Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II Ca 319/17

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

K., dnia 5 października 2017 r.

Sąd Okręgowy w Kaliszu II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie:

Przewodniczący:

SSO Jacek Chmura

Sędziowie:

SSO Janusz Roszewski- spr.

SSR del. Tomasz Błoński

Protokolant:

st. sekr. sąd. Elżbieta Wajgielt

po rozpoznaniu w dniu 5 października 2017 r. w Kaliszu

na rozprawie

sprawy z powództwa M. W. (1)

przeciwko (...) S.A. w W.

o zapłatę

na skutek apelacji powódki

od wyroku Sądu Rejonowego w Kaliszu

z dnia 22 lutego 2017r. sygn. akt I C 2086/15

1. Zmienia punkt I zaskarżonego wyroku w ten sposób, że zasądza od pozwanego (...) S.A. w W. na rzecz powódki M. W. (1) kwotę 27.500 (dwadzieścia siedem tysięcy pięćset) złotych z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 11 stycznia 2017r. do dnia zapłaty oraz zmienia punkt IV zaskarżonego wyroku w ten sposób, że zasądza od pozwanego na rzecz powódki kwotę (...) (dwa tysiące czterysta siedemnaście) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu;

2. Zasądza od pozwanego (...) S.A. w W. na rzecz powódki M. W. (1) kwotę 450 (czterysta pięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postepowaniu apelacyjnym;

3. Nakazuje ściągnąć od pozwanego (...) S.A. w W. na rzecz Skarbu Państwa Sądu Rejonowego w Kaliszu kwotę 363 ( trzysta sześćdziesiąt trzy) złote tytułem pozostałych nieuiszczonych kosztów sądowych przed sądem pierwszej instancji oraz kwotę 200 (dwieście) złotych tytułem nieuiszczonej opłaty sądowej od wniesionej apelacji.

SSO Janusz Roszewski SSO Jacek Chmura SSR del. Tomasz Błoński

Sygnatura akt II Ca 319/17

UZASADNIENIE

Powódka M. W. (2) wniosła o zasądzenie od pozwanego (...) S.A. w W. kwoty 27.500 zł tytułem zadośćuczynienia i kwotę 949,94 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia wraz z ustawowymi odsetkami oraz ustalenia odpowiedzialności pozwanego na przyszłość za wszelkie skutki jakie mogą w przyszłości powstać u powódki w związku z wypadkiem komunikacyjnym a ponadto wniosła o zwrot kosztów procesu.

Pozwany wniósł o oddalenie powództwa.

Wyrokiem z dnia 22 lutego 2017r. Sąd Rejonowy w Kaliszu zasądził od pozwanego (...) S.A. w W. na rzecz powódki M. W. (2) kwotę 23.500 zł tytułem zadośćuczynienia oraz kwotę 949,94 zł tytułem odszkodowania z ustawowymi odsetkami. Ustalił odpowiedzialność pozwanego za skutki wypadku z dnia 09 stycznia 2015r. mogące ujawnić się w przyszłości oraz orzekł o kosztach postępowania.

Apelację od tego rozstrzygnięcia złożyła powódka M. W. (2). Zaskarżyła wyrok w części, tj. w zakresie p-ktu I oddalającego powództwo powyżej kwoty 23.500 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę, tj co do kwoty 4.000 zł oraz pkt IV co do kosztów procesu. Powódka zarzuciła naruszenie przepisów prawa materialnego art. 445 § 1 k.c. przez jego błędną wykładnię i uznanie kwoty 23.500 zł za stosowną w rozumieniu tego przepisu.

W oparciu o podniesiony zarzut powódka wniosła o zmianę wyroku w części oddalającej powództwo i zasądzenie łącznej kwoty 27.500zł tytułem zadośćuczynienia wraz z odsetkami za opóźnienie od dnia 11 stycznia 2017r. do dnia zapłaty i zasądzenie od pozwanego kosztów zastępstwa procesowego za obie instancje.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja powódki zasługuje na uwzględnienie .

Sąd Okręgowy w całości podziela ustalenia faktyczne i rozważania dokonane przez Sąd Rejonowy i uznaje je za własne. W takiej sytuacji, gdy sąd odwoławczy orzeka na podstawie materiału dowodowego zgromadzonego w pierwszej instancji i aprobuje dotychczasowe ustalenia, nie musi ich powtarzać (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 26 kwietnia 2007 r., II CSK 18/07, Lex nr 966804; orzeczenie Sadu Najwyższego z dnia 13 grudnia 1935 r., C III 680/34. Zb. Urz. 1936, poz. 379, z dnia 14 lutego 1938 r.., C II 21172/37, Przegląd Sądowy 1938, poz. 380 i z dnia 19 listopada 1998 r., III CKN 792/98, OSNC 1999, nr 4, poz. 83; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 marca 2006 r., I CSK 147/05).

Trafny jest zarzut powódki naruszenia prawa materialnego przez błędne zastosowanie
art. 445 §1 k.c. Argumenty, które zostały przytoczone przez apelującą w ramach drugiej podstawy, są uzasadnione.

Wymaga podkreślenia, że możliwość korygowania przez sąd drugiej instancji wysokości zasądzonego zadośćuczynienia jest uzasadniona wówczas, gdy przy uwzględnieniu wszystkich okoliczności sprawy jest ono niewspółmiernie nieodpowiednio rażąco wygórowane lub rażąco niskie ( por. wyrok SN z dnia 7 stycznia 2000 r., II CKN 651/98 oraz M. Wałachowska , Zadośćuczynienie pieniężne za doznaną krzywdę, Toruń, 2007, s.131).

Sąd Rejonowy rozstrzygając o zadośćuczynieniu należnego powódce uwzględnił istotne okoliczności, które decydują o jego przyznaniu, czego skarżąca w apelacji nie kwestionuje, lecz zgodzić się należy z jej oceną, iż kwota przyznanego zadośćuczynienia wysokości 23.500 zł jest nieproporcjonalna do zakresu doznanego rozstroju zdrowia i związanych z tym cierpień. Oceny tej sumy dokonanej przez Sąd Rejonowy, Sąd Okręgowy nie podziela.

Pojęcie „odpowiedniej sumy” użyte w art. 445 § 1 k.c. ma w istocie charakter niedookreślony. Można twierdzić, że zadośćuczynienie nie może być zbyt niskie, a tym bardziej symboliczne, ani zbyt wysokie. Procentowy uszczerbek na zdrowiu u powódki, wyniósł 10%. Na skutek skręcenia w odcinku szyjnym kręgosłupa z zespołem korzeniowym bólowym doznane cierpienie najsilniej na poziomie 7-8 w skali do 10 wystąpiło po wypadku i przez pierwszy tydzień a następnie i dzisiaj bóle występują na poziomie 1-2-3 a okresowo 3-4. Już chociażby powyższe okoliczności dotyczące trwałości skutków doznanej krzywdy - pomijając zakres cierpień związanych z samym urazem i jego leczeniem - pozwalają na oceny, że powódce należy się tytułem zadośćuczynienia żądana przez nią kwota 27.500 zł. Tymczasem określona suma zadośćuczynienia w wysokości 23.500 - należy to podkreślić z całym naciskiem - jest nieadekwatna (nie mówiąc już o jej rażącym zaniżeniu).

Szczegółowa analiza wysokości zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę
w orzecznictwie sądów została przeprowadzona przez Instytut Wymiaru Sprawiedliwości i opublikowana w periodyku „Prawo w działaniu” Nr 15, Warszawa 2013 r. w artykule Mikołaja Wilda, „Wysokość zadośćuczynienia pieniężnego za doznana krzywdę w orzecznictwie sądów w latach 2010 – 2011 – analiza empiryczna” ( s. 269).

Analiza przytaczanych tam przypadków pozwala również uznać, że zasądzona przez Sąd Rejonowy kwota zadośćuczynienia odbiega rażąco od kwot przyznawanych przez inne sądy w przypadkach zbliżonych do występującego w niniejszej sprawie.

Z uwagi na brak metod przeliczenia krzywdy na pieniądze taka konfrontacja danego przypadku z innymi może dać tylko orientacyjną – ale jednak – wskazówkę co do wysokości odpowiedniego zadośćuczynienia w podobnych przypadkach. Pozwala jednak unikać znaczących dysproporcji (por. wyrok SN wydany w sprawie I CK 131/03).

Już wobec powyższego apelacja powódki podlega uwzględnieniu przez zmianę wyroku w zaskarżonej części i podwyższenie zasądzonej kwoty zadośćuczynienia do wysokości 27.500 zł (art. 385 k.p.c.).

O kosztach postępowania apelacyjnego orzeczono na podstawie m.in. art. 98 §1 i art. 108§1 k.p.c.

SSO Janusz Roszewski SSO Jacek Chmura SSR del. Tomasz Błoński

II Ca 319/17

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE