Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 kwietnia 2016 r.

Sąd Rejonowy w Brzesku I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 21 marca 2016 r. w Brzesku

na rozprawie

sprawy z powództwa P. P. (1)

przeciwko S. L.

o zapłatę

I.zasądza od pozwanego S. L. na rzecz powoda P. P. (1) kwotę 15 000 zł (piętnaście tysięcy złotych) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 16.05.2014r. do dnia zapłaty;

II.oddala powództwo w pozostałej części;

III.nakazuje pobrać od pozwanego S. L. na rzecz Skarbu Państwa-Sądu Rejonowego w B. kwotę 350 złotych (trzysta pięćdziesiąt złotych) tytułem brakującej części opłaty sądowej od pozwu od uwzględnionej części żądania od uiszczenia, której powód był zwolniony;

IV.zasądza od pozwanego S. L. na rzecz powoda P. P. (1) kwotę1382,61 zł (tysiąc trzysta osiemdziesiąt dwa złote sześćdziesiąt jeden groszy) tytułem kosztów procesu.

Sędzia

SR Stanisław Kostrzewa

Sygn. akt I C 357/14

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 4 kwietnia 2016 r.

Powód P. P. (1) w pozwie skierowanym przeciwko S. L. domagał się zasądzenia od pozwanego kwoty 30 000 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. Nadto powód domagał się zasądzenia kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu podał, że w dniu 5.09.2010 r. w lokalu dyskoteki (...) w C. doszło do zdarzenia, w którym doznał ciężkich obrażeń ciała w postaci złamania prawego trzonu żuchwy oraz złamania lewego wyrostka kłykciowego żuchwy z przemieszczeniem, naruszających czynności uszkodzonych narządów ciała na czas przekraczający 7 dni - na skutek pobicia dokonanego wspólnie przez pozwanego S. L. i M. N., którym wyrokiem Sądu Rejonowego w B. z dnia 18.07.2011 r. sygn. II K (...) zmienionym wyrokiem Sądu Okręgowego w T. z dnia 28.10.2011 r. sygn. II Ka (...) na podstawie art. 158 § 1 kk i art. 157 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk wymierzono kary po 10 miesięcy pozbawienia wolności, których wykonanie zawieszono na okres próby wynoszący 2 lata. Podał, że doznane obrażenia przełożyły się na odczuwanie przez niego nieprzeciętnego bólu, znacznych cierpień fizycznych i psychicznych, w efekcie krzywdy. Wskazał powód, że przebywał w szpitalu Powiatowym w L. na Oddziale Chirurgii Urazowo – Ortopedycznej od dnia 5.09.2010 r. do dnia 7.09.2010 r. gdzie wykonano szereg badań, następnie poszkodowany został przekazany bezpośrednio do dalszego leczenia na Oddział Chirurgii Szczękowo – Twarzowej Szpitala (...) w K., gdzie w dniu 13.09.2010 r. został poddany operacji w znieczuleniu ogólnym, celem zespolenia trzonu żuchwy. Dalej podał, że w dniu 15.09.2010 r. wypisano powoda do domu z zaleceniem między innymi diety płynnej, utrzymania wyciągu międzyszczękowego do odwołania i kontroli wiązań międzyszczękowych. Wskazał, że w dniach 23.09.2010 r., 29.09.2010 r., 6.10.2010 r. zobowiązany był odbywać wizyty kontrolne w Zespole (...) w K., gdzie był poddawany kolejnym zabiegom medycznym. Podał, że przez okres 17 miesięcy tj. od września 2010 r. do początku lutego 2012 r. pozostawał pod stałą opieką medyczną, przeszedł rozliczne zabiegi oraz rehabilitację. Pomimo długotrwałego i nieprzyjemnego leczenia nadal odczuwa dolegliwości bólowe, okresowo zażywa silne środki przeciwbólowe. Podniósł, że na skutek zdarzenia i przebytych urazów poza cierpieniami fizycznymi doznał również cierpień moralnych. U powoda utrzymywał się stan niepokoju, a później lęk przed ponownym zaistnieniem podobnego zdarzenia. Wypadek ten zmienił jego sytuację życiową, przed wypadkiem był młodą i zdrową osobą, zaś po wypadku na długi czas całkowicie utracił zdolność do samodzielnego funkcjonowania, zdany na opiekę innych osób. Podał, że cierpiał i cierpi na spadki nastroju, a widoczne i szpecące blizny na twarzy stanowią również źródło cierpień psychicznych. Podkreślił, że w chwili zdarzenia miał 26 lat. Dla człowieka w tym wieku doznanie takich obrażeń powoduje niemal traumatyczne przeżycie, które na długo zapada w jego pamięci i stanowi zaburzenie dotychczasowego, bezpiecznego postrzegania otaczającego go świata, które z trudem było odbudowywane przez najbliższych. Zdaniem powoda w obecnej sytuacji rozwoju gospodarczego kwota 30 000 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę przez młodego 26 letniego mężczyznę nie jest obecnie kwotą nadmierną czy wygórowaną. Zadośćuczynienie którego żąda powód powinno wynagrodzić cierpienia psychiczne i fizyczne i w ten sposób chociaż częściowo przywrócić jego równowagę zachwianą w wyniku popełnienia przez pozwanego czynu niedozwolonego. Podał, że w celu pozasądowego i ugodowego załatwienia sprawy pismem z dnia 15.03.2014 r. wezwał pozwanego do dobrowolnego spełnienia świadczenia objętego pozwem, jednakże wezwanie pomimo skutecznego doręczenia pozostało bez jakiejkolwiek odpowiedzi.

Pozwany S. L. w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa w całości, nadto domagał się zasądzenia kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa adwokackiego według norm przepisanych.

Pozwany podniósł zarzut przedawnienia, powołując się na art. 442 ¹ kc wskazał, że postepowanie karne przed sądem wszczęte zostało w 2011 r., a w dacie wniesienia pozwu minął już trzyletni okres przewidziany w tym przepisie. Z ostrożności procesowej, gdyby zarzut ten został uznany przez Sąd za nieuzasadniony wskazywał, powołując się na orzecznictwo, że powództwo nie zasługuje na uwzględnienie bowiem brak jednej z podstawowych przesłanek warunkujących przyjęcie odpowiedzialności za doznaną przez powoda krzywdę tj. niebudzącego wątpliwości związku przyczynowego pomiędzy jej wystąpieniem, a działaniem pozwanego i powołał się na art. 361 § 1 kc. Podniósł, że z przedłożonych przez powoda dokumentów nie wynika w sposób niebudzący wątpliwości, że obrażenia których doznał – a które przyjmuje za podstawę odpowiedzialności pozwanego – były spowodowanego jego działaniami. Z dokumentacji medycznej wynika, że złamanie trzonu żuchwy prawej oraz złamanie lewego wyrostka kłykciowego żuchwy powoda nastąpiło w wyniku urazu, jakiego doznał on w dniu 5.09.2010 r. o godz. 12.00 w trakcie meczu piłkarskiego na skutek kopnięcia przez innego zawodnika. Potwierdza to również opinia biegłego sądowego chirurga lek. med. J. P. (1) z dnia 17.11.2010 r. Podniósł, że z załączonych do pozwu wyroków karnych oraz treści uzasadnienia nie wynika jednoznacznie, czy to pozwany kopnął powoda w twarz, mogąc spowodować obrażenia jakie podaje za podstawę powództwa. Zachodzi więc zdaniem pozwanego konieczność weryfikacji tych ustaleń z postepowania karnego przez Sąd cywilny, jak również ustaleń dotyczących treści dokumentacji medycznej przedłożonej przez powoda. Konsekwentne podawanie przez powoda jako przyczyny obrażeń zdarzeń jakie miały miejsce podczas meczu zostało przez Sąd karny bezpodstawnie zanegowane, co nie znajduje potwierdzenia w pozostałym materiale dowodowym. Zdaniem pozwanego dokonana przez Sąd karny ocena podawania przez powoda innych przyczyn urazów podczas zgłoszenia się do szpitala budzi uzasadnione wątpliwości, które nie mogą prowadzić do ustalenia odpowiedzialności pozwanego za doznaną przez powoda krzywdę.

Powód ustosunkowując się do podniesionych przez pozwanego w odpowiedzi na pozew zarzutów w piśmie z dnia 1.06.2015 r. wskazał na bezzasadność zarzutu przedawnienia dochodzonego przez niego roszczenia i wskazał na art. 442 ¹ § 2 kc. Odnośnie zarzutu dotyczącego braku związku przyczynowego pomiędzy obrażeniami powoda, a działaniem pozwanego wskazał na zdanie pierwsze art. 11 kpc i powołując się orzecznictwo podał, że istnienie związku przyczynowego pomiędzy czynem oskarżonego a doznanymi przez powoda obrażeniami zostało przesądzone w toku postepowania karnego i jednoznacznie wynika z brzmienia sentencji wyroku Sądu Rejonowego w B. z dnia 18.07.2011 r. Zdaniem powoda ze względu na zakres w jakim Sąd cywilny związany jest treścią wyroku wszelkie kwestie dotyczące przyczyn obrażeń ciała powoda zawarte w historii choroby z dnia 7.09.2010r ( uraz doznany w trakcie meczu piłkarskiego na skutek kopnięcia przez innego zawodnika ) oraz w opinii biegłego chirurga lek. med. J. P. z dnia 17.11.2010 r. ( po urazie doznanym podczas meczu piłki nożnej ) powinny zostać przez Sąd orzekający pominięte.

Na rozprawie w dniu 21.03.2016 r. pozwany wnosił o oddalenie powództwa w całości.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwany S. L. i M. N. zostali oskarżeni o to, że w dniu 5 września 2011 r. w lokalu dyskoteki (...) w C. pow. (...) działając wspólnie wzięli udział w pobiciu P. P. (1) w trakcie którego pokrzywdzony był uderzany rękami w brzuch i w głowę oraz kopnięty w twarz przez co był narażony na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia lub doznania ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, a doznał obrażeń w postaci złamania prawego trzonu żuchwy oraz złamania lewego wyrostka kłykciowego żuchwy naruszających czynności uszkodzonych narządów ciała na czas przekraczający 7 dni tj. o przestępstwo określone w art. 158 § 1 kk i art. 157 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk.

Wyrokiem z dnia 18.07.2011 r. sygn. akt II K (...) Sąd Rejonowego w B. uznał oskarżonych S. L. i M. N. za winnych popełnienia czynu zarzucanego im aktem oskarżenia z tym, że ustalił, iż miało ono miejsce w dniu 5 września 2010 r., a stanowiącego przestępstwo z art. 158 § 1 kk i art. 157 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i za to na mocy art. 157 § 1 kk w zw. z art. 11 § 3 kk wymierzył im kary po 10 miesięcy pozbawienia wolności, przy czym warunkowo zawiesił wobec oskarżonych wykonanie orzeczonych kar pozbawienia wolności na okres próby wynoszący 3 lata. Na mocy art. 47 § 1 kk Sąd zasądził od oskarżonych na rzecz Towarzystwa (...) ul. (...) w K. nawiązki w kwocie po 500 zł.

Na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonych od powyższego wyroku Sądu Rejonowego w B. z dnia 18.07.2011 r. sygn. akt II K (...) Sąd Okręgowy w T. wyrokiem z dnia 28.10.2011 r. sygn. akt II Ka (...) zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, iż w opisie czynu przypisanego oskarżonym w miejscu ustalenia, iż pokrzywdzony „był uderzany rękami w brzuch i głowę” przyjął, iż „był uderzony ręką w brzuch”, a w pozostałym zakresie zaskarżony wyrok utrzymał w mocy i zasądził od oskarżonych na rzecz Skarbu Państwa kwoty po 200 zł tytułem kosztów sądowych za postepowanie odwoławcze.

(dowód: zalegające w aktach Sądu Rejonowego w B. sygn. akt II K (...): wyrok Sądu Rejonowego w B. z dnia z dnia 18.07.2011 r. sygn. akt II K (...) wraz z uzasadnieniem k. 204, 207-218, wyrok Sądu Okręgowego w T. z dnia 28.10.2011 r. sygn. akt II Ka (...) wraz z uzasadnieniem k. 249-251)

W wyniku zdarzenia z dnia 5 września 2010 r. powód P. P. (1) doznał obrażeń ciała w postaci: złamania prawego trzonu i lewego wyrostka kłykciowego żuchwy z przemieszczeniem.

(dowód: karta informacyjna ze Szpitala (...) w K. Oddział Kliniczny Chirurgii Szczękowo – Twarzowej k. 23, zalegająca w aktach Sądu Rejonowego w B. sygn. akt II K (...) opinia biegłego specjalisty chirurga lek. med. J. P. (1) z dnia 17.11.2010 r. k. 37 )

Powód P. P. (1) od dnia 5.09.2010 r. do 7.09.2010 r. był hospitalizowany w Szpitalu (...) w L. na Oddziale Chirurgii Urazowo – Ortopedycznej gdzie był poddany badaniom, wykonano powodowi Rtg diagnostykę, podano profilaktykę p/tężcową i zastosowano leczenie zachowawcze. Następnie powód został przekazany do dalszego leczenia na Oddział Chirurgii Szczękowo – Twarzowej Szpitala (...) w K., gdzie w dniu 13.09.2010 r. został poddany operacji w znieczuleniu ogólnym, w czasie operacji dokonano nastawienia i osteosyntezy minipłytkowej wewnątrzustnej złamania prawego trzonu i lewego wyrostka kłykciowego żuchwy. W dniu 15.09.2010 r. powód został wypisany do domu z zaleceniem higieny jamy ustnej, utrzymania wyciągu międzyszczękowego do odwołania, diety płynnej. Powód w 10 – tej dobie od zabiegu miał się zgłosić do poradni chirurgii stomatologicznej w celu usunięcia szwów, a za 2 tygodnie do poradni przyszpitalnej w K. w celu kontroli i dalszego postępowania.

(dowód: karta informacyjna ze Szpitala (...) w L. Oddział Chirurgii Urazowo – Ortopedycznej k. 19, skierowanie na konsultację do poradni Chirurgii Stomatologicznej z dnia 15.09.2010 r. k. 20, skierowanie do poradni Specjalistycznej z dnia 6.09.2010 r. k. 21, karta informacyjna ze Szpitala (...) w K. Oddział Kliniczny Chirurgii Szczękowo – Twarzowej k. 23)

W dniach 23.09.2010 r., 29.09.2010 r., 6.10.2010 r., 20.10.2010 r. powód odbywał wizyty kontrolne w Przyszpitalnej Poradni Specjalistycznej Szpitala (...) w K.. W dniu 20.10.2010 r. zapisano w karcie leczenia: rozwarcie szczęk na 2 palce, niewielkie zbaczanie żuchwy w stronę lewą przy rozwieraniu szczęk, rany wenątrzustne wygojone prawidłowo, nadal ćwiczenia rozwierania szczęk, kontrola w razie potrzeby; chory nie wymaga dalszych planowych kontroli w Poradni. W dniu 9.02.2012 r. wydano powodowi w Poradni Chirurgii Szczękowo – Twarzowej w K. zaświadczenie lekarskie z adnotacją - zakończono leczenie.

(dowód: historia zdrowia i choroby powoda k. 24, 18, zaświadczenie lekarskie z dnia 9.02.2012 r. k. 17)

W Szpitalu w L. powód przebywał 3 dni i tam została mu usztywniona szczęka bandażem, dostawał dożylnie środki przeciwbólowe, a następnie został skierowany do Szpitala im. (...) w K., gdzie po kilku dniach badań miał operowaną złamaną żuchwę. Dostawał wtedy zastrzyki przeciwbólowe Ketonal. Po tej operacji zadrutowano powodowi na około półtorej miesiąca zęby żeby nie mógł otwierać szczęki i powód przyjmował wtedy miksowane posiłki przez rurkę, które przywoziła mu do szpitala ciotka A. K., a w domu posiłki przyrządzały powodowi matka M. P. i siostra A. W.. W tym czasie powód zgłaszał się co dwa tygodnie na kontrolę do Szpitala w K.. Na rehabilitację powód nie chodził. Po tym jak ściągnięto powodowi druty to kazano mu samemu ćwiczyć, rozruszać szczękę. Powód nie mógł od razu otworzyć ust po ściągnięciu drutów bo go bolało; miał bełkotliwą mowę. Do około 6 miesięcy powód zażywał środki przeciwbólowe, z początku był to duży ból, który potem minął. Powód przez około 2,5 miesiąca miał siniaki na twarzy. Do 6-ciu miesięcy powód uważał aby nie zgryźć czegoś twardego. Powód obecnie z obu stron szczeki ma metalowe blaszki, wcześniej nigdy nie miał złamanej żuchwy ani szczęki. Obecnie żuchwa boli powoda na zmianę pogody.

Prosto ze szpitala w K. powód przyjechał do domu do U. i trzeba mu było pomóc w ubieraniu się bo ciężko mu było schylić głowę, odczuwał wtedy ból. Także gdy był w szpitalu to matka i siostra pomagały mu się umyć. Po operacji szczęki zalecano powodowi nie chodzić przez okres tygodnia, potem zaczął chodzić, ale bolała go szczęka. Zażywał Paracetamol, Apap, Ibuprom oraz leki ziołowe na spanie.

Po tym zdarzeniu z dnia 5.09.2010 r. powodowi lała się krew z budzi, ale nikt z dyskoteki również i ochroniarze - nie udzielił mu pomocy. Powód po tym zdarzeniu jest bardziej znerwicowany, z początku często myślał o tym zdarzeniu, kosztowało go to dużo stresu, wstydził się przed kolegami. Powód wspominał to zdarzenie i czuł złość i żal do ochroniarza, że w taki sposób się zachował. Z półtorej miesiąca po wyjściu ze szpitala z K. zakończył powód leczenie, nie korzystał z pomocy psychiatry ani psychologa.

Powód P. P. (1) skończył szkołę zawodową budowlankę, pomagał w rolnictwie u wujka P. B., utrzymywał się z prac dorywczych. W dniu 5.09.2010 r. nie miał umowy o pracę, pracował u kuzyna S. P. jako murarz-cieśla, bez umowy, ubezpieczał się na KRUS-ie. 2-3 miesiące po tym zdarzeniu zaczął pracować jako budowlaniec.

(dowód: zeznania świadków: A. W. k. 97-98, M. P. k. 98, zeznania powoda P. P. (1) k. 162-163)

Pismem z dnia 15.03.2014 r. powód P. P. (1) wezwał pozwanego S. L. i M. N. do zapłaty solidarnie na rzecz powoda kwoty 30 000 zł tytułem zadośćuczynienia za krzywdę doznaną przez powoda w wyniku zdarzenia z dnia 5.09.2010 r., którego sprawcą byli wspólnie pozwany S. L. i M. N., na skutek którego powód doznał ciężkiego uszczerbku na zdrowiu przez co był narażony na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia. Pismo to zostało doręczone pozwanemu w dniu 27.03.2014 r.

(dowód: przedsądowe wezwanie do zapłaty z dnia 15.03.2014 r. wraz z potwierdzeniem odbioru k. 25-29 )

Zgodnie z opinią biegłego sądowego z zakresu psychiatrii D. Z. w wyniku przeprowadzonego badania u opiniowanego P. P. (1) nie rozpoznano zaburzeń psychotycznych, afektywnych, upośledzenia umysłowego czy też innego zakłócenia czynności psychicznych. Rozpoznano uzależnienie od alkoholu (mogące mieć związek z pobiciem ponieważ spożycie alkoholu powoduje często wzrost agresywności, obniżenie kontroli osobowości nad zachowaniami co skutkuje zachowaniami ryzykownymi w różnych aspektach, skoro spożycie alkoholu ma związek z pobiciem to i z jego następstwem też; co do traumy to nie ma to żadnego związku. Uzależnienie od alkoholu wpływa negatywnie na stan psychiczny człowieka). Na podstawie analizy dokumentacji medycznej i innych materiałów zalegających w aktach sprawy oraz analizy linii życiowej stwierdzono, że opiniowany przeżył uraz psychiczny związany z zaistniałą sytuacją przemocy zastosowanej bezpodstawnie wobec niego oraz pobicia skutkującego poważnymi konsekwencjami zdrowotnymi w tym cierpieniami fizycznymi i psychicznymi. Niewątpliwie w okresie leczenia i późniejszej rehabilitacji na skutek bólu i innych niedogodności przeżywał poważny disstres co skutkowało cierpieniem psychicznym i należy to traktować jako psychologiczną konsekwencję zaistniałej sytuacji. Cały proces leczenia i rehabilitacji trwał kilka miesięcy, w dniu 20.10.2010 r. w dokumentacji medycznej jest wpis o braku potrzeby dalszego leczenia w poradni stomatologicznej. Powód nie korzystał z pomocy specjalistów z zakresu psychologii czy psychiatrii. Zgodnie z opinią biegłego u P. P. (1) nie rozpoznano długotrwałego ani trwałego uszczerbku na zdrowiu psychicznym. Wpływ na stan emocjonalny powoda miało zdarzenie z dnia 5.09.2010 r. na poziomie zaburzeń adaptacyjnych, a więc adekwatnych do przeżytego stresu i dyskomfortu psychicznego i trwały przez okres kilku miesięcy do czasu zakończenia rehabilitacji i powrotu do pełni zdrowia, nie wyłączając z tego oczekiwania co do ukarania sprawców i zadośćuczynienia za doznane krzywdy jako aspektu dyskomfortu psychologicznego. Poza tym brak wpływu tego zdarzenia na stan psychiczny powoda oraz dalsze funkcjonowanie w życiu rodzinnym i osobistym, opiniowany pracuje zawodowo, funkcjonuje towarzysko stosownie do uwarunkowań społecznych i osobistych.

(dowód: opinia biegłego sądowego z zakresu psychiatrii D. Z. z dnia 26.08.2015 r. k. 109-110 wraz z opinią uzupełniającą z dnia 21.12.2015 r. k. 143)

Zgodnie z opinią biegłego sądowego z zakresu psychologii L. J. powód P. P. (1) nie doznał uszczerbku na zdrowiu w związku z przeżyciami doznanymi wskutek pobicia w dyskotece (...) w C. w aspekcie psychologicznym. U powoda nie wystąpiły objawy zaburzeń adaptacyjnych (lek, zamartwianie się, poczucie niewydolności, niemożności poradzenia sobie z nową sytuacją, nastrój depresyjny, problemy w codziennym funkcjonowaniu, przejściowe zaburzenia snu czy spadek apetytu). Powód wybrał efektywne strategie poradzenia sobie ze stresem, jakim był ból i lęk związany z pobiciem. Jego leczenie i rehabilitacja przebiegały bez powikłań psychologicznych, był zmotywowany (samomotywacja) do szybkiego osiągnięcia sprawności. Powód funkcjonuje emocjonalnie i społecznie na takim samym poziomie przystosowania jak przed pobiciem.

(dowód: opinia biegłego sądowego z zakresu psychologii L. J. z dnia 1.09.2015 r. k. 111-114 wraz z opinią uzupełniającą z dnia 22.01.2016 r. k. 149-151)

Powód wstydził się kolegów, że został pobity, często wraca do tego momentu, chciałby żeby to zdarzenie w ogóle nie istniało, żeby je wymazać, to zdarzenie upokorzyło powoda, wraca powód dość często myślami do tego zdarzenia. Wtedy we wrześniu 2010 r nie został powód uderzony ani kopnięty w głowę podczas meczu piłki nożnej.

( dowód: zeznania powoda P. P. k. 162 – 163 )

Pozwany S. L. ma 32 lata, z zawodu jest nauczycielem. Ma dyplom (...)Filia w K., ukończył licencjat filologii angielskiej, nie ma dzieci. Pracę w dyskotece (...) jako ochroniarz rozpoczął w 2007/2008 r. i pracował tam do 2010/2011r. Wspólnie z żoną D. L. założył szkołę językową języka angielskiego, która nazywa się (...) i pozwany uczy tam języka angielskiego wraz z żoną i jeszcze jedną lektorką. W szkole pozwanego uczy się około 80 osób, a pozwany sam uczy około 33 osób. Tą szkołę językową dopiero rozkręcają, rozpoczęli działalność na początku 2013r. mają pewne długi w ZUS-ie i Urzędzie Skarbowym. Obecnie pozwany zarabia miesięcznie na czysto około 3-4 tysiące złotych, w zależności od miesiąca. Pozwany nie ma żadnego majątku. Od 16-17 roku życia pozwany trenował boks tajski i cały czas go trenuje w klubie (...) w K.. Boks tajski polega na walce rękami i nogami. Pozwany brał udział w 2-ch turniejach w boksie tajskim w Polsce, które wygrał w latach (...) startował do wagi (...) kg.

(dowód: zeznania pozwanego S. L. k. 163-164)

Powód P. P. (1) ma 32 lata, jest kawalerem, nie ma dzieci. Powód jest murarzem. Od 2015r. pracuje w S. w budownictwie – buduje domy, gipsuje. Ma w Polsce firmę budowlaną (...) i w S. pracuje jako podwykonawca. W S. zarabia na polskie 7000 złotych na czysto. Powód po tym zdarzeniu z dnia 5.09.2010 r. raczej nie jeździ już do dyskoteki. Powód nie dostał żadnego odszkodowania po tym zdarzeniu od kogokolwiek. Nie otrzymał od pozwanego S. L. z tego tytułu żadnych pieniędzy, nie przeprosił go pozwany. Pozwany nie kontaktował się z nim, nie dopytywał o powoda jego mamy ani rodzeństwa.

(dowód: zeznania świadków: A. W. k. 97-98, M. P. k. 98, zeznania powoda P. P. (1) k. 162-163, częściowo zeznania pozwanego S. L. k. 163-164 )

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie wyżej wymienionych dokumentów, opinii biegłych sądowych oraz zeznań świadków i stron postępowania.

Wyroki Sądów, dokumenty medyczne – jako dokumenty urzędowe tj. sporządzone przez powołane do tego organy, w zakresie ich działania i w przepisanej formie, stanowiły dowód tego, co zostało w nich urzędowo zaświadczone. Z kolei pismo powoda do pozwanego – jako dokument prywatny, stanowił dowód tego, że osoba pod nim podpisana złożyła oświadczenie w nim zawarte. Moc dowodowa przedłożonych w sprawie dokumentów urzędowych, jak i prywatnych, nie była kwestionowana przez strony, nie budziła zastrzeżeń Sądu co do ich wiarygodności, dlatego Sąd dał im wiarę. Opinia biegłego specjalisty chirurga lek. med. J. P. (1) wydana na potrzeby postepowania karnego nie była przez strony kwestionowana. Jedynie w części w której w w/w dokumentach ( karty leczenia ze szpitala, opinia) wskazano, że obrażenia jakie poniósł powód w dniu 5.09.2010 r. były wynikiem kopnięcia go w twarz przez innego zawodnika w czasie meczu piłkarskiego, nie były dla Sądu wiarygodne bowiem w tym zakresie stosownie do art. 11 kpc Sąd cywilny jest związany prawomocnym wyrokiem karnym, o czym będzie mowa poniżej w rozważaniach prawnych.

Ponieważ ocena stanu zdrowia powoda wymagała wiadomości specjalnych, Sąd zasięgnął opinii biegłego sądowego z zakresu psychiatrii lek. med. D. Z. oraz opinii biegłego sądowego z zakresu psychologii L. J.. Sąd uznał te opinie (oraz opinie uzupełniające) jako jasne, pełne, logiczne i podzielił je w całości albowiem zostały sporządzone zgodnie z wymogami wiedzy specjalistycznej, były poprzedzone analizą dokumentacji medycznej, a przede wszystkim bezpośrednim badaniem powoda, udzieliły odpowiedzi na pytania zlecone przez Sąd. Sąd oparł swoje ustalenia na opiniach tychże biegłych.

Sąd dał w pełni wiarę zeznaniom słuchanym w sprawie świadków A. W. i M. P. oraz powodowi P. P. (1) albowiem ich zeznania były spontaniczne i ze sobą zgodne, wzajemnie się uzupełniały. Odnośnie przebiegu leczenia ich zeznania pokrywały się z informacjami zawartymi w dokumentacji medycznej, brak jest zatem podstaw aby te zeznania kwestionować. Oczywiście niektóre zachowania, czy też wygląd powoda po zdarzeniu, nasilenie jego cierpień fizycznych czy psychicznych opisywany był przez świadków - matkę i siostrę powoda czyli osób mu najbliższych w sposób bardziej subiektywny, czego nawet sam powód tak nie postrzegał (jego zeznania i wywiad z opinii biegłych) niemniej jednak powód niewątpliwie odczuwał zarówno cierpienia fizyczne, jak i psychiczne po tym zdarzeniu, co znajduje również potwierdzenie w opiniach biegłego psychologa i psychiatry.

Zeznaniom pozwanego S. L. Sąd nie dał wiary w części w jakiej zaprzeczał by to on pobił powoda albowiem w tym zakresie Sąd rozpoznający niniejszą sprawę jest zgodnie z art. 11 kpc związany prawomocnym wyrokiem skazującym mocą którego pozwany został uznany za winnego pełnienia zarzucanego mu aktem oskarżenia przestępstwa, w którym pokrzywdzonym był P. P. (1). W pozostałym zakresie kiedy pozwany zeznawał odnośnie jego sytuacji rodzinnej, majątkowej brak było podstaw aby jego zeznania kwestionować i Sąd uznał je za wiarygodne.

Sąd rozważył, co następuje:

Zgodnie z art. 445 § 1 kc w zw. z art. 444 kc w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia poszkodowany może żądać od zobowiązanego odpowiedniej sumy tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę, której przejawem są ujemne przeżycia związane z cierpieniami psychicznymi i fizycznymi poszkodowanego, wynikające z naruszenia jego dóbr osobistych. Doktryna prawa cywilnego nie rozróżnia – za wzorem prawa karnego – średniego, ciężkiego i lekkiego uszkodzenia ciała. W zakresie doznanej krzywdy rozmiar uszkodzenia ciała nie zawsze musi pokrywać się z rozmiarem przykrych przeżyć psychicznych poszkodowanego. Zadośćuczynienie może być uzasadnione, po pierwsze doznaniem cierpień fizycznych w postaci bólu i innych dolegliwości, po drugie – cierpień psychicznych. Nawet niewielki uszczerbek na zdrowiu wymaga zrekompensowania krzywdy nim wywołanej (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 19 marca 2008 r. sygn. I PK 256/07 Lex nr 465982).

Art. 445 kc nie rozstrzyga samodzielnie o przesłankach odpowiedzialności, od których zależy poniesienie roszczeń z tytułu zadośćuczynienia, stąd należy odwołać się do ogólnych podstaw odpowiedzialności odszkodowawczej. Zatem osoba musi doznać negatywnych przeżyć w związku z naruszeniem jej dóbr osobistych, lecz tylko tych, które są określone w art. 445 § 1 i 2 kc; przeżycia te muszą zostać wywołane zdarzeniem, z którym łączy się odpowiedzialność; wreszcie między tym zdarzeniem, a wyrządzoną krzywdą musi zachodzić związek przyczynowy.

Ustawodawca zaniechał wskazania w art. 445 § 1 kc kryteriów ustalania wysokości zadośćuczynienia i poprzez posłużenie się klauzulą generalną („suma odpowiednia”) pozostawił je do uznania Sądu. Ustalenie wysokości zadośćuczynienia wymaga zatem uwzględnienia wszystkich okoliczności istotnych dla określenia rozmiaru doznanej krzywdy, takich jak:

- stopień cierpień fizycznych i psychicznych, ich intensywność i czas trwania;

- nieodwracalność następstw uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia (kalectwo, oszpecenie);

- wiek poszkodowanego (intensywność cierpień z powodu kalectwa jest większa u człowieka młodego, skazanego na rezygnację z radości życia, jaką daje zdrowie, możność pracy i osobistego rozwoju);

- konsekwencje uszczerbku na zdrowiu w dziedzinie życia osobistego i społecznego (szanse na przyszłość, poczucie nieprzydatności społecznej, bezradność życiowa).

(por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12 lipca 2012 r. sygn. I CSK 74/12 Lex nr 1226824, wyrok SN z dnia 9 listopada 2007 r. V CSK 245/07 Biul. SN 2008/4/11; wyrok SN z dnia 5 grudnia 2006 r. II PK 102/06 OSNP 2008/1-2/11; wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 17 stycznia 2006 r. I ACa 1983/04 LEX nr 186503; wyrok SN z dnia 12 września 2002 r. IV CKN 1266/00 LEX nr 80272). Okoliczności wpływające na określenie wysokości zadośćuczynienia, jak i kryteria ich oceny, muszą być zawsze rozważane indywidualnie w związku z konkretną osobą poszkodowanego i sytuacją życiową, w której się znalazł (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 13 grudnia 2007 r., I CSK 384/07, OSP 2009 Nr 2, poz. 20).

Zadośćuczynienie ma charakter kompensacyjny, a tym samym powinno reprezentować ekonomicznie odczuwalną wartość ( por. uchwała SN z dnia 8 grudnia 1973 r. III CZP 37/73 OSN 1974 Nr 9 poz. 145). Funkcja kompensacyjna zadośćuczynienia musi być rozumiana szeroko, albowiem obejmuje zarówno cierpienia fizyczne, jak i sferę psychiczną poszkodowanego. Wysokość zadośćuczynienia odpowiadająca doznanej krzywdzie powinna być odczuwalna dla poszkodowanego i przynosić mu równowagę emocjonalną, naruszoną przez doznane cierpienia psychiczne (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 14 lutego 2008 r. II CSK 536/07 OSP 2010 Nr 5 poz. 47).

W rozpoznawanej sprawie powód P. P. (1) domagał się zasądzenia od pozwanego S. L. kwoty 30 000 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę będącą następstwem pobicia powoda dokonanego wspólnie przez pozwanego S. L. i M. N.. Powód powoływał się prawomocny wyrok skazujący pozwanego za przestępstwo zarzucane mu aktem oskarżenia.

Należy w tym miejscu podkreślić, że zadośćuczynienie przewidziane w kodeksie cywilnym nie ma spełniać celów represyjnych, nie jest karą, lecz sposobem naprawienia krzywdy. Jak wyżej wskazano chodzi tu o krzywdę ujmowaną jako cierpienia fizyczne oraz cierpienia psychiczne i celem zadośćuczynienia jest przede wszystkim złagodzenie tych cierpień.

W przedmiotowej sprawie pozwany S. L. i M. N. prawomocnym wyrokiem z dnia 18.07.2011 r. sygn. akt II K (...)Sądu Rejonowego w B.zostali uznani za winnych popełnienia przestępstwa określonego w art. 158 § 1 kk i art. 157 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk.

Zgodnie z art. 11 kpc ustalenia wydanego w postępowaniu karnym prawomocnego wyroku skazującego co do popełnienia przestępstwa wiążą sąd w postępowaniu cywilnym.

Sąd cywilny związany jest ustaleniami wyroku karnego zawartymi w jego sentencji, a dotyczącymi popełnienia przestępstwa tj. okolicznościami składającymi się na jego stan faktyczny, czyli osobą sprawcy, przedmiotem przestępstwa oraz przypisanym mu czynem. Oznacza to, że sąd cywilny musi przyjąć, że skazany popełnił przestępstwo przypisane mu wyrokiem karnym (por.: wyrok SN z dnia 14 kwietnia 1977 r., IV PR 63/77, LEX nr 7928). W postępowaniu cywilnym pozwany nie może bronić się zarzutem, że nie popełnił przestępstwa, za które wcześniej został skazany prawomocnym wyrokiem wydanym w postępowaniu karnym, ani też że przestępstwem tym nie wyrządził szkody. Oszem pozwany może powołać na art. 362 kc, który stanowi, że jeżeli poszkodowany przyczynił się do powstania lub zwiększenia szkody, obowiązek jej naprawienia ulega odpowiedniemu zmniejszeniu stosowanie do okoliczności, a zwłaszcza do stopnia winy obu stron.

W przedmiotowej sprawie pozwany podniósł, że „był w dyskotece (...) kiedy nastąpiło pobicie powoda, ale nie brał w tym udziału”, „nie interesował się losem powoda ponieważ w żadnym momencie tej sprawy nie poczuwał się i nie poczuwa do winy”. Pozwany zaprzeczył zatem by brał udział w pobiciu powoda. Stosownie jednak do art. 11 kpc Sąd przyjął, że pozwany popełnił przestępstwo przypisane mu wyrokiem karnym i uznał, że twierdzenia pozwanego stanowią jedynie jego linię obrony obraną na potrzeby przedmiotowej sprawy. W tym stanie rzeczy pełna odpowiedzialność pozwanego za skutki zdarzenia z dnia 5.09.2010 r. nie budziła wątpliwości, a tym samym roszczenie powoda dochodzone w przedmiotowej sprawie należało uznać za zasadne.

Wobec powyższego ustalając wysokość zadośćuczynienia w przedmiotowej sprawie Sąd wziął pod uwagę to, że powód w żaden sposób nie przyczynił się do zdarzenia z dnia 5.09.2010 r.

Nadto w ocenie Sądu nie jest uzasadniony podnoszony przez pozwanego zarzut przedawnienia roszczenia. Zgodnie z art. 442 ¹ § 1 kc roszczenie o naprawienie szkody wyrządzonej czynem niedozwolonym ulega przedawnieniu z upływem lat trzech od dnia, w którym poszkodowany dowiedział się o szkodzie i o osobie obowiązanej do jej naprawienia. Jednakże termin ten nie może być dłuższy niż dziesięć lat od dnia, w którym nastąpiło zdarzenie wywołujące szkodę.

§ 2. Jeżeli szkoda wynikła ze zbrodni lub występku, roszczenie o naprawienie szkody ulega przedawnieniu z upływem lat dwudziestu od dnia popełnienia przestępstwa bez względu na to, kiedy poszkodowany dowiedział się o szkodzie i o osobie obowiązanej do jej naprawienia.

W rozpoznawanej sprawie bez wątpienia termin dwudziestu lat od dnia popełnienia przestępstwa jeszcze nie upłynął zatem roszczenie powoda nie uległo przedawnieniu.

Na skutek zdarzenia z dnia 5.09.2010 r. powód doznał obrażeń ciała w postaci: złamania prawego trzonu żuchwy i lewego wyrostka kłykciowego żuchwy z przemieszczeniem co wywołało u powoda przede wszystkim ogromny ból fizyczny. Powód przeszedł operację w trakcie której dokonano nastawienia i osteosyntezy minipłytkowej wewnątrzustnej złamania prawego trzonu i lewego wyrostka kłykciowego żuchwy. Powód znosił trud i ból związany z doznanymi urazami. Musiał przyjmować zastrzyki i leki przeciwbólowe, poddawać się badaniom. Po operacji zadrutowano powodowi na około półtorej miesiąca zęby żeby nie mógł otwierać szczęki i powód przyjmował wtedy miksowane posiłki przez rurkę. Po wyjściu ze szpitala zgłaszał się na wizyty kontrolne, na rehabilitację powód nie chodził, ale po tym jak ściągnięto mu druty to sam ćwiczył szczękę. Do około 6 miesięcy powód zażywał środki przeciwbólowe bo bolało go przy jedzeniu. Powód wymagał pomocy przy ubieraniu, przyrządzaniu posiłków co czyniły jego matka i siostra, a także do szpitala jedzenie przywoziła mu ciotka. Powód obecnie z obu stron żuchwy ma metalowe blaszki, a żuchwa boli powoda na zmianę pogody. Powód po tym zdarzeniu z dnia 5.09.2010 r. jest bardziej znerwicowany, kosztowało go to dużo stresu, wstydził się przed kolegami, czuł złość i żal do ochroniarza, że w taki sposób się zachował. Półtorej miesiąca po wyjściu ze szpitala z K. powód zakończył leczenie, nie korzystał z pomocy psychiatry ani psychologa. Powołany w niniejszej sprawie biegły sądowy z zakresu psychiatrii lek. med. D. Z. nie rozpoznał u powoda P. P. (1) długotrwałego ani trwałego uszczerbku na zdrowiu psychicznym, a zdarzenie z dnia 5.09.2010 r. miało wpływ na stan emocjonalny powoda na poziomie zaburzeń adaptacyjnych, a więc adekwatnych do przeżytego stresu i dyskomfortu psychicznego i trwały przez okres kilku miesięcy do czasu zakończenia rehabilitacji i powrotu do pełni zdrowia. Biegły wskazał brak wpływu tego zdarzenia na stan psychiczny powoda oraz dalsze funkcjonowanie w życiu rodzinnym i osobistym. Także i biegły sądowy z zakresu psychologii L. J. w opinii wskazała, że powód P. P. (1) nie doznał uszczerbku na zdrowiu w związku z przeżyciami doznanymi wskutek pobicia w aspekcie psychologicznym. Jego leczenie i rehabilitacja przebiegały bez powikłań psychologicznych, był zmotywowany (samomotywacja) do szybkiego osiągnięcia sprawności i obecnie funkcjonuje emocjonalnie i społecznie na takim samym poziomie przystosowania jak przed pobiciem.

W ocenie Sądu, bez wątpienia powód na skutek pobicia odczuwał, przynajmniej na początku ogromny ból fizyczny, nie mógł poruszać szczęką bo miał założone druty mocujące, a później blachy w żuchwie, które ma do chwili obecnej, zażywał leki przeciwbólowe, a jedzenie przyjmował przez rurkę. Dla młodej 26 - letniej osoby jaką był powód w czasie zdarzenia bez wątpienia wiązało się to z dużym stresem, wściekłością i żalem za to co go spotkało, musiał korzystać z pomocy innych osób przy ubieraniu, jedzeniu. Musiał uczestniczyć w sprawach toczących się przed sądem karnym i obecnie cywilnym co również wiąże się ze stresem, odnawiają się przykre wspomnienia związane z doznanymi urazami. Nie można jednak przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia tracić z pola widzenia faktu, że pozwany już po około 2-3 miesiącach powrócił do pracy w budownictwie i obecnie ból odczuwa jedynie na zmianę pogody. Powód nie chodził na rehabilitację po urazie, nie korzystał z pomocy psychiatry ani psychologa, a zdarzenie z dnia 5.09.2010 r nie wywołało żadnego uszczerbku na jego zdrowiu psychicznym, jak również w aspekcie psychologicznym, a wręcz przeciwnie, powód stosunkowo szybko poradził sobie ze stresem po urazie i obecnie funkcjonuje na takim samym poziomie przystosowania jak przed pobiciem.

Po tym zdarzeniu z dnia 5.09.2010 r. powód nie otrzymał żadnego odszkodowania od kogokolwiek. Powód nie otrzymał od pozwanego S. L. z tego tytułu żadnych pieniędzy, pozwany go nie przeprosił. Pozwany nie kontaktował się z powodem po tym zdarzeniu, nie dopytywał o powoda jego mamy ani rodzeństwa.

W ocenie Sądu żądana przez powoda kwota 30 000 zł tytułem zadośćuczynienia jest nadmiernie wygórowana.

W świetle powyższych uwag, z uwzględnieniem ustalonego stanu faktycznego i wniosków wysnutych z wszechstronnej analizy zebranego w sprawie materiału dowodowego przy uwzględnieniu stopnia cierpień fizycznych i psychicznych, ich intensywność, czas trwania zasadne stało się ustalenie należnego powodowi zadośćuczynienia na poziomie kwoty łącznej 15 000 zł, która to suma spełnia wymóg ekonomicznie odczuwalnej wartości stosownie do doznanej przez powoda krzywdy wraz z odsetkami za opóźnienie od dnia 16.05.2014 r. (od dnia wniesienia pozwu – zgodnie z żądaniem; przedsądowe wezwanie do zapłaty kwoty 30 000 zł tytułem zadośćuczynienia doręczono pozwanemu w dniu 27.03.2014 r. ). W pozostałym zakresie tj. ponad zasądzoną kwotę 15 000 zł Sąd oddalił powództwo jako nieuzasadnione.

W tym stanie rzeczy na podstawie powołanych przepisów i art. 481 kc orzeczono jak w sentencji.

Na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych Sąd nakazał pobrać od pozwanego S. L. na rzecz Skarbu Państwa-Sądu Rejonowego w B. kwotę 350 złotych tytułem brakującej części opłaty sądowej od pozwu od uwzględnionej części żądania od uiszczenia, której powód był zwolniony.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 100 kpc w zw. z art. 108 § 1 kpc. Co do zasady zostało uwzględnione żądanie pozwu jedynie kwota był niższa niż żądał powód. Powód przegrał sprawę w połowie, a strony były reprezentowane przez profesjonalnych pełnomocników. Na koszty procesu w kwocie 1382,61 zł złożyła się: kwota 400 zł uiszczona przez powoda tytułem części opłaty sądowej od pozwu oraz kwota 982,61 zł z tytułu uiszczonych przez powoda zaliczek na opinie biegłych.

SSR Stanisław Kostrzewa