Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 września 2013 r.

Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze w VI Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący – Sędzia SO Waldemar Masłowski (spr.)

Sędziowie SO Andrzej Wieja

SO Tomasz Skowron

Protokolant Anna Potaczek

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej Zbigniewa Jaworskiego

po rozpoznaniu w dniu 13 września 2013 r.

sprawy A. G.

oskarżonego z art. 178a § 4 kk

z powodu apelacji, wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Bolesławcu

z dnia 20 maja 2013 r. sygn. akt II K 84/13

I.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok wobec oskarżonego A. G. uznając apelację obrońcy oskarżonego za oczywiście bezzasadną,

II.  zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe za postępowanie odwoławcze w kwocie 200 zł.

Sygn. akt VIKa 372/13

UZASADNIENIE

A. G. oskarżony był o to, że w dniu 11 listopada 2012 r. w B. na ul. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości z zawartością alkoholu w wydychanym powietrzu I badanie: 1, 56 mg/l, II badanie 1, 63 mg/l, będąc wcześniej prawomocnie skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Środzie Śląskiej sygn. akt IIK 479/12 za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości, kierował w ruchu lądowym samochodem osobowym marki O. (...) nr rej. (...), tj. o czyn z art. 178a § 1 i 4 kk.

Sąd Rejonowy w Bolesławcu wyrokiem z dnia 20 maja 2013 r. w sprawie o sygn. IIK 84/13:

I.  uznał oskarżonego A. G.za winnego tego, że około godziny 12:00 dnia 11 listopada 2012 r. znajdując się w stanie nietrzeźwości z zawartością alkoholu w wydychanym powietrzu wynoszącym 1, 63 mg/l, kierował samochodem osobowym marki O. (...)o nr rej. (...)w ruchu lądowym, tj. w D., Ł.i w B.ulicami (...), przy czym czynu tego dopuścił się będąc uprzednio skazany prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Środzie Śląskiej z dnia 29 października 2012 r. w sprawie sygn. IIK 479/12 za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości i nie stosując się do obowiązującego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym orzeczonego w/w wyrokiem na okres 3 lat, tj. przestępstwa z art. 178a § 4 kk i za to na podstawie art. 178a § 4 kk skazał go na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności,

II.  na podstawie art. 42 § 2 kk orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 4 lat,

III.  na podstawie art. 49 § 2 kk orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci świadczenia pieniężnego zobowiązującego go do uiszczenia na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej kwoty 400 zł,

IV.  na podstawie art. 627 kpk zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe, zaś na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych wymierzył mu opłatę w wysokości 180 zł,

V.  na podstawie art. 29 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. prawo o adwokaturze oraz na podstawie § 14 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adwokat A. A. tytułem nieopłaconej obrony udzielonej oskarżonemu z urzędu kwotę 360 zł oraz dalsze 82, 80 zł podatku VAT.

Apelację od powyższego wyroku złożył obrońca oskarżonego, który zarzucił rażącą niewspółmierność wymierzonej oskarżonemu bezwzględnej kary 10 miesięcy pozbawienia wolności – wbrew dyrektywom sądowego wymiaru kary w tym nie uwzględnienia stopnia winy oskarżonego, nie uwzględnienia właściwości i warunków osobistych oskarżonego świadczących na jego korzyść, w tym zachowania się oskarżonego po popełnieniu przestępstwa polegającego na dobrowolnym dwukierunkowym poddaniu się terapii leczącej z nałogu alkoholowego, co powoduje, że kara orzeczona wobec oskarżonego jest nadmiernie surowa.

Stawiając powyższe zarzuty obrońca oskarżonego wniósł o zmianę powyższego wyroku poprzez złagodzenie orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności i wymierzenie oskarżonemu kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem. Także zmianę czasookresu trwania środka karnego z art. 42 § 1 kk tj. zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów z lat czterech – na trzy.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja obrońcy oskarżonego jest bezzasadna w stopniu oczywistym.

Sąd Rejonowy dokonał prawidłowych ustaleń faktycznych w sprawie po dokonaniu trafnej i niekwestionowanej ocenie dowodów. Subsumpcja prawna czynu nie budzi także zastrzeżeń i nie była kwestionowana przez apelującego.

Przedmiotem zaskarżenia było orzeczenie o karze.

Wbrew zarzutom apelacji Sąd Rejonowy dokonał prawidłowej oceny stopnia społecznej szkodliwości czynu i stopnia zawinienia oskarżonego. Zupełnie pomija apelujący bezsporny fakt, że stan nietrzeźwości oskarżonego wynosił aż 1, 56 mg/litr alkoholu w wydychanym powietrzu tj. ponad 3‰ i wynikający stąd olbrzymi stan zagrożenia bezpieczeństwa w ruchu drogowym. Nie bez znaczenia dla oceny stopnia społecznej szkodliwości czynu oskarżonego jest fakt, że prowadził on w stanie upojenia alkoholowego samochód w samo południe kiedy to ruch na drogach jest znaczny a w mieście bardzo znaczny. Ten stan zagrożenia spowodowany przez oskarżonego był nadto długotrwały skoro oskarżony przejechał dwie miejscowości pod B. a następnie poruszał się kilkoma ulicami tego miasta a w momencie gdy był zatrzymywany przez funkcjonariusza policji poruszającego się oznakowanym radiowozem podjął próbę ucieczki i dopiero w wyniku pościgu został zatrzymany. Takim swoim zachowaniem oskarżony okazał zupełne wręcz karygodne lekceważenie porządku prawnego a przede wszystkim bezpieczeństwa innych uczestników ruchu drogowego. Zważywszy na powyższe stopień społecznej szkodliwości czynu uznać należało za bardzo wysoki. Zważywszy na zachowanie oskarżonego opisane wyżej jego stan nietrzeźwości stopień zawinienia należało ocenić także jako bardzo wysoki. Oskarżonego cechuje zupełny brak poszanowania porządku prawnego o czym świadczy dotychczasowa jego karalność – dwukrotnie karany był za przestępstwa przeciwko mieniu w tym raz za przestępstwo z art. 280 § 1 kk oraz raz za przestępstwo z art. 178a § 1 kk. Ostatnie skazanie, za przestępstwo z art. 178a § 1 kk, miało miejsce w dniu 29.10.2012 roku. Skazany został wówczas za prowadzenie samochodu w stanie nietrzeźwości wynoszącym ponad 2‰ a więc bardzo znacznym. Przestępstwo przypisane oskarżonemu w obecnym postępowaniu popełnił on niespełna dwa tygodnie po uprawomocnieniu się poprzedniego wyroku. Okazał on wyjątkowe lekceważenie zarówno porządku prawnego jak i orzeczenia Sądu. Taka postawa oskarżonego, bardzo wysoki stopień społecznej szkodliwości czynu i zawinienia oskarżonego przemawiają za orzeczeniem surowej bezwzględnej kary pozbawienia wolności. Oskarżony nie daje żadnej gwarancji przestrzegania porządku prawnego. Brak jest jakiejkolwiek pozytywnej prognozy kryminologicznej uzasadniającej warunkowe zawieszenie wykonania kary pozbawienia wolności. Oceny tej nie zmienia fakt podjęcia przez oskarżonego leczenia odwykowego. Winien on był podjąć to leczenie dużo wcześniej nie na potrzeby obecnie prowadzonego postępowania. Oczywiście, że postawę oskarżonego, który wreszcie podjął leczenie odwykowe należy ocenić pozytywnie, ale nie może to zmienić oceny wagi przestępstwa jakiego oskarżony się dopuścił w tym prognozy kryminologicznej wynikającej z okoliczności przytoczonych wyżej. Orzeczona kara 10 miesięcy pozbawienia wolności jest karą w dolnych granicach ustawowego zagrożenia i nie może być uznana za rażąco surową.

Zważywszy na okoliczności popełnienia przestępstwa opisane wyżej a to m. in. olbrzymie zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu, upojenie alkoholowe, zupełne lekceważenie porządku prawnego nie można uznać także za rażąco surowego orzeczonego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym w wymiarze 4 lat.

Oskarżony nie stawił się na rozprawę odwoławczą mimo, iż znał jej termin bowiem na dwa dni przed tą rozprawą zgłosił się na oddział odwykowy szpitala psychiatrycznego. Pobyt na tym oddziale nie uniemożliwiał oskarżonemu udziału w rozprawie. Nie wynika to z żadnego dokumentu. Nadto oskarżony sam podjął decyzję, że nie będzie uczestniczył w rozprawie odwoławczej skoro tuż przed nią stawił się do szpitala. Tym samym pozbawił się jedynie możliwości udziału w niej ale nie pozbawił się prawa do obrony skoro ustanowił obrońcę z wyboru przed rozprawą odwoławczą a obrońca ten reprezentował go rzetelnie na tej rozprawie przedstawiając wszystkie możliwe argumenty przemawiające na jego korzyść.

O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 636 § 1 kpk.

AP