Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 sierpnia 2017 roku

Sąd Rejonowy w Bełchatowie, II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Bartłomiej Niedzielski

Protokolant: st. sekr. sąd. Jadwiga Jankowska

przy udziale: B. G.

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach: 9 i 30 czerwca oraz 14 lipca i 9 sierpnia 2017 r.

sprawy A. U. ur. (...) w O. s. S. i B. z d. K.

oskarżonego o to, że:

I.  w okresie od dnia 13.08.2013 r. do dnia 22.08.2013 roku w lokalu przy ul. (...) w B., urządzał gry na automatach o nazwie H. (...) nr (...), H. (...) nr (...), H. (...) nr (...), H. (...) nr (...), H. (...) nr (...) oraz H. (...) nr (...) oraz w bliżej nieokreślonym czasie do dnia 11.12.2013 r. w lokalu przy ul. (...) w B. urządzał gry na automatach o nazwie H. (...) nr (...), H. (...) nr (...), H. (...) nr (...), H. (...) nr (...), C. (...) nr (...) wbrew art. 3 ustawy z dnia 19.11.2009 roku o grach hazardowych (Dz. U. nr 201, poz. 1540) w ten sposób, że udostępnił automaty do gier w celu ich eksploatacji w/w punkcie,

tj. o przestępstwo skarbowe określone z art. 107 § 1 kks

II.  poprzez umieszczenie w bliżej nieokreślonym dniu nie później niż 22.08.2014 r. w oknach i drzwiach lokalu przy ul. (...) w B. naklejek z symbolami graficznymi (...) oraz banera reklamowego z symbolem graficznym (...) oraz napisem (...) prowadził reklamę gier na automatach wbrew art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 19.11.2009 roku o grach hazardowych (Dz. U. nr 201, poz. 1540),

tj. o przestępstwo skarbowe z art. 110a § 1 kks

1.  uznaje A. U. w miejsce czynu opisanego w punkcie I za winnego tego, że oraz będąc prezesem lub prokurentem (...) Sp. z o.o. siedzibą w B. zajmującym się sprawami gospodarczymi wymienionej osoby prawnej, w krótkich odstępach czasu w wykonaniu tego samego zamiaru lub z wykorzystaniem tej samej sposobności, wbrew art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych (Dz. U. nr 201, poz. 1540), urządzał w lokalu przy ul. (...) w B.: w okresie od 13 do 22 sierpnia 2013 r. gry na automatach o nazwie H. (...) nr (...), H. (...) nr (...), H. (...) nr (...), H. (...) nr (...), H. (...) nr (...)i H. (...) nr (...), zaś od 6 do 11 grudnia 2013 r. gry na automacie H. (...) nr (...) w ten sposób, że na podstawie umowy o najem powierzchni zawartej z właścicielem ww. lokalu udostępniał ww. automaty do gry do eksploatacji i po przyjęciu, że czyn ten wypełnia znamiona art. 107 § 1 kks w zw. z art. 6 ust. 1 ustawy 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych (Dz. U. 201 poz. 1540) i art. 6 § 2 kks oraz art. 9 § 3 kks wymierza za to A. U. na podstawie art. 107 § 1 kks grzywnę w wysokości 120 (stu dwudziestu) stawek dziennych po 100 (sto) złotych;

2.  uznaje A. U. w miejsce czynu opisanego w punkcie II za winnego tego, że w dniu 22 sierpnia 2013 r. będąc prezesem (...) Sp. z o.o. siedzibą w B. zajmującym się sprawami gospodarczymi wymienionej osoby prawnej, poprzez umieszczone w oknach i drzwiach lokalu przy ul. (...) w B. naklejki z symbolami graficznymi (...) oraz baneru reklamowego z symbolem graficznym (...) oraz napisem (...) prowadził reklamę gier na automatach wbrew art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 19.11.2009 roku o grach hazardowych (Dz. U. nr 201, poz. 1540) i po przyjęciu, iż czyn ten wypełnia dyspozycję art. 110 a § 1 kks w zw. z art. 9 § 3 kks wymierza za to A. U. na podstawie art. 107 § 1 kks grzywnę w wysokości 50 (pięćdziesięciu) stawek dziennych po 100 (sto) złotych;

3.  na podstawie art. 85 § 1 kk w zw. z art. 20 § 1 kks oraz art. 39 § 1 kks wymierza A. U. karę łączną grzywny w wysokości 150 (stu pięćdziesięciu) stawek dziennych po 100 (sto) złotych;

4.  pobiera od A. U. kwotę 1.500 (jednego tysiąca i pięciuset) złotych tytułem opłaty oraz zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 5.506,55zł (pięciu tysięcy pięciuset sześciu złotych i pięćdziesięciu pięciu groszy) złotych tytułem zwrotu poniesionych w sprawie wydatków.

Sygn. akt II K 583/15

UZASADNIENIE

W okresie od 2 listopada 2012 r. do 9 września 2013 r. A. U. był prezesem (...) Sp. z o.o. w B., a następnie od 17 października 2013 r. do 17 lutego 2017 r. był prokurentem wymienionej osoby prawnej.

/odpisy z KRS k. 142-143, 260-261, 406-407 i 852-854/

W dniu 13 sierpnia 2013 r. A. U. w imieniu (...) Sp. z o.o. w B. zawarł ze Z. M. (1) umowę najmu lokalu przy ul. (...) w B. na czas nieokreślony.

/umowa najmu k. 233-236, kserokopie umowy k. 9-12, 413-416 i 422-430, zeznania Z. M. k. 189-190, 420-421 i 838-839/

Po zawarciu powyższej umowy do lokalu przy ul. (...) w B. wstawionych zostało sześć automatów do gier, które były udostępniane grającym.

/zeznania M. K. (1) k. 27, 240, 315 i 837-838 oraz 839 i 842/

Wypłaty realizowane były przez osobę z obsługi poprzez wypłatę graczowi pieniędzy przy kasowaniu z użyciem klucza punktów (po ich uprzednim przeliczeniu na pieniądze).

/zeznania M. K. (1) k. 27, 240, 315 i 837-838 oraz 839 i 842, zeznania P. K. (1) k. 29 i 841-842/

Rozliczanie z A. U. odbywało się w ten sposób, że oskarżony przyjeżdżał do lokalu i przy wykorzystaniu kluczy do automatów, które wyłącznie on posiadał wybierał on pieniądze, sprawdzał stan liczników i zostawiał środki na wygrane.

/zeznania M. K. (1) k. 27, 240, 315 i 837-838 oraz 839 i 842/

W dniu 22 sierpnia 2013 r. w lokalu przy ul. (...) w B. funkcjonariusze celni (...) w P. - M. T., G. B., P. R. i P. K. (2) przeprowadzili czynności kontrolne w zakresie urządzania i prowadzenia gier hazardowych zgodnie z przepisami ustawy o grach hazardowych.

/zeznania M. T. k. 860-863, zeznania G. B. k. 863-865, zeznania P. R. k. 865-866, zeznania P. K. (2) k. 417-418 i 857-860/

W lokalu ujawnionych zostało sześć automatów do gier o nazwach: H. (...) nr (...), H. (...) nr (...), H. (...) nr (...), H. (...) nr (...), H. (...) nr (...) i H. (...) nr (...), na których znajdowały się oznaczenia, że są to urządzenia do gier hazardowych stanowiące własność Spółki (...) z siedzibą w B..

/protokół oględzin k. 21-23, zdjęcia k. 24-26, zeznania M. T. k. 860-863, zeznania G. B. k. 863-865, zeznania P. R. k. 865-866, zeznania P. K. (2) k. 417-418 i 857-860/

W wyniku przeprowadzonych przez funkcjonariuszy eksperymentów stwierdzono, że gry na wymienionych wyżej urządzeniach były grami na automatach, gdyż występował w nich element losowości albowiem grający naciskając klawisz start nie miał wpływu na moment ułożenia się symboli kart na ekranie monitora, uzyskane wyniki gry były nieprzewidywalne i niezależne od woli gracza. Wynik gry był zależny tylko i wyłącznie od przypadku. Ponadto, w grach padały wygrane rzeczowe w postaci punktów, które umożliwiały grającemu przedłużenie gry bez konieczności wpłaty stawki za udział w grze.

/protokół kontroli k. 2-7, nagrania kop. k. 8, upoważnienie do kontroli k. 14-15, zeznania M. T. k. 860-863, zeznania G. B. k. 863-865, zeznania P. R. k. 865-866, zeznania P. K. (2) k. 417-418 i 857-860/

W związku z powyższym przedmiotowe automaty zostały zatrzymane i przewiezione do magazynu (...) w Ł..

/protokół zatrzymania k. 18-19, pokwitowania k. 32-33, informacje o zarejestrowaniu w magazynie depozytowym k. 35-37, zeznania M. T. k. 860-863, zeznania G. B. k. 863-865, zeznania P. R. k. 865-866, zeznania P. K. (2) k. 417-418 i 857-860/

W czasie kontroli przeprowadzonej 22 sierpnia 2013 r. w oknach i drzwiach lokalu przy ul. (...) w B. występowały naklejki z symbolami graficznymi (...) oraz zamontowany był baner reklamowy z symbolem graficznym (...) oraz napisem (...), które zostały umieszczone staraniami A. U..

/zdjęcia k. 24, zeznania M. K. (1) k. 27, 240, 315 i 837-838 oraz 839 i 842, protokół kontroli k. 2-7, zeznania M. T. k. 860-863, zeznania G. B. k. 863-865, zeznania P. R. k. 865-866, zeznania P. K. (2) k. 417-418 i 857-860/

Automaty do gier o nazwach: H. (...) nr (...), H. (...) nr (...), H. (...) nr (...), H. (...) nr (...), H. (...) nr (...) i H. (...) nr (...) służyły do celów komercyjnych – warunkiem uruchomienia automatu było zakredytowanie go przez grającego gotówką w wysokości zależnej od ilości punktów przeznaczonych na rozgrywanie udostępnionych gier. Automaty nie wypłacały w sposób bezpośredni wygranych pieniężnych. Wygrane punktowe uzyskane w grach losowych prowadzonych na automatach pozwalały na przedłużenie gry bez konieczności wpłaty stawki za udział w grze jak również dawały możliwość rozpoczęcia nowej gry przez wykorzystanie wygranej rzeczowej uzyskanej w poprzedniej grze. W związku z tym powyższe urządzenia spełniały kryteria automatów do gier w rozumieniu przepisów ustawy o grach hazardowych z dnia 19 listopada 2009 r. (Dz. U. Nr 201, poz. 1540).

/opinia biegłego R. R. k. 203-225/

W związku z tym, że postanowieniem Sądu Rejonowego w Bełchatowie z 7 listopada 2013 r. sygn. akt II Kp 563/13 uchylono postanowienie prokuratora (...) w B.o zatwierdzeniu zatrzymania rzeczy, w dniu 9 grudnia 2013 r. zatrzymane automaty zostały wydane z magazynu depozytowego (...)w Ł. na przechowanie M. K. (1), który został umocowany do tego przez A. U..

/protokół oddania rzeczy k. 192-194, pełnomocnictwo k. 195, protokół zdawczo – odbiorczy k. 197/

W dniu 11 grudnia 2013 r. w lokalu przy ul. (...) w B. funkcjonariusze celni Sekcji (...) w P. - M. T., G. B. i P. K. (2) ponownie przeprowadzili czynności kontrolne w zakresie urządzania i prowadzenia gier hazardowych zgodnie z przepisami ustawy o grach hazardowych.

/zeznania M. T. k. 860-863, zeznania G. B. k. 863-865, zeznania P. K. (2) k. 417-418 i 857-860/

W lokalu ujawnionych zostało pięć automatów do gier o nazwach: H. (...) nr (...), H. (...) nr (...), H. (...) nr (...), H. (...) nr (...), C. (...) nr (...), na których znajdowały się oznaczenia, że są to urządzenia do gier hazardowych stanowiące własność Spółki (...) z siedzibą w B.. Ostatni z wymienionych automatów był wyłączony z powodu awarii.

/protokół oględzin k. 329-332, zdjęcia k. 333-340, protokół kontroli k. 317-321, zeznania B. T. k. 325-326, 410-411 i 839-840, zeznania Z. M. (3) k. 327-328 i 840-841, zeznania M. T. k. 860-863, zeznania G. B. k. 863-865, zeznania P. K. (2) k. 417-418 i 857-860/

W wyniku eksperymentu przeprowadzonego przez funkcjonariuszy na jednym z automatów – o nazwie H. (...) nr (...) stwierdzono, że gry na wymienionym przed chwilą urządzeniu były grami na automacie, gdyż występował w nich element losowości albowiem grający naciskając klawisz start nie miał wpływu na moment ułożenia się symboli kart na ekranie monitora, uzyskane wyniki gry były nieprzewidywalne i niezależne od woli gracza. Wynik gry był zależny tylko i wyłącznie od przypadku. Ponadto, w grach padały wygrane rzeczowe w postaci punktów, które umożliwiały grającemu przedłużenie gry bez konieczności wpłaty stawki za udział w grze.

/protokół kontroli k. 317-321, nagranie kop. k. 322, upoważnienie do kontroli k. 323, zeznania M. T. k. 860-863, zeznania G. B. k. 863-865, zeznania P. K. (2) k. 417-418 i 857-860/

Wypłaty realizowane były przez osobę z obsługi poprzez wypłatę graczowi pieniędzy przy kasowaniu z użyciem klucza punktów (po ich uprzednim przeliczeniu na pieniądze). Rozliczanie się zaś z A. U. odbywało się w ten sposób, że oskarżony przyjeżdżał do lokalu i przy wykorzystaniu kluczy do automatów, które wyłącznie on posiadał wybierał on pieniądze, sprawdzał stan liczników i zostawiał środki na wygrane. Obsługa zapisywała na kartkach wypłacane wygrane, w świetle których to zapisków pierwsze z nich padły 6 grudnia 2013 r.

/zeznania B. T. k. 325-326, 410-411 i 839-840, kartki z zapisem wygranych k. 349-352/

Przedmiotowych pięć automatów zostało zatrzymanych i przewiezione do magazynu (...)w Ł..

/protokół zatrzymania k. 341-343, pokwitowania k. 344-346, zeznania M. T. k. 860-863, zeznania G. B. k. 863-865, zeznania P. R. k. 865-866, zeznania P. K. (2) k. 417-418 i 857-860/

W związku z tym, że postanowieniem Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim z 10 czerwca 2014 r. sygn. akt II Kp 85/14 uchylono postanowienie o uznaniu automatów zatrzymanych 11 grudnia 2013 r., zaś postanowieniem Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim z 25 czerwca 2014 r. sygn. akt II Kp 72/14 uchylono postanowienie o zatwierdzeniu zatrzymania rzeczy, w dniu 3 lipca 2014 r. zatrzymane automaty zostały wydane z magazynu depozytowego (...) w Ł. przedstawicielowi (...) Sp. z o.o. w B..

/protokoły zdawczo – odbiorcze k. 493-494/

A. U. ma 32 lata. Posiada wykształcenie wyższe. Z zawodu jest ekspertem ds. turystyki. Jest żonaty. Posiada na utrzymaniu dwójkę dzieci w wieku 9 i 22 miesięcy. Zajmuje stanowisko prezesa spółki i osiąga dochód w kwocie 2.500 zł netto miesięcznie. Jest karany z art. 107 § 1 kks.

/oświadczenie oskarżonego k. 832/

A. U. nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów. Nie kwestionował faktu urządzania gier na automatach, ale uważał że było to legalne. Opierając się bowiem na lekturze opinii profesorów i późniejszych orzeczeniach sądów miał przekonanie, że przepisy techniczne takie jak art. 6 i 14 ustawy o grach hazardowych nie poddane procedurze notyfikacji nie mogą być stosowane pomimo ich wprowadzenia w obrót prawny. Działalność natomiast (...) Sp. z o.o. w B. opierała się na zasadzie swobody działalności gospodarczej (k. 297-298, 542-543 i 833-836).

Sąd Rejonowy zważył co następuje:

W niniejszej sprawie Sąd ustalił stan faktyczny w oparciu o protokoły kontroli przeprowadzonych przez funkcjonariuszy celnych (...) w P., dokumentację fotograficzną oraz protokoły oględzin automatów do gry i przeprowadzone eksperymenty. Czynności przeprowadzone podczas kontroli oraz wskazana dokumentacja zostały potwierdzone zeznaniami M. T., G. B., P. K. (2) oraz P. R., a także nagraniami i tworzyły zwartą oraz niepodważalną całość. W przekonaniu Sądu fakt sporządzenia protokołów kontroli w biurze (...) po przeprowadzeniu czynności kontrolnych w terenie - w oparciu o nagranie z eksperymentów oraz dokumenty sporządzone na miejscu - nie przekreśla ich mocy dowodowej. Na podstawie bowiem pozostałych dokumentów sporządzonych na miejscu, a także zeznań funkcjonariuszy i wykonanych nagrań okoliczności przeprowadzenia kontroli i ich przebieg nie budziły wątpliwości. Ewentualne natomiast mankamenty lub braki na które zwracał uwagę obrońca nie były na tyle istotne, aby mogły doprowadzić do odrzucenia protokołów kontroli przy budowaniu podstawy faktycznej rozstrzygnięcia. W zakresie przecież kwalifikacji automatów jako hazardowych, wnioski jakie w czasie pierwszej kontroli wysnuli funkcjonariusze celni w pełni zostały potwierdzone przez biegłego R. R. w jego opinii. Ponadto zaś, wskazać należy, iż sam oskarżony nie kwestionował tego, że urządzał gry na automatach (sic! por. k. 834).

Sąd uznał za zgodne z prawdą zeznania świadków M. K. (2), Z. M. (1), P. K. (1), B. T., Z. M. (3), M. T., G. B., P. K. (2) oraz P. R., gdyż korespondowały one z pozostałym nieosobowym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie i nie zawierały istotnych sprzeczności.

Sąd przypisał moc dowodową opinii biegłego R. R., który w sposób pełny, jasny i spójny przedstawiał mechanizmy działania zatrzymanych przez funkcjonariuszy celnych automatów oraz jednoznacznie je zakwalifikował jako spełniające kryteria automatów do gier w rozumieniu ustawy o grach hazardowych z dnia 19 listopada 2009 r.

Bezspornym jest, iż spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (...) w B. nie posiadała koncesji lub zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie gier na automatach, nie wykonywała monopolu państwa, oraz to, że automaty nie były zarejestrowane przez naczelnika (...). Oskarżony bowiem nie kwestionował tego, że nie dysponował odpowiednią koncesją lub zezwoleniem, a jedynie utrzymywał, iż nie było konieczności ich posiadania ani rejestracji.

W tym ostatnim zakresie zdaniem Sądu wyjaśnienia A. U. nie są wiarygodne i stanowią przyjętą przez niego linię obrony. Przepis bowiem art. 6 ust. 1 ustawy o grach hazardowych stanowiący o tym, że działalność w zakresie gier na automatach w rozumieniu art. 2 ust. 3 wymienionej ustawy może być prowadzona na podstawie udzielonej koncesji na prowadzenie kasyna gry, był na tyle jasny i klarowny, że nie pozostawiał żadnych wątpliwości odnośnie tego, iż do działalności prowadzonej przez A. U. wymagana była koncesja na kasyno. Okoliczności natomiast tego typu, że pojawiały się wypowiedzi przedstawicieli nauki, a nawet orzeczenia, iż posiada on charakter techniczny i wobec nie poddania go procedurze notyfikacji nie może być stosowany pomimo jego wprowadzenia w obrót prawny, nie może prowadzić do wniosku, że oskarżony działał w usprawiedliwionej nieświadomości jego karalności. A. U. miał bowiem niekwestionowaną wiedzę o tym, że uchwalona ustawa nakłada na niego powinność posiadania koncesji na kasyno. Swoim zaś postępowaniem próbował wykorzystać powstałą jego zdaniem (na skutek braku notyfikacji) „lukę prawną”. Tym samym oskarżony musiał przewidywać i kalkulować, a więc i godzić się na to, że jeżeli pogląd o technicznym charakterze art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych okaże się błędny, prowadzona przez niego działalność będzie nielegalna. Oznacza to zatem, iż według Sądu, A. U. nie może się skutecznie powoływać na błąd co do bezprawności, gdyż podejmowane przez niego zachowania ze swej istoty obejmowały sprzeniewierzanie się prawu w tym sensie, że dla uzasadnienia swojej legalności zakładały nieskuteczność pewnych (nie budzących wątpliwości) norm prawnych. Inaczej mówiąc oskarżony do tego aby twierdzić, że postępuje zgodnie z prawem musiał przeprowadzić proces myślowy, który eliminował zastosowanie względem niego określonego przepisu. Tego zaś typu konstrukcja ze swej istoty, nie może zdaniem Sądu prowadzić do wniosku, że nieświadomość karalności mogła mieć usprawiedliwiony charakter. Wymienionego bowiem usprawiedliwienia nie można wywodzić z tego, że figura myślowa prowadząca w stronę sprzeniewierzania się obowiązującemu porządkowi prawnemu (w sensie przekonania o nieskuteczności pewnych wprowadzonych norm) okazała się błędna.

Mając na uwadze powyższe Sąd uznał A. U. za winnego tego, że:

1. będąc prezesem lub prokurentem (...) Sp. z o.o. siedzibą w B. zajmującym się sprawami gospodarczymi wymienionej osoby prawnej, w krótkich odstępach czasu w wykonaniu tego samego zamiaru lub z wykorzystaniem tej samej sposobności, wbrew art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych (Dz. U. nr 201, poz. 1540), urządzał w lokalu przy ul. (...) w B.: w okresie od 13 do 22 sierpnia 2013 r. gry na automatach o nazwie H. (...) nr (...), H. (...) nr (...), H. (...) nr (...), H. (...) nr (...), H. (...) nr (...) i H. (...) nr (...), zaś od 6 do 11 grudnia 2013 r. gry na automacie H. (...) nr (...) w ten sposób, że na podstawie umowy o najem powierzchni zawartej z właścicielem ww. lokalu udostępniał ww. automaty do gry do eksploatacji tj. czynu z art. 107 § 1 kks w zw. z art. 6 ust. 1 ustawy 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych (Dz. U. 201 poz. 1540) i art. 6 § 2 kks oraz art. 9 § 3 kks;

2. w dniu 22 sierpnia 2013 r. będąc prezesem (...) Sp. z o.o. siedzibą w B. zajmującym się sprawami gospodarczymi wymienionej osoby prawnej, poprzez umieszczone w oknach i drzwiach lokalu przy ul. (...) w B. naklejki z symbolami graficznymi (...) oraz baneru reklamowego z symbolem graficznym (...) oraz napisem (...) prowadził reklamę gier na automatach wbrew art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 19.11.2009 roku o grach hazardowych (Dz. U. nr 201, poz. 1540) tj. czynu z art. 110 a § 1 kks w zw. z art. 9 § 3 kks.

Zgodnie z dyspozycją art. 2 ust. 3 ustawy o grach hazardowych grami na automatach są gry o wygrane pieniężne lub rzeczowe na urządzeniach mechanicznych, elektromechanicznych i elektronicznych, w tym komputerowych, zawierające element losowości. Przy czym, wygraną rzeczową w grach na automatach jest również wygrana polegająca na możliwości przedłużania gry bez konieczności wpłaty stawki za udział w grze, a także możliwość rozpoczęcia nowej gry przez wykorzystanie wygranej rzeczowej uzyskanej w poprzedniej grze. W związku z tym, niewątpliwie w niniejszej sprawie mamy do czynienia z automatami w rozumieniu przytoczonego przepisu ustawy o grach hazardowych. Wyniki bowiem przeprowadzonych eksperymentów oraz opinia biegłego nie pozostawiają najmniejszych wątpliwości, że w grach występował element losowości, gdyż grający nie miał wpływu na ułożenie elementów w grze. Ponadto zaś, w grach występowały wygrane rzeczowe o których mowa w art. 2 ust. 4 ustawy o grach hazardowych.

Stosownie z kolei do treści art. 6 ust. 1 ustawy o grach hazardowych działalność w zakresie gier na automatach może być prowadzona po uzyskaniu koncesji na kasyno, której to kierowana przez oskarżonego spółka nie posiadła.

W tym stanie rzeczy przyjąć należało, że zachowanie oskarżonego opisane w pkt 1 jako podejmowane w krótkich odstępach czasu w wykonaniu tego samego zamiaru lub z wykorzystaniem tej samej sposobności przez osobę zajmującą się sprawami gospodarczymi innej osoby prawnej wyczerpało ostatecznie znamiona art. 107 § 1 kks w zw. z art. 6 ust. 1 ustawy 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych (Dz. U. 201 poz. 1540) i art. 6 § 2 kks oraz art. 9 § 3 kks.

W powyższym zakresie Sąd Rejonowy w Bełchatowie w pełni podziela bowiem pogląd wyrażony przez Sąd Najwyższy w wyroku z 16 marca 2017 r. sygn. akt V KK 21/12, że działalność w zakresie gier na automatach, w rozumieniu art. 2 ust. 3 ustawy z 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (Dz. U. Nr 201, poz. 1540 ze zm.), urządzana bez stosownej koncesji oraz poza kasynem gry, jest zawsze działalnością nielegalną. Dlatego też, każdy kto spełnia powyższe kryteria zakwalifikowania go jako urządzającego grę hazardową, bez względu na formę prawną oraz gdy miejscem urządzenia gry nie będzie kasyno gry, narusza przepisy ustawy karnoskarbowej.

Z opisu czynu z punktu 1 wyeliminowano cztery automaty na których funkcjonariusze celni nie przeprowadzili eksperymentów (w tym jednego, który uległ awarii), gdyż w tym zakresie z racji braku właśnie owych eksperymentów i opinii nie było wystarczających dowodów na to, że na tych automatach prowadzono gry w rozumieniu art. 2 ust. 3 ustawy z 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych.

W odniesieniu natomiast do czynu przypisanego w punkcie 2 przyjęto, że wyczerpuje on znamiona art. 110a § 1 kks w zw. z art. 9 § 3 kks, gdyż za przyczyną oskarżonego zajmującego się sprawami gospodarczymi innej osoby prawnej, na zewnątrz wynajmowanego lokalu umieszczone zostały symbole i oznaczenia w postaci naklejek z (...) oraz baner reklamowy z takimi samymi symbolami i napisem (...). Tego natomiast rodzaju oznaczenia kojarzone są powszechnie z grami na automatach i miały na celu agitację klientów, a przez to niewątpliwie stanowiły one reklamę gier na automatach, która w świetle art. 29 ust. 1 ustawy z 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych jest zabroniona.

Przy wymiarze kary oskarżonemu Sąd wziął pod uwagę na korzyść oskarżonego jego niekaralność w chwili czynu.

W przekonaniu Sądu wymierzone oskarżonemu grzywny (za czyn opisany w punkcie 1 w wymiarze 120 stawek dziennych po 100 zł, a za czyn z punktu 2 w wymiarze 50 stawek dziennych po 100 zł) odpowiadają przede wszystkim stopniowi winy oskarżonego oraz społecznej szkodliwości jego czynów. Podkreślić, bowiem trzeba, że oskarżony działał umyślnie i z premedytacją, gdyż wykazał się świadomą ignorancją wobec obowiązujących przepisów, które nie pozostawiały najmniejszych wątpliwości odnośnie tego, że dla prowadzenia tego typu działalności wymagana jest koncesja oraz, iż zabroniona jest reklama gier na automatach.

W oparciu o dochody oskarżonego (2.500 zł), jego sytuację rodzinną i majątkową (posiadanie na utrzymaniu dwójki dzieci), a także możliwości zarobkowe (wyuczony zawód i zajmowane stanowisko) Sąd ustalił wysokość stawek dziennych na kwotę 100 złotych.

Na podstawie art. 85 § 1 kk w zw. z art. 20 § 2 kks i art. 39 § 1 kks połączono orzeczone A. U. jednostkowe kary grzywny i jako karę łączną wymierzono mu karę grzywny w wysokości 150 stawek dziennych, ustalając wysokość każdej stawki na kwotę 100 złotych. Mając bowiem na uwadze nieustanne dążenie oskarżonego zmierzające do urządzania gier na automatach poza kasynem bez koncesji tylko znacząca finansowo sankcja karna może spełnić swoje cele zapobiegawcze i wychowawcze oraz osiągnąć potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 627 kpk w zw. z art. 113 § 1 kks i nakazał pobrać od A. U. kwotę 1.500 złotych tytułem opłaty (por. art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23.06.1973r. o opłatach w sprawach karnych Dz. U. z 1983r. Nr 229 poz. 2272 z późn. zm.) oraz zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 5.506,55 zł tytułem zwrotu poniesionych w sprawie wydatków, na którą to sumę składają się koszty uzyskania opinii (6/8 kwoty rachunku biegłego z racji tego, że sprawą niniejszą objęto 6 z 8 automatów których dotyczył rachunek – k. 251-252), należności świadka Z. M. (3) (k. 869) opłata za uzyskanie informacji o osobie z KRK, a także ryczałt związany z doręczeniem pism w postępowaniu sądowym.

Mając na uwadze powyższe, orzeczono jak w wyroku z 18 sierpnia 2017 r.