Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 22 grudnia 2015 roku, Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. po rozpatrzeniu wniosku z dnia 8 października 2015 roku odmówił A. P. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 18 grudnia 2015 roku ubezpieczona nie została uznana za niezdolną do pracy, wobec czego brak jest podstaw do przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

/decyzja – k. 59 akt ZUS/

W dniu 21 stycznia 2016 roku A. P. złożyła odwołanie od powyższej decyzji, wnosząc o jej zmianę i przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu wnioskodawczyni podniosła, iż jej stan zdrowia nie pozwala na wykonywanie dotychczasowej pracy sprzedawcy.

/odwołanie – k. 2, potwierdzenie nadania – k.13/

W odpowiedzi na odwołanie z dnia 22 lutego 2016 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. wniósł o jego oddalenie, podnosząc okoliczności wskazane w zaskarżonej decyzji.

/odpowiedź na odwołanie – k.14/

W toku postępowania pełnomocnik wnioskodawczyni poparła odwołanie. Pełnomocnik ZUS wniósł o oddalenie odwołania.

/stanowisko pełnomocnika wnioskodawczyni i pełnomocnika ZUS - e-protokół z dnia
7 czerwca 2017 roku - 00:01:06-00:01:22 płyta - k. 84, - e-protokół z dnia
30 sierpnia 2017 roku - 00:02:58-00:07:56 płyta - k. 99/

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

A. P. urodziła się w dniu (...). Wnioskodawczyni ma wykształcenie średnie ogólnokształcące, z zawodu jest sprzedawcą. Pracowała dotychczas jako sprzedawca.

/ bezsporne/

Wnioskodawczyni od dnia 13 listopada 2014 roku do dnia 7 listopada 2015 roku otrzymywała świadczenie rehabilitacyjne.

/bezsporne /

W dniu 8 października 2015 roku wnioskodawczyni złożyła wniosek o ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

/wniosek – k. 1-4 akt ZUS/

Lekarz Orzecznik ZUS po przeprowadzeniu bezpośredniego badania wnioskodawczyni i dokonaniu analizy dokumentacji medycznej, rozpoznał u niej stan po częściowej meniscektomii z powodu upośledzenia sprawności ruchowej, stan po usunięciu chrzęstniaka paliczka dystalnego II palca ręki prawej u osoby praworęcznej bez upośledzenia funkcji ręki prawej. Orzeczeniem z dnia 13 listopada 2015 roku Lekarz Orzecznik ZUS uznał, że wnioskodawczyni nie jest niezdolna do pracy.

/orzeczenie Lekarza Orzecznika ZUS – k. 37 akt ZUS, opinia lekarska Lekarza Orzecznika ZUS – k.64-65 dokumentacji orzeczniczo- lekarskiej ZUS/

Decyzją z dnia 30 listopada 2015 roku, Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. po rozpatrzeniu wniosku z dnia 8 października 2015 roku odmówił A. P. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że orzeczeniem Lekarza Orzecznika ZUS z dnia 13 listopada 2015 roku ubezpieczona nie została uznana za niezdolną do pracy, wobec czego brak jest podstaw do przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

/decyzja – k. 55 akt ZUS/

W dniu 26 listopada 2015 roku wnioskodawczyni złożyła sprzeciw od orzeczenia Lekarza Orzecznika ZUS, podnosząc, że stan jej zdrowia nie poprawił się, nadal leczy się i rehabilituje.

/sprzeciw – k. 90 dokumentacji orzeczniczo- lekarskiej ZUS/

Komisja Lekarska ZUS po przeprowadzeniu bezpośredniego badania wnioskodawczyni i dokonaniu analizy dokumentacji medycznej rozpoznała u niej przebytą artroskopię stawu kolanowego lewego z powodu pękniętego rogu tylnego łąkotki, pęknięty róg tylny łąkotki w okresie pooperacyjnym bez istotnego ograniczenia funkcjonalnego stawu kolanowego lewego, przebyte usunięcie chrzęstniaka z paliczka dystalnego wskaziciela prawego z ograniczeniem zgięcia tego paliczka, zaburzenia osobowości z somatyzacją. Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 18 grudnia 2015 roku uznała, że wnioskodawczyni nie jest niezdolna do pracy.

/orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS – k.57 akt ZUS, opinia lekarska Komisji Lekarskiej ZUS – k. 121-123 dokumentacji orzeczniczo- lekarskiej ZUS/

W wyniku powyższego orzeczenia Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 18 grudnia 2015 roku, organ rentowy decyzją z dnia 22 grudnia 2015 roku, odmówił A. P. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

/decyzja – k. 59 akt ZUS/

W badaniu sądowo-ortopedycznym rozpoznano u wnioskodawczyni stan po leczeniu artroskopowym (6 maja 2015 roku) uszkodzenia rogu tylnego łąkotki przyśrodkowej stawu kolanowego lewego, stan po leczeniu operacyjnym (17 lipca 2014 roku) chrześniaka paliczka dystalnego palca II ręki prawej. W trakcie badania przedmiotowego stwierdzono u skarżącej ograniczenie częściowe zgięcia w stawie międzypaliczkowym dalszym palca II ręki prawej, nadto stwierdzono, że obrysy kolana lewego są dyskretnie poszerzone oraz lekkie osłabienie siły mięśniowej kończyny dolnej lewej +4/5* wg. L.’a. Powyższe schorzenia nie ograniczają czynności narządu ruchu w stopniu dającym podstawę do orzekania o niezdolności do pracy. Wnioskodawczyni z III – poziomem kwalifikacji zawodowych jest zdolna do pracy zarobkowej. Po upływie okresu pobierania świadczenia rehabilitacyjnego badana odzyskała zdolność do pracy zarobkowej. Dalsze leczenie (operacyjne, rehabilitacyjne, farmakologiczne) mogło i nadal może być prowadzone w ramach zasiłku chorobowego.

/pisemne opinie biegłego sądowego psychiatry E. B. – k.34-37, k. 55-56 /

Stwierdzone u odwołującej podczas badania przedmiotowego obrzęki nie upośledzały narządu ruchu. Wnioskodawczyni zgłaszała dolegliwości bólowe, ale same dolegliwości nie mogą być podstawą orzeczenia czasowej niezdolności do pracy. Ból jest objawem subiektywnym, każdy człowiek ma inny poziom bólowy, dlatego w celu orzeczenia czasowej niezdolności do pracy muszą występować inne objawy kliniczne. Przy takich schorzeniach, na które cierpi wnioskodawczyni, mogą występować dolegliwości bólowe, ale nie są one podstawą do orzeczenia niezdolności do pracy.

/ustna opinia biegłego sądowego psychiatry E. B. – e-protokół z dnia 7 czerwca 2017 roku - 00:02:50-00:17:09 - płyta - k. 84/

W badaniu sądowo-psychiatrycznym rozpoznano u wnioskodawczyni zaburzenia osobowości z przewagą cech histerycznych ze skłonnością do dekompensacji o obrazie nerwicowym. Ubezpieczona jest leczona psychiatrycznie od 2009 roku z rozpoznaniem „zaburzenia adaptacyjne oraz cechy osobowości histerycznej”, nie była hospitalizowana, uczestniczyła w terapii indywidualnej oraz grupowej. Systematyczne leczenie farmakologiczne oraz odbywanie terapii pomaga wnioskodawczyni w funkcjonowaniu, umożliwia konstruktywne radzenie sobie z emocjami. W trakcie badania psychiatrycznego nie ujawniono u skarżącej głębszych objawów depresyjnych, objawów psychotycznych, otępiennych. Występujące u niej zaburzenia psychiczne nie powodują ograniczenia zdolności do pracy.

/pisemne opinie biegłego sądowego psychiatry H. K. – k.30-31, k.87 /

Powyższych ustaleń Sąd Okręgowy dokonał na podstawie zgromadzonych dokumentów w aktach sprawy, aktach rentowych oraz opinii biegłych specjalistów z zakresu: ortopedii oraz psychiatrii. Opinie te są wiarygodne i zostały sporządzone przez biegłych o specjalnościach właściwych z punktu widzenia schorzeń, na jakie cierpi wnioskodawczyni, w oparciu o analizę przedłożonej dokumentacji lekarskiej i bezpośrednie badanie skarżącej. Biegli określili schorzenia występujące u badanej i ocenili ich znaczenie dla jej zdolności do pracy, odnosząc swą ocenę do kwalifikacji zawodowych wnioskodawczyni.

Opinie zostały doręczone zarówno pełnomocnikowi organu rentowego, jak i pełnomocnikowi wnioskodawczyni z zobowiązaniem do złożenia ewentualnych wniosków dowodowych. Pełnomocnik wnioskodawczyni wniósł o zobowiązanie biegłych do ustosunkowania się do złożonej przez wnioskodawczynię dokumentacji medycznej. Biegli ustosunkowali się do tej dokumentacji w uzupełniających opiniach, wskazując, że nie wpływają one w żaden sposób na ich wcześniejsze wnioski orzecznicze. Biegła ortopeda wyjaśniła, że dalsze leczenie (operacyjne, rehabilitacyjne, farmakologiczne) wnioskodawczyni może być prowadzone w ramach zasiłku chorobowego. Przy takich schorzeniach, na które cierpi wnioskodawczyni, mogą występować dolegliwości bólowe, ale nie są one podstawą do orzeczenia niezdolności do pracy. Biegła psychiatra podała natomiast, że dane z dokumentacji potwierdzają stwierdzone przez nią zaburzenia psychiczne: zaburzenia osobowości ze skłonnością do dekompensacji o obrazie nerwowym. Systematyczne leczenie farmakologiczne oraz odbywanie terapii pomaga wnioskodawczyni w funkcjonowaniu, umożliwia konstruktywne radzenie sobie z emocjami, co oznacza, że wnioskodawczyni nie jest niezdolna do pracy.

Opinie biegłych, co do konkluzji są zbieżne z orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS, zostały wyczerpująco uzasadnione, a końcowe wnioski orzecznicze wynikają w sposób logiczny z treści opinii. W ocenie Sądu nie ma podstaw do tego by podważać wiarygodność i moc dowodową opinii biegłych, a kwestia zdolności do pracy odwołującej się została dostatecznie wyjaśniona.

Dowód z opinii biegłego ma szczególny charakter, a mianowicie korzysta się z niego
w wypadkach wymagających wiadomości specjalnych. Do dowodów tych nie mogą więc mieć zastosowania wszystkie zasady o prowadzeniu dowodów, a w szczególności art. 217 § 1 k.p.c. W konsekwencji nie można przyjąć, że Sąd obowiązany jest dopuścić dowód z kolejnych biegłych w każdym wypadku, gdy złożona opinia jest niekorzystna dla strony. Sąd ma obowiązek dopuszczenia dowodu z opinii kolejnych biegłych lub z opinii instytutu, jedynie wtedy gdy zachodzi tego potrzeba, a więc wówczas, gdy opinia złożona już do sprawy zawiera istotne braki, względnie też nie wyjaśnia istotnych okoliczności (wyrok Sądu Najwyższego
z dnia 15 lutego 1974r. II CR 817/73, nie publ).

Sąd oddalił wniosek pełnomocnika wnioskodawczyni o dopuszczenie dowodu z przesłuchania skarżącej oraz zeznań świadków: M. M. i M. P. na okoliczność stanu jej zdrowia, gdyż te okoliczności mogą być wyłącznie przedmiotem oceny biegłych lekarzy. Bez znaczenia dla sprawy pozostaje, bowiem subiektywna ocena odwołującej oraz świadków o stanie zdrowia A. P. i jej przydatności do pracy. Decydujące znaczenie ma opinia biegłych sądowych. Nadto należy wskazać, że Sąd nie może zająć stanowiska odmiennego co do stanu zdrowia wnioskodawczyni, na podstawie własnej oceny stanu faktycznego, niż wyrażone w opiniach biegłych (wyrok Sądu Najwyższego z dnia
13 października 1987 roku, II URN 228/87, (...)) .

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie nie jest zasadne i podlega oddaleniu.

Zgodnie z art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( tekst jednolity: Dz. U. z 2017 roku, poz. 1386 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1.  jest niezdolny do pracy;

2.  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;

3.  niezdolność do pracy powstała w wymienionych okresach składkowych lub nieskładkowych albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

W myśl art. 57 ust. 2 warunku, o którym mowa w przepisie ust. 1 pkt 3 art. 57, nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy.

W myśl art. 12 ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, natomiast częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji, możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne (art. 13 ust. 1).

Warunki wskazane w art. 57 w/w ustawy muszą być spełnione łącznie by istniały podstawy do przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

W odniesieniu do odwołującej się nie został spełniony warunek niezdolności do pracy. Na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego, a w szczególności opinii biegłych specjalistów z zakresu: ortopedii oraz psychiatrii, Sąd ustalił, że występujące u wnioskodawczyni schorzenia nie powodują niezdolności do pracy.

Opinie biegłych zostały doręczone pełnomocnikom stron. Organ rentowy nie wniósł zastrzeżeń do opinii biegłych, natomiast pełnomocnik wnioskodawczyni zgłosił zastrzeżenia do opinii wszystkich biegłych. W ocenie Sądu, zarzuty te zostały w sposób dostateczny wyjaśnione w uzupełniających opiniach biegłych.

Sąd podzielił opinie biegłych specjalistów z zakresu: ortopedii oraz psychiatrii, uznając, że są one pełne, jasne i nie prowadzą do sprzecznych wniosków.

Opinia biegłego może być oceniona przez Sąd i podważona dowodem z innej opinii. Ubezpieczony, jak każda strona w procesie, w myśl art. 6 k.c. winien dowodzić swoich racji,
a nie tylko przedstawiać poglądy. W konsekwencji w sprawie nie pojawiły się argumenty, które mogłyby budzić wątpliwość Sądu, co do jednoznaczności wskazanych opinii.

Z ustaleń Sądu wynika, że wnioskodawczyni mimo stwierdzonych u niej schorzeń, jest zdolna do wykonywania pracy, zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami.

Ostatecznie należy dodać, że zaskarżona decyzja zawiera wszystkie wymagane elementy, wskazane w art. 107 k.p.a., a organ rentowy dokonał wszechstronnego i wnikliwego zbadania przedmiotowej sprawy.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oddalił odwołanie wnioskodawczyni.

Sąd Okręgowy oddalił wniosek pełnomocnika wnioskodawczyni o przyznanie kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu, gdyż pełnomocnik ustanowiony z urzędu, składając wniosek o przyznanie kosztów pomocy prawnej, nie złożył oświadczenia, że koszty te nie zostały opłacone ani w całości, ani w części (por. postanowienie SN z dnia 25 czerwca 2002 roku, II UZ 34/02, Legalis 227243).

z/

odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi wnioskodawczyni.

02.10.2017r.