Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 kwietnia 2017 roku

Sąd Rejonowy w Piotrkowie Trybunalskim II Wydział Karny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Małgorzata Krupska-Świstak

Protokolant: sekr. sądowy Marta Owczarek

przy udziale Prokuratora: xxx

po rozpoznaniu w dniu 6 kwietnia 2017 roku sprawy

R. B.

s. W. i W. z domu S.

ur. (...)

w S.

oskarżonego o to, że:

w dniu 16 listopada 2016 roku w P. (...)woj. (...), przy ul. (...) oraz ul. (...) przechowywał wyroby tytoniowe w postaci papierosów różnych marek w łącznej ilości 4404 paczek bez polskich znaków akcyzy skarbowej, czym spowodował uszczuplenie w podatku akcyzowym w kwocie 73. 335 zł.

tj. o czyn z art. 65 § 1 kks

orzeka

1.  oskarżonego R. B. uznaje za winnego popełnienia zarzuconego mu czynu i za to na podstawie art. 65 § 1 kks wymierza mu karę grzywny w liczbie 120 (stu dwudziestu) stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 100 (stu) złotych;

2.  na podstawie art. 63 § 1 kk w zw. z art. 113 § 1 kks na poczet kary grzywny zalicza oskarżonemu okres zatrzymania w dniu 16.11.2016 r. od godz. 12:30 do godz. 14:30 uznając, iż jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności jest równy dwóm dziennym stawkom grzywny;

3.  na podstawie art. 30 § 2 kks, art. 31 § 5 i 6 kks orzeka przepadek na rzecz Skarbu Państwa i nakazuje zniszczenie dowodów rzeczowych w postaci papierosów różnych marek szczegółowo opisanych w wykazie dowodów rzeczowych nr I /666/16/ P na k. 33-34 v akt sprawy w poz. od 1 do 16 włącznie;

4.  zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 498,00 (czterysta dziewięćdziesiąt osiem) złotych tytułem zwrotu wydatków postępowania oraz 1200 (jeden tysiąc dwieście) złotych tytułem opłaty.

UZASADNIENIE

W rezultacie powzięcia informacji operacyjnych o przechowywaniu na terenie posesji przy ul. (...) w P. (...) wyrobów akcyzowych funkcjonariusze tut. KMP w dniu 16 listopada 2016 r. dokonali jej przeszukania. W następstwie powyższego ujawnili oraz zatrzymali ponad 3.600 paczek papierosów różnych marek, bez polskich znaków akcyzy. Przechowywał je oskarżony R. B., który był obecny w toku w/w czynności i nie kwestionował ich przebiegu oraz nie zgłaszał w tym zakresie żadnych zastrzeżeń.

Dowód: protokół przeszukania k. 5-7, protokół zatrzymania rzeczy k. 2-4

Godzinę później czynności procesowe ponowiono na posesji przy ul. (...) w P. (...)., zamieszkiwanej przez R. B., gdzie ujawniono i zatrzymano łącznie kolejnych 780 paczek papierosów (marek(...) i (...)) bez polskich znaków akcyzy.

Dowód: protokół przeszukania k. 8-10

Łączna wartość rynkowa zatrzymanych 4404 paczek papierosów wyniosła 58.485,12 zł. Podatek akcyzowy od tej kwoty wynosi 73.335, 00 zł

Dowód: protokół wyceny przedmiotów przestępstwa skarbowego k. 11

R. B. ma 47 lat, jest bezrobotnym technikiem budowlanym, ma żonę i dwoje dzieci. Utrzymuje się z sezonowych prac w ogrodnictwie, w przeszłości był karany.

Dowód: oświadczenie oskarżonego k. 64-64v, dane z KRK k. 30

Oskarżony nie jest chory psychicznie ani upośledzony umysłowo. W czasie popełnienia zarzuconego mu czynu miał zachowaną zdolność rozumienia jego znaczenia i pokierowania swoim postępowanie. W czasie postępowania karnego jego poczytalność nie budziła wątpliwości.

Dowód: opinia sądowo-psychiatryczna k. 35-36

Oskarżony R. B. konsekwentnie, na obu etapach postepowania przyznawał się do popełnienia zarzuconego mu czynu. W toku rozprawy wyjaśnił, że kupując papierosy po okazyjnej cenie miał ciężką sytuację rodzinną i bardzo tego żałuje. Dodał, że jego nieletnia córka jest w ciąży i oboje z żoną będą musieli wziąć na siebie ciężar utrzymania dziecka. Twierdził , że kwestionowane papierosy kupił dla członków rodziny i przeczył, aby nimi handlował. Deklarował również wolę dobrowolnego poddania się karze.

Dowód: wyjaśnienia oskarżonego k. 17 i k. 64v-65

Sąd zważył, co następuje:

Stan faktyczny ustalony powyżej w żadnym punkcie nie był sporny i wynikał zarówno z niemożliwych do zakwestionowania protokołów czynności procesowych, jak i z wyjaśnień oskarżonego. R. B. w całej pełni potwierdzał zasadność zarzutu przyznając się do przechowywania ustalonej liczby i marek papierosów bez polskich znaków akcyzy. Wprawdzie usiłował przekonać, że zakupił je z intencją obdzielenia nimi rodziny, ale jest to twierdzenie naiwne i stanowi oczywisty element obrony mający łagodzić obraz przestępstwa. Nie zmienia również oceny prawnokarnej jego zachowania, bowiem przestępstwo zostało popełnione w formie czynności sprawczej noszącej postać „przechowywania”, któremu z całą pewnością odpowiada zmagazynowanie i przetrzymywanie na terenie dwóch posesji znacznej liczby papierosów stanowiących wyrób akcyzowy.

Przepis art. 65 § 1 kks zawiera szeroki katalog przestępnych form sprawczych, od nabywania przedmiotów akcyzowych, przez przechowywanie, przewóz, przenoszenie, przesyłanie, aż po pomoc w ich zbyciu. Taka kazuistyka rodzajów zachowań przestępnych służy objęciu zakazem każdej postaci kontaktu z towarem bez akcyzy, pod warunkiem, że ich rodzaj, ilość lub zwartość wskazują na zamiar wprowadzenia do obrotu. Liczba i rodzaj wyrobów tytoniowych bez polskich znaków akcyzy zatrzymanych w wyniku przeszukania pomieszczeń użytkowanych oraz zamieszkiwanych przez oskarżonego nie mogły pozostawiać wątpliwości, że w/w przechowywał je z intencją wprowadzenia do obrotu. Co oczywiste, w tym samym celu je posiadał, bowiem zgodnie ze stanowiskiem Sądu Najwyższego wyrażonym w postanowieniu z dnia 4 lutego 2013 r. sygn. akt III KK 158/12 ( LEX nr 1316083) – paserstwo akcyzowe opisane w art. 65 § 1 kks, zostaje popełnione już z momentem każdego wejścia w posiadanie (nabycia, przechowania, przyjęcia, przewożenia, przenoszenia, przesyłania) wyrobu nieobciążonego podatkiem akcyzowym.

Tzw. paserstwo akcyzowe penalizowane w art. 65 § 1 k.k.s. nie wymaga ustalenia związku między sprawcą paserstwa a sprawcą czynu zabronionego z art. 63 lub 64 k.k.s., za pomocą, którego wyrób został uzyskany. W takim przypadku wystarczy obiektywne stwierdzenie przestępnego pochodzenia wyrobów akcyzowych lub opakowań z tymi wyrobami oraz ustalenie umyślności działania pasera, wynikającej ze świadomości takiego pochodzenia wyrobów ( v. wyrok SA w Rzeszowie z dnia 06 września 2012 r. sygn. akt I Aka 77/12, LEX nr 1237635). R. B. potwierdził świadomość nielegalności podejmowanych zachowań, co czyni z niego oczywistego sprawcę przypisanego przestępstwa akcyzowego.

Za czyn ten w typie podstawowym ustawa karnoskarbowa ( art. 65 § 1 kks) przewiduje karę grzywny do 720 stawek dziennych albo karę pozbawienia wolności, albo obie te kary łącznie.

W ocenie Sądu, przestępstwo R. B. nie wymaga najdalej idącej reakcji karnej i wystarczającą odpłatą za nie będzie wyłącznie kara finansowa. Wprawdzie ilość i wartość niedozwolonych wyrobów tytoniowych była znaczna, ale też nie taka, którą można uznać za ogromną, mierzoną w tirach i setkach tysięcy zł, co się także zdarza. Dla interesów fiskalnych Państwa nie jest bez znaczenia, czy oskarżony pozostanie na wolności odpłacając wyrządzone zło i regulując ciążące na nim zobowiązania, czy tej możliwości zostanie pozbawiony tracąc wolność. Grzywna w liczbie 120 stawek dziennych przy ustaleniu jednej stawki na kwotę 100 zł zada oskarżonemu odpowiednią do jego występku i możliwości materialnych dolegliwość, zwłaszcza, że towarzyszy jej przepadek wyrobów tytoniowych orzeczony na podstawie art. 31 § 5 kks. Szacując poziom sankcji finansowej należało mieć na względzie sytuację życiową i rodzinną przeciętnie sytuowanego oskarżonego oraz perspektywę dalszych obciążeń związanych z ciążą nieletniej córki. Na korzyść oskarżonego przemawiała postawa prezentowana w toku postępowania tj. przyznanie się do winy, okazana skrucha i gotowość poniesienia zasłużonej odpowiedzialności za przestępstwo, zaś na niekorzyść znaczna ilość wyrobów objętych paserstwem akcyzowym. Warto podkreślić, że uprzednie skazanie z art. 65 § 3 kks na karę 30 stawek dziennych grzywny z uwagi na jej wykonanie w całości 6 listopada 2013 r. uległo zatarciu, zgodnie z art. 107 § 4a kk w zw. z art. 20 § 1 kks.

Z mocy art. 63 § 1 kk na poczet wymierzonej kary grzywny zaliczono okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie.

O kosztach postępowania orzeczono zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu wyrażoną w art. 627 kpk, zaś opłatę wymierzono stosownie do art. 21 pkt 1 w zw. z art. 3 ust. 1 Ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych ( Dz.U. z 2003 r. Nr 229, poz. 2272).