Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 października 2013 r.

Sąd Okręgowy w Rzeszowie VI Wydział Gospodarczy w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Anna Harmata

Protokolant: sekr. sądowy Joanna Stafska

po rozpoznaniu w dniu 27 września 2013 r. w Rzeszowie

na rozprawie

sprawy z powództwa: Prokuratora Rejonowego w Lubaczowie

przeciwko: Zakładowi (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w C.

o ustalenie

I. oddala powództwo,

II. oddala wniosek pozwanego Zakładu (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w C. o zasądzenie kosztów postępowania.

Sygn. akt VI GC 264/13

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 7 października 2013r.

Pozwem wniesionym w sprawie Prokurator Rejonowy w Lubaczowie wniósł przeciwko Zakładowi (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w C. o ustalenie, że Uchwała nr 1 Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników „ Zakład (...)
z ograniczoną odpowiedzialnością” w C. z dnia 20 grudnia 2011r.
w sprawie zmiany umowy spółki poprzez rozszerzenie zakresu jej działalności o; szkoły podstawowe ( (...) 85.10.Z), gimnazja ( (...) 85.31.A), wychowanie przedszkolne ( (...) 85.10.Z) jest nieważna bezwzględnie gdyż jest sprzeczna
z ustawą i ma na celu obejście ustawy.

W uzasadnieniu powyższego Prokurator wskazał, iż rozszerzenie działalności w zaskarżonym zakresie jest sprzeczne z ustawą , a to z art. 5 i art. 79 ust. 1 ustawy z dnia 7 września 1991r. o systemie oświaty oraz z art. 7 ust.1 pkt 8 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym, zgodnie z którym edukacja publiczna należy do zadań własnych gminy. Zgodnie z cytowanymi przepisami jednostki samorządu terytorialnego mogą prowadzić tylko szkoły i przedszkola publiczne w formie jednostek budżetowych. Przekazanie więc do prowadzenia szkół i przedszkoli spółce gminnej stanowi obejście tego przepisu. Zgodnie z art. 58 § 1 kc czynność prawna sprzeczna z ustawą albo mająca na celu obejście ustawy jest nieważna. Prokurator wskazał, iż przedmiotowe powództwo wytoczył mając na celu ochronę praworządności i interesu społecznego.

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa
i zasądzenie kosztów według norm przepisanych.

W uzasadnieniu niniejszego powołał art. 10 ust. 3 ustawy z dnia 20 grudnia 1996r. o gospodarce komunalnej. Wskazał, iż gmina wprowadzając możliwość prowadzenia szkół i przedszkoli przez Spółkę stworzyła alternatywę dla modelu kształcenia i systemu zatrudnienia pracowników przewidzianego przez ustawodawcę i MEN. Prowadzenie szkół przez podmioty inne niż gmina jest prawnie dopuszczalne, co sankcjonuje art. 5 ust.2 pkt 2 i 3 ustawy
o systemie oświaty, który przewiduje, że szkoła i placówka może być zakładana i prowadzona przez inną osobę prawną, a także przez osobę fizyczną. Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym w celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne i na podstawie tegoż przepisu Gmina C. utworzyła dnia 14 grudnia 2010r. Zakład (...) Sp. z o.o. w C., a wedle art. 151 ksh spółka
z o.o. może być utworzona przez jedną albo więcej osób w każdym celu prawnie dopuszczalnym. Sąd Rejonowy w Rzeszowie dokonał wpisu rozszerzonego zakresu działalności stosownym postanowieniem, akceptując pod względem prawnym możliwość prowadzenia przez Spółkę gminną zadań z zakresu prowadzonej działalności. Sąd ten na wniosek Związku (...) prowadził sprawę o usunięcie wpisu zamieszczonego w KRS to jest usunięcie z przedmiotu działalności w/w spółki prowadzenia wychowania przedszkolnego, szkół podstawowych i gimnazjów. Postępowanie zakończyło się wydaniem postanowienia z dnia 15 października 2012r. o umorzeniu sprawy. Pozwana spółka nie otrzymała do prowadzenia żadnej szkoły, nie nastąpiło przekazanie, rozszerzyła jedynie zakres przedmiotu działalności z zamiarem utworzenia nowych szkół istniejących obok sieci szkół funkcjonujących
w gminie.

W ustosunkowaniu się do powyższego pismem z dnia 16 września 2013r. Prokurator podtrzymał dotychczasowe stanowisko w sprawie.

Sąd Okręgowy ustalił co następuje:

W dniu 29 października 2010r. Rada Miasta C. utworzyła spółkę prawa handlowego pod nazwą Zakład (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w C.. Jedynym udziałowcem spółki jest Gmina C.. Dokonano wpisu pod numerem KRS: (...).

W dniu 20 grudnia 2011r. Nadzwyczajne Zgromadzenie Wspólników Zakład (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością
w C. podjęło uchwałę nr 1 w sprawie zmiany umowy spółki, rozszerzając przedmiot działalności spółki m.in. o:

- szkoły podstawowe ( (...) 85.20.Z),

- gimnazja ( (...) 85.31.A),

- wychowanie przedszkolne ( (...) 85.10.Z).

W dniu 16 stycznia 2012r. Sąd Rejonowy w Rzeszowie wpisał do KRS zmianę umowy spółki w brzmieniu jak podjęta uchwała.

W dniu 15 października 2012r. Sąd Rejonowy w Rzeszowie w sprawie
o zmianę wpisu postanowieniem umorzył postępowanie. W uzasadnieniu dla niniejszego Sąd wskazał, iż nadrzędną zasadą jest zasada swobody działalności gospodarczej, w tym określania przedmiotu działalności, które jest wolne dla każdego na równych prawach, z zachowaniem warunków określonych przepisami prawa (art. 6 ust 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej). Działalność określana jako szkoły podstawowe, gimnazja, wychowane przedszkolne może być wykonywana przez spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, co bezpośrednio wynika z art. 5 ustawy o systemie oświaty. Stąd nie można uznać, że wpisanie w/w przedmiotu działalności w spółce
z ograniczoną odpowiedzialnością jest niedopuszczalne ze względu na obowiązujące przepisy prawa.

Dowód: akt notarialny z dnia 20.12.2011r. rep. A. nr (...)(k. 4-5), informacja odpowiadająca odpisowi aktualnemu z rejestru przedsiębiorców KRS nr (...) (k. 6-12), odpis postanowienia Sądu Rejonowego w Rzeszowie sygn. akt RZ.XII Ns.- Rej. KRS/(...) z dnia 16 stycznia 2012r. (k.30), odpis postanowienia Sądu Rejonowego w Rzeszowie sygn. RZ XII Ns. Rej. (...) z dnia 15 października 2012r. (k. 32 – 33).

Nie nastąpiło w Gminie C. przejęcie przez spółkę żadnej z istniejących i prowadzonych przez Gminę jednostek przedszkoli, szkoły i gimnazjum.

Wszystkie dzieci objęte obowiązkiem szkolnym mieszkające na terenie gminy uczęszczają do szkoły i gimnazjum odpowiednio od wieku, gmina bowiem jest obowiązania do zapewnienia każdemu dziecku miejsca w szkole i gimnazjum. W gminie nie wszystkie dzieci znalazły miejsca w przedszkolu i potrzeby w tym zakresie nie są zapewnione w całości.

Zamiarem i celem podjęcia przedmiotowej uchwały była możliwość stworzenia alternatywnej sieci szkół i przedszkoli dla istniejących już szkół i przedszkoli prowadzonych przez Gminę. Szkoły wg zamysłu mogły lub nie być prowadzone w tych samych budynkach co dotychczasowa szkoła lub też w budynkach innych i z ofertą zapisu skierowaną zarówno do rodziców jak i pracy do nauczycieli. Ostatecznie pozwana spółka szkół nie prowadzi. Kuratorium (...) zakwestionowało decyzję Burmistrza Miasta i Gminy C. w trybie administracyjnym o wydaniu zezwolenia pozwanej spółce na prowadzenie szkoły . Koszty prowadzenia szkoły przez pozwaną byłyby niższe niż koszty prowadzenia szkoły przez Gminę. W szkołach prowadzonych przez pozwaną nie byłoby bowiem obowiązku stosowania Karty Nauczyciela. Alternatywę w zakresie prowadzenia szkoły przez pozwaną spółkę przewidywano również w miejscowościach w których jest mało dzieci i które to szkoły byłyby zagrożone w przyszłości likwidacją i koniecznością tym samym uczęszczania dzieci do szkoły w innej większej miejscowości. Utworzenie w takiej miejscowości szkoły o niższych kosztach dawało możliwość utrzymania szkoły w takiej miejscowości. Żadnych kroków faktycznych, a przede wszystkim proceduralnych odnośnie ich likwidacji czy też przekazania ich zadań gmina nie podjęła.

Dowód: zeznania świadka Z. Z. (w toku posiedzenia w dniu 27.09.2013r. oraz w toku posiedzenia w dniu 27.09.2013r. zeznania świadka L. S.).

Sąd dokonując wyżej wymienionych ustaleń oparł się na dowodach
w postaci dokumentów urzędowych w zakresie jak wynika z art. 244 § 1 kpc, a także na dowodach w postaci źródeł osobowych, a to zeznaniach świadka Z. Z. w ocenie Sądu przekonywujących, spójnych
i logicznych oraz zeznaniach świadka L. S. w zakresie okoliczności co do zapewnienia możliwości realizacji obowiązku szkolnego przez Gminę wszystkim dzieciom oraz przebiegu postępowania administracyjnego w zakresie decyzji o zezwoleniu na utworzenie szkoły. Kwestia dokonanej przez świadka oceny zgodności z prawem zaskarżonej uchwały pozostawała bez znaczenia. Nie dokonywanie oceny, ale przedstawienie faktów należy do świadka, oceny prawnej dokonuje Sąd i w ramach niniejszego dokonano rozważań o czym mowa poniżej.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

W pierwszej kolejności Sąd zobligowany było do zbadania dopuszczalności co do zasady, w realiach niniejszej sprawy, wytoczenia powództwa o ustalenie, bowiem właśnie o ustalenie (nieważności uchwały) wnioskował w niniejszej sprawie Prokurator i tym to żądaniem Sąd był związany. Prokurator jako podstawę roszczenia podał art. 7 kpc i art. 189 kc
w zw. z art. 58 kc.

Zasadność niniejszego powództwa należało więc ocenić w kontekście właśnie wymogów przewidzianych treścią art. 189 kpc.

Stosownie do treści art. 7 kpc Prokurator może żądać wszczęcia postępowania w każdej sprawie, jak również wziąć udział w każdym toczącym się już postępowaniu, jeżeli według jego oceny wymaga tego ochrona praworządności, praw obywateli lub interesu społecznego.

Powyższa norma uposaża istotnie Prokuratora w możliwość wszczęcia postępowania, nie zwalnia go jednak od obowiązku właściwego sformułowania żądania pozwu w sposób spełniający wymogi przepisów prawa. Innym słowy Prokurator zobligowany jest do wszczęcia właściwego postępowania to jest sformułowania właściwego roszczenia opartego na właściwej podstawie prawnej.

W niniejszej sprawie Prokurator jako podstawę wskazał 189 kpc tj. powództwo o ustalenie.

Sąd podziela stanowisko wyrażone przez Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 30 grudnia 1968r. II CZP 103/68 (OSNC 1969/5/85), iż brak jest interesu prawnego w wytoczeniu powództwa, jeżeli interes ten może być zaspokojony w innym postępowaniu oraz w wyroku z dnia 4.01.2008r. III CSK 204/07 (M. S.. (...)) zgodnie z którym interes prawny w rozumieniu art. 189 kpc z reguły nie zachodzi wtedy gdy osoba zainteresowana może w innej drodze np.
o świadczenie, o ukształtowanie prawa lub stosunku prawnego, a nawet w drodze orzeczenia o charakterze deklaratywnym osiągnąć w pełni ochronę prawną.

Sąd podziela również stanowisko Sądu Najwyższego wyrażone w wyroku z dnia 3 lutego 1999r. III CKN 16798 zgodnie z którym legitymacja z art.7 i art. 57 kpc polega na tym, że akcja prokuratora ma na celu obronę interesu publicznego, nie jest to jednakże równoznaczne z interesem prawnym jedno rozumieniu art. 189 kpc.

Wobec powyższego należało więc ocenić prawidłowość tak sformułowanego powództwa – o ustalenie – głównie w pryzmacie art. 252 ksh, stosownie do którego treści osobom lub organom spółki, wymienionym w art. 250, przysługuje prawo do wytoczenia przeciwko spółce powództwa o stwierdzenie nieważności uchwały wspólników sprzecznej z ustawą. Przepisu art. 189 kodeksu postępowania cywilnego nie stosuje się.

Powództwo w trybie art. 252 ksh przysługuje również Prokuratorowi i Sąd w tym zakresie podziela stanowisko Sądu Najwyższego wyrażone w uzasadnieniu wyroku z dnia 30.01.2009r. II CSK 355/08 (M. Prawn. 2010/7/400-402) zgodnie z którym legitymacja do zaskarżenia uchwały wspólników może mieć swoje źródło w generalnej kompetencji niektórych podmiotów do wnoszenia powództw (m.in. w przypadku prokuratora).

Jak więc wynika z powyższego prokuratorowi co do zasady przysługuje prawo do wytoczenia przeciwko spółce powództwa o stwierdzenia nieważności uchwały. Prokurator wytaczając powództwo na podstawie art. 189 kpc w żaden sposób nie uzasadnił dlaczego nie wytoczył powództwa na podstawie 252 ksh, do czego był zobligowanym wobec wykluczenia zastosowania art. 189 kpc w zdaniu drugim art. 252 § 1 ksh.

W ocenie Sądu tylko więc wykazanie niemożności wytoczenia przez niego powództwa z art. 252 ksh umożliwiało rozważenie zasadności wytoczenia powództwa z art. 189 kpc, trzeba podkreślić bowiem, że są to przecież dwa różne powództwa - jedno o unieważnienie, a drugie o ustalenie.

Już powyższe powodowało oddalenie powództwa w braku wykazania interesu wymaganego treścią art. 189 kpc jako koniecznej przesłanki dla jego zastosowania.

Sąd jednak dla pełności rozpoznania sprawy zbadał również zasadność roszczenia w zakresie podanych przez Prokuratora merytorycznych argumentów.

Prokurator wytaczając powództwo powołał się na sprzeczność z ustawą, bądź cel obejścia ustawy w zakresie niezgodności zaskarżonej uchwały:

1.  z art. 5 i art. 79 ust. 1 ustawy o systemie oświaty,

2.  art. 7 ust. 1 pkt 8 ustawy o samorządzie gminy.

Podkreślenia wymaga, iż Sąd w niniejszym postępowaniu badał jedynie co do zasady możliwość wprowadzenia przez Spółkę z o.o. (nawet w przypadku gdyby jedynym wspólnikiem spółki była Gmina) do przedmiotu działalności tej spółki: szkoły podstawowe ( (...) 85.20.Z), gimnazja ( (...) 85.31.A), wychowanie przedszkolne ( (...) 85.10.Z).

Przedmiotem badania Sądu nie były konkretne decyzje czy to Burmistrza Miasta i Gminy czy innych podmiotów w zakresie konkretnej szkoły (zezwolenie na utworzenie , przekazanie itd.) , gimnazjum czy przedszkola, to bowiem stanowi lub stanowić będzie przedmiot kognicji organów administracyjnych właściwych w tym zakresie.

Tak więc w toku badania czy spółka z o.o. może wpisać w przedmiot swej działalności szkoły podstawowe, gimnazja, wychowanie przedszkolne Sąd doszedł do wniosku, iż brak podstaw prawnych dla zakazu dla niniejszego.

Niewątpliwie kwestią wyjściową dla oceny tegoż była obowiązująca zasada swobody prowadzenia działalności gospodarczej.

Podzielić w tej kwestii należy stanowisko Sądu Rejestrowego zgodnie z którym zasada swobody działalności gospodarczej jest nadrzędną i polega na możliwości podejmowania, wykonywania, zakończenia działalności gospodarczej, w tym również określania przedmiotu działalności, jako wolnej dla każdego na równych prawach, z zachowaniem warunków określonych przepisami (art. 6 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej).

W niniejszej sprawie podlegało przesądzeniu czy zasada ta doznaje uszczerbku w przypadku spółki z o.o. zważywszy na osobę jej wspólnika. Niewątpliwie bowiem i to należy podkreślić, bo stanowi to rzecz podstawową w niniejszym postępowaniu, spółka z o.o. jest samodzielną odrębną osobą prawną posiadającą pełną zdolność prawną i do czynności prawnej i brak jakichkolwiek podstaw dla utożsamiania jej statusu prawnego z gminą (jako jednostką samorządu terytorialnego) nawet w przypadku jeżeli gmina jest jedynym jej wspólnikiem. Nawet wtedy Spółka z o.o. jest odrębną i odmienną od gminy osobą prawną.

Przesądziwszy powyższe Sąd dokonał oceny zarzutów w pryzmacie naruszenia art. 5 i art. 79 ust. 1 ustawy o systemie oświaty.

Stosownie do treści art. 5 ust. 1 szkoła i placówka może być szkołą i placówką publiczną albo niepubliczną, stosownie do ust. 2 szkoła i placówka może być zakładana i prowadzona przez:

1.  jednostkę samorządu terytorialnego,

2.  inną osobę prawną,

3.  osobę fizyczną.

Stosownie do ust. 3 jednostki samorządu terytorialnego mogą zakładać jedynie szkoły i placówki publiczne.

Powyższe unormowanie wyraźnie wyodrębnia jednostki samorządu terytorialnego (pkt 1 ) od innych osób prawnych (pkt 2). Niewątpliwie jednostką samorządu terytorialnego jest gmina, ale nie jest już jednostką samorządu terytorialnego spółka z o.o. choćby była założona przez gminę.

Pozwana spółka z o.o. jest inną osobą prawną i została ujęta w pkt 2, a więc w sposób odrębny od pkt 1, nie sposób ich więc utożsamić.

Z ust. 3 wynika natomiast, iż jednostki samorządu terytorialnego (ujęte pod pkt 1 ust. 2) mogą zakładać i prowadzić jedynie szkoły publiczne, wniosek z tego, iż nie mogą prowadzić szkół niepublicznych. Inne zakazy z normy tej nie wynikają i nie sposób interpretować jej rozszerzająco.

W przytoczonej regulacji brak podstaw dla wywiedzenia wniosków, iż inna osoba prawna nie może zakładać czy prowadzić szkoły. Jedyną różnicą jest to, iż jednostka samorządu terytorialnego może prowadzić jedynie szkołę publiczną. Z materiału dowodowego zresztą nie wynika, aby pozwana spółka zamierzała prowadzić szkołę niepubliczną, a wręcz odwrotnie z zeznań Burmistrza wynikało, iż pozwana spółka przedmiotem swej działalności obejmuje prowadzenie szkoły publicznej. Możliwość prowadzenia szkoły publicznej przez osobę prawną wynika z art. 58 ustawy o oświacie, założycielem szkoły publicznej na podstawie zezwolenia może być w zasadzie każda dowolna osoba fizyczna lub prawna. Należy też zważyć, iż klasyfikacja (...) na podstawie której dokonywane są oznaczenia przedmiotu działalności przez KRS nie rozróżnia szkół publicznych i niepublicznych, i jedne i drugie ujęte są pod tą samą pozycją.

Prokurator zarzucił również naruszenie art. 79 ust 1 ww ustawy . Stosownie do tej normy przedszkola, szkoły i placówki publiczne zakładane i prowadzone przez jednostki samorządu terytorialnego są jednostkami budżetowymi.

W niniejszej sprawie w ogóle nie była przedmiotem kwestia przedszkola, szkoły zakładanej i prowadzonej przez jednostkę samorządu terytorialnego. W realiach niniejszej sprawy bowiem kwestia hipotetycznego zresztą założenia i prowadzenia przedszkola, szkoły i gimnazjum nie dotyczyła jednostki samorządu terytorialnego tą bowiem jest gmina, a w niniejszej sprawie ocenie poddano możliwość prowadzenia przedszkola, szkoły, gimnazjum przez spółkę z o.o. która nie jest jednostką samorządu terytorialnego, co wynika z jej istoty. Powołane przez Prokuratora orzecznictwo w tym zakresie nie znajdowało zastosowania zwłaszcza, iż w realiach tej sprawy nie doszło do przekazania przez Gminę i powierzenia przez Gminę wykonywania zadania w zakresie zakładania i prowadzenia publicznych placówek oświatowych, a wskazywana była w sprawie możliwość sieci szkół i przedszkoli alternatywnej do prowadzonych przez gminę. Stąd Sąd zbadał, czy istnieją uregulowania prawne zakazujące i wykluczające co do zasady ujęcie w przedmiocie działalności spółki prowadzenia przedszkola, szkoły, gimnazjum. I takich podstaw nie znalazł.

Niewątpliwie z art. 5 ust. 5 ustawy oświatowej wynika, że zakładanie
i prowadzenie publicznych przedszkoli, szkół podstawowych oraz gimnazjum należy do zadań własnych gmin i należy to w sposób jednoznaczny rozumieć, iż podmiotem obowiązanym do zakładania i prowadzenia publicznych szkół podstawowych, gimnazjów i przedszkoli jest Gmina, a tym samym obowiązek gminy polegający na zakładaniu i prowadzeniu publicznych placówek oświatowych nie może być przekazany odrębnej osobie prawnej. Niemniej jednak w niniejszej sprawie po pierwsze nie doszło do utworzenia szkół, po drugie nie doszło do przekazania im obowiązków dotychczas obciążających Gminę w rozpatrywanym zakresie, po trzecie nie zlikwidowano w związku
z tym żadnej szkoły gminnej. Ponadto ocena prawidłowości konkretnych już decyzji , w konkretnej sytuacji , które ewentualnie zapadłą w tym przedmiocie nie stanowi przedmiotu nin. postępowania. Sąd w tym postępowaniu nie jest upoważniony do antycypacji ew. zapadłych w przyszłości decyzji i ich oceny niejako na wszelki wypadek , tym bardziej w braku określenia ścisłych realiów , jak również obowiązującym w tym zakresie toku administracyjnym. Hipotetycznie zresztą nie można wykluczyć, iż taka spółka prowadziłaby tą działalność na terenie innej gminy, niż ją tworząca; a wówczas w ogóle nie mogłoby być mowy o przekazywaniu jakichkolwiek obowiązków gminy C. w zakresie zakładania i prowadzenia szkół, gimnazjów i przedszkoli.

Tym samym brak podstaw co do zasady zakazu wpisu rozpatrywanego rodzaju działalności do przedmiotu działalności pozwanej spółki, a tym samym do uwzględniania powództwa.

Ustosunkowując się w dalszej kolejności do zarzutu sprzeczności przedmiotowej uchwały z art. 7 ust. 1 pkt 8 ustawy o samorządzie gminnym to przedmiotowa uchwała nie pozostawała w sprzeczności z tym uregulowaniem. Istotnie edukacja publiczna należy do zadań własnych gminy, ale jak już wskazano powyżej brak podstaw dla stwierdzenia w realiach niniejszej sprawy, iż nastąpiło przekazanie tych zadań osobie prawnej, a w każdym razie brak podstaw dla utożsamienia wpisu do przedmiotu działalności spółki prowadzenia szkół, gimnazjów i przedszkoli z przekazaniem tej spółce zadań własnych gminy.

W ocenie Sądu brak podstaw w niniejszej sprawie dla zastosowania powołanych przez pozwanego przepisów ustawy o gospodarce komunalnej gdzie w art. 9 i 10 mowa jest o tworzeniu spółki lub przystąpieniu do niej.

Pozwana spółka została utworzona 29.10.2010r. i uchwała w zakresie jej utworzenia nie jest kwestionowana co do zgodności z obowiązującym prawem. W realiach niniejszej sprawy nastąpiło jedynie rozszerzenie przedmiotu działalności już istniejącej, posiadającej samodzielny byt prawny spółki, a przedmiotem oceny w niniejszej sprawie nie jest ani kontrola jej utworzenia ani przystąpienie gminy do istniejącej spółki. Zresztą z treści art. 9 i 10 wynikają ograniczenia tworzenia i przystępowania do spółki poza sferą użyteczności publicznej, a niewątpliwie prowadzenie szkół, przedszkoli i gimnazjum jest sferą użyteczności publicznej. Tym samym art. 10 w/w ustawy nie znajduje zastosowania.

Zważywszy na powyższe orzeczono jak w sentencji w pkt I nie stwierdzając ani sprzeczności z prawem ani celu w postaci obejścia prawa
w zakresie zaskarżonej uchwały.

Rozstrzygniecie o kosztach postępowania zawarte w pkt II oparto na treści art. 106 kpc zgodnie z którym udział Prokuratora w sprawie nie uzasadnia zasądzenia zwrotu kosztów na rzecz Skarbu Państwa, ani od Skarbu Państwa, przy czym przepis ten znajduje zastosowanie zarówno w przypadku wytoczenia powództwa przez Prokuratora jak i jego wstąpienia do udziału w sprawie. Wykładnia językowa przedmiotowej normy prawnej nie daje bowiem podstaw dla rozróżnienia tej sytuacji i wykluczenia zastosowania art. 106 kpc
w przypadku kiedy Prokurator wytacza powództwo. Norma art. 106 kpc odnosi się zarówno do przypadków w których prokurator wszczął postępowanie (art. 7 kpc) jak i przypadków jego przystąpienia do toczącego się już postępowania (art. 60 kpc). W konsekwencji takiej regulacji strona przeciwna zawsze poniesie własne koszty, chyba że osoba na rzecz której Prokurator wytoczył powództwo wstąpi do procesu i przegra go, a brak będzie podstaw do zastosowania art. 102 kpc (tak również prof. dr hab. Kazimierz Piasecki Kodeks postępowania cywilnego Komentarz, tom I, wydawnictwo C.H. Beck Warszawa 2006r.,
s. 458).

Zarządzenie:

1.  Odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć Prokuratorowi oraz peł. pozwanego

2.  K.. 2 tyg.