Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 9 grudnia 2016 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł. odmówił T. W. prawa do emerytury. W uzasadnieniu decyzji organ, powołując się na przepis art. 184 Ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych wskazał, że ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku emerytalnego 55 lat dla kobiet, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy (1 stycznia 1999 r.) osiągnęli okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wynoszący, co najmniej 15 lat oraz okres składkowy i nieskładkowy wynoszący 20 lat dla kobiet. Emerytura przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego bądź przekazania środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu za pośrednictwem Zakładu na dochody Budżetu Państwa. Organ rentowy odmówił wnioskodawczyni przyznania emerytury, ponieważ do dnia 1.01.1999 r. nie osiągnęła ona 20 letniego okresu składkowego i nieskładkowego oraz z uwagi na to, że wnioskodawczyni nie osiągnęła wieku emerytalnego.

(decyzja k. 30 akt emerytalnych)

Od powyższej decyzji odwołała się w dniu 15 grudnia 2016 r. wnioskodawczyni T. W., wnosząc o ponowne rozpatrzenie jej sprawy. W uzasadnieniu wnioskodawczyni wskazała, iż pracowała w gospodarstwie rolnym swoich rodziców oraz zakładach pracy.

(odwołanie – k. 2)

Na rozprawie w dniu 26 września 2017 r. wnioskodawczyni wniosła o zaliczenie jej do okresu składkowego zatrudnienia na umowę o pracę w PPHU (...) w B. Z. W. (1).

(okoliczność bezsporna)

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie wywodząc jak w zaskarżonej decyzji, wskazał także, iż okres pracy wnioskodawczyni w gospodarstwie rolnym rodziców od 2.03.1978 r. do 22.08.1980 r. został uznany przez ZUS.

(odpowiedź na odwołanie k. 3 – 3 verte)

Sąd Okręgowy w Łodzi ustalił, co następuje:

T. W. urodziła się w dniu (...)

(okoliczność bezsporna)

Wnioskodawczyni pracowała w gospodarstwie rolnym rodziców A. i S. P. w okresie od dnia 2 marca 1978 r. do dnia 22 sierpnia 1980 r. o powierzchni 13, 22 ha we W. W. 18 w wymiarze 4 godzin dziennie i była tam w tym okresie zameldowana.

(okoliczność przyznana przez organ rentowy; zaświadczenie k 5 i 8 akt emerytalnych; zeznania świadków H. A. i M. S. k. 3 o 4 akt emerytalnych)

Wnioskodawczyni pracowała stale i w pełnym wymiarze czasu pracy w Zakładach (...) wykonując pracę: obróbka surowców włókienniczych i ich przędzenie na stanowisku teksturowaczka w okresie od dnia 9 września 1980 r. do dnia 30 czerwca 1991 r. wymienioną w Wykazie A do Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. (Dz. U. nr 8 poz. 43 z późn. zm.) w dziale VII poz. 1 Wykazu A oraz w Wykazie A do Zarządzenia nr 7 Ministra Przemysłu Chemicznego i Lekkiego z dnia 7 lipca 1987 r. w sprawie prac wykonywanych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze w dziale VII poz. 1 pkt 32.

(świadectwo pracy w warunkach szczególnych – k. 10 akt emerytalnych; świadectwo pracy – k. 9 akt emerytalnych)

Wnioskodawczyni była zatrudniona na umowę o pracę w Przedsiębiorstwie Produkcyjno – Handlowym (...) w okresie od dnia 2 stycznia 1992 r. do dnia 30 czerwca 1992 r., w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywała pracę teksturowacza.

(świadectwo pracy – k. 11 akt emerytalnych)

Wnioskodawczyni była zatrudniona na umowę o pracę w Przedsiębiorstwie Produkcyjno – Handlowym (...) w okresie od dnia 27 lipca 1992 r. do dnia 31 października 1992 r., w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywała pracę teksturowacza.

(świadectwo pracy – k. 12 akt emerytalnych)

Wnioskodawczyni była zatrudniona w Przedsiębiorstwie Produkcyjno – Handlowo – Usługowym (...) Z. W. (1) w B., Filii w Ł. na kolejne umowy o pracę na czas określony w okresie od dnia 1 listopada 1992 r. do dnia 29 lipca 1994 r., stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywała pracę teksturowacza.

Zakład ten znajdował się w B., posiadał też swoją filię w Ł., jego właścicielem był Z. W. (2), którego obecnie miejsce pobytu nie jest znane, zakład natomiast został zlikwidowany w lipcu 1994 r.

W zakładzie znajdowały się maszyny do teksturowania, wnioskodawczyni pracowała na stanowisku teksturowacza w filii w Ł.. Praca polegała na nawijaniu wełny na woje, obsłudze maszyn teksturujących. Praca ta odbywała się w systemie 4 brygadowy, na zmianie było 3 pracowników tj. 2 teksturowaczki i jeden mechanik. Praca trwała 8 godzin dziennie. Wnioskodawczyni nie korzystałą w tym okresie z urlopów bezpłatnych.

(świadectwo pracy – k. 15 akt emerytalnych; zeznania świadka A. M. z dnia 26 września 2017 r. k. 46 – k. 47, zeznania świadka J. R. z dnia 26 września 2017 r. k. 47; zeznania wnioskodawczyni z dnia 26 września 2017 r. k. 47.; umowy o pracę – k. 9 – 21 i k. 46 – 47, legitymacji ubezpieczeniowej wnioskodawczyni oraz dowód osobisty wnioskodawczyni z 23.09.91 r. k. 45 akt -koperta )

(...) Przedsiębiorstwa Produkcyjno – Handlowo – Usługowego (...) rozliczał się ze składek na ubezpieczenie społeczne z Zakładem Ubezpieczeń Społecznych bezimiennie od maja 1992 r.

(oświadczenie pełnomocnika organu rentowego z rozprawy z dnia 26 września 2017 r., k. 47, k.23 akt kapitałowych – zaświadczenie ZUS Inspektoratu w Ż.)

Wnioskodawczyni była zatrudniona na umowę o pracę w (...) Spółce z o.o. w Ł. w okresie od dnia 16 sierpnia 1994 r. do dnia 31 grudnia 1998 r., stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywała pracę operatora maszyn przędzalniczych wymienioną w Wykazie A do Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. (Dz. U. nr 8 poz. 43 z późn. zm.) w dziale VII poz. 1 oraz w Wykazie A do Zarządzenia nr 7 Ministra Przemysłu Chemicznego i Lekkiego z dnia 7 lipca 1987 r. w sprawie prac wykonywanych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze w dziale VII poz. 1 pkt 9.

(świadectwo wykonywania pracy w szczególnych warunkach – k. 16, zaświadczenie z (...) Spółki z o.o. Łodzi – k. 13 akt emerytalnych)

W okresie od 2.07.91 r. do 1.01.92 r. wnioskodawczyni pobierała zasiłek dla bezrobotnych.

(k. 17 akt emerytalnych – zaświadczenie z PUP w Ł.)

Wnioskodawczyni legitymuje się ponad 15 letnim stażem pracy w warunkach szczególnych.

(okoliczność bezsporna)

Wnioskodawczyni posiada łącznie ponad 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych i uzupełniających.

(okoliczność bezsporna, k. 29 akt emerytalnych – wykaz ZUS przebiegu zatrudnienia wnioskodawczyni)

Ubezpieczona nie przystąpiła do Otwartego Funduszu Emerytalnego.

(okoliczność bezsporna, wniosek o emeryturę w aktach emertytalnych)

W dniu 16 sierpnia 2016 r. ubezpieczona złożyła wniosek o przyznanie prawa do emerytury.

(wniosek k. 1 – 8 akt emerytalnych)

Zaskarżoną decyzją z dnia 9 grudnia 2016 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł. odmówił T. W. prawa do emerytury. W uzasadnieniu decyzji organ, powołując się na przepis art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych wskazał, że ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku emerytalnego 55 lat dla kobiet, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy (1 stycznia 1999 r.) osiągnęli okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wynoszący, co najmniej 15 lat oraz okres składkowy i nieskładkowy wynoszący 20 lat dla kobiet. Emerytura przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego bądź przekazania środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu za pośrednictwem Zakładu na dochody Budżetu Państwa. Organ rentowy odmówił wnioskodawczyni przyznania emerytury, ponieważ do dnia 1.01.1999 r. nie osiągnęła ona 20 letniego okresu składkowego i nieskładkowego oraz z uwagi na to, że wnioskodawczyni nie osiągnęła wieku emerytalnego.

(decyzja k. 30 akt emerytalnych)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zgromadzonych dowodów zarówno w postaci dokumentów osobowych tj. kolejnych umów o pracę wnioskodawczyni (oryginalnych) z Przedsiębiorstwa Produkcyjno – Handlowo – Usługowego (...) w B., którego właścicielem był Z. W. (1) znajdujących się w aktach oraz dokumentów z akt emerytalnych a także osobowych źródeł dowodowych w postaci zeznań wnioskodawczyni oraz świadków pracujących z T. W. we wskazanym wyżej zakładzie pracy na tym samym bądź współpracującym stanowisku pracy.

Świadek A. M. pracowała razem z wnioskodawczynią od 1982 r. w B., natomiast od 1 listopada 1992 r. do 27 lipca 1994 r. na równoległym stanowisku teksturowaczki na umowę o pracę w pełnym wymiarze czasu pracy w PPHU (...) Z. W. (1).

Świadek J. R. pracował z wnioskodawczynią, był mechanikiem w tym samym zakładzie od 15 maja 1992 r. do 23 maja 1994r.

Zeznania świadków są logiczne dokładne i wewnętrznie spójne. Korespondują przy tym z zeznaniami wnioskodawczyni, tworząc razem spójny obraz charakteru pracy świadczonej przez wnioskodawczynię oraz okresu i zasad jej zatrudnienia w PPHU (...) Z. W. (1) w B., filii w Ł..

Ponadto świadkowie Ci nie mają żadnego interesu w tym, aby zeznawać na korzyść wnioskodawczyni, gdyż są dla niej osobami obcymi. Stanowią one tym samym wiarygodne źródło dowodowe, są również zbieżne z treścią złożonych przez T. W. oryginalnych umów o pracę zawartych z tym pracodawcą w przedmiotowym okresie, a także wpisanymi w legitymacji ubezpieczeniowej i dowodzie osobistym odnośnie okresu zatrudnienia T. W. w tym zakładzie.

Nadto zeznania świadków i wnioskodawczyni nie zostały zasadnie podważone przez organ rentowy w toku procesu podobnie jak i złożone przez wnioskodawczynię oryginalne dokumenty tj. umowy o pracę, zapisy w legitymacji ubezpieczeniowej wnioskodawczyni oraz w dowodzie osobistym w zakresie przedmiotowego zatrudnienia.

Świadkowie, wnioskodawczyni i zapisy w załączonych do akt dokumentach potwierdzają, że T. W. przez cały ten sporny okres zatrudnienia nie miała urlopów bezpłatnych, okoliczności tej nie udowodnił też ZUS w trakcie procesu.

Wymienieni wyżej świadkowie zgodnie i jednoznacznie potwierdzili, że wnioskodawczyni T. W. pracowała w Przedsiębiorstwie Produkcyjno – Handlowo – Usługowym (...) Z. W. (3) w B. w filii w Ł. na umowę o pracę jako teksturowaczka stale i w pełnym wymiarze czasu pracy w okresie od dnia 1 listopada 1992 r. do dnia 29 lipca 1994 r. Podkreślenia wymaga także fakt, iż świadek A. M. zeznała, iż nie miała problemów z dokumentacją z przedmiotowego zakładu przy wniosku o emeryturę, a pracowała na równorzędnym stanowisku, co wnioskodawczyni, zatem mniemać należy, że brak pieczątki firmowej w świadectwie pracy wnioskodawczyni wynikał z pomyłki. Nie można jednak było go poprawić z uwagi na fakt, że zakład został zlikwidowany w 1992 r., a miejsce pobytu ówczesnego jego właściciela nie jest znane.

Uwzględniając wszystkie ustawowe okoliczności i dowody Sąd Okręgowy w Łodzi uznał za wiarygodne załączone do akt emerytalnych oryginalne świadectwo pracy wnioskodawczyni podpisane przez właściciela PPHU (...) inż. Z. W. (1) z dnia 29.07.1994 r.

Należy zauważyć, iż pełna nazwa tego zakładu ze wskazaniem adresu siedziby tej firmy w B. oraz filii w Ł. wynika z treści tego świadectwa pracy, które potwierdza fakt zatrudnienia T. W. w tym zakładzie na umowę o pracę w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku teksturowaczki. Firma ta, jak wynika zeznań świadków, zajmowała się bowiem uszlachetnianiem włókien.

Sąd Okręgowy w Łodzi zważył, co następuje:

W świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego i poczynionych na jego podstawie ustaleń faktycznych oraz przeprowadzonej wyżej oceny dowodów, należy uznać, że odwołanie T. W. od zaskarżonej decyzji zasługuje na uwzględnienie.

W myśl art. 184 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 887 z późn. zm.), ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy tj. w dniu 1 stycznia 1999 r. osiągnęli:

1) okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat – dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn oraz,

2) okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

Zaś ust. 2 w/w przepisu stanowi, że emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

Według treści § 3 i 4 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983 r. Nr 8, poz. 43 z późn. zm) za okres zatrudnienia wymagany do uzyskania emerytury, zwany dalej „wymaganym okresem zatrudniania” uważa się okres wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, liczony łącznie z okresami równorzędnymi i zaliczanymi do okresów zatrudnienia. Pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach wymienione w wykazie A prac stanowiących załączniki do cytowanego Rozporządzenia , nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

1)  osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn;

2)  ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Powołany (...) wskazuje wszystkie te prace w szczególnych warunkach, których wykonywanie uprawnia do niższego wieku emerytalnego.

W świetle § 2 ust. 1 tegoż rozporządzenia oraz zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w Rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy, przy czym powyższe okoliczności pracownik jest obowiązany udowodnić (por. wyrok SN z 15.12.1997 r. II UKN 417/97 – (...) i US (...) i wyrok SN z 15.11.2000 r. II UKN 39/00 Prok. i Prawo (...)).

Stosownie do § 2 ust. 2 okresy takiej pracy stwierdza zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionym według określonego wzoru, lub świadectwie pracy.

W przedmiotowym stanie faktycznym nie budzi wątpliwości fakt, że wnioskodawczyni nie należała do Otwartego Funduszu Emerytalnego, spełnia przesłanki ustawowe ukończenia wieku emerytalnego w dacie rozstrzygnięcia oraz ponad 15 letniego stażu pracy w warunkach szczególnych co nie było podważane prze ZUS. Organ rentowy kwestionował ogólny staż tj. 20 lat okresów składkowych i nieskładkowych wraz z uzupełniającymi okresami.

W ocenie Sądu wnioskodawczyni spełnia również powyższy sporny warunek dotyczący posiadania 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych co zostało udowodnione w toku procesu.

Regulacja § 2, statuująca ograniczenia dowodowe i obowiązująca w postępowaniu przed organem rentowym, nie ma jednak zastosowania w postępowaniu odwoławczym przed sądem pracy i ubezpieczeń społecznych. W konsekwencji okoliczność i okresy zatrudnienia w tym też w szczególnych warunkach sąd uprawniony jest ustalać także innymi środkami dowodowymi niż dowód z zaświadczenia zakładu pracy, w tym zeznaniami świadków (por. uchwała Sądu Najwyższego z 27 maja 1985 r. sygn. III UZP 5/85, uchwała Sądu Najwyższego z 10 marca 1984 r. III UZP 6/84).

W toku procesu wnioskodawczyni udowodniła zeznaniami świadków oraz własnymi zeznaniami, że w spornym okresie zatrudnienia wykonywała faktycznie pracę w oparciu zawierane kolejno umowy o pracę w pełnym wymiarze czasu pracy jako teksturowaczka wykonując tę pracę stale przez okres całego zatrudnienia w Przedsiębiorstwie Produkcyjno – Handlowo – Usługowym (...) Z. W. (1) w B. w filii w Ł. w okresie od dnia 1 listopada 1992 r. do dnia 29 lipca 1994 r., tj. do dnia likwidacji tego zakładu.

Organ rentowy kwestionował fakt wykonywania pracy przez wnioskodawczynię w powyższym zakładzie z uwagi na brak informacji o odprowadzanych składkach, a także z uwagi na brak pieczątki firmowej na świadectwie pracy w PPHU (...) Z. W. (1) w B.. W tym miejscu wskazać należy na zgodne zeznania świadków, uzupełnione zeznaniami samej wnioskodawczyni, które bezspornie wskazują na fakt świadczonej przez nią pracy jako teksturowaczka w pełnym wymiarze czasu na umowę o pracę w Przedsiębiorstwie Produkcyjno – Handlowo – Usługowym (...) Z. W. (1) w B. w okresie od dnia 1 listopada 1992 r. do dnia 29 lipca 1994 r.,co dodatkowo potwierdzają zapisy dotyczące okresu zatrudnienia wnioskodawczyni w tej firmie czynione przez jej właściciela w legitymacji ubezpieczeniowej i dowodzie osobistym wnioskodawczyni.

Pracodawca pomimo wydania w dniu 29.07.1994 r. świadectwa pracy bez pieczęci firmowej, regularnie przedłużał z wnioskodawczynią umowy o pracę, które zostały przedstawione w toku sprawy, z których jasno wynika fakt świadczonej przez T. W. pracy w spornym okresie. Podobnie jeśli chodzi o kwestionowane odprowadzanie składek na ubezpieczenia społeczne, gdzie podkreślić należy, że sam pełnomocnik organu rentowego podczas rozprawy z dnia 26 września 2017 r. oświadczył, że właściciel Przedsiębiorstwa Produkcyjno – Handlowo – Usługowego (...) w B. rozliczał się ze składek na ubezpieczenia z Zakładem Ubezpieczeń Społecznych bezimiennie od maja 1992 r. należy zauważyć, iż w niewłaściwej wysokości. W sytuacji w której, właściciel nie odprowadzałby składek na ubezpieczenia lub płacił składki, zatrudniając pracowników na umowy o pracę zostałby wezwany do ich uiszczenia w przedmiotowym sporze, zatem kwestionowanie odprowadzania składek uznać należy za bezzasadne w świetle powyższych ustaleń i zebranych dowodów.

Przedmiotowe świadectwo pracy nie może zostać sprostowane pieczątką tej Firmy, gdyż zakład został zlikwidowany w 1992 r., a miejsce pobytu ówczesnego właściciela zakładu nie jest znane i brak jest możliwości przeprowadzenia dowodu z jego zeznań.

Reasumując uznać należy w tej sytuacji, że wnioskodawczyni nie może ponosić negatywnych konsekwencji tego, iż pracodawca bezimiennie rozliczał się z ZUS 0oraz omyłkowo nie umieścił na świadectwie pracy pieczątki firmowej zwłaszcza gdy pieczęć z nazwą firmy znajduje się przy podpisie jej właściciela na tym świadectwie pracy, a nazwa i siedziba firmy wynika z tego świadectwa, którego treść w świetle dowodów jest wiarygodna.

Analiza zaś treści wykazu A do powołanego Rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. (Dz. U. nr 8 poz. 43 z późn. zm.), Zarządzenie nr 7 Ministra Przemysłu Chemicznego i Lekkiego z dnia 7 lipca 1987 r. w sprawie prac wykonywanych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze w dziale VII poz. 1 pkt 32 i pkt 9 wskazuje, że wnioskodawczyni faktycznie wykonywała stale i w pełnym wymiarze czasu pracę w szczególnych warunkach. Wskazano w złożonym świadectwach pracy w szczególnych warunkach w okresach od 9.09.1980 r. – 30.06.1991 r. i od 16.08.94 r. do 31.12.98 r.

Wykaz A wymienia zatem taki rodzaj prac, jakie wedle nie budzących wątpliwości ustaleń, faktycznie wykonywała ubezpieczona, tj. w pierwszym okresie teksturowaczka, a w drugim okresie operatorka maszyn przędzalniczych.

Uznać, należy zatem wobec powyższego, iż wnioskodawczyni spełniła wszystkie przesłanki ustawowe do przyznania jej prawa do emerytury na podstawie art. 184 cytowanej wyżej ustawy o emeryturach i rentach z FUS. ZUS nie kwestionował bowiem faktu udowadniania przez wnioskodawczynię ponad 15 lat pracy w szczególnych warunkach, a wnioskodawczyni udowodniła ogólny staż w wymiarze 20 lat wliczając do niego sporny okres zatrudnienia.

W myśl art. 100 ust. 1. cytowanej Ustawy o emeryturach i rentach z FUS prawo do świadczeń określonych w ustawie powstaje z dniem spełnienia wszystkich warunków wymaganych do nabycia tego prawa

Na mocy art. 129 ust. 1 cytowanej ustawy świadczenia wypłaca się poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu.

Wnioskodawczyni w dniu 16 sierpnia 2016 r. złożyła wniosek o świadczenie emerytalne, zaś urodziła się w dniu (...), a zatem prawo do emerytury należało wnioskodawczyni przyznać od dnia 2 marca 2017 r., tj. od dnia spełnienia wszelkich warunków określonych cytowanymi przepisami, czyli daty osiągnięcia wieku emerytalnego mając na uwadze ustalenia faktyczne na dzień zamknięcia rozprawy.

Uwzględniając wszystkie wskazane wyżej okoliczności Sąd Okręgowy, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., zmienił zaskarżoną decyzję ZUS i orzekł jak w sentencji wyroku uznając odwołanie wnioskodawczyni za zasadne.

Zarządzenie: odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć organowi rentowemu, wypożyczając akta emerytalne.

18.10.2017 r.

A.L.