Pełny tekst orzeczenia

WYROK ŁĄCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 września 2017 roku

Sąd Rejonowy Gdańsk-Południe w Gdańsku w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Tomasz Jabłoński

Protokolant: Agata Zielińska

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej G.-Ś. w G.

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 września 2017 roku sprawy

B. S. , syna K. i B. z domu K.,

urodzonego (...) w G.,

skazanego prawomocnymi wyrokami:

1.  Sądu Rejonowego Gdańsk-Północ w Gdańsku z dnia 3 marca 2008 roku w sprawie II K 471/07 za popełnione w dniu 23 października 2006 roku przestępstwo z art. 288 §1 k.k. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 5 lat tytułem próby oraz 80 stawek dziennych grzywny po 10 złotych orzeczoną na podstawie art. 71 §1 k.k.; postanowieniem z dnia 29 września 2011 roku zarządzono wykonanie warunkowo zawieszonej kary pozbawienia wolności;

2.  Sądu Rejonowego Gdańsk-Północ w Gdańsku z dnia 2 sierpnia 2010 roku w sprawie II K 261/08 za popełnione w dniu 9 listopada 2006 roku przestępstwo z art. 291 §1 k.k. na karę roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 4 lat tytułem próby oraz 40 stawek dziennych grzywny po 10 złotych; postanowieniem z dnia 17 lipca 2014 roku zarządzono wykonanie warunkowo zawieszonej kary pozbawienia wolności;

3.  Sądu Rejonowego Gdańsk-Północ w Gdańsku z dnia 14 grudnia 2010 roku w sprawie II K 1215/10 za popełnione w dniu 5 sierpnia 2010 roku przestępstwo z art. 278 §1 k.k. na karę roku pozbawienia wolności;

4.  Sądu Rejonowego Gdańsk-Północ w Gdańsku z dnia 15 kwietnia 2011 roku w sprawie II K 185/08 za popełnione w dniu 22 marca 2007 roku przestępstwo z art. 286 §1 k.k. w zb. z art. 297 §1 k.k. w zw. z art. 11 §2 k.k. na karę roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 4 lat tytułem próby oraz 50 stawek dziennych grzywny po 10 złotych; postanowieniem z dnia 9 września 2014 roku zarządzono wykonanie warunkowo zawieszonej kary pozbawienia wolności;

5.  Sądu Rejonowego Gdańsk-Południe w Gdańsku z dnia 25 kwietnia 2013 roku w sprawie II K 39/13 za popełnione w dniu 22 marca 2007 roku przestępstwo z art. 286 §1 k.k. w zb. z art. 297 §1 k.k. w zw. z art. 11 §2 k.k. na karę roku pozbawienia wolności oraz 100 stawek dziennych grzywny po 10 złotych;

I.  przy zastosowaniu art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 roku o zmianie ustawy - kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 396) na podstawie art. 85 k.k., art. 86 §1 k.k. w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2015 roku łączy jednostkowe kary pozbawienia wolności orzeczone skazanemu wyrokami:

-

Sądu Rejonowego Gdańsk-Północ w Gdańsku w sprawie II K 471/07 w wymiarze 6 miesięcy pozbawienia wolności,

-

Sądu Rejonowego Gdańsk-Północ w Gdańsku w sprawie II K 261/08 w wymiarze roku pozbawienia wolności,

-

Sądu Rejonowego Gdańsk-Północ w Gdańsku w sprawie II K 185/08 w wymiarze roku pozbawienia wolności,

-

Sądu Rejonowego Gdańsk-Południe w Gdańsku w sprawie II K 39/13 w wymiarze roku pozbawienia wolności,

i wymierza w ich miejsce karę łączną 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności;

II.  przy zastosowaniu art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 roku o zmianie ustawy - kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 396) na podstawie art. 85 k.k., art. 86 §1 i 2 k.k. w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2015 roku łączy jednostkowe kary grzywny orzeczone skazanemu wyrokami:

-

Sądu Rejonowego Gdańsk-Północ w Gdańsku w sprawie II K 261/08 w wymiarze roku pozbawienia wolności w wymiarze 40 stawek dziennych,

-

Sądu Rejonowego Gdańsk-Północ w Gdańsku w sprawie II K 185/08 w wymiarze roku pozbawienia wolności w wymiarze 50 stawek dziennych,

-

Sądu Rejonowego Gdańsk-Południe w Gdańsku w sprawie II K 39/13 w wymiarze roku pozbawienia wolności w wymiarze 100 stawek dziennych,

i wymierza w ich miejsce karę łączną 140 (stu czterdziestu) stawek dziennych grzywny ustalając wysokość jednej stawki na 10 (dziesięć) złotych;

II.  na podstawie art. 576 k.p.k. pozostałe rozstrzygnięcia zawarte w wyrokach objętych niniejszym wyrokiem łącznym pozostawia do odrębnego wykonania;

III.  na podstawie art. 572 k.p.k. umarza postępowanie w pozostałym zakresie;

IV.  na podstawie art. 577 k.p.k. oraz na podstawie art. 71 §2 k.k. (w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2015 roku) w zw. z art. 4 k.k. na poczet orzeczonej w punkcie I. wyroku kary łącznej pozbawienia wolności zalicza skazanemu następujące okresy pozbawienia wolności:

a.  od dnia 31 stycznia 2008 roku do dnia 3 marca 2008 roku w sprawie II K 471/07,

b.  od dnia 18 listopada 2012 roku do dnia 30 marca 2013 roku w sprawie II K 471/07,

c.  okres 80 (osiemdziesięciu) dni w związku z uiszczeniem w całości grzywny 80 stawek dziennych po 10 złotych orzeczonej na podstawie art. 71 §1 k.k. w sprawie II K 471/07, w której następnie zarządzono wykonanie warunkowo zawieszonej kary pozbawienia wolności;

d.  od dnia 4 kwietnia 2015 roku do dnia 7 kwietnia 2015 roku w sprawie II K 39/13,

e.  od dnia 27 sierpnia 2015 roku do dnia 23 sierpnia 2016 roku w sprawie II K 39/13;

V.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. W. W. kwotę 206,64 zł (dwieście sześć złotych sześćdziesiąt cztery grosze) brutto za obronę udzieloną skazanemu z urzędu przed Sądem I instancji;

VI.  na podstawie art. 624 §1 k.p.k. zwalnia skazanego od ponoszenia kosztów sądowych w całości przejmując poniesione wydatki na Skarb Państwa.

Sygn. akt II K 1025/16

UZASADNIENIE

B. S. został prawomocnie skazany następujący wyrokami:

1.  Sądu Rejonowego Gdańsk-Północ w Gdańsku z dnia 3 marca 2008 roku w sprawie II K 471/07 za popełnione w dniu 23 października 2006 roku przestępstwo z art. 288 §1 k.k. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 5 lat tytułem próby oraz 80 stawek dziennych grzywny po 10 złotych orzeczoną na podstawie art. 71 §1 k.k.; postanowieniem z dnia 29 września 2011 roku zarządzono wykonanie warunkowo zawieszonej kary pozbawienia wolności;

Dowód: informacja o osobie k. k. 102-105; odpis wyroku k. 72-73;

2.  Sądu Rejonowego Gdańsk-Północ w Gdańsku z dnia 2 sierpnia 2010 roku w sprawie II K 261/08 za popełnione w dniu 9 listopada 2006 roku przestępstwo z art. 291 §1 k.k. na karę roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 4 lat tytułem próby oraz 40 stawek dziennych grzywny po 10 złotych; postanowieniem z dnia 17 lipca 2014 roku zarządzono wykonanie warunkowo zawieszonej kary pozbawienia wolności;

Dowód: informacja o osobie k. k. 102-105; odpis wyroku k. 67-70;

3.  Sądu Rejonowego Gdańsk-Północ w Gdańsku z dnia 14 grudnia 2010 roku w sprawie II K 1215/10 za popełnione w dniu 5 sierpnia 2010 roku przestępstwo z art. 278 §1 k.k. na karę roku pozbawienia wolności;

Dowód: informacja o osobie k. k. 102-105; odpis wyroku k. 74;

4.  Sądu Rejonowego Gdańsk-Północ w Gdańsku z dnia 15 kwietnia 2011 roku w sprawie II K 185/08 za popełnione w dniu 22 marca 2007 roku przestępstwo z art. 286 §1 k.k. w zb. z art. 297 §1 k.k. w zw. z art. 11 §2 k.k. na karę roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 4 lat tytułem próby oraz 50 stawek dziennych grzywny po 10 złotych; postanowieniem z dnia 9 września 2014 roku zarządzono wykonanie warunkowo zawieszonej kary pozbawienia wolności;

Dowód: informacja o osobie k. k. 102-105; odpis wyroku k. 52-53;

5.  Sądu Rejonowego Gdańsk-Południe w Gdańsku z dnia 25 kwietnia 2013 roku w sprawie II K 39/13 za popełnione w dniu 22 marca 2007 roku przestępstwo z art. 286 §1 k.k. w zb. z art. 297 §1 k.k. w zw. z art. 11 §2 k.k. na karę roku pozbawienia wolności oraz 100 stawek dziennych grzywny po 10 złotych;

Dowód: informacja o osobie k. k. 102-105; odpis wyroku k. 20-21, 56-57;

Skazany w okresie osadzenia w Zakładzie Karnym w K. cieszył się przeciętną opinią. Był pięciokrotnie nagradzany, dwukrotnie karany dyscyplinarnie. Karę odbywał w systemie programowego oddziaływania. Z powierzanych zadań wywiązywał się umiarkowanie poprawnie.

Dowód: opinia o skazanym k. 25;

Sąd zważył, co następuje:

Ustalenia stanu faktycznego przedmiotowej sprawy Sąd oparł w całości na zebranych w aktach sprawy dokumentach w postaci odpisów wyroków i postanowień, danych o karalności, opinii o skazanym z Zakładu Karnego w K. oraz wydrukach z systemu NOE-SAD. Przedmiotowe dowody to dokumenty urzędowe sporządzone przez uprawnione do tego podmioty w zakresie ich kompetencji i prawem przepisanej formie. Ich autentyczność ani prawdziwość treści nie była przez żadną ze stron kwestionowana. Dlatego stanowią one obiektywne dowody stwierdzonych nimi okoliczności.

Wskazać na wstępie należy, że w niniejszej sprawie zastosowanie znajdowały przepisy rozdziału IX. kodeksu karnego o karze łącznej w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2015 roku. Wynika to z zastosowania art. 19 ust. 1 ustawy o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw z dnia 20 lutego 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 396) albowiem wszystkie kary jednostkowe wymierzone wobec skazanego zostały prawomocnie orzeczone przed dniem 30 czerwca 2015 roku.

Zgodnie z treścią art. 85 k.k. w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 lipca 2015 roku jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw, zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu, sąd orzeka karę łączną, biorąc za podstawę kary z osobna wymierzone za zbiegające się przestępstwa. Sytuacja objęte dyspozycją tego przepisu zachodzi w odniesieniu do dwóch grup kar jednostkowych:

-

kar pozbawienia wolności orzeczonych w sprawach II K 471/07, II K 261/08, II K 185/08 i II K 39/13,

-

kar grzywny orzeczonych w sprawach II K 261/08, II K 185/08 i II K 39/13.

W odniesieniu do kar pozbawienia wolności wszystkie przestępstwa przypisane w ramach wskazanych powyżej spraw zostały popełnione przez wydaniem pierwszego chronologiczne wyroku w sprawie II K 471/07, to jest przed dniem 3 marca 2008 roku. Połączeniu nie podlegała jedynie kara pozbawienia wolności wymierzona w sprawie II K 1215/10, która została orzeczona za przestępstwo popełnione w dniu 5 sierpnia 2010 roku.

W odniesieniu do kar grzywny wszystkie przestępstwa przypisane w ramach wskazanych powyżej spraw zostały popełnione przez wydaniem pierwszego chronologiczne wyroku w sprawie II K 261/08, to jest przed dniem 2 sierpnia 2010 roku. Połączeniu nie podlegała jedynie kara grzywny orzeczona w sprawie II K 471/07 albowiem została ona wymierzona na podstawie art. 71 §1 k.k. obok kary pozbawienia wolności, której wykonania warunkowo zawieszono.

Ustalając wymiar kary łącznej na gruncie przepisów obowiązujących przed dniem 1 lipca 2015 roku Sąd miał na uwadze dyrektywy wypracowane w orzecznictwie sądowym. Okolicznościami, które Sąd bierze pod uwagę w tym zakresie są związek podmiotowy i przedmiotowy między zbiegającymi się przestępstwami oraz czas popełnienia każdego z nich. W aspekcie przedmiotowym związek zbiegających się realnie przestępstw wyrażają kryteria przedmiotowe poszczególnych przestępstw, a to bliskość czasowa ich popełnienia (największa - gdy czyny przestępcze popełniane są równocześnie lub bezpośrednio po sobie), osoby pokrzywdzonych (największa ścisłość związku zachodzi, gdy kilkoma przestępstwami pokrzywdzono tę samą osobę), rodzaj naruszonego dobra prawnego (im bardziej zbliżone dobra, tym większa bliskości przestępstw, zatem największa przy tożsamości dóbr), sposób działania sprawcy. Im bliższy jest związek podmiotowy i przedmiotowy między czynami, tym większe znaczenie zyskuje zasada absorpcji kar, im mniejszy - zasada ich kumulacji. Popełnienie przestępstw podobnych w bliskich odstępach czasu uzasadnia znaczną absorpcję w wymiarze kary łącznej, a dopuszczenie się ich na szkodę różnych pokrzywdzonych - odstąpienie od absorpcji pełnej na rzecz częściowej kumulacji, gdyż oznacza niekompletność kryteriów ścisłego związku przedmiotowego i podmiotowego zabiegających się realnie przestępstw. Naruszenie przez sprawcę chronionych przez przepis przewidujący dany typ czynu zabronionego dóbr w różnym czasie i miejscu oraz w odniesieniu do różnych osób, z reguły przemawia przeciwko zastosowaniu przy wymiarze kary łącznej zasady pełnej absorpcji. Daleki stosunkowo związek podmiotowy i przedmiotowy pomiędzy poszczególnymi czynami nie przemawia za celowością zastosowania zasady absorpcji przy wymiarze kary łącznej. Sąd zważył, iż na wymiar kary łącznej w wyroku łącznym istotny wpływ ma również zachowanie się skazanego w zakładzie karnym albo w środowisku, w którym znajduje się po prawomocnym skazaniu poszczególnymi wyrokami (tak wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12 września 1985 r., II KR 245/85, OSNKW 1986/5-6/39.).

Wszystkie przestępstwa, za które wymierzono skazanemu zarówno kary pozbawienia wolności jak i grzywny były przestępstwami przeciwko mieniu, choć wyczerpywały one znamiona różnych czynów zabronionych (art. 288 §1 k.k., art. 291 §1 k.k., art. 286 §1 k.k.). Przemawiało to zastosowaniem zasady absorpcji kar jednostkowych. Pomiędzy przypisanymi przestępstwami istniał relatywnie bliski (choć nie ścisły) związek czasowy. Czyny przypisane w sprawach II K 471/09 i II K 261/08 zostały popełnione odpowiednio w październiku i listopadzie 2006 roku, a czyny przypisane w sprawach II K 185/08 i II K 39/13 w tym samym dniu, tj. 23 marca 2007 roku. Przemawiało to zastosowaniem w przeważającej mierze zasady absorpcji kar jednostkowych. Natomiast fakt popełnienia przestępstw na szkodę różnych podmiotów (brak związku podmiotowego) przemawiał za zastosowaniem zasady absorpcji kar jednostkowych. Za uwzględnieniem w równym stopniu zasady absorpcji i kumulacji kar jednostkowych przemawiała także jedynie poprawna opinia z okresu osadzenia w Zakładzie Karnym w K.. Dodatkowo stwierdzić należy, że skazany uchyla się od wykonania orzeczonych wobec niego prawomocnie kar o czym świadczy fakt poszukiwania go do ich odbycia listami gończymi. Przeciwko zastosowanie wyłącznie zasady absorpcji kar jednostkowych przemawiają także cele w zakresie prewencji indywidualnej i generalnej. B. S. będąc relatywnie młodą osobą był karany na terenie RP pięciokrotnie. Ponadto w 2014 roku został skazany na terenie Wielkiej Brytanii za prowadzenie pojazdu w stanie nietrzeźwości. Świadczy to negatywnie o jego właściwościach i warunkach osobistych. Podkreślenia wymaga przy tym fakt, że pełne zastosowanie zasady absorpcji mogłoby wywołać u oskarżonego oraz w opinii publicznej przeświadczenie o opłacalności popełnienia wielu przestępstw skoro za część sprawca faktycznie nie ponosi kary.

Mając powyższe na uwadze Sąd mogąc wymierzyć karę łączną pozbawienia wolności od roku do 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności zastosował w większym zakresie zasadę absorpcji kar jednostkowych i wymierzył skazanemu karę łączną 2 lat pozbawienia.

W odniesieniu do kary łącznej grzywny mogąc wymierzyć karę łączną od 100 stawek dziennych do 190 stawek dziennych wymierzył karę łączną 140 stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki na 10 zł.

Na podstawie art. 576 k.p.k. pozostałe rozstrzygnięcia zawarte w wyrokach objętych wyrokiem łącznym wydanym w niniejszej sprawie należało pozostawić do odrębnego wykonania;

W punkcie III. wyroku Sąd na podstawie art. 572 k.p.k. umorzył postępowanie w pozostałym zakresie, to jest co do jednostkowej kary pozbawienia wolności orzeczonej w sprawie II K 1215/10 oraz jednostkowej kary grzywny orzeczonej w sprawie II K 471/07 na podstawie art. 71 §1 k.k.

W punkcie IV. wyroku Sąd na podstawie art. 577 k.p.k. oraz na podstawie art. 71 §2 k.k. (w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2015 roku) w zw. z art. 4 k.k. na poczet orzeczonej w punkcie I. wyroku kary łącznej pozbawienia wolności zaliczył skazanemu następujące okresy pozbawienia wolności:

a.  od dnia 31 stycznia 2008 roku do dnia 3 marca 2008 roku w sprawie II K 471/07,

b.  od dnia 18 listopada 2012 roku do dnia 30 marca 2013 roku w sprawie II K 471/07,

c.  okres 80 (osiemdziesięciu) dni w związku z uiszczeniem w całości grzywny 80 stawek dziennych po 10 złotych orzeczonej na podstawie art. 71 §1 k.k. w sprawie II K 471/07, w której następnie zarządzono wykonanie warunkowo zawieszonej kary pozbawienia wolności;

d.  od dnia 4 kwietnia 2015 roku do dnia 7 kwietnia 2015 roku w sprawie II K 39/13,

e.  od dnia 27 sierpnia 2015 roku do dnia 23 sierpnia 2016 roku w sprawie II K 39/13.

Zaliczenia te Sąd oparł na informacjach zawartych w systemie NOE-SAD o okresach osadzenia (k. 42-51).

W punkcie V wyroku Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. W. W. kwotę 206,64 zł (dwieście sześć złotych sześćdziesiąt cztery grosze) brutto za obronę udzieloną skazanemu z urzędu przed Sądem I instancji. Na kwotę tę składała się suma 120 zł oraz 48 zł za udział w dwóch dodatkowych terminach rozpraw. Do powyższej kwoty należy doliczyć podatek VAT w wysokości 23%.

W punkcie VI. wyroku Sąd na podstawie art. 624 §1 k.p.k. zwolnił skazanego od ponoszenia kosztów sądowych w całości przejmując poniesione wydatki na Skarb Państwa albowiem sytuacja finansowa skazanego jest trudna.