Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt. IV Ka 1218/13

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 stycznia 2014r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu Wydział IV Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący SSO Joanna Żelazny

Sędziowie SSO Anna Bałazińska – Goliszewska

SSO Robert Zdych (spr.)

Protokolant Jowita Sierańska

przy udziale Elżbiety Okińczyc Prokuratora Prokuratury Okręgowej

po rozpoznaniu w dniu 9 stycznia 2014r.

sprawy R. K. (1)

oskarżonego z art. 278 § 3 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego dla Wrocławia - Fabrycznej

z dnia 29 sierpnia 2013 roku sygn. akt II K 683/13

I. zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że:

a) uchyla orzeczenia zawarte w punktach I i II części dyspozytywnej tego wyroku,

b) na podstawie art. 2§1 k.w. uznaje R. K. (1) za winnego popełnienia wykroczenia z art. 119§1 k.w. i za to na mocy art. 119§1 k.w. wymierza mu karę aresztu w wymiarze 30 (trzydziestu) dni,

c) na podstawie art. 82§3 k.p.w. zalicza na poczet orzeczonej kary aresztu okres zatrzymania od dnia 27.04.2013r. do dnia 28.04.2013r.,

II. w pozostałym zakresie zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

III. zwalania R. K. (1) od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, zaliczając je na rachunek Skarbu Państwa.

Sygn. akt IV Ka 1218/13

UZASADNIENIE

R. K. (1) został oskarżony o to, że w dniu 27 kwietnia 2013r. we W. w sklepie (...) zabrał w celu przywłaszczenia trzy żarówki L. o łącznej wartości 254,64 zł., czym działał na szkodę (...) sp. z o.o., przy czym czynu tego dopuścił się działając w warunkach powrotu do przestępstwa, będąc uprzednio skazany prawomocnymi wyrokami Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Fabrycznej z dnia 7.05.2007r. sygn. akt XII K 336/07 za czyn z art. 278§1 k.k., Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Fabrycznej z dnia 9..08.2007r. sygn. akt XII K 254/07 za czyn z art. 278§3 k.k., Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Krzyków z dnia 28.02.2008r. sygn. akt II K 1005/06 za czyn z art. 278§1 k.k., Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Fabrycznej z dnia 16.12.2008r. sygn. akt II K 1227/08 za czyn z art. 278§1 k.k., Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Fabrycznej z dnia 11.03.2009r. sygn. akt XII K 855/08 za czyn z art. 278§1 k.k. i Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Fabrycznej z dnia 29.09.2010r. sygn. akt XII K 533/10, objętych następnie wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Fabrycznej z dnia 28.09.2011r. sygn. akt XII K 454/11 wymierzającym karę łączną 1 roku i 8 miesięcy pozbawienia wolności. Którą odbył w okresie od dnia 20.03.2011r. do dnia 20.05.2012r. to jest o czyn z art. 278§1 k.k. w zw. z art. 64§1 k.k.

Wyrokiem Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Fabrycznej z dnia 29.08.2013r. sygn. akt II K 683/13 R. K. (1) został uznany winnym zarzucanego mu czynu przy przyjęciu, iż czyn ten stanowi wypadek mniejszej wagi w rozumieniu art. 278§3 k.k. i za to na podstawie art. 278§3 k.k. wymierzono mu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności w postaci 40 godzin w stosunku miesięcznym nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cel społeczny.

Na poczet orzeczonej kary zaliczono okres zatrzymania od dnia 27.04.2013r. do dnia 28.04.2013r.

Jednocześnie sąd zwolnił oskarżonego od kosztów sądowych.

Apelację od powyższego wyroku złożył prokurator rejonowy, zarzucając rażącą niewspółmierność kary ograniczenia wolności wymierzonej oskarżonemu wynikającą z nieuwzględnienia okoliczności obciążających, a w szczególności wielokrotnej karalności za identyczne przestępstwa oraz odbywania już wcześniej kary pozbawienia wolności za przestępstwom podobne skutkujące przyjęciem w niniejszej sprawie recydywy, a także niedostatecznego uwzględnienia celów zapobiegawczych i wychowawczych, które kara ma osiągnąć wobec sprawcy oraz potrzeb w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Podnosząc ten zarzut wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez wymierzenie R. K. kary 8 miesięcy pozbawienia wolności i obciążenie go kosztami sądowymi.

Na rozprawie w dniu 9.01.2014r. Prokurator Prokuratury Okręgowej we Wrocławiu zmodyfikował wniosek poprzez przyjęcie, że oskarżony dopuścił się czynu z art. 119§1 k.w. i wymierzenie mu za ten czyn kary 30 dni aresztu.

Apelacja zasługuje na uwzględnienie.

W związku z wejściem w życie z dniem 9.11.2013r. ustawy z dnia 27.09.2013r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego i niektórych innych ustaw mając na uwadze nowelizację przepisu art. 119§1 k.w. i treść art. 2§1 k.w. przy niebudzących wątpliwości ustaleniach co do rodzaju i wartości skradzionego przez R. K. mienia uznać należy, że czyn ten stanowi aktualnie wykroczenie.

Wartość tych przedmiotów nie przekracza bowiem ¼ minimalnego wynagrodzenia za pracę ustalonego na podstawie ustawy z dnia 10.10.2002r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę.

Przyjęcie, że popełniony przez oskarżonego czyn stanowi wykroczenie unormowane w art. 119§1 k.w. nakazywało rozważenie ponownie kwestii kary, jaką winien on ponieść.

Aktualne pozostają w tym zakresie uwagi podniesione przez apelującego.

Nie można nie dostrzec faktu uprzedniej wielokrotnej karalności R. K. za przestępstwa przeciwko mieniu, okoliczności, iż kolejnego czynu dopuścił się on w krótkim czasie od opuszczenia zakładu karnego oraz w okresie próby (wyrok Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Fabrycznej sygn. akt XII K 533/10).

Taka postawa oskarżonego świadczy jednoznacznie o nieskuteczności uprzednio orzeczonych kar i jego stosunku do podstawowych wszak zasad porządku prawnego oraz jego demoralizacji.

Jako okoliczność obciążającą uznać należy też dopuszczenie się wykroczenia w stanie nietrzeźwości.

Nie można nadmiernego znaczenia nadawać okoliczności, iż nie doszło do uszczerbku w mieniu pokrzywdzonego w sytuacji gdy nie jest to zasługą oskarżonego, lecz służb, które zatrzymały go bezpośrednio po kradzieży.

Jedyną okolicznością łagodzącą jest przyznanie się do popełnionego czynu, chociaż w sytuacji niezwłocznego zatrzymania sprawcy i istniejącego zapisu z monitoringu przesłanka ta nie może znacząco wpływać na kwestię kary.

W sytuacji znaczącej przewagi okoliczności obciążających, zwłaszcza zaś wielokrotnej karalności R. K. za czyny podobne uznać należy, że tylko orzeczenie kary aresztu w wymiarze 30 dni będzie proporcjonalne do wagi dokonanego wykroczenia i stopnia jego społecznej szkodliwości.

Dotychczasowy tryb życia przemawia przeciwko wysnuciu w stosunku do R. K. dodatniej prognozy społecznej i przyjęciu, że zachodzą okoliczności wskazane w art. 42§1 k.w.

W realiach niniejszej sprawy tylko karę o charakterze izolacyjnym można uznać za sprawiedliwą i spełniającą wymagania ustawowe.

Mając na względzie sytuację materialną oskarżonego oraz brak możliwości uzyskania przez niego jakichkolwiek dochodów z uwagi na orzeczoną karę izolacyjną Sąd uznał, iż uiszczenie kosztów sądowych byłoby dla niego zbyt uciążliwe i że zachodzą przesłanki z art.624§1k.p.k. w zw. z art. 634 k.p.k. w zw. z art. 119 k.p.s.w. oraz art. 17 i 21 ustawy z dnia 23.06.1973r. o opłatach w sprawach karnych.

IV Ka 1218/13

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE