Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 28 października 2016 r. powódka (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. wniosła o zasądzenie na jej rzecz od A. K. kwoty 7.693,55 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 11 stycznia 2016 r. wraz z kosztami procesu według norm przepisanych, w tym kosztami zastępstwa procesowego i opłatą skarbową od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł. W uzasadnieniu pozwu wskazano, że Na (...) Spółka z ograniczona odpowiedzialnością w (...) i pozwana zawarły umowę o staż na stanowisku technika farmaceutycznego na okres 24 miesięcy w celu odbycia obowiązkowej praktyki w aptece. Ponadto te same strony zawarły umowę o podnoszenie kwalifikacji, na mocy której Spółka Na (...) zobowiązała się do poniesienia kosztów szkolenia pozwanej. Powódka wskazała, że strony umowy o podnoszenie kwalifikacji ustaliły w § 3 umowy, że jeżeli w trakcie obowiązkowych praktyk lub w ciągu 12 miesięcy od ich ukończenia nastąpi rozwiązanie umowy o pracę dokonane przez pracownika za wypowiedzeniem, pracownik będzie zobowiązany do zwrotu poniesionych przez pracodawcę kosztów szkolenia w terminie 30 dni od dnia uzyskania pisemnej informacji o wysokości zobowiązań. Powódka podkreśliła, że postanowienia umowy o podnoszenie kwalifikacji nie zawierają zapisów niej korzystnych niż przepisy Kodeksu pracy. Powódka wskazała, że pozwana pismem z dnia 27 listopada 2015 r. rozwiązała umowę o pracę za dwutygodniowym wypowiedzeniem i tym samym wypełniła przesłanki określone w § 1 pkt 1 lit. b umowy o podnoszenie kwalifikacji. W konsekwencji po stronie pozwanej powstało zobowiązanie zwrotu kosztów szkolenia za okres od 1 września 2014 r. do dnia 12 grudnia 2015 r. poniesionych przez Na (...) Spółkę z o.o. w S. w wysokości odpowiadającej żądaniu pozwu, po 500 zł miesięcznie. O zobowiązaniu pozwana została poinformowana w dniu 10 grudnia 2015 r. przez Spółkę Na (...). Pomimo dalszego wezwania do zapłaty nie uiściła żądanej kwoty. Powódka podkreśliła, że na dochodzoną kwotę składają się jedynie koszty szkoleń obowiązkowych, które pozwana odbyła w celu uzyskania stosownych uprawnień.

Powódka wskazała, że wierzytelność przysługująca Na (...) Spółce z o.o. w S. wobec pozwanej została zbyta na rzecz powódki w dniu 6 października 2016 r.

Nakazem zapłaty z dnia 3 stycznia 2017 r. wydanym w postępowaniu upominawczym uwzględniono całość dochodzonego roszczenia.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwana A. K. wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego i opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł. W uzasadnieniu zaprzeczyła jakoby w ramach stażu odbywanego w Spółce Na zdrowie” spółka ta przeprowadziła na jej rzecz jakiekolwiek szkolenia mające na celu podniesienie kwalifikacji pozwanej. Podniosła, że obowiązkowej praktyki odbytej przez pozwaną nie sposób utożsamiać ze szkoleniem organizowanym przez pracodawcę mającym na celu podniesienie kwalifikacji, o którym mowa w art. 103 1 Kodeksu pracy. Podkreśliła, że w ramach praktyki pracodawca miał obowiązek przekazania pozwanej wiedzy i umiejętności określonych stosownym rozporządzeniem. Zauważyła, że pracodawca nie udzielał pozwanej urlopu szkoleniowego, ani nie zwalniał jej z całości lub z części dnia pracy na czas odbywania odpowiednich zajęć. Pozwana podkreśliła, że umowa o podnoszenie kwalifikacji łącząca pozwaną ze Spółka Na (...) dotyczyła przeprowadzenia szkoleń niezwiązanych z obowiązkową praktyką, co wynika wprost z jej treści, a co nie miało miejsca. Ponadto podniosła, że pracodawca nie zrealizował też na rzecz pozwanej czynności związanych z obowiązkową praktyką technika farmacji, co zresztą było przyczyna rozwiązania przez pozwaną umowy o pracę ze Spółką Na (...). Zauważyła, że powódka nie naprowadziła żadnych dowodów wskazujących na pokrycie kosztów szkolenia pozwanej przez pracodawcę.

Dodatkowo pozwana zakwestionowała ważność umowy przelewu wierzytelności z dnia 6 października 2016 r. z uwagi na brak kauzy dla tej umowy. W konsekwencji podniosła zarzut legitymacji czynnej po stronie powódki.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

A. K. (poprzednio nosząca nazwisko K.) w dniu 22 lipca 2014 r. zawarła z Na (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. umowę o staż zgodnie z treścią art. 91 ust. 1 ustawy – Prawo farmaceutyczne oraz § 2 ust. 1 oraz § 3 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 17 lipca 2002 r. (Dz. U. 2002, Nr 126, poz. 1083) w sprawie odbywania praktyki w aptece przez technika farmaceutycznego w celu odbycia obowiązkowej praktyki przez technika farmaceutycznego. W ramach umowy A. K. została zatrudniona od dnia 28 lipca 2014 r. na stanowisku dermokonsultantki i od dnia 1 września 2014 r. po dostarczeniu dyplomu potwierdzającego kwalifikacje na stanowisku technika farmaceutycznego – praktykanta w pełnym wymiarze czasu pracy na okres 24 misiecy, tj. od dnia 28 lipca 2014 r. do dnia 27 lipca 2016 r. w aptece Na (...) w Centrum Handlowym (...) położnej w U. pod numerem 45. A. K. zobowiązała się do wykonywania w ramach stażu obowiązki wynikające z treści art. 91 ust. 1 ustawy – Prawo farmaceutyczne oraz § 2 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Zdrowia w sprawie odbywania praktyki w aptece przez technika farmaceutycznego i ramowego programu praktyki, o którym mowa w przepisach rozporządzenia. A. K. została zatrudniona w pełnym wymiarze czasu pracy za wynagrodzeniem miesięcznym wynoszącym 1680 zł brutto. Strony uzgodniły możliwość wcześniejszego rozwiązania umowy za dwutygodniowym wypowiedzeniem.

Niesporne, a nadto : umowa o staż z dnia 22.07.2014 r. – k. 8-8v.

W dniu w dniu 22 lipca 2016 r. A. K. podpisała z Na (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. umowę o podnoszenie kwalifikacji

W § 1 tej umowy postanowiono, że w trakcie pracy technika farmaceutycznego i odbywania przez niego praktyki obowiązkowej w okresie od 01.09.2014 r. do 27.07.2016 r. pracodawca zobowiązuje się na bieżąco szkolić pracownika w zakresie zarówno technik sprzedażowych, jak i udzielać dodatkowych szkoleń wykraczających poza zakres obowiązkowych praktyk. W § 2 ustalono, że w trakcie obowiązkowych praktyk pracownik nie będzie ponosił kosztów szkolenia, które poniesieni pracodawca a łączny koszt szkolenia wynosi 500 zł miesięcznie.

W § 3 ust. 1 umowy zapisano zaś, że jeżeli w trakcie praktyk obowiązkowych – stażu lub po ich ukończeniu w terminie nie dłuższym niż 12 miesięcy nastąpi:

a)  rozwiązanie przez pracownika umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika,

b)  rozwiązanie przez pracownika umowy o pracę za wypowiedzeniem,

c)  niezawarcie przez pracownika kolejnej umowy o pracę,

d)  rozwiązanie przez pracodawcę umowy o pracę ez wypowiedzenia z winy pracownika na podstawie art. 52 k.p.

pracownik zobowiązuje się do zwrotu poniesionych przez pracodawcę kosztów szkolenia w terminie 30 dni od dnia uzyskania na piśmie informacji o wysokości zobowiązań. Ponadto w ust. 2 § 3 umowy wskazano, że jeżeli w trakcie szkolenia lub po jego zakończeniu w terminie nie dłuższym niż 12 miesięcy pracodawca rozwiąże z pracownikiem umowę o pracę za wypowiedzeniem z przyczyn leżących po stronie pracownika, pracownik zwraca 25 % kosztu szkolenia w terminie 30 dni od dnia uzyskania na piśmie informacji o wysokości zobowiązań. W myśl ust. 4 § 3 umowy pracodawca zagwarantował sobie możliwość odstąpienia od roszczenia zwrotu kosztów szkolenia tylko w uzasadnionych i indywidualnie rozpatrywanych przypadkach. W § 6 umowy strony postanowiły, że w sprawach nie unormowanych umową mają zastosowanie odpowiednie przepisy Kodeksu pracy.

Niesporne, a nadto : umowa o podnoszenie kwalifikacji z 22.07.2014 r. – k. 9 - 9v .

Podczas stażu A. K. początkowo wykonywała swoje obowiązki w aptece należącej do Spółki Na (...) położonej przy ul. (...) w S. wraz z drugą stażystką. Tam zajmowała się sprzedażą suplementów, ponieważ apteka nie prowadziła sprzedaży leków. Nie podlegała nadzorowi magistra farmacji bądź kierownika apteki. Stażystka A. S. nauczyła A. K. obsługi programu aptecznego K.. A. K. posiadała wiedzę na temat sprzedaży leków. Umiejętności praktyczne w tym zakresie zdobywała podczas praktyk w technikum odbywanych w aptece przyszpitalnej. Uczyła się wówczas realizacji recept.

We wrześniu 2014 r. A. K. rozpoczęła prace w aptece Spółki Na (...) położonej w Centrum Handlowym (...) w U.. Tam zajmowała się sprzedażą leków, realizacją recept. Organizowała przekazanie leków z jednej apteki do drugiej, proponowała zmiany w układzie leków w aptece. Służbowo A. K. podlegała kierownikowi apteki (...), która kierowała jej praktyką nie otrzymując za to dodatkowego wynagrodzenia.

Kierownik przebywała w aptece od 5 do 8 godzin dziennie. Wielokrotnie A. K. pracowała na zmianie sama jako stażystka bądź be z nadzoru kierownika apteki. Nie miała się z kim skonsultować co do wydawania leków z wykazu A bądź zapisów na receptach. Kiedy I. N. (1) była w aptece pomagała A. K. odczytywać recepty i przeliczać krople na recepcie. Kiedy kierownika nie było w aptece (...) przeliczała krople sama bądź nie wydawała niektórych leków. I. N. (1) nie przekazywała A. K. wiedzy z zakresu technik sprzedaży produktów aptecznych. Nie prowadziła dla niej specjalnych zajęć teoretycznych lub praktycznych i nie sporządziła planu praktyki. Nie otrzymała za to dodatkowego wynagrodzenia. Nie uczyła A. K. sporządzania wyrobów medycznych. W aptece nie był zatrudniony inny magister farmacji a jedynie stażyści i technicy farmacji.

Dowód:

- przesłuchanie po zwanej A. K. w charakterze strony – k. 108-110 ;

- z eznania świadka I. N. (1) – k. 79-80 ;

- zeznania świadka A. W. – k. 80-81.

W toku stażu A. K. uczestniczyła w szkoleniu zewnętrznym organizowanym ze środków unijnych w wymiarze 720 godzin na przełomie 2014 i 2015 roku dotyczącym komunikacji interpersonalnej i pracy w zespole. W tym czasie A. K. w pracy zastępowała stażystka lub technik farmacji. Szkolenie odbywało się w godzinach pracy A. K.. Ponadto A. K. brała udział w szkoleniach kosmetycznych organizowanych np. w hotelach poza godzinami pracy.

Dowód:

- przesłuchanie po zwanej A. K. w charakterze strony – k. 108-110;

- zeznania świadka A. W. – k. 80-81.

W dniu 27 listopada 2015 r. A. K. złożyła na ręce kierownika apteki (...) oświadczenie o rozwiązaniu umowy o pracę za dwutygodniowym wypowiedzeniem, którego okres upływał z dniem 12 grudnia 2015 r. Powodem rozwiązania umowy były nieodpowiednie warunki pracy (niska temperatura w pomieszczeniu), opóźnienia w wypłacie wynagrodzenia i brak szkoleń specjalistycznych.

Niesporne, a nadto:

- rozwiązanie umowy o pracę – k. 11 , świadectwo pracy – k. 10-10v ,

- przesłuchanie po zwanej A. K. w charakterze strony – k. 108-110 .

Pismem z dnia 10 grudnia 2015 r. Na (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S. poinformowała A. K., że w związku ze złożonym przez nią wypowiedzeniem umowy o pracę oraz umowy o podnoszenie kwalifikacji koszty szkolenia za okres 01.09.2014 – 12.12.2015 r. wynoszą 7.693,55 zł i że jest ona zobowiązana do zwrócenia przedmiotowych kosztów w terminie 30 dni do kasy apteki Na (...) w A. Ustawo 45. Następnie pismem z dnia 28 stycznia 2016 r. Na (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S. wezwała A. K. do zapłaty kwoty 7.693,55 zł powołując się na zapisy umowy o podnoszenie kwalifikacji poprzez uiszczenie stosownej kwoty w aptece Na (...) znajdującej się w Centrum Handlowym (...) położonym w (...).

Niesporne, a nadto: pisma powódki – k. 12 i 13-14.

Pismem z dnia 7 marca 2016 r. pełnomocnik A. K. poinformowała pełnomocnika Spółki Na (...), że jej mocodawczyni nie ma obowiązku zwrotu żądanych przez Spółkę kosztów szkolenia z uwagi na nieprzeprowadzenie przez pracodawcę dodatkowych szkoleń wykraczających poza zakres obowiązujących praktyk i tym samym nie poniósł dodatkowych kosztów szkolenia.

Niesporne, a nadto : pismo pełnomocnika pozwanej – k. 39-40.

Umową z dnia 6 października 2016 r. Na (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. dokonał przelewu wierzytelności w stosunku do A. K. w wysokości 7.693,55 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 11 stycznia 2016 r. na rzecz (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S.. O cesji wierzytelności cedent poinformował A. K. pismem z dnia 6 października 2016 r.

Dowód :

- umowa przelewu wierzytelności – k. 16-17,

- zawiadomienie – k. 18.

Sąd zważył co następuje:

Powództwo znajdujące podstawę prawną w przepisie art. 103 5 kodeksu pracy okazało się niezasadne.

Bezspornym w sprawie był fakt zawarcia przez strony umowy o podnoszenie kwalifikacji zawodowych z dnia 22 lipca 2017 r. Spornym pozostawało jednak wywiązanie się przez pracodawcę pozwanej z tego kontraktu a w rezultacie faktyczne poniesienie kosztów podnoszenia kwalifikacji A. K. przez Spółkę Na (...). Powódka stała na stanowisku, że przedmiotowa umowa o podnoszenie kwalifikacji obejmowała czynności związane z przewidzianym prawem szkoleniem praktycznym w ramach stażu odbywanego przez technika farmacji – stażystę A. K.. Twierdziła również, że w toku praktyki w aptece należącej do S. Na (...) pozwana została przeszkolona w zakresie marketingu i merchandisingu aptecznego na poziomie wykraczającym poza granice obowiązkowego stażu. Powódka z kolei twierdziła, że w toku praktyki w aptece Spółki Na (...) nie uzyskała żadnej wiedzy praktycznej i teoretycznej od pracodawcy, w szczególności patrona stażu, oraz że pracodawca w żadnym zakresie nie ponosił kosztów dodatkowych szkoleń, o których mowa w umowie o podnoszeniu kwalifikacji.

Ustalając stan faktyczny w prawie Sąd oparł się na przedstawionych przez strony dokumentach, których prawdziwości żadna ze stron nie kwestionowała, ponadto na przesłuchaniu powódki, której relacja z odbytego stażu pokrywała się w pełni z przedstawionymi przez świadków I. N. (1) i A. W.. Z zeznań tych osób wynika jednoznacznie, że pozwana podejmując pracę w ramach stażu w aptekach firmy Na (...) została po prostu skierowana do wykonywania obowiązków sprzedawcy leków i innych wyrobów medycznych oferowanych przez poszczególne apteki na podstawie umowy o pracę na czas określony (staż). Z zeznań wskazanych świadków i pozwanej wprost wynika, że pozwanej faktycznie nie zapewniono odbycia stażu realizującego program praktyk i technika farmaceutycznego stanowiącego załącznik do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 17 lipca 2002 r. w sprawie odbywania praktyki w aptece przez technika farmaceutycznego (Dz. U. Nr 126, poz. 1082). Opiekun praktyki bądź wyznaczony farmaceuta nie sporządził dla pozwanej planu i harmonogramu zająć praktycznych i nie potwierdzał odbycia zajęć w dzienniku praktyki aptecznej technika farmaceutycznego. Na ogół nikt nie sprawował nadzoru nad wykonaniem czynności przez stażystę. Nikt w stosunku do pozwanej nie prowadził zajęć praktycznych i nie potwierdzał zrealizowania programu praktyki. Pozwana została dopuszczona do pracy w oparciu o wiedzę zdobytą w trakcie uprzednich praktyk zdobytych w trakcie nauki w szkole farmaceutycznej. Z wiedzy tej pozwana korzystała w toku stażu, samodzielnie pogłębiając wiedzę praktyczną lub uzyskując ją od innych pracowników apteki nie będących opiekunami jej praktyki. Pozwana miała uprzednio wiedzę na temat wydawania leków i w tym zakresie nie podlegała szkoleniu I. N. (1), co więcej wydawała leki receptowe będąc zalogowana w systemie informatycznym aptecznym jako kierownik apteki. Świadek I. N. (1) w sposób jednoznaczny stwierdziła, że nie prowadziła dla pozwanej zajęć teoretycznych lub praktycznych a jako opiekun praktyki A. K. nie dostawała z tego tytułu dodatkowego wynagrodzenia.

Zebrany w sprawie materiał dowodowy nie potwierdza w żaden sposób, aby pozwana brała udział w jakichkolwiek dodatkowych szkoleniach mogących nosić cechy podnoszenia kwalifikacji, w szczególności z zakresu technik sprzedaży leków i innych produktów aptecznych. Świadek I. N. (1) zaprzeczyła jakoby miała pozwaną szkolić w jakikolwiek sposób w tym zakresie. Jak przekonująco twierdziła pozwana, miała ona wiedzę na ten temat zdobytą w toku uprzednich praktyk oraz opartą na zdobywanych doświadczeniach. Pozwana sama proponowania zmianę ułożenia produktów aptecznych w aptece w celu efektywniejszej sprzedaży, organizowała przeniesienie produktów z innej apteki i radziła sobie ze sprzedażą leków oraz innych produktów ponadprzeciętnie, co zresztą przyznał członek zarządu powódki P. C..

Sąd nie dał wiary zeznaniom świadka I. L. w zakresie, w jakim twierdziła ona, że pozwana w toku stażu uzyskiwała szereg kwalifikacji w zakresie wykraczającym poza jego program na skutek działań i starań pracodawcy. Nie potwierdziła tego faktu świadek I. N. (1) pełniąca formalnie funkcję opiekuna praktyki wobec pozwanej. Świadek nie potwierdziła organizowania i prowadzenia dla powódki szkoleń z zakresu technik sprzedaży, relacji z pacjentem, marketingu aptecznego bądź pracy z produktem. Jednocześnie też powódka w żaden sposób nie wykazała, aby Spółka Na (...) ponosiła jakiekolwiek koszty szkoleń zewnętrznych odbytych przez pozwaną w trakcie stażu. Nie przedstawiła stosownych rachunków, względnie wiarygodnych wyliczeń na tę okoliczność. W szczególności nie uprawdopodobniła wysokości ewentualnych kosztów związanych ze szkoleniem organizowanym ze środków unijnych, w którym brała udział pozwana, chociażby obejmujących koszty osobowe związane np. ze zorganizowaniem zastępstw pracowniczych. Żadnych szczegółów w tym zakresie nie podała świadek I. L.. Podobnie zresztą świadek G. L. i członek zarządu powódki P. C..

Sąd zauważył, że relacje świadków I. L. i G. L. są wewnętrznie sprzeczne co do zakresu umowy o podnoszenie kwalifikacji z dnia 22 lipca 2014 r. Świadek I. N. (2) podawała, że kontrakt ten obejmuje dodatkowe szkolenia stażysty jednocześnie zaś wskazywała, że dotyczy obowiązkowej części szkolenia praktykanta przez opiekuna praktyki. Z kolei świadek G. L. wspominał o nakładach pracodawcy ponoszonych na obowiązkową część stażu wskazując jednocześnie na szkolenie stażystów w zakresie dodatkowych umiejętności marketingowych. Twierdzenia tego świadka o zawieraniu się w wynagrodzeniu kierownika apteki wynagrodzenia za pełnieni funkcji opiekuna praktyki nie znalazły oparcia w pozostałym materiale dowodowym. Przeczą mu zaś jednoznacznie zeznania świadka I. N. (1). Członek zarządu powódki P. C. z kolei nie wiedział, czego dokładnie dotyczyło szkolenie pozwanej. Nie umiał również wskazać jakie koszty były ponoszone przez Spółkę Na (...) w związku z praktyką pozwanej, względnie dodatkowymi szkoleniami.

Tym samym zeznania świądów I. L., G. L. i P. P. C. nie stanowią miarodajnych dowodów prowadzących do prawidłowych ustaleń faktycznych jako niekonsekwentne i sprzeczne z pozostałym materiałem dowodowym, w tym dokumentarnym.

Biorąc pod uwagę powyższe Sąd uznał również, że powódka w żaden sposób nie wykazała, aby w ramach umowy o podnoszenie kwalifikacji Na (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S. ponosiła jakiekolwiek koszty szkolenia pozwanej, o których mowa w § 2 łączącej strony umowy, i których zwrotu mogłaby się powódka domagać od pozwanej w związku z rozwiązaniem przez A. K. umowy o pracę za wypowiedzeniem na podstawie § 3 umowy.

Sąd zauważył, że w zapisy umowy o podnoszenie kwalifikacji z dnia 22 lipca 2014 r. dotyczą kosztów poniesionych i tylko takie podlegałyby zwrotowi. Żądanie innego rodzaju kwot miałoby charakter kar umownych i nie podlegało reżimowi regulacji art. 103 5 Kodeksu pracy, który również in fine stanowi o kosztach poniesionych.

W myśl art. 103 5k.p. - pracownik podnoszący kwalifikacje zawodowe:

1)  który bez uzasadnionych przyczyn nie podejmie podnoszenia kwalifikacji zawodowych albo przerwie podnoszenie tych kwalifikacji,

2)  z którym pracodawca rozwiąże stosunek pracy bez wypowiedzenia z jego winy, w trakcie podnoszenia kwalifikacji zawodowych lub po jego ukończeniu, w terminie określonym w umowie, o której mowa w art. 103 4, nie dłuższym niż 3 lata,

3)  który w okresie wskazanym w pkt 2 rozwiąże stosunek pracy za wypowiedzeniem, z wyjątkiem wypowiedzenia umowy o pracę z przyczyn określonych w art. 94 3,

4)  który w okresie wskazanym w pkt 2 rozwiąże stosunek pracy bez wypowiedzenia na podstawie art. 55 lub art. 94 3, mimo braku przyczyn określonych w tych przepisach

- jest obowiązany do zwrotu kosztów poniesionych przez pracodawcę na ten cel z tytułu dodatkowych świadczeń, w wysokości proporcjonalnej do okresu zatrudnienia po ukończeniu podnoszenia kwalifikacji zawodowych lub okresu zatrudnienia w czasie ich podnoszenia.

Zgodnie z art. 103 4 § 1 k.p. - pracodawca zawiera z pracownikiem podnoszącym kwalifikacje zawodowe umowę określającą wzajemne prawa i obowiązki stron. Umowę zawiera się na piśmie. Umowa nie może zawierać postanowień mniej korzystnych dla pracownika niż przepisy niniejszego rozdziału (§ 2).

W ocenie Sądu zatem nałożenie na pracownika obowiązku zwrotu koszów nieponiesionych noszących cechę kary umownej za rozwiązanie umowy o pracę byłoby uregulowaniem mniej korzystnym od przepisów Kodeksu pracy i przez to nieważne w myśl art. 18 § 2 k.p.

Odnosząc się do zakresu żądania pozwu Sąd zauważył, że reprezentujący powódkę świadkowie I. L. i G. L. oraz członek zarządu P. C. nie potrafili jednoznacznie określić zakresu kosztów, jakich dotyczy umowa o podnoszenie kwalifikacji z dnia 22 lipca 2014 r. W myśl art. 65 § 1 k.c. oświadczenie woli należy tak tłumaczyć, jak tego wymagają ze względu na okoliczności, w których złożone zostało, zasady współżycia społecznego oraz ustalone zwyczaje. Zgodnie zaś z § 2 art. 65 k.c. w umowach należy raczej badać, jaki był zgodny zamiar stron i cel umowy, aniżeli opierać się na jej dosłownym brzmieniu. Biorąc jednak pod uwagę fakt, że przedmiotowa umowa została zawarta obok umowy dotyczącej obowiązkowego stażu, nazwę umowy, literalne brzemiennie umowy oraz pożądaną zgodność zapisów umowy na regulacjach Rozdziałów III Działu czwartego Kodeksu pracy Sąd uznał, że nie dotyczy ona obowiązkowej części praktyk ale szkoleń w zakresie technik sprzedażowych i dodatkowych innych wykraczających poza jej zakres, co wprost zresztą wynika z treści umowy. Taki jest również zdaniem Sądu cel regulacji Kodeksu pracy umożliwiających pracodawcy na podstawie umowy uregulowanie zasad partycypowania w podnoszeniu kwalifikacji pracownika wykraczającym poza jego codzienne obowiązki pracownicze.

Mając na uwadze powyższe, Sąd doszedł do wniosku, że pracodawca pozwanej nie poniósł żadnych kosztów związanych z podnoszeniu jej kwalifikacji zawodowych, przez co powództwo podlegało oddaleniu.

Na marginesie wskazać należy, że Sąd nie znalazł podstaw do badania prawidłowości przelewu wierzytelności określonej w umowie cesji z dnia 6 października 2016 r. w sytuacji, gdy jak wynika z zeznań osób reprezentujących powódkę jest ona następcą prawnym Na (...) Spółki z o.o. w S. i podmioty są powiązane kapitałowo.

W punkcie drugim wyroku Sąd orzekł o kosztach postępowania mając na uwadze art. 98 § 1 i 3 k.p.c. oraz fakt, iż powódka przegrała sprawę w całości. Zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik postępowania pozwany na wniosek powoda winien zwrócić mu koszty celowej obrony jego praw przez profesjonalnego pełnomocnika w osobie adwokata w kwocie 1800 zł ustalone w oparciu o przepisy rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. z 2015 r., poz. 1800 ze zm.), w szczególności § 2 pkt 4 rozporządzenia., oraz koszty udzielenia mu umocowania – opłatę skarbową wynoszącą 17 zł.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

6 listopada 2017 r.

Kontakt: saos_malpka_saos_kropka_org_kropka_pl | Wersja SAOS: 0.9.13