uszczerbku na zdrowiu.

Dokonując ustalenia istnienia oraz wysokości trwałego uszczerbku na zdrowiu powódki Sąd oparł się na dowodzie z opinii biegłego sądowego z zakresu chirurgii- ortopedii dr n. med. J. J., który stwierdził, że w wypadku z 27 czerwca 2012 powódka doznała urazu w postaci złamania kręgu (...) kręgosłupa, który skutkuje do dnia dzisiejszego dolegliwościami bólowymi kręgosłupa pogranicza piersiowego i lędźwiowego ze wzmożonym napięciem mięśniowym i ograniczeniem ruchomości. Przebyty uraz może być w przyszłości przyczyną przyspieszonego rozwoju zmian zwyrodnieniowych. Zgodnie z wnioskami opinii biegłego, upadek z drzewa 27 czerwca 2012 spowodował u powódki wystąpienie trwałego uszczerbku na zdrowiu na poziomie 10 % ustalonego zgodnie z tabelą norm oceny procentowej trwałego uszczerbku na zdrowiu strony pozwanej (z pozycji (...)). Biegły zaznaczył, że w przyszłości powódka będzie wymagać okresowego leczenia usprawniającego, a rokowania co do stanu jej zdrowia są niepewne. W opinii biegły sądowy zaznaczył również, że powódka w trakcie badania wykazywała cechy agrawacji, tj. wyolbrzymiania negatywnych następstw i skutków doznanego przez nią urazu.

Strona pozwana zakwestionowała wydaną przez biegłego opinię. Zaznaczyła, że biegły słusznie zauważył próby powódki przypisania istniejących u niej dolegliwości wypadkowi z 27 czerwca 2012. Zarzuciła przy tym, że biegły sądowy nie wyjaśnił na jakiej podstawie ustalił, że do złamania kręgu (...) u powódki doszło w trakcie upadku z drzewa, skoro badania wykonane powódce tuż po zdarzeniu, a mianowicie RTG kręgosłupa piersiowego i lędźwiowego, nie wykazały u niej żadnych złamań. Strona pozwana zwróciła również uwagę, że u kobiet w wieku powódki złamania kompresyjne trzonów kręgów nie należą do rzadkości w związku z osteoporozą pomenopauzalną i może do nich dochodzić nawet wskutek niskoenergetycznych zdarzeń. Ponadto złamanie kręgu u powódki zostało stwierdzone po upływie pięciu miesięcy od wypadku.

Na skutek złożonych przez strony postępowania zarzutów, Sąd zlecił biegłemu sądowemu sporządzenie pisemnej opinii uzupełniającej, w treści której biegły, w sposób rzeczowy i fachowy ustosunkował się do podniesionych zarzutów. W szczególności w odpowiedzi na zarzuty strony pozwanej, biegły wskazał, że z dokumentacji medycznej nie wynika, aby powódka leczyła się na osteoporozę, podkreślił, że wykonanie badania RTG nie musiało wykazać złamania kręgu powódki, dopiero wykonanie wysokospecjalistycznych badań dawało pewność diagnozy. Z kolei w aktach sprawy nie ma dowodów, że złamanie jest skutkiem innych urazów zaistniałych po 27 czerwca 2012.

Sąd przyjął opinię główną, jak również opinie uzupełniające sporządzone przez biegłego sądowego z zakresu chirurgii-ortopedii dr n. med. M. J., jako podstawę ustaleń, uznając ich treść za spójną i wystarczającą dla rozstrzygnięcia sprawy, a opinie za sporządzone w sposób fachowy, oparty na wiedzy specjalistycznej i doświadczeniu zawodowym biegłego sądowego.

W konsekwencji, mając na uwadze ustalenie wysokości trwałego uszczerbku na zdrowiu na 10 % oraz treść łączącej strony umowy ubezpieczenia, żądanie powódki Sąd uznał za uzasadnione co do kwoty 3.200 zł (10 x 320 zł). W pozostałej zaś części, powództwo podlegało oddaleniu jako niezasadne.

Orzekając o zasadności dochodzonego przez powódkę świadczenia, Sąd zważył wprawdzie, że powódka podjęła leczenie niemal pięć miesięcy po wypadku, a szkodę zgłosiła stronie pozwanej prawie 1,5 roku po zdarzeniu, jednakże, zdaniem Sądu było to konsekwencją nierzetelnie prowadzonej diagnostyki i leczenia powódki. Tymczasem powódka nie może ponosić negatywnych konsekwencji niewłaściwego rozpoznania doznanego przez nią urazu przez lekarzy udzielających jej pierwszej pomocy. Nie jest przecież osobą posiadającą wiedzę specjalistyczną z zakresu medycyny. Z kolei strona pozwana w przeprowadzonym postępowaniu likwidacyjnym nie zdecydowała się na przeprowadzenie badania powódki przez lekarza orzecznika strony pozwanej, bowiem orzeczenie wydał on jedynie na podstawie dokumentacji medycznej powódki.

Sąd oddalił wniosek dowodowy strony pozwanej o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego z zakresu radiologii, złożony w piśmie z 10 listopada 2016, dla oceny zdjęć RTG powódki z dnia wypadku na okoliczność ustalenia czy doszło wówczas do złamania kręgu (...). Sąd uznał, że przeprowadzenie niniejszego dowodu jest zbędne i prowadzić będzie jedynie do przedłużenia postępowania. Wbrew twierdzeniom strony pozwanej opinie biegłego sądowego dr n. med. M. J. są jednoznaczne w swej treści. Biegły rozstrzygnął bowiem, że powódka wskutek upadku z drzewa 27 czerwca 2012 doznała urazu w postaci złamania kręgu (...). Sąd nie podzielił poglądu strony pozwanej, opartego na założeniu, że skoro badanie RTG kręgosłupa powódki wykonane w dniu wypadku nie wykazało złamania, to do niego w rzeczywistości nie doszło. Biegły sądowy wyjaśnił bowiem, że tego rodzaju badania często nie są wystarczające do wykrycia urazów kręgosłupa i dopiero przy wykonaniu wysokospecjalistycznych badań możliwe jest określenie faktycznie powstałych urazów.

W tym miejscu, odnosząc się do zarzutu strony pozwanej przedawnienia roszczenia powódki, oceniając go jako całkowicie chybiony, należy wskazać na treść art. 819 § 3 k.c., który stanowi, że bieg przedawnienia roszczenia o świadczenie do ubezpieczyciela przerywa się także przez zgłoszenie ubezpieczycielowi tego roszczenia lub przez zgłoszenie zdarzenia objętego ubezpieczeniem. Bieg przedawnienia rozpoczyna się na nowo od dnia, w którym zgłaszający roszczenie lub zdarzenie otrzymał na piśmie oświadczenie ubezpieczyciela o przyznaniu lub odmowie świadczenia. Biorąc zatem pod uwagę, że roszczenia z umowy ubezpieczenia przedawniają się z upływem lat trzech (art. 819 § 1 k.c.), roszczenia powódki z tytułu wypadku, który miał miejsce 27 czerwca 2012, a zgłoszone stronie pozwanej 24 lutego 2014, nie uległo przedawnieniu.

Rozstrzygniecie w zakresie odsetek oparto na treści art. 481 § 1 k.c. w zw. z art. 817 § 1 k.c. oraz art. 14 ust. 1 ustawy 1 ustawy z 22 maja 2003 o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych . Sąd uznał za słuszną zasadę przyznawania odsetek wynikającą z treści wyroku Sądu Najwyższego z 18 lutego 2010 w sprawie o sygn. akt II CSK 434/09, w którym Sąd Najwyższy stwierdził „jest zatem zasadą, że zarówno odszkodowanie, jak i zadośćuczynienie za krzywdę stają się wymagalne po wezwaniu ubezpieczyciela przez poszkodowanego (pokrzywdzonego) do spełnienia świadczenia odszkodowawczego (art. 455 § 1 k.c.). Od tej zatem chwili biegnie termin do odsetek za opóźnienie (art. 481 § 1 k.c.). Powódka żądała odsetek ustawowych od dochodzonego pozwem świadczenia od 20 marca 2014. Zgłoszenie szkody nastąpiło natomiast 24 lutego 2014 i biorąc za podstawę 30-dniowy termin na spełnienie świadczenia przez stronę pozwaną, należało uznać, że roszczenie powódki stało się wymagalne dopiero 27 marca 2014. Od tego dnia więc Sąd zasądził na rzecz powódki odsetki ustawowe za opóźnienie od należności głównej. Dalej idące żądanie odsetkowe powódki podlegało zatem oddaleniu.

Wobec powyższego orzeczono jak w punktach I. i II. sentencji wyroku.

O kosztach postępowania między stronami orzeczono na podstawie art. 100 zd. 1 k.p.c., zgodnie z którym w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone.

Skoro powódka dochodziła zapłaty kwoty 8.000 zł, a jej żądanie uzasadnione było co do kwoty 3.200 zł, to oznacza, iż wygrała proces w 40 %. W takim zatem stosunku należało zasądzić na jej rzecz zwrot kosztów procesu, na które składały się: opłata sądowa od pozwu w kwocie 300 zł, uzupełniająca opłata sądowa od pozwu w kwocie 100 zł, wynagrodzenie pełnomocnika w kwocie 1.200 zł ustalone w oparciu § 6 pkt 4 w zw. z § 2 ust. 1 i 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002 w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. 2002 nr 163 poz. 1348), koszt opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł oraz kwota 250 zł uiszczona jako zaliczka na biegłego, a zatem łącznie kwota 1.867 zł, z czego 40 % to kwota 746,80 zł. Koszty strony pozwanej wyrażały się zaś kwotą 1.200 zł i stanowiły wynagrodzenie pełnomocnika ustalone zgodnie z § 6 pkt 4 w zw. z § 2 ust. 1 i 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002 w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U. 2002 nr 163 poz. 1349), z czego 60 % to kwota 720 zł. Po potrąceniu tych dwóch kwot uzyskano kwotę 26,80 zł, którą na rzecz powódki zasądzono w punkcie III. sentencji wyroku.

Na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z 28 lipca 2005 o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U.2016.623 j.t.) w zw. z art. 100 zd. 1 k.p.c. Sąd orzekł o brakującej części wydatków na opinię biegłego, poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa. Uwzględniając, że strona pozwana przegrała proces w 40 %, przy czym łącznie tytułem wynagrodzenia biegłego wypłacono kwotę 1.163,39 zł, w tym 250 zł z zaliczki powódki, zatem do rozliczenia pozostała kwota 913,39 zł, z której 40 % to kwota 365,36 zł, którą Sąd nakazał stronie pozwanej uiścić na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Śródmieścia we Wrocławiu (punkt IV. sentencji wyroku).

Pozostałą częścią wydatków w wysokości 548,03 zł Sąd, na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z 28 lipca 2005 o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U.2016.623j.t.) w zw. z art. 102 k.p.c., postanowił obciążyć Skarb Państwa, albowiem w jego ocenie sytuacja materialna i życiowa powódki uniemożliwia jej poniesienie tych kosztów. Sąd wziął pod uwagę, że źródłem utrzymania powódki jest przede wszystkim renta rodzinna. Wprawdzie powódka prowadzi gospodarstwo domowe z synem, który pomaga jej w utrzymaniu, lecz nie można wymagać ażeby osoba niebędąca stroną postępowania poprzez pomoc udzieloną powódce niejako partycypowała w jego kosztach. Ponadto nie można było pominąć faktu, że zainicjowanie przez powódkę niniejszego postępowania było w istocie konsekwencją nierzetelnie przeprowadzonego przez stronę pozwaną postępowania likwidacyjnego, to jest bez wykonania badania powódki. Ł. L., poprzez zaniechania strony pozwanej, została więc niejako przymuszona do dochodzenia swoich roszczeń na drodze sądowej. Z tego względu, Sąd orzekł jak w punkcie V. sentencji orzeczenia.