Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 30 grudnia 2016 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. odmówił M. J. prawa do świadczenia przedemerytalnego. W uzasadnieniu organ rentowy wskazał, że wnioskodawczyni nie spełnia warunku rozwiązania stosunku pracy lub stosunku służbowego z przyczyn dotyczących zakładu pracy. Organ uznał, iż rozwiązanie stosunku pracy nie nastąpiło z tytułu likwidacji stanowiska pracy przez pracodawcę, a z upływem okresu, na jaki umowa została zawarta. (decyzja – k.37 akt ZUS)

W dniu 27 stycznia 2017 roku M. J. złożyła odwołanie od powyższej decyzji, wnosząc o jej zmianę i przyznanie prawa do świadczenia przedemerytalnego. W uzasadnieniu podniosła, że organ rentowy błędnie przyjął, że umowa zawarta przez strony bez wskazania jej terminu końcowego jest umową na czas określony, nawet, jeśli została tak nazwana. (odwołanie – k. 2- 5)

Odpowiadając na odwołanie pismem z dnia 2 lutego 2017 roku organ rentowy wniósł o jego oddalenie wywodząc jak w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji. (odpowiedź na odwołanie – k. 6 – 7)

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

M. J. urodziła się w dniu (...). (bezsporne)

W dniu 11 lipca 2014 roku C. C., prowadzący Przedsiebiorstwo Produkcyjno Handlowo Usługowe (...) export – import zawarł ze Starostą (...) umowę o zorganizowanie stażu dla bezrobotnego/bezrobotnych, na podstawie której zobowiązał się do zorganizowania w okresie od 14 lipca 2014 roku do 28 listopada 2014 roku (przedłużonego następnie do 19 grudnia 2014 roku) stażu dla M. J. skierowanej przez Powiatowy Urząd Pracy w Z., bez nawiązywania stosunku pracy, a po zakończeniu stażu – do zatrudnienia bezrobotnego. (umowa k 32-35, aneks (...) – w aktach osobowych wnioskodawczyni – koperta k 30)

W związku z powyższym skierowaniem w okresie od 14 lipca 2014 roku do 19 grudnia 2014 roku wnioskodawczyni odbywała u C. C. staż. (dokumentacja dot. odbycia stażu – koperta k 30)

W dniu 17 marca 2015 roku M. J. zawarła z C. C. umowę o pracę, na mocy której została zatrudniona na czas określony do dnia 17 czerwca 2015 roku w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku sprzedawcy. (umowa o pracę k 25 akt ZUS)

W dniu 18 czerwca 2015 roku strony powyższej umowy zawarły koleją umowę o pracę na tych samych warunkach, nie wskazując daty zakończenia tej umowy. (umowa o pracę k 26 akt ZUS)

W treści tej drugiej umowy błędnie wskazano, że jest ona zawarta na czas określony, ponieważ wolą stron było kontynuowanie zatrudnienia na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony. (zeznania świadka C. C., e- protokół rozprawy z dnia 27 czerwca 2017 r. – zapis nagrania 00:11:05 – 00:14:21, przesłuchanie wnioskodawczyni e-protokół rozprawy z dnia 27 czerwca 2017 r. – zapis nagrania 00:25:27 – 00:25:57 w zw. z informacyjnymi wyjaśnieniami 00:03:33 – 00:06:50)

Wnioskodawczyni była sprzedawcą w sklepie motoryzacyjnym zainteresowanego, który oprócz tego prowadził także warsztat samochodowy, w którym zatrudniał mechanika – swego syna. Pracowała do godziny 16:00, następnie zmieniał ją na stanowisku właściciel C. C.. (zeznania świadka C. C., e- protokół rozprawy z dnia 27 czerwca 2017 r. – zapis nagrania 00:09:13 – 00:19:15, przesłuchanie wnioskodawczyni e-protokół rozprawy z dnia 27 czerwca 2017 r. – zapis nagrania 00:25:27 – 00:25:57 w zw. z informacyjnymi wyjaśnieniami 00:01:16 – 00:03:32)

W dniu 10 marca 2016 roku C. C. wypowiedział M. J. umowę, wskazując że termin wypowiedzenia upłynie w dniu 26 marca 2016 roku. (pismo k 10 akt ZUS)

Umowa o pracę zawarta pomiędzy wnioskodawczynią a czesławem C. została rozwiązana przez pracodawcę na skutek likwidacji stanowiska, które zajmowała, ponieważ pracodawcy nie było stać na dalsze utrzymywanie pracownika z powodu spadku obrotów w firmie. (zeznania świadka C. C., e- protokół rozprawy z dnia 27 czerwca 2017 r. – zapis nagrania 00:11:05 – 00:14:21, przesłuchanie wnioskodawczyni e-protokół rozprawy z dnia 27 czerwca 2017 r. – zapis nagrania 00:25:27 – 00:25:57 w zw. z informacyjnymi wyjaśnieniami 00:01:16 – 00:03:32)

W dniu 26 marca 2016 roku pracodawca wystawił wnioskodawczyni świadectwo pracy, wskazując że stosunek pracy ustał w wyniku wypowiedzenia przez pracodawcę w trybie art. 30 par. 1 pkt. 2 k.p. z powodu likwidacji stanowiska pracy. (świadectwo pracy – k. 8 akt ZUS)

Po rozwiązaniu umowy o pracę z wnioskodawczynią nikt na jej miejsce nie został zatrudniony, jej obowiązki przejął C. C.. (zeznania świadka C. C., e- protokół rozprawy z dnia 27 czerwca 2017 r. – zapis nagrania 00:11:05 – 00:14:21, przesłuchanie wnioskodawczyni e-protokół rozprawy z dnia 27 czerwca 2017 r. – zapis nagrania 00:25:27 – 00:25:57 w zw. z informacyjnymi wyjaśnieniami 00:01:16 – 00:03:32)

M. J. legitymuje się stażem 23 lat, 2 miesięcy i 28 dni okresów składkowych oraz 7 latami, 8 miesiącami i 29 dniami okresów nieskładkowych. (wyliczenia ZUS – k. 36 akt ZUS)

W dniu 11 października 2016 roku wnioskodawczyni złożyła wniosek o przyznanie prawa do świadczenia przedemerytalnego. (wniosek – k. 1 – 3 akt ZUS)

Z wnioskiem tym wystąpiła po upływie co najmniej 6 miesięcy pobierania zasiłku dla bezrobotnych, w okresie pobierania tego zasiłku nie odmówiła bez uzasadnionej przyczyny przyjęcia propozycji odpowiedniego zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, w rozumieniu ustawy o promocji zatrudnienia, albo zatrudnienia w ramach prac interwencyjnych lub robót publicznych. Okres 180 dni pobierania zasiłku upłynął dnia 30 września 2016 r. (zaświadczenie – k. 11 akt ZUS)

Powyższych ustaleń Sąd dokonał na podstawie dowodów – z dokumentów, spójnych i korespondujących z zeznaniami świadka oraz przesłuchaniem wnioskodawczyni.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie jest zasadne.

Zgodnie z treścią art.2 ust.1 pkt 2 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 roku
o świadczeniach przedemerytalnych (tekst jednolity Dz. U. z 2013r., poz. 170), prawo do świadczenia przedemerytalnego przysługuje kobiecie, która do dnia rozwiązania stosunku pracy lub stosunku służbowego z przyczyn dotyczących zakładu pracy, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 roku o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (tekst jednolity Dz.U. z 2015 roku, poz.149 z późn. zm.), w którym była zatrudniona przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy, ukończyła 55 lat oraz posiada okres uprawniający do emerytury, wynoszący co najmniej 30 lat.

Stosownie do treści art.2 ust.3 wymienionej ustawy świadczenie przedemerytalne przysługuje osobie określonej w ust. 1 po upływie co najmniej 180 dni pobierania zasiłku dla bezrobotnych, o którym mowa w ustawie o promocji zatrudnienia, jeżeli osoba ta spełnia łącznie następujące warunki:

1)  nadal jest zarejestrowana jako bezrobotna;

2)  w okresie pobierania zasiłku dla bezrobotnych nie odmówiła bez uzasadnionej przyczyny przyjęcia propozycji odpowiedniego zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, w rozumieniu ustawy o promocji zatrudnienia, albo zatrudnienia w ramach prac interwencyjnych lub robót publicznych;

3)  złoży wniosek o przyznanie świadczenia przedemerytalnego w terminie nieprzekraczającym 30 dni od dnia wydania przez powiatowy urząd pracy dokumentu poświadczającego 180-dniowy okres pobierania zasiłku dla bezrobotnych.

Osoba ubiegająca się o świadczenie przedemerytalne musi spełniać łącznie przesłanki wymienione w art.2 ust. 1 i w ust.3 art. 2.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do świadczenia przedemerytalnego na podstawie art.2 ust.1 pkt 2 powołanej ustawy przysługuje kobiecie, która spełniła łącznie wszystkie przesłanki prawne określone w art.2 tej ustawy.

W sprawie niniejszej niesporne jest, że w dniu rozwiązania stosunku pracy łączącego wnioskodawczynię z C. C. miała ona ukończone 55 lat, legitymowała się ponad 30 – letnim stażem pracy, zaś z wnioskiem o świadczenie przedemerytalne wystąpiła po upływie co najmniej 6 miesięcy pobierania zasiłku dla bezrobotnych, w okresie pobierania którego nie odmówiła bez uzasadnionej przyczyny przyjęcia propozycji odpowiedniego zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, w rozumieniu ustawy o promocji zatrudnienia, albo zatrudnienia w ramach prac interwencyjnych lub robót publicznych.

Ustalenia Sądu dokonane w przedmiotowej sprawie dowiodły także, że wniosek o przyznanie świadczenia przedemerytalnego M. J. zgłosiła w terminie nieprzekraczającym 30 dni od dnia wydania przez powiatowy urząd pracy dokumentu poświadczającego 6-miesięczny okres pobierania zasiłku dla bezrobotnych.

Sporna w niniejszej sprawie pozostawała przyczyna rozwiązania umowy o pracę łączącej wnioskodawczynie z C. C..

W ocenie organu rentowego rozpoznającego przedmiotową sprawę stosunek pracy wymienionych osób nie został rozwiązany z przyczyn dotyczących zakładu pracy w rozumieniu art.2 ust.1 pkt 29 cytowanej ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

Zgodnie z tym przepisem za przyczyny dotyczące zakładu pracy rozumie się:

a) rozwiązanie stosunku pracy lub stosunku służbowego z przyczyn niedotyczących pracowników, zgodnie z przepisami o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników lub zgodnie z przepisami ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz.U. z 2014 r. poz. 1502, z późn. zm.4), w przypadku rozwiązania stosunku pracy lub stosunku służbowego z tych przyczyn u pracodawcy zatrudniającego mniej niż 20 pracowników,

b) rozwiązanie stosunku pracy lub stosunku służbowego z powodu ogłoszenia upadłości pracodawcy, jego likwidacji lub likwidacji stanowiska pracy z przyczyn ekonomicznych, organizacyjnych, produkcyjnych albo technologicznych,

c) wygaśnięcie stosunku pracy lub stosunku służbowego w przypadku śmierci pracodawcy lub gdy odrębne przepisy przewidują wygaśnięcie stosunku pracy lub stosunku służbowego w wyniku przejścia zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę i niezaproponowania przez tego pracodawcę nowych warunków pracy i płacy,

d) rozwiązanie stosunku pracy przez pracownika na podstawie art. 55 § 11 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy z uwagi na ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków wobec pracownika.

W ocenie Sądu, na tle ustalonego stanu faktycznego i zgromadzonych w sprawie dowodów stosunek pracy łączący ubezpieczoną z C. C. został rozwiązany przez pracodawcę na skutek likwidacji stanowiska pracy z przyczyn ekonomicznych

Powyższego ustalenia Sąd dokonał w oparciu o dowód z dokumentu – pisma rozwiązującego umowę o pracę, świadectwa pracy oraz ze spójnych zeznań C. C., korespondującego z przesłuchaniem wnioskodawczyni.

Dowody te wprost wskazują, że rozwiązanie umowy o pracę z wnioskodawczynią nastąpiło wskutek wypowiedzenia dokonanego przez pracodawcę. Gdyby – jak twierdzi organ rentowy – umowa o pracę została rozwiązana na skutek upływu czasu na jaki została zawarta nierecjonalne, nielogiczne i pozbawione jakichkolwiek podstaw byłoby jej wypowiadanie.

Nadto – jak wynika z samej treści umowy zawartej w dniu 18 czerwca 2015 roku nie wskazuje ona żadnego terminu końcowego jej trwania – mimo podania w jej treści, że jest to umowa na czas określony. Nie może być zatem uznana za umowę terminową, nie mówiąc już o możliwości przyjęcia, że była zawarta do dnia faktycznego rozwiązania stosunku pracy łączącego opisane osoby.

Za jedynie słuszne przyjąć trzeba uznanie, że mimo błędnego określenia rodzaju zawartej umowy o pracę, była ona faktycznie i zgodnie z wolą stron, zawarta na czas nieokreślony, a zatem jej rozwiązanie nastąpiło na skutek wypowiedzenia dokonanego przez pracodawcę.

Twierdzenie to zostało logicznie wykazane zeznaniami świadka i przesłuchaniem wnioskodawczyni jako strony.

Jeśli zaś chodzi o przyczynę rozwiązania przedmiotowej umowy przyjąć z całą stanowczością należy, że doszło istotnie do likwidacji stanowiska pracy wnioskodawczyni, gdyż – jak wynika z zeznań C. C. – po rozwiązaniu umowy nikogo on na jej miejsce nie zatrudnił.

Uznać zatem należy, że to przyczyna dotycząca pracodawcy (problemy finansowe w związku ze spadkiem obrotów) doprowadziła do zwolnienia M. J..

Tym samym spełnione zostały wszystkie warunki do przyznania wnioskodawczyni spornego świadczenia..

Dlatego też Sąd na postawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał ubezpieczonej prawo do świadczenia przedemerytalnego.

W zakresie daty przyznania świadczenia, Sąd oparł się na przepisie art.7 ust.1 ustawy o świadczeniach przedemerytalnych, z którego wynika, że prawo do świadczenia przedemerytalnego ustala się na wniosek osoby zainteresowanej od następnego dnia po dniu złożenia wniosku wraz z dokumentami, o których mowa w ust. 3.

Z tych wszystkich względów Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.