Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 grudnia 2016 roku

Sąd Rejonowy w Słupsku XIV Wydział Karny w składzie:

Przewodnicząca: SSR Joanna Hetnarowicz - Sikora

Protokolant: Paulina Szostakiewicz

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Słupsku M. N.

po rozpoznaniu w dniach 11 stycznia 2016 roku, 31 marca 2016 roku, 04 kwietnia 2016 roku, 11 maja 2016 roku, 16 czerwca 2016 roku, 31 sierpnia 2016 roku, 02 września 2016 roku, 02 listopada 2016 roku i 05 grudnia 2016 roku sprawy

G. Z. (Z.)

syna S. i G. z d. W.

urodzonego (...) w S.

oskarżonego o to, że:

w okresie od 14 lutego 2014r. do 17 lutego 2014r. w S., działając wspólnie i porozumieniu z inną osobą, przyjmując na przechowanie znaczną ilość środków odurzających i substancji psychotropowych w postaci 398,69 g amfetaminy i 1008,21 g marihuany, wbrew przepisom art. 34 ust 1 Ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii, brał udział w obrocie znaczną ilością substancji psychotropowych i środków odurzających,

tj. o czyn z art. 56 ust 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii

1.  stosując w niniejszej sprawie, na podstawie art. 4 § 1 k.k., przepisy ustawy z dnia 06 czerwca 1997 roku Kodeks karny w brzmieniu obowiązującym w dacie popełnienia czynu, tj. przed zmianami wprowadzonymi ustawą z dnia 20.02.2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw - Dz. U. z 2015 r. poz. 396, uznaje oskarżonego G. Z. za winnego tego, że w nieustalonym dniu, nie wcześniej niż dnia 14 lutego 2014 roku i nie później niż 15 lutego 2014 r., w S., działając wspólnie i porozumieniu z inną osobą, wbrew przepisom art. 34 ust 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii, uczestniczył w obrocie znaczą ilością substancji psychotropowych i środków odurzających w ten sposób, że przyjął od nieustalonej osoby na przechowanie w swoim miejscu zamieszkania przeznaczoną do dalszej dystrybucji znaczną ilość środków odurzających w postaci marihuany o wadze netto 1008,21 g i znaczną ilość substancji psychotropowych w postaci amfetaminy o wadze netto 398,69 g, który to czyn kwalifikuje jako występek z art. 56 ust. 3 w zw. z art. 56 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii i za jego popełnienie, na podstawie art. 56 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii, skazuje oskarżonego na karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności;

2.  na podstawie art. 63 § 1 k.k. zalicza oskarżonemu na poczet wymierzonej w punkcie 1 wyroku kary pozbawienia wolności okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie, tj. okres tymczasowego aresztowania w dniach od 15 lutego 2014 r. (godz. 13:40) do 30 maja 2014 r. (godz. 13:30), przyjmując, iż jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się jednemu dniowi kary pozbawienia wolności;

3.  na podstawie art. 70 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii orzeka przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych w postaci amfetaminy i marihuany opisanych bliżej w wykazie dowodów rzeczowych nr I/69/14 na k. 58 akt sprawy, pod poz. 1-2, nakazując ich zniszczenie przez KWP w G. oraz dowodów rzeczowych opisanych bliżej w wykazie dowodów rzeczowych nr II/108/14 na k. 184 akt sprawy pod poz. 1 i pod poz. 3-12, nakazując ich zniszczenie;

4.  na podstawie art. 230 § 2 k.p.k. nakazuje zwrócić A. K. (1) dowód rzeczowy w postaci wagi elektronicznej opisany bliżej pod poz. 2 w wykazie dowodów rzeczowych nr II/108/14 na k. 184 akt;

5.  zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w kwocie 2.813,15 zł (dwóch tysięcy ośmiuset trzynastu złotych i piętnastu groszy) oraz wymierza mu opłatę w wysokości 300 zł (trzysta złotych).

Sygn. akt XIV K 431/15; 4 Ds. 217/14

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 13 grudnia 2016 roku - stosując w sprawie, na podstawie art. 4 § 1 k.k., przepisy ustawy z dnia 06 czerwca 1997 roku Kodeks karny w brzmieniu obowiązującym w dacie popełnienia czynu, tj. przed zmianami wprowadzonymi ustawą z dnia 20.02.2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw - Dz. U. z 2015 r. poz. 396 – Sąd Rejonowy w Słupsku uznał G. Z. za winnego tego, że w nieustalonym dniu, nie wcześniej niż dnia 14 lutego 2014 roku i nie później niż 15 lutego 2014 r., w S., działając wspólnie i porozumieniu z inną osobą, wbrew przepisom art. 34 ust 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii, uczestniczył w obrocie znaczą ilością substancji psychotropowych i środków odurzających w ten sposób, że przyjął od nieustalonej osoby na przechowanie w swoim miejscu zamieszkania przeznaczoną do dalszej dystrybucji znaczną ilość środków odurzających w postaci marihuany o wadze netto 1008,21 g i znaczną ilość substancji psychotropowych w postaci amfetaminy o wadze netto 398,69 g, który to czyn Sąd zakwalifikował jako występek z art. 56 ust. 3 w zw. z art. 56 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

G. Z. związany jest z A. K. (1), która w lutym 2014 roku nie była nigdzie zatrudniona i nie osiągała żadnych dochodów z pracy własnej. W związku ze śmiercią ojca w dniu 27 lipca 2013 roku A. K. (1) otrzymała jednorazowe zabezpieczenie finansowe z ubezpieczenia ojca w wysokości 39.000 zł (wywiad środowiskowy k. 276-279, wywiad środowiskowy k. 487-488)

G. Z. nie był leczony psychiatrycznie i odwykowo, jednak ma problemy neurologiczne i deklaruje uzależnienie od środków psychoaktywnych.

G. Z. był w przeszłości sądownie karany.

G. Z. wraz z konkubiną A. K. (1) i jej matką M. K. zamieszkiwał w S., przy ul. (...), w mieszkaniu należącym do tej ostatniej. G. Z. i A. K. (1) zamieszkiwali w osobnym, pozostawionym do ich dyspozycji pokoju. W pokoju tym G. Z. miał do wyłącznej dyspozycji część szafek, w których przechowywał swoje rzeczy osobiste. (zeznania świadka M. K. k. 389-390)

A. K. (1) pieniądze z zabezpieczenia finansowego po zmarłym ojcu przekazała matce M. K., która zakupiła na własność lokal mieszkalny, pozostawiając mieszkanie przy ul. (...) w S. do dyspozycji A. K. (1) i G. Z.. (wywiad środowiskowy k. 487-488)

G. Z. ma na utrzymaniu małoletniego syna, wobec którego zobowiązany jest alimentacyjnie. Na rzecz syna płacił w 2014 roku systematycznie alimenty w kwocie 400 zł miesięcznie. (wywiad środowiskowy k. 276-279, wywiad środowiskowy k. 487-488).

W 2013 roku G. Z. osiągnął dochód w wysokości 18.931,07 zł, zaś w 2014 roku G. Z. osiągnął dochód w kwocie 11.059,56 zł. (k. 504);

W nieustalonym dniu, nie wcześniej niż 14 lutego 2014 roku i nie później niż 15 lutego 2014 roku w S. G. Z. przyjął na przechowanie od nieustalonej osoby środki odurzające i substancje psychotropowe w znacznej ilości, tj. łącznie 398,69 g amfetaminy oraz 1.008,21 g marihuany. Narkotyki te przeznaczone były do dalszej dystrybucji (opinia z zakresu badań chemicznych nr (...)990/14 k. 150-152, częściowo wyjaśnienia oskarżonego k. 37-40 i k. 379)

Amfetamina w postaci soli (siarczan amfetaminy) w łącznej masie netto 392,98 g może stanowić od 3.274,83 do 4.912,25 g porcji handlowych narkotyku (tzw. działek), wystarczających do wywołania efektu farmakologicznego. (k. 152)

Ziele konopi innych niż włókniste w postaci suszu o łącznej masie netto 996,24 g może stanowić od 996,24 do 3.320,80 porcji handlowych narkotyku (tzw. działek), wystarczających do wywołania efektu farmakologicznego. (k. 152)

Marihuanę znajdująca się w dwóch workach strunowych owiniętych w jeden pakunek z czarnej, nieprzeźroczystej foli G. Z. umieścił w znajdującej się w jego dyspozycji szafce z ubraniami, okręcając dodatkowo pakunek swymi spodniami. W tym miejscu G. Z. umieścił także dwa woreczki strunowe ze śladowymi ilościami amfetaminy. (częściowo wyjaśnienia oskarżonego k. 37-40 i k. 379, protokoły przeszukania k. 2-5, protokół przeważenia komisyjnego wraz ze zdjęciami k. 18-27, dokumentacja fotograficzna k. 64-68)

Amfetaminę znajdującą się w dwóch workach strunowych owiniętych w jeden pakunek z nieprzezroczystej folii oraz w dwóch zawiniątkach z folii aluminiowej G. Z. włożył do opakowania po frytkach mrożonych, a następnie tak sporządzony pakunek umieścił w zamrażalniku lodówki stojącej w kuchni mieszkania. (częściowo wyjaśnienia oskarżonego k. 37-40 i k. 379 protokoły przeszukania k. 2-5, protokół przeważenia komisyjnego wraz ze zdjęciami k. 18-27, dokumentacja fotograficzna k. 64-68)

Nieustalona osoba w nieustalonym czasie miała odebrać od G. Z. przechowywane narkotyki. (częściowo wyjaśnienia oskarżonego k. 37-40 i k. 379)

W dniu 15 lutego 2014 roku w godzinach popołudniowych funkcjonariusze Policji – Zespołu dw. z Przestępczością Narkotykową Wydziału Kryminalnego Komendy Miejskiej Policji w S. dokonali czynności służbowych w postaci przeszukania powyższego lokalu.

W dniu 15 lutego 2014 roku, w toku przeszukania w miejscu zamieszkania G. Z. znaleziono będące w posiadaniu jego i A. K. (1) pieniądze w kwocie 17.800 zł w banknotach o nominale 170 x 100 zł oraz 4 x 200 zł. (k. 2-5)

Oprócz tego, w mieszkaniu, w szafce z ubraniami G. Z., znaleziono także będący w jego posiadaniu pakunek z folii koloru czarnego z zawartością suszu roślinnego, owinięty w spodnie G. Z., dwa worki o zapięciu strunowym ze śladowymi ilościami białego proszku, dwa woreczki foliowe ze śladowymi ilościami białego proszku, dwa zawiniątka z folii aluminiowej z zawartością białego proszku. (k. 2-5) Substancja w postaci białego proszku to amfetamina. (k. 16) Z kolei susz roślinny koloru brunatno – zielonego to ziele konopi innych niż włókniste, tzw. marihuana, o wadze 509,72 g i 498,49 g netto (k. 15, k. 25-27, k. 63-68, zeznania świadka M. K. k. 389-390).

Z kolei w kuchni znajdowały się należące do G. Z.: waga elektroniczna, a także umieszczone w zamrażalniku otwarte opakowanie po frytkach, w którym znajdowały się dwa zawiniątka z folii aluminiowej z zawartością białego proszku, puste opakowanie foliowe z napisem (...), opakowanie foliowe z napisem (...) z zawartością worka foliowego, w którym znajdował się pakunek z taśmy pakowej z zawartością białego proszku oraz opakowanie foliowe z napisem (...), w którym znajdował się worek strunowy z napisem STELLA z zawartością białego proszku. (k. 2-5) Substancja w postaci białego proszku to amfetamina o wadze odpowiednio: 264,31 g netto, 94,65 g netto, 19,82 g netto i 19,91 g netto. (k. 16-24, k. 63-68, zeznania świadka M. K. k. 389-390)

W dyspozycji G. Z. w dniu 15 lutego 2014 roku znajdowało się łącznie 398,69 g amfetaminy oraz 1.008,21 g marihuany. (opinia z zakresu badań chemicznych nr (...)990/14 k. 150-152)

Amfetamina znaleziona w zamrażalniku w kuchni pochodziła z tego samego źródła, przy czym jedna z próbek zawierała siarczan amfetaminy oraz kofeinę, zaś pozostałe – amfetaminę w postaci soli oraz kofeinę i kreatyninę. (opinia nr (...) z przeprowadzonych badań chemicznych k. 518-520)

W mieszkaniu ujawniono telefon komórkowy marki LG o numerze (...), należący do A. K. (1). (k. 5)

W dniu 08 sierpnia 2013 roku użytkujący numer (...) G. Z. przesłał A. K. (1) następującą wiadomość: S.. Mnie zostaw w samochodzie to, co do lodówki nie idzie. Ja później wezmę. OK?” (k. 74, k. 96-110)

Przy G. Z. w dniu 15 lutego 2014 roku ujawniono dwa telefony komórkowe marki N. o numerach (...): (...) oraz (...). (k. 10-12)

Na telefonie N. o numerze (...): (...), przypisanym do numeru (...), znajdowały się m.in. dwie wiadomości przesłane od użytkownika telefonu o numerze (...) oznaczonego jako B.. Użytkownikiem tego numeru telefonu i autorem wiadomości tekstowych był R. B. (zeznania świadka R. B. k. 202v.-203)

Pierwsza z tych wiadomości z dnia 30 stycznia 2014 roku godz. 12:24 brzmiała: S.. Dziś będę u ciebie po takie grubsze zamówienie za 400 w jednym 2 piątki i coś jeszcze chyba.” (k. 30, k. 120)

Druga z tych wiadomości z dnia 30 stycznia 2014 roku godz. 17:23:41 brzmiała: „Zrób tak: w jednym za 400. 3 piątki osobno każda. Jedna 2. I jeszcze za 150 do palenia”. (k. 30, k. 120)

W telefonach komórkowych zatrzymanych od G. Z. ujawniono także następująca korespondencję pomiędzy G. Z. a osobami trzecimi:

a/ w dniu 30 grudnia 2013 roku o godz. 15:54 użytkownik numeru telefonu + (...) przesłał na numer telefonu G. Z. + (...) następującą wiadomość: „Od bania: zadzwon na ten nr (...)bania” (k. 121 v.)

b/ w dniu 03 stycznia 2014 roku o godz. 16:02 użytkownik numeru telefonu + (...) przesłał na numer telefonu G. Z. + (...) następującą wiadomość: „To ja B.. Odbierz” (k. 121 v.)

c/ w dniu 04 stycznia 2014 roku o godz. 09:57 użytkownik numeru telefonu + (...) przesłał na numer telefonu G. Z. obsługiwany przez aparat N. o numerze (...) następującą wiadomość: „Cześć G.. Przygotuj na wtorek 10.000”. (k. 130)

d/ w dniu 10 stycznia 2014 roku o godz. 16:04 użytkownik numeru telefonu + (...) przesłał na numer telefonu G. Z. + (...) następującą wiadomość: „Odbierz. To ja B.” (k. 121 v.)

e/ w dniu 21 stycznia 2014 roku o godz. 15:01 użytkownik numeru telefonu + (...) przesłał na numer telefonu G. Z. + (...) następującą wiadomość: „B.a.r.t. new nr”. (k. 120v.) Był to pierwszy kontakt poprzez wiadomości tekstowe czy połączenie głosowe nawiązany między numerem telefonu komórkowego należącym do G. Z. a użytkownikiem wymienionego telefonu. (k. 117-140)

f/ w dniu 23 stycznia 2014 roku o godz. 13:41 użytkownik numeru telefonu + (...) przesłał na numer telefonu G. Z. + (...) następującą wiadomość: „Gdzie mam?” (k. 120v.)

g/ w dniu 26 stycznia 2014 roku o godz. 14:43 użytkownik numeru telefonu + (...) przesłał na numer telefonu G. Z. + (...) następującą wiadomość: „I jak ta druga sprawa? pozytywnie?” (k. 120)

h/ w dniu 27 stycznia 2014 roku o godz. 18:41 użytkownik numeru telefonu + (...) przesłał na numer telefonu G. Z. + (...) następującą wiadomość: „B.a.r.t. new nr”. (k. 120) Był to pierwszy kontakt poprzez wiadomości tekstowe czy połączenie głosowe nawiązany między numerem telefonu komórkowego należącym do G. Z. a użytkownikiem wymienionego telefonu. (k. 117-140)

i/ w dniu 30 stycznia 2014 roku o godz. 15:09 użytkownik numeru telefonu + (...) przesłał na numer telefonu G. Z. + (...) następującą wiadomość: „S. to zamówiłem, bo nie miał. W następnym tygodniu będzie miał to się odezwie” (k. 120)

j/ w dniu 01 lutego 2014 roku o godz. 16:57 użytkownik numeru telefonu + (...) przesłał na numer telefonu G. Z. + (...) następującą wiadomość: „3350”. (k. 120)

k/ w dniu 04 lutego 2014 roku o godz. 17:06 użytkownik numeru telefonu + (...) przesłał na numer telefonu G. Z. + (...) następującą wiadomość: „10K. do jutra do 16 oddaje 11 po 500zł dla nas. odpisz”. (k. 119v.)

l/ w dniu 07 lutego 2014 roku o godz. 11:26 użytkownik numeru telefonu + (...) przesłał na numer telefonu G. Z. obsługiwany przez aparat N. o numerze (...) następującą wiadomość: „Po ile masz krople do nosa a po ile herbate”. (k. 128) W odpowiedzi o godz. 11:30G. Z. odpisał: „S.. nic z takich rzeczy już dawno nie mam”. (k. 133) Telefon o numerze + (...) należał do A. N. (1) prowadzącej pizzerię B. J. w S. i dostępny był dla wszystkich pracowników restauracji. (zeznania świadka A. N. (2) z d. R. k. 183v., zeznania świadka S. N. k. 187)

ł/ w dniu 07 lutego 2014 roku o godz. 17:58 użytkownik numeru telefonu + (...) przesłał na numer telefonu G. Z. + (...) następującą wiadomość: „Jak ci powie po 3 paki, to pewnie już zrobiony; także spytaj, czy to ten kozak czy już ruszony”. (k. 119v.)

m/ w dniu 08 lutego 2014 roku o godz. 18:41 użytkownik numeru telefonu + (...) przesłał na numer telefonu G. Z. + (...) następującą wiadomość: „Weź troszkę, jak co to się wzmocni tego trochę max1”. (k. 119)

n/ w dniu 16 lutego 2014 roku o godz. 20:59 użytkownik numeru telefonu + (...) przesłał na numer telefonu G. Z. + (...) następującą wiadomość: „Zadzwoń do mnie na (...). Wpadł bym po standard. Bania”. (k. 119)

o/ w dniu 22 lutego 2014 roku o godz. 15:46 użytkownik numeru telefonu + (...) przesłał na numer telefonu G. Z. + (...) następującą wiadomość: „Jak masz 3 większe paczki to daj znać, bo pilna sprawa. R.”. (k. 119)

W toku wywiadu ze specjalistą uzależnień D. G. w dniu 21 czerwca 2014 roku G. Z. wskazał, iż jest osobą bezrobotną, nie zarejestrowaną w urzędzie pracy, a utrzymuje się z wykonywania prac dorywczych, z których osiąga dochód w kwocie 1.000 – 1.500 zł miesięcznie. (k. 234-240, zeznania świadka B. S. k. 394-395, zeznania świadka G. K. k. 395-396)

Decyzją z dnia 06 sierpnia 2013 roku G. Z. został uznany za osobę bezrobotną z prawem do zasiłku w kwocie 823,60 zł od dnia 14 sierpnia 2013 roku do dnia 14 listopada 2013 roku i w kwocie 646,70 zł od dnia 14 listopada 2013 roku do dnia 14 sierpnia 2014 roku. (k. 493) W związku z osadzeniem G. Z. w Areszcie Śledczym od dnia 14 lutego 2014 roku i niepodpisywaniem listy w PUP w S. G. Z. utracił prawo do zasiłku.

W czerwcu 2014 roku G. Z. wskazywał, że od kilku miesięcy jest w abstynencji narkotykowej, ma wyrównany nastrój. Od czerwca 2013 roku z powodu utraty pracy zaczął ponownie palić marihuanę – przeciętnie kilka razy w tygodniu po 2-3 lufki. Ostatni raz marihuanę zażywał w lutym 2014 roku. Sporadycznie na imprezach wciąga amfetaminę w ilości kilkudziesięciu miligramów. Na używki G. Z. przeznacza około 500 zł miesięcznie (k. 234-240)

Od 18 lipca 2014 roku G. Z. zatrudniony jest jako malarz proszkowy w (...) Sp. z o.o. w S. przy ul. (...) (dawny (...)). – wywiad środowiskowy k. 278

Wyrokiem z dnia 09 grudnia 2014 roku w sprawie o sygn. akt II K 1041/13 Sąd Rejonowy w Słupsku skazał G. Z. za czyn popełniony w okresie od dna 19 maja 2013 roku do dnia 29 maja 2013 roku w S., polegający na tym, że posiadał on znaczną ilość środków odurzających i substancji psychotropowych w postaci 180 gram marihuany oraz 25 gram amfetaminy, jednocześnie jedenastokrotnie odpłatnie udzielając nieustalonym w sprawie trzem osobom łącznie 15 gram marihuany i 9 gram amfetaminy za łączną kwotę 630 zł, tj. za występek z art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii i art. 59 ust. 1 tejże ustawy w zw. z art. 12 kk przy zastosowaniu art. 11 § 2 k.k. (k. 307-308)

Wg danych Policji w 2014 roku średnia cena hurtowa marihuany wyniosła 16 zł za gram (16.000 zł za 1 kilogram), zaś amfetaminy – 7 zł za gram (7.000 zł za 1 kilogram). Statystyki zgromadzone przez Straż Graniczną wskazują, iż hurtowa cena marihuany w 2014 roku wynosiła 20-25 zł, zaś amfetaminy – 30 zł. Cena detaliczna marihuany mieściła się w 2014 roku w przedziale 20-40 zł za gram, a amfetaminy w przedziale 30-50 zł za gram. (Informacja o realizacji działań wynikających z Krajowego Programu Przeciwdziałania Narkomanii w 2014 r. WARSZAWA 2015, publikowana w Biuletynie Informacji Prawnej Kancelarii Prezesa Rady Ministrów RM 24-247-15, wyciąg – k. 431-486)

W opinii sądowo – psychiatrycznej sporządzonej na potrzeby sprawy, co do stanu poczytalności G. Z. w czasie inkryminowanym, a nadto jego zdolności do uczestniczenia w czynnościach procesowych, biegli lekarze psychiatrzy nie rozpoznali u oskarżonego cech choroby psychicznej, ani upośledzenia umysłowego. Stwierdzili używanie substancji psychoaktywnych oraz zaburzenia osobowości. Zaopiniowali zgodnie, iż w chwili popełniania przypisanego mu czynu oskarżony miał zachowaną zdolność rozpoznawania jego znaczenia i kierowania swoim postępowaniem. Poczytalność badanego w trakcie postępowania nie budziła u biegłych psychiatrów wątpliwości (k. 164-166).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie:

- wyjaśnień oskarżonego G. Z. (k. 379-380, k. 282, k. 208, k. 52, k. 48, k. 39-40);

- zeznań świadka W. P. (k. 427-428);

- zeznań świadka M. K. (k. 389-390, k. 311, k. 13-14);

- zeznań świadka K. G. (k. 404-405, k. 283, k. 194v), zeznań świadka A. K. (2) (k. 405-406),

- częściowo zeznań świadków: R. B. (k. 397-398, k. 283, k. 202v), G. K. (k. 395-396, k. 283-284), S. N. (k. 393, k. 311-312, k. 187), A. N. (1) (k. 392, k. 312, k. 183v), B. S. (k. 394-395, k. 312-313, k. 188v) i M. S. (1) (k. 426-427, k. 312-313)

- w marginalnym zakresie zeznań świadka M. S. (2) (k. 418);

- dowodu w postaci informacji o realizacji działań wynikających z Krajowego Programu Przeciwdziałania Narkomanii w 2014 r. (k. 431-486);

- dowodów z wywiadów środowiskowych dotyczących G. Z. (k. 487-503, k. 276-279);

- dowodu z raportu z przeprowadzonych badań chemicznych (k. 518-520);

- dowodu z opinii kryminalistycznej z przeprowadzonych badań chemicznych (k. 148-152) wraz z przesłuchaniem specjalisty sporządzającego opinię J. M. (k. 514-516);

- dowodu z opinii sądowo – psychiatrycznej (k. 164-166);

- oraz dokumentów zawnioskowanych w akcie oskarżenia przez Prokuratora z k. 256 pod poz. 1-18 oraz dokumentów znajdujących się na k. 268-269 i k. 276-279, k. 307-308, k. 353-355, k. 372-373, k. 431-486, k. 487-503, k. 504, k. 517-520, k. 526-529;

Oskarżony G. Z. słuchany w toku postępowania przygotowawczego w dniu 17 lutego 2014 roku (k. 39-40) przyznał się do tego, że w dniu 15 lutego 2014 roku w S. przy ul. (...), wbrew przepisom ustawy, posiadał znaczną ilość substancji psychotropowej w postaci amfetaminy o łącznej wadze netto 398,69 gram oraz znaczną ilość środka odurzającego w postaci marihuany o wadze netto 1008,21 gram tj. o czyn z art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii. Oskarżony wyjaśnił, że narkotyki tj. amfetaminę i marihuanę, które zabezpieczono w mieszkaniu przy ul. (...) należały do niego. Oskarżony dostał je na przechowanie od mężczyzny o pseudonimie (...), posiadającego 35 lat, około 175-180 cm wzrostu, z ciemnymi włosami zaczesanymi na bok, z krzywym nosem. Mężczyznę tego poznał w 2013 roku na imprezie w M.. Następnie tydzień przed zdarzeniem spotkał go w okolicy swojego miejsca zamieszkania kiedy był na spacerze z psem. Wówczas to mężczyzna ten poprosił oskarżonego, żeby dla niego coś przechował. Uzgodnili, że spotkają się na łące w piątek w dniu 14 lutego 2014 roku o godzinie 19.00. W umówionym terminie L. przekazał oskarżonemu narkotyki. Oskarżony wrócił do miejsca zamieszkania około godziny 19:20. Narkotyki były umieszczone w opakowaniach, w torbie po frytkach i w reklamówce. Oskarżony tłumaczył, że nie rozmawiał z L. na temat wynagrodzenia. L. powiedział mu tylko, że się odwdzięczy. Z relacji oskarżonego wynika, że pierwszy raz przechowywał narkotyki dla L.. Nadmienił, że puste opakowania zabezpieczone przez Policję także należały do L.. Oskarżony tłumaczył, że „do końca” nie był świadomy, że przechowywanie narkotyków jest karalne. W dalszych wyjaśnieniach oskarżonego, po okazaniu mu treści smsów ujętych w protokole oględzin z dnia 16 lutego 2014 roku stwierdził, że nie pamięta czego mogły dotyczyć. Oskarżony wskazał, że kiedyś zażywał narkotyki, ale obecnie tego nie robi. Zaprzeczył, by miał zajmować się pożyczaniem pieniędzy. Na zakończenie oskarżony wskazał, że jego konkubina o niczym nie wiedziała i nie miała z tym nic wspólnego. Z kolei zabezpieczona przez Policję waga służyła do ważenia odżywek i przypraw, nie zaś narkotyków.

Oskarżony G. Z. słuchany po raz kolejny na etapie postępowania przygotowawczego w dniu 17 lutego 2014 roku (k. 48) przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i odmówił składania wyjaśnień i udzielania odpowiedzi na zadawane pytania.

G. Z. słuchany w charakterze osoby podejrzanej podczas posiedzenia w przedmiocie zastosowania środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego aresztowania w dniu 18 lutego 2014 roku (k. 52) przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, odmówił składania wyjaśnień i podtrzymał wyjaśnienia złożone wcześniej.

Na pytanie Sądu G. Z. wyjaśnił, że nie udzielał nikomu narkotyków.

Oskarżony G. Z. słuchany w toku postępowania przygotowawczego w dniu 29 maja 2014 roku (k. 208) po dokonanej przez Prokuratora zmianie zarzutów nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i odmówił składania wyjaśnień i udzielania odpowiedzi na zadawane pytania.

Oskarżony G. Z. słuchany przed Sądem w dniu 3 grudnia 2014 roku (k. 282) przyznał się do posiadania środków odurzających i substancji psychotropowych. Zaprzeczył natomiast, by miał powyższymi obracać. Skorzystał z przysługującemu mu prawa do odmowy składania wyjaśnień.

Po odczytaniu przez Sąd wyjaśnień G. Z. złożonych w toku postępowania przygotowawczego z k. 39-40, k. 48, k. 52 i k. 208 oskarżony podtrzymał je.

Na pytanie obrońcy wskazał, że ćwiczy na siłowni i przyjmuje w związku z tym odżywki. Wagę posiadał od dawna.

Oskarżony G. Z. na rozprawie w dniu 11 stycznia 2016 roku (k. 379-380) nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i odmówił składania wyjaśnień, odmówił także odpowiedzi na pytania poza pytaniami obrońcy.

Oskarżony, po odczytaniu jego wyjaśnień uprzednio składanych w sprawie, potwierdził ich złożenie oraz podtrzymał ich treść.

Sąd zważył, co następuje:

Zebrany w sprawie materiał dowodowy w postaci częściowo wyjaśnień G. Z., ale też zeznań świadka M. K., opinii kryminalistycznej z zakresu badań chemicznych oraz zgromadzonych w sprawie dokumentów przede wszystkim w postaci w protokołu przeszukania pomieszczeń mieszkalnych i osoby, protokołu użycia testera narkotykowego i protokołu przeważenia narkotyków pozwoliły Sądowi na ustalenie stanu faktycznego i tym samym ocenę zasadności postawionego oskarżonemu zarzutu.

Analiza wyjaśnień G. Z. prowadzi do wniosku, że zasługują one w większości na miano wiarygodnych i przekonywujących w zakresie, w jakim korespondowały z ustalonym w sprawie stanem faktycznym. Oskarżony przyznał się do posiadania, zabezpieczonych przez Policję w mieszkaniu przy ul. (...) w S., narkotyków w postaci marihuany i amfetaminy. Wyjaśnienia w takim kształcie oskarżony złożył podczas pierwszego przesłuchania na etapie postępowania przygotowawczego w dniu 17 lutego 2014 roku, następnie podtrzymał je w dniu 18 lutego 2014 roku, kiedy to podkreślił, że nikomu nie udzielał środków odurzających i substancji psychotropowych, wreszcie słuchany przed Sądem w dniu 3 grudnia 2014 roku, kiedy to również zaprzeczył, jakoby miał obracać zabezpieczonymi przez Policję narkotykami. Zauważyć nadto należy, że z wyjaśnień samego oskarżonego wynika – a w tym zakresie sąd nie napotkał dowodów przeciwnych – że przyjął on zatrzymane u niego narkotyki na przechowanie od nieustalonej osoby, która miała następnie narkotyki te odebrać, obiecując oskarżonemu, że się za to odwdzięczy (k. 39-40). Jednocześnie oskarżony wskazał, że sam w owym czasie nie zażywał narkotyków, utrzymując abstynencję. Wymienione wyjaśnienia jako zgodne z ustalonym w sprawie stanem faktycznym Sąd ocenił jako wiarygodne, czyniąc je podstawą ustalenia stanu faktycznego w sprawie.

Z kolei z dystansem sąd podszedł do twierdzeń oskarżonego odnoszących się do tego, że nie wiedział on, iż przechowywanie narkotyków jest karalne. Twierdzeniom tym przeczy fakt, iż oskarżony w przeszłości karany był za czyny wymierzone przeciwko ustawie o przeciwdziałaniu narkomanii, w tym za czyn popełniony zaledwie w ośmiomiesięcznym odstępie od czynu będącego przedmiotem rozpoznania sądu w niniejszej sprawie. Zauważyć też trzeba, że jako niewiarygodne jawią się twierdzenia oskarżonego odnoszące się do niekomercyjnego charakteru jego czynu. Przede wszystkim, analiza szczątkowej korespondencji zachowanej w telefonach komórkowych oskarżonego wskazuje na częstotliwość, ale i dużą ostrożność oskarżonego i osób z nim się kontaktujących (w tym częsta zmiana numerów telefonów przez osoby kontaktujące się z G. Z.), co wiedzie do wniosku, iż osoby kontaktujące się ze sobą miały świadomość przestępności procederu. Dalej zauważyć trzeba, że oskarżony, jak sam wskazał, był osobą mającą doświadczenia ze szkodliwym zażywaniem środków psychoaktywnych w przeszłości, a zatem miał on rozeznanie w tym, jakie ilości amfetaminy czy marihuany zwyczajowo przeznaczane są na własne potrzeby osoby zażywającej te narkotyki. Tymczasem ilość i objętość substancji narkotycznych, które G. Z. przyjął na przechowanie, w znaczny sposób wykraczały ponad potrzeby jednej osoby zażywającej te substancje, wystarczając swobodnie na zaspokojenie potrzeb kilkudziesięciu, jeśli nie kilkuset, osób uzależnionych. Ta okoliczność faktyczna, której znaczenie był w stanie rozeznać G. Z. z uwagi na własne doświadczenia, ewidentnie przeczy więc twierdzeniom G. Z. o niekomercyjnym charakterze tych narkotyków, jak również wskazuje na jego świadomość przeznaczenia amfetaminy i marihuany do dalszej dystrybucji.

Ustalając stan faktyczny Sąd oparł się na zeznaniach świadka M. K. . Świadek ta potwierdziła, że zamieszkiwała wspólnie z córką A. K. (1) i jej konkubentem G. Z. w jej mieszkaniu przy ul. (...) w S.. Świadek wskazała, że w dniu zdarzenia do jej mieszkania przyszli funkcjonariusze Policji, którzy w trakcie prowadzonego przeszukania ujawnili w pokoju zajmowanym przez A. K. (1) i G. Z., w szafce należącej do tego ostatniego narkotyki. M. K. podała także, że do lodówki w kuchni dostęp miała ona, jej córka i właśnie oskarżony, natomiast nie miały do niej dostępu osoby trzecie. W obecności funkcjonariuszy Policji oskarżony przyznał, że należały do niego (k. 311, k. 13-14).

W ocenie Sądu zeznania świadka w pełni zasługują na wiarę, jako jasne, w pełni logiczne, usystematyzowane, rzeczowe i szczegółowe. Nie zawierają wewnętrznych sprzeczności czy niekonsekwencji, a wręcz przeciwnie. Zdaniem Sądu zeznania te są wiarygodne tym bardziej, że są zgodne z zebranym w sprawie materiałem dowodowym i jako takie stanowią pewne źródło dowodowe.

Jako wiarygodne jednakże w zasadzie nie istotne dla ustalenia stanu faktycznego w niniejszej sprawie Sąd uznał zeznania świadka K. G. (k. 283, k. 194v), która potwierdziła jedynie, że od swojego syna dowiedziała się, że oskarżony był kiedyś chłopakiem jej córki oraz świadka A. K. (2) (k. 405-406), która potwierdziła znajomość z oskarżonym i A. K. (1), nie mając przy tym wiedzy na temat źródeł ich utrzymania w 2014 roku.

Z kolei z dozą ostrożności i ograniczonym zaufaniem Sąd odniósł się do zeznań świadków R. B. (k. 283, k. 202v), G. K. (k. 283-284), S. N. (k. 311-312, k. 187v), A. N. (1) (k. 312, k. 183v), B. S. (k. 312-313, k. 188v), i M. S. (1) (k. 312-313) – znajomych oskarżonego.

Świadkowie R. B., G. K. potwierdzili, że znali się z oskarżonym z siłowni i kupowali od niego odżywki, które wszyscy stosowali. R. B. odnośnie smsów stwierdził z kolei, że dotyczyły one właśnie odżywek, ale ostatecznie do ich sprzedaży przez oskarżonego nie doszło.

Znamienne przy tym, że R. B. potwierdził, iż był autorem zaprezentowanych mu wiadomości tekstowych przesłanych na telefon komórkowy G. Z., zaprzeczając jakoby treść tych wiadomości wiązała się z handlem narkotykami. Jednocześnie R. B. potwierdził, iż znajomi zwracają się do niego pseudonimem (...). Ma to o tyle znaczenie, że jednocześnie analiza wiadomości tekstowych zachowanych w telefonach komórkowych G. Z. wskazuje na dużą częstotliwość zmian numerów telefonów, jakimi posługiwał się użytkownik o pseudonimie BANIA, a także na dużą ostrożność w formułowaniu wypowiedzi kierowanych do G. Z., co ma niewątpliwie związek z przedmiotem podejmowanych przez nich wzajemnych kontaktów, których natury świadek nie chciał jednak przedstawić.

S. N. także potwierdził, że od lat koleguje się z oskarżonym. Nigdy nie widział, by jego kolega zażywał środki odurzające, czy substancje psychotropowe. Odnośnie telefonu komórkowego wskazał, że był on aktywny i korzystali z niego również pracownicy jego restauracji.

A. N. (1) (poprzednio R.) potwierdziła relację swojego męża S. N.. Zaprzeczyła, jakoby oskarżony handlował narkotykami oraz potwierdziła, że telefon jej męża był ogólnodostępny dla pracowników restauracji.

Podobnie B. S. zeznał, że zna oskarżonego z siłowni, gdzie pracuje w charakterze instruktora. Zaprzeczył, jakoby oskarżony miał kontakt z narkotykami. Nigdy nie widział też oskarżonego pod wpływem narkotyków.

Także M. S. (1) wskazał, że zna oskarżonego z sąsiedztwa i nic mu nie wiadomo na temat tego, żeby oskarżony zażywał bądź handlował narkotykami.

Zeznania tej grupy świadków są wiarygodne w części, w jakiej korelowały z ustalonym w sprawie stanem faktycznym. W pozostałej części zeznania te stanowią potwierdzenie wersji przedstawionej przez oskarżonego i z tego powodu nie można uznać ich za pewne źródło dowodowe. Świadkowie Ci mieli interes w tym, by świadczyć nieprawdę na jego korzyść. Warto podkreślić, że wymienieni świadkowie nie mieli wiedzy na temat źródeł dochodów G. Z. na przełomie 2013 i 2014 roku (w tym czasie oskarżony pozostawał na zasiłku dla bezrobotnych). Z drugiej jednak strony – aktywność towarzyska oskarżonego, wynikająca z opowieści świadków (częste spotkania ze znajomymi w lokalach), jak również aktywność w uprawianiu sportów siłowych (ćwiczenia na siłowniach wymagających wykupu karty wstępu, zakup odżywek, korzystanie z porad trenerów), w zestawieniu z deklarowaną przez samego oskarżonego systematycznością w spełnianiu obowiązku alimentacyjnego wobec małoletniego syna G. Z., czy deklarowaną przez niego kwota wydawaną miesięcznie na używki (kwota 500 zł miesięcznie) wskazuje na czerpanie dochodów z nieujawnionych przez oskarżonego źródeł, nie wymagających przy tym wielogodzinnego codziennego zaangażowania.

Świadek A. K. (1) – konkubina oskarżonego skorzystała z przysługującego jej prawa i odmówiła składania zeznań (k. 310 i k. 404).

Marginalne dla niniejszego postępowania są z kolei zeznania świadka M. S. (2) , której wypowiedzi pozwoliły jedynie na ustalenie sposobu skontaktowania się ze świadkiem M. S. (1), gwarantując jego stawiennictwo na rozprawie.

Jako wiarygodne sąd ocenił zeznania świadka W. P. , który potwierdził średnie ceny hurtowe i średnie ceny detaliczne marihuany i amfetaminy w 2014 roku w warunkach lokalnych. Twierdzenia wymienionego świadka korelują w tym zakresie z treścią dokumentu urzędowego, jakim jest raport z realizacji działań wynikających z Krajowego Programu Przeciwdziałania Narkomanii w 2014 r. (k. 431-486). Podkreślić przy tym trzeba, ze wymieniony dokument, jako dokument urzędowy, jest wiarygodnym źródłem informacji na temat okoliczności w raporcie tym podanych. Okoliczności w raporcie tym wskazane nie wymagają zatem dodatkowego udowodnienia.

Taki charakter ma także dokument w postaci opinii z badań chemicznych (k. 518-520).

Sąd dał wiarę pozostałym dowodom zgromadzonym w sprawie, w tym zaliczonym w poczet materiału dowodowego dowodom z dokumentów w postaci: notatki urzędowej (k. 1), protokołu przeszukania mieszkania (k. 2-5, k. 191-193), protokołu zatrzymania osoby (k. 9), protokołu przeszukania osoby (k. 10-12), protokołu użycia testera narkotykowego (k. 15-17), protokołu przeważenia narkotyków (k. 18, k. 25), dokumentacji fotograficznej (k. 19-24, k. 26-27, k. 64-71), protokołu oględzin rzeczy (k. 29-30, k. 96-144), protokołu pobrania materiału dowodowego (k. 30a), pokwitowania (k. 35, k. 180), protokołu przekazania narkotyków (k. 59-60), informacji z firmy (...) P4 (k. 72-75), protokołu oględzin telefonu komórkowego (k. 197-201), odpisu wyroku Sądu Rejonowego w Słupsku z dnia 2 lipca 2002 roku, w sprawie II K 32/02 (k. 226-227), karty karnej (k. 91-92, 268-269), kwestionariusza wywiadu środowiskowego (k. 276-279), a także dokumenty z k. 307-308, k. 353-355, k. 372-373, k. 431-486, k. 487-503, k. 504, k. 517-520, k. 526-529, zwłaszcza, iż Sąd nie znalazł podstaw, by odmówić im takiego waloru, a żadna ze stron ich nie kwestionowała.

Spośród wymienionych dokumentów na szczególną uwagę zasługują te, które odnoszą się do oględzin telefonów komórkowych G. Z., wskazując na aktywność w komunikacji pomiędzy G. Z. a osobami trzecimi w obszarze związanym z nabywaniem, przekazywaniem do dalszego obrotu, porcjowaniem i udostępnianiem sobie nawzajem towarów będących w sferze ewidentnie komercyjnego zainteresowania wymienionych.

Sąd za pełną i jasną uznał opinię sporządzoną do sprawy, tj. opinię psychiatryczną (k. 164-166) dotyczącą oskarżonego G. Z.. Jest to opinia, która zawiera tezy odpowiadające na wszelkie istotne dla sprawy kwestie. Tezy te poparte są należytym uzasadnieniem wypływającym z wiedzy i doświadczenia specjalistycznego biegłych. Brak jest podstaw do kwestionowania tej opinii. Sąd nie dopatrzył się w powyższej opinii żadnych nieścisłości lub sprzeczności. Biegli sporządzili opinię w sposób wyczerpujący, zupełny oraz czytelny. Opinia ta nie została zakwestionowana przez którąkolwiek ze stron.

Za miarodajną, rzeczową, pełną i zupełną Sąd ocenił także opinię z zakresu badań chemicznych (k. 150-152) wraz z dodatkowym przesłuchaniem na rozprawie sporządzającej ową opinię J. M. (k. 515-516). Opinia owa zawiera tezy odpowiadające na wszelkie istotne dla sprawy kwestie. Tezy te poparte są należytym uzasadnieniem wypływającym z wiedzy i doświadczenia specjalistycznego biegłych. Brak jest podstaw do kwestionowania tej opinii. Sąd nie dopatrzył się w powyższej opinii żadnych nieścisłości lub sprzeczności. Biegli sporządzili opinię w sposób wyczerpujący, zupełny oraz czytelny. Opinia ta nie została zakwestionowana przez którąkolwiek ze stron. Z opinii tej wynika przy tym w sposób kategoryczny, że substancja stała w postaci proszku barwy białej zawiera amfetaminę w postaci soli z domieszką kofeiny, a w części próbek – także z domieszką kreatyniny Jedną porcję handlową tego narkotyku (tzw. działkę) może stanowić 0,08 g – 0,12 g substancji zawierającej amfetaminę w postaci soli. Z opinii wynika także, że susz roślinny barwy zielono – brązowej jest zielem konopi innych niż włókniste, a jedną porcję handlową tego narkotyku (tzw. działkę) może stanowić 0,30-1,00 g konopi (tzw. marihuany). Biegła wskazała także, że przechowywanie amfetaminy w warunkach chłodnych optymalizuje jej jakość.

Przeanalizowany w toku czynności procesowych na rozprawie i oceniony na etapie wyrokowania materiał dowodowy – w szczególności w postaci częściowo wyjaśnień oskarżonego G. Z., który wskazywał na przyjęcie celem przechowania od nieznanego mu człowieka o pseudonimie L. narkotyków w postaci marihuany i amfetaminy (vide: k. 37-40), analizy zarejestrowanych wiadomości tekstowych przychodzących i wychodzących z telefonu komórkowego oskarżonego, wyników przeszukania miejsca zamieszkania G. Z. w dniu 15 lutego 2014 roku, jak również dowodu z opinii kryminalistycznej z zakresu badań chemicznych – we wzajemnym powiązaniu pozwolił na ustalenie, że G. Z. w nieustalonym dniu, nie wcześniej niż dnia 14 lutego 2014 roku i nie później niż 15 lutego 2014 r., w S., działając wspólnie i porozumieniu z inną osobą, wbrew przepisom art. 34 ust 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii, uczestniczył w obrocie znaczą ilością substancji psychotropowych i środków odurzających w ten sposób, że przyjął od nieustalonej osoby na przechowanie w swoim miejscu zamieszkania przeznaczoną do dalszej dystrybucji znaczną ilość środków odurzających w postaci marihuany o wadze netto 1008,21 g i znaczną ilość substancji psychotropowych w postaci amfetaminy o wadze netto 398,69 g. Jak wynika przy tym z wyjaśnień G. Z. – miał on zamiar przekazania tych narkotyków nieustalonej osobie do dalszej dystrybucji. Oskarżony podkreślił przecież, że marihuanę i amfetaminę miał w przyszłości oddać zlecającemu przechowanie tych substancji mężczyźnie. Z kolei ilości narkotyków, jakie zatrzymano u G. Z., ewidentnie wskazują na handlowy ich charakter, związany z udostępnianiem ich innym osobom w celach konsumpcyjnych. Po pierwsze, amfetamina w postaci soli (siarczan amfetaminy) w łącznej masie netto 398,69 g może stanowić od 3.274,83 do 4.912,25 g porcji handlowych narkotyku (tzw. działek), wystarczających do wywołania efektu farmakologicznego. Z kolei ziele konopi innych niż włókniste w postaci suszu o łącznej masie netto 1008,21 g może stanowić od 996,24 do 3.320,80 porcji handlowych narkotyku (tzw. działek). Po drugie, sposób pakowania obu substancji wskazywał na to, że substancje te przygotowane były do dalszego ich rozprowadzenia odbiorcom – sama amfetamina podzielona była na dwa większe worki z zamknięciem strunowym, a oprócz tego – mniejsze jej ilości zapakowane były w łącznie 4 mniejsze zawiniątka folii aluminiowej, z których dwa umieszczone były w zamrażalniku wraz z workami strunowymi, a dwa kolejne – znajdowały się w szafce z ubraniami w pokoju zajmowanym przez G. Z.. Zauważyć na marginesie należy, że amfetamina zatrzymana u G. Z. pochodziła z jednego źródła, przy czym znaczniejsza jej część przechowywana w jednym z woreczków strunowych była substancją bardziej skoncentrowaną (zawierała jedynie domieszkę kofeiny), zaś porcje pakowane w mniejszych ilościach – zawierały dodatkowo domieszkę kreatyniny, co pozwalało na zwiększenie objętości substancji i uzyskanie większej ilości porcji dilerskich (vide: opinia kryminalistyczna k. 518-520) Sama analiza sposobu rozdziału amfetaminy zatrzymanej u G. Z., wskazująca na podział substancji na mniejsze porcje i na mieszanie soli amfetaminy z tzw. wypełniaczami objętości, przekonuje o przeznaczeniu tego towaru do dalszej dystrybucji. Co więcej, zauważyć trzeba, że to oskarżony zadecydował, iż marihuana może być przechowana w szafce, zaś amfetamina powinna trafić do przechowania do zamrażalnika, co zgodne jest z optymalnymi dla tych substancji sposobami ich przechowywania. G. Z. podjął zatem działania optymalizujące gwarancję jakości obu narkotyków.

Czyn przypisany oskarżonemu G. Z. w wyroku wypełnia zatem znamiona występku kwalifikowanego z art. 56 ust. 3 w zw. z art. 56 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. z 2005 r., nr 179, poz. 1485 w brzmieniu obowiązującym sprzed daty wejścia w życie ustawy z dnia 01 kwietnia 2011 roku o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii oraz niektórych innych ustaw publ. Dz. U. z 2011 r. nr 117, poz. 678) przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k.

Zgodnie z treścią art. 56 ust. 3 w zw. z art. 56 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii działa bezprawnie ten, kto wbrew przepisom art. 33-35 i 37, wprowadza do obrotu środki odurzające, substancje psychotropowe lub słomę makową albo uczestniczy w takim obrocie, a przedmiotem czynu jest znaczna ilość środków odurzających, substancji psychotropowych lub słomy makowej.

W tym miejscu należy podjąć rozważania związane z istotą wyjaśnienia terminu działania polegającego na „udziału w obrocie” substancji psychotropowych czy środków odurzających, w rozumieniu przyjętym przez przepisy ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, co będzie miało istotne znaczenie dla dalszych rozważań w kontekście przypisania oskarżonemu sprawstwa czynu zabronionego wyczerpującego znamiona przestępstwa z art. 56 powyższej ustawy.

Ustawa z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w art. 4 zawiera definicje ustawowe najczęściej pojawiających się pojęć szczegółowych z zakresu narkomanii, dla celu wyjaśnienia poszczególnych terminów i uczynienia przepisów aktu bardziej przyswajalnymi. W kontekście jednak odpowiedzialności karnej z art. 56 przedmiotowej ustawy, chociaż zawiera definicję pojęcia „wprowadzenia do obrotu”, w żaden sposób nie rozwiewa wątpliwości co do tego, jakie zachowanie należy zakwalifikować pod takie działanie, a kiedy mowa jest już o „udziale w obrocie”, czy też „udostępnianiu” konkretnych substancji, czy też środków oddziaływujących na centralny układ nerwowy a zabronionych w świetle przepisów wskazanej ustawy. W myśl art. 4 pkt 34 przez „wprowadzanie do obrotu” rozumieć należy udostępnienie osobom trzecim odpłatnie lub nieodpłatnie środków odurzających, substancji psychotropowych lub ich prekursorów. Nie wyjaśnia to jednak zakresu tak określonego działania, w szczególności czy każde takie działanie należy traktować jako wprowadzenie do obrotu, a przede wszystkim, w którym miejscu należy upatrywać granicy pozwalającej na rozróżnienia „wprowadzenia do obrotu” od „udziału w obrocie” środkami i substancjami o charakterze narkotyków, tym bardziej, że sama ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii w słowniczku definicji i pojęć zawartym w art. 4 ustawy nie tłumaczy, jak rozumieć „udział w obrocie” środkami i substancjami psychoaktywnymi.

W tym zakresie pomocnymi wydają się dotychczas ukazane orzeczenia Sądu Najwyższego w zakresie, w jakim podejmują próbę wyjaśnienia obu przedmiotowych pojęć. Co prawda nie wszystkie one zapadały na kanwie przepisów z ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, jednakże dotykają tożsamej terminologii, co pozwala w sposób odpowiedni przenieść je w realia niniejszej sprawy i rozważań jej dotyczących.

I tak, pojęcia „obrót”, „wprowadzenie do obrotu” i „dalsze wprowadzenie do obrotu” wprowadzone zostały do treści ustawy o własności przemysłowej. W kontekście tejże ustawy przez „dalsze wprowadzenie do obrotu” rozumieć należy kolejne, następne udostępnienie towaru odbiorcy. Nie ma znaczenia przy tym, czy tym kolejnym odbiorcą będzie hurtownik, czy detalista. Już ze słowa „obrót” wynika bowiem, że chodzi tu o obrót towarem, a więc zazwyczaj o jego sprzedaż. Tym samym „dalsze wprowadzenie do obrotu” to nic innego jak kolejne przekazanie towaru do sprzedaży. Określenie „wprowadzenie do obrotu” bez dookreślenia „dalsze”, powinno być interpretowane jako wprowadzenie pierwotne. W ustawie o przeciwdziałaniu narkomanii nie występuje pojęcie „dalszego wprowadzenia do obrotu”, a zatem każda pierwotna czynność w tym zakresie rozumiana będzie jako „wprowadzenie”, zaś kolejne wyczerpywać będą już wyłącznie znaczenie „uczestnictwa w obrocie”.

W tym miejscu warto jeszcze wskazać, że zgodnie z ustalonym w tej mierze orzecznictwem sądów apelacyjnych „uczestnictwo w obrocie polega na przyjęciu odpłatnie bądź nieodpłatnie środków odurzających, substancji psychotropowych, mleczka makowego lub słomy makowej celem późniejszego ich przekazania innej osobie, nie będącej konsumentem” (wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 27 czerwca 2002 r., sygn. II AKa 201/02 OSA 2003/6/56, wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 20 marca 2001 r., sygn. akt II AKa 34/01, OSA 2002, Nr 4, poz. 31; wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 9 lutego 2004 r., sygn. akt II AKa 7/04, Prok. i Pr. 2005, Nr 1, poz. 31 i wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 12 lutego 2004 r., sygn. akt II AKa 389/03, OSAB 2004, Nr 2, poz. 27). Z powyższego wynika, że "wprowadzenie do obrotu" dotyczy pierwszej czynności polegającej na niezgodnym z prawem przekazaniu innej osobie (odpłatnie lub nieodpłatnie) określonej porcji środków odurzających, substancji psychotropowych lub słomy makowej (np. pierwszej umowy kupna-sprzedaży). Przekazujący (np. sprzedający) dokonuje tu "wprowadzenia do obrotu", natomiast odbiorca "uczestniczenia w obrocie", pod warunkiem że zamierza otrzymane substancje przekazać innej osobie niebędącej konsumentem. Dalsze transakcje dotyczące tej samej partii środków odurzających, substancji psychotropowych lub słomy makowej, stanowią "uczestnictwo w obrocie", o ile odbiorcą nie jest konsument.

Dodatkowo wskazać należy, że udział w obrocie środkami i substancjami psychoaktywnymi odnosi się nie tylko do zachowań związanych z bezpośrednim przekazywaniem środków odurzających innej osobie, ale także do zachowań składających się na funkcjonowanie takiej osoby w obrocie, a przejawiające się w magazynowaniu środków, udostępnianiu lokalu, w którym ma dojść do wprowadzenia środków do obrotu itd. Uczestnictwem w obrocie jest zachowanie każdego, kto ma odegrać nawet niewielką rolę w procesie wprowadzenia do obrotu środków odurzających lub substancji psychotropowych (porównaj w tym zakresie wywody zawarte w uzasadnieniu wyroku Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 18 października 2012 roku w sprawie o sygn. akt II AKa 163/12, publikowane w KZS 2012 nr 12, poz. 63, tezowane w Legalis numer 636164).

Powyższe rozważania maja kluczowe znaczenie dla ustalenia sprawstwa oskarżonego G. Z. w kontekście znamion zakreślonych dyspozycją art. 56 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Materiał dowodowy w żadnym, chociażby najmniejszym zakresie nie pozwalał na przyjęcie ustaleń, że G. Z. miał bezpośrednio do czynienia z producentem przedmiotowych substancji psychotropowych, ani by uzyskiwał bezpośrednio od takiej osoby substancje celem ich dystrybucji. Tenże materiał dowodowy – w szczególności zaś treść wyjaśnień samego oskarżonego – wskazuje natomiast, iż G. Z. przyjął od nieustalonej osoby na przechowanie znaczne ilości środków odurzających i substancji psychotropowych, które następnie trafić miały do dalszej dystrybucji. W tym kontekście ustalenia faktyczne prowadzą do konstatacji, że G. Z. brał udział w obrocie narkotykami, po uprzednim zrealizowaniu, przez nieustaloną w sprawie osobę trzecią czynności pierwotnej, związanej z fizycznym ich wprowadzeniem do obrotu. Narkotyki, co istotne, następnie po ich odebraniu przez osobę trzecią, miały trafić do dalszej dystrybucji, na co wskazuje – jak wykazał Sąd powyżej – zarówno sposób pakowania marihuany i amfetaminy, sposób zwiększania objętości substancji (domieszka kreatyniny), jak i analiza szczątkowej korespondencji telefonicznej oskarżonego z osobami trzecimi. Pośrednio okoliczność powyższą potwierdził także sam oskarżony zapewniając, w swych wyjaśnieniach, że sam nie zażywa narkotyków, pozostając w fazie abstynencji.

Z całą mocą podkreślić należy, że w ustalonym stanie faktycznym G. Z. wspólnie i w porozumieniu z nieustaloną w sprawie osobą uczestniczył w obrocie znacznymi ilościami substancji psychotropowej w postaci amfetaminy i znacznymi ilościami środka odurzającego w postaci marihuany, przyjmując od nieustalonej osoby narkotyki na przechowanie z zamiarem przekazania ich do dalszej dystrybucji.

Nie sposób jest nie zauważyć, że ustalone powyżej zachowanie G. Z. stanowiło świadomy udział w obrocie narkotykami. G. Z. przyjął od nieustalonej osoby znaczne ilości narkotyków, rozparcelował je w swoim miejscu zamieszkania, przechowując osobno marihuanę i osobno amfetaminę, jeszcze przed przyjęciem wymienionej partii środków psychoaktywnych wiedział, iż narkotyki te zostaną odebrane przez nieustalonego odbiorcę, a jego zachowanie nie dotyczyło bynajmniej ilości detalicznych na własne potrzeby pojedynczej osoby. Owszem, Sąd na etapie oceny prawnokarnej czynu przypisanego G. Z. nie pominął tego, że zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie pozwalał na ustalenie, kto był źródłem zaopatrzenia G. Z., jak również nie pozwalał na ustalenie, jakiej konkretnej osobie substancje psychoaktywne miały być następnie przekazane. Ta okoliczność jednak zdaniem Sądu w żaden sposób nie przeczy przyjęciu udziału oskarżonego w obrocie substancjami psychoaktywnymi, jeżeli zważyć na hurtowe ilości będących przedmiotem jego działań środków psychoaktywnych, a ewidentnie handlowy kontekst rozmów prowadzonych w drodze korespondencji sms-owej przez oskarżonego z nieustalonymi osobami trzecimi. W tym miejscu podnieść też należy argument semantyczny, jaki nasuwa się przy analizie szczątkowej korespondencji G. Z. z innymi osobami. W wiadomościach tekstowych, zachowanych w telefonach G. Z., nigdy nie pojawia się odniesienie do własnych potrzeb użytkowych rozmówcy, są natomiast odniesienia do wizyty „po grubsze zamówienie”, zapowiedzi, iż ktoś „wpadnie po standard”, informacje, iż ktoś zainteresowany jest „3 większymi paczkami”, odniesienia do sugerowanego sposobu rozdzielenia jakiegoś towaru, sugestie o jego wzmocnieniu i rozrobieniu, jak również zapytania o to, czy towar jest „kozak czy już ruszony”. Wymienione powyżej elementy są takimi, które w sposób ewidentny przemawiają za ustaleniem, iż G. Z. dokonywał obrotu środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi w rozumieniu art. 56 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, a nie – jedynie posiadał narkotyki.

Pamiętać w tym miejscu należy, że przestępstwo z art. 56 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii może być popełnione z zamiarem ewentualnym, a zatem już tylko w sytuacji, gdy sprawca stwarza wysokie prawdopodobieństwo, że przekazywane przez niego narkotyki nie trafią wyłącznie do osoby, która przeznaczy je na własne potrzeby, a przynajmniej część z nich zbędzie dalej i nie podejmuje on żadnych kroków przeciwdziałających temu zjawisku, wykazując swoistą obojętność. O ile zatem sprawca faktu tego nie przyzna, to o jego świadomości przeznaczenia środków odurzających lub substancji psychotycznych na cele dalszej dystrybucji mogą świadczyć takie okoliczności jak np. jednorazowe nabycie narkotyku w ilościach wyraźnie przekraczających dawkę konsumencką, czy też nabycie tych środków za cenę niższą od ceny rynkowej przeznaczonej dla ich odbiorców - konsumentów, bądź także pośredniczenie w przekazaniu tych środków kolejnym osobom nawet nieodpłatnie (porównaj: wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 15 stycznia 2009 r., sygn. akt II AKa 249/08, publ. OSA/Kat. 2009 nr 1, poz. 11, KZS 2009 nr 3, poz. 79, KZS 2009 nr 3, poz. 81, KZS 2009 nr 3, poz. 82, KZS 2009 nr 3, poz 91).

Nie może budzić wątpliwości, że ilość substancji narkotycznych będących przedmiotem czynności wykonawczych oskarżonego pozwala na przyjęcie ich znacznej ilości, o której mowa w ustawie.

Dokonując interpretacji znamienia „znaczna ilość” Sąd miał na względzie słuszne i ugruntowane już stanowisko Sądu Najwyższego, który przyjmuje, że jest to taka ilość środków odurzających lub substancji psychotropowych, która mogłaby jednorazowo zaspokoić potrzeby co najmniej kilkudziesięciu osób uzależnionych (postanowienie SN z dnia 23 września 2009 r., I KZP 10/09 oraz postanowienie SN z dnia 1 lutego 2007 r., III KK 257/06).

Zabezpieczona u oskarżonego ilość środka odurzającego w postaci marihuany i substancji psychotropowej w postaci amfetaminy z pewnością spełnia wskazane kryterium, skoro jedną porcję narkotyku w postaci amfetaminy może stanowić już 0,08-0,12 grama substancji zawierającej amfetaminę w postaci soli (vide: opinia z zakresu badań chemicznych k. 150-152v), zaś jedną porcję narkotyku w postaci marihuany może stanowić już 0,30 g – 1,00 g.

Dalej wreszcie wyjaśnić trzeba, że G. Z. swojego zachowania dopuścił się wspólnie i w porozumieniu z inną osobą nieustaloną w sprawie. Kontekst sytuacyjny wskazuje wszakże w sposób jednoznaczny na współdziałanie oskarżonego z osobą trzecią. Istotą współsprawstwa w ujęciu art. 18 § 1 k.k. jest porozumienie, współdziałanie dwóch lub więcej osób, z których każda obejmuje swoim zamiarem realizację całości znamion określonego czynu przestępnego. Pomiędzy współdziałającymi zostaje zawarte porozumienie, które stanowiąc szczególny element podmiotowy łączy w jedną całość wzajemnie dopełniające się działania kilku osób, pozwalając przypisać każdej z nich również tę czynność sprawczą, którą przedsięwzięła inna osoba świadomie współdziałająca w popełnieniu przestępstwa. W tym przypadku mamy do czynienia z jedną z postaci sprawstwa jaką stanowi współsprawstwo sukcesywne, o której jest mowa wówczas kiedy jeden sprawca rozpoczyna realizację ustawowych znamion w pojedynkę, a następnie dołącza do niego inny współsprawca, zostaje zawiązane porozumienie i wspólnie zrealizują oni resztę ustawowych znamion czynu zabronionego.

W ocenie Sądu oskarżony G. Z., nawet jeśli wcześniej nie uzgadniał zakresu obrotu substancjami psychoaktywnymi i nie dokonał wcześniejszego w tym zakresie podziału ról pomiędzy uczestników tegoż obrotu, to w trakcie trwania przestępnego procederu zawarł niezwerbaliowane porozumienie co do rodzaju substancji i środków psychoaktywnych będących przedmiotem obrotu, czasu i miejsca ich przekazania, sposobu ich przechowywania i mającego mieć miejsce w przyszłości ich docelowego przekazania do dalszej dystrybucji. W sposób niepodważalny świadczy o takim porozumieniu dokładnie opisany powyżej przebieg wydarzeń.

Zgodnie wszakże z art. 20 k.k., każdy ze współdziałających w popełnieniu czynu zabronionego odpowiada w granicach swojej umyślności lub nieumyślności niezależnie od odpowiedzialności pozostałych współdziałających.

Warunkiem współsprawstwa jest bowiem realizacja części znamion albo istotne przyczynienie się do tej realizacji w sensie wzajemnego dopełnienia się zachowania poszczególnych współsprawców w wyczerpaniu znamion określonego czynu zabronionego. Treść porozumienia wyznacza zatem granice odpowiedzialności każdego ze współsprawców. Z kolei dla ustalenia porozumienia należy wykazać, że uczestniczący w akcji przestępczej miał świadomość wspólnej realizacji znamion czynu zabronionego (zob. wyr. SA w Katowicach z 23.9.2004 r., II AKa 276/04, L., wyr. SA w Katowicach z 26.11.2003 r., II AKa 370/03, L.; wyr. SA w Katowicach z 19.6.2008 r., II AKa 147/08, KZS 2009, Nr 3, poz. 39, wyr. z 23.7.1997 r., II AKa 112/97, OSAŁ 1997, Nr 3, poz. 147, wyrok SA w Białymstoku z 15.9.2005 r., II AKa 126/05, OSAB 2005, Nr 3, poz. 27). Wobec G. Z. Sąd przyjął zatem konstrukcję działania wspólnie i w porozumieniu z inną osobą, przypisując mu współudział w obrocie substancjami psychoaktywnymi w takim zakresie, w jakim przypisać można było mu jego przestępne świadome działanie.

Na marginesie rozważań odnoszących się do kwalifikacji prawnej czynu przypisanego G. Z. w wyroku zaznaczyć trzeba, że zgodnie z treścią art. 4 § 1 k.k., jeżeli w czasie orzekania obowiązuje ustawa inna niż w czasie popełnienia przestępstwa, stosuje się ustawę nową, jednakże należy stosować ustawę obowiązującą poprzednio, jeżeli jest względniejsza dla sprawcy. Mając na uwadze treść niniejszego przepisu, a także biorąc pod uwagę, że czyn przypisany G. Z. obejmuje taki okres czasu, w którym obowiązywały przepisy kodeksu karnego przed nowelizacjami (i które to przepisy ocenić należy jako względniejsze dla oskarżonego chociażby z uwagi na konstrukcję warunków dopuszczających możliwość skorzystania z warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności) zasadnym było zastosowanie wobec G. Z. przepisów ustawy z dnia 06 czerwca 1997 roku Kodeks karny w brzmieniu obowiązującym w dacie popełnienia czynu, tj. przed zmianami wprowadzonymi ustawą z dnia 20.02.2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw - Dz. U. z 2015 r. poz. 396 - przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k. jako ustawy względniejszej dla sprawcy.

Sąd ustalił, iż stopień zawinienia oskarżonego jest znaczny. Oskarżony działał z zamiarem co najmniej ewentualnym, mając świadomość tego, że przyjęte przez niego na przechowanie środki psychoaktywne w postaci amfetaminy i marihuany trafią do dalszej dystrybucji dla wielu osób, zagrażając ich zdrowiu i życiu. Miał on świadomość tego, że uczestniczy w zabronionym przez prawo obrocie substancjami psychoaktywnymi (konopie indyjskie, amfetamina), a ilość tych substancji jest znaczna. Mając zaś tego świadomość brnął on w przestępny proceder.

G. Z. – osoba dojrzała, sprawna intelektualnie i funkcjonująca samodzielnie w życiu codziennym – miał możność rozpoznania bezprawności swojego zachowania. Jednak w czasie swego bezprawnego, karalnego i karygodnego działania nie dał posłuchu obowiązującym normom prawnym, pomimo tego, że w ustalonych przez sąd konkretnych okolicznościach popełnienia czynu zachodziła pełna wymagalność zgodnego z prawem zachowania.

Sąd nie dopatrzył się również żadnych okoliczności umniejszających, czy wyłączających stopień zawinienia oskarżonego.

Przypisany oskarżonemu czyn nacechowany jest nadto znacznym stopniem społecznej szkodliwości, a to z uwagi na fakt, iż oskarżony dopuścił się go, łamiąc normy regulujące zdrowie publiczne i interes ekonomiczny państwa. Na stopień społecznej szkodliwości czynu wpłynęła również ocena ilości substancji psychotropowych, w obrocie którymi oskarżony uczestniczył.

Przystępując do wymiaru kary, Sąd miał na względzie dyrektywy jej wymiaru opisane w art. 53 i 58 § 1 k.k., w tym przede wszystkim wychowawcze działanie kary oraz cele zapobiegawcze wyrażające się w dążeniu do wyeliminowania u oskarżonego zachowań godzących w przyjęty porządek prawny, a wymierzonych bezpośrednio w dobra o najwyższym dla każdego człowieka znaczeniu, bo w bezpieczeństwo, zdrowie, integralność fizyczną i psychiczną innych osób.

Sąd miał na względzie także dyrektywy wymiaru kary za przestępstwa odnoszące się do udziału w szeroko pojętym handlu narkotykami określone w art. 4 ust. 1 DECYZJI RAMOWEJ RADY UE 2004/757/WSiSW z dnia 25 października 2004 r. ustanawiającej minimalne przepisy określające znamiona przestępstw i kar w dziedzinie nielegalnego handlu narkotykami (publ. Dziennik Urzędowy UE z 2004 roku nr L 335/8). Zgodnie z treścią przytoczonego przepisu, każde Państwo Członkowskie podejmuje środki niezbędne w celu zapewnienia, aby przestępstwa określone w decyzji ramowej podlegały skutecznym, proporcjonalnym i odstraszającym sankcjom karnym. Sankcje odstraszające – zgodnie z doktryną – to przy tym takie, które w ogólnym społecznym odbiorze zawierać będą w sobie informację o nieopłacalności udziału w handlu substancjami zabronionymi.

Odnosząc się bezpośrednio do okoliczności istniejących po stronie oskarżonego G. Z., Sąd na jego korzyść poczytał stosunkowo wąski udział oskarżonego w obrocie substancjami psychotropowymi, a także pozytywną opinię oskarżonego z miejsca jego zamieszkania.

Obciążającą wymowę miały natomiast znaczny stopień winy i znaczny stopień społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonemu, jak również jego uprzednia karalność oskarżonego za czyn przeciwko ogólnie pojętemu zdrowiu publicznemu w zakresie chronionym ustawą o przeciwdziałaniu narkomanii popełniony w krótkim okresie przed czynem przypisanym oskarżonemu w niniejszej sprawie. Znamiennym jest również, że z okoliczności sprawy wynika w sposób ewidentny, iż oskarżony zorientowany jest w środowisku osób obracających substancjami psychotropowymi.

Biorąc pod uwagę wszystkie okoliczności łagodzące i obciążające, jakie zaistniały po stronie G. Z., Sąd skazał oskarżonego za przestępstwo z art. 56 ust. 3 w zw. z art. 56 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. z 2005 r., nr 179, poz. 1485) - przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k. - na podstawie art. 56 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii wymierzając mu karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności.

Sąd doszedł do przekonania, że wymierzona oskarżonemu kara 2 lat pozbawienia wolności jest adekwatna do stopnia zawinienia sprawcy oraz do stopnia społecznej szkodliwości jego czynu, a przy tym powinna również odnieść pożądany skutek w zakresie wychowawczego i zapobiegawczego oddziaływania na oskarżonego oraz kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Orzeczona kara osiągnie przy tym pokładane w niej cele w zakresie oddziaływania społecznego i wpłynie wychowawczo i zapobiegawczo wobec oskarżonego na przyszłość, stanowiąc nadto czynnik kształtujący świadomość prawną społeczeństwa i informując o normach sankcjonowanych oraz karach orzekanych za ich naruszenie. Wymierzając karę 2 lat pozbawienia wolności, Sąd kierował się przy tym przede wszystkim tym, aby sprawcę wychować i uświadomić mu, że czyny bezprawne są wysoce naganne, piętnowane społecznie i prawnie, a przestępstwo nie popłaca. W ocenie sądu tak ukształtowana kara nie tylko osiągnie pokładane w niej cele, ale nadto istotnie zmobilizuje oskarżonego do unikania nagannych prawnie zachowań.

Z całą mocą podkreślić trzeba, że uprzednia karalność oraz forma popełnienia przez oskarżonego przestępstwa, jak również okoliczności jego popełnienia, wskazują na to, że G. Z. jest sprawcą niepoprawnym, wymagającymi zastosowania najbardziej radykalnej i dotkliwej kary, jaką jest realnie odczuwalna, a zatem długotrwała kara pozbawienia wolności. Jedynie bowiem bezwzględna kara pozbawienia wolności będzie w stanie osiągnąć wobec oskarżonego oczekiwane skutki w zakresie oddziaływania wychowawczego i zapobiegawczego na jego osobę. Tylko oddziaływanie na oskarżonego w warunkach izolacji więziennej skłoni go do głębszej refleksji nad swoim dotychczasowym postępowaniem i pozwoli mu wyciągnąć w tym zakresie słuszne wnioski, co do tego, że działanie wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii jest konsekwentnie karane przez aparat wymiaru sprawiedliwości i nie może stanowić swoistego „sposobu na życie”, a jednocześnie wiąże się zawsze z negatywnymi skutkami dla ich sprawców.

Wobec faktu, iż w niniejszej sprawie wobec G. Z. postanowieniem z dnia 18 lutego 2014 roku, w sprawie II Kp 86/14 zastosowano środek zapobiegawczy w postaci tymczasowego aresztowania na okres 3 miesięcy Sąd na podstawie art. 63 § 1 k.k. zaliczył oskarżonemu na poczet wymierzonej w pkt. 1 wyroku kary pozbawienia wolności okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie tj. okres tymczasowego aresztowania w dniach od 15 lutego 2014 roku do dnia 30 maja 2014 roku przyjmując, że jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności jest równy jednemu dniowi kary pozbawienia wolności.

Sąd na podstawie art. 70 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych w postaci amfetaminy i marihuany opisanych w wykazie dowodów rzeczowych nr I/69/14 na k. 58 akt sprawy, pod poz. 1-2, nakazując ich zniszczenie przez Komendę Wojewódzką Policji w G..

Sąd na podstawie art. 44 § 2 k.k. orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych opisanych w wykazie dowodów rzeczowych nr II/108/14 na k. 184 akt sprawy pod poz. 3 – 12, nakazując ich zniszczenie, zaś na podstawie art. 230 § 2 k.p.k. Sąd nakazał zwrócić A. K. (1) dowód rzeczowy w postaci wagi elektronicznej opisany bliżej pod poz. 2 w wykazie dowodów rzeczowych nr II/108/14 na k. 184 akt.

Sąd na podstawie art. 627 k.p.k. zasądził od oskarżonego koszty sądowe w kwocie 2.813,15 zł i w oparciu o treść art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych wymierzył mu opłatę w kwocie 300 (trzystu) złotych.

S., dnia 23 stycznia 2017 roku

Sędzia Sądu Rejonowego w Słupsku

Sygn. akt XIV K 431/15

ZARZĄDZENIE

1.  odnotować w kontrolce uzasadnień;

2.  odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć obrońcy oskarżonego adw. K. K.;

3.  akta przedłożyć z wpływem lub za 14 dni.

S., dnia 23.01.2017 r.