Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Z. F. (1) został oskarżony o to, że w okresie od 05 września 2014 roku do 05 grudnia 2016 roku w N. woj. (...)- (...), jako właściciel podmiotu gospodarczego o nazwie Przedsiębiorstwo Handlowo-Usługowe (...), którego elementem składowym jest stacja paliw magazynował i prowadził obrót paliwami ciekłymi w postaci oleju napędowego oraz benzyny bez wymaganej przepisami koncesji, tj. o przestępstwo z art. 57g ust. 1 ustawy – Prawo energetyczne (Dz. U. z 2012 r., poz. 1059 z późn. zm.).

Sąd Rejonowy ustalił, co następuje:

Oskarżony Z. F. (2) od 15 lipca 1990 roku prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą Przedsiębiorstwo Usługowo-Handlowe (...) Z. F. (2) które m.in. zajmowało się sprzedażą detaliczną paliw do pojazdów silnikowych na stacjach paliw (kod 47.30.Z).

W dniu 30 sierpnia 2004 roku Prezes Urzędu Regulacji Energetyki wydał decyzję w sprawie OPC/4107/1594/ (...) na podstawie której udzielono oskarżonemu prowadzącemu działalność gospodarczą koncesji na obrót paliwami ciekłymi na okres od 5 września 2004 roku do 05 września 2014 roku.

W dniu 02 września 2016 roku wszedł w życie przepis art. 57g ustawy prawo energetyczne który w ust. 1 stanowi, że kto prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania, magazynowania lub przeładunku, przesyłania lub dystrybucji, obrotu paliwami ciekłymi, w tym obrotu tymi paliwami z zagranicą, bez wymaganej koncesji, podlega grzywnie do 5 000 000 zł albo karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 5. W związku z prowadzeniem przedmiotowego przepisu na terytorium kraju zaczęto przeprowadzać kontrole mające na celu sprawdzania posiadania podmiotów zajmujących się obrotem paliwami czy posiadają obowiązującą koncesje w tym zakresie.

W dniach 5-6 października 2016 roku w przedsiębiorstwie prowadzonym przez oskarżonego miała miejsce kontrola przeprowadzona przez urzędników Obwodowego (...) Miar w O. w osobach W. B. i B. O.. W wyniku kontroli stacji paliw prowadzonej przez oskarżonego kontrolujący wykryli, że jest prowadzona pomimo braku należytej koncesji – która obowiązywała do 05 września 2014 roku. Oskarżony podczas kontroli spisał oświadczenie z którego wynikało, że stacja paliw znajdująca się przy ul. (...) w N. (będąca przedmiotem przedsiębiorstwa oskarżonego) nie prowadzi sprzedaży detalicznej paliw, a paliwo zmagazynowane na stacji paliw wykorzystywane jest tylko na potrzeby własne.

O fakcie sprzedaży przez oskarżonego paliw ciekłych bez stosownej koncesji Urząd Miar poinformował Urząd Regulacji Energetyki (dalej: ure). W związku z powyższym Prezes URE złożył w Komendzie Powiatowej Policji w N. zawiadomienie o możliwości popełnienia przestępstwa.

W dniu 16 listopada 2016 roku o godzinie 13:50 w Przedsiębiorstwie oskarżonego została przeprowadzona kolejna kontrola tym razem przez J. K. i M. S. reprezentujących (...)- (...) W. H.w O.. W wyniku kontroli ustalono, że zgodnie z wpisem do centralnej ewidencji działalności gospodarczej przeważającą działalnością gospodarczą jest sprzedaż detaliczna do pojazdów silnikowych na stacjach paliw. Natomiast na stronie bip Urzędu Regulacji Energetyki w bazie podmiotów posiadających koncesję na obrót paliw przedsiębiorstwo oskarżonego nie figurowało. W trakcie kontroli ustalono, że pomimo braku stosownej koncesji na stacji paliw oskarżonego sprzedawane jest paliwo detalicznym odbiorcom.

Z uwagi na fakt sprzedaży detalicznej paliwa pomimo braku stosownej koncesji J. K. wydał decyzję w sprawie wstrzymania świadczenia usług polegających na obrocie paliwami ciekłymi przez przedmiotową stację paliw.

Powyższy stan faktyczny Sąd Rejonowy ustalił w oparciu o następujące dowody:

Protokół kontroli nr 7/2/2016 [k. 5-6]; oświadczenie oskarżonego [k. 6v]; koncesja [k. 7-10v]; wydruk z (...) [k. 11, 49]; protokół kontroli przeprowadzonej przez (...)- (...) Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej w O. [k. 46-48v]; decyzja o wstrzymaniu sprzedaży paliw ciekłych [k. 80]; Zeznań: M. O. [k. 28, 91], W. B. [k. 36-37, 91], B. O. [k. 39-40, 91], J. K. [k. 59-60, 91v]

Przesłuchany w charakterze podejrzanego Z. F. (2) przyznał się w całości do popełnienia zarzuconego mu czynu. W złożonych wyjaśnieniach wskazał, że „cała ta sytuacja wynika tylko i wyłącznie z jego zaniedbania i przeoczenia” i obecnie stara się o uzyskanie stosownej koncesji.

Dowód: wyjaśnienia oskarżonego [k. 32];

W trakcie postępowania sądowego, również Z. F. (2) przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu i podtrzymał wcześniej złożone przez siebie wyjaśnienia. Dodatkowo wskazał, że w 2014 roku nie składał wniosku o przedłużenie koncesji na sprzedaż paliw płynnych, ponieważ prowadzona przez niego stacja paliw nie służyła sprzedaży detalicznej tylko do zaopatrywania w paliwo własnej floty samochodów ciężarowych. Ponadto wskazał, że miesięcznie sprzedawał około 15.000,00 litrów oleju napędowego i 6.500,00 litrów benzyny miesięcznie z czego na litrze jego marża wynosiła około 30 groszy.

Dowód: wyjaśnienia oskarżonego [k. 90v];

Oskarżony Z. F. (2) jest osobą wcześniej nie karaną.

Dowód: karta karna [k. 62].

Sąd zważył, co następuje:

Wyjaśnienia złożone przez oskarżonego zasługują na częściowe podzielenie. Wyjaśnienia, w których zaprzecza jakoby prowadzona przez niego stacja paliw nie sprzedawała odbiorcom detalicznym paliwa stoi w sprzeczności z innymi zgromadzonymi w sprawie dowodami, w szczególności protokołem kontrolnym (nr PU. (...).251.2016) z dnia 16 listopada 2016 roku, który jednoznacznie wskazuje, że pomimo braku posiadania koncesji sprzedawane jest paliwo klientom detalicznym.

W ocenie Sądu zeznania świadków M. O. a w szczególności W. B., B. O. i J. K. P. P. są wiarygodne. Wskazani od początku postępowania składali spójne i konsekwentne zeznania opisujące naruszenia poczynione ze strony oskarżonego.

Dowód: zeznania M. O. [k. 28, 91], W. B. [k. 36-37, 91], B. O. [k. 39-40, 91], J. K. [k. 59-60, 91v]

Wyżej wskazani nie tylko opisali w sposób szczegółowy i wiarygodny przebieg zdarzenia, ale również ich przebieg został uwidoczniony w protokołach z przeprowadzonych kontroli. Ponadto wskazani świadkowie są pracownikami organów państwowych w których kompetencje wchodzi nadzór w zakresie posiadania stosownych koncesji na obrót paliwami ciekłymi (vide: Protokół kontroli nr 7/2/2016 [k. 5-6] protokół kontroli przeprowadzonej przez (...)- (...) W. H. w O. [k. 46-48v]). Dla oskarżonego są osobami obcymi, które nie mają żadnych racjonalnych powodów, aby bezpodstawnie obciążać oskarżonego.

W ocenie Sądu ocena całokształtu materiału dowodowego pozwala bez najmniejszych wątpliwości przyjąć, że oskarżony dopuścił się zarzucanego mu czynu.

Brak koncesji w ogóle lub do wykonywania działalności koncesjonowanej w określonym zakresie lub miejscu wywołuje ten skutek, że prowadzenie przez przedsiębiorcę działalności wymagającej koncesji jest działaniem naruszającym prawo samo w sobie, niezależnie od sposobu w jaki działalność ta jest prowadzona. Prowadzenie działalności w zakresie nie objętym koncesją jest prowadzeniem tej działalności bez koncesji i podlega sankcjom określonym w art.57g § 1 ustawy Prawo energetyczne.

Przedmiotowy art. 57 g § 1 ustawy Prawo energetyczne został wprowadzony ustawą z dnia 22 lipca 2016 roku o zmianie ustawy – prawo energetyczne oraz niektórych innych ustaw i wszedł w życie w dniu 02 września 2016 roku.

Przenosząc powyższe na treść zarzutu zawartego w akcie oskarżenia stwierdzić należy, że zachodzą wszelki przesłanki do jego zmiany bez ingerencji w przyjętą kwalifikację prawną.

W związku z powyższym wskazać należy, że w skierowanym przez oskarżyciela publicznego akcie oskarżenia czyn obejmuje okres od 05 września 2014 roku do dnia 05 grudnia 2016 roku, a zatem także okres w którym przedmiotowy przepis nie obowiązywał w związku z czym Sąd musiał dokonać nowego ustalenia w sprawie w ten sposób, że czyn został popełniony w okresie od dnia 05 września 2014 roku do dnia 05 grudnia 2016 roku. Zgodnie z zasadą ogólną stanowiącą, że nie jest przestępstwem czyn, który nie był zabroniony w momencie jego popełniania.

W ocenie Sądu przypisane oskarżonemu bezsporne zachowanie przestępcze w powołanych wyżej okolicznościach, można było ocenić jako nie cechujące się na tyle znaczną społeczną szkodliwością, aby nie pozwalało na warunkowego umorzenie postepowania karnego wobec Z. FInkienklana. Jego postawa w trakcie postępowania przygotowawczego, w którym przyznał się do popełnienia przedmiotowego czynu nie wskazuje aby ów stopień społecznej szkodliwości był na tyle wysoki aby względem niego móc sięgnąć po którąkolwiek karę z katalogu przewidzianego w treści art. 57g prawo energetyczne. Nie bez znaczenia również pozostaje, że nigdy nie był karany. Ponadto podczas postępowania sądowego wskazał, że miesięcznie sprzedawał paliwo płynne w łącznej ilości 21.500,00 l i uzyskiwał od litra marżę w kwocie 0,30 gr.

Biorąc powyższe pod uwagę należy zaznaczyć, iż wina i okoliczności popełnienia zarzuconego oskarżonemu czynu, nie mogą budzić wątpliwości. W ocenie Sądu stopień społecznej szkodliwości popełnionego przez oskarżonego czynu, pomimo popełnienia przestępstwa godzącego w sposób pośredni w interesy Skarbu Państwa, są nieznaczne. Taka ocena stopnia społecznej szkodliwości czynu znajduje potwierdzenie zarówno w przedmiotowych jak i podmiotowych okolicznościach związanych z czynem sprawcy, o których była już mowa wyżej. Czyn popełniony przez oskarżonego wyczerpuje znamiona z art. 57g ust. 1 prawa energetycznego, zagrożonego karą grzywny, ograniczenia wolności i pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 5, tym samym zachodzą formalne podstawy do zastosowania treści art. 66§1 kk wobec spełnienia przesłanki z art. 66§2 kk. Ponadto w ocenie Sądu postawa oskarżonego, jak i jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie on przestrzegał porządku prawnego. Oskarżony nie był dotychczas karany, jak też prowadził ustabilizowany tryb życia, stąd też nie istnieją również jakiekolwiek przesłanki, aby twierdzić, że popełni w przyszłości przestępstwo. W ocenie Sądu w przypadku oskarżonego wystąpiły przesłanki do warunkowego umorzenia postępowania, na okres próby 1 roku, który pozwoli na zweryfikowanie tak pozytywnej prognozy względem niego.

Na podstawie art. 45 a kk w zw. z art. 45 § 1 kk orzeczono przepadek uzyskanej korzyści majątkowej, której wysokość ustalono zgodnie z wyjaśnieniami oskarżonego, który podawał że w skali miesiąca z marży ze sprzedaży pali ciekłych miesięcznie uzyskuję kwotę 6.450,00 zł – a, że okres popełnienia czynu obejmował 3 miesiące tak zatem przepadek ustalono na kwotę 19.350,00 zł.

Na mocy art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. z 1983 r. Nr 49, poz. 223 ze zm.) oraz art. 627 kpk zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w całości , w tym kwotę 60 (sześćdziesięciu) złotych tytułem opłaty.

Mając na względzie powyższe Sąd orzekł jak w wyroku.

ZARZĄDZENIE

1.(...)

2.(...) :

-

(...)

3.(...)

N. 07.04.2017r.