Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 czerwca 2013r.

Sąd Rejonowy VI Wydział Karny w Świdnicy w składzie:

Przewodniczący SSR Justyna Gawin - Kwiatek

Protokolant Katarzyna Możejko

przy udziale oskarżyciela – Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Świdnicy – Małgorzaty Olejniczak

po rozpoznaniu dnia 06 maja 2013r. i 24 czerwca 2013r.

sprawy karnej P. O.

urodzonego (...) we W., syna L. i B. z domu K.

oskarżonego o to, że:

w dniu 27 kwietnia 2012 roku w S., woj. (...), doprowadził A. S. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w ten sposób, iż celem osiągnięcia korzyści majątkowej na internetowym portalu ogłoszeniowym O..pl ogłoszeniem (...) wprowadził pokrzywdzonego w błąd co do posiadania na sprzedaż samochodu osobowego marki T. (...) o nr VIN (...) oraz zamiaru wywiązania się z umowy, w wyniku czego doprowadził go do niekorzystnego rozporządzenia mieniem poprzez dokonanie wpłaty zaliczki w kwocie 3000 złotych na konto bankowe w (...) SA podane w ogłoszeniu, czym działał na szkodę A. S., przy czym czynu tego dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa, będąc uprzednio skazany wyrokiem Sądu Rejonowego dla Wrocławia Fabrycznej z dnia 10 kwietnia 2009 roku (sygn. akt XII K 834/08) m.in. za czyn z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii na karę roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, która to kara została objęta karą łączną roku i 8 miesięcy pozbawienia wolności, orzeczoną tym wyrokiem, a którą to karę odbył w okresie od 11 kwietnia 2008 roku do 26 sierpnia 2008 roku i od 6 czerwca 2010 roku do 21 czerwca 2011 roku

tj. o czyn z art. 286§1 kk w zw. z art. 64§1 kk

I.  oskarżonego P. O. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w części wstępnej wyroku, tj. występku z art. 286§1 kk w zw. z art. 64§1 kk i za to na podstawie art. 286§1 kk wymierza mu karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności,

II.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. Z. G. kwotę 516,60 zł (pięćset szesnaście złotych i sześćdziesiąt groszy) tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej z urzędu udzielonej oskarżonemu przed Sądem Rejonowym,

III.  zwalnia oskarżonego od uiszczenia opłaty i od ponoszenia wydatków powstałych od chwili wszczęcia postępowania, zaliczając te wydatki na rachunek Skarbu Państwa.

Sygn. akt VI K 872/12

UZASADNIENIE

W toku przeprowadzonego na rozprawie postępowania dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Oskarżony P. O. zamieszkały we W. przy ul. (...) pod ogłoszeniem nr (...) zamieścił na portalu internetowym O..pl ofertę sprzedaży samochodu osobowego marki T. (...) o nr VIN (...) za cenę 30 000 zł brutto, 24 000 zł netto.

W dniu 26 kwietnia 2012 roku pokrzywdzony A. S. znalazł w Internecie wyżej opisaną ofertę sprzedaży samochodu osobowego i telefonicznie skontaktował się z oskarżonym. P. O. poinformował pokrzywdzonego, że wskazany samochód znajduje się jeszcze w M., zostanie sprowadzony w ciągu kilku dni. Jeśli pokrzywdzony chce obejrzeć auto niezwłocznie może sam jechać do M.. Mężczyźni umówili się w ten sposób, że oskarżony pocztą elektroniczną przyśle umowę, którą pokrzywdzony, po podpisaniu, odeśle oskarżonemu.

Następnego dnia, tj. 27 kwietnia 2012 roku, A. S. podpisał umowę i na poczet ceny samochodu wpłacił na konto oskarżonego zaliczkę w wysokości 3000 zł. Umowę wraz z dowodem wpłaty zaliczki pokrzywdzony przesłał P. O.. Umówił się także z oskarżonym, że po sprowadzeniu pojazdu z Niemiec, dokonany zostanie jego przegląd w serwisie (...) w W.. A. S. ustalił w serwisie datę i godzinę przeglądu pojazdu.

W dniu 29 kwietnia 2012 roku, kiedy A. S. dzwonił na numery podane w ogłoszeniu, oskarżony nie odbierał telefonu. Pokrzywdzony nie otrzymał zamówionego pojazdu, jak również oskarżony nie zwrócił mu wpłaconej zaliczki. Oskarżony nie przyjechał na umówiony termin przeglądu. Pokrzywdzonemu nie udało się skontaktować z oskarżonym, mimo że pojechał do W. na ul. (...).

Dowód:

⚫

zeznania świadka A. S. – k. 6, 179 odw.-180,

⚫

dowód przelewu – k. 8,

⚫

ogłoszenie O..pl – k. 9,

⚫

umowa transportu auta – k. 10,

⚫

pismo E. z dnia 29 listopada 2012 roku – k. 91.

Oskarżony P. O. nie jest chory psychicznie i nie był chory psychicznie w krytycznym czasie, nie jest też upośledzony umysłowo, wykluczono również inne zakłócenia czynności psychicznych mogące mieć wpływ na ocenę jego poczytalności. U oskarżonego stwierdzono natomiast zespół uzależnienia spowodowany używaniem opiatów (heroiny) i dopalaczy. Tempore criminis P. O. nie miał zniesionej, ani ograniczonej w stopniu znacznym zdolności rozpoznania znaczenia zarzucanego mu czynu i pokierowania swoim postępowaniem – nie zachodzą warunki art. 31§1 lub 2 kk. Oskarżony może brać udział w toczącym się postępowaniu karnym oraz może stawać przed Sądem.

Dowód:

⚫

opinia sądowo-psychiatryczna z dnia 17 maja 2013 roku – k. 176-178.

Oskarżony P. O. był wielokrotnie karany sądownie, min. wyrokiem Sądu Rejonowego dla Wrocławia Fabrycznej z dnia 10 kwietnia 2009 roku (sygn. akt XII K 834/08) za czyn z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii na karę roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, która to kara została objęta karą łączną roku i 8 miesięcy pozbawienia wolności orzeczoną tym wyrokiem. Karę tę oskarżony odbył w okresie od 11 kwietnia 2008 roku do 26 sierpnia 2008 roku i od 6 czerwca 2010 roku do 21 czerwca 2011 roku.

Dowód:

⚫

informacja o osobie z KRK – 103,

⚫

odpis wyroku SR dla Wrocławia-Fabrycznej w sprawie sygn. akt XII K 834/08 – k. 108-111, 123-125, 131-133.

Oskarżony P. O. przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i odmówił składania wyjaśnień w sprawie.

Dowód:

⚫

wyjaśnienia oskarżonego P. O. – k. 100-100v., 106, 179-179v.

* * *

Materiał dowodowy zebrany w niniejszej sprawie dostarczył przekonywujących dowodów do przypisania oskarżonemu P. O. sprawstwa i winy w zakresie przestępstwa z art. 286§1 kk w zw. z art. 64§1 kk.

Ustalając stan faktyczny niniejszej sprawy Sąd oparł się w głównej mierze na zeznaniach pokrzywdzonego A. S. i dowodach w postaci dokumentów.

Pozytywnie Sąd ocenił zeznania świadka A. S., który dokładnie i szczegółowo opisał okoliczności, w jakich doszło do popełnienia czynu będącego przedmiotem rozpoznania, wskazując na czas, miejsce i sposób działania oskarżonego P. O.. Zeznania pokrzywdzonego w całości zasługują na przyznanie im waloru wiarygodności albowiem jego relacje potwierdzają się w pozostałym materiale dowodowym w postaci dokumentów zebranych w toku postępowania w sprawie, a których treść nie była przy tym kwestionowana przez żadną ze stron. Poza tym zwrócić należy uwagę na fakt, że P. O. przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu.

Z zeznań świadka wynika, że w sprawie zakupu samochodu kontaktował się i umawiał z mężczyzną o nazwisku P. O.. Zaliczkę pokrzywdzony wpłacił na podane w ofercie konto, założone i należące do oskarżonego. Umowa transportu auta zawarta została również z oskarżonym. W umowie wpisane są dane oskarżonego również numer dowodu osobistego, którego zaginięcia oskarżony nie zgłaszał.

Odnosząc się do opinii sądowo-psychiatrycznej Sąd zajął stanowisko, iż stanowi ona kompletny i wyczerpujący dowód, który nie budzi zastrzeżeń. Została sporządzona przez osoby kompetentne, o stosownych kwalifikacjach, posiadających specjalistyczną wiedzę, a wysnute z niej wnioski są logiczne.

Przy ustalaniu stanu faktycznego Sąd pominął zeznania świadków: R. N., K. M. i H. R. albowiem zeznania tych świadków nie dotyczą umowy zawartej przez pokrzywdzonego z oskarżonym.

W świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego Sąd uznał, że oskarżony swoim działaniem wyczerpał ustawowe znamiona występku z art. 286§1 kk w zw. z art. 64§1 kk. „Określone w art. 286 kk przestępstwo oszustwa jest przestępstwem umyślnym zaliczanym do tzw. celowościowej odmiany przestępstw kierunkowych. Ustawa wymaga, aby zachowanie sprawcy było ukierunkowane na określony cel, którym w przypadku oszustwa jest osiągnięcie korzyści majątkowej. Sprawca podejmując działania musi mieć wyobrażenie pożądanej dla niego sytuacji, która stanowić ma rezultat jego zachowania. Powyższe ujęcie znamion strony podmiotowej wyklucza możliwość popełnienia oszustwa z zamiarem ewentualnym. Zamiar bezpośredni winien obejmować zarówno cel, jak i sam sposób działania zmierzający do zrealizowania tego celu. Sprawca musi chcieć takiego właśnie sposobu działania w celu osiągnięcia korzyści majątkowej i cel ten musi stanowić punkt odniesienia każdego ze znamion przedmiotowych przestępstwa. Przypisując sprawcy popełnienie przestępstwa określonego w art. 286 § 1 kk należy wykazać, że obejmował on swoją świadomością i zamiarem bezpośrednim (kierunkowym) nie tylko to, że wprowadza w błąd inną osobę (względnie wyzyskuje błąd ), ale także i to że doprowadza ją w ten sposób do niekorzystnego rozporządzenia mieniem - i jednocześnie chce wypełnienia tych znamion” (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 14 stycznia 2004 roku w sprawie sygn. akt IV KK 192/03). Bez wątpienia celem działania P. O. była chęć osiągnięcia korzyści majątkowej, korzyść ta miała zostać osiągnięta poprzez wprowadzenie w błąd osoby zainteresowanej zakupem auta, którego oskarżony nie miał (bądź nie zamierzał sprzedać). Błąd ten miał polegać na stworzeniu u potencjalnego nabywcy przeświadczenia, że pojazd stanowi własność oskarżonego, oskarżony chce go sprzedać za cenę podaną w ofercie i samochód ten zostanie przekazany kupującemu po uiszczeniu zaliczki, sprowadzeniu pojazdu do Polski a następnie uiszczeniu całej ceny. Oczywistym jest, że oskarżony nie miał zamiaru wywiązania się z zobowiązania, a jego celem było jedynie doprowadzenie osoby zainteresowanej kupnem pojazdu do niekorzystnego rozporządzenia mieniem. Oskarżony stwarzał pozory osoby godnej zaufania, podał swoje dane łącznie z numerem dowodu osobistego i numerem PESEL. Podał numer konta, które było założone przez niego i na jego nazwisko. Oskarżony stworzył w ten sposób fikcyjne wyobrażenie u pokrzywdzonego co do gwarancji realizacji zawartej umowy, wiedząc doskonale przy tym, że pokrzywdzony rozporządzi mieniem z niekorzyścią dla siebie.

Uzasadnione było przyjęcie działania oskarżonego P. O. w ramach powrotu do przestępstwa – recydywy specjalnej podstawowej, gdyż oskarżony został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego dla Wrocławia Fabrycznej z dnia 10 kwietnia 2009 roku w sprawie o sygn. akt XII K 834/08, m.in. za czyn z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii. Czyn przypisany oskarżonemu, zakwalifikowany z art. 286 § 1 kk jest przestępstwem podobnym w rozumieniu art. 115 § 3 kk do czynu z art. 59 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomani – oba te czyny popełnione został bowiem w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Rzeczonym wyrokiem wymierzono oskarżonemu karę roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, która to została objęta karą łączną roku i 8 miesięcy pozbawienia wolności, i którą to karę oskarżony odbył w okresie od 11 kwietnia 2008 roku do 26 sierpnia 2008 roku i od 6 czerwca 2010 roku do 21 czerwca 2011 roku.

Wina oskarżonego, jako osoby pełnoletniej i w pełni poczytalnej nie budzi żadnych wątpliwości.

Przy wymiarze kary Sąd wziął pod uwagę znaczny stopień społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonemu wyrażający się w rozmiarem wyrządzonej szkody, a także faktem iż oskarżonych sposobem swojego działania dał wyraz temu, że lekceważy porządek prawny. Nie bez znaczenia pozostawała również motywacja oskarżonego. Sąd miał na uwadze także wielokrotną uprzednią karalność oskarżonego, w tym działanie w ramach powrotu do przestępstwa. Jako okoliczność łagodzącą Sąd potraktował to, że oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i nie utrudniał postępowania.

Po rozważeniu powyższych okoliczności Sąd przyjął, iż kara ośmiu miesięcy pozbawienia wolności będzie właściwa, by wdrożyć oskarżonego do przestrzegania porządku prawnego, a nadto spełni swoje cele ogólnoprewencyjne, pozwoli na ugruntowanie świadomości, że każdy kto w przestępny sposób narusza dobro prawne jakim jest cudza mienie, zostanie sprawiedliwie ukarany. Uprzednie skazania oskarżonego z podobne przestępstwa wykluczyły przyjęcie przez Sąd pozytywnej prognozy co do dalszego postępowania oskarżonego. Wobec oskarżonego orzekano już karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania i mimo tego oskarżony nie przestrzega porządku prawnego. Ponowne popełnienie przez oskarżonego przestępstwa przeciwko mieniu będące dowodem lekceważącego stosunku do obowiązujących norm prawnych, nie pozwala Sądowi na przyjęcie pozytywnej prognozy wobec oskarżonego. Oskarżony nie wyciągnął wniosków z dotychczas wymierzonych mu kar i wobec tego konieczne jest wzmożenie działań resocjalizacyjnych w warunkach bezwzględnego pozbawienia wolności. Nie jest możliwe przyjcie, iż oskarżony nie powróci ponownie na drogę przestępstwa. Przeciwko warunkowemu zawieszeniu wykonania kary przemawia również wzgląd na społeczne oddziaływanie kary.

W punkcie II wyroku Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. Z. G. kwotę 516,60 zł tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej z urzędu udzielonej oskarżonemu przed Sądem Rejonowym, a odpowiadającą nakładowi pracy obrońcy. Rozstrzygnięcie to znajduje oparcie w art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 ma 1982 roku – Prawo o adwokaturze i § 14 ust. 2 pkt 3 i § 2 ust. 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

Uznając, że uiszczenie kosztów sądowych byłoby zbyt uciążliwe dla oskarżonego ze względu na jego sytuację rodzinną, majątkową i wysokość dochodów, a w szczególności fakt, że obecnie odbywa karę pozbawienia wolności, Sąd na podstawie art. 624§1 kpk zwolnił oskarżonego od uiszczenia opłaty oraz od ponoszenia wydatków powstałych od chwili wszczęcia postępowania, zaliczając te wydatki na rachunek Skarbu Państwa.