Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 sierpnia 2017 r.

Sąd Rejonowy w Olsztynie w Wydziale VII Karnym w składzie:

Przewodniczący: sędzia SR Joanna Urlińska

Protokolant Karolina Piotrowska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 sierpnia 2017r.

sprawy:

S. S. , ur. (...) w S., syna M. i I. z d. S.,

oskarżonego o to, że:

I.  w okresie od 20 lutego 2014 roku do 20 marca 2015 roku w O., pełniąc funkcję prezesa zarządu w (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w O. przy ul. (...), będącej płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu tego samego zamiaru lub z wykorzystaniem takiej samej sposobności, wbrew przepisom art. 38 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych tj. Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), nie wpłacał w ustawowym terminie na rzecz Urzędu Skarbowego w O., kwot pobranych zaliczek na podatek dochodowy od łącznej kwoty wypłat wynagrodzeń zatrudnionych pracowników tej jednostki za miesiące I-XII 2014 i II 2015 roku w łącznej wysokości 24.915 zł,

- tj. o przestępstwo skarbowe z art. 77 § 2 kks w zw. z art. 6 § 2 kks i art. 9 § 3 kks;

II.  w okresie od 25 listopada 2014 roku do 25 marca 2015 roku w O., pełniąc funkcję Prezesa Zarządu w (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w O. przy ul. (...), będącej płatnikiem podatku od towarów i usług, wbrew przepisom art. 103 ust. 1 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r., nr 177 poz. 1054 z późn. zm.) uporczywie nie wpłacał w ustawowym terminie na rachunek Urzędu Skarbowego w O., należnego podatku od towarów i usług tej jednostki za m-ce X-XII 2014 i I-II 2015 roku w łącznej kwocie 8.373 zł,

- tj. o wykroczenie skarbowe z art. 57 § 1 kks w zw. z art. 9 § 3 kks;

I.  oskarżonego S. S. uznaje za winnego popełnienia przestępstwa skarbowego zarzuconego mu w punkcie I aktu oskarżenia i za to z mocy art. 77 § 2 kks w zw. z art. 6 § 2 kks i w zw. z art. 9 § 3 kks, opierając wymiar kary o art. 77 § 2 kks skazuje go na karę grzywny w wymiarze 30 (trzydziestu) stawek dziennych, z ustaleniem wysokości jednej stawki na kwotę 70 (siedemdziesięciu) złotych;

II.  oskarżonego S. S. uznaje za winnego popełnienia wykroczenia skarbowego zarzuconego mu w punkcie II aktu oskarżenia i za to z mocy art. 57 § 1 kks w zw. z art. 9 § 3 kks, opierając wymiar kary o art. 57 § 1 kks skazuje go na karę 500,- (pięciuset) złotych grzywny;

III.  Na podstawie art. 24§1 kks za karę grzywny orzeczoną w punkcie I wyroku czyni w całości odpowiedzialnym posiłkowo Spółkę akcyjną (...) z siedzibą w O.,

IV.  na podstawie art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 113 § 1 kks zwalnia oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych w tym opłaty.

V.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii Adwokackiej r. pr M. S. kwotę 504,00 złotych tytułem wynagrodzenia za obronę oskarżonego wykonywana z urzędu w postepowaniu sądowym oraz kwotę 115,92 złotych tytułem 23% stawki podatku VAT od wynagrodzenia.

Sygn. akt VII K 687/16

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

S. S. od dnia 09 listopada 2010r. pełnił funkcję Prezesa Zarządu (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w O. tj. z datą rejestracji spółki w Rejestrze Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego (nr KRS (...)). Wymieniony miał prawo do reprezentowania spółki jednoosobowo jako Prezes Zarządu.

Dowód: odpis z Krajowego Rejestru Sądowego Rejestru Przedsiębiorców, aktualny na dzień 16 grudnia 2015r. k. 6-13.

Wykonując obowiązek wynikający z art. 31 Ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja Podatkowa wskazał, że osobą odpowiedzialną za terminowe wpłacanie organowi podatkowemu pobranych kwot w imieniu (...) S.A. jest S. S..

Dowód: oświadczenia (...) S.A. z siedzibą w O. k. 23-24.

Jako Prezes Zarządu (...) S.A. z siedzibą w O. nadto będąc płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, zobowiązany był do wpłacania kwot pobranych zaliczek na podatek dochodowy, w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu w którym pobrano zaliczki, zgodnie z wymogiem określonym w art. 38 ustawy z dna 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2016r. poz. 2032 ze zm.). W ramach pełnionej przez siebie funkcji Prezesa Zarządu (...) S.A. z siedzibą w O., jako podatnik podatku od towarów i usług, zobowiązany był do wpłacania do 25 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy na rachunek Urzędu Skarbowego w O., należnego podatku od towarów i usług, stosownie do obowiązku z art. 103 ust. 1 ustawy z dna 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2016r. poz. 2032 ze zm.).

S. S. składał do Urzędu Skarbowego w O. deklaracje o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy PIT-4R za rok 2014 oraz deklaracje VAT-7 spółki za miesiące od października 2014r. do lutego 2015r.

W okresie od 20 lutego 2014 roku do 20 marca 2015 roku w O., wymieniony w dalszym ciągu pełniąc funkcję Prezesa Zarządu w (...) S.A. z siedzibą w O. przy ul. (...), nie wpłacał w ustawowym terminie na rzecz Urzędu Skarbowego w O., kwot pobranych zaliczek na podatek dochodowy od łącznej kwoty wypłat wynagrodzeń zatrudnionych pracowników tej jednostki za miesiące styczeń – grudzień 2014r. i lutego 2015r. w łącznej wysokości 24.915 zł. Nadto w okresie od 25 listopada 2014r. do 25 marca 2015r. w O., pełniąc funkcję Prezesa Zarządu w (...) S.A. z siedzibą w O. przy ul. (...), uporczywie nie wpłacał w ustawowym terminie na rachunek Urzędu Skarbowego w O. należnego podatku od towarów i usług tej jednostki za miesiące październik 2014r. – lutego 2015r. w łącznej kwocie 8.373 zł.

Na kwoty z tytułu pobranych zaliczek na podatek dochodowy, które nie zostały następnie wpłacone na rzecz Urzędu Skarbowego w O. składały się nieterminowe wpłaty w wysokościach:

⚫

za styczeń 2014r. kwoty 1798,00 zł;

⚫

za luty 2014r. kwoty 1339,00 zł;

⚫

za marzec 2014r. kwoty 1404,00 zł;

⚫

za kwiecień 2014r. kwoty 1581,00 zł;

⚫

za maj 2014r. kwoty 1811,00 zł;

⚫

za czerwiec 2014r. kwoty 1103,00 zł (pozostała kwota tj. 1000 zł została wpłacona w terminie);

⚫

za lipiec 2014r. kwoty 4006,00 zł;

⚫

za sierpień 2014r. kwoty 3523,00 zł;

⚫

za wrzesień 2014r. kwoty 1640,00 zł (pozostała kwota tj. 140 zł została wpłacona w terminie);;

⚫

za październik 2014r. kwoty 2196,00 zł

⚫

za listopad 2014r. kwoty 2171,00 zł;

⚫

za grudzień 2014r. kwoty 2093,00 zł

⚫

za luty 2015r. kwoty 50,00 zł

Powyższe kwoty nie zostały wpłacane na konto urzędu skarbowego, pomimo ich wcześniejszego pobrania z wynagrodzeń.

Na kwoty z tytułu niewpłaconego w ustawowym terminie podatku od towarów i usług składały się nieterminowe wpłaty w wysokościach:

⚫

za październik 2014r. w kwocie 2439,00 zł

⚫

za listopada 2014r. w kwocie 2088,00 zł

⚫

za grudzień 2014r. w kwocie 925,00 zł

⚫

za styczeń 2015r. w kwocie 894,00 zł;

⚫

za luty 2015r. w kwocie 2027,00 zł.

Powyższe kwoty nie zostały wpłacane na konto urzędu skarbowego, pomimo ich wykazania w złożonych deklaracjach dla podatków od towarów i usług.

Dowody: informacje o ujawnieniu przestępstwa skarbowego i wykroczenia skarbowego k. 1-2, k. 3-5; karty kontowe oraz listy zaległości, k. 15-16, k. 17, k. 19-20, k. 21; deklaracje podatkowe PIT-4R i VAT-7 (...) S.A. k. 27-30, k. 31-35; listy płac (...) S.A. oraz informacje PIT-11 (...) S.A. k. 46-181, k. 192-200, lista zaległości wraz z odsetkami obliczonymi na dzień 08 sierpnia 2017r. k. 370-371, .

W toku postępowania sądowego dopuszczono dowód z opinii biegłych lekarzy psychiatrów na okoliczność weryfikacji stanu poczytalności S. S.. Powołany zespół biegłych nie stwierdził podstaw do kwestionowania jego poczytalności w rozumieniu art. 31 § 1 k.k. bądź art. 31 § 2 k.k. Nie rozpoznano u niego również objawów choroby psychicznej ani upośledzenia umysłowego, a stwierdzono cechy organicznych zaburzeń osobowości.

( Dowód: opinia sądowo-psychiatryczna k. 354-357. )

S. S. w toku postępowania przygotowawczego nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów oświadczając, że spółka nigdy nie pobrała wymienionych zaliczek od wynagrodzeń pracowników. W dalszej części odmówił złożenia wyjaśnień. ( k. 37.)

Na rozprawie oskarżony przyznał się do niewpłacania do Urzędu Skarbowego w O. kwoty z tytułu należnego podatku PIT oraz VAT, czyli de facto do obu zarzucanych mu czynów, przy czym, w odniesieniu do czynu zarzucanego oskarżonemu w pkt I. aktu oskarżenia zaprzeczył jakoby pobierał od pracowników zaliczki, które następnie winny być wpłacone na konto właściwego urzędu skarbowego. Wyjaśnił, że w okresie objętym zarzutem działalność (...) S.A. z siedzibą w O. było mocno ograniczona z uwagi na upadłość jej głównego akcjonariusza – spółki (...), która w poprzednich latach w głównej mierze finansowała jej działalność. Wskazał, iż jeżeli w spółce (...) powstawały braki finansowe to były one uzupełnianie ze środków spółki (...). Według niego w latach 2013-2015 spółka oskarżonego przechodziła restrukturyzacje, ograniczone zostały koszty, w wyniku czego poprawiła się sytuacja finansowa, jednakże nie n a tyle, aby było możliwe opłacić wszystkie podatki. Podkreślił, iż w trakcie prowadzenia egzekucji należności publicznoprawnych rozmawiał on z przedstawicielem urzędu skarbowego, co zrobić, gdy nie ma on środków na wypłatę pensji pracowników i zasugerowano mu, ażeby wypłacać pracownikom tyle, ile się dało. Zaznaczył, iż na początku 2016 roku zaproponował takie rozwiązanie swoim pracownikom, jednakże w odpowiedzi na powyższe pracownicy złożyli wypowiedzenia. Podał, iż nie było przychodów w spółce, nie było więc również środków na pokrywanie zaległości. Przyznał, iż spółka (...) istnieje teoretycznie do tej pory, jednakże z uwagi na jego osadzenie Areszcie Śledczym w O. w związku z zastosowaniem środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego aresztowania w innym prowadzonym postępowaniu przygotowawczym, nie jest on w stanie fizycznie prowadzić spraw spółki. Podkreślił, że starał się on wypłacać pensję swoim pracownikom oraz przeznaczać zarobione pieniądze na bieżące działanie spółki, lecz nie udało mu się dotrzeć do etapu, w którym mógłby zacząć spłacać zaległe należności publicznoprawne. ( k. 374.).

Sąd zważył, co następuje:

Wyjaśnienia złożone przez oskarżonego, odnośnie złej kondycji finansowej (...) S.A. z siedzibą w O. w czasie inkryminowanym zasługują w zasadniczej mierze na wiarę. Przedstawione przez oskarżonego okoliczności powstania zadłużenia nie były kwestionowane przez strony oraz znajdują potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym. Również zasady doświadczenia życiowego skłaniają ku daniu wiary wyjaśnieniom oskarżonego w tym zakresie, w jakim podaje on, że kłopoty finansowe (...) S.A. rozpoczęły się wraz z pogorszeniem sytuacji finansowej spółki (...). Skoro spółka (...), będąca głównym akcjonariuszem (...) S.A, z majątku której pokrywane były ewentualne zaległości ogłosiła upadłość, to naturalną konsekwencją było pogorszenie sytuacji spółki (...) S.A.

W żadnym jednak stopniu powyższe okoliczności nie wykluczają ani faktu popełnienia czynów zabronionych opisanych w zarzutach, ani też nie wyłączają jego winy.

Okolicznością nie budzącą wątpliwości jest, iż to na oskarżonym - jako na Prezesie Zarządu będącym odpowiedzialnym za sprawy finansowe prowadzonej spółki ciążył obowiązek zapłaty podatków. Fakt ten także nie był kwestionowany przez samego oskarżonego. Zdaniem Sądu także wskazywane przez oskarżonego okoliczności dowodzące rzekomego braku możliwości regulowania podatku od towarów i usług oraz podatku dochodowego od osób fizycznych są wiarygodne.

W tym jednak aspekcie – nie kwestionując wyjaśnień oskarżonego o trudnej sytuacji finansowej spółki podkreślić należy, że była ona w pierwszym rzędzie zobligowana do regulowania w terminie należności podatkowych.

Oskarżony sam przyznał w swoich wyjaśnieniach, że posiadał środki finansowe na wypłatę wynagrodzeń pracownikom, jak również pozostałą kwotę chciał przeznaczać na poczet prowadzenia dalszej działalności spółki. Określenie należności publicznoprawnych jako „ogony”, które oskarżony zostawił do opłacenia w terminie późniejszym widać również niejako podejście do konieczności wywiązywania się przez niego jako prezesa zarządu spółki handlowej z ustawowych obowiązków, związanych z prowadzoną przez niego działalnością, jakimi są m.in. podatki.

Sąd nie kwestionuje samego faktu wystąpienia w (...) S.A. z siedzibą w O. trudności finansowych. Pamiętać należy jednak, że oskarżony, jako osoba prowadząca działalność musiał brać również pod uwagę zarówno ryzyko związane z jej prowadzeniem, jak i wiążące się z tym ewentualne konsekwencje, również prawnokarne. Opłacanie należności publicznoprawnych jest równie ważnym obowiązkiem przedsiębiorcy, co inne zobowiązania jak np. wypłata wynagrodzeń pracownikom, prowadzenie we właściwy sposób dokumentacji etc. Oskarżony winien więc prowadzić swoją działalność w taki sposób, aby umożliwić sobie możliwość uiszczania należności na poczet urzędu skarbowego. Oskarżony wskazał również, że zdawał sobie sprawę z trudności finansowych prowadzonej spółki, a w celu jej poprawy prowadzona była restrukturyzacja spółki w latach 2013-2015. To również wskazuje na wiedzę i świadomość oskarżonego w zakresie wystąpienia przyszłych problemów z regulowaniem bieżących należności.

W tej sytuacji podnoszone okoliczności nie wyłączają w żadnym stopniu jego winy za powstałą sytuację. Zaległości w terminowi opłacaniu należnego podatku oraz wpłacania pobranych zaliczek od pracowników na konto urzędu skarbowego nie budzi w sprawie żadnych wątpliwości i de facto nie był on w trakcie postępowania kwestionowany przez oskarżonego. Nadto został on udokumentowany przez oskarżyciela publicznego. Wiarygodność przedłożonych dokumentów nie budzi w ocenie Sądu żadnych wątpliwości. Co więcej po stronie oskarżonego nie zaszły tak nieprzewidywalne zdarzenia, które uniemożliwiały mu wywiązanie się ze zobowiązań publicznoprawnych. Działania oskarżonego trudno uznać za racjonalne. Nie podjął on konkretnych, ani też skutecznych kroków zmierzających do poprawy finansowej Spółki i poprawy jej płynności finansowej, co mogłoby przełożyć się na możność regulowania zobowiązań, w tym publicznoprawnych. Nadto uznać należy, iż każdy podmiot prowadzący działalność gospodarczą musi się liczyć ze zmiennością koniunktury gospodarczej.

W zakresie, w jakim oskarżony nie przyznał się do pobierania od pracowników zaliczek na podatek, zauważyć należy, iż ze złożonych przez (...) S.A. z siedzibą w O. Naczelnikowi Urzędu Skarbowego w O. pism wynika, iż to nie oskarżony jako prezes zarządu spółki był osobą odpowiedzialną za obliczanie i pobieranie podatku dochodowego od osób fizycznych w imieniu spółki. Pismem z dnia 20 stycznia 2011r. poinformowano bowiem, że osobą odpowiedzialną za powyższe jest M. G. ( k. 24), zaś pismem z dnia 10 sierpnia 2011r. (k. 23) poinformowano, że jest nią O. N.. Sam fakt, że zaliczki na poczet należności publicznoprawnych były pobierane od pracowników jest potwierdzony w wydrukach z list płac pracowników (...) S.A. z siedzibą w O. .

Przesłuchana w charakterze świadka J. G. zeznała, że w okresie od września 2012 roku do marca 2015 roku, w ramach swojego zatrudnienia w Biurze (...) współpracowała z (...) S.A. W ramach zawartej umowy pracownica biura rachunkowego, E. P., prowadziła dokumentację kadrowo-płacową spółki (...), w tym listy płac, deklaracje ZUS, deklaracje PIT-4R, PIT-11, PIT 8 i inne. Wskazała, że listy płac odnośnie pracownika K. G. były sporządzane również po zakończeniu współpracy pomiędzy Biurem (...) a spółką (...) z uwagi na przebywanie wymienionego na zwolnieniu lekarskim po otrzymaniu w marcu wypowiedzenia. Dokumenty te były sporządzone z uwagi na postępowanie prowadzone w 2015 roku przez Zakładu Ubezpieczeń Społecznych i na wniosek pracownika o uzupełnienie brakujących deklaracji. Stąd też na niektórych z list płac nie widnieją żadne kwoty pobranego wynagrodzenia oraz pobranych zaliczek na poczet podatku dochodowego (np. wydruki z listy płac na k. 176—177, k. 179-181). Podkreśliła ona , iż po tym okresie umowa współpracy została rozwiązana z uwagi na nieuregulowanie przez spółkę oskarżonego należności wynikającej z umowy. Wskazała, iż w ramach prowadzonej dokumentacji kadrowo-płacowej, pracownicy biura rachunkowego sporządzili m.in. listy płac za miesiące od stycznia 2014 do marca 2015r., jak również wysyłali do spółki mailowo informację o wysokości należnych składek na ubezpieczenia społeczne oraz pobranych zaliczek od wynagrodzeń pracowniczych, które należało odprowadzić w terminie ustawowym, zaś decyzję o tych płatnościach w spółce podejmowały upoważnione do tego osoby. Jednocześnie zaznaczyła, że wszystkie listy płac oskarżony podpisywał w jej obecności.

Sąd dał wiarę zeznaniom tego świadka. Jej relacje są szczere, spójne i konsekwentne. Wymieniona w sposób szczegółowy i jasny zeznawała ona na okoliczność prowadzenia dokumentacji kadrowo-płacowej spółki (...), a w dodatku jej zeznania znajdują odzwierciedlenie w przedłożonej dokumentacji. Powyższe dyskredytuje te relacje oskarżonego, w jakich nie przyznał się do pobierania od pracowników zaliczek na podatek.

W sprawie nie była również kwestionowana przez nikogo okoliczność, że to S. S. jako Prezes Zarządu (...) S.A. z siedzibą w O. zajmował się sprawami finansowymi spółki i to on zobowiązany był do terminowego wpłacania odpowiednich kwot organom podatkowym. Podczas przesłuchania przed Sądem oskarżony powyższego nie zanegował, nadto powyższa okoliczność została udowodniona dokumentami w postaci oświadczeń, złożonych w trybie art. 31 Ustawy Ordynacja Podatkowa. (k. 23-24).

W konsekwencji powyższego zasadne było przyjęcie w przypadku obu zarzucanych czynów, że to oskarżony ponosi odpowiedzialność skarbową, w rozumieniu przepisu art. 9 § 3 k.k.s.

Jako, że do niewpłacania w ustawowym terminie na rzecz Urzędu Skarbowego w O. kwot pobranych zaliczek na podatek dochodowy od kwoty wypłat wynagrodzeń zatrudnionych pracowników były podejmowane w regularnych odstępach czasu od siebie, co miesiąc przez okres ponad 1 roku, zachowana jest więź czasowa, następujących po sobie zachowań oskarżonego, uzasadniająca przyjęcie, iż zachowanie to nosiło znamiona czynu ciągłego (art. 6 § 2 k.k.s.).

Mając na uwadze powyższe okoliczności należy przyjąć, że oskarżony dopuścił się przestępstwa skarbowego z ar.t 77 § 2 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. w zw. z art. 9 § 3 k.k.s., polegającego na tym, że w okresie od 20 lutego 2014 . do 20 marca 2015r. w O., pełniąc funkcję prezesa zarządu w (...) S.A. z siedzibą w O. przy ul. (...), będącej płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu tego samego zamiaru lub z wykorzystaniem takiej samej sposobności, wbrew przepisom art. 38 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie wpłacał w ustawowym terminie na rzecz Urzędu Skarbowego w O., kwot pobranych zaliczek na podatek dochodowy od łącznej kwoty wypłat wynagrodzeń zatrudnionych pracowników tej jednostki za miesiące I-XII 2014r. i II 2015r. w łącznej wysokości 24.915 zł.

Jednocześnie, odnośnie czynu zarzucanego oskarżonemu w punkcie I., (...) S.A. z siedzibą w O., nie płacąc na rzecz Urzędu Skarbowego w O. podatku dochodowego od osób fizycznych, który został pobrany od pracowników w formie zaliczek na podatek dochodowy, osiągnęła niewątpliwie korzyść majątkową. Sam oskarżony w swoich wyjaśnieniach przyznał, że finanse spółki były przeznaczane na wynagrodzenia oraz na prowadzenie dalszej działalności spółki. Spółka ta, była płatnikiem z tytułu pobrania zaliczek od zatrudnionych pracowników, a następnie, pomimo ich niewpłacania do Urzędu Skarbowego w O. nie zwróciła ich pracowników, a więc środki te stanowiły dla niej przysporzenie majątku. Zasadnym zatem jest pociągnięcie (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w O. do odpowiedzialności posiłkowej. Jako, że oskarżony był w spółce osobą odpowiedzialną za prowadzenie jego spraw, orzeczenie o odpowiedzialności posiłkowej spółki, stosownie do treści art. 24 § 1 k.k.s. było obligatoryjne.

Udowodnione w toku przedmiotowego postępowania zostało również zdaniem Sądu stwierdzenie, że zachowanie oskarżonego, polegającego na niewpłacaniu w ustawowym terminie na rachunek urzędu Skarbowego w O. podatku od towarów i usług za miesiące od listopada 2014r. do marca 2015r., nosiły znamiona uporczywości.

Uporczywość może oznaczać nie tylko wielokrotność, ale i długotrwałość w niepłaceniu danego podatku, ewentualne krótkie uchybienie terminowi mogłoby oznaczać znikomą szkodliwość społeczną czynu. Trzy, czterokrotne niepłacenie w terminie regulowanego co miesiąc podatku jest wykroczenie z art. 57 § 1 k.k.s. (Komentarz do art. 57 § 1 k.k.s. w: T. Grzegorczyk, Kodeks karny skarbowy Komentarz, Warszawa 2009).

W niniejszej sprawie zachowanie oskarżonego można zatem jak najbardziej uznać za uporczywe, albowiem do niewpłacania przez niego należnego podatku od towarów i usług dochodziło w pięciu kolejno po sobie następujących miesiącach (od listopada 2014r. do marca 2015r.). Jednocześnie oskarżony sam wyjaśnił, że w tym okresie spółka prowadziła jeszcze działalność, były wypłacane wynagrodzenia pracownikom, nie sposób więc przyjąć, aby nie miał on możliwości regulowania należności publicznoprawnych.

Mając na uwadze powyższe należało przyjąć, że oskarżony dopuścił się wykroczenia skarbowego z art. 57 § 2 k.k.s. w zw. z art. 9 § 3 k.k.s. polegającego na tym , że w okresie od 25 listopada 2014r. do 25 marca 2015r. w O., pełniąc funkcję Prezesa Zarządu w (...) S.A. z siedzibą w O. przy ul. (...), będącej płatnikiem podatku od towarów i usług, wbrew przepisom art. 103 ust. 1 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług uporczywie nie wpłacał w ustawowym terminie na rachunek Urzędu Skarbowego w O., należnego podatku od towarów i usług tej jednostki za miesiące od października 2014r. do lutego 2015r. w łącznej kwocie 8.373 zł.

Wymierzając oskarżonemu karę Sąd miał na uwadze całokształt wszystkich okoliczności łagodzących oraz obciążających oskarżonego, w szczególności rozmiar ujemnych następstw czynu zabronionego, rodzaj i stopień naruszenia ciążącego na nim obowiązku finansowego, jego motywację i sposób zachowania się oskarżonego zarówno przed, jak i po popełnieniu czynu zabronionego, kierując się dyrektywą z art. 53 § 1 k.k. oraz z art. 13 § 1 k.k.s.

Jako okoliczności łagodzącą Sąd uwzględnił fakt, że oskarżony w chwili popełnienia zarzucanego mu czynu był jeszcze osoba niekaraną, a dopiero w toku prowadzonego postępowania karnego ujawniono, że toczą się przeciwko niemu inne postępowania o przestępstwa skarbowe, w tym jedno, za które został skazany prawomocnym wyrokiem. Uwzględniono również trudną sytuację finansową spółki prowadzonej przez oskarżonego. W zakresie motywacji sprawcy należy mieć na uwadze, że pomimo trudnej sytuacji finansowej oskarżony chociaż częściowo wywiązywał się ze swoich zobowiązań, przynajmniej tych które miał względem swoich pracowników, starając się wypłacać należne im wynagrodzenie pomimo trudnej sytuacji finansowej.

Jako okoliczność obciążającą Sąd uwzględnił jednak zarówno stosunkowo znaczną wysokość uszczuplonych należności publicznoprawnych, jak również długi okres, za który spółka nie opłacała należnych podatków na rzecz Urzędu Skarbowego w O.. Na uwadze mieć również to, że oskarżony, zdając sobie sprawę z trudnej sytuacji finansowej spółki, przy jednoczesnej wiedzy o konieczności regulowania zobowiązań spółki względem finansowych organów państwa dokonał świadomego wyboru kontynuowania działalności spółki, zaniechując jednocześnie regulowania należności.

Wymierzając oskarżonemu karę, Sąd brał pod uwagę, by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, oraz uwzględniła stopień społecznej szkodliwości czynów oraz aby spełniła cele w zakresie prewencji indywidualnej, jak i ogólnej.

Mając powyższe na uwadze Sąd doszedł do przekonania, że karą adekwatną za czyn zarzucany oskarżonemu w punkcie I. będzie kara grzywny w wymiarze 30 stawek dziennych, przy ustaleniu wysokości jednej stawki na kwotę 70,00 złotych, zaś za wykroczenie skarbowe z punktu II kara grzywny w wymiarze 500,00 zł.

Stosownie do treści art. 24 § 1 k.k.s. za karę grzywny wymierzoną sprawcy przestępstwa skarbowego czyni się w całości albo w części odpowiedzialną posiłkowo osobę fizyczną, osobę prawną albo jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej, której odrębne przepisy przyznają zdolność prawną, jeżeli sprawcą czynu zabronionego jest zastępca tego podmiotu prowadzący jego sprawy jako pełnomocnik, zarządca, pracownik lub działający w jakimkolwiek innym charakterze, a zastępowany podmiot odniósł albo mógł odnieść z popełnionego przestępstwa skarbowego jakąkolwiek korzyść majątkową. W toku prowadzonego dochodzenia Urząd Skarbowy w O. wydał postanowienie o pociągnięciu do odpowiedzialności posiłkowej (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w O.. Mając na uwadze wskazanej wyżej okoliczności, należało uznać wymienioną spółkę za odpowiedzialną posiłkową co do grzywny orzeczonej wobec oskarżonego za przestępstwo z art. 77 § 2 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. w zw. z art. 9 § 3 k.k.s.

O kosztach sądowych orzeczono zgodnie z art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 113 § 1 k.k.s. albowiem oskarżony nie posiada obecnie dochodu, z uwagi na jego osadzenie w Areszcie Śledczym w O., nie ma on możliwości podjęcia zatrudnienia, które umożliwiłoby spłatę dodatkowych kosztów. Ewentualne możliwości zarobkowe oskarżonego dodatkowo uniemożliwia jego obecny stan zdrowia. Obciążenie go dodatkowo kosztami sądowymi mogłoby zatem okazać się dla niego zbyt uciążliwe, wobec orzeczonego obowiązku naprawienia szkody, dlatego Sąd w całości przejął je na rachunek Skarbu Państwa.

O kosztach obrony udzielonej oskarżonemu z urzędu orzeczono na podstawie przepisów § 17 ust. 2 pkt 3 i § 20 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 03 października 2016r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. z dnia 18.10.2016r. poz. 1714).

SSR Joanna Urlińska