Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 września 2017 r.

Sąd Okręgowy w Szczecinie, Wydział VIII Gospodarczy,

Przewodniczący: SSO Leon Miroszewski

Protokolant: starszy sekretarz sądowy Emilia Marchewka

po rozpoznaniu dnia 29 sierpnia 2017 r. w Szczecinie

na rozprawie

sprawy z powództwa S. P. (1)

przeciwko (...) Hotele (...) z siedzibą w S.

o zapłatę

I.  umarza postępowanie w zakresie żądania zasądzenia od pozwanej na rzecz powódki kwot po 1000 złotych za każdy dzień bezumownego korzystania ze sprzętu powódki po dniu 4 marca 2013 roku;

II.  zasądza od pozwanej na rzecz powódki kwotę 266.482,63 zł (dwieście sześćdziesiąt sześć tysięcy czterysta osiemdziesiąt dwa 63/100) złotych z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od kwot:

-

116.975,49 złotych od dnia 22 sierpnia 2012 roku,

-

4.845,14 złotych od dnia 29 sierpnia 2012 roku,

-

6.229,46 złotych od dnia 7 września 2012 roku,

-

135.663,88 złotych od dnia 23 marca 2013 roku,

-

2.768,65 złotych od dnia 24 lipca 2013 roku;

III.  oddala powództwo w pozostałej części;

IV.  rozstrzyga o stosunkowym rozdzieleniu pomiędzy stronami kosztów procesu, w tym kosztów sądowych, przy przyjęciu, że powódka wygrała sprawę w 21,40% a pozwana w 78,6%, pozostawiając szczegółowe wyliczenie referendarzowi sądowemu.

Sygnatura akt VIII GC 280/13

UZASADNIENIE

Powódka S. P. (1) wniosła 5 marca 2013 r. pozew przeciwko (...) Hotele Sp. z o.o. w S. (która następnie zmieniła nazwę na (...) Sp. z o.o. w S. oraz została postawiona w stan likwidacji) o zapłatę kwoty 386.000 zł powiększoną o 1.000 zł dziennie z tytułu bezumownego korzystania z ruchomości strony powodowej (sprzętu gastronomicznego) z odsetkami ustawowymi liczonymi od 13 lutego 2012 r., a także domagała się zasądzenia na jej rzecz kosztów postępowania. Uzasadniając wniesione powództwo podniosła, że łączyły ją z pozwaną dwie umowy, w związku z którymi prowadziła w lokalach pozwanej restauracje, w których obsługiwała też jej gości hotelowych, jednakże pozwana rozwiązała te umowy i jednocześnie zatrzymała znajdujące się wykorzystywanych przez powódkę lokalach ruchomości – sprzęty służące do prowadzenia działalności gastronomicznej – należące do powódki. Podstawy faktycznej swojego roszczenia powódka upatrywała w tym, że pozwana nie oddała jej zostawionych w lokalach sprzętów oraz wykorzystuje je we własnej działalności gastronomicznej. Zwracała też uwagę na to, że strona pozwana uzasadniając odmowę zwrotu tych sprzętów twierdziła, że korzysta na nich z ustawowego prawa zastawu, podczas gdy według powódki stronie przeciwnej nie przysługują wobec niej żadne wierzytelności, które mogłyby być zabezpieczone zastawem. Wysokość wynagrodzenia za każdy dzień bezumownego korzystania ze wspomnianych sprzętów powódka określiła na 1.000 zł (przy czym w toku postępowania wniosła o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego na okoliczność rynkowej stawki takiego czynszu).

Pozwana złożyła odpowiedź na pozew, w której domagała się oddalenia powództwa w całości oraz zasądzenia na swoją rzecz kosztów procesu. Uzasadniając swoje stanowisko przyznała, że strony łączyły dwie umowy (określane jako umowa najmu i umowa współpracy) dotyczące pomieszczeń w S. przy ul. (...) i przy ul. (...), które następnie zostały przez nią rozwiązane ze skutkiem natychmiastowym z uwagi na – nienależyte – zdaniem pozwanej wykonywanie tych umów. Przyznała także, iż po rozwiązaniu umów w lokalach pozostały rzeczy ruchome, co do których nie wie, czy należą do powódki (po niektóre z nich zgłosili się ich właściciele), jak również przyznała, że na rzeczach tych zastosowała ustawowy zastaw na podstawie art. 670 § 1 k.c. Z drugiej strony zakwestionowała, że powódka wykazała, jakie konkretnie rzeczy są w bezumownym korzystaniu przez pozwaną, i że wykazała, iż są wśród nich jakiekolwiek środki pieniężne (co więcej tej okoliczności zdecydowanie zaprzeczyła), jak też, że wykazała zasadną wysokość wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z rzeczy, gdyż w jej ocenie stawka 1.000 zł dziennie stanowi nadużycie. Strona pozwana ponadto podniosła, iż powódka – mimo wzywania przez pozwaną – nie odebrała tych swoich rzeczy.

W dalszym toku procesu powódka przyznała, że była wzywana do odbioru przez pozwaną ośmiu rzeczy szybko psujących się, jednak nie odebrała ich, gdyż uważała, że odbierze tylko wszystkie rzeczy, zamiast odbierać tylko wskazane. Twierdziła też, że pozwana – niezależnie od tego wezwania – nie pozwalała odebrać jej pozostałych rzeczy. Powoływała się też na wyroki wydane w innych sprawach, z których uzasadnień wnioskowała, że pozwanej nie przysługują żadne roszczenia, które mogłyby być zabezpieczone ewentualnym zastawem.

Powódka pismem z 24 lipca 2017 r. – po sporządzeniu opinii przez biegłą sądową z zakresu wyceny majątku ruchomego A. M. – dokonała modyfikacji powództwa, w ten sposób, że domagała się zasądzenia od pozwanej kwoty 1.245.128,50 zł wraz z odsetkami ustawowymi od 13 lutego 2012 r., zaś w pozostałym zakresie cofnęła pozew. Uzasadniając dokonaną zmianę powódka wskazała, że jej żądanie obejmuje odszkodowanie za okres od 13 lutego 2012 r. do 4 marca 2013 r. zamiast pierwotnie zgłoszonego żądania zapłaty za ten okres kwoty 386.000 zł i dotyczy rzeczy wskazanych w opinii biegłej sądowej.

Pozwana ustosunkowała się do modyfikacji powództwa pismem z 10 sierpnia 2017 r., w którym wyraziła zgodę na cofnięcie pozwu, a także domagała się oddalenia powództwa w całości, uważając że kwota wskazana przez biegłą jest nadmiernie wysoka – wyższa niż wartość rzeczy, których dotyczy – niezależnie od tego, że według pozwanej strona powodowa nie zdołała wykazać jakich konkretnie rzeczy dotyczy jej roszczenie, jak też jaka jest wysokość wynagrodzenia za korzystanie z nich, gdyż sama wraz z pismem procesowym z 28 października 2013 r. złożyła dwa „protokoły przejęcia”, w których wskazane są inne rzeczy ruchome lub w innych ilościach, niż będące przedmiotem opinii. Niezależnie też od tego, powódka (w ocenie pozwanej) nie wykazała w ogóle, że jest właścicielką rzeczy, za korzystanie z których domaga się wynagrodzenia – a nie mogła być np. właścicielką wskazanych w „protokołach przejęcia” chłodziarek oznaczonych logo (...).

Powódka na rozprawie podtrzymała swoje stanowisko i uważała, że dochodzone przez nią roszczenie zostało w całości udowodnione.

Stan faktyczny i wskazanie dowodów:

Powódka S. P. (1) prowadziła w okresie od 2 kwietnia 2010 r. do 7 grudnia 2012 r. działalność gospodarczą pod firmą Restauracje i (...) w zakresie prowadzenia restauracji i innych stałych placówek gastronomicznych. Rozpoczęcie prowadzenia tej działalności związane było z nawiązaniem współpracy z pozwaną (...) Sp. z o.o. w S.. Wcześniej działalność gastronomiczną prowadził były mąż powódki (obecnie jej konkubent) K. P. (1), a część z zakupionych przez niego sprzętów została przekazana na potrzeby działalności S. P. (1). Pozwana z kolei prowadziła działalność gospodarczą, m.in. w zakresie zakwaterowania i świadczenia usług związanych z wyżywieniem. W okresie współpracy stron członkami zarządu pozwanej byli M. R. (prezes) oraz A. L. (wiceprezes).

Fakty niesporne.

5 lutego 2010 r. pozwana (określana jako wynajmujący) zawarła z powódką (określaną jako najemca) na czas nieokreślony (§ 11 ust. 1) umowę, której przedmiotem było oddanie w najem lokalu wraz z przyległym tarasem i terenem zielonym położonym w S. w Hotelu (...) przy ul. (...) – z przeznaczeniem na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie świadczenia usług gastronomicznych, przy czym lokal miał być wydany najemcy 31 marca 2010 r. na podstawie protokołu zdawczo-odbiorczego (§ 1 umowy). Powódka nadto oświadczyła w treści umowy, że uruchomi restaurację 31 marca 2010 r., pod rygorem zapłaty kary umownej w wysokości 150 zł za każdy dzień opóźnienia, restauracja miała przy tym być czynna we wszystkie dni tygodnia przez minimum 10 godzin (§ 2 ust. 2 i 3). Miała także obsługiwać gości Hotelu (...) i organizować w restauracji własne imprezy okolicznościowe i obsługiwać je najlepiej jak to jest możliwe, aby w ten sposób promować dobre imię pozwanej (§ 2 ust. 4). Oświadczyła też, że wykona w pełnym obowiązki związane z zawartymi przez wynajmującego umowy na imprezy okolicznościowe zgodnie z podpisanymi przez wynajmującego umowami, a następnie obciąży kosztami tych imprez wynajmującego w wysokości wynikającej z umowy i w terminie trzech dni po wykonaniu usługi (§ 2 ust. 5). Miała też nadal (...) Restauracja (...).

W zamian za najem lokalu powódka miała płacić wynajmującemu miesięczny czynsz (w terminie do 10-go) w wysokości 8.000 zł brutto (waloryzowanej raz w roku o wskaźnik wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych ogłaszany przez GUS), a nadto ponosić opłaty za zużycie energii elektrycznej i wody wg wskazań podlicznika oraz opłatę za każdą osobę uczestniczącą w imprezie okolicznościowej w wysokości 2 zł z tytułu zwiększonego zużycia toalet i miejsc parkingowych (§ 3 umowy).

Powódka korzystając z przedmiotu najmu była także zobowiązana m.in. do przestrzegania przepisów przeciwpożarowych, sanitarnych, BHP oraz do utrzymywania przedmiotu najmu w należytym stanie technicznym, pod rygorem ponoszenia odpowiedzialności w tym zakresie (§ 4 ust. 3), miał też ubezpieczyć przedmiot najmu (§ 5) i dokonywać na własny koszt bieżących napraw i konserwacji, jak też niezbędnych adaptacji na potrzeby swojej działalności (§ 6).

Strony postanowiły także, iż wynajmujący nie będzie ponosił odpowiedzialności za mienie najemcy znajdujące się w przedmiocie najmu (§ 9 ust. 1), podczas gdy najemca odpowiada za szkody w przedmiocie najmu spowodowane przez jego pracowników, lub inne osoby, którymi się posługuje, kontrahentów, klientów, i jest zobowiązany je naprawić (§ 9 ust. 2). Na zabezpieczenie zapłaty czynszu i innych roszczeń wynajmującego najemca wpłacił też 1 lutego 2010 r. (nieoprocentowaną i podlegającą zwrotowi w dniu ustania umowy po potrąceniu wierzytelności wynajmującego) kaucję w wysokości jednomiesięcznej należności z tytułu czynszu (§ 10 umowy).

Zgodnie z § 11 ust. 2 umowy wynajmującemu przysługiwało prawo jej rozwiązania bez zachowania okresu wypowiedzenia, ze skutkiem natychmiastowym, w przypadku naruszenia przez najemcę postanowień umowy, a w szczególności zalegania z zapłatą czynszu i opłat za dwa okresy.

Zmiana umowy (poza kwestiami wskazanymi w § 3 ust. 2 i 5) wymagała zachowania formy pisemnej pod rygorem nieważności.

Dowód: umowa najmu z 5.02.2010 r. (k. 16-20).

Lokal ten został przekazany powódce bez wyposażenia, poza stałymi elementami związanymi z jego konstrukcją, takimi jak kran w ścianie. Wówczas K. P. (1) przywiózł dotychczas wykorzystywane przez siebie w dotychczasowej działalności gospodarczej sprzęty.

Dowód: zeznania świadka K. P. (1) (k. 436-437, 549-550, 551).

Pozostałą część wyposażenia powódka zakupiła, już po rozpoczęciu prowadzenia Restauracji (...).

Dowody: 201 faktur VAT wystawionych powódce w latach 2010-2011 (k. 65-273).

2 lutego 2011 r. pozwana (określana jako zleceniodawca) zawarła z powódką (określaną jako zleceniobiorca) „umowę o współpracy”, zgodnie z którą powódka miała świadczyć usługi gastronomiczne, wraz z handlem napojami i alkoholem, w użytkowanym przez zleceniodawcę obiekcie przy ul. (...) w S. (§ 1 i 2 umowy). Powódka zobowiązała się nadto do zatrudnienia na własny koszt niezbędnych, wykwalifikowanych pracowników kuchni i restauracji; zakupienia niezbędnych do świadczenia usług gastronomicznych naczyń, szklanek, kieliszków, sztućców, obrusów, elementów wystroju stołów oraz garnków i uzupełniającego sprzętu kuchennego; kupowania surowców oraz produktów niezbędnych do świadczenia usług gastronomicznych, a także do współpracy ze zleceniodawcą w trakcie trwania umowy, dla dobra interesów obu stron – celem poprawy efektywności działalności hotelowej i usług gastronomicznych – oraz dokonywania na własny koszt drobnych napraw i konserwacji niezbędnych do utrzymania właściwego stanu technicznego pomieszczeń i urządzeń (§ 3 umowy).

Strony w § 4 ustaliły, że powódka (zleceniobiorca) będzie płaciła (z góry do 15-go) miesięcznie zleceniodawcy wynagrodzenie w kwocie 2.440 zł (powiększonej o VAT) z tytułu korzystania z urządzeń technicznych i kuchennych zleceniodawcy, a także za energię elektryczną, wodę, ścieki w oparciu o faktury zleceniodawcy wystawione na podstawie rzeczywistego zużycia miesięcznego oraz z tytułu wywozu niesegregowanych odpadów komunalnych.

Umowa była zawarta na czas nieokreślony, począwszy od 1 marca 2011 r., przy czym mogła zostać rozwiązana w każdym czasie za porozumieniem stron. Termin wypowiedzenia miał być zaś trzymiesięczny, liczony od początku miesiąca następującego po miesiącu, w którym złożono oświadczenie o wypowiedzeniu umowy (§ 6). Stosownie do § 7 umowy – w przypadku jej rozwiązania, zleceniobiorca miał przekazać zleceniodawcy pomieszczenia oraz wyposażenie w terminie 14 dni od dnia rozwiązania umowy, w stanie niepogorszonym, wolnym od osób i rzeczy nie będących własnością zleceniodawcy.

Dowód: umowa o współpracy z 2.02.2011 r. (k. 21-23).

Między stronami zaczął narastać konflikt z uwagi na sposób prowadzenia działalności przez powódkę, gdyż według pozwanej, przyjmowani przez nią goście hotelowi skarżyli się na jakość oferowanych im przez powódkę posiłków, a z kolei powódka uważała, że pogorszenie relacji między stronami spowodowane jest prywatną niechęcią do niej i jej konkubenta ze strony prezesa zarządu pozwanej.

Dowody: protokoły przesłuchań w sprawie l.dz. WK-II- (...) Komisariatu Policji S.-D.: S. P. (1) z 28.05.2012 r.( k. 486-489); M. R. z 3.10.2012 r. (k. 490-492); A. J. z 8.10.2012 r. (k. 493-494); A. Ł. (1) z 3.10.2012 r. (k. 495-497); S. P. (2) z 26.11.2012 r. (k. 498-499); A. Ł. (1) z 27.11.2012 r. (k. 500-501); M. R. z 27.11.2012 r. (k. 502-503); protokół konfrontacji K. P. (1) i A. Ł. (1) z 27.11.2012 r. (k. 504-506); protokół konfrontacji S. P. (3) i M. R. z 27.11.2012 r. (k. 507-509); protokół konfrontacji K. P. (1) i M. R. z 27.11.2012 r. (k. 510-512); protokół konfrontacji S. P. (1) i A. Ł. (1) z 27.11.2012 r. (k. 513-515).

Pozwana złożyła powódce pisemne – datowane na 25 stycznia 2012 r. – oświadczenie zatytułowane „wypowiedzenie umowy o współpracy”, w którym wskazała, że wypowiada umowę najmu z 5 lutego 2010 r. z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia, a wypowiedzenia dokonuje na podstawie art. 688 k.c. w związku licznymi skargami dotyczącymi prowadzonej przez powódkę działalności. Termin wypowiedzenia miał upłynąć z 30 kwietnia 2012 r., a nadto pozwana domagała się, by po upływie terminu wypowiedzenia powódka niezwłocznie opuściła obiekt przy ul. (...) i wydała najmowane pomieszczenia w stanie wolnym od osób oraz należących do niej ruchomości.

Dowód: „wypowiedzenie umowy o współpracy” z 25.01.2012 r. (k. 24).

13 lutego 2012 r. pozwana skierowała do powódki dwa pisma zatytułowane „rozwiązanie umowy najmu ze skutkiem natychmiastowym” oraz „rozwiązanie umowy o współpracy ze skutkiem natychmiastowym”. W pierwszym z nich wskazała, że rozwiązuje umowę najmu lokalu przy ul. (...) z 5 lutego 2010 r. bez zachowania okresu wypowiedzenia (na podstawie jej § 11 ust. 2), z uwagi na naruszenie przez powódkę postanowień umowy, a w szczególności § 2 ust. 4 i 9 oraz § 4 ust. 3. Pozwana zarzucała powódce przede wszystkim naruszenie zasad bezpieczeństwa przeciwpożarowego poprzez zaklejenie czujników przeciwpożarowych, nieporządek i brud, poruszanie się z bronią palną po obiekcie hotelowym przez jej pracownika, niską jakość przygotowywanych przez nią śniadań dla klientów hotelu, niegrzeczne traktowanie klientów hotelu oraz niską jakość organizowanych imprez okolicznościowych. Wydania lokalu przy ul. (...) w stanie wolnym od osób pozwana oczekiwała 13 lutego 2012 r.

W drugim z pism wskazała, że rozwiązuje bez zachowania okresu wypowiedzenia umowę o współpracy z 2 lutego 2011 r. z ważnych powodów leżących po stronie zleceniobiorcy na podstawie art. 750 w zw. z art. 746 § 3 k.c., a jako przyczynę podała naruszenie umowy, zgodnie z którą zobowiązała się do świadczenia usług gastronomicznych wraz z handlem napojami i alkoholem w obiekcie przy ul. (...) w S., a w szczególności jej § 3 ust. 4 i 5 oraz § 2 ust. 1, przy czym według pozwanej najbardziej rażące naruszenia to nieporządek i brud, zalęgnięcie się szczurów, bardzo niska jakość przygotowywanych dla klientów hotelu śniadań, niegrzeczne traktowanie klientów hotelu i niska jakość organizowanych imprez okolicznościowych. Wydania lokalu przy ul. (...) w stanie wolnym od osób pozwana oczekiwała 13 lutego 2012 r.

W obu tych pismach pozwana nadto oświadczyła, że wobec zadłużenia najemcy w spełnieniu świadczeń z umowy najmu, korzysta na podstawie art. 670 § 1 k.c. z ustawowego zastawu na wszystkich ruchomościach wniesionych do przedmiotu najmu do czasu spłacenia wszystkich zaległości z tytułu czynszu i opłat eksploatacyjnych.

Dowody: „rozwiązanie umowy najmu ze skutkiem natychmiastowym” z 13.02.2012 r. (k. 25-26);

„rozwiązanie umowy o współpracy ze skutkiem natychmiastowym” z 13.02.2012 r. (k. 27‑28).

Pisma te pozwana doręczyła powódce 13 lutego 2012 r., już w trakcie przedsięwziętych przez siebie środków w celu odebrania jej władztwa nad lokalami w S. przy ul. (...) i przy ul. (...), kiedy to przybyli do wykorzystywanych przez powódkę lokali, nakazali ich opuszczenie pracownikom powódki oraz wymienili zamki do drzwi – uniemożliwiając powódce oraz jej konkubentowi i pracownikom wejście do środka i zabranie z nich jakichkolwiek rzeczy, a także dokumentów.

Dowody: zeznania świadka K. P. (1) (k. 436-437, 549-551,

przesłuchanie powódki (k. 609-610, 612)

protokoły przesłuchań w sprawie l.dz. WK-II- (...) Komisariatu Policji S.-D.: S. P. (1) z 28.05.2012 r.( k. 486-489); M. R. z 3.10.2012 r. (k. 490-492); A. J. z 8.10.2012 r. (k. 493-494); A. Ł. (1) z 3.10.2012 r. (k. 495-497); S. P. (2) z 26.11.2012 r. (k. 498-499); A. Ł. (1) z 27.11.2012 r. (k. 500-501); M. R. z 27.11.2012 r. (k. 502-503); protokół konfrontacji K. P. (1) i A. Ł. (1) z 27.11.2012 r. (k. 504-506); protokół konfrontacji S. P. (3) i M. R. z 27.11.2012 r. (k. 507-509, 5); protokoły konfrontacji K. P. (1) i M. R. z 27.11.2012 r. (k. 507-512); protokół konfrontacji S. P. (1) i A. Ł. (1) z 27.11.2012 r. (k. 513-515)

Pracownicy pozwanej (w tym jej prezes M. R.) sporządzili datowany na 13 lutego 2012 r. protokół przejęcia pomieszczeń restauracyjnych wraz z zapleczem na parterze budynku przy ul. (...) w S., w którym wskazali znajdujące się tam ruchomości:

1)  patelnie różnej wielkości (20 szt.),

2)  kuchenki gazowe 5-palnikowe (2 szt.),

3)  przybory kuchenne (27 szt.),

4)  frytkownica (1 szt.),

5)  mikser do ciasta (1 szt.),

6)  maszynki do mięsa (...) (2 szt.),

7)  piec (...) konwekcyjny (1 szt.),

8)  butla z gazem (...) 60 l (1 szt.),

9)  deski do krojenia (6 szt.),

10)  blachy do pieca konwekcyjnego (6 szt.),

11)  miski plastikowe (2 szt.),

12)  miski aluminiowe na żywność (9 szt.),

13)  miski plastikowe różne,

14)  stoliki (3 szt.),

15)  waga elektroniczna (1 szt.),

16)  stół do cięcia mięsa (1 szt.),

17)  garnki duże (3 szt.),

18)  naczynie elektryczne z pokrywką (1 szt.),

19)  stół metalowy (1 szt.),

20)  stolik metalowy (1 szt.),

21)  miksery (2 szt. duże i 1 szt. mały),

22)  butla do bitej śmietany (1 szt.),

23)  stoły metalowe (2 szt., w tym jeden jako zlewozmywak),

24)  mikrofalówka (...) (1 szt.),

25)  mikser ręczny (1 szt.),

26)  przyprawy i sosy (2 półki),

27)  noże małe (8 szt.),

28)  garnki małe,

29)  zestaw małych garnków i misek (3 półki),

30)  czajnik elektryczny (1 szt.),

31)  stoliki małe (2 szt.),

32)  noże duże (6 szt.),

33)  zlewozmywak 2-komorowy (1 szt.),

34)  zmywarka elektryczna do naczyń (1 szt.),

35)  stół metalowy (1 szt.),

36)  deska na tusze (1 szt.),

37)  wazony szklane (6 szt.),

38)  krajalnica elektryczna (1 szt.),

39)  lodówka niska (...) (1 szt.),

40)  blat drewniany na nogach (1 szt.),

41)  magazyn z napojami i przyprawami (odrębny spis),

42)  krzesła tapicerowane (biuro) (5 szt.),

43)  stolik mały (1 szt.),

44)  biurko komputerowe (1 szt.),

45)  sprzęt komputerowy (1 kpl.):

a.  drukarka (...)

b.  monitor (...),

c.  komputer,

d.  myszka,

46)  terminal (...) (1 szt.),

47)  wentylator biurkowy (1 szt.),

48)  półki z drobiazgami i taśmami kasowymi (2 szt.),

49)  dokumenty (3 segregatory),

50)  żelazko (1 szt.),

51)  wiertarka akumulatorowa (...) w skrzynce (1 szt.),

52)  kalkulator (...) (1 szt.),

53)  naczynie szklane – kielich (1 szt.),

54)  szafy (2 szt.),

55)  szafa gospodarcza – wbudowana (1 szt.),

56)  magazyn środków czystości z regałem (1 szt.),

57)  taca brązowa (1 szt.),

58)  naczynie szklane na lody (16 szt.),

59)  regał z talerzami, talerzykami i popielniczkami (1 szt.),

60)  ekspres do kawy (...) (2 szt.),

61)  urządzenie do wody pitnej (1 szt.),

62)  kieliszki, szklanki, kufle,

63)  ekspres do kawy (...) (1 szt.),

64)  pojemnik na herbatę (...) (1 szt.),

65)  talerze, sztućce, kieliszki, szklanki na 3 okrągłych stołach

66)  butla na gaz CO2 (1 szt.),

67)  regał przeszklony z winami (4 szt.),

68)  stoły okrągłe (3 szt.),

69)  stoły kwadratowe (32 szt.),

70)  krzesła restauracyjne (190 szt.),

71)  magazyn przy chłodni:

a.  regały z naczyniami (6 szt.),

b.  odkurzacz (1 szt.),

c.  zlewozmywak (1 szt.),

d.  wózek metalowy (1 szt.),

e.  zamrażarka skrzyniowa (1 szt.),

f.  zamrażarka (...) (1 szt.),

g.  zamrażarka szufladowa (1 szt.),

h.  chłodziarka do napojów (...) ( 1 szt.),

i.  zamrażarka „(...)” (1 szt.),

j.  butla gazowa 60 l (1 szt.),

k.  taboret gazowy (1 szt.),

72)  chłodnia półproduktów:

a.  regały (4 szt.),

b.  półprodukty,

73)  urządzenie do napojów (na zamrażarce) (1 szt.),

74)  stoły prostokątne rozłożone na elementy (2 szt.),

75)  foteliki dla dzieci (2 szt.).

Dowód: protokół z przejęcia pomieszczeń (ul. (...) w S.) z 13.02.2012r. (k. 422‑426).

Pracownicy pozwanej (w tym jej wiceprezes A. Ł. (1)) sporządzili datowany na 13 lutego 2012 r. protokół przejęcia pomieszczeń restauracyjnych wraz z zapleczem na parterze budynku przy ul. (...) w S., w którym wskazali znajdujące się tam ruchomości:

1)  stoliki prostokątne na sali restauracyjnej (7 szt.),

2)  krzesła tapicerowane na sali restauracyjnej (65 szt.),

3)  zegar naścienny (1 szt.),

4)  barometr z termometrem (1 szt.),

5)  telewizor (...) z dekoderem i pilotem (1 kpl.),

6)  komody:

a.  wysoka (1 szt.),

b.  z barkiem (1 szt.),

c.  niska z półką (1 szt.),

d.  niska z nadstawką (1 szt.),

7)  elementy wystroju (1 kpl.),

8)  serwis do kawy (5 szt. z dzbankiem do mleczka i cukierniczką),

9)  obrazy (4 szt.),

10)  ekspres do kawy typu (...) (1 szt.),

11)  fotel, sofa 2-osobowa, sofa 3-osobowa (1 kpl.),

12)  stolik typu ława (1 szt.),

13)  obrazy – szkice z widokami S. (10 szt.),

13a) stolik kwadratowy (1 szt.),

14)  zlewozmywak 2-komorowy w blacie metalowym (1 szt.),

15)  lodówki niskie (2 szt.),

16)  krzesła tapicerowane (2 szt.),

17)  krzesła z ramą metalową (4 szt.),

18)  elementy wystroju S. restauracyjnej (1 kpl.),

18a) stojak niski na tace z pieczywem (1 szt.),

19)  przedłużacze elektryczne (2 szt.),

19a) regał metalowy w przygotowalni warzyw (1 szt.),

20)  obrazy – szkice małe – korytarz (20 szt.),

21)  podkładki bambusowe (30 szt.),

22)  deska do prasowania (1 szt.),

23)  krzesło tapicerowane (1 szt.),

24)  zmywarka do naczyń (...) (1 szt.),

25)  zlewozmywak 2-komorowy z blatem (1 szt.),

26)  regał metalowy na naczynia (1 szt.),

27)  zmywarka szufladowa (1 szt.),

28)  chłodziarki do napojów (...) i (...) (po 1 szt.),

29)  chłodziarka do napojów (...) (1 szt.),

30)  lodówki niskie (2 szt.),

31)  garnki metalowe (3 szt.),

32)  lodówka do jaj (1 szt.),

33)  naświetlacz do jaj (...) (1 szt.),

34)  regał magazynowy metalowy z przyprawami (1 szt.),

35)  szafy metalowe (2 szt.),

36)  szafa meblowa (1 szt.),

37)  krzesła tapicerowane (2 szt.),

38)  lodówki niskie (4 szt.),

39)  kuchenki elektryczne (...) (2 szt.),

40)  kuchenka gazowa (1 szt.),

41)  butla gazowa 60 l (1 szt.),

43)  patelnie (8 szt.),

44)  kasa fiskalna (...) z terminalem (...) (1 szt.),

45)  mikser ręczny (...) (1 szt.),

46)  maszynka do mięsa (...) (1 szt.),

47)  garnki różne (1 kpl.),

48)  miski plastikowe różne (1 kpl.),

49)  mikrofalówka (1 szt.),

50)  piec (...) gusto” (1 szt.),

51)  frytkownica (1 szt.),

52)  czerwone krzesła z ramą metalową (2 szt.),

53)  stolik 6-kątny (1 szt.),

54)  uszkodzona mikrofalówka (1 szt.),

55)  szklanki, kieliszki, talerze, dzbanki szklane, wazy (1 kpl.),

56)  zlewozmywak 2-komorowy z blatem metalowym (1 szt.),

57)  segregatory z dokumentacją (3 szt.),

58)  serwetki białe (208 szt.),

59)  obrusy i serwetki kolorowe (34 szt.).

Dowód: protokół z przejęcia pomieszczeń (ul. (...) w S.) z 13.02.2012 r. (k. 419-421).

Pismem z 14 lutego 2012 r. pozwana poinformowała powódkę, że zgodnie z wcześniejszymi telefonicznymi uzgodnieniami zwalnia spod zastawu na rzeczach ruchomych wniesionych do przedmiotu najmu wszystkie produkty żywnościowe i wezwała do ich odbioru najpóźniej do 15 lutego 2012 r., godziny 9 ⁰⁰, gdyż w przeciwnym razie produkty te zostaną zutylizowane.

Dowód: pismo z 14.02.2012 r. (k. 40).

W związku z odebraniem przez pozwaną lokali (wraz ze znajdującymi się w nich ruchomościami), w których powódka prowadziła restauracje w S. przy ul. (...) i przy ul. (...), zawodowy pełnomocnik powódki pismem z 13 marca 2012 r. złożył do Prokuratury Rejonowej S.-P. w S. zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa przez organy decyzyjne pozwanej spółki – prezesa M. R. i wiceprezesa A. Ł. (2). Sprawę zarejestrowano następnie pod sygnaturą 1 Ds 761/12.

Dowód: zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa z 13.03.2012 r. (k. 29-31).

Pismem z 21 marca 2012 r. pozwana spółka poinformowała powódkę, że zwalnia spod zastawu następujące rzeczy ruchome zajęte na podstawie art. 670 § 1 k.c.:

1)  kasa fiskalna E. (...) (2 szt.),

2)  komputer stacjonarny (1 szt.),

3)  monitor (...) (1 szt.),

4)  drukarka (...) (1 szt.),

5)  terminal (...) (1 szt.),

6)  żelazko (...) (1 szt.),

7)  wentylator biurkowy (1 szt.),

8)  terminal (...) (1 szt.).

Jednocześnie wezwała też do ich odbioru najpóźniej do 26 marca 2012 r. do godziny 12 ⁰⁰, gdyż po tym terminie pozwana spółka nie będzie ponosiła odpowiedzialności za dalsze przechowywanie tych rzeczy, ani ich ewentualne uszkodzenia.

Dowód: pismo z 21.03.2012 r. (k. 41).

Powódka nie chciała odebrać tylko części zajętych przez pozwaną rzeczy wskazanych w pismach z 14 lutego 2012 r. i z 21 marca 2012 r. Domagała się natomiast wydania wszystkich należących do niej rzeczy będących w lokalach zajętych 13 lutego 2012 r. przez pozwaną.

Dowody: przesłuchanie powódki S. P. (1) (k. 609-610, 612);

protokół przesłuchania świadek S. P. (1) z 28.05.2012 r. w sprawie l.dz. WK-II- (...) Komisariatu Policji S.-D. (k. 486-489);

protokół konfrontacji S. P. (3) i M. R. z 27.11.2012 r. w sprawie l.dz. WK-II- (...) Komisariatu Policji S.-D. (k. 507-509);

protokół konfrontacji S. P. (1) i A. Ł. (1) z 27.11.2012 r. w sprawie l.dz. WK-II- (...) Komisariatu Policji S.-D. (k. 513-515).

Przedmioty, które znajdowały się w lokalu w S. przy ul. (...) w czasie, gdy powódka prowadziła tam Restaurację (...), pozostały tam i były wykorzystywane przez pozwaną spółkę, już po rozwiązaniu umowy najmu z powódką.

Dowody: zeznania świadek A. O. (k. 599-601, 602);

Zeznania świadka K. P. (2) (k. 588-580, 551);

wydruki fotografii powódki i fotografii ze strony internetowej pozwanej (k. 442-444);

zeznania świadka K. P. (1) (k. 436-437, 549-550, 551).

Powódka oświadczyła, że w lokalach w S. przy ul. (...) i przy ul. (...) pozostawiła następujący sprzęt gastronomiczny:

1)  bemar elektryczny – 3 sztuki,

2)  blender – 3 sztuki,

3)  bulionówki – 204 sztuki,

4)  chłodziarki – 6 sztuk,

5)  chochle duże – 12 sztuk,

6)  cukiernice – 40 sztuk,

7)  czarki do zupy – 184 sztuki,

8)  deski bambusowe – 10 sztuk,

9)  deski do krojenia (...) 41 sztuk,

10)  dyspenser do mleka – 1 sztuka,

11)  dzbanki szklane – 112 sztuki,

12)  ekspresy do kawy (...), (...) – 3 sztuki,

13)  filiżanki do kawy ze spodkami – 587 sztuk,

14)  frytkownice – 4 sztuki,

15)  garnki elektryczne na zupę – 2 sztuki,

16)  garnki z pokrywką nierdzewne – 46 sztuk,

17)  garnki kamionkowe – 25 sztuk,

18)  grille węglowe – 2 sztuki,

19)  karafki – 34 sztuki,

20)  kieliszki do jaj „jajczarki” – 100 sztuk,

21)  kieliszki do wina – 743 sztuki,

22)  kieliszki do wódki – 872 sztuki,

23)  kokardy na krzesła – 150 sztuk,

24)  komplety do przypraw – 40 sztuk,

25)  korkociągi – 5 sztuk,

26)  kostkarka – 1 sztuka,

27)  kosze na pieczywo – 32 sztuki,

28)  krajalnica do wędlin – 1 sztuka,

29)  kubki szklane – 332 sztuki,

30)  kuchnie gazowe 5-palnikowe – 2 sztuki,

31)  lodówki przenośne – 7 sztuk,

32)  mikrofalówki – 2 sztuki,

33)  miksery – 3 sztuki,

34)  miski nierdzewne – 79 sztuk,

35)  nabierki – 33 sztuki,

36)  noże kuchenne duże – 57 sztuk,

37)  obrusy – 616 sztuk,

38)  otwieracze do konserw – 3 sztuki,

39)  patelnie – 54 sztuki,

40)  piec cukierniczy – 1 sztuka,

41)  podgrzewacze do potraw – 4 sztuki,

42)  pojemniki do szampana ze stali nierdzewnej – 20 sztuk,

43)  pojemnik GN ze stali nierdzewnej – 21 sztuk,

44)  pokrowce na krzesła – 150 sztuk,

45)  półmiski porcelanowe – 146 sztuk,

46)  półmiski metalowe – 117 sztuk,

47)  rawierki – 244 sztuki,

48)  roboty kuchenny – 2 sztuki,

49)  salaterki – 256 sztuk,

50)  serwetki bankietowe – 624 sztuki,

51)  serwetnice – 41 sztuk,

52)  skirtingi – 14 sztuk,

53)  sosjerki – 43 sztuki,

54)  stojaki na owoce – 3 sztuki,

55)  stoły ze stali nierdzewnej – 5 sztuk,

56)  szczypce gastronomiczne – 6 sztuk,

57)  szklania do drinków long – 416 sztuk,

58)  szklanki do piwa – 431 sztuk,

59)  sztućce – łopatki do ciasta – 18 sztuk,

60)  sztućce – łyżeczki długie do lodów – 176 sztuk,

61)  sztućce – łyżeczki do herbaty, kawy – 1.078 sztuk,

62)  sztućce – łyżki do sałaty – 20 sztuk,

63)  sztućce – łyżki do warzyw – 16 sztuk,

64)  sztućce – łyżki do zupy duże – 36 sztuk,

65)  sztućce – łyżki stołowe – 756 sztuk,

66)  sztućce – noże stołowe – 830 sztuk,

67)  sztućce – widelczyki do ciasta – 220 sztuk,

68)  sztućce – widelce – 933 sztuki,

69)  sztućce – widelce do wędlin – 60 sztuk,

70)  szumówki – 14 sztuk,

71)  sztućce – łopatki do tortów – 15 sztuk,

72)  świeczniki – 34 sztuki,

73)  taboret gazowy – 1 sztuka,

74)  tace kelnerskie – 12 sztuk,

75)  talerze deserowe zakąskowe – 915 sztuk,

76)  talerze głębokie – 820 sztuk,

77)  talerze płytkie – 865 sztuk,

78)  telewizor plazmowy (...) 50 cali z uchwytem – 1 sztuka,

79)  termosy – 5 sztuk

80)  warniki zaparzacze – 2 sztuki,

81)  wazy do zupy – 58 sztuk,

82)  wazony do kwiatów – 40 sztuk

83)  wiaderka do lodu ze stali nierdzewnej – 20 sztuk,

84)  wózki kelnerskie – 2 sztuki,

85)  wózki magazynowe – 2 sztuki

86)  zamrażarki – 7 sztuk,

87)  zlewy 2-komorowe ze stali nierdzewnej – 2 sztuki.

Dowody: pisemna opinia biegłej sądowej A. M. z 25.04.2017 r. (k. 793-826);

201 faktur VAT wystawionych powódce w latach 2010-2011 (k. 65-273);

niepodpisany spis rzeczy i przedmiotów powódki (k. 49-50);

przesłuchanie powódki S. P. (1) (k. 609-610, 612).

W okresie od 17 sierpnia 2012 r. do 30 grudnia 2013 r. pozwana spółka kupowała elementy wyposażenia restauracji, za które wystawiono jej 23 faktury VAT.

Wśród zakupionych rzeczy znalazły się:

1)  serwetka (...) biała (1 op.),

2)  podgrzewacz biały 4h 38 mm (...) (1 karton),

3)  bieżnik złoty (2 szt.),

4)  świecznik szklany 2w1 (2 op.),

5)  serwetka (...) pomp biało-złota (4 szt.),

6)  dzbanki 1.450 ml (6 szt.),

7)  dzbanek na oliwę 260 ml (12 szt.),

8)  obieraczka do warzyw (1 szt.),

9)  pojemnik gastronomiczny standard garnków ¼-065 (6 szt.),

10)  pokrywka do garnków ¼ (6 szt.),

11)  szklanki wysokie 360 ml (...) (12 szt.),

12)  dzbanki 1.850 ml (18 szt.),

13)  solniczki (12 szt.),

14)  szklanki „(...) drink” 300 ml (30 szt.),

15)  łyżeczki do kawy (...) (48 szt.),

16)  łyżeczki do herbaty (...) (96 szt.),

17)  szklanki do whisky 250 ml (48 szt.),

18)  kieliszki do wódki (30 szt.),

19)  kieliszki do szampana 150 ml (6 szt.),

20)  kieliszki do wódki (90 szt.),

21)  kieliszki do szampana 150 ml (120 szt.),

22)  kieliszki do wódki 150 ml (24 szt.),

23)  salaterka okrągła 13 cm (1 szt.),

24)  miska gastronomiczna 40 cm nierdzewna (3 szt.),

25)  szczypce uniwersalne 30 cm (2 szt.),

26)  półmisek okrągły 320 (...) (24 szt.),

27)  miska 120 (...) (24 szt.),

28)  miska 135 (...) (24 szt.),

29)  łyżeczka do kawy (1 szt.),

30)  patelnia „(...) 30 cm (1 szt.),

31)  kieliszki do wódki (90 szt.),

32)  szklanki „(...) drink” 300 ml (30 szt.),

33)  noże stołowe (...) (100 szt.),

34)  widelce stołowe (...) (97 szt.),

35)  łyżki stołowe (...) (60 szt.),

36)  widelce do ciasta (...) (150 szt.),

37)  łyżeczki do herbaty (...) (150 szt.),

38)  talerze płytkie 270 (...) (73 szt.),

39)  talerze płytkie 290 (...) (36 szt.),

40)  talerze głębokie 225 (...) (108 szt.),

41)  sosjerka 30 (...) (18 szt.),

42)  cukiernica 20 (...) (12 szt.),

43)  waza 300 (...) (5 szt.),

44)  ostrzałka diamentowa (1 szt.),

45)  szklanki 290 ml (...) (144 szt.),

46)  filiżanki 25 (...) (60 szt.),

47)  łyżki stołowe (...) (24 szt.),

48)  bulionówki z uchwytem (24 szt.),

49)  filiżanki 25 (...) (24 szt.),

50)  spodki 160 (...) (5 szt.),

51)  talerze płytkie 210 (...) (48 szt.),

52)  szklanki 010/k (8 szt.),

53)  kieliszki do szampana 150 ml (...) (72 szt.),

54)  wazon (...) 30 cm (12 szt.),

55)  kieliszki (5 kpl.),

56)  noże stołowe (...) (18 szt.),

57)  widelce stołowe (...) (18 szt.),

58)  filiżanki (...) duże z talerzykami (12 szt.),

59)  kubek (...) do herbaty 275 ml (24 szt.),

60)  talerzyki (...) porcelanowe do kubków (24 szt.),

61)  szklanki do kawy mrożonej 300 ml (12 szt.).

Dowody: 23 faktury VAT wystawione pozwanej w okresie od 17.08.2012 r. do 30.12.2013 r. (k. 522‑547).

Powódka skierowała do pozwanej datowane na 14 lipca 2012 r. pismo, w którym zażądała, aby pozwana zaprzestała wystawiać jej kolejne faktury, oświadczenia i wezwania do zapłaty, gdyż są one bezpodstawne (wezwanie z 5 lipca 2012 r. zapłaty kwoty 33.810,26 zł, w tym za używanie paliwa gazowego, którego powódka nie używała, gdyż korzystała z butli gazowych, czy za najem za luty, podczas gdy, ewentualny czynsz z tego tytułu powinien należeć się tylko do 13 lutego 2012 r.). Kwestionowała też, ażeby w lokalach miały miejsce jakiekolwiek zniszczenia, których koszty winna ponosić. Jednocześnie powódka zażądała od pozwanej zwrotu dokumentacji zatrzymanej w lokalach. Wyraźnie wreszcie kwestionowała zasadność ustanowienia zastawu na jej ruchomościach, gdyż na 13 lutego 2012 r. nie zalegała z zapłatą jakichkolwiek należności na rzecz pozwanej.

Dowód: pismo z 14.07.2012 r. (k. 42-43).

Zawodowy pełnomocnik pozwanej spółki pismem z 20 lipca 2012 r. wezwał powódkę do odbioru należących do niej rzeczy ruchomych zwolnionych spod zastawu w terminie do 31 lipca 2012 r. pod rygorem obciążenia kosztami przechowywania tych rzeczy.

Dowód: pismo z 20.07.2012 r. (k. 44).

W okresie od 31 lipca 2012 r. do 1 marca 2013 r. powódka skierowała do pozwanej cztery wezwania (z 31.07.2012 r., z 7.08.2012 r., z 16.08.2012 r. i z 1.03.2013 r.) do zapłaty wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z jej sprzętu gastronomicznego i ruchomości zajęte w lokalach w S. przy ul. (...) i przy ul. (...) za okres od 13 lutego 2012 r. według stawki 1.000 zł za jeden dzień bezumownego korzystania z rzeczy, za każdym razem wyznaczając termin 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Dowody: wezwanie do zapłaty z 31.07.2012 r. (k. 45);

ponowne wezwanie do zapłaty z 7.08.2012 r. (k. 46);

przedsądowe wezwanie do zapłaty z 16.08.2012 r. (k. 47);

przedsądowe wezwanie do zapłaty z 1.03.2013 r. (k. 48).

Powódka wniosła przeciwko pozwanej pozew do Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie o ustalenie istnienia między stronami stosunku dzierżawy. Pozew ten został oddalony wyrokiem z 24 stycznia 2013 r. w sprawie XI GC 347/12, gdyż Sąd ten uznał, że obie łączące strony umowy nie były umowami dzierżawy, gdyż umowa z 5 lutego 2010 r. była według niego umową najmu lokalu gastronomicznego – a nie dzierżawy restauracji (nie miał bowiem wyposażenia, pracowników itd. jako zorganizowana część przedsiębiorstwa) – zawierającą dodatkowo elementy umowy o świadczenie usług; w przypadku zaś umowy z 2 lutego 2011 r. zakwalifikował ją jako umowę o świadczenie usług, do której zastosowanie znajduje art. 750 k.c. Jednocześnie uznał też, że pozwana miała uzasadnione powody do rozwiązania obu tych umów bez zachowania okresu wypowiedzenia.

Dowód: wyrok Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie z 24.01.2013 r. w sprawie XI GC 347/12 z uzasadnieniem (k. 385-391v, 408-418).

Dochodzenie wszczęte przez Komisariat Policji S.-D. wskutek złożenia przez powódkę zawiadomienia o podejrzeniu popełnienia przestępstwa – i prowadzone w sprawie mającego miejsce 13 lutego 2012 r. w S. w lokalu przy ul. (...) oraz przy ul. (...) kierowania słownych gróźb karalnych wobec pracowników K. P. (3), S. P. (2) oraz A. J. celem zmuszenia ich do opuszczenia lokalu pod wymienionym adresem, tj. o czyn z art. 191 § 1 k.k.; w sprawie mającego miejsce w lutym 2012 r. w S. w lokalu przy ul. (...) kierowanie słownych gróźb karalnych wobec S. P. (1) oraz K. P. (1), tj. o czyn z art. 191 § 1 k.k.; oraz w sprawie dokonanego 13 lutego 2012 r. w S. przy ul. (...) oraz przy ul. (...) przywłaszczenia mienia ruchomego w postaci pieniędzy w kwocie 41.000 zł, mebli, produktów spożywczych, sprzętu AGD, artykułów gastronomicznych oraz ukrycia dokumentów w postaci faktur na szkodę S. P. (1) oraz K. P. (1), tj. o czyn z art. 284 § 1 k.k. w zbiegu z art. 276 k.k.w. w zw. z art. 11 § 2 k.k. – zostało prawomocnie umorzone na podstawie art. 17 § 1 pkt 2 i art. 17 § 1 pkt 1 k.p.k. wobec braku znamion czynu zabronionego i wobec braku danych dostatecznie uzasadniających podejrzenie ich popełnienia postanowieniem Komisariatu Policji S.-D. z 28 listopada 2012 r. w sprawie 1 Ds 761/12, następnie utrzymanym w mocy postanowieniem Sądu Okręgowego z 13 marca 2013 r. w sprawie III Kp 108/13.

Dowód: postanowienie Sądu Okręgowego w Szczecinie z 13.03.2013 r. w sprawie III Kp 108/13 (k. 403-407).

Sąd Okręgowy w Szczecinie wyrokiem z 11 lipca 2013 r. w sprawie VIII Ga 125/13 oddalił apelację powódki od wyroku Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie z 24 stycznia 2013 r. w sprawie XI GC 347/12 o ustalenie istnienia między stronami stosunku dzierżawy.

Dowód: wyrok Sądu Okręgowego w Szczecinie z 11.07.2013 r. w sprawie VIII Ga 125/13 z uzasadnieniem (k. 462-475).

Pozwana w niniejszej sprawie spółka wytoczyła 25 czerwca 2012 r. powództwo przeciwko powódce w niniejszej sprawie S. P. (1) do Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie o zapłatę kwoty 33.810,26 zł z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu, z tytułu łączących stron umów oraz z tytułu zniszczeń w lokalu przy ul. (...) w S. (która to kwota miała stanowić kwotę pozostałą po potrąceniu dokonanym pismem z 13 czerwca 2012 r.). Powództwo to zostało oddalone wyrokiem z 29 listopada 2013 r. w sprawie X GC 1048/12, w którego uzasadnieniu Sąd wskazał, że spośród dochodzonych roszczeń udowodnione zostały jedynie stwierdzone fakturami nr (...) w części proporcjonalnej do 13 dni lutego 2012 r., tj. w kwocie 1.393,16 zł; fakturami nr (...) na proporcjonalną do czasu trwania najmu w lutym 2012 r. kwotę 6.616,66 zł oraz z faktur VAT nr (...) na kwotę 273,07 zł – uznając jednak, że powódka w niniejszej sprawie S. P. (1) (a pozwana w rozpoznanej przez Sąd Rejonowy) skutecznie potrąciła z tymi wierzytelnościami swoje wierzytelności z tytułu wystawionych i wskazanych przez nią faktur VAT, w tym z tytułu kosztów wynagrodzenia za zorganizowanie wesela prezesa zarządu pozwanej spółki (w tamtej sprawie występującej po stronie powodowej) M. R., do którego to długu przystąpiła w ocenie Sądu Rejonowego kumulatywnie.

Dowody: wyrok Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie z 29.11.2013 r. w sprawie X GC 1048/12 z uzasadnieniem (k. 445-459v);

pismo z 13.06.2012 r. (k. 476-478).

Średnie rynkowe stawki czynszu netto przy najmie sprzętu gastronomicznego w latach 2012-2013, jak również obecnie, za okres do 3 dni są następujące:

1)  bemar elektryczny – 52,40 zł,

2)  blender – 60,00 zł,

3)  bulionówka – 0,51 zł,

4)  chłodziarka – 97,00 zł,

5)  chochla duża – 1,75 zł,

6)  cukiernica – 1,06 zł,

7)  czarka do zupy – 0,82 zł,

8)  deska bambusowa – 3,93 zł,

9)  deski do krojenia (...) 4,72 zł,

10)  dyspenser do mleka – 26,29 zł,

11)  dzbanek szklany – 1,68 zł,

12)  ekspres do kawy (...), (...) – 186,25 zł,

13)  filiżanka do kawy ze spodkiem – 0,68 zł,

14)  frytkownica – 55,00 zł,

15)  garnek elektryczny na zupę – 30,00 zł,

16)  garnek z pokrywka nierdzewny – 30,00 zł,

17)  garnek kamionkowy – 4,44 zł,

18)  grill węglowy – 94,86 zł,

19)  karafka – 2,00 zł,

20)  kieliszek do jaj „jajczarka” – 0,50 zł,

21)  kieliszek do wina – 0,45 zł,

22)  kieliszek do wódki – 0,46 zł,

23)  kokarda na krzesło – 1,00 zł,

24)  komplet do przypraw – 1,98 zł,

25)  korkociąg – 1,67 zł,

26)  kostkarka – 40 zł,

27)  kosz na pieczywo – 1,61 zł,

28)  krajalnica do wędlin – 58,75 zł,

29)  kubek szklany – 0,34 zł,

30)  kuchnia gazowa 5-palnikowa – 143,33 zł,

31)  lodówka przenośna – 8 zł,

32)  mikrofalówka – 65 zł,

33)  mikser – 90 zł,

34)  miska nierdzewna – 1,50 zł,

35)  nabierka – 1,21 zł,

36)  nóż kuchenny duży – 4,80 zł,

37)  obrus – 12,06 zł,

38)  otwieracz do konserw – 1,33 zł,

39)  patelnia – 15,20 zł,

40)  piec konwekcyjno-parowy – 390,00 zł,

41)  podgrzewacz do potraw – 25,80 zł,

42)  pojemnik do szampana ze stali nierdzewnej – 4,75 zł,

43)  pojemnik GN ze stali nierdzewnej – 4,80 zł,

44)  pokrowiec na krzesło – 4,50 zł,

45)  półmisek porcelanowy – 1,70 zł,

46)  półmiski metalowe – 2,48 zł,

47)  rawierka – 1,70 zł,

48)  robot kuchenny – 290,00 zł,

49)  salaterka – 1,55 zł,

50)  serwetka bankietowa – 1,89 zł,

51)  serwetnica – 1,42 zł,

52)  skirting – 21,08 zł,

53)  sosjerka – 1,13 zł,

54)  stojak na owoce – 5,75 zł,

55)  stół ze stali nierdzewnej – 57,00 zł,

56)  szczypce gastronomiczne – 1,46 zł,

57)  szklanka do drinków long – 0,38 zł,

58)  szklanka do piwa – 0,38 zł,

59)  sztućce – łopatka do ciasta – 1,04 zł,

60)  sztućce – łyżeczka długa do lodów – 0,25 zł,

61)  sztućce – łyżeczka do herbaty, kawy – 0,25 zł,

62)  sztućce – łyżka do sałaty – 0,29 zł,

63)  sztućce – łyżka do warzyw – 0,25 zł,

64)  sztućce – łyżka do zupy duża – 0,25 zł,

65)  sztućce – łyżka stołowa – 0,25 zł,

66)  sztućce – nóż stołowy – 0,25 zł,

67)  sztućce – widelczyk do ciasta – 0,25 zł,

68)  sztućce – widelec – 0,25 zł,

69)  sztućce – widelec do wędlin – 0,34 zł,

70)  szumówki – 1,20 zł,

71)  sztućce – łopatka do tortów – 1,33 zł,

72)  świecznik – 1,21 zł,

73)  taboret gazowy – 33,89 zł,

74)  tace kelnerskie – 3,43 zł,

75)  talerz deserowy zakąskowy – 0,30 zł,

76)  talerz głęboki – 0,33 zł,

77)  talerz płytki – 0,36 zł,

78)  telewizor plazmowy (...) 50 cali z uchwytem – 30,50 zł,

79)  termos – 5,50 zł

80)  warnik zaparzacz – 25,00 zł,

81)  waza do zupy – 5,69 zł,

82)  wazon do kwiatów – 1,50 zł

83)  wiaderko do lodu ze stali nierdzewnej – 3,30 zł,

84)  wózek kelnerski – 45,00 zł,

85)  wózek magazynowy – 25,00 zł

86)  zamrażarka – 66,00 zł,

87)  zlew 2-komorowy ze stali nierdzewnej – 64,00 zł.

Zazwyczaj sprzęt taki wynajmowany jest krótkoterminowo, co ma swoje odzwierciedlenie w wysokości czynszu, ale hipotetycznie jest możliwy najem długoterminowy. Koszty przedsiębiorców trudniących się wynajmem takiego sprzętu stanowią zazwyczaj około 60% podawanej przez nich w cennikach stawki najmu. Dochód takich przedsiębiorców to zwykle 40% stawki najmu.25.04.2017 r. Hipotetycznie możliwy jest też najem wszystkich tych sprzętów jednocześnie.

Dowody: pisemna opinia biegłej sądowej A. M. z 25.04.2017 r. (k. 793-826);

uzupełniająca pisemna opinia biegłej sądowej A. M. z 19.06.2017 r. (k. 840-845);

wyjaśnienie pisemnej opinii biegłej sądowej A. M. (k. 864-865, 867)

Ocena dowodów:

Ustalenia istotnych faktów w niniejszej sprawy oparte zostały o dowody z dokumentów (art. 244 i 245 k.p.c.) inne materiały pisemne (art. 309 k.p.c.), zeznania świadków (art. 258 k.p.c.) - K. P. (1), A. O. i K. P. (2), dowód z przesłuchania stron – ograniczony do przesłuchania powódki (art. 299 k.p.c.). Istotne znaczenie miała także opinia biegłej sądowej z zakresu wyceny majątku ruchomego A. M. (art. 278 k.p.c.).

Nieprzydatna okazała się z kolei opinia biegłego M. S., albowiem w wyniku jej analizy (obejmującej sporządzoną przez niego opinię pisemną i kolejne pisemne opinie uzupełniające oraz wyjaśnienia złożonych na rozprawie) należało dojść do przekonania, że biegły ten nie ma kwalifikacji w zakresie, który jest niezbędny w niniejszej sprawie, a zatem wiedzy specjalnej w zakresie wyceny majątku ruchomego, którym w tym przypadku było wyposażenie prowadzonych przez powódkę restauracji, określane też przez nią jako „sprzęty gastronomiczne”. Biegły ten specjalizujący się w dziedzinie gastronomii i jednocześnie będący pracownikiem szkoły gastronomicznej, w sporządzonych przez siebie opiniach zastosował metodologię sprowadzającą się do ustalenia nie rynkowej wartości hipotetycznego czynszu najmu wskazanych przez powódkę sprzętów, lecz w istocie sprowadzającą się do określenia ich wartości z uwzględnieniem amortyzacji, co było zbędne dla ustalenia wysokości należnego powódce wynagrodzenia za korzystanie z jej rzeczy przez pozwaną bez tytułu prawnego.

Inaczej należy ocenić opinie (pisemną, uzupełniającą na piśmie, ustne wyjaśnienia) biegłej sądowej A. M., która dokonała wyceny wartości hipotetycznego czynszu najmu rzeczy wskazywanych przez powódkę w załączonych przez nią do pozwu 201 fakturach VAT z lat 2011-2012 i oświadczeniach powódki, co do określenia rzeczy ruchomych – wyposażenie lokalu gastronomicznego do obsługiwania klientów w zakresie żywienia, które miały według powódki zostać pozostawione w lokalach pozwanej, jako rzeczy do prowadzenia restauracji, a z których powódka została usunięta przez pozwaną po rozwiązaniu przez nią łączących strony umów. Biegła zastosowała przy tym przede wszystkim podejście porównawcze, w oparciu o cenniki stosowane przez podmioty działające na rynku wynajmu sprzętu gastronomicznego.

Biegła wyraźnie też zastrzegła w opinii, że co do zasady najem takich sprzętów jest krótkoterminowy (w dłuższym okresie bardziej opłacalny jest zakup takich rzeczy na własność), przyjmując że nie jest hipotetycznie wykluczone, że najem taki mógłby mieć także charakter długookresowy. Te uwagi biegłej, a także wskazania co do uwarunkowań związanych z wynajmowaniem różnorodnego sprzętu gastronomicznego, pozwoliły dokonać oceny opinii biegłego w aspekcie wysokości rzeczywistej szkody, za którą odpowiada pozwana.

Jednocześnie biegła dokonała korekty uzyskanych w swoich wyliczenia stawek najmu o stopień, w jakim w stawkach tych zawarte są ponoszone przez działających w tej branży przedsiębiorców koszty (60% ceny), tak by ustalić ostatecznie jaki czysty zysk (40% stawki najmu) powódka mogłaby uzyskać, gdyby przez cały okres bezumownego korzystania z jej rzeczy przez pozwaną objęty żądaniem pozwu, sprzęt ten wynajmowała na zasadach rynkowych. Biegła przy tym – zgodnie z postanowieniem dowodowym Sądu – wyliczenia swoje sporządziła w dwóch wariantach: w pierwszym przypadku przyjmując, że rzeczywiście w lokalach pozwanej pozostały wszystkie wskazane przez powódkę w fakturach i oświadczeniach rzeczy, będące sprzętem gastronomicznym i nadające się do wynajmu; w drugim wariancie – pomniejszając ich ilość, o rzeczy zakupione przez pozwaną, na które przedstawiła ona faktury z lat 2012-2013. Biegła wskazała też stawki za poszczególne przedmioty.

Powódka nie kwestionowała opinii biegłej sądowej A. M., a co więcej, dokonując modyfikacji powództwa domagała się ostatecznie zasądzenia swojego roszczenia w oparciu o wariant pierwszy tej opinii. Strona pozwana z kolei nie podważała rzetelności sporządzenia opinii, a jedynie kwestionowała, że byłoby możliwe, wynajmowanie wszystkich wskazanych przedmiotów jednocześnie przez cały objęty żądaniem pozwu okres, jak też zakwestionowała obliczoną przez biegłą wysokość należnego powódce wynagrodzenia za ten okres, uważając że kwota 1.245.128,50 zł jest zbyt wysoka i znacząco przekracza wartość rzeczy powódki (kwestionując jednocześnie to, że powódka wykazała, że stanowiące jej własność rzeczy są w bezumownym władaniu pozwanej i w jakiej ilości). Zaznaczała jednocześnie, że wśród rzeczy tych znalazły się np. chłodziarki oznaczone znakami towarowymi innych przedsiębiorców jak (...), (...), (...), co wskazuje, że nie stanowią własności powódki, a jedynie były przez nią użytkowane.

Biegła w uzupełniającej pisemnej opinii oraz podczas ustnego wyjaśniania opinii na rozprawie odniosła się do tych zarzutów, wobec tego należało uznać, że opinia biegłej sądowej A. M. jest rzetelna i sporządzona z należytą starannością i z wykorzystaniem potrzebnej wiedzy specjalnej, gdyż wypływające z niej wnioski są należycie uargumentowane i logiczne, a także biegła szczegółowo wyjaśniła metodologię sporządzenia opinii, jak też wyjaśniła, dlaczego niektóre przedmioty nie zostały w niej ujęte (tj. z uwagi na to, że nie nadają się one do wynajmowania).

W pozostałym zakresie istotne znaczenie miały dokumenty umów pomiędzy stronami, pisma zawierające oświadczenia o rozwiązaniu tych umów sporządzone przez pracowników pozwanej spółki, a także protokoły przejęcia lokali w S. przy ul. (...) i przy ul. (...). Te ostanie są co prawda dokumentami jednostronnymi, jednak powódka nie wypowiedziała się w sposób precyzyjny co do ich treści – niewystarczające dla podważenia wskazanej w tych protokołach listy pozostawionych rzeczy powódki jest samo zaprzeczenie prawdziwości tych protokołów. Pamiętając, że zostały one sporządzone bez udziału powódki, to jednak inwentaryzacja odzwierciedlona tymi protokołami została dokonana komisyjnie, zwraca też uwagę dokładność określenia listy przedmiotów pozostawionych przez powódkę i ich ilości.

Weryfikacja dowodów ze źródeł osobowych dokonana została przy uwzględnieniu protokołów przesłuchań świadków w postepowaniu karnym wywołanym złożeniem przez powódkę zawiadomienia o podejrzeniu popełnienia przestępstwa. Trzeba zauważyć, że co do asortymentu przedmiotów do działalności gastronomicznej pozostawionych przez powódkę oraz ich własności dowody te nie mają istotnego znaczenia. Niezależnie od tego, twierdzenia w tym zakresie samej powódki, oraz jej konkubenta nie mają waloru dokładności, toteż nie sposób uznać ich za konkurencyjne w stosunku do wymienionych protokołów co do szczegółowego wyliczenia pozostawionych rzeczy.

Protokoły te miały więc, poza opinią biegłego A. M., kluczowe znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy. Pozwana nie zakwestionowała, że przedmioty te rzeczywiście wówczas w lokalach tych się znajdowały, a co najwyżej kwestionowała, że powódka jest ich właścicielką. Dowody w postaci tych protokołów podlegały oceni w kontekście twierdzeń pozwanej przez pryzmat przedstawionych przez powódkę dokumentów (faktur VAT) na zakup poszczególnych sprzętów gastronomicznych objętych żądaniem pozwu, oświadczeń powódki oraz zeznań świadków – w szczególności K. P. (1). Jednocześnie należało mieć na uwadze treść łączących strony umów, która pozwalała na przyjęcie, że lokal przy ul. (...) wymagał w istocie zorganizowania przez powódkę całego jego wyposażenia, aby można w nim było prowadzić restaurację, natomiast lokal przy ul. (...) część wyposażenia już posiadał, w związku z czym powódka miała płacić wynagrodzenie za korzystanie ze znajdujących się tam urządzeń technicznych i kuchennych, lecz miała sama kupić sprzęt gastronomiczny, jak szklanki, talerze itp.

Będące częścią materiału procesowego orzeczenia zapadłe w sprawach pomiędzy stronami nie miały istotnego znaczenia dla ustalenia podstawowych faktów w zakresie dochodzonego roszczenia. Trzeba jednak także zauważyć, że stosownie do art. 365 k.p.c. tutejszy Sąd związany był wyrokiem oddalającym pozew wniesiony przez powódkę o ustalenie, że strony łączy stosunek dzierżawy, a także pozew o zapłatę wniesiony przez pozwaną przeciwko powódce.

Nieistotne dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy było ustalenie, czy powódka należycie wykonywała łączące ją z pozwaną umowy i czy rozwiązanie tych umów było zasadne. Nieistotny był także przebieg współpracy stron oraz relacje między powódką i jej konkubentem a członkami zarządu pozwanej spółki.

Za okoliczności istotne należało jednakże uznać stwierdzenie – na podstawie wskazanych wyroków – że zachowanie członków zarządu pozwanej spółki 13 lutego 2012 r. nie nosiło znamion czynu zabronionego, że stron nie łączy (ani nie łączył) stosunek dzierżawy spornych lokali, a powódka nie zalegała wobec pozwanej spółki w dacie rozwiązania umów, tj. 13 lutego 2012 r., z żadnymi należnościami z tytułu łączących strony umów (najmu lokalu przy ul. (...) oraz o świadczenie usług w lokalu przy ul. (...)), wobec czego brak było podstaw do zastosowania przez pozwaną zastawu ustawowego na rzeczach wniesionych do najmowanego lokalu (w przypadku lokalu przy ul. (...) w S., m.in. dlatego, że powódka nie była najemcą tego lokalu, lecz zgodnie z wolą stron jedynie świadczyła w nim usługi.

Wreszcie w oparciu o zeznania przede wszystkim świadek A. O., która była pracownicą pozwanej spółki i o ile nie wiedziała, czyją własność stanowią sprzęty w restauracji, to zeznała, że zarówno wtedy, gdy restaurację prowadziła powódka, jak i po rozwiązaniu umowy między stronami, w lokalach znajdowało się takie samo wyposażenie i z wyposażenia tego korzystała pozwana spółka sama prowadząc w tych lokalach działalność gastronomiczną. W powiązaniu z wyżej przedstawionymi dowodami pozwalało to na uznanie przez Sąd, że powódka zdołała udowodnić w niniejszej sprawie, że pozwana spółka korzysta ze sprzętów, które zostały wymienione w sporządzonych przez jej pracowników protokołach z 13 lutego 2012 r., a co najmniej część z tych sprzętów stanowi własność powódki.

Będzie jeszcze o tym mowa niżej, gdy wyjaśniony zostanie wymiar szkody, poprzez szczegółowe wskazanie tych sprzętów, których zatrzymanie przez pozwaną wywołało uszczerbek majątkowy po stronie powódki. W tym miejscu zaznaczenia wymaga jedynie, że powódka udowodniła swoje roszczenie co do zasady, natomiast tylko co do tych rzeczy, które co do swojego rodzaju i konkretnej ilości zostały wskazane w protokołach i mogą być powiązane z fakturami i oświadczeniami powódki oraz z wyliczeniami biegłej sądowej A. M..

Zaznaczyć wreszcie trzeba, że pozwana nie wykazała, ażeby wzywała powódkę do odbioru innych rzeczy niż wskazane w piśmie z 14 lutego 2012 r. produkty żywnościowe oraz wskazane w piśmie z 21 marca 2012 r. kasy fiskalne E. (...) (2 sztuki), komputer stacjonarny, monitor (...), drukarka (...), terminale (...) (2 sztuki), żelazko (...) i wentylator biurkowy.

Ocena prawna.

Powódka ostatecznie domagała się zasądzenia od pozwanej spółki kwoty 1.245.128,50 zł z odsetkami ustawowymi liczonymi od 13 lutego 2012 r. za bezumowne korzystanie z jej sprzętów gastronomicznych przez pozwaną w okresie od 13 lutego 2012 r. do 4 marca 2013 r. – opierając się na wnioskach wypływających z opinii biegłej sądowej A. M. zamiast dotychczas żądanej kwoty 386.000 zł oraz 1.000 zł za każdy kolejny dzień bezumownego korzystania z odsetkami ustawowymi liczonymi od 13 lutego 2012 r. i w pozostałej części cofnęła pozew, na co pozwana wyraziła zgodę.

Odczytując natomiast żądanie powódki wskazane w zmienionym pozwie w kontekście przywołanej przez nią opinii biegłej sądowej A. M. z 25 kwietnia 2017 r. należało uznać, że powódka w zakresie należności głównej domagała się od pozwanej zapłaty łącznej kwoty 1.245.128,50 zł z tytułu bezumownego korzystania w okresie od 13 lutego 2012 r. do 4 marca 2013 r. z następujących rzeczy stanowiących jej własność przy następującej stawce za 3 dni najmu:

1)  bemar elektryczny – 3 sztuki – 52,40 zł/szt.,

2)  blender – 3 sztuki – 60,00 zł/szt.,

3)  bulionówki – 204 sztuki – 0,51 zł/szt.,

4)  chłodziarki – 6 sztuk – 97,00 zł/szt.,

5)  chochle duże – 12 sztuk – 1,75 zł/szt.,

6)  cukiernice – 40 sztuk – 1,06 zł/szt.,

7)  czarki do zupy – 184 sztuki – 0,82 zł/szt.,

8)  deski bambusowe – 10 sztuk – 3,93 zł/szt.,

9)  deski do krojenia (...) 41 sztuk – 4,72 zł/szt.,

10)  dyspenser do mleka – 1 sztuka – 26,29 zł/szt.,

11)  dzbanki szklane – 112 sztuki – 1,68 zł/szt.,

12)  ekspresy do kawy (...), (...) – 3 sztuki – 186,25 zł/szt.,

13)  filiżanki do kawy ze spodkami – 587 sztuk – 0,68 zł/szt.,

14)  frytkownice – 4 sztuki – 55,00 zł/szt.,

15)  garnki elektryczne na zupę – 2 sztuki – 30,00 zł/szt.,

16)  garnki z pokrywką nierdzewne – 46 sztuk – 30,00 zł/szt.,

17)  garnki kamionkowe – 25 sztuk – 4,44 zł/szt.,

18)  grille węglowe – 2 sztuki – 94,86 zł/szt.,

19)  karafki – 34 sztuki – 2,00 zł/szt.,

20)  kieliszki do jaj „jajczarki” – 100 sztuk – 0,50 zł/szt.,

21)  kieliszki do wina – 743 sztuki – 0,45 zł/szt.,

22)  kieliszki do wódki – 872 sztuki – 0,46 zł/szt.,

23)  kokardy na krzesła – 150 sztuk – 1,00 zł/szt.,

24)  komplety do przypraw – 40 sztuk – 1,98 zł/szt.,

25)  korkociągi – 5 sztuk – 1,67 zł/szt.,

26)  kostkarka – 1 sztuka – 40,00 zł/szt.,

27)  kosze na pieczywo – 32 sztuki – 1,61 zł/szt.,

28)  krajalnica do wędlin – 1 sztuka – 58,75 zł/szt.,

29)  kubki szklane – 332 sztuki – 0,34 zł/szt.,

30)  kuchnie gazowe 5-palnikowe – 2 sztuki – 143,33 zł/szt.,

31)  lodówki przenośne – 7 sztuk – 8,00 zł/szt.,

32)  mikrofalówki – 2 sztuki – 65,00 zł/szt.,

33)  miksery – 3 sztuki – 90,00 zł/szt.,

34)  miski nierdzewne – 79 sztuk – 1,50 zł/szt.,

35)  nabierki – 33 sztuki – 1,21 zł/szt.,

36)  noże kuchenne duże – 57 sztuk – 4,80 zł/szt.,

37)  obrusy – 616 sztuk – 12,06 zł/szt.,

38)  otwieracze do konserw – 3 sztuki – 1,33 zł/szt.,

39)  patelnie – 54 sztuki – 15,20 zł/szt.,

40)  piec cukierniczy – 1 sztuka – 390,00 zł/szt.,

41)  podgrzewacze do potraw – 4 sztuki – 25,80 zł/szt.,

42)  pojemniki do szampana ze stali nierdzewnej – 20 sztuk – 4,75 zł/szt.,

43)  pojemnik GN ze stali nierdzewnej – 21 sztuk – 4,80 zł/szt.,

44)  pokrowce na krzesła – 150 sztuk – 4,50 zł/szt.,

45)  półmiski porcelanowe – 146 sztuk – 1,70 zł/szt.,

46)  półmiski metalowe – 117 sztuk – 2,48 zł/szt.,

47)  rawierki – 244 sztuki – 1,70 zł/szt.,

48)  roboty kuchenny – 2 sztuki – 290,00 zł/szt.,

49)  salaterki – 256 sztuk – 1,55 zł/szt.,

50)  serwetki bankietowe – 624 sztuki – 1,89 zł/szt.,

51)  serwetnice – 41 sztuk – 1,42 zł/szt.,

52)  skirtingi – 14 sztuk – 21,08 zł/szt.,

53)  sosjerki – 43 sztuki – 1,13 zł/szt.,

54)  stojaki na owoce – 3 sztuki – 5,75 zł/szt.,

55)  stoły ze stali nierdzewnej – 5 sztuk – 57,00 zł/szt.,

56)  szczypce gastronomiczne – 6 sztuk – 1,46 zł/szt.,

57)  szklanka do drinków long – 416 sztuk – 0,38 zł/szt.,

58)  szklanki do piwa – 431 sztuk – 0,38 zł/szt.,

59)  sztućce – łopatki do ciasta – 18 sztuk – 1,04 zł/szt.,

60)  sztućce – łyżeczki długie do lodów – 176 sztuk – 0,25 zł/szt.,

61)  sztućce – łyżeczki do herbaty, kawy – 1.078 sztuk – 0,25 zł/szt.,

62)  sztućce – łyżki do sałaty – 20 sztuk – 0,29 zł/szt.,

63)  sztućce – łyżki do warzyw – 16 sztuk – 0,25 zł/szt.,

64)  sztućce – łyżki do zupy duże – 36 sztuk – 0,25 zł/szt.,

65)  sztućce – łyżki stołowe – 756 sztuk – 0,25 zł/szt.,

66)  sztućce – noże stołowe – 830 sztuk – 0,25 zł/szt.,

67)  sztućce – widelczyki do ciasta – 220 sztuk – 0,25 zł/szt.,

68)  sztućce – widelce – 933 sztuki – 0,25 zł/szt.,

69)  sztućce – widelce do wędlin – 60 sztuk – 0,34 zł/szt.,

70)  szumówki – 14 sztuk – 1,20 zł/szt.,

71)  sztućce – łopatki do tortów – 15 sztuk – 1,33 zł/szt.,

72)  świeczniki – 34 sztuki – 1,21 zł/szt.,

73)  taboret gazowy – 1 sztuka – 33,89 zł/szt.,

74)  tace kelnerskie – 12 sztuk – 3,43 zł/szt.,

75)  talerze deserowe zakąskowe – 915 sztuk – 0,30 zł/szt.,

76)  talerze głębokie – 820 sztuk – 0,33 zł/szt.,

77)  talerze płytkie – 865 sztuk – 0,36 zł/szt.,

78)  telewizor plazmowy (...) 50 cali z uchwytem – 1 sztuka – 30,50 zł/szt.,

79)  termosy – 5 sztuk – 5,50 zł/szt.,

80)  warniki zaparzacze – 2 sztuki – 25,00 zł/szt.,

81)  wazy do zupy – 58 sztuk – 5,69 zł/szt.,

82)  wazony do kwiatów – 40 sztuk – 1,50 zł/szt.,

83)  wiaderka do lodu ze stali nierdzewnej – 20 sztuk – 3,30 zł/szt.,

84)  wózki kelnerskie – 2 sztuki – 45,00 zł/szt.,

85)  wózki magazynowe – 2 sztuki – 25,00 zł/szt.,

86)  zamrażarki – 7 sztuk – 66,00 zł/szt.,

87)  zlewy 2-komorowe ze stali nierdzewnej – 2 sztuki – 64,00 zł/szt.

W takich też granicach Sąd rozpoznawał żądanie zmienionego pozwu stosownie do art. 321 § 1 k.p.c., który zabrania Sądowi orzekającemu w sprawie wyrokowanie co do przedmiotu niebędącego objętego żądaniem, jak i ponad żądanie.

Należało zatem uznać, że powódka w niniejszej sprawie dochodziła od pozwanej naprawienia szkody polegającej na utracie możliwości wykorzystania tych rzeczy poprzez ich wynajmowanie innym podmiotom, przy czym nie na podstawie umowy pomiędzy stronami, lecz czynu niedozwolonego kwalifikowanego z art. 415 k.c. Jednocześnie powódka dochodziła roszczenia jako właścicielka rzeczy, co może być kwalifikowane jako dochodzenie roszczeń uzupełniających związanych z ochroną własności, uregulowanych przepisami prawa rzeczowego – tj. art. 224 i art. 225 k.c. odpowiednio w przypadku roszczeń wobec posiadacza pozostającego w dobrej albo w złej wierze.

Art. 224 § 1 k.c. stanowi, że samoistny posiadacz w dobrej wierze nie jest obowiązany do wynagrodzenia za korzystanie z rzeczy i nie jest odpowiedzialny ani za jej zużycie, ani za jej pogorszenie lub utratę. Nabywa własność pożytków naturalnych, które zostały od rzeczy odłączone w czasie jego posiadania, oraz zachowuje pobrane pożytki cywilne, jeżeli stały się w tym czasie wymagalne. Zgodnie z § 2 wskazanego przepisu od chwili, w której samoistny posiadacz w dobrej wierze dowiedział się o wytoczeniu przeciwko niemu powództwa o wydanie rzeczy, jest on obowiązany do wynagrodzenia za korzystanie z rzeczy i jest odpowiedzialny za jej zużycie, pogorszenie lub utratę, chyba że pogorszenie lub utrata nastąpiła bez jego winy. Obowiązany jest zwrócić pobrane od powyższej chwili pożytki, których nie zużył, jak również uiścić wartość tych, które zużył. Stosownie zaś do art. 225 k.c. obowiązki samoistnego posiadacza w złej wierze względem właściciela są takie same jak obowiązki samoistnego posiadacza w dobrej wierze od chwili, w której ten dowiedział się o wytoczeniu przeciwko niemu powództwa o wydanie rzeczy. Jednakże samoistny posiadacz w złej wierze obowiązany jest nadto zwrócić wartość pożytków, których z powodu złej gospodarki nie uzyskał, oraz jest odpowiedzialny za pogorszenie i utratę rzeczy, chyba że rzecz uległaby pogorszeniu lub utracie także wtedy, gdyby znajdowała się w posiadaniu uprawnionego.

Z kolei według tej kwalifikacji podstawą prawną roszczenia właściciela wobec posiadacza tak samoistnego jak i zależnego (stosownie do art. 230 k.c.) o zapłatę wynagrodzenia za korzystanie z rzeczy (ruchomości) będzie – w zależności od tego, czy posiadacz pozostawał w dobrej czy w złej wierze – art. 224 § 2 k.c., bądź art. 225 k.c. Podstawowa różnica w zakresie odpowiedzialności posiadacza na podstawie tych przepisów w zależności od tego, czy pozostawał on w dobrej, czy w złej wierze, sprowadza się natomiast do tego, że posiadacz rzeczy w dobrej wierze zobowiązany jest do zapłaty wynagrodzenia za korzystanie z niej dopiero od chwili, w której dowiedział się o wytoczeniu przeciwko niemu powództwa o wydanie rzeczy (art. 224 § 2 k.c.), podczas gdy na posiadaczu w złej wierze obowiązek taki ciąży przez cały okres posiadania przez niego rzeczy w złej wierze (art. 225 k.c.).

Nadto nadmienić trzeba, że art. 7 k.c. wprowadza domniemanie dobrej wiary, wobec czego, to na stronie, która domniemanie to stara się obalić spoczywa ciężar dowodu, że posiadacz rzeczy pozostawał w złej wierze (art. 6 k.c.).

W ocenie Sądu zebrany w niniejszej sprawie materiał dowodowy wskazuje, że strona pozwana pozostawała w złej wierze, a skorzystanie przez nią z ustawowego prawa zastawu na podstawie art. 670 § 1 k.c. nie było zasadne. Odczytywana z tego przepisu norma wyposaża wynajmującego w kompetencję do ustanowienia zastawu na rzeczach ruchomych najemcy wniesionych do przedmiotu najmu (o ile rzeczy te podlegają zajęciu) w celu zabezpieczenia czynszu oraz świadczeń dodatkowych, z którymi najemca zalega nie dłużej niż rok. Tym samym dla skorzystania z tej kompetencji przez wynajmującego konieczne jest, aby – co oczywiste – strony łączyła umowa najmu, a nadto aby wynajmującemu przysługiwały roszczenia z tytułu czynszu najmu oraz świadczeń dodatkowych, z którymi najemca zalega (i to zalega nie dłużej niż rok).

Odnosząc powyższe do niniejszej sprawy należy przede wszystkim wskazać, że w przypadku rzeczy ruchomych powódki wniesionych do lokalu pozwanej w S. przy ul. (...) pozwanej nie przysługiwało ustawowe prawo zastawu na podstawie art. 670 § 1 k.c., gdyż lokal ten nie był przedmiotem najmu między stronami, a powódka jedynie świadczyła w nim usługi na rzecz pozwanej na podstawie umowy z 2 lutego 2011 r. określanej przez strony jako „umowa o współpracy”, a w istocie będącej umową mieszaną, w której przeważające są elementy umowy o świadczenie usług uregulowanej art. 750 k.c. Skoro zaś lokal ten nie był przedmiotem łączącego strony stosunku najmu, toteż pozwanej nie przysługiwało ustawowe prawo zastawu na wniesionych tam przez powódkę ruchomościach, a pozwana powinna była sobie z tego zdawać sprawę. Mimo tego zatrzymała wniesione do tego lokalu rzeczy powódki, a tym samym stała się co najmniej ich posiadaczem zależnym w złej wierze (władała tymi rzeczami co najmniej jak zastawnik).

Z kolei w przypadku rzeczy ruchomych powódki wniesionych do lokalu w S. przy ul. (...), o ile lokal ten był rzeczywiście przedmiotem łączącego strony na podstawie umowy z 5 lutego 2010 r. stosunku najmu, o tyle z zebranych w sprawie dowodów nie wynika, ażeby pozwanej 13 lutego 2012 r. – tj. dnia kiedy postanowiła skorzystać z kompetencji określonej art. 670 § 1 k.c. – powódka jako najemca zalegała z zaspokojeniem należności pozwanej z tytułu czynszu lub świadczeń dodatkowych. Z jednej strony powódka zaprzeczyła, ażeby pozwanej wówczas roszczenia takie przysługiwały, z drugiej zaś sama pozwana w toku procesu nie przedstawiła nawet żadnych konkretnych twierdzeń co do tego jakie konkretnie wówczas miałaby mieć roszczenia wobec powódki oraz w jakiej wysokości (co do wysokości miesięcznego czynszu była już bowiem zabezpieczona z uwagi na wniesienie przy zawieraniu umowy kaucji przez powódkę). W konsekwencji również co do rzeczy ruchomych powódki wniesionych do lokalu przy ul. (...) pozwana stałą się 13 lutego 2012 r. co najmniej ich posiadaczem zależnym w złej wierze (władała m. co najmniej jak zastawnik).

Roszczenie powódki nie należy do takich, których terminy wymagalności wynika z właściwości zobowiązania, toteż jego wymagalność należało oceniać stosownie do art. 455 k.c., tj. niezwłocznie po wezwaniu dłużnika do jego spełnienia. Powódka wezwania takie kierowała do pozwanej pięciokrotnie – pismami z 31 lipca 2012 r. (wyznaczając termin zapłaty na 7 sierpnia 2012 r.), z 7 sierpnia 2012 r. (termin zapłaty na 14 sierpnia 2012 r.), z 16 sierpnia 2012 r. (termin zapłaty na 23 sierpnia 2012 r.) oraz z 1 marca 2013 r. (termin zapłaty na 8 marca 2012 r.). Jako ostatnie wezwanie należało zaś uznać doręczenie pozwanej pozwu w niniejszej sprawie, którego dokonano 23 lipca 2013 r.

Dokonując zestawienia wyżej poczynionej oceny prawnej roszczenia powódki dochodzonego w niniejszej sprawie wskazać trzeba, że okazało się ono zasadne co do żądania zapłaty kwoty 266.482,63 zł, za okres od 13 lutego 2012 r. do 4 marca 2013 r., tj. 385 dni, przy uwzględnieniu dziennej stawki wynagrodzenia z art. 225 k.c., a także hipotecznego czynszu najmu, gdyby uznać, że powódka mogła go uzyskać – ustalony zgodnie z opinią biegłej sądowej A. M. – w kwocie 692,16 zł. Wskazana wysokość dziennego czynszu została uzyskana przez Sąd jako iloczyn dni korzystania ze sprzętów gastronomicznych powódki przez pozwaną oraz iloczynu określonego przez biegłą współczynnika dochodowości najmu wynoszącego 40% i sumy iloczynów ilości sztuk danego sprzętu oraz ilorazów stawek trzydniowego średniego czynszu rynkowego najmu i 3 dni najmu, co wyraża się w następującym wzorze:

Mając zaś na uwadze przedstawione przez strony dowody, a przede wszystkim protokoły przejęcia z 13 lutego 2012 r. sporządzone przez pracowników pozwanej, Sąd uznał, że powódka w toku procesu zdołała udowodnić, że pozwana korzystała w okresie od 13 lutego 2012 r. do 4 marca 2013 r. z następujących sprzętów gastronomicznych stanowiących jej własność:

1)  chłodziarki – 2 sztuki,

2)  cukiernica – 1 sztuka,

3)  deski do krojenia – 36 sztuk,

4)  ekspresy do kawy – 4 sztuki (domagała się zapłaty za korzystanie z 3 sztuk),

5)  filiżanki do kawy ze spodkiem – 5 sztuk,

6)  frytkownice – 2 sztuki,

7)  garnek elektryczny na zupę – 1 sztuka,

8)  garnki z pokrywką nierdzewny – 3 sztuki,

9)  krajalnica do wędlin – 1 sztuka,

10)  kuchenki gazowe 5-palnikowe – 3 sztuki (domagała się zapłaty za korzystanie z 2 sztuk),

11)  mikrofalówki – 2 sztuki,

12)  miksery – 6 sztuk (domagała się zapłaty za korzystanie z 3 sztuk),

13)  miski nierdzewne – 9 sztuk,

14)  noże kuchenne duże – 6 sztuk,

15)  obrusy – 34 sztuki,

16)  patelnie – 28 sztuk,

17)  piec konwekcyjno-parowy – 2 sztuki (domagała się zapłaty za korzystanie z 1 sztuki),

18)  salaterki – 16 sztuk,

19)  serwetki bankietowe – 208 sztuk,

20)  stoły ze stali nierdzewnej – 2 sztuki,

21)  sztućce – noże stołowe – 8 sztuk,

22)  taboret gazowy – 1 sztuka,

23)  taca kelnerska – 1 sztuka,

24)  telewizor plazmowy (...) 50 cali z uchwytem – 1 sztuka,

25)  warnik zaparzacz – 2 sztuki,

26)  wazony do kwiatów – 6 sztuk,

27)  wózek kelnerski – 1 sztuka,

28)  zamrażarki – 12 sztuk (domagała się zapłaty za korzystanie z 7 sztuk),

29)  zlewy 2-komorowe ze stali nierdzewnej – 5 sztuk (domagała się zapłatę za korzystanie z 2 sztuk, przy czym treść umów sugeruje, że chodzi o dwa zlewy z lokalu przy ul. (...), w którym to udowodniła, że znajdowały się właśnie dwie sztuki).

W przypadkach, w których – jak wskazano powyżej – z protokołów wynikała większa liczba sztuk danego sprzętu, niż powódka objęła żądaniem zmienionego pozwu, należało uwzględniając zasadę wynikającą z art. 321 § 1 k.p.c. zasądzić wynagrodzenie stosownie do ilości sztuk żądanych przez powódkę. Jednocześnie należało wziąć pod uwagę wątpliwości co do tego, że chłodziarki oznaczone znakami towarowymi marek (...), (...) oraz (...) nie stanowiły własności powódki, lecz jedynie korzystała z nich na mocy stosunków prawnych łączących ją z innymi podmiotami. Wreszcie należało uznać za udowodnione to, że pozwana korzystała ze sztućców pozostawionych przez powódkę w znacznych ilościach, jednakże zebrany w sprawie materiał dowodowy nie pozwalał na ustalenie ich konkretnej ilości (w protokołach wskazano tylko, „regał ze sztućcami:, czy „komplet sztućców”, podobnie w przypadku garnków), należy też zauważyć, że sprzęt ten ależałoby odnawiać i uzupełniać ubytki, które musiałyby uznane za naturalne. W konsekwencji ścisłe ustalenie, w jakiej wysokości należy się za nie powódce wynagrodzenie odpowiadające temu, co powódka mogłaby uzyskiwać drogą wynajmu sprzętu w tym asortymencie należy uznać za niemożliwe. W takiej sytuacji, odnośnie sztućców, naczyń, garnków i drobnego sprzętu ustalono szacunkowo, przy zastosowaniu art. 322 k.p.c. wynagrodzenie w wysokości 100 za 1 dzień, a zatem wynagrodzenie wyliczono według następującego wzoru:

O odsetkach orzeczono na podstawie art. 481 § 1 k.c. zasądzając je w wysokości uregulowanej art. 481 § 2 k.c. i uwzględniając zmianę brzmienia tego przepisu dokonaną ustawą z 9 października 2015 r. o zmianie ustawy o terminach zapłaty w transakcjach handlowych, ustawy – Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2015 r. poz. 1830). Mając zaś na uwadze art. 455 k.c. odsetki te zasądzono od dnia następującego po dniu, w którym upływał zakreślony wezwaniem termin zapłaty od kwot, które odpowiadają wysokości wynagrodzenia za bezumowne korzystanie za okres, jaki upłynął najpierw od objęcia sprzętów gastronomicznych powódki w posiadanie przez pozwaną do pierwszego wezwania, następnie jaki upłynął w okresach między wezwaniami, a wreszcie, jaki upłynął od ostatniego wezwania do daty kończącej okres objęty żądaniem pozwu (ale obrót pocztowy bo niewykazane daty doręczenia i tak: odsetki za 169 dni od 14.02.2012 r. do 31.07.2012 r. od kwoty 100.075,49 zł zasądzono od 08 sierpnia 2012 r., odsetki za 7 dni od 01.08.2012 r. do 07.08.2012 r. od kwoty 4.145,14 zł zasądzono od 15 sierpnia 2012 r., odsetki za 9 dni od 08.08.2012 r. do 16.08.2012 r. od kwoty 5.329,46 zł zasądzono od 24 sierpnia 2012 r., odsetki za 196 dni od 17.08.2012 r. do 28.02.2013 r. od kwoty 116.063,88 zł zasądzono od 09 marca 2013 r., a odsetki za 4 dni od 01.03.2013 r. do 04.03.2013 r. od kwoty 2.368,65 zł zasądzono od 24 lipca 2013 r. – data następująca po dniu doręczenia pozwu

Wobec powyższego orzeczono jak w punkcie I sentencji.

W pozostałym zakresie – tj. w zakresie, w którym powódka nie zdołała udowodnić dochodzonego zmienionym pozwem roszczenia – pozew został oddalony, o czym orzeczono w punkcie II.

O kosztach postępowania orzeczono w punkcie III na podstawie art. 108 § 1 w zw. z art. 100 k.p.c. rozstrzygając, że poniesione przez strony koszty postępowania winny zostać stosunkowo rozdzielone z uwzględnieniem stopnia, w jakim wygrały sprawę, przy założeniu, że powódka wygrała w części stanowiącej 21,40%, a pozwana w 78,60%, zaś ich szczegółowe wyliczenie pozostawiono referendarzowi sądowemu po uprawomocnieniu się wyroku.