Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 listopada 2016r.

Sąd Rejonowy w Toruniu II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Ewa Lemanowicz - Pawlak

Protokolant: stażysta Dawid Muraszewski

w obecności oskarżyciela UC w Toruniu Wojciecha Wierzbowskiego oraz prokuratora Prokuratury Rejonowej Toruń Centrum Zachód Marka Partyki

po rozpoznaniu w dniach 1.06.2016r., 6.07.2016r., 7.11. 2016 roku

sprawy:

I.  K. M. (1) s. G. i B. z domu N.
ur. (...) w B.

oskarżonego o to, że:

w okresie od 28 lutego 2013 roku do 20 stycznia 2014 roku urządzał gry na automatach marki:

•

(...)o numerze (...)

•

(...) C. o numerze (...)

•

BEZ NAZWY oznaczonym plombą samoprzylepną o numerze (...),

•

(...)_ (...) o numerze (...)

•

H. (...) o numerze (...),

•

BEZ NAZWY oznaczonym plombą samoprzylepną o numerze (...),

•

H. (...) o numerze (...),

ustawionych w lokalu (...) w T. przy ulicy (...), oraz urządzał gry na automatach marki:

•

(...) G., bez numeru, oznaczonym plombą numer (...),

•

H. (...), bez numeru, oznaczonym plombą numer (...),

•

H. (...), bez numeru, oznaczonym plombą numer (...),

•

H. (...), bez numeru, oznaczonym plombą numer (...),

•

H. (...), bez numeru, oznaczonym plombą numer (...), ustawionych w lokalu (...) (...) w T. przy ulicy (...), wbrew przepisom ustawy z 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych, a czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat od skazania go wyrokiem Sądu Rejonowego w Kościanie za czyn z art. 107 § 1 kks na karę 150 stawek dziennych grzywny, która została uiszczona w dniu 12 lutego 2013 roku,

tj. o przestępstwo skarbowe określone w art. 107 § 1 kks w zw. z art. 6 § 2 kks w zw. z art. 37 § 1 pkt 4 kks.

II.  K. M. (2) z domu (...) ,
c. A. i Ł. z domu K. ur. (...) w T.

oskarżonej o to, że:

wykresie od 28 lutego 2013 roku do 20 stycznia 2014 roku prowadziła gry na automatach marki:

•

H. (...) o numerze (...),

•

(...) C. o numerze (...)

•

BEZ NAZWY oznaczonym plombą samoprzylepną o numerze (...),

•

(...) C. o numerze (...)

•

H. (...) o numerze (...)

•

BEZ NAZWY oznaczonym plombą samoprzylepną o numerze (...),

•

H. (...) o numerze (...),

ustawionych w lokalu (...) w T. przy ulicy (...), wbrew

przepisom ustawy z 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych,

tj. o przestępstwo skarbowe określone w art. 107 § 1 kks w zw. z art. 6 § 2 kks.

III.  J. K. (1) z domu Ł. ,
c. F. i U. z domu Kuc ur. (...) w T.

oskarżonej o to, że:

w okresie od 22 lipca 2013 roku do 14 stycznia 2014 roku działając wspólnie

i w porozumieniu z J. K. (2), prowadziła gry na automatach marki:

•

(...) G., bez numeru, oznaczonym plombą numer (...);

•

H. (...), bez numeru, oznaczonym plombą numer (...);

•

H. (...), bez numeru, oznaczonym plombą numer (...);

•

H. (...), bez numeru, oznaczonym plombą numer (...);

•

H. (...), bez numeru, oznaczonym plombą numer (...); wbrew przepisom ustawy z 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych, ustawionych w lokalu Lokal Gastronomiczny (...) w T. przy ulicy (...),

tj. o przestępstwo skarbowe określone w art. 107 § 1 kks.

IV.  J. K. (2) s. W. i K. z domu R.
ur. (...) w B.

oskarżonego o to, że:

w okresie od 22 lipca 2013 roku do 14 stycznia 2014 roku działając wspólnie

i w porozumieniu z J. K. (1), prowadził gry na automatach marki:

•

(...) G., bez numeru, oznaczonym plombą numer (...);

•

H. (...), bez numeru, oznaczonym plombą numer (...);

•

H. (...), bez numeru, oznaczonym plombą numer (...); • • H. (...), bez numeru, oznaczonym plombą numer (...);

•

H. (...), bez numeru, oznaczonym plombą numer (...); wbrew przepisom ustawy z 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych, ustawionych w lokalu Lokal Gastronomiczny (...) w T. przy ulicy (...),

tj. o przestępstwo skarbowe określone wart. 107 § 1 kks.

ORZEKA:

I/ oskarżonych K. M. (2), J. K. (2), J. K. (1) uniewinnia od popełnienia zarzucanych im aktem oskarżenia czynów;

II/ oskarżonego K. M. (1) uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu stanowiącego przestępstwo skarbowe z art. 107 § 1 kks w zw. z art. 6 § 2 kks w zw. z art. 37 § 1 pkt 4 kks i za to w myśl art. 107§1kks w zw. z art. 37§1 pkt 4kks po zastosowaniu art. 38§1 pkt 3kks wymierza mu karę 3 ( trzech) miesięcy pozbawienia wolności;

III/ na podstawie art. 20§1kks w zw. z art. 69§1 i 2kk w zw. z art. 70§1kk wykonanie orzeczonej wobec K. M. (1) kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres 1 ( jednego) roku tytułem próby;

IV/ na podstawie art. 20§1kks w zw. z art. 72§1 pkt 1kk zobowiązuje oskarżonego K. M. (1) do informowania sądu o przebiegu okresu próby co 6 ( sześć) miesięcy;

V/ na podstawie art. 107§1kks w zw. z art. 23§1 i 3kks orzeka wobec oskarżonego K. M. (1) karę grzywny w wymiarze 20 ( dwudziestu) stawek dziennych przyjmując,iż jedna stawka jest równoważna kwocie 70 ( siedemdziesiąt) złotych;

VI/ zasądza od oskarżonego K. M. (1) 200 ( dwieście) złotych tytułem opłaty sądowej i obciąża go ¼ wydatków postępowania w wysokości 1807,51 ( jeden tysiąc osiemset siedem złotych pięćdziesiąt jeden groszy), pozostałymi wydatkami postępowania obciąża Skarb Państwa..

Sygn. akt II K 1438/14

UZASADNIENIE

K. M. (2) prowadziła lokal (...) w T. przy ulicy (...). W okresie od 28 lutego 2013 roku do 20 stycznia 2014 roku prowadziła gry na automatach marki:

•

H. (...) o numerze (...),

•

(...) C. o numerze (...)

•

BEZ NAZWY oznaczonym plombą samoprzylepną o numerze (...),

•

(...) C. o numerze (...)

•

H. (...) o numerze (...)

•

BEZ NAZWY oznaczonym plombą samoprzylepną o numerze (...),

•

H. (...) o numerze (...)

W/w automaty służyły do celów komercyjnych- warunkiem uruchomienia było zakredytowanie ich przez grającego gotówką w wysokości zależnej od ilości punktów przeznaczonych na rozgrywanie udostępnionych gier losowych. Umożliwiały rozgrywanie gier o wygrane pieniężne lub rzeczowe, w których gra zawierała element losowości.

/ dowód; protokoły kontroli –k.2 -4v., 39-40v., 66-68v.;

Protokół zatrzymania przedmiotów-k. 7-8,43-43v., 71-71v.

Protokół oględzin-k. 9-9v., 45-45v., 73-74;

Kopia umowy najmu-k. 11, 75;

Zeznania P. S.-k. 77v., 435;

Opinie biegłego z zakresu informatyki, telekomunikacji i automatów do gier-k. 108-124, 254-269/

J. K. (1) i J. K. (2) prowadzili Lokal Gastronomiczny (...) w T. przy ulicy (...). W okresie od 22 lipca 2013 roku do 14 stycznia 2014 roku prowadzili gry na automatach marki:

•

(...) G., bez numeru, oznaczonym plombą numer (...);

•

H. (...), bez numeru, oznaczonym plombą numer (...);

•

H. (...), bez numeru, oznaczonym plombą numer (...);

•

H. (...), bez numeru, oznaczonym plombą numer (...);

•

H. (...), bez numeru, oznaczonym plombą numer (...).

W/w automaty służyły do celów komercyjnych- warunkiem uruchomienia było zakredytowanie ich przez grającego gotówką w wysokości zależnej od ilości punktów przeznaczonych na rozgrywanie udostępnionych gier losowych. Umożliwiały rozgrywanie gier o wygrane pieniężne lub rzeczowe, w których gra zawierała element losowości.

/ dowód: protokoły kontroli –k.142-145v..;

•

Protokół zatrzymania przedmiotów-k. 147-148

•

Protokół oględzin-k. 149-150;324-325;

•

Protokół przeszukania-k. 321-322

•

Zeznania A. S. (S.)-k. 154v.;

•

Opinie biegłego z zakresu informatyki, telekomunikacji i automatów do gier-k. 173-196/

W/w automaty do gier zostały wstawione do lokali (...) i (...) przez K. M. (1) .

K. M. (1) był skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w(...), sygn.. akt IIK 442/12 za czyn z art. 107 § 1 kks na karę 150 stawek dziennych grzywny po 50 zł. W/w kara została uiszczona w dniu 12 lutego 2013 roku.

/ dowód; protokoły kontroli –k.2 -4v., 39-40v., 66-68v. 142-145v.;

Protokół zatrzymania przedmiotów-k. 7-8,43-43v., 71-71v., 147-148

Protokół oględzin-k. 9-9v., 45-45v., 73-74; 149-150

Kopia umowy najmu-k. 11, 75;

Zeznania P. S.-k. 77v.;

Zeznania A. S. (S.)-k. 154v.;

Opinie biegłego z zakresu informatyki, telekomunikacji i automatów do gier-k. 108-124, 173-196, 254-269

karta karna –k. 291v.;

odpis wyroku-k. 304-305/

Oskarżona J. K. (1) nie przyznała się do popełnienia zarzucanego jej czynu. Potwierdziła, iż automaty do gier zostały wstawione do jej lokalu pod koniec 2013r. Wszelkie formalności z tym związane miał załatwiać jej mąż. Oskarżona potwierdziła, iż podpisała umowę, była bowiem zapewniana ,iż automaty są legalne i z tego powodu nie będzie miała żadnych problemów.

Sąd nie znalazł podstaw, by kwestionować wiarygodność wyjaśnień oskarżonej, albowiem były one jasne i spójne.

Również oskarżeni K. M. i J. K. nie przyznali się do stawianych im zarzutów, skorzystali również z prawa do odmowy składania wyjaśnień oraz odmowy udzielania odpowiedzi na jakiekolwiek pytania. Sąd nie znalazł podstaw, by deprecjonować wiarygodność w/w twierdzeń oskarżonych.

Oskarżony K. M. także nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i skorzystał z przysługującego mu uprawnienia do odmowy składania wyjaśnień. Sąd odmówił przyznania waloru wiarygodności twierdzeniom oskarżonego negującym jego sprawstwo, albowiem jako osoba profesjonalnie zajmująca się obrotem tego typu urządzeniami, uzmysławiał sobie, iż wstawiane przez niego automaty nie spełniały wymogów przewidzianych ustawą, mimo to prowadził swą działalność i o jej legalności zapewniał swych kontrahentów. Dokonując weryfikacji twierdzeń oskarżonego sąd nie mógł również tracić z pola widzenia faktu, iż w/w został w 2012r. skazany prawomocnym wyrokiem za przestępstwo skarbowe z art. 107kks. Powyższy fakt wskazuje jednoznacznie na to,że oskarżony miał świadomość karalności tego typu zachowań.

Świadek A. W. skorzystała z prawa do odmowy składania zeznań w odniesieniu do oskarżonej K. M., która jest jej matką, jednocześnie zeznała,że nie zna pozostałych oskarżonych. Z przytoczonych wyżej względów zeznania tego świadka nie mogły stanowić podstawy do dokonania jakichkolwiek ustaleń w zakresie stanu faktycznego.

Świadek P. Ś. potwierdziła,iż w Pubie U K. znajdowały się automaty do gier losowych, wypłacające graczom środki pieniężne. W ocenie sądu zeznania tego świadka zasługiwały na przyznanie im waloru wiarygodności, albowiem znamionowała je jasność i spójność relacji, a ponadto były skorelowane z pozostałym materiałem dowodowym w szczególności protokołami oględzin, zatrzymania przedmiotów czy opinią biegłego z zakresu informatyki, telekomunikacji i automatów do gier.

Z tożsamych względów sąd nie znalazł podstaw, by kwestionować rzetelność zeznań świadka A. S. (S.), który potwierdził,iż wielokrotnie grał na automatach w pubie (...) i uzyskiwał wygrane pieniężne. Relacja tego świadka była jasna i konsekwentna a ponadto korespondowała z pozostałym materiałem dowodowym w postaci protokołów oględzin, zatrzymania przedmiotów oraz opinią biegłego z zakresu informatyki, telekomunikacji i automatów do gier.

.

Sąd z dużą dozą ostrożności odniósł się do zeznań świadka A. L., który potwierdził,iż zna oskarżonego K. M. i współpracuje z jego firmą. Świadek zeznał ponadto,iż zajmował się konserwacją i naprawą automatów wstawionych w lokalach(...) i (...) , utrzymywał jednak ,iż nie pamięta jakiego typu automaty funkcjonowały w tych lokalach. W ocenie sądu wyłącznie relacje świadka potwierdzające fakt współpracy z K. M.i wykonywania usług w zakresie konserwacji i naprawy automatów zasługiwały na przyznanie im waloru wiarygodności, albowiem w tym zakresie znajdowały potwierdzenie w zgromadzonym materiale dowodowym. W pozostałym zakresie wiarygodność zeznań świadka dezawuowała labilność relacji, jak również sprzeczność z zasadami logiki i doświadczenia życiowego. Nie sposób bowiem racjonalnie przyjąć,iż świadek nie wiedział jakiego typu automaty były przez niego naprawiane, tj. czy miały one charakter losowy.

Sąd podzielił opinie pisemne sporządzone przez biegłego R. R. z zakresu informatyki i telekomunikacji i automatów do gier, albowiem zostały sporządzone w sposób fachowy i rzetelny przez specjalistę dysponującego odpowiednimi kwalifikacjami, wszelkie wnioski w nich zawarte zostały należycie umotywowane. Biegły poczynił ustalenia, które oparł na analizie dokumentów, jak również wynikach osobiście przeprowadzonych badań, oględzin i eksperymentu automatów w niniejszej sprawie. Biegły stwierdził kategorycznie, że urządzenia użytkowane w lokalach K. i (...) umożliwiały rozgrywanie gier, które w rozumieniu przepisów ustawy o grach hazardowych z dnia 19 listopada 2009 były grami na urządzeniu elektromechanicznym lub elektronicznym, w tym komputerowym, organizowanymi w celach komercyjnych, w których gracz nie ma możliwości uzyskania bezpośrednio wygranej pieniężnej lub rzeczowej, a gry miały charakter losowy z godnie z art. 2 ust. 5 cytowanej ustawy. Powyższe konstatacje były skorelowane z wynikami eksperymentów przeprowadzonych przez funkcjonariuszy (...) w T. w obu lokalach oraz zeznaniami świadków P. S. oraz A. S.. Z przytoczonych wyżej względów przedmiotowe opinie stanowiły podstawę do dokonania ustaleń z zakresie stanu faktycznego.

W przedmiotowej sprawie wszystkim oskarżonym postawiono zarzuty popełnienia przestępstwa skarbowego stypizowanego w art. 107§1kks. W w/w przepisie zakresem penalizacji objęte zostały zachowania polegające na urządzaniu lub prowadzeniu gry losowej, gry na automacie lub zakładu wzajemnego wbrew przepisom ustawy lub warunkom koncesji lub zezwolenia urządza lub prowadzi grę losową, grę na automacie lub zakład wzajemny. W piśmiennictwie podkreśla,iż warunkiem urządzania gier objętych monopolem państwowym jest zatwierdzenie ich regulaminu przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych. Naruszenie warunków wynikających z ustawy bądź koncesji (zezwolenia), np. prowadzenie kilku salonów gry w bingo pieniężne na podstawie jednego zezwolenia lub prowadzenie innych gier niż wskazane w zezwoleniu, będzie penalizowane przez art. 107 § 1 k.k.s. Od strony podmiotowej delikty z art. 107 § 1-2 i 4 k.k.s. mogą zostać popełnione umyślnie, zarówno w zamiarze bezpośrednim, jak i ewentualnym.

Zdaniem sądu nie można podzielić linii obrony prezentowanej przez obrońcę oskarżonych, która zmierzała do wykazania, iż przepisy ustawy o grach hazardowych są nieskuteczne i nie mogą być podstawą rozstrzygnięć krajowych. W wyroku o sygn. akt P 4/14 TK stwierdził, że ustawa o grach hazardowych została uchwalona bez naruszenia konstytucyjnego trybu ustawodawczego, a organizowanie gier na automatach wyłącznie w kasynach gry spełnia wymogi ważnego interesu publicznego, uzasadniające ograniczenie wolności działalności gospodarczej. Trybunał Konstytucyjny orzekł, że art. 14 ust. 1 i art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy z 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych są zgodne z art. 2 i art. 7 w związku z art. 9 Konstytucji oraz z art. 20 i art. 22 w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji. Nadto przepisy ustawy z 12 czerwca 2015 o zmianie ustawy o grach hazardowych nie dają podstawy do „zawieszenia” skuteczności art.6 ustawy a tym samym niemożności stosowania art.107 kks. W ocenie Trybunału, nie ulega wątpliwości, że żaden z przepisów konstytucji nie reguluje tej kwestii ani też nie odwołuje się do niej wprost czy nawet pośrednio. Trybunał Konstytucyjny uznał zatem, że notyfikacja, o której mowa w dyrektywie 98/34/WE implementowanej do polskiego porządku prawnego rozporządzeniem w sprawie notyfikacji, nie stanowi elementu konstytucyjnego trybu ustawodawczego. Trybunał nie ocenił jednak, czy kwestionowane przepisy ustawy o grach hazardowych mają charakter techniczny. Jego zdaniem, uchybienie ewentualnemu obowiązkowi notyfikowania Komisji Europejskiej potencjalnych przepisów technicznych nie może jednak samo przez się oznaczać naruszenia konstytucyjnych zasad demokratycznego państwa prawnego (art. 2 Konstytucji) oraz legalizmu (art. 7 Konstytucji). Wykładnia przychylna prawu europejskiemu w żadnej sytuacji nie może prowadzić do rezultatów sprzecznych z wyraźnym brzmieniem konstytucji. Trybunał stwierdził ponadto, że odstąpienie przez ustawodawcę od możliwości urządzania gier na wszelkich automatach w salonach gier, w punktach handlowych, gastronomicznych i usługowych, a więc poza kasynami gry, spełnia konstytucyjne wymogi ograniczenia wolności działalności gospodarczej. Ograniczenie możliwości organizowania gier na automatach wyłącznie do kasyn jest niezbędne dla ochrony społeczeństwa przed negatywnymi skutkami hazardu oraz dla zwiększenia kontroli państwa nad tą sferą, stwarzającą liczne zagrożenia nie tylko w postaci uzależnień, ale także struktur przestępczych. Zdaniem Trybunału Konstytucyjnego, zwalczanie takich zagrożeń społecznych leży z całą pewnością w interesie publicznym, o którym mowa w art. 22 Konstytucji. Wolność działalności gospodarczej w dziedzinie hazardu może podlegać dalej idącym ograniczeniom z uwagi na konieczność zagwarantowania niezbędnego poziomu ochrony konsumentów i porządku publicznego.

Nadto należy podnieść, że w dniu 13 października 2016 r. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-303/15 wydał orzeczenie, w którym stwierdził, że przepis taki jak art. 6 ust. 1 ustawy o grach hazardowych nie stanowi „przepisu technicznego” w rozumieniu dyrektywy 98/34. Zgodnie z wydanym orzeczeniem, art. 1 dyrektywy 98/34 należy interpretować w ten sposób, że przepis krajowy taki jak ten będący przedmiotem postępowania nie wchodzi w zakres pojęcia „przepisów technicznych” w rozumieniu tej dyrektywy, podlegających obowiązkowi zgłoszenia na podstawie art. 8 ust. 1 tej samej dyrektywy, którego naruszenie jest poddane sankcji w postaci braku możliwości stosowania takiego przepisu.

Mając na względzie powyższe argumenty sąd doszedł do przekonania,iż przepisy ustawy o grach hazardowych mają moc obowiązującą, w konsekwencji ich świadome i celowe naruszenie było tożsame z wyczerpaniem znamion czynu zabronionego.

W tym miejscu należy jednak wskazać, iż w realiach przedmiotowej sprawy brak było podstaw do uznania, iż oskarżeni K. M., J. K. i J. K. dopuścili się w/w przestępstwa skarbowego. Jak wynikało bowiem z wyjaśnień J. K. (1) - podpisując umowę dotyczącą automatów byli zapewniani o ich legalności. Zgodnie zaś z treścia art. 10§4kks nie popełnia przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego, kto dopuszcza się czynu zabronionego w usprawiedliwionej nieświadomości jego karalności.

W piśmiennictwie wskazuje się,iż błąd co do prawa, ujęty w art. 10 § 4, unormowany jest inaczej niż w k.k., gdyż k.k.s. mówi o "nieświadomości karalności czynu", podczas gdy k.k. przyjmuje nieświadomość "bezprawności" czynu (art. 30 k.k.). Nieświadomość karalności (błąd co do karnej bezprawności) to postawienie przed sprawcą przez k.k.s. mniejszych wymagań niż w k.k., gdyż przy błędzie co do karalności czynu nie chodzi w ogóle o nieświadomość co do sprzeczności czynu z jakąś normą prawa, jak przy błędzie co do bezprawności, lecz o nieświadomość, że jest on zagrożony pod groźbą kary (zob. T. Grzegorczyk, A. Gubiński, Prawo wykroczeń, Warszawa 1996, s. 121; K. Buchała, A. Zoll, Kodeks karny. Część ogólna..., s. 280). W grę wchodzi zatem zarówno sytuacja, gdy sprawca działa w nieświadomości odnośnie do nakazu czy zakazu płynącego z prawa finansowego, a tym samym także odnośnie do karalności jego naruszenia przez normy k.k.s., jak i gdy ma on świadomość działania niezgodnie z przepisami ze sfery finansowej, ale nie wie, że naruszenie ich jest też penalizowane. Nie chodzi tu oczywiście o znajomość konkretnych sankcji grożących za dany czyn, ale o świadomość, że określone zachowanie jest w ogóle uznawane za karalne.

Od odpowiedzialności karnej skarbowej uwalnia tu przy tym tylko usprawiedliwiona nieświadomość karalności. W uzasadnieniu postanowienia SN z dnia 7 października 1999 r., V KKN 414/98, OSNKW 1999, nr 1-2, poz. 9, s. 54, wskazano,iż stopień trudności w rozpoznaniu czynów naruszających przepisy o charakterze porządkowo-administracyjnym (w tym wypadku z ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników, Dz. U. Nr 142, poz. 702 z późn. zm. - obecnie już k.k.s.) może być nieporównanie większy niż przy czynach pospolitych, a nieświadomość co do prawnej oceny czynu może być usprawiedliwiona niskim stopniem jasności zawartego w ustawie unormowania. Przy nieusprawiedliwionym błędzie co do karalności ma zastosowanie art. 10 § 5.( T. Grzegorczyk w „ Komentarz do KKS” ).

Przenosząc powyższe uwagi na grunt przedmiotowej sprawy sąd doszedł do przekonania, że nie sposób uznać,iż oskarżeni K. M. (2), J. K. (1) i J. K. (2) dopuścili się przestępstwa skarbowego stypizowanego w art. 107§1kks, działali bowiem w usprawiedliwionej nieświadomości karalności tego typu czynów.

W tym miejscu należy zaakcentować ,iż problematyka dotycząca kwestii mocy obowiązującej przepisów ustawy o grach hazardowy jest niezwykle złożona, była przedmiotem wielu rozstrzygnięć zarówno sądów powszechnych, jak i Sądu Najwyższego, Trybunału Konstytucyjnego czy Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Należy zaakcentować ,że stanowisko judykatury w tym zakresie nie było jednolite, w samym Sądzie Najwyższym zapadały orzeczenia o diametralnie odbiegających od siebie rozstrzygnięciach. Z tych też względów osoby nie zajmujące się profesjonalnie prowadzeniem gier losowych, zapewniane przez K. M. o legalności wstawianych w ich lokalach urządzeń, działały w usprawiedliwionej nieświadomości karalności tego typu zachowań. Z przytoczonych wyżej względów sąd uniewinnił K. M., J. K. i J. K. od stawianych im zarzutów.

W ocenie sądu odmiennej oceny należało dokonać w odniesieniu do oskarżonego K. M.. W/w oskarżony prowadził profesjonalną działalność polegającą na urządzaniu gier na automatach, w związku z tym miał świadomość karalności tego typu zachowań. Aczkolwiek, jak zostało już wyżej podniesione, kwestia dotyczącą mocy obowiązującej przepisów ustawy o grach hazardowych była różnie postrzegana zarówno w opracowaniach teoretycznych, jak i judykaturze, tym niemniej oskarżony, będąc uprzednio prawomocnie skazanym za przestępstwo skarbowe z art. 107§1kks, mimo świadomości tych różnic interpretacyjnych, co najmniej przewidywał i godził się na to, iż swym zachowaniem dopuszcza się kolejnego czynu zabronionego.

Jak wynika z ustaleń poczynionych przez sąd urządzenia należące do oskarżonego umożliwiały rozgrywanie gier, które w rozumieniu przepisów ustawy o grach hazardowych z dnia 19 listopada 2009 były grami na urządzeniu elektromechanicznym lub elektronicznym, w tym komputerowym, organizowanymi w celach komercyjnych, w których gracz nie ma możliwości uzyskania bezpośrednio wygranej pieniężnej lub rzeczowej, a gry miały charakter losowy zgodnie z art. 2 ust. 3 cytowanej ustawy.

Zgodnie z art. 3 ustawy o grach hazardowych urządzanie i prowadzenie działalności w zakresie gier losowych, zakładów wzajemnych i gier na automatach jest dozwolone wyłącznie na zasadach określonych w ustawie.

Zgodnie z art. 23a. ust. 1 automaty i urządzenia do gier, z wyjątkiem terminali w kolekturach gier liczbowych służących wyłącznie do urządzania gier liczbowych, mogą być eksploatowane przez podmioty posiadające koncesję lub zezwolenie na prowadzenie działalności w zakresie gier losowych lub gier na automatach oraz przez podmioty wykonujące monopol państwa, po ich zarejestrowaniu przez naczelnika urzędu celnego.

Oskarżony K. M. nie posiadał stosownych zezwoleń. Tym samym doszło do wypełnienia przez niego znamion czynu zabronionego opisanego w art. 107 § 1 kks

Przy wymiarze kary jako okoliczności obciążające poczytano uprzednią karalność oskarżonego, w tym za czyn tego samego rodzaju, wysoki stopień zawinienia i społecznej szkodliwości czynów determinowanych w głównej mierze długotrwałością i wielokrotnością inkryminowanych zachowań. Mając powyższe względy na uwadze sąd wymierzył oskarżonemu karę 3 miesięcy pozbawienia wolności.

W ocenie sądu w odniesieniu do oskarżonego można było wysnuć pozytywną prognozę kryminologiczną. Aczkolwiek K. M. był uprzednio karany sądownie, jednakowoż wcześniejsze wyroki zapadły wobec niego w 2003r. i 2012r. , ponadto były wobec niego orzekane wyłącznie kary grzywny, w związku z tym nie był dotychczas poddawany oddziaływaniom probacyjnym. Z przytoczonych wyżej względów na podstawie art. 20§1kks w zw. z art. 69§1 i 2kk w zw. z art. 70§1kk sąd warunkowo zawiesił wykonanie kary pozbawienia wolności orzeczonej wobec K. M. (1) na okres 1 ( jednego) roku tytułem próby.

Aby wzmocnić oddziaływanie w zakresie prewencji indywidualnej na podstawie art. 20§1kks w zw. z art. 72§1 pkt 1kk sąd zobowiązał oskarżonego K. M. (1) do informowania sądu o przebiegu okresu próby co 6 miesięcy. W/w środek probacyjny będzie pośrednio motywował oskarżonego do przestrzegania porządku prawnego i w konsekwencji przyczyni się do zapewnienia prawidłowego przebiegu okresu próby.

Nadto na podstawie art. 107§1kks w zw. z art. 23§1 i 3kks sąd orzekł wobec oskarżonego K. M. (1) karę grzywny w wymiarze 20 stawek dziennych przyjmując,iż jedna stawka jest równoważna kwocie 70 złotych. Wymierzając w/w karę sąd miał na względzie stopień zawinienia i społecznej szkodliwości czynu, jak również wcześniejszą karalność oskarżonego. Zakreślając wymiar poszczególnych stawek dziennych sąd uwzględnił natomiast warunki osobiste oskarżonego, stosunki majątkowe i możliwości zarobkowe. Oskarżony prowadzi działalność gospodarczą, z której uzyskuje dochody oscylujące w granicach 11000 zł miesięcznie, na jego utrzymaniu pozostaje 4 dzieci. W/w kara o charakterze finansowym ma urealnić dolegliwość zastosowanych wobec oskarżonego sankcji karnych.

W ocenie sądu orzeczone kary są adekwatne do stopnia zawinienia i społecznej szkodliwości zarzucanego oskarżonemu czynu i będą miały na niego wychowawczy wpływ. Będą mu bowiem uświadamiać konieczność przestrzegania norm prawnych oraz nieopłacalność działań niezgodnych z prawem. Kara orzeczona wobec oskarżonego czyni również zadość społecznemu poczuciu sprawiedliwości, a także spełni swe zadania w zakresie prewencji generalnej, polegającej na kształtowaniu w społeczeństwie postawy poszanowania prawa, a także wyraża brak społecznego przyzwolenia na ignorowanie obowiązków wynikających z ustaw podatkowych.

Na podstawie art. 113 § 1 kks w zw. z art. 627 kpk zasądzono od oskarżonego K. M. (1) 200 złotych tytułem opłaty sądowej i obciążono go ¼ wydatków postępowania w wysokości 1807,51 zł, zaś na podstawie art. 632 pkt 2kpk w zw. z art. 113§1kks pozostałymi wydatkami postępowania obciążono Skarb Państwa. Jak zostało już uprzednio zasygnalizowane, oskarżony ma stałe źródło dochodów, w związku z tym będzie miał możliwość pozyskania środków na pokrycie należności sądowych. Sąd obciążył go jednak tylko ¼ wydatków postępowania, albowiem co do pozostałych oskarżonych zapadło rozstrzygnięcie uniewinniające.