Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 lipca 2017 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim, Wydział V Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący SSO Beata Łapińska

Protokolant stażysta Katarzyna Pielużek

po rozpoznaniu w dniu 19 lipca 2017 roku w Piotrkowie Trybunalskim na rozprawie

sprawy z wniosku S. S. (1)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o prawo do emerytury

na skutek odwołania S. S. (1)

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 16 sierpnia 2016 r. sygn. (...)

zmienia zaskarżona decyzję w ten sposób, że przyznaje wnioskodawcy S. S. (1) prawo do emerytury poczynając od (...) 2016 roku.

Sygn. akt V U 813/16

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 16 sierpnia 2016 roku, znak (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. odmówił wnioskodawcy S. S. (1) prawa do emerytury. W uzasadnieniu organ rentowy podał, że wnioskodawca nie udowodnił 15-letniego okresu pracy w szczególnych warunkach wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Do stażu pracy w warunkach szczególnych ZUS nie zaliczył następujących okresów:

- od dnia 1 kwietnia 1973 roku do dnia 1 września 1973 roku w (...) Przedsiębiorstwie (...) w Z. na stanowisku kopacza,

- od dnia 25 kwietnia 1974 roku do dnia 30 kwietnia 1988 roku w Przedsiębiorstwie (...) w (...) (...) w Ł. na stanowisku operatora,

ponieważ z analizy dołączonych do wniosku dokumentów brak jest możliwości ustalenia charakteru wykonywanej pracy.

W odwołaniu z dnia 31 sierpnia 2016 roku wnioskodawca S. S. (1) wniósł o zmianę zaskarżonej decyzji i przyznanie prawa do emerytury poprzez uwzględnienie do stażu pracy w warunkach szczególnych obu kwestionowanych przez ZUS okresów. W uzasadnieniu wnioskodawca wskazał, że w okresie od dnia 1 kwietnia 1973 roku do dnia 1 września 1973 roku świadczył czynności polegające na budowie wodociągów i kanalizacji. Natomiast w okresie od dnia 25 kwietnia 1974 roku do dnia 30 kwietnia 1988 roku w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał obowiązki operatora koparki.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, powielając argumentację przedstawioną w zaskarżonej decyzji.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny w sprawie:

Wnioskodawca S. S. (1) urodził się w dniu (...).

(okoliczność niesporna)

W dniu 1 września 1973 roku (...) Przedsiębiorstwo (...) w Z. wystawiło świadectw pracy, w którym wskazało, że S. S. (1) w okresie od dnia 1 kwietnia 1973 roku do dnia 1 września 1973 roku był zatrudniony na stanowisku kopacza i wykonywał swe obowiązki na odcinku P..

(dowód: świadectwo pracy z dnia 1 września 1973 roku, k. 39 akt sprawy)

W okresie od dnia 1 kwietnia 1973 roku do dnia 1 września 1973 roku wnioskodawca był zatrudniony w (...) Przedsiębiorstwie (...), które zajmowało się robotami (...). Podczas zatrudnienia wnioskodawcy wykonywano sieć zewnętrzną dla Fabryki (...) w P.. Najpierw należało wykonać wykop, czym trudnił się operator koparki. W braku dostępu czynność tą wykonywała za pomocą łopat brygada, w skład której wchodził S. S. (1). Następnie wnioskodawca układał rurociągi w głębokim wykopie.

(dowód: zeznania wnioskodawcy, nagranie od minuty 3:20 do minuty 7:59, k. 50v w związku z nagraniem od minuty 24:20 do minuty 25:35, protokół z rozprawy z dnia 19 lipca 2017 roku, k. 51v akt sprawy)

W dniu 25 kwietnia 1974 roku S. S. (1) zawarł umowę o pracę z Przedsiębiorstwem (...) w (...) (...) w Ł. (później (...) Przedsiębiorstwo (...) w (...) (...) w A.). W wystawionych angażach pracodawca różnorodnie określał zajmowane przez wnioskodawcę stanowisko pracy:

- od dnia 25 kwietnia 1974 roku do dnia 31 grudnia 1975 roku - monter,

- od dnia 1 stycznia 1976 roku do dnia 31 lipca 1977 roku - robotnik budowlany,

- od dnia 1 sierpnia 1977 roku do dnia 31 grudnia 1978 roku - monter urządzeń i instalacji wodno - kanalizacyjnych,

- od dnia 1 stycznia 1979 roku do dnia 30 kwietnia 1979 roku - monter wodociągów,

- od dnia 1 maja 1979 roku do dnia 30 kwietnia 1980 roku - monter wodno - kanalizacyjny,

- od dnia 1 maja 1980 roku do dnia 31 lipca 1980 roku - monter,

- od dnia 1 sierpnia 1980 roku do dnia 30 września 1980 roku - monter wodno - kanalizacyjny,

- od dnia 1 października 1980 roku do dnia 31 marca 1982 roku - monter,

- od dnia 1 kwietnia 1982 roku do dnia 31 lipca 1982 roku - robotnik wodociągowy,

- od dnia 1 sierpnia 1982 roku do dnia 30 czerwca 1986 roku -monter brygadzista

- od dnia 1 lipca 1986 roku do dnia 30 kwietnia 1988 roku - brygadzista operator.

(dowód: karta obiegowa zmiany, k. 11, angaże: z dnia 25 kwietnia 1974 roku, k.12, z dnia 16 stycznia 1976 roku, k. 13, z dnia 17 sierpnia 1977 roku, k. 14, z dnia 21 stycznia 1979 roku, k. 15, z dnia 22 maja 1979 roku, k. 16, z dnia 6 maja 1980 roku, k. 17, z dnia 13 sierpnia 1980 roku, k. 18, od dnia 13 października 1980 roku do dnia 2 marca 1981 roku, k. 19, z dnia 1 czerwca 1982 roku, z dnia 25 sierpnia 1982 roku, k. 20, z dnia 31 stycznia 1983 roku, k. 21, z dnia 29 lutego 1984 roku, z dnia 10 lipca 1984 roku, k. 23, od dnia 1 lipca 1986 roku do dnia 1 stycznia 1986 roku, k. 24, pismo z dnia 28 czerwca 1986 roku, k. 25, z dnia 15 lipca 1986 roku, k. 27, pismo z dnia 12 lutego 1988 roku, k. 28, karta obiegowa zmiany z dnia 2 maja 1988 roku, k. 29, informacja o wprowadzeniu zakładowego systemu wynagradzania z dnia 24 października 1984 roku, k. 30 akt sprawy)

Do obowiązków wnioskodawcy w okresie zatrudnienia na stanowisku brygadzisty robót wodociągowych należało wykonywanie robót w zakresie:

- wykonywania podejść do i odpływowych pod przybory sanitarne i urządzenia,

- wyznaczania kierunków i spadków rurociągów wodno - kanalizacyjnych,

- przeprowadzania prób szczelności instalacji wodociągowych,

- montażu uzbrojenia sieci kanalizacyjnej, np. wpustów i studzienek,

- dezynfekcji sieci wodociągowej, zabezpieczania rurociągów i materiałów antykorozyjnych,

- obsługi urządzeń do przepychania rur w przejściach pod drogami i torami,

- wykonywania połączeń rur AC złączami S. i G., rur żeliwnych, rur (...),

- posadowienia rurociągów we wkopie,

- wytyczania osi i spadków prostych odcinków rurociągów i uzbrojenia,

- montażu studzienek kanalizacyjnych i uzbrojenia,

- montażu urządzeń do przepychania rur pod drogami i torami,

- układania i montażu odcinków sieci wodociągowej z armaturą wodociągową,

- prowadzeniu dokumentacji i sporządzania raportów,

- kierowaniu pracą podległej brygady w oparciu o dokumentację techniczną, zgodnie z przepisami BHP oraz zachowaniem odpowiedniej jakości wykonywanych robót.

(dowód: zakres czynności brygadzisty robót wodociągowych, k. 37 - 38 akt sprawy)

W dniu 30 kwietnia 1988 roku Przedsiębiorstwo (...) w (...) (...) w Ł. wystawiło S. S. (1) świadectwo pracy, w którym wskazało, że w okresie od dnia 25 kwietnia 1974 roku do dnia 30 kwietnia 1988 roku wnioskodawca był zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku operatora.

(dowód: świadectwo pracy z dnia 30 kwietnia 1988 roku, k. 10 akt sprawy)

W okresie od dnia 25 kwietnia 1974 roku do dnia 30 kwietnia 1988 roku S. S. (1) był zatrudniony w Przedsiębiorstwie (...) w Ł., które zajmowało się zaopatrywaniem wsi w wodę poprzez budowę wodociągów. Przedsiębiorstwo zatrudniało wyłącznie monterów wodociągowych i operatorów koparek. S. S. (1) łączył obowiązki operatora koparki W. (...) i montera wodno - kanalizacyjnego. Brygada, w skład której wchodził wnioskodawca wykonywała wyłącznie zewnętrzne roboty wodno - kanalizacyjne. Nie wykonywano instalacji wewnątrz budynków. Najpierw wnioskodawca wykopywał koparką rów, a następnie montował rury, wodociągi i hydranty w głębokich wykopach. Pracowano w trzyosobowych zespołach składających się z operatora – montera i dwóch monterów. Pomimo posiadania rozmaitych angaży wnioskodawca nie świadczył innych obowiązków. Pracował w ten sposób w pełnym wymiarze czasu pracy.

(dowód: zeznania wnioskodawcy, nagranie od minuty 7:59 do minuty 13:13, k. 50v w związku z nagraniem od minuty 24:20 do minuty 25:35, zeznania świadka J. J., nagranie od minuty 14:46 do minuty 21:02, zeznania świadka W. K., nagranie od minuty 21:02 do minuty 24:20, protokół z rozprawy z dnia 19 lipca 2017 roku, k. 50v - 51v akt sprawy)

W dniu 6 listopada 2015 roku S. S. (1) złożył wniosek o przyznanie prawa do świadczenia przedemerytalnego.

(dowód: wniosek o świadczenie przedemerytalne, k. 1 - 3 akt o świadczenie przedemerytalne)

Decyzją z dnia 30 listopada 2015 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. odmówił wnioskodawcy przyznania prawa do świadczenia przedemerytalnego, a to z tego względu, że jego stosunek pracy z Zakładem (...) w G. nie został rozwiązany z przyczyn dotyczących pracodawcy, a za wypowiedzeniem przez pracodawcę.

(dowód: świadectwo pracy z dnia 7 kwietnia 2015 roku, k. 30, decyzja z dnia 30 listopada 2015 rok, k. 57 akt o świadczenie przedemerytalne)

W dniu (...) 2016 roku wnioskodawca złożył wniosek o przyznanie prawa do emerytury. Wskazał, że nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego.

(dowód: wniosek o emeryturę, k. 1 - 3 akt emerytalnych)

Wyrokiem z dnia 4 sierpnia 2016 roku, sygn. akt V U 6/16 Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim w sprawie z wniosku S. S. (1) przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. o prawo do świadczenia przedemerytalnego oddalił odwołanie.

(dowód: wyrok z dnia 4 sierpnia 2016 roku, sygn. akt V U 6/16, k. 74 akt o świadczenie przedemerytalne)

Decyzją z dnia 16 sierpnia 2016 roku organ rentowy odmówił wnioskodawcy przyznania prawa do emerytury. ZUS uznał, że wnioskodawca wykazał co najmniej 25 lat ogólnego stażu pracy. Do stażu pracy wnioskodawcy w warunkach szczególnych organ rentowy zaliczył 2 lata, 4 miesiące i 24 dni, to jest okres zatrudnienia wnioskodawcy od dnia 1 sierpnia 1996 roku do dnia 21 stycznia 1997 roku i od dnia 5 lutego 1997 roku do dnia 31 grudnia 1998 roku na stanowiskach operatora sprzętu i operatora koparek. Okresy te zostały uwzględnione jako odpowiadające wymienionej pod poz. 3 Działu V Wykazu A stanowiącego załącznik do rozporządzenia z dnia 7 lutego 1983 roku, pracy maszynisty ciężkich maszyn budowlanych (koparek).

(dowód: zaświadczenie z dnia 28 czerwca 2016 roku, k. 42, świadectwo pracy w warunkach szczególnych z dnia 3 sierpnia 2016 roku, k. 46, decyzja z dnia 16 sierpnia 2016 roku, k. 48 akt emerytalnych, odpowiedź na odwołanie, k. 5 akt sprawy)

Sąd Okręgowy dokonał oceny dowodów i zważył co następuje:

Odwołanie podlega uwzględnieniu, co skutkuje zmianą zaskarżonej decyzji.

Stosownie do art. 184 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach
i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 887) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy (tj. w dniu 1 stycznia 1999 r.) osiągnęli:

1)okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat – dla kobiet i 65 lat – dla mężczyzn oraz

2)okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

Emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa (ust. 2).

W świetle powyższych regulacji żądanie wnioskodawcy należało rozpoznać
w aspekcie przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. Nr 8 poz. 43 ze zm.), zwanego dalej rozporządzeniem. Z treści § 4 tego rozporządzenia wynika, iż pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach wymienione w Wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

1)  osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn,

2)  ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Ten „wymagany okres zatrudnienia” to okres wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, liczony łącznie z okresami równorzędnymi i zaliczalnymi do okresów zatrudnienia (§ 3 rozporządzenia), natomiast pracą w warunkach szczególnych jest praca świadczona stale i w pełnym wymiarze na stanowiskach wskazanych w załączniku do tegoż aktu (§ 1 i § 2 rozporządzenia).

W przedmiotowej sprawie kwestią sporną między stronami było to, czy wnioskodawca posiada wymagany 15-letni okres zatrudnienia w szczególnych warunkach. Spełnienie pozostałych przesłanek nie było przedmiotem sporu, a jednocześnie nie budzi żadnych wątpliwości – wnioskodawca ma wymagany okres zatrudnienia, to jest 25 lat, a w dniu (...) 2015 roku ukończył 60 lat i nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego.

Prawidłowe rozumienie pojęcia pracy w szczególnych warunkach nie jest możliwe bez wnikliwej analizy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

Z zestawienia § 1 i 2 tegoż rozporządzenia wynika, że pracą w szczególnych warunkach jest praca świadczona stale i w pełnym wymiarze na stanowiskach wskazanych w załączniku do tego aktu. Warunek wykonywania pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy jest spełniony tylko wówczas, gdy pracownik w ramach obowiązującego go pełnego wymiaru czasu pracy na określonym stanowisku pracy nie wykonuje czynności pracowniczych niezwiązanych z tym stanowiskiem pracy, ale stale, tj. ciągle wykonuje prace w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 listopada 2000 roku, II UKN 39/00, OSNAP 2002/11/272).

Stosownie do § 2 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. Nr 8 poz. 43 z późn. zm.), okresy pracy w warunkach szczególnych, stwierdza zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionym według wzoru stanowiącego załącznik do przepisów wydanych na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia lub w świadectwie pracy. Brak takiego świadectwa nie wyklucza jednak dokonania ustalenia zatrudnienia w warunkach szczególnych innymi środkami dowodowymi w toku postępowania sądowego.

W konsekwencji niewystawienie przez zatrudniające skarżącego zakłady pracy świadectw wykonywania prac w warunkach szczególnych, nie może być wyłączna podstawą odmowy przyznania prawa do emerytury. Dla spełnienia wymogu wykonywania pracy w szczególnych warunkach istotne jest to, czy taka praca była przez pracownika faktycznie wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy przewidzianym dla stanowiska, na którym te warunki występowały (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 23 maja 2012 roku, sygn. akt I UK 9/12). Rolą Sądu w przedmiotowym postępowaniu było zatem ustalenie faktycznego zakresu obowiązków skarżącego w kwestionowanych przez ZUS okresach zatrudnienia.

W tym miejscu podkreślić należy, że wnioskodawca domagał się zaliczenia do stażu pracy w warunkach szczególnych okresów zatrudnienia:

- od dnia 1 kwietnia 1973 roku do dnia 1 września 1973 roku w (...) Przedsiębiorstwie (...) w Z. na stanowisku kopacza,

- od dnia 25 kwietnia 1974 roku do dnia 30 kwietnia 1988 roku w Przedsiębiorstwie (...) w (...) (...) w Ł. na stanowisku operatora,

Sam fakt zatrudnienia wnioskodawcy w kwestionowanych przez organ rentowy okresach był niesporny w świetle dokumentów znajdujących się w jego aktach emerytalnych i osobowych. Spornym pozostawał charakter pracy wykonywanej przez wnioskodawcę w tych okresach, to jest czy były to prace wykonywane w szczególnych warunkach, czy też nie. Stało się tak dlatego, że wnioskodawca nie dysponował świadectwami pracy w szczególnych warunkach, a jego pracodawcy nie określili precyzyjnie zajmowanych przezeń stanowisk.

Wobec powyższego to na wnioskodawcy, zgodnie z treścią art. 6 k.c., spoczywał ciężar wykazania pracy w szczególnych warunkach. Zaznaczyć w tym miejscu należy, że wystarczające dla przyznania roszczącemu wnioskowanego prawa było zaliczenie do stażu pracy w szczególnych warunkach okresu zatrudnienia od dnia 25 kwietnia 1974 roku do dnia 30 kwietnia 1988 roku w Przedsiębiorstwie (...) w (...) (...) w Ł. na stanowisku operatora. Skarżący podźwignął ciężar dowodu w tym zakresie i wykazał, że ww. okresie świadczył wymienione w powołanym rozporządzeniu prace wodnokanalizacyjne w głębokich wykopach. Szczególne warunki pracy wnioskodawcy Sąd ustalił w oparciu o zalegającą w aktach sprawy dokumentację, to jest wystawione przez pracodawcę angaże i pismo precyzujące zakres czynności brygadzisty robót wodociągowych oraz spójne i logiczne, a co za tym idzie wiarygodne zeznania świadków: J. J. i W. K.. Świadkowie ci w spornych okresach pracowali razem ze skarżącym, a zatem posiadają szczegółową wiedzę na temat jego codziennej pracy i obowiązków. Sąd oparł się także na zeznaniach samego wnioskodawcy, albowiem było one spójne i kompatybilne ze stanowiskiem świadków. Zeznania świadków ani wnioskodawcy nie były kwestionowane przez organ rentowy.

Analiza zeznań świadków i zeznań wnioskodawcy oraz dokumentów osobowych prowadzi do wniosku, że wnioskodawca w okresie od dnia 25 kwietnia 1974 roku do dnia 30 kwietnia 1988 roku pracował w warunkach szczególnych w Przedsiębiorstwie (...) w (...) (...) w Ł. (później (...) Przedsiębiorstwo (...) w (...) (...) w A.). Wprawdzie w świadectwie pracy oraz angażach z tego okresu pracodawca ubezpieczonego nie wskazywał, aby wnioskodawca stale pracował w głębokich wykopach, jednakże ta okoliczność została wykazana za pomocą zeznań świadków. Należy mieć na uwadze, że o szczególnych warunkach pracy nie decyduje nazwa stanowiska – jak chce organ rentowy – ale rodzaj rzeczywiście wykonywanej pracy. A ta przez cały okres zatrudnienia, jak wynika z zeznań świadków i wnioskodawcy, była niezmienna i polegała na montażu instalacji zewnętrznych – rur kanalizacyjnych i wodnych, wpustów, studzienek, hydrantów – w głębokich wykopach.

W okresie od dnia 25 kwietnia 1974 roku do dnia 30 kwietnia 1988 roku wnioskodawca pracował na stanowisku montera wodnokanalizacyjnego. Mianowicie montował rury kanalizacyjne i wodne, podłączał wodę i kanały ciepłownicze oraz wykonywał studnie w głębokich wykopach ziemnych. Ubezpieczony stale świadczył obowiązki na zewnątrz budynku, niezależnie od warunków atmosferycznych. Innych prac nie wykonywał Dodać należy, że do przedmiotu działalności przedsiębiorstw, w których był zatrudniony należało wykonywanie instalacji zewnętrznych - wodnych, deszczowych i kanalizacyjnych.

Prace wodnokanalizacyjne wykonywane w głębokich wykopach, a takie prace wnioskodawca wykonywał w okresie od dnia 25 kwietnia 1974 roku do dnia 30 kwietnia 1988 roku są pracami w szczególnych warunkach wymienionymi w Dziale V poz. 1 wykazu A stanowiącego załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r.

Powyższego nie niweczy fakt świadczenia przez wnioskodawcę w ww. okresie również obowiązków operatora koparki W. (...). Skarżący obsługiwał bowiem tą maszynę wykonując głęboki wykop, w którym następnie montował rurociągi, hydranty, czy też studnie. Świadczenie takich obowiązków również należy uznać za wykonywanie pracy w warunkach szczególnych. Praca taka jest wymieniona w Dziale V poz. 3 wykazu A stanowiącego załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r., to jest prace maszynistów ciężkich maszyn budowlanych. Tożsame stanowisko zajął organ rentowy, który zaliczył do pracy w warunkach szczególnych zatrudnienie wnioskodawcy na stanowisku operatora koparki w innym przedsiębiorstwie, mianowicie Zakładzie (...) s.c. S. C., Ł. C. w C..

Zaliczenie do stażu pracy wnioskodawcy okresu zatrudnienia od dnia 25 kwietnia 1974 roku do dnia 30 kwietnia 1988 roku, implikuje uzyskanie przez niego 15-letniego stażu pracy w warunkach szczególnych, a w konsekwencji spełnienie wszystkich warunków, wymaganych do przyznania wnioskowanego prawa. Tym samym nie było już potrzeby ustalania charakteru wykonywanej przez wnioskodawcę pracy od dnia 1 kwietnia 1973 roku do dnia 1 września 1973 roku. Z zeznań wnioskodawcy, które Sąd uznał za wiarygodne i przekonujące wynikało jednak, że także wtedy wykonywał on pracę w warunkach szczególnych wymienioną w Dziale V poz. 1 wykazu A stanowiącego załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r, to jest roboty wodnokanalizacyjne w głębokich wykopach.

Biorąc pod uwagę, iż skarżący spełnił pozostałe wymagane przepisami rozporządzenia warunki, to jest posiada wymagany okres zatrudnienia (25 lat), osiągnął wiek emerytalny (60 lat) i nie jest członkiem OFE, należy uznać, że żądanie wnioskodawcy zasługuje na uwzględnienie.

Sąd Okręgowy przyznał wnioskodawcy prawo do emerytury z dniem (...) 2016 roku, to jest z dniem złożenia wniosku o przyznanie prawa do emerytury.

Z tych wszystkich względów, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. Sad Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych orzekł jak w sentencji wyroku.