Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 lipca 2017 r.

Sąd Rejonowy w Grudziądzu II Wydział Karny w składzie:

przy udziale przedstawiciela Naczelnika (...) w T. J. P.

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 lipca 2017 roku

sprawy

P. J. (...)

urodz. (...) w T., syna K. i A. zd. P., obywatelstwa
polskiego, pesel (...), karanego, zam. (...)-(...) T., ul. (...)

oskarżonego o to, że:

prowadząc działalność gospodarczą pod firmą (...) z siedzibą w T. w okresie od dnia 2 kwietnia 2015r. do dnia 12 sierpnia 2015r. w lokalu o nazwie i
adresie: Sklep (...), G. (...), (...)-(...) G., urządzał na automatach: H. S., typ video, oznaczony nr (...), H. S., typ video, oznaczony nr (...) i H. S., typ video,
oznaczony nr (...), gry wbrew przepisom ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (tekst jednolity Dz. U. z 2015er., poz. 612 ze zm.), tj. o przestępstwo skarbowe z art. 107 § 1 kks

orzeka:

1.  Oskarżonego P. R. uznaje za winnego tego, że prowadząc działalność gospodarczą pod firmą (...) z siedzibą w T. w okresie od
dnia 2 kwietnia 2015 r. do dnia 12 sierpnia 2015 r. w lokalu o nazwie i adresie: Sklep (...), G. (...), (...)-(...) G., wspólnie i w porozumieniu z innymi nieustalonymi osobami, urządzał gry na automatach: H. S., typ video, oznaczony nr (...), H. S., typ video, oznaczony nr (...) i H. S., typ video, oznaczony nr (...),
wbrew przepisowi art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych w brzmieniu obowiązującym do 2.9.2015 r. (Dz.U. Nr 201, poz. 1540 ze zm.), a więc bez wymaganej koncesji na ich prowadzenie, tj. przestępstwa skarbowego z art. 107 § 1 kks w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2010 r. (Dz. U. Nr 201, poz. 1540) w zw. z art. 2 §
2 kks i za to na podstawie art. 107 § 1 kks wymierza mu karę 100 (stu) stawek dziennych grzywny, przyjmując jedną stawkę za równoważną kwocie 70 zł (siedemdziesięciu) złotych,

2.  Na podstawie art. 30 § 1 i 5 k.k.s. oraz art. 31 § 5 k.k.s. orzeka przepadek automatów do gier H. S., typ video, oznaczony nr (...), H. S., typ video, oznaczony nr (...) i H.
S., typ video, oznaczony nr (...), przechowywanych w magazynie depozytowym
Urzędu Celnego w T., pod pozycją mag. PL/MF/ (...), zarządzając ich zniszczenie,

3.  Na podstawie art. 30 § 1 i 5 k.k.s. orzeka przepadek kwoty 5300 zł (pięć tysięcy trzysta) złotych znajdujących się w automatach do gier H. S., typ video, oznaczony nr (...), H. S., typ video, oznaczony nr (...) i H. S., typ video, oznaczony nr (...), przechowywanych
na koncie sum depozytowych Izby Celnej w T.,

4.  Zasądza od oskarżonego kwotę 700 zł (siedemset) złotych opłaty oraz kwotę 110 zł (sto
dziesięć) złotych wydatków postępowania.

UZASADNIENIE

P. R., prowadzący działalność gospodarczą pod firmą (...) z siedzibą w T. przy ul. (...), był właścicielem automatów H. S., typ video, oznaczony nr (...), H. spot, typ video, oznaczony nr (...) i H. S., typ video, oznaczony nr (...).

dowód: wyjaśnienia oskarżonego P. R. (k. 46v.)

Dnia 2 kwietnia 2015 r. A. S. podpisała z P. R. umowę najmu powierzchni użytkowej w sklepie monopolowym G. położonym w miejscowości G. (...). Wynajmujący podpisał tę umowę w celu prowadzenia działalności w zakresie udostępnienia automatów.

dowód: kopia umowy najmu (k. 12-13)

Po podpisaniu umowy do lokalu zostały wstawione trzy automaty. Do automatów co pewien czas przyjeżdżał przedstawiciel firmy wynajmującej, który odbierał faktury za najem powierzchni lokalu.

dowód: zeznania świadka A. S. (k. 94v.)

Za wynajem powierzchni P. R. płacił regularnie czynsz.

dowód: zeznania świadka A. S. (k. 94v.)

W wyniku używania automatów w razie wygranej wypłacały pieniądze graczom. Wynajmującemu powierzchnię użytkową lokalu nie okazywano dokumentów, opinii potwierdzających legalność gier prowadzonych na automatach wstawionych do lokalu.

dowód: zeznania świadka A. S. (k. 94v.)

Dnia 12 sierpnia 2015 r. funkcjonariusze Służby Celnej przeprowadzili kontrolę w sklepie monopolowym G. położonym w miejscowości G. (...). W trakcie kontroli ujawnili oni trzy automaty do gier o nazwie H. (...), typ video, oznaczony nr (...), H. spot, typ video, oznaczony nr (...) i H. S., typ video, oznaczony nr (...).

dowód: protokół kontroli (k. 2-4)

Gry na automatach o H. S., typ video, oznaczony nr (...), H. spot, typ video, oznaczony nr (...) i H. S., typ video, oznaczony nr (...) miały charakter losowy, w przypadku których końcowy układ symboli na bębnach nie zależał od zręczności gracza. W wyniku gier na automatach były wypłacane graczom nagrody pieniężne.

dowód: protokół kontroli (k. 2-4)

P. R. nie posiadał koncesji lub zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie gier hazardowych, w tym gier na automatach.

dowód: protokół kontroli (k. 3v.)

W automatach zabezpieczonych w lokalu monopolowym w miejscowości G. (...) zabezpieczono łącznie 5300 złotych, które zostały wpłacone na rachunek depozytowy Urzędu Celnego w T..

dowód: protokół oględzin (k. 52), dowód wpłaty (k. 53)

P. R. był do tej pory 38 razy karany za przestępstwa.

dowód: karta karna (k. 89-90)

Oskarżony P. R. w toku postępowania przygotowawczego nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu zabronionego, przyznając jednak, że automaty stanowiły jego własność (k. 46-47). Wiarygodności wyjaśnień oskarżonego w części kwestionującej jego sprawstwo i winę sprzeciwiała się umowa najmu powierzchni użytkowej lokalu (k. 12-13), z treści której wynikało, że oskarżony, podpisując tę umowę, zobowiązał się do zapłaty czynszu za wynajem powierzchni tego lokalu w celu wstawienia automatów do gier. W toku postępowania nie zanegowano autentyczności podpisu oskarżonego na tej umowie. Wiarygodności wyjaśnień oskarżonego sprzeciwiały się również zeznania świadka A. S. (k. 94v.-95), z treści których wynikało, że w wykonaniu tej umowy do jej lokalu zostały wstawione trzy automaty do gier, a nadto, że oskarżony regularnie płacił czynsz najmu za wynajem powierzchni użytkowej lokalu. Wiarygodności wyjaśnień oskarżonego kwestionującego swe sprawstwo i winę sprzeciwiał się również protokół kontroli (k. 2-4), z którego wynikało, że gry na automatach miały charakter losowy, a nadto były to gry o wygrane pieniężne. Sąd dał wiarę temu dokumentowi, a także innym dokumentom zgromadzonym w sprawie, gdyż z urzędu, a także na wniosek stron nie zakwestionowano ich autentyczności oraz prawdziwości.

P. R. w akcie oskarżenia (k. 63) został oskarżony o czyn z art. 107 § 1 k.k.s.

Biorąc pod uwagę stan prawny obowiązujący w okresie zarzucanym w akcie oskarżenia, a więc od 2 kwietnia 2015 r. do 12 sierpnia 2015 r. sąd, stosując regułę przewidzianą w art. 2 § 2 k.k.s., ocenił zasadność zarzutu z punktu widzenia treści art. 107 § 1 k.k.s. oraz ustawy o grach hazardowych w brzmieniu obowiązujących w tym czasie. Z tego punktu widzenia należy wskazać, że odpowiedzialności karnej za przestępstwo skarbowe przewidziane w art. 107 § 1 k.k.s. podlegał ten, kto wbrew przepisom ustawy lub warunkom koncesji lub zezwolenia urządzał lub prowadził grę losową, grę na automacie lub zakład wzajemny. Zdaniem Sądu biorąc pod uwagę stan faktyczny ustalony w sprawie należało przyjąć, że oskarżony wyczerpał znamiona czynu co do automatów wymienionych w akcie oskarżenia. Oskarżony P. R. w swych wyjaśnieniach nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, przyznając jednak, że automaty stanowiły jego własność. W ocenie Sądu w świetle materiału dowodowego zebranego w niniejszej sprawie popełnienie przez oskarżonego zarzucanego mu czynu przestępnego nie ulegało jednak wątpliwości. Wniosek ten wynikał w pierwszej kolejności z umowy najmu powierzchni użytkowej lokalu (k. 12-13), której autentyczności i prawdziwości Sąd dał wiarę. Na tej podstawie sąd przyjął, że oskarżony zawarł umowę, w wykonaniu której do lokalu zostały wstawione trzy automaty. W dalszej kolejności sprawstwo i wina oskarżonego wynikało z zeznań świadka A. S. (k. 94v.), która podała, że automatami wstawionymi do jej lokalu zajmowały się osoby będące przedstawicielami firmy oskarżonego. Z zeznań tego samego świadka wynikało w dalszej kolejności, że wspomniana firma oskarżonego terminowo i regularnie regulowała czynsz najmu wynikający z zawartej umowy. Sprawstwo i wina oskarżonego wynikały także z protokołu kontroli (k. 2-4) co do tego, że gry na automatach zabezpieczonych w sprawie i opisanych w akcie oskarżenia miały charakter losowy, w przypadku których końcowy układ symboli na bębnach nie zależał od zręczności gracza. Zdaniem sądu zawarcie przez oskarżonego umowy najmu lokalu w celu urządzania gier, a następnie wstawienie w jej wykonaniu do tego lokalu automatów do gier mających charakter losowy, opłacanie czynszu na najem lokalu, serwisowanie tych automatów stanowi prowadzenie gier na automatach w rozumieniu użytym w art. 107 § 1 k.k.s.

Ustalenie, że oskarżony P. R. prowadził gry na automatach w dalszej kolejności powodowało konieczność rozważenia, czy jego zachowanie miało miejsce wbrew przepisom ustawy. Przytoczone wymaganie przewidziane w art. 107 § 1 k.k.s., aby prowadzenie gier na automatach miało miejsce „wbrew przepisom ustawy” powoduje, że warunków prowadzenia tego typu gier należy poszukiwać w przepisach ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych. Oceniając spełnienie przez oskarżonego P. R. tych warunków sąd odwołał się wyłącznie do treści art. 6 ust. 1 ustawy o grach hazardowych, z pominięciem treści art. 14 ust. 1 tej ustawy. Wniosek ten wynikał z aprobaty poglądu wyrażonego przez Sąd Najwyższy w uchwale składu siedmiu sędziów z dnia 19 stycznia 2017 r., I KZP 17/16, OSNKW 2017, nr 2, poz. 7. Wedle najwyższej instancji sądowej kolizja prawa krajowego z prawem unijnym, w świetle zasady bezpośredniego stosowania prawa Unii Europejskiej (art. 91 ust. 3 Konstytucji), może prowadzić do zastąpienia przepisów krajowych uregulowaniami prawa unijnego albo do wyłączenia normy prawa krajowego przez bezpośrednio skuteczną normę prawa Unii Europejskiej. W konsekwencji, norma niestosowania krajowego przepisu technicznego, którego projektu nie notyfikowano Komisji Europejskiej, wynikająca z dyrektywy 98/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 czerwca 1998 r. ustanawiającej procedurę udzielania informacji w dziedzinie norm i przepisów technicznych oraz zasad dotyczących usług społeczeństwa informacyjnego (Dz. Urz. UE L z 1998 r. Nr 204, s. 37 ze zm.), wyłącza możliwość zastosowania w sprawie o przestępstwo z art. 107 § 1 KKS przepisu art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 612) w pierwotnym brzmieniu. Natomiast art. 6 ust. 1 tej ustawy mógł i może nadal stanowić uzupełnienie normy blankietowej zawartej w art. 107 § 1 KKS, o ile okoliczności faktyczne konkretnej sprawy pozwalają na ustalenie, że przepis ten ma zastosowanie i został naruszony.

Stosując przytoczony pogląd do stanu faktycznego niniejszej sprawy należało przyjąć, że oskarżony P. R. nie spełnił wymagania przewidzianego w art. 6 ust. 1 cytowanej ustawy o grach hazardowych. Wedle dyspozycji tego przepisu w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2010 r. do dnia 2 września 2015 r. działalność w zakresie gier na automatach mogła być prowadzona na podstawie udzielonej koncesji na prowadzenie kasyna gry. Jak wynika z protokołu kontroli oskarżony nie posiadał koncesji lub zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie gier hazardowych, w tym gier na automatach (k. 2-4). Mając na względzie stan faktyczny ustalony w niniejszej sprawie należało przyjąć, że oskarżony P. R. prowadził gry na automatach bez wymaganej koncesji, czym wyczerpał znamiona art. 107 § 1 k.k.s. Ustalenie w tym zakresie znalazło wyraz w opisie czynu przypisanego oskarżonemu, w którym wskazano, że w zakresie automatów do gier zabezpieczonych w sprawie oskarżony urządzał gry bez wymaganej koncesji na ich prowadzenie. Z zeznań świadka A. S. wynikało, że oprócz oskarżonego także inne nieustalone osoby podejmowały określone czynności w zakresie obsługi i serwisowania automatów do gier, co oznaczało, że oskarżony P. R. popełnił przypisany mu czyn wspólnie i w porozumieniu z innymi nieustalonymi osobami. W toku postępowania sąd nie doszukał się okoliczności ograniczających lub wyłączających winę oskarżonego. W szczególności w tej sprawie brak było okoliczności odwołujących się do tego, że oskarżony działał pod wpływem błędu. W tym kontekście należy wskazać, że opinia pozwalająca na potraktowanie gier prowadzonych na automatach jako gier zręcznościowych nie została dołączona przez oskarżonego do umowy najmu powierzchni użytkowej lokalu (k. 12-13).

Przestępstwo skarbowe określone w art. 107 § 1 k.k.s. jest zagrożone karą grzywny od 10 do 720 stawek dziennych, karą pozbawienia wolności albo obu karom łącznie. Rozważając wymiar kary wobec oskarżonego P. R. w tych granicach Sąd miał na względzie następujące okoliczności. W ramach dyrektywy odwołującej się do stopnia społecznej szkodliwości Sąd na niekorzyść oskarżonego wziął pod uwagę, że gry były prowadzone na trzech automatach. Z kolei na korzyść oskarżonego sąd potraktował stosunkowo krótki czasookres prowadzenia gier na tych automatach, a więc od 2 kwietnia 2015 r. do 12 sierpnia 2015 r. Na niekorzyść oskarżonego Sąd wziął pod uwagę jego uprzednią karalność za przestępstwa, a także podobne przestępstwa skarbowe. W świetle powyższych okoliczności branych pod uwagę przy wymiarze kary Sąd uznał, że oskarżonemu należy wymierzyć karę 100 stawek dziennych grzywny. Zdaniem Sądu kara wymierzona oskarżonemu stanowi zadośćuczynienie dyrektyw przewidzianych w art. 13 § 1 k.k.s. Przede wszystkim jest ona, z uwagi na jej wysokość, odpowiednia do stopnia społecznej szkodliwości popełnionego przez oskarżonego czynu przestępnego. Sądu kara ta nie przekracza stopnia winy oskarżonego, a także odpowiada dyrektywie prewencji indywidualnej i uprzedniej karalności oskarżonego. Wymierzona kara nie pomija również względów związanych z potrzebą realizacji prewencji generalnej. W ocenie Sądu stanowi ona wszakże sygnał dla środowiska oskarżonego, że popełnienie wymienionego czynu nie jest bezkarne, lecz związane z określoną dolegliwością finansową. Określając wysokość jednej stawki dziennej kary grzywny Sąd miał, na podstawie art. 23 § 3 k.k.s., na uwadze, że oskarżony zarabia miesięcznie około 800 złotych i nie ma nikogo na utrzymaniu, bo jest bezdzietnym kawalerem (k. 46v.). Dlatego też Sąd ustalił wysokość jednej stawki kary grzywny za równoważną kwocie 70 zł, a więc wyższą od 1/30 minimalnego wynagrodzenia za pracę. Z tych względów orzeczono jak w punkcie 1-szym wyroku.

O przepadku automatów do gier oraz środków pieniężnych znajdujących się w automatach orzeczono na podstawie art. 30 § 1 i 5 k.k.s. jak w punkcie 2-gim i 3-cim wyroku.

Na podstawie art. 627 k.p.k. w zw. z art. 113 § 1 k.k.s. oraz ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (t.j. z 1983 r. Dz. U. Nr 49, poz. 223 ze zm.) oraz art. 627 k.p.k. w zw. z art. 113 § 1 k.k.s. zasądzono w punkcie 4-tym wyroku od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa opłatę w wysokości 700 złotych oraz obciążono go wydatkami w łącznej kwocie 110 zł obejmującej kwotę 40 zł ryczałtu za przechowywanie automatów do gier, kwotę 40 zł ryczałtu za doręczenie korespondencji w toku postępowania przygotowawczego oraz postępowania sądowego oraz kwotę 30 zł za uzyskanie danych o karalności oskarżonego w toku postępowania sądowego. Podejmując takie rozstrzygnięcie Sąd miał na względzie miesięczne dochody oskarżonego w połączeniu z tym, że jest bezdzietnym kawalerem (k. 46v.).