Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 lipca 2017 r.

Sąd Okręgowy w Gorzowie Wielkopolskim I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSO Ewa Kaczmarska

Protokolant: st. sekr. sądowy Katarzyna Lenartowicz

po rozpoznaniu w dniu 29 czerwca 2017 r. w Gorzowie Wielkopolskim

na rozprawie

sprawy z powództwa J. G. (1)

przeciwko Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w G.

o uchylenie uchwały

I.  oddala powództwo;

II.  zasądza od powódki na rzecz pozwanej kwotę 197 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego wraz z opłatą skarbową od pełnomocnictwa.

SSO Ewa Kaczmarska

Sygn. akt I C 604/15

UZASADNIENIE

Powódka J. G. (1) wniosła o uchylenie uchwały nr 14/2015 Rady Nadzorczej Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w G. z dnia 27 kwietnia 2015 r.

W uzasadnieniu wskazała, że została poinformowana o jej wykluczeniu z grona członków spółdzielni. Powódka - jak podkreśliła - jest osiemdziesięcioletnią osobą z licznymi dolegliwościami zdrowotnymi. Regularnie uiszcza płatności do spółdzielni, nie posiada zaległości czynszowych i nigdy nie była w konflikcie z sąsiadami. Nigdy również - jak wskazała powódka - nie zakłócała spokoju i nie wszczynała awantur. Jednakże z powódka mieszka z córką, która jest osobą chorą psychicznie i od wielu lat uzależnioną od alkoholu. W okresach częstszego spożywania alkoholu córka powódki robi awantury i jest uciążliwa dla niej samej i dla sąsiadów. Powódka podkreśliła, że nie ma wpływu na zachowanie córki. Żądna z instytucji nie jest również w stanie wpłynąć na zachowania G. P.. Córka powódki została skazana prawomocnym wyrokiem w zawieszeniu. J. G. (1) jak wskazała zwróciła się do Sądu Rejonowego o skierowanie G. P. na przymusowe leczenie. Wnuczka powódki zwróciła się natomiast do (...) Ośrodka (...) w G. również o skierowanie G. P. na leczenie. Jednakże żadne instytucje nie radzą sobie z G. P. w żaden sposób. W ocenie powódki nie zasłużyła ona na wykreślenie jej z rejestru członków Spółdzielni (k. 2).

Pozwana Spółdzielnia Mieszkaniowa (...) w G. wniosła o oddalenie powództwa.

W uzasadnieniu wskazała, że potwierdza, że uchwałą nr 14/2015 z dnia 27 kwietnia 2015 r. wykluczyła powódkę ze Spółdzielni. Podstawą podjęcia uchwały było zachowanie G. P., która zamieszkuje w lokalu stanowiącym własność powódki, w sposób sprzeczny z zasadami współżycia społecznego i rażąco utrudniający zamieszkiwanie w bloku innym rodzinom i osobom. Za swoje zachowania córka powódki była karana sądownie, gdyż kierowała pod adresem innych osób zamieszkałych w bloku groźby karalne. Mając na uwadze to, że powódka jest właścicielem lokalu ponosi odpowiedzialność za osoby, które z jej umocowania i za jej przyzwoleniem zamieszkują w jej lokalu. Powódka nie zrobiła nic, aby doprowadzić do sytuacji, w której osoba zamieszkująca w jej lokalu, zaniechała naruszania prawa i nie popełniała przestępstw i wykroczeń oraz nie naruszała prawa sąsiadów do spokojnego zamieszkiwania. Spółdzielnia mając na uwadze konieczność zapewnienia spokoju całej społeczności zamieszkałej w bloku postanowiła wykluczyć powódkę ze Spółdzielni, co stanowić może podstawę do dalszych działań przewidzianych prawem w celu osiągnięcia spokoju w miejscu zamieszkania społeczności (k. 19-21).

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny.

Powódce J. G. (1) przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego przy ul. (...) w G. Powódka jest członkiem Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w G.

Wraz z powódką w mieszkaniu zamieszkiwała jej córka G. P., jak również wnuczka powódki K. B., bowiem G. P. nie posiada własnego lokalu mieszkalnego. Powódka orzeczeniem z dnia 15.07.2011 r. została zaliczona do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności.

Dowód:

⚫

przesłuchanie powódki – k. 203-204;

⚫

zeznania świadka K. B. – k. 57;

⚫

zeznania świadka L. P.– k. 56 - 57;

⚫

orzeczenie o stopniu niepełnosprawności z dnia 15.07.2011 r. – 4;

Uchwałą nr 14/2015 Rady Nadzorczej Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w G. z dnia 27 kwietnia 2015 r. w sprawie wykluczenia z rejestru członków J. G. (1), Rada Nadzorcza Spółdzielni - postanowiła wykluczyć z członków spółdzielni (...) zam. przy ul. (...) w G.

W uzasadnieniu wskazano, że wpływają liczne skargi mieszkańców budynku na G. P., która zakłóca spokój, uporczywie narusza postanowienia statutu, regulaminów oraz wykracza w sposób rażący i uporczywy przeciwko porządkowi domowemu, czyniąc uciążliwym korzystanie z innych lokali przez mieszkańców.

Dowód:

⚫

uchwała nr 14/2015 Rady Nadzorczej Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w G. z dnia 27 kwietnia 2015 r. w sprawie wykluczenia z rejestru członków J. G. (1) – k. 3;

Powódka jest osobą spokojną, jej relacje z sąsiadami są poprawne. Jednakże u córki powódki G. P. rozpoznano schizofrenię oraz uzależnienie od alkoholu. G. P. jest osobą bardzo agresywną, często będąc pod wpływem alkoholu, była wulgarna, używała pod adresem pozostałych mieszkańców słów obelżywych, wyzywała ich. Groziła mieszkańcom bloku, że pozbawi ich życia, poderżnie gardło, wysadzi wszystkich i cały blok w powietrze. W nocy córka powódki potrafiła przeraźliwie krzyczeć, walić i kopać w drzwi sąsiadów, rzucać różnymi przedmiotowymi, zakłócając tym samym ciszę nocą i budząc w sąsiadach strach. Wielokrotnie była wzywana policja. Mieszkańcy klatki w którym mieszkanie posiada powódka czuli się przestraszeni, bali się, że groźby G. P. zostaną spełnione. A. P. (1) i A. P. (2) wyprowadzili się z mieszkania przy ul. (...) w G. z powodu zachowań G. P.. Dzieci mieszkańców bały się G. P..

G. P. również w stosunku do powódki, a także swojej córki była wulgarna, wyzywała je, groziła. Córka G. P. w związku z sytuacją panującą w domu leczyła się na depresję, okaleczała się, podjęła próbę samobójczą.

Mieszkańcy, jak również sama Spółdzielnia Mieszkaniowa (...) w G. zwracali się z prośbą o pomoc do różnych instytucji tj. Komedy Miejskiej Policji, Sądu Rejonowego w Gorzowie Wlkp., Prokuratury Rejonowej w Gorzowie Wlkp., (...) (...) w G. w pismach opisując sytuację która panuje w budynku w związku z zachowaniami G. P..

Dowód:

⚫

pismo z dnia 05.11.2008 r. –k. 22;

⚫

pismo z dnia 09.04.2015 r. –k. 23; 24;

⚫

pismo z dnia 28.04.2014 r. –k. 25;26

⚫

pismo z dnia 12.05.2014 r. –k. 27; 28;

⚫

pismo z dnia 10.02.2015 r. (...) . Sp. z o.o. – k. 45;

⚫

zeznania świadka K. B. – k. 57;

⚫

zeznania świadka L. P.– k. 56 - 57;

⚫

zeznania świadka S. E. – k. 160;

⚫

zeznania świadka Z. R. – k. 160-161;

⚫

zeznania świadka J. J. – k. 161;

⚫

zeznania świadka H. K. (1) – k. 161;

⚫

zeznania świadka H. K. (2) – k. 162;

⚫

zeznania świadka A. P. (1) – k. 162;

⚫

zeznania świadka A. P. (2) – k. 162-163;

⚫

zeznania świadka R. P. – k. 163;

⚫

zeznania świadka W. Z. – k. 164;

⚫

zeznania świadka J. K. – k. 190-191;

⚫

zeznania świadka K. P. – k. 191-192;

Wyrokiem z dnia 16 listopada 2015 r. sygn. akt I C 805/15 Sąd Rejonowy w Gorzowie Wlkp., nakazał G. P., aby opróżniła i wydała powódce lokal mieszkalny położony w G. przy ul. (...) z powodu stosowania przemocy w rodzinie i wykraczania w sposób rażący i uporczywy przeciwko porządkowi domowemu.

W dniu 27.04.2016 r. G. P. wymeldowała się z pobytu stałego w G. przy ul. (...).

G. P. pomimo orzeczonej eksmisji nadal przebywała w lokalu należącym do jej matki. Córka powódki zakłócała spokój mieszkańcom swoim zachowaniem. Od maja 2016 r. G. P. hospitalizowana była w Zakładzie (...), z kolei od czerwca 2016 r. przebywała w Zakładzie Karnym w K.. W grudniu 2016 r. G. P. widziana była w pobliżu mieszkania matki. Od stycznia 2017 r. G. P. przebywała z kolei w Ośrodku (...). W czasie kiedy córka powódki przebywała w ośrodku odwiedzała matkę, jednak nie nocowała u niej. Od czerwca 2017 r. G. P. przebywa w Areszcie Śledczym w związku z zarządzeniem odbywania kary pozbawienia wolności.

Dowód:

⚫

wyrok z dnia 16 listopada 2015 r. sygn. akt I C 805/15 Sąd Rejonowy w Gorzowie Wlkp. znajdujący się w aktach I C 805/15;

⚫

decyzja Prezydenta Miasta G. z dnia 27.04.2016 r. – k. 64; 85;

⚫

pismo z dnia 19.04.2016 r. – k. 104;

⚫

pismo z dnia 29.01.2016 r. – k. 105-106;

⚫

zeznania świadka K. B. – k. 57;

⚫

zeznania świadka L. P.– k. 56 - 57;

⚫

zeznania świadka S. E. – k. 160;

⚫

zeznania świadka Z. R. – k. 160-161;

⚫

zeznania świadka J. J. – k. 161;

⚫

zeznania świadka H. K. (1) – k. 161;

⚫

zeznania świadka H. K. (2) – k. 162;

⚫

zeznania świadka A. P. (1) – k. 162;

⚫

zeznania świadka A. P. (2) – k. 162-163;

⚫

zeznania świadka R. P. – k. 163;

⚫

zeznania świadka W. Z. – k. 164;

⚫

zeznania świadka J. K. – k. 190-191;

⚫

zeznania świadka K. P. – k. 191-192;

Postanowieniem z dnia 30 grudnia 2015 r., sygn. akt III RNs 442/15 Sąd Rejonowy w Gorzowie Wlkp. zobowiązał G. P. do podjęcia leczenia odwykowego w stacjonarnym zakładzie lecznictwa odwykowego, Sąd ustanowił nadzór kuratora sądowego nad realizacją zobowiązania.

Dowód:

⚫

postanowienie Sądu Rejonowego w Gorzowie Wlkp. z dnia 30 grudnia 2015 r., sygn. akt III RNs 442/15 – k. 171;

Wobec G. P. zapadły dwa prawomocne wyroki za wykroczenia popełnione w okresie próby tj. w sprawach II K 1335/15 i II W 1398/15. Postanowieniem z dnia 16 lutego 2016 r. Sąd Rejonowy w Gorzowie Wlkp. zarządził wobec G. P. wykonanie kary 5 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w Gorzowie Wlkp. z dnia 4 lutego 2015 r. w sprawie II K 690/14.

Dowód:

⚫

wyrok nakazowy z dnia 14 grudnia 2015 r., sygn. akt II W 1398/15 oraz z dnia 9 listopada 2015 r., sygn. akt II W 1335/15 Sądu Rejonowego w Gorzowie Wlkp. – k. 172; 173;

⚫

postanowienie z dnia 16 lutego 2016 r., Sądu Rejonowego w Gorzowie Wlkp. – k. 174-175;

Zgodnie z § 17 ust. 1 Statutu Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w G. wykluczenie członka ze Spółdzielni może nastąpić w wypadku, gdy z jego winy umyślnej lub z powodu rażącego niedbalstwa dalsze pozostawanie w Spółdzielni nie da się pogodzić z postanowieniami statutu Spółdzielni lub dobrymi obyczajami. Zgodnie z § 17 ust. 2 pkt 4 Statutu Wykluczenie może nastąpić w szczególności, gdy członek wykracza w sposób rażący lub uporczywy przeciwko porządkowi domowemu, czyniąc uciążliwym korzystanie z innych lokali.

Dowód:

⚫

statut Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w G. – k. 35;

Sąd Rejonowy wyrokiem z dnia 6 lipca 2016 r. sygn. akt II K 969/15 uznał G. P. za winną popełnienia zarzucanych jej czynów tj., że w dniu 4 kwietnia 2015 r. w G. przy ul. (...), groziła R. P. pozbawieniem życia i zdrowia na jej szkodę oraz szkodę osób dla niej najbliższych, co wzbudziło w pokrzywdzonej uzasadnioną obawę ich spełnienia, znieważając przy tym pokrzywdzoną słowami powszechnie uznawanymi za obelżywe, przy czym czynu tego dopuściła się mając w stopniu znacznym ograniczoną, zdolność rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem; że w dniu 24 maja 2015 r. w G. przy ul. (...), groziła R. P. pozbawieniem życia, co wzbudziło w pokrzywdzonej uzasadnioną obawę spełnienia groźby, znieważając przy tym pokrzywdzoną słowami powszechnie uznawanymi za obelżywe, przy czym czynu tego dopuściła się mając w stopniu znacznym ograniczoną zdolność rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem; że w dniu 10 sierpnia 2015 r. w G. przy ul. (...), groziła K. P. pozbawieniem życia, co wzbudziło w pokrzywdzonym uzasadnioną obawę spełnienia groźby, znieważając go przy tym słowami powszechnie uznawanymi za obelżywe, przy czym czynu tego dopuściła się mając w stopniu znacznym ograniczoną zdolność rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem; że w nocy z 7/8 sierpnia 2015 r. w G. przy ul. (...), groziła K. P. pozbawieniem życia, co wzbudziło w pokrzywdzonym uzasadnioną obawę spełnienia groźby, znieważając go przy tym słowami powszechnie uznawanymi za obelżywe, przy czym czynu tego dopuściła się mając w stopniu znacznym ograniczoną zdolność rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem; że w nocy z 4/5 sierpnia 2015 r. w G. przy ul. (...), groziła K. P. pozbawieniem życia, co wzbudziło w pokrzywdzonym uzasadnioną obawę spełnienia groźby, znieważając go przy tym słowami powszechnie uznawanymi za obelżywe, przy czym czynu tego dopuściła się mając w stopniu znacznym ograniczoną zdolność rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem; że w nocy z 21/22 sierpnia 2015 r. w G. przy ul. (...), groziła A. P. (2) pozbawieniem życia, co wzbudziło w pokrzywdzonym uzasadnioną obawę spełnienia groźby, przy czym czynu tego dopuściła się mając w stopniu znacznym ograniczoną zdolność rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem – Sąd przyjmując, iż zostały one popełnione w warunkach ciągu przestępstw opisanego w art. 91 § 1 k.k. i za to , na podstawie art. 190 § l kk w zw. art. 91 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. w zw. z art. 31 § 2 kk Sąd Rejonowy wymierzył córce powódki karę 10 miesięcy pozbawienia wolności.

Ponadto Sąd Rejonowy uznał G. P. za winną popełnienia zarzucanych jej czynów tj., że w dniu 11 kwietnia 2015 r. w G. przy ul. (...), znieważyła R. P. słowami powszechnie uznawanymi za obelżywe, przy czym czynu tego dopuściła się mając w stopniu znacznym ograniczoną zdolność rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem; w nocy z 13/14 sierpnia 2015 r. w G. przy ul. (...), znieważyła H. K. (1) słowami powszechnie uznawanymi za obelżywe, przy czym czynu tego dopuściła się mając w stopniu znacznym ograniczoną zdolność rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem – Sąd Rejonowy przyjmując iż zostały one popełnione w warunkach ciągu przestępstw opisanego w art. 91 § 1 k.k. i za to , na podstawie art. 216 § 1 kk zw. z art. 91 § 1 k.k. w zw. z art. 31 § 2 kk wymierzył córce powódki karę 3 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cel społeczny w wymiarze 20 godzin w stosunku miesiąca.

Sąd Rejonowy uznał G. P. za winną popełnienia zarzucanych jej czynów tj. że w dniu 1 lipca 2015 r. w G. przy ul. (...), działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, usiłowała trzykrotnie naruszyć nietykalność cielesną K. P., znieważając go przy tym słowami powszechnie uznawanymi za obelżywe, przy czym czynu tego dopuściła się mając w stopniu znacznym ograniczoną zdolność rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem i za to , na podstawie art. 14 § 1 kk zw. z art. 217 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. w zw. z art. 31 § 2 kk Sąd Rejonowy wymierzył G. P. karę 2 miesięcy pozbawienia wolności;

Dodatkowo G. P. uznał za winną tego że w okresie od 2010 r. do 3 września 2015 r. w G. przy ul. (...), znęcała się psychicznie i fizycznie nad matką J. G. (2), w ten sposób że wszczynała awantury podczas których wyzywała pokrzywdzoną słowami powszechnie uznawanymi za obelżywe, szarpała, popychała, uderzała rękoma oraz przedmiotami po ciele, groziła pozbawieniem życia i zdrowia, przy czym czynu tego dopuściła się mając w stopniu znacznym ograniczoną zdolność rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem i za to na podstawie art. 207 § 1 kk w zw. z art. 31 § 2 kk Sąd wymierzył jej karę 10 miesięcy pozbawienia wolności.

G. P. uznał za winną tego że w okresie od 2012 r. do lipca 2014 r. w tym samym miejscu znęcała się fizycznie i psychicznie nad córką K. B., w ten sposób, że wszczynała awantury podczas których wyzywała pokrzywdzoną słowami powszechnie uznawanymi za obelżywe, szarpała ją i uderzała rękoma po ciele, w następstwie czego pokrzywdzona targnęła się na własne życie, przy czym czynu tego dopuściła się mając w stopniu znacznym ograniczoną zdolność rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem i za to, na podstawie art. 207 § 3 kk w zw. z art. 31 § 2 kk Sąd wymierzył jej karę 2 lat pozbawienia wolności.

Na podstawie art. 86 § 1 kk, 87 § 1 kk i art. 91 § 2 kk orzeczone wobec G. P. kary pozbawienia wolności i karę ograniczenia wolności Sąd Rejonowy połączył i orzekł karę łączną 2 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności.

Wyrokiem z dnia 15 listopada 2016 r. sygn. akt IV Ka 525/16 Sąd Okręgowy w Gorzowie Wlkp. na skutek apelacji od wyroku Sądu Rejonowego z dnia 6 lipca 2016 r., sygn. akt II K 969/15 – utrzymał w mocy zaskarżone orzeczenie.

Dowód:

⚫

wyrok Sądu Rejonowego w Gorzowie Wlkp. z dnia 6 lipca 2016 r., sygn. akt II K 969/15 – k. 182-183;

⚫

wyrok Sądu Okręgowego w Gorzowie Wlkp. z dnia 15 listopada 2016 r., sygn. akt IV Ka 525/16 – k. 184-185;

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Powództwo okazało się nieuzasadnione.

Powódka wniosła o uchylenie uchwały nr 14/2015 Rady Nadzorczej Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w G. z dnia 27 kwietnia 2015 r. w sprawie wykluczenia jej z rejestru członków Spółdzielni.

Stosownie do art. 24 § 2 ustawy z dnia 16 września 1982r. Prawo spółdzielcze wykluczenie członka ze spółdzielni może nastąpić w wypadku, gdy z jego winy umyślnej lub z powodu rażącego niedbalstwa dalsze pozostawanie w spółdzielni nie da się pogodzić z postanowieniami statutu spółdzielni lub dobrymi obyczajami. Statut określa przyczyny wykluczenia.

W myśl art. 24 § 5 prawa spółdzielczego, organ, który podjął uchwałę w sprawie wykreślenia albo wykluczenia, ma obowiązek zawiadomić członka na piśmie wraz z uzasadnieniem o wykreśleniu albo wykluczeniu ze spółdzielni w terminie dwóch tygodni od dnia podjęcia uchwały. Uzasadnienie powinno w szczególności przedstawiać motywy, którymi kierował się organ spółdzielni uznając, że zachowanie członka wyczerpuje przesłanki wykluczenia albo wykreślenia określone w statucie. Przepis art. 24 § 6 prawa spółdzielczego stanowi, iż jeżeli organem właściwym w sprawie wykluczenia albo wykreślenia członka ze spółdzielni jest, zgodnie z postanowieniami statutu, rada nadzorcza, członek spółdzielni ma prawo: odwołać się od uchwały o wykluczeniu albo wykreśleniu do walnego zgromadzenia, w terminie określonym w statucie, albo zaskarżyć uchwałę rady nadzorczej do sądu w terminie sześciu tygodni od dnia doręczenia członkowi uchwały z uzasadnieniem; przepisy art. 42 stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 24 § 10 prawa spółdzielczego wykluczenie staje się skuteczne dopiero z chwilą bezskutecznego upływu terminu do wniesienia odwołania lub zaskarżenia uchwały do sądu bądź prawomocnego oddalenia powództwa o uchylenie uchwały.

W świetle przytoczonej regulacji prawnej nie budzi wątpliwości możliwość dochodzenia przez wykluczonego członka na drodze sądowej żądania uchylenia uchwały o wykluczeniu.

Przy rozpoznawaniu sprawy o uchylenie uchwały o wykluczeniu ze spółdzielni zakres kognicji sądu określony jest treścią art. 24 prawa spółdzielczego. Zakres ten wyznaczają zarzuty przedstawione członkowi w piśmie Rady Nadzorczej. Tylko te zarzuty mogą być przedmiotem rozważań zarówno Zebrania Przedstawicieli rozpoznającego odwołanie w postępowaniu wewnątrzspółdzielczym, jak i ustaleń i oceny Sądu przy rozpoznawaniu powództwa wniesionego w trybie art. 42 § 2 prawa spółdzielczego (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 5 września 2002 r., sygn. akt II CKN 916/00).

Z uzasadnienia zaskarżonej uchwały wynika, że podstawą wykluczenia były liczne skargi mieszkańców budynku na G. P., która zakłócała spokój, uporczywie naruszała postanowienia statutu, regulaminów oraz wykraczała w sposób rażący i uporczywy przeciwko porządkowi domowemu, czyniąc uciążliwym korzystanie z innych lokali przez mieszkańców.

Mając więc na uwadze zarzuty podniesione w uzasadnieniu zaskarżonej uchwały, w ocenie Sądu zaistniały podstawy do wykluczenia powódki ze Spółdzielni.

Zgodnie z § 17 ust. 1 Statutu Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w G. wykluczenie członka ze Spółdzielni może nastąpić w wypadku, gdy z jego winy umyślnej lub z powodu rażącego niedbalstwa dalsze pozostawanie w Spółdzielni nie da się pogodzić z postanowieniami statutu Spółdzielni lub dobrymi obyczajami. Zgodnie z § 17 ust. 2 pkt 4 Statutu wykluczenie może nastąpić w szczególności, gdy członek wykracza w sposób rażący lub uporczywy przeciwko porządkowi domowemu, czyniąc uciążliwym korzystanie z innych lokali.

Niewątpliwym jest, że powódka jest osobą spokojną i jej relacje sąsiadami są poprawne. Jednakże w świetle całokształtu zebranego w sprawie materiału dowodowego jednoznacznie wynika, że zachowanie córki powódki G. P., która zamieszkiwała z powódką w jednym lokalu było sprzeczne nie tylko z postanowieniami statutu spółdzielni, ale również - zdaniem Sądu Okręgowego – z zasadami współżycia społecznego. Nie ulega wątpliwości, że działania córki powódki rażąco utrudniały zamieszkiwanie w nieruchomości innym osobom. Sąd zgadza się, że postępowania te wykraczały w sposób rażący i uporczywy przeciwko porządkowi domowemu. Powódka jako osoba posiadająca spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego przy ul. (...) w G. – zdaniem Sądu Okręgowego – ponosi odpowiedzialność za osoby, które za jej zgodą zamieszkują w lokalu stanowiącym jej własność, jak również w zakresie przestrzegania przez te osoby statutu, zasad współżycia społecznego oraz dobrych obyczajów. Zdaniem Sądu Okręgowego za uwzględnianiem powództwa nie przemawia fakt, że powódka w żaden sposób nie była w stanie wpłynąć na zachowanie córki.

Bezsprzeczne pozostaje, że G. P. choruje na schizofrenię oraz jest uzależniona od alkoholu. Jednakże co istotne w przedmiotowej sprawie córka powódki jest osobą bardzo agresywną. Będąc pod wpływem alkoholu córka powódki, była wulgarna, używała pod adresem pozostałych mieszkańców słów obelżywych, wyzywała ich. Groziła mieszkańcom bloku, że pozbawi ich życia, poderżnie gardło, wysadzi wszystkich i cały blok w powietrze. W nocy córka powódki potrafiła przeraźliwie krzyczeć, walić i kopać w drzwi sąsiadów, rzucać różnymi przedmiotowymi, zakłócając tym samym ciszę nocą i budząc w sąsiadach strach. Sąsiedzi wielokrotnie byli zmuszeni wzywać policję. G. P. również w stosunku do powódki, a także swojej córki była wulgarna, wyzywała je, groziła. W stosunku do K. P. córka powódki użyła siły fizycznej. G. P. była karana sądownie.

Zachowania G. P. spowodowały, że pozostali mieszkańcy nieruchomości czuli się przestraszeni, bali się, że groźby G. P. zostaną spełnione. Martwili się o swoje dzieci, które de facto bały się samotnie wyjść na klatkę schodową. Państwo A. i A. P. (2) wyprowadzili się z mieszkania przy ul. (...) w G., jak twierdzili podczas zeznań w Sądzie tylko i wyłącznie z powodu zachowań G. P..

Na uwagę zasługuje fakt, że przed podjęciem uchwały dot. wykluczenia powódki z rejestru członków Spółdzielni, zarówno sami mieszkańcy jak i Spółdzielnia podejmowała próby rozwiązania „trudności” mających miejsce w bloku w związku z zachowaniami G. P.. Prośby te jednak okazywały się w dużej mierze nieskuteczne.

Podkreślić również należy, że sama powódka wniosła do Sądu pozew o eksmisję swojej córki, a sąd wyrokiem z dnia 16 listopada 2015 r. sygn. akt I C 805/15 uznając powództwo za uzasadnione, nakazał G. P., aby opróżniła i wydała powódce lokal mieszkalny położony w G. przy ul. (...) z powodu stosowania przemocy w rodzinie i wykraczania w sposób rażący i uporczywy przeciwko porządkowi domowemu. W dniu 27.04.2016 r. G. P. - co prawda - wymeldowała się z pobytu stałego w G. przy ul. (...). Jednakże pomimo orzeczonej eksmisji nadal faktycznie przebywała w lokalu należącym do swojej matki. A co więcej nadal zakłócała spokój mieszkańcom swoim rażąco nagannym zachowaniem. Po tym jak córka powódki w 2016 r. opuszczała zakład psychiatryczny, czy zakład karny, zawsze wracała do mieszkania powódki. W 2017 r. córka powódki również przebywała w mieszkaniu swojej matki.

Kluczowe dla rozstrzygnięcia w przedmiotowej sprawie ma fakt, że sytuacja mieszkaniowa G. P. jak wynika z materiału dowodowego nie jest uregulowana tzn. nie posiada ona własnej nieruchomości w której mogłaby zamieszkać. Od stycznia 2017 r. córka powódki przebywała w Ośrodku (...), a od czerwca 2017 r. natomiast przebywa w Areszcie Śledczym w związku z zarządzeniem odbywania kary pozbawienia wolności. Wobec tego, że G. P. jak już było wspomniane nie posiada własnego mieszkania, istnieje zdaniem Sądu Okręgowego znaczna szansa, że po opuszczeniu zakładu karnego zamieszka w lokalu mieszkalnym swojej matki.

Mając na uwadze powyższe okoliczności zdaniem Sądu Okręgowego powództwo powódki należało oddalić.

Analiza materiału dowodowego doprowadziła Sąd Okręgowy do wniosków ujętych powyżej. Stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów, zeznań świadków, akt I C 805/15. Sąd dał wiarę załączonym do pozwu dokumentom. Zeznaniom przesłuchanym w sprawie świadków Sąd I instancji także dał wiarę bowiem, dowody te wzajemnie ze sobą korelują, a dodatkowo znajdują potwierdzenie w dokumentach przedłożonych do akt sprawy. Stanowiły one podstawę do czynienia ustaleń na okoliczność agresywnego zachowania G. P., atmosfery panującej w bloku, sytuacji emocjonalnej sąsiadów i odczuwanego przez nich strachu. Sąd nie dał wiary zeznaniom powódki w zakresie w jakim nie korespondowały one ze sobą.

O kosztach procesu Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c., mając na uwadze, że powódka jest stroną przegrywającą sprawę. Na zasądzoną od powódki na rzecz pozwanej w pkt II wyroku kwotę składa się wynagrodzenie pełnomocnika pozwanego w kwocie 180 zł ustalone na podstawie § 11 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, jak również kwota 17 zł – tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

SSO Ewa Kaczmarska