Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt X C 3428/16

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 5 grudnia 2016 roku powód P. H. (1) wniósł o zasądzenie od (...) S.A. kwoty 10 000 złotych wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 22 sierpnia 2016 r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie od pozwanej na rzecz powoda kosztów procesu, w tym zwrot opłaty skarbowej od pełnomocnictwa oraz kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych bądź według zestawienia przedłożonego na rozprawie. W uzasadnieniu pozwu zostało wskazane, że strony zawarły umowę ubezpieczenia o nr polisy (...) na okres ubezpieczenia od dnia od dnia 30 września 2014r. do 29 września 2015r., a następnie od 30 września 2015 r. do 29 września 2016 r. Powód zobowiązał się do zapłaty określonej składki , zaś pozwany do spełnienia określonego świadczenia w razie zajścia przewidzianego w umowie zdarzenia. Ubezpieczający w pełni wywiązywał się z nałożonego na niego obowiązku zapłaty określonych składek. Z uzasadnienia wynikało, że w dniu 29 września 2015 r. powód spowodował nieumyślnie wypadek komunikacyjny, w następstwie którego pokrzywdzony poniósł śmierć, po czym zawiadomił on o zdarzeniu ubezpieczyciela, co zostało przez niego potwierdzone pismem z dnia 13 maja 2016 roku. W związku z tym, że w dniu 24 maja 2016 r. Sąd Rejonowy w Pile wydał w stosunku do P. H. (1) wyrok skazujący, na podstawie którego powód został zobowiązany m.in. do zapłaty na rzecz przedstawiciela pokrzywdzonego K. W. nawiązki w kwocie 10 000 złotych, zwrócił się on do ubezpieczyciela o wypłacenie w/w kwoty przedstawicielowi pokrzywdzonego. W odpowiedzi pozwany odmówił wypłaty, wskazując iż nawiązka jest elementem odpowiedzialności osobistej sprawcy czynu. Dnia 15 lipca 2016 roku została również wydana odpowiedź odmowna z tym samych względów na odwołanie powoda, złożone w dniu 23 czerwca 2016 r. P. H. (2) skierował więc ostateczne wezwanie do zapłaty, załączając dowód uiszczenia przez niego nawiązki na rzecz przedstawiciela pokrzywdzonego, wyznaczając trzydniowy termin do zapłaty. Pozwany odebrał pismo 18 sierpnia 2016 roku, jednak nie uiścił żądanej kwoty w wyznaczonym terminie, dlatego też od 22 sierpnia 2016 roszczenie stało się wymagalne.

W odpowiedzi na pozew pozwany podniósł, iż nie uznaje powództwa i wnosi o jego oddalenie w całości. Ubezpieczyciel w uzasadnieniu przyznał, że w dniu wypadku powód korzystał z ochrony ubezpieczeniowej w zakresie OC posiadaczy pojazdów mechanicznych i co do zasady Towarzystwo uznaje swoją odpowiedzialność gwarancyjną w sprawie, czego wyrazem jest fakt, że w ramach postępowania likwidacyjnego pozwany wypłacił na rzecz poszkodowanego K. W. tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę oraz kosztów pogrzebu kwotę 40 000 złotych. Jednak pozwany nie zgodził się z twierdzeniem powoda, iż w ramach swojej odpowiedzialności powinien on również refundować świadczenie wynikające z tytułu nawiązki orzeczonej w/w wyrokiem skazującym na podstawie art. 46 § 2 kodeksu karnego. Według ubezpieczyciela nawiązka jako środek karny, ma charakter represyjny i jest wyłącznie elementem odpowiedzialności osobistej sprawcy za popełnione przestępstwo i nie mieści się w ramach odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciela w zakresie OC posiadaczy pojazdów mechanicznych i nie może być finansowana w ramach tego ubezpieczenia. Ubezpieczyciel wskazał, iż celem tego środka jest represja, dlatego też powód musi osobiście ją uiścić. Na poparcie swojej tezy pozwany przywołał treść uchwały Sądu Najwyższego z dnia 21 grudnia 2006 r. (III CZP 129/06), w którym Sąd Najwyższy wskazał, iż ubezpieczający nie może domagać się ubezpieczyciela na podstawie art. 46 § 2 kk i art. 48 kk zwrotu nawiązki wypłaconej pokrzywdzonemu.

Na rozprawie doszło do nieudanej próby ugodowej, w konsekwencji obie strony podtrzymały swoje dotychczasowe stanowiska.

Sąd ustalił, co następuje:

Strony zawarły umowę ubezpieczenia o nr polisy (...) na okres ubezpieczenia od dnia 30 września 2014 r. do 29 września 2015 r. , a następnie na okres od 30 września 2015r. do 29 września 2016r.