Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 września 2017 r.

Sąd Rejonowy w Giżycku I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 8 września 2017 r. w Giżycku

na rozprawie

sprawy z powództwa A. N.

przeciwko (...) S.A. w S.

o zapłatę

1.Zasądza od pozwanego (...) S.A. w S. na rzecz powoda A. N. kwotę 15.000 zł (piętnaście tysięcy złotych)

z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 31.08.2016r do dnia zapłaty.

2. Zasądza od pozwanego (...) S.A. w S. na rzecz powoda A. N. kwotę 4.367 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

3.Nakazuje pobrać od pozwanego (...) S.A. w S. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Giżycku kwotę 637,72 zł z tytułu wydatków.

SSR Alina Kowalewska

Sygn. akt I C 86/17

UZASADNIENIE

Powód A. N. wniósł o zasądzenie od (...) S.A. z siedzibą w S. kwoty 15.000 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 31 sierpnia 2016 r. do dnia zapłaty. Jednocześnie domagał się zwrotów kosztów procesu. Twierdził, iż na skutek wypadku drogowego w dniu 6 lipca 2016 r. doznał obrażeń ciała, które wywołały u niego znaczną krzywdę. Pozwany ubezpieczyciel sprawcy zdarzenia uznając swą odpowiedzialność co do zasady przyznał zadośćuczynienie w kwocie 10.000 zł, które w ocenie powoda jest zaniżone w stosunku do doznanej krzywdy.

Pozwane (...) S.A. z siedzibą w S. wniosło o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie na swoją rzecz kosztów procesu. Zdaniem pełnomocnika pozwanego w sprawie zostało przeprowadzone wnikliwe postępowanie likwidacyjne, które uwzględniając wszystkie okoliczności zdarzenia dało podstawy do przyznania zadośćuczynienia w kwocie 10.000 zł.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 6 lipca 2016 r. w miejscowości T., gm. B., doszło do wypadku komunikacyjnego, na skutek którego obrażeń ciała doznał małoletni powód A. N.. W prawidłowo poruszającego się po drodze motorowerem A. N. wjechał kierujący samochodem osobowym P. T.. Kierujący samochodem osobowym został oskarżony o nieumyślne spowodowanie wypadku drogowego – tj. o przestępstwo z art. 177 § 1 k.k.

( dowód : akt oskarżenia – k. 10-12, karta zdarzenia drogowego – k. 57-58)

Z miejsca zdarzenia powód został przetransportowany do Szpitala (...) w W., gdzie stwierdzono u niego otwarte złamanie kości udowej lewej i ogólne potłuczenia. W toku hospitalizacji był operowany w celu zespolenia kości udowej. W dniu 18 lipca 2016 r. został wypisany do domu z zaleceniem kontroli w (...).

W dniu 07.09.2016 r. powód poddany został kolejnemu zabiegowi operacyjnemu w celu usunięcia wkrętów.

Trwały uszczerbek na zdrowiu powoda doznany w wyniku wypadku wynosi 8%. Obecnie złamanie uważa się za wygojone z dobrym efektem leczniczym. Rokowania na przyszłość są pomyślne. Powód będzie poddany jeszcze kolejnemu zabiegowi operacyjnemu, po czym leczenie powinno zostać zakończone, zaś powód powinien powrócić do pełnej sprawności, w tym do uprawiania sportu.

( dowód : karta z leczenia szpitalnego – k. 20-21, kata informacyjna – k. 22, historia choroby – k. 23, badanie lekarskie – k. 49-51, historia choroby – k. 171-174, opinia biegłego sądowego A. M. – k. 183-185, opinia uzupełniająca – k. 199)

W dacie zdarzenia powód miał 16 lat. W okresie tym przebywał u rodziny na wakacjach, zaś na stałe mieszkał w G.. W nowym roku szkolnym miał rozpocząć naukę w szkole w B. w klasie o profilu sportowym. Swoją przyszłość wiązał ze sportem. Przed zdarzeniem był aktywny fizycznie. Był członkiem Klubu Sportowego (...) i reprezentował go w rozgrywkach drużyn młodzieżowych w ramach rozgrywek (...)- (...) Związku Piłki Nożnej. Był także członkiem Klubu Sportowego (...).

Zdarzenie negatywnie wpłynęło na stan fizyczny i psychiczny powoda, szczególnie z uwagi na konieczność zaprzestania uprawiania sportów i zrezygnowania z nauki w szkole sportowej. Z tego powodu powód odbył trzy konsultacje psychologiczne. W nowym roku szkolnym rozpoczął naukę w liceum w G., przy czym przez pierwsze dwa miesiące nie chodził do szkoły. Później poruszał się o kulach. W początkowym okresie do szkoły był zawożony przez rodziców. Miał zwolnienie z lekcji wychowania fizycznego.

Obecnie powód jest w drugiej klasie liceum. Powrócił do sprawności fizycznej, porusza się samodzielnie, jednak pozostaje pod stałą opieką lekarza w (...).

( dowód : wynik konsultacji psychologicznej – k. 24, karta pracy z dzieckiem – k. 168-169, zaświadczenia – k. 26-27)

Sprawca zdarzenia posiadał ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej u pozwanego (...) S.A. z siedzibą w S..

( okoliczność bezsporna )

Pełnomocnik powoda, w piśmie, które wpłynęło do pozwanego w dniu 1 sierpnia 2016 r., zgłosił szkodę oraz wezwał do zapłaty kwoty 80.000 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną przez powoda krzywdę.

Po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego pozwany uznał swą odpowiedzialność co do zasady i wypłacił powodowi kwotę 10.000 zł tytułem zadośćuczynienia za krzywdę. Wniesione przez powoda odwołanie pozostało bezskuteczne.

( dowód : akta szkody – k. 42-152)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo jako uzasadnione podlegało uwzględnieniu w całości.

Ustalenia faktyczne w sprawie Sąd poczynił na podstawie całego zebranego w sprawie materiału dowodowego, zwłaszcza sporządzonej w sprawie opinii biegłego sądowego z zakresu ortopedii oraz dowodów z dokumentów, tj. dokumentacji medycznej i akt szkody. Istotnym było także, iż okoliczności zdarzenia wyrządzającego szkodę oraz jego wpływ na funkcjonowanie powoda były pomiędzy stronami bezsporne. Wobec braku sporu co do tych okoliczności Sąd postanowił pominąć dowód z przesłuchania powoda w charakterze strony uznając, iż zgromadzony w sprawie materiał dowodowy jest wystarczający do wydania rozstrzygnięcia (art. 299 k.p.c.).

W pierwszej kolejności należy wskazać, iż pozwany uznał swą odpowiedzialność za szkodę na podstawie art. 822 § 1 k.c., art. 34 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczeń Komunikacyjnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2060), art. 436 § 1 k.c. w zw. z art. 415 k.c., tak w toku postępowania likwidacyjnego, jak i w niniejszym postępowaniu. Istota sprawy sprowadzała się zatem do ustalenia wysokości zadośćuczynienia należnego powodowi na podstawie art. 445 § 1 k.c. w zw. z art. 444 § 1 k.c.

W tym kontekście należy wskazać, iż ustalenie wysokości zadośćuczynienia przysługującego na podstawie art. 445 § 1 k.c. należy do uznania Sądu, który jednak nie dokonuje dowolnej oceny, a bierze pod uwagę całokształt okoliczności faktycznych sprawy. W piśmiennictwie, jak i w judykaturze zgodnie przyjmuje się, iż suma przyznana tytułem zadośćuczynienia powinna stanowić ekwiwalent poniesionej szkody niemajątkowej, tj. doznanych cierpień psychicznych i fizycznych ( uchwała Sądu Najwyższego z dnia 8 grudnia 1973 r., III CZP 37/73, OSNC 1974/9/145, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 30 stycznia 2004 r., I CK 131/03, OSNC 2005/2/40). Wysokość zadośćuczynienia winna być zatem uzależniona od stopnia cierpień psychicznych i fizycznych, ich intensywności, czasu trwania oraz indywidualnej sytuacji poszkodowanego, przy czym okoliczności te powinny być brane pod rozwagę sądu przy uwzględnieniu całokształtu okoliczności sprawy. Kwota winna być dla poszkodowanego odczuwalna i przynosić mu równowagę emocjonalną, zachwianą przez doznane cierpienia. Jednocześnie zadośćuczynienie powinno być utrzymane w rozsądnych granicach, odpowiadających aktualnym warunkom i przeciętnej stopie życiowej społeczeństwa.

Opierając się na powyższych wskazaniach Sąd uznał, iż kwota wypłacona przez pozwanego tytułem zadośćuczynienia w toku postępowania likwidacyjnego nie rekompensuje w pełni doznanej przez powoda krzywdy. W sprawie nie budziło bowiem wątpliwości, iż krzywda wynikająca z uszczerbku na zdrowiu powoda skutkowała nagłą oraz znaczącą zmianą tryb życia powoda. Sąd miał na uwadze, iż powód jest osobą młodą, a jego dotychczasowe życie skupione było wokół sportu, przy czym nie był on jedynie sposobem na spędzanie wolnego czasu. Z uprawieniem sportu powód wiązał swoją przyszłość, zamierzał skończyć szkołę sportową w B.. Był aktywnym członkiem klubów sportowych, uczestniczył w rozgrywkach wojewódzkich. Uszczerbek na zdrowiu doznany na skutek wypadku komunikacyjnego przekreślił plany powoda na przyszłość związane z rozwojem w tym zakresie. Wprawdzie biegły sądowy z zakresu ortopedii wskazał, iż powód po zakończeniu leczenia będzie mógł uprawiać sport to odwołując się do zasad doświadczenia życiowego należy wskazać, iż szanse na rozwój kariery sportowej zostały znacznie ograniczone – już poprzez samą konieczność zrezygnowania z nauki w szkole o profilu sportowym. Wysoce prawdopodobnym jest także, iż sam fakt znacznej przerwy w uprawianiu sportu i treningach – wpłynie na sprawność fizyczną powoda i osiągane przez niego wyniki.

Rozmiar i intensywność cierpień fizycznych Sąd ustalił w oparciu o sporządzoną w sprawie opinię biegłego sądowego z zakresu ortopedii, która nie była ostatecznie kwestionowana przez strony postępowania. Biegły wskazał, iż przez pierwsze 4 miesiące powód wymagał opieki osób trzecich, a przebyty uraz i leczenie operacyjne wiązało się z dolegliwościami bólowymi o średnim natężeniu i koniecznością zażywania leków przeciwbólowych. Wysokość uszczerbku na zdrowiu ustalił zaś na poziomie 8 %. Wskazane okoliczności należało także mieć na uwadze ustalając wysokość zadośćuczynienia, bowiem powód jest osobą młodą, zaś przed zdarzeniem prowadził aktywny tryb życia, co uległo zmianie na skutek wypadku.

Istotne dla wysokości zadośćuczynienia pozostają także doznane przez powoda cierpienia psychiczne. Nie może bowiem budzić wątpliwości, iż utrata możliwości samorealizacji wywołała u powoda cierpienia psychiczne i poczucie krzywdy. Powód był bowiem w pełni sił fizycznych i miał możliwości rozwoju kariery sportowej, które zostały nagle przekreślone. Negatywnie na stan psychiczny powoda niewątpliwie wpłynął także sam udział w wypadku komunikacyjnym biorąc pod uwagę fakt, iż powód jest osobą młodą i początkującym kierowcą.

Biorąc pod uwagę przytoczone wyżej okoliczności – tj. wielkość stwierdzonego uszczerbku na zdrowiu, młody wiek powoda (w chwili wypadku miał 16 lat), sportową przeszłość powoda i znaczący wpływ doznanych obrażeń ciała na jego plany życiowe - Sąd uznał, iż sumą odpowiednią w rozumieniu art. 445 § 1 k.c. jest kwota 25.000 zł jako adekwatna do rozmiaru doznanej przez powoda krzywdy. Zadośćuczynienie w tej wysokości stanowi odczuwalną ekonomicznie wartość nie prowadząc jednocześnie do bezpodstawnego wzbogacenia powoda. Orzekając w sprawie Sąd uwzględnił wypłaconą w toku postępowania likwidacyjnego kwotę 10.000 zł i zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 15.000 zł.

Od zasądzonej kwoty Sąd zasądził odsetki ustawowe za opóźnienie od dnia 31 sierpnia 2016 r. – tj. 30 dni po dacie otrzymania przez pozwanego zawiadomienia o wypadku zgodnie z treścią art. 817 § 1 k.c.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. zasądzając od strony pozwanej, która przegrała proces na rzecz powoda kwotę 4.367 zł tytułem poniesionych przez niego kosztów zastępstwa procesowego (3.600 zł), opłaty sądowej od pozwu (750 zł) oraz opłaty skarbowej od pełnomocnictwa (17 zł).

Na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 623) w zw. z art. 98 k.p.c. Sąd nakazał pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Giżycku kwotę 637,72 zł tytułem nieuiszczonych kosztów wynagrodzenia biegłego.

SSR Alina Kowalewska