Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 grudnia 2016 roku

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi Południe w Warszawie

VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSR Małgorzata Kryńska - Mozolewska

Protokolant: Marzena Szablewska

po rozpoznaniu w dniu 15 grudnia 2016 roku w Warszawie na rozprawie

sprawy z powództwa S. M.

przeciwko (...)

o zapłatę dodatku stażowego, wyrównania dodatkowego wynagrodzenia rocznego, odszkodowanie

  1. zasądza od pozwanego (...)na rzecz powoda S. M. tytułem wyrównania dodatku do wynagrodzenia za wieloletnią pracę łączną kwotę 13.920,00 złotych (trzynaście tysięcy dziewięćset dwadzieścia 00/100) wraz z ustawowymi odsetkami od kwot:

- 480,00 złotych (czterysta osiemdziesiąt 00/100) od dnia 11 września 2010 r. do dnia zapłaty tytułem wyrównania dodatku stażowego za miesiąc sierpień 2010 r;

- 448,00 złotych (czterysta osiemdziesiąt 00/100) od dnia 11 października 2010 r. do dnia zapłaty tytułem wyrównania dodatku stażowego za miesiąc wrzesień 2010 r;

- 448,00 złotych (czterysta osiemdziesiąt 00/100) od dnia 11 listopada 2010 r. do dnia zapłaty tytułem wyrównania dodatku stażowego za miesiąc październik 2010 r;

- 448,00 złotych (czterysta osiemdziesiąt 00/100) od dnia 11 grudnia 2010 r. do dnia zapłaty tytułem wyrównania dodatku stażowego za miesiąc listopad 2010 r;

- 448,00 złotych (czterysta osiemdziesiąt 00/100) od dnia 11 stycznia 2011 r. do dnia zapłaty tytułem wyrównania dodatku stażowego za miesiąc grudzień 2010 r;

- 448,00 złotych (czterysta osiemdziesiąt 00/100) od dnia 11 lutego 2011 r. do dnia zapłaty tytułem wyrównania dodatku stażowego za miesiąc syczeń 2011 r;

- 448,00 złotych (czterysta osiemdziesiąt 00/100) od dnia 11 marca 2011 r. do dnia zapłaty tytułem wyrównania dodatku stażowego za miesiąc luty 2011 r;

- 448,00 złotych (czterysta osiemdziesiąt 00/100) od dnia 11 kwietnia 2011 r. do dnia zapłaty tytułem wyrównania dodatku stażowego za miesiąc marzec 2011 r;

- 448,00 złotych (czterysta osiemdziesiąt 00/100) od dnia 11 maja 2011 r. do dnia zapłaty tytułem wyrównania dodatku stażowego za miesiąc kwiecień 2011 r;

- 448,00 złotych (czterysta osiemdziesiąt 00/100) od dnia 11 czerwca 2011 r. do dnia zapłaty tytułem wyrównania dodatku stażowego za miesiąc maj 2011 r;

- 448,00 złotych (czterysta osiemdziesiąt 00/100) od dnia 11 lipca 2011 r. do dnia zapłaty tytułem wyrównania dodatku stażowego za miesiąc czerwiec 2011 r;

- 448,00 złotych (czterysta osiemdziesiąt 00/100) od dnia 11 sierpnia 2011 r. do dnia zapłaty tytułem wyrównania dodatku stażowego za miesiąc lipiec 2011 r;

- 448,00 złotych (czterysta osiemdziesiąt 00/100) od dnia 11 września 2011 r. do dnia zapłaty tytułem wyrównania dodatku stażowego za miesiąc sierpień 2011 r;

- 416,00 złotych (czterysta szesnaście 00/100) od dnia 11 października 2011 r do dnia zapłaty tytułem wyrównania dodatku stażowego za miesiąc wrzesień 2011 r;

- 416,00 złotych (czterysta szesnaście 00/100) od dnia 11 listopada 2011 r do dnia zapłaty tytułem wyrównania dodatku stażowego za miesiąc październik 2011 r;

- 416,00 złotych (czterysta szesnaście 00/100) od dnia 11 gudnia 2011 r do dnia zapłaty tytułem wyrównania dodatku stażowego za miesiąc listopad 2011 r;

- 416,00 złotych (czterysta szesnaście 00/100) od dnia 11 stycznia 2012 r do dnia zapłaty tytułem wyrównania dodatku stażowego za miesiąc gudzień 2011 r;

- 416,00 złotych (czterysta szesnaście 00/100) od dnia 11 luego 2012 r do dnia zapłaty tytułem wyrównania dodatku stażowego za miesiąc syczeń 2012 r;

- 416,00 złotych (czterysta szesnaście 00/100) do dnia 11 marca 2012 r do dnia zapłaty tytułem wyrównania dodatku stażowego za miesiąc luty 2012 r;

- 416,00 złotych (czterysta szesnaście 00/100) od dnia 11 kwienia 2012 r do dnia zapłaty tytułem wyrównania dodatku stażowego za miesiąc marzec 2012 r;

- 416,00 złotych (czterysta szesnaście 00/100) od dnia 11 maja 2012 r do dnia zapłaty tytułem wyrównania dodatku stażowego za miesiąc kwiecień 2012 r;

- 416,00 złotych (czterysta szesnaście 00/100) od dnia 11 czerwca 2012 r do dnia zapłaty tytułem wyrównania dodatku stażowego za miesiąc maj 2012r;

- 416,00 złotych (czterysta szesnaście 00/100) od dnia 11 lipca 2012 r do dnia zapłaty tytułem wyrównania dodatku stażowego za miesiąc czerwiec 2012 r;

- 416,00 złotych (czterysta szesnaście 00/100) od dnia 11 sierpnia 2011 r do dnia zapłaty tytułem wyrównania dodatku stażowego za miesiąc wrzesień 2012 r;

- 416,00 złotych (czterysta szesnaście 00/100) od dnia 11 września 2012 r do dnia zapłaty tytułem wyrównania dodatku stażowego za miesiąc sierpień 2012 r;

- 384,00 złotych (trzysta osiemdziesiąt cztery 00/100) od dnia 11 października 2012 do dnia zapłaty tytułem wyrównania dodatku stażowego za miesiąc wrzesień 2012 r;

- 384,00 złotych (trzysta osiemdziesiąt cztery 00/100) od dnia 11 listopada 2012 do dnia zapłaty tytułem wyrównania dodatku stażowego za miesiąc październik 2012 r;

- 384,00 złotych (trzysta osiemdziesiąt cztery 00/100) od dnia 11 grudnia 2013 do dnia zapłaty tytułem wyrównania dodatku stażowego za miesiąc listopad 2012 r;

- 384,00 zlotych (trzysta osiemdziesiąt cztery 00/100) od dnia 11 sycznia 2013 do dnia zapłaty tytułem wyrównania dodatku stażowego za miesiąc grudzień 2012 r;

- 384,00 (trzysta osiemdziesiąt cztery 00/100) od dnia 11 lutego 2013 do dnia zapłaty tytułem wyrównania dodatku stażowego za miesiąc styczeń 2013 r;

- 384,00 złotych (trzysta osiemdziesiąt cztery 00/100) od dnia 11 marca 2013 do dnia zapłaty tytułem wyrównania dodatku stażowego za miesiąc luty 2013 r;

- 384,00 złotych (trzysta osiemdziesiąt cztery 00/100) od dnia 11 kwietnia 2013 do dnia zapłaty tytułem wyrównania dodatku stażowego za miesiąc marzec 2013 r;

- 384,00 złotych (trzysta osiemdziesiąt cztery 00/100) od dnia 11 maja 2013 do dnia zapłaty tytułem wyrównania dodatku stażowego za miesiąc kwiecień 2013 r;

  2. zasądza od pozwanego (...)na rzecz powoda S. M. tytułem wyrównania dodatkowego wynagrodzenia rocznego za lata 2010, 2011, 2012, 2013 kwotę 1.183,20 złotych (jeden tysiąc sto osiemdziesiąt trzy 20/100) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 27 czerwca 2013 roku do dnia zapłaty;

3. w pozostałym zakresie oddala powództwo;

4. wyrokowi w punkcie pierwszym nadaje rygor natychmiastowej wykonalności do wysokości jedmomiesięcznego wynagrodzenia powoda liczonego jak ekwiwalent za urlop wypoczynkowy tj; do kwoty 3.781,31 złotych (trzy tysiące siedemset osiemdziesiąt jeden 31/100);

  5. zasądza od pozwanego (...)na powoda S. M. kwotę 1.800,00 (jeden tysiąc osiemset 00/100) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

SSR Małgorzata kryńska-Mozolewska

Sygn. akt VI P 568/13

UZASADNIENIE

Powód S. M. wnosił o zasądzenie od pozwanego - (...)na swoją rzecz, tytułem wyrównania dodatku do wynagrodzenia za wieloletnią pracę łącznej kwoty 13.920 zł wraz z ustawowymi odsetkami od kwot:

za rok 2010:

1.  480,00 zł od dnia 29.08.2010 r. do dnia zapłaty

2.  448,00 zł od dnia 29.09.2010 r. do dnia zapłaty

3.  448,00 zł od dnia 29.10.2010 r. do dnia zapłaty

4.  448,00 zł od dnia 29.11.2010 r. do dnia zapłaty

5.  448,00 zł od dnia 29.12.2010 r. do dnia zapłaty

za rok 2011:

6.  448,00 zł od dnia 29.01.2011 r. do dnia zapłaty

7.  448,00 zł od dnia 28.02.2011 r. do dnia zapłaty

8.  448,00 zł od dnia 29.03.2011 r. do dnia zapłaty

9.  448,00 zł od dnia 29.04.2011 r. do dnia zapłaty

10.  448,00 zł od dnia 29.05.2011 r. do dnia zapłaty

11.  448,00 zł od dnia 29.06.2011 r. do dnia zapłaty

12.  448,00 zł od dnia 29.07.2011 r. do dnia zapłaty

13.  448,00 zł od dnia 29.08.2011 r. do dnia zapłaty

14.  416,00 zł od dnia 29.09.2011 r. do dnia zapłaty

15.  416,00 zł od dnia 29.10.2011 r. do dnia zapłaty

16.  416,00 zł od dnia 29.11.2011 r. do dnia zapłaty

17.  416,00 zł od dnia 29.12.2011 r. do dnia zapłaty

za rok 2012:

18.  416,00 zł od dnia 29.01.2012r. do dnia zapłaty

19.  416,00 zł od dnia 29.02.2012r. do dnia zapłaty

20.  416,00 zł od dnia 29.03.2012r. do dnia zapłaty

21.  416,00 zł od dnia 29.04.2012r. do dnia zapłaty

22.  416,00 zł od dnia 29.05.2012r. do dnia zapłaty

23.  416,00 zł od dnia 29.06.2012r. do dnia zapłaty

24.  416,00 zł od dnia 29.07.2012r. do dnia zapłaty

25.  416,00 zł od dnia 29.08.2012r. do dnia zapłaty

26.  384,00 zł od dnia 29.09.2012r. do dnia zapłaty

27.  384,00 zł od dnia 29.10.2012r. do dnia zapłaty

28.  384,00 zł od dnia 29.11.2012r. do dnia zapłaty

29.  384,00 zł od dnia 29.12.2012r. do dnia zapłaty

za rok 2013:

30.  384,00 zł od dnia 29.01.2013r. do dnia zapłaty

31.  384,00 zł od dnia 29.02.2013r. do dnia zapłaty

32.  384,00 zł od dnia 29.03.2013r. do dnia zapłaty

33.  384,00 zł od dnia 29.04.2013r. do dnia zapłaty

Wnosił również o zasądzenie od pozwanego kwoty w wysokości 2.000 złoych od dnia 27.06.2013 roku do dnia zapłaty tytułem wyrównania pozostałych dodatków do wynagrodzenia w okresie sierpnia 2010 roku do kwietnia 2013 roku, których wysokość była uzależniona od faktycznie otrzymanego przez powoda wynagrodzenia;

Powód wnosił również o zasądzenie od pozwanego kwoty 300 zł (trzysta złotych) tytułem odszkodowania z powodu pobierania emerytury w zaniżonym wymiarze;

Powód w uzasadnieniu swojego pozwu podnosił, że okoliczość bezsporną w niniejszej sprawie stanowi, fakt iż w dniu podjęcia pracy w (...)w dniu 1.09.2004 roku posiadał staż pracy przekraczający 30 lat, a ponadto, iż lata pracy świadczonej za granicą podlegają zaliczeniu do stażu pracy w Polsce.

Okolicznością sporną jest moment, w którym powód udokumentował przebieg zatrudnienia za granicą, a tym samym moment od którego powinien zostać mu przyznany dodatek za wieloletnią pracę w wysokości 20% wynagrodzenia zasadniczego. Powód jest repatriantem od dnia 14.06.2004 roku. (...)realizując uchwałę Rady Miasta J. Nr 119/lV/03 z dnia 15 października 2003 roku w sprawie zaproszenia przez miasto J. osoby polskiego pochodzenia wraz z rodziną z Rosji, zaoferował mu zatrudnienie w powanym urzędzie z wynagrodzeniem zasadniczym wraz z wynagrodzeniem za staż pracy uzależnionym od posiadanych lat pracy. Propozycja została przez powoda przyjęta. Wobec czego, od dnia 1.09.2004 roku powód został zatrudniony w (...)na cały etat. Początkowo praca była świadczona na umowę o pracę na czas określony. W dniu 22.08.2006 roku podpisana została jednak umowa o pracę na czas nieokreślony. Rozpoczynając pracę powód przedłożył wszelkie wymagane dokumenty, a w szczególności dokumenty potwierdzające przebieg dotychczasowego zatrudnienia tj. Kartę Pracy oraz wkładkę do karty pracy wraz z tłumaczeniem z języka rosyjskiego sporządzonym przez tłumacza przysięgłego w dniu 13.08.2004 roku. Na podstawie w/w dokumentów pracodawca zaliczył mu staż pracy wynoszący 33 lat pracy świadczonej w Rosji. O uznaniu przez pozwanego lat pracy za granicą, świadczy także fakt, iż od dnia rozpoczęcia pracy w (...)przysługiwał mu urlop wypoczynkowy w wymiarze 26 dni.

Wynagrodzenie zasadnicze za świadczoną pracę u pozwanego ulegało zmianie. Od dnia 1.09.2004 r. wynagrodzenie zasadnicze wynosiło 820 zł brutto, od 1.05.2005 r. - 1.800 zł brutto, od 1.06.2005 r. - 2.000 zł brutto, od 1.01.2006 r. - 2.100 zł brutto, od 1.09.2006 r. - 2.500 zł brutto, od 1.09.2007 r. - 2.800 zł brutto. Od dnia 1.07.2008 roku zostało ono ustalone na kwotę 3.200 zł brutto i taka stawka obowiązywała do dnia zakończenia stosunku pracy. Poza wynagrodzeniem zasadniczym, otrzymywał także dodatkowe wynagrodzenie roczne tzw. trzynastkę. Ponadto w okresie od 1.01.2007 r. - 31.12.2007 r. pozwany przyznał mu także dodatek specjalny w kwocie 160 zł z tytułu okresowego zwiększenia obowiązków - powierzenia dodatkowych zadań. Mimo posiadanego stażu pracy nie otrzymywał jednak z urzędu nagród jubileuszowych. Dopiero na jego wniosek z dnia 25.04.2013 r. o wypłatę nagród jubileuszowych, pozwany polecił wypłacić mu nagrodę jubileuszową za 40 lat pracy tj. 300% wynagrodzenia. pozwany odmówił jednak wypłaty nagrody jubileuszowej za 35 lat pracy, powołując się na § 8 ust. 9 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 marca 2009 roku w sprawie wynagradzania pracowników samorządowych (Dz. U. Nr 550, poz. 398 z późn. zm). Pozwany stwierdził bowiem, iż okresy pracy za granicą powód udokumentował rzekomo dopiero w dniu 25.04.2013 roku przedkładając poświadczenie obywatelstwa polskiego jako repatriant oraz przetłumaczone na język polski dwa dokumenty: kartę pracy oraz wkładkę do karty pracy.

Od 01.09.2009 roku przyznano mu dodatek za wieloletnią pracę w wysokości 5% wynagrodzenia zasadniczego tj. kwotą - 160 zł. Dodatek ten wzrastał o 1 % za każdy dalszy rok i tak od 1.09.2010 roku przyznano mu 6% dodatku (kwota 192 zł), od 1.09.2011 - 7% (kwota 224 zł), od 1.09.2012 roku - 8 % (kwota 256 zł). Z kolei, od dnia 1.05.2013 roku przyznano powodowi przedmiotowy dodatek w wysokości 20% wynagrodzenia zasadniczego (kwota 640 zł), argumentując to faktem przedłożenia przez powoda w dniu 25.04.203 roku wraz z wnioskiem o wypłatę nagród jubileuszowych - poświadczenia obywatelstwa polskiego jako repatriant oraz przetłumaczonych na język polski dwóch dokumentów: karty pracy oraz wkładki do karty pracy. Dopiero na tej podstawie pozwany miał rzekomo uznać jego staż pracy za granicą. Powód twierdził jednak, iż dodatek za wieloletnią pracę w wysokości 20% wynagrodzenia zasadniczego, należał się już od początku jego zatrudnienia tj. od dnia września 2004 roku. W chwili zatrudnienia u pozwanego posiadał wymagany staż pracy - ponad 30 lat, a ponadto udowodnił przebieg zatrudnienia za granicą przedkładając wymagane dokumenty a ponadto opisałem cały przebieg swojego zatrudnienia w kwestionariuszu, który obecnie znajduje się w aktach pracowniczych. Pozwany nie wypłacał dodatku. Pismem z dnia 18.06.2013 roku powód zwrócił się do pozwanego o wypłatę dodatku stażowego. Pozwany odmówił, twierdząc, iż z przebiegu zatrudnienia powód udowodnił dopiero w 2013r. Stosunek pracy wygasł na mocy porozumienia stron z dniem 11.07.2013 roku w związku z przejściem powoda na emeryturę. Od dnia lipca 2013 roku powód pobiera emeryturę w wysokości 2.504,72 zł. Konsekwencją wyliczenia emerytury w takiej wysokości przez ZUS, jest brak możliwości uwzględnienia przez ZUS w podstawie wymiaru emerytury - wysokości wynagrodzenia powiększonego o kwoty dodatku za wieloletnią pracę, który to dodatek powinien wypłacać pracodawca od początku jego zatrudnienia. W związku z brakiem wypłaty przez pozwanego należnego mu dodatku za wieloletnią pracę, a tym samym braku możliwości uwzględnienia wysokości dodatku w wymiarze emerytury, w chwili obecnej powód pobiera niższą emeryturę. Zakład Ubezpieczeń Społecznych ustalił wysokość emerytury na podstawie wysokości wynagrodzenia wypłacanego przez pracodawcę, który to przez ostatnie lata niesłusznie nie wypłacał należnego mu dodatku za wieloletnią pracę.

W związku z brakiem wypłaty przez pozwanego należnego dodatku za wieloletnią pracę, a tym samym brak możliwości uwzględnienia wysokości dodatku w wymiarze emerytury, w chwili obecnej powód pobiera niższą emeryturę. Zakład Ubezpieczeń Społecznych ustalił bowiem wysokość emerytury na podstawie wysokości wynagrodzenia wypłacanego przez pracodawcę, który to przez ostatnie lata niesłusznie nie wypłacał dodatku za wieloletnią pracę w wysokości 20% wynagrodzenia zasadniczego, a ponadto pozostałych składników wynagrodzenia w odpowiedniej wysokości. W ocenie powoda - pozwany nie wykonał ciążących na nim obowiązków w sposób należyty.

Bezpośrednią konsekwencją takiego stanu rzeczy jest szkoda w jego mieniu polegająca na otrzymywaniu niższej emerytury o ok. 300 zł, od tej, do której faktycznie jest uprawniony. Naprawienie szkody powinno obejmować stratę, którą w jej wyniku poniósł i będzie ponosił, Dodatkowo powód domagał się zapłaty odsetek ustawowych od żądanych kwot:

W piśmie procesowym z dnia 25 września 2014 r powód żądał zasądzenia kwoty w wysokości 13.920,00 zł wraz z ustawowymi odsetkami od kwot wyszczególnionych jak w pozwie - tytułem wyrównania dodatku do wynagrodzenia za wieloletnią pracę; kwoty w wysokości 1 318,64 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 27.06.2013 roku do dnia zapłaty tytułem wyrównania dodatkowego wynagrodzenie rocznego tzw. trzynastki za lata 2010, 2011, 2012 oraz 2013 r. kwoty w wysokości 951,00 zł tytułem odszkodowania z powodu pobierania przez niego emerytury w zaniżonym wymiarze za okres lipiec 2013 r - wrzesień 2013 r. wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 25.09.2014 roku do dnia zapłaty.

Powód twierdził, że w związku z brakiem wypłaty dodatku za wieloletnią pracę pobiera on niższą emeryturę. Zakład Ubezpieczeń Społecznych ustalił bowiem wysokość emerytury na podstawie wysokości wynagrodzenia faktycznie wypłacanego przez pracodawcę. Konsekwencją takiego stanu rzeczy jest szkoda zaistniała w mieniu Powoda polegająca na otrzymywaniu niższej emerytury o 317 zł.

W odpowiedzi na pozew pozwany wnosił o oddalenie powództwa w całości, W ocenie pozwanego roszczenia powoda z tytułu wyrównania dodatku stażowego, wyrównania pozostałych dodatków oraz odszkodowania z tytułu emerytury oparte są na tezie, iż powód przedłożył w dniu rozpoczęcia pracy, czyli 1.09.2004 r. dokumenty uzasadniające wyższy dodatek stażowy, czyli kartę pracy i wkładkę do karty pracy wraz z tłumaczeniem z języka rosyjskiego. Teza ta jednak nie ma żadnego oparcia w rzeczywistości, gdyż nie jest prawdą, że do 2004r. powód udokumentował swój staż za granicą. Przedłożona przez powoda do Sądu dokumentacja potwierdza, iż to nie w 2004r., a dopiero w dniu 25.04.2013r. powód złożył podanie o nagrodę jubileuszową za 35 lat pracy i 40 lat pracy, dołączając karty pracy. Bez zbędnej zwłoki powód dostał odpowiedź z dnia 28.05.2013 r. również potwierdzającą, że dokumentacja pracy za granicą nastąpiła w kwietniu 2013r. Pozwany nie zaprzeczał okolicznościom przedstawionym w pozwie (z wyjątkiem braku udokumentowania stażu za granicą w 2004 r.) i zgadzał się z tezą, że w przepisach prawa o wynagrodzeniu pracowników samorządowych jest mowa o nabyciu prawa do dodatku. Nabycie następuje po przepracowaniu określonego czasu wskazanego w przepisach. Pozwany powołał się na przepis art. 38 ust. 5 ustawy o pracownikach samorządowych (Dz. U. z 2008r. Nr 223 poz. 1458 ze zm.) który wskazuje, że do okresów uprawniających do dodatku za pracę wlicza się inne okresy, jeżeli z mocy odrębnych przepisów podlegają wliczeniu do stażu pracy. Postanowienia zaś § 7 rozporządzenia o wynagrodzeniu pracowników samorządowych (Dz. U. z 2009r. Nr 50 poz. 398 ze zm.) wskazują, iż dodatek za staż pracy wypłacany jest począwszy od miesiąca nabycia prawa do dodatku. Z przepisów tych wynika, że dodatek może być płacony, gdy staż pracy zostanie odpowiednio udokumentowany. Według stanowiska pozwanego obowiązek udowodnienia okresów zaliczanych do stażu pracy ciąży na osobie, która z tego faktu czerpie korzyści, czyli powodzie. Brak więc udokumentowania oznacza brak prawa do konkretnego świadczenia od pracodawcy, gdyż to na pracowniku spoczywa ciężar udowodnienia, że ma do określonego składnika płacowego prawo (art. 6 Kodeksu cywilnego w zw. z art. 300 Kodeksu pracy). Pozwany nadto podnosił, że jest jednostką działająca na podstawie ustawy o finansach publicznych, objętą corocznie planowanym budżetem i nie do przyjęcia jest sytuacja, że pracownicy z różnych względów nie realizują swoich praw, a następnie stawiają pracodawcę w sytuacji przymusowej, wymagającej wypłaty wyrównań za 3 lata wstecz dodatków, których to środków nie ma w budżecie planowanym. Z wyżej wskazanych względów, pracownik podejmując pracę zobowiązany jest dostarczyć dokumenty, a pracodawca według nich planuje wypłatę wynagrodzenia. Pozwany twierdził, że do wypłat objętego prawem wyrównania nie ma podstawy prawnej. Wymienione wyżej przepisy stanowią o wypłacie dodatku stażowego. Natomiast, żeby była prawnie dopuszczalna wypłata wyrównania powinien istnieć wyraźny przepis prawa, a takiego brak. Pozwany zaś, jako organ publiczny działający zgodnie z art. 7 Konstytucji działa tylko na podstawie prawa i w jego granicach.

Pozwany kwestionował, co do zasady i wysokości (poza dodatkiem stażowym) kwoty żądane przez powoda. Pozwany twierdził, że dodatek stażowy powodowi się należy od chwili złożenia przez powoda dokumentów tj; w dniu 25 kwietnia 2013 roku.

Postanowieniem z dnia 23 lutego 2016 r sąd dopuścił dowód z opinii biegłego z zakresu rachunkowości celem wyliczenia wysokości należnego powodowi wyrównania dodatkowego wynagrodzenia rocznego tzw. trzynastki za lata 2010-2013 przy założeniu, że przysługiwał powodowi dodatek stażowy w wysokości 20 % wynagrodzenia zasadniczego jak również pozostałych dodatków przysługujących powodowi do wynagrodzenia za okres od sierpnia 2010r do kwietnia 2013 r wynikających z Regulaminu Wynagrodzenia obowiązującego u pozwanego, wyliczenia wysokości przysługującej powodowi emerytury za okres od lipca 2013 roku do września 2013 roku przy założeniu, że od początku zatrudnienia tj od 01.09.2004 r powodowi przysługiwał dodatek stażowy w wysokości 20 % wynagrodzenia zasadniczego.

Sąd ustalił co następuje

Powód jest repatriantem od dnia 14.06.2004 roku. (...)realizując uchwałę Rady Miasta J. Nr 119/lV/03 z dnia 15 października 2003 roku w sprawie zaproszenia przez miasto J. osoby polskiego pochodzenia wraz z rodziną z Rosji, zaoferował powodowi zatrudnienie w (...). Propozycja została przez powoda przyjęta. Wobec czego, od dnia 1.09.2004 roku powód został zatrudniony w (...)na cały etat w referacie informatyki na stanowisku młodszego referenta, Bezpośrednim przełożonym powoda był K. B..

Początkowo praca była świadczona na umowę o pracę na czas określony. W dniu 22.08.2006 roku podpisana została umowa o pracę na czas nieokreślony. Średnie miesięczne wynagrodzenie powoda liczone jak ekwiwalent za urlop wypoczynkowy wynosiło 3.781,31 zł brutto.

Rozpoczynając pracę w pozwanym urzędzie powód wypełnił kwestionariusz osobowy, w którym opisał przebieg dotychczasowego zatrudnienia. Wskazał, iż ma wykształcenie wyższe, zaś jako datę początkową swojej drogi zawodowej wskazał 01 października 1975r. Do kwestionariusza powód załączył zaświadczenie potwierdzające uzyskanie przez niego tytułu magistra inżyniera oraz dyplom o przeszkoleniu zawodowym. Nie została przez niego załączona karta pracy, ani wkładka do karty pracy, potwierdzająca przebieg jego dotychczasowego zatrudnienia, na podstawie której możliwe byłoby wyliczenie stażu pracy. Dokumenty te wprawdzie powód okazał K. B., który odesłał powoda do burmistrza, ponieważ przełożony nie znał języka rosyjskiego. Dopiero w 2013 roku powód złożył w kadrach przetłumaczoną na język polski kartę pracy wraz z wkładką do karty pracy z podaniem o wypłatę nagrody jubileuszowej i dodatku za staż pracy. Dodatek stażowy został przyznany powodowi po 5 latach pracy od chwili jego zatrudnienia. Udzielając powodowi urlopu wypoczynkowego pozwany opierał się tylko na wpisach wynikających z kwestionariusza osobowego. Kadrowa nie prosiła aby powód złożył świadectwa pracy od poprzednich pracodawców.

(dowód: podanie powoda z dnia 25 kwietnia 2013r., karta pracy, wkładka do karty pracy – cz. B k. 25 a/o powoda, pismo pozwanego z 28 maja 2013r. – k. cz. B k. 28 a/o powoda, zeznania świadka M. O. – k. 122verte, częściowe zeznania powoda rozprawa z 23 lutego 2016 r,)

Pismem z dnia 18 czerwca 2013r. powód zwrócił się do pozwanego o wypłatę dodatku za wieloletnią pracę przysługującego mu za okres od 01 września 2004r. do 31 kwietnia 2013r. Wezwanie do zapłaty zostało przez pozwanego odebrane w dniu 19 czerwca 2013r, ale ten odmówił wypłaty wyrównania dodatku za wieloletnią pracę.

(dowód: wezwanie do zapłaty z dnia 18 czerwca 2013r. – k. 31, pismo pozwanego z dnia 01 lipca 2013r. – k. 32)

W dniu 19 czerwca 2013r. powód złożył podanie o rozwiązanie z nim umowy o pracę za porozumieniem stron w związku z przejściem na emeryturę. Stosunek pracy ustał z dniem 10 lipca 2013r.

bezsporne, a nadto podanie powoda z 19 czerwca 2013r. – cz. C k. 1 a/o powoda, świadectwo pracy - cz. C k. 3 a/o powoda)

Zasady naliczania i wypłaty wynagrodzenia dla pracowników (...)określał Regulamin Wynagrodzenia z dnia 16 czerwca 2009 roku zgodnie z którym pracownikowi samorządowemu przysługuje wynagrodzenie za pracę stosownie do zajmowanego stanowiska i posiadanych kwalifikacji zawodowych. W szczególności pracownikowi przysługiwał dodatek za wieloletnią pracę, nagroda jubileuszowa. Dodatek za wieloletnią pracę przysługuje po 5 latach pracy w wysokości wynoszącej 5 % miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego. Dodatek ten wzrasta o 1 % za każdy dalszy rok pracy aż do osiągnięcia 20 % miesięcznego wynagrodzenia zasaniczego. Do okresów uprawnijacych do dodatku za wieloletnia pracę wlicza się wszystkie poprzednio zakończone okresy zatrudnienia oraz inne okresy jeżeli z mocy odrębnych przepisów podlegają one wliczeniu do okresu pracy od którego zależą uprawnienia pracownicze. Dodatek za wieloletnią pracę jest wypłacany bez wniosku pracownika w terminie wypłaty wynagrodzenia. Pracowników przysługuje również nagroda jubileuszowa w wysokości:

po 20 latach pracy - 75 % wynagrodzenia zasadniczego,

po 25 latach pracy - 100 % wynagrodzenia zasadniczego,

po 30 latach pracy - 150 % wynagrodzenia zasadniczego,

po 35 latach pracy - 200 % wynagrodzenia zasadniczego,

po 40 latach pracy - 300 % wynagrodzenia zasadniczego,

po 45 latach pracy - 400 % wynagrodzenia zasadniczego,

bezsporne a nadto regulamin wynagrodzenia k.34-49;

Zgodnie z obowiązującym Regulaminem Pracy (...)pracodawca jest zobowiązany w szczególności zaznajamiać pracowników podejmujących pracę z zakresem ich obowiązków, sposobem wykonywania pracy na wyznaczonych stanowiskach oraz ich podstawowymi uprawnieniami. Pracodawca ma prawo żądać od osoby ubiegającej się o zatrudnienie danych osobowych obejmujących w szczególności przebieg dotychczasowego zatrudnienia. Przed przystąpieniem do pracy pracownik powienien otrzymać pisemną umowę o pracę określającą rodzaj pracy i miejsce jej wykonywania oraz termin rozpoczęcia pracy i przysługujące pracownikowi wynagrodzenie (ze wskazaniem składników) .

bezsporne, a nadto Regulamin Pracy (...)k. 55-71

Wynagrodzenie zasadnicze powoda za świadczoną pracę u Pozwanego ulegało zmianie. Od dnia 1.09.2004 r wynosiło 820 zł brutto, od 1.05.2005 r. - 1.800 zł brutto, od 1.06.2005 r. - 2.000 zł brutto, od 1.01.2006 r. - 2.100 zł brutto, od 1.09.2006 r. - 2.500 zł brutto, od 1.09.2007 r. - 2.800 zł brutto. Od dnia 1.07.2008 roku zostało ono ustalone na kwotę 3.200 zł brutto i taka stawka obowiązywała do dnia zakończenia stosunku pracy.

Poza wynagrodzeniem zasadniczym powód otrzymywał także dodatkowe wynagrodzenie roczne tzw. trzynastkę. Ponadto w okresie od 1.01.2007 r. - 31.12.2007 r. pozwany przyznał powodowi dodatek specjalny w kwocie 160 zł z tytułu okresowego powierzenia dodatkowych zadań.

Mimo posiadanego stażu pracy powód nie otrzymywał nagród jubileuszowych. Dopiero na jego wniosek z dnia 25.04.2013 r. pracodawca polecił wypłacić powodowi nagrodę jubileuszową za 40 lat pracy tj. 300% wynagrodzenia. Pozwany odmówił jednak wypłaty nagrody jubileuszowej za 35 lat pracy, powołując się na § 8 ust. 9 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 marca 2009 roku w sprawie wynagradzania pracowników samorządowych (Dz. U. Nr 550, poz. 398 z późn. zm), zgodnie z którym jeżeli w dniu wejścia w życie przepisów wprowadzających zaliczalność do okresów uprawniających do świadczeń

pracowniczych okresów niepodlegających dotychczas, wliczeniu upływa okres uprawniający pracownika samorządowego do dwóch lub więcej nagród jubileuszowych, wypłaca mu się tylko jedną nagrodę Ponadto pracodawca powołał się na regulację § 8 ust. 11 Rozporządzenia, która stanowi, iż ust. 9 ma odpowiednio zastosowanie, w razie gdy w dniu, w którym pracownik samorządowy udokumentował swoje prawo do nagrody jubileuszowej, był uprawniony do nagrody wyższego stopnia. Pozwany stwierdził iż okresy pracy za granicą powód udokumentował dopiero w dniu 25.04.2013 roku przedkładając poświadczenie obywatelstwa polskiego jako repatriant oraz przetłumaczone na język polski dwa dokumenty: kartę pracy oraz wkładkę do karty pracy.

Dowód: umowa o pracę na czas określony z dnia 31.08.2004 rk. 10 , umowa o pracę na czas nieokreślony z dnia 22.08.2006 r k.11, aneks do umowy o pracę k. 22, 23,24,25,2627; podanie z dnia 25.04.2013 r. k. 28 , pismo AiK 220.484.2013 z dnia 28.05.2013 r. k. 29, pismo AiK 220.484.2013 z dnia 27.05.2013 r. k. 30;

Od 1.09.2009 roku przyznano powodowi dodatek za wieloletnią pracę w wysokości 5% wynagrodzenia zasadniczego tj. kwotę - 160 zł. Dodatek ten wzrastał o 1 % za każdy dalszy rok i tak od 1.09.2010 roku przyznano mu 6% dodatku (kwota 192 zł), od 1.09.2011 - 7% (kwota 224 zł), od 1.09.2012 roku - 8 % (kwota 256 zł). Z kolei, od dnia 1.05.2013 roku przyznano powodowi dodatek w wysokości 20% wynagrodzenia zasadniczego (kwota 640 zł), argumentując to faktem przedłożenia przez powoda w dniu 25.04.203 roku wraz z wnioskiem o wypłatę nagród jubileuszowych - poświadczenia obywatelstwa polskiego jako repatriant oraz przetłumaczonych na język polski dwóch dokumentów: karty pracy oraz wkładki do karty pracy.

Od 1 czerwca 2014 roku powód nabył prawo do emerytury w wysokości 2314,86 złotych. Wysokość emerytury z uwzględnieniem 20 % wysługi lat za okres od lipca 2013 r do września 2013 r wynoasiłaby 2.779,79 groszy.

dowód: decyzja z dnia 27.03.2014 roku k. 129; opinia biegłego B. W. k. 197-218

Z powodu nie doliczenia stażu pracy w prawidłowej wysokości niedopłata wynagrodzenia rocznego tzw. trzynastki za lata 2010-2013 r wynosiła 1.183,20 złotych. Niedopłata wynagrodzenia z powodu braku zaliczenia powodowi stażu pracy za okres od sierpnia 2010 roku do kwietnia 2013 roku wynosiła 13.920,00 złotych.

dowód: opinia biegłego B. W. k. 197-218

Powyższy stan faktyczny w sprawie Sąd ustalił na podstawie zeznań świadka M. O., K. W., K. B., częściowo na podstawie zeznań powoda a także na podstawie dokumentów złożonych przez strony do akt przedmiotowej sprawy, oraz oświadczeń stron co do okoliczności bezspornych.

Świadek K. W. zeznała, że powód wszelką dokumentację złożyć powinien w dziale kadr, dokumenty o zatrudnieniu powoda świadek zobaczyła w 2014r,. po raz pierwszy, podczas gdy powód występował o nagrodę jubileuszową do burmistrza, dodatek stażowy został przyznany powodowi po 5 latach pracy i nie zgłaszał on, że jest on za niski, dokumenty złożone były w dziale kadr, jeżeli były jakieś wątpliwości kadrowa konsultowała się z radcą prawnym.

Świadek K. B. zeznał, że powód był zatrudniony w referacie informatyki na stanowisku młodszego referenta, świadek kierował tym referatem. Powód zgłaszał, że ma małą wysługę lat chyba w 2014r., po przyjściu do pracy powód pokazał na piśmie swoje dotychczasowe doświadczenie- sporządzone w języku rosyjskim, świadek odesłał powoda z tym dokumentem do burmistrza, ponieważ nie znał języka rosyjskiego, świadek zeznał, że komunikacja językowa z powodem była utrudniona.

Świadek M. O. kadrowa w (...)zeznała, że powód złożył dokumenty w 2004 r ale nie było tam świadectw pracy , dopiero w 2013 roku powód złożył świadectwa pracy wraz z podaniem o wypłatę nagrody jubileuszowej i dodatku za staż pracy dodatek stażowy został przyznany powodowi po 5 latach pracy, powód nie zgłaszał że ma za niski dodatek stażowy, dokumenty złożone były w dziale kadr, jeżeli były jakieś wątpliwości kadrowa konsultowała się z radcą prawnym.

Zeznania przesłuchanych w sprawie świadków Sąd ocenił jako wiarygodne, dając im w pełni wiarę, ponieważ były spójne, a ich wiarygodność, w świetle pozostałego zgromadzonego materiału dowodowego, nie budziła wątpliwości. W zasadniczej części złożone zeznania znalazły potwierdzenie w dowodach z dokumentów.

Zgromadzone w niniejszej sprawie dowody z dokumentów Sąd ocenił jako w pełni wiarygodne. Na żadnym etapie rozpoznawania sprawy strony postępowania nie zakwestionowały jakiegokolwiek dowodu, nie podniosły jego nieautentyczności lub niezgodności ze stanem rzeczywistym. Były one zatem nie tylko spójne wewnętrznie, ale i korespondowały ze sobą, tworząc logiczną całość, dlatego też stanowiły podstawę ustalonego przez Sąd stanu faktycznego w niniejszej sprawie.

Sąd dał również wiarę opinii sporządzonej przez biegłą B. W. która nie była kwestionowana przez strony.

Zeznaniom powoda sąd dał wiarę częściowo, poza zeznaniami, że powód w 2004 r chciał złożyć kartę pracy i wkładki do karty pracy w dziale kadr, ponieważ nie znajduje to potwierdzenia w zgromadzonym materiale dowodowym w szczególności w zeznaniach kadrowej M. O..

Sąd ustalił i zważy , co następuje:

Okoliczność bezsporną w niniejszej sprawie stanowi, fakt iż z chwilą podjęcia pracy w (...)w dniu 1.09.2004 roku powód posiadał staż pracy przekraczający 30 lat, a ponadto, iż lata pracy świadczonej za granicą podlegają zaliczeniu do stażu pracy w Polsce. Okolicznością sporną jest z kolei moment, w którym powód udokumentował przebieg zatrudnienia za granicą, a tym samym moment od którego powodowi powinien zostać przyznany dodatek za wieloletnią pracę w wysokości 20% wynagrodzenia zasadniczego. Okoliczność powyższa miała również znaczenie jeśli chodzi o wysokość nagrody rocznej wypłacanej powodowi.

Pozwany nie zaprzecza okolicznościom przedstawionym w pozwie (z wyjątkiem braku udokumentowania stażu za granicą w 2004 r.) i zgadza się z tezą, że w przepisach prawa o wynagrodzeniu pracowników samorządowych jest mowa o nabyciu prawa do dodatku. Nabycie następuje po przepracowaniu określonego czasu wskazanego w przepisach.

Zgodnie z treścią art. 38 ust. 1 i 5 ustawy z dnia 21 listopada 2008r. o pracownikach samorządowych (Dz.U. z 2014r., poz. 1202) dodatek za wieloletnią pracę przysługuje po 5 latach pracy w wysokości wynoszącej 5% miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego. Dodatek ten wzrasta o 1% za każdy dalszy rok pracy aż do osiągnięcia 20% miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego. Do okresów uprawniających do dodatku za wieloletnią pracę wlicza się wszystkie poprzednio zakończone okresy zatrudnienia oraz inne okresy, jeżeli z mocy odrębnych przepisów podlegają one wliczeniu do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze. Natomiast zgodnie z § 7 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 marca 2009r. w sprawie wynagradzania pracowników samorządowych (Dz.U. z 2014r., poz. 1786) dodatek za wieloletnią pracę jest wypłacany w terminie wypłaty wynagrodzenia począwszy od pierwszego dnia miesiąca kalendarzowego następującego po miesiącu, w którym pracownik nabył prawo do dodatku lub wyższej stawki dodatku, jeżeli nabycie prawa nastąpiło w ciągu miesiąca.

Jednocześnie wskazać należy, iż uprawnienie powoda do otrzymywania dodatku stażowego za wieloletnią pracę wynika również z Regulaminu wynagradzania pracowników, w którym powtórzono treść powyżej wskazanych przepisów. Przy czym w § 14 regulaminu dodatkowo wskazano, iż dodatek za wieloletnią pracę jest wypłacany bez wniosku pracownika, w terminie wypłaty wynagrodzenia.

W przedmiotowej sprawie powód dopiero w dniu 25 kwietnia 2013r. dostarczył do działu kadr (zeznania świadka M. O.) dokumenty uprawniające go do otrzymywania dodatku stażowego w wysokości 20% wynagrodzenia zasadniczego od początku zatrudnienia. W związku z tym strona pozwana stała na stanowisku, iż przedłożenie niniejszych dokumentów uprawnia powoda do otrzymania dodatku stażowego w wyższej wysokości dopiero od maja 2013r. Podnosiła, iż obowiązujące przepisy prawa nie upoważniają jej do wyrównania dodatku stażowego za lata poprzednie.

Dodatek stażowy jest stałym składnikiem wynagrodzenia za pracę pracownika samorządowego i pełni funkcję stabilizującą zatrudnienie tej grupy społeczno-zawodowej. Nabycie prawa do tego świadczenia i jego wysokość zależą od stażu pracy. Dodatek stażowy przysługuje wszystkim pracownikom samorządowym, pod warunkiem że legitymują się oni co najmniej pięcioletnim stażem pracy, do którego wlicza się wszystkie poprzednie zakończone okresy zatrudnienia oraz inne udowodnione okresy, jeżeli z mocy odrębnych przepisów podlegają one wliczeniu do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze.

W ocenie sądu nawet późniejsze wykazanie przez pracownika odpowiedniego okresu zatrudnienia nie zmienia faktu, iż pracownik uzyskuje prawo do dodatku (lub wyższej stawki dodatku) z chwilą spełnienia kryterium stażowego, a nie z chwilą udokumentowania tego prawa. W przypadku późniejszego udokumentowania okresów zatrudnienia pracodawca powinien zatem nie tylko dokonać przeliczenia stażu pracy pracownika i na nowo ustalić wysokość przysługującego dodatku stażowego, ale również wypłacić wyrównanie odpowiadające różnicy pomiędzy dodatkami stażowymi faktycznie wypłaconymi pracownikowi w poszczególnych miesiącach a dodatkami, jakie pracownik powinien był otrzymać po uwzględnieniu udokumentowanych okresów pracy. Co więcej, obowiązek wypłaty wyrównania dodatku stażowego powinien zostać zrealizowany niezależnie od tego, że powód z takim żądaniem wystąpił dopiero 18 czerwca 2013r. Wynika to z faktu, iż dodatek stażowy w wysokości wyższej, niż faktycznie wypłacany, przysługuje powodowi z mocy prawa, a pracodawca powinien go wypłacić bez wezwania (Regulamin Pracy).

Przedłożenie pracodawcy świadectw pracy i innych dokumentów potwierdzających okresy zatrudnienia oraz inne okresy, podlegające wliczeniu do stażu pracy na mocy odrębnych przepisów, pełni funkcję jedynie dowodową. Oznacza to, że z dniem dostarczenia dodatkowych dokumentów pracodawca musi przeliczyć na nowo staż pracy pracownika. Obowiązkiem pracodawcy jest wyrównanie świadczenia za co najmniej 3 lata wstecz. Uprawnienie do dodatku stażowego pracownik samorządowy nabywa z mocy prawa. Nie jest ono uzależnione od jakiejkolwiek jego aktywności. Pracodawca może uwolnić się od obowiązku wypłaty np. wyższego dodatku lub zaległych nagród jubileuszowych za okres wcześniejszy niż 3 lata wstecz. Tyle bowiem wynosi termin przedawnienia roszczeń ze stosunku pracy. W konsekwencji pracownik nabędzie prawo do dodatkowych dni urlopu zaległego, które nie uległy jeszcze przedawnieniu.

Reasumując pracownik nabywa prawo do dodatku stażowego w dniu upływu okresu, uprawniającego go do dodatku lub dodatku w wyższej wysokości, a nie w dniu udokumentowania tych okresów. Jeżeli pracownik udokumentuje prawo do wyższego dodatku stażowego (nawet w trakcie zatrudnienia), pracodawca jest zobowiązany do przyznania lub przeliczenia już wypłacanego dodatku, zgodnie z powołanymi wyżej zapisami. W przypadku gdy pracownik uzupełni dokumenty i minie już trzy data, w której nabył prawo do nagrody jubileuszowej określonego stopnia, należy określić, czy doszło do przedawnienia roszczenia.

Pracodawca nie mógł podnosić zarzutu, że nie wiedział o przysługującym uprawnieniu pracownika i dlatego odmawia zapłaty zaległego dodatku, ponieważ staż pracy wynika z kwestionariusz osobowego. Pracodawca nie udowodnił, że powód odmówił złożenia dokumentów potwierdzających przebieg zatrudnienia. Tymczasem ani umowa o pracę ani akta osobowe powoda nie zawierają informacji, że powód został zapoznany z obowiązującymi go przepisami płacowymi. Jest to o tyle niezrozumiałe, że powód był repatriantem przybyłym na zaproszenie, nie znał dość dobrze języka polskiego a tym bardziej obowiązujących przepisów. Nie wypłacenie nagrody w terminie wiąże się również z koniecznością wypłaty ustawowych odsetek

W tym miejscu warto sięgnąć do dwóch orzeczeń Sądu Najwyższego, które potwierdzają powyższy pogląd. Orzeczenia te dotyczą wyrównania urlopu wypoczynkowego lub wypłaty ekwiwalentu za wolne w sytuacji udokumentowania post factum prawa do wyższego wymiaru, ale spostrzeżenia z nich wynikające mają zastosowanie również do nabycia prawa do dodatku stażowego. W uchwale Sądu Najwyższego z 27 lutego 1985 r. (sygn. akt III PZP 6/85, OSNCP 1985, nr 10, poz. 155) wskazano, iż zatrudnionemu, który po rozwiązaniu stosunku pracy przedstawił zakładowi orzeczenie Związku Bojowników o Wolność i Demokrację o spełnieniu warunków uprawniających do zwiększonego o 10 dni urlopu wypoczynkowego, przewidzianego dla kombatantów, przysługuje ekwiwalent za ten niewykorzystany (w zwiększonym wymiarze). Orzeczenie to bowiem jest jedynie dowodem w sprawie, nie zaś dokumentem kształtującym prawo kombatanta do zwiększonego urlopu. Wnioskodawca nabył prawo do zwiększonego urlopu w okresie pozostawania w stosunku pracy, lecz nie mógł go wykorzystać, ponieważ nie przedstawił wymaganego dowodu dla uzyskania tego świadczenia . Złożenie tego dokumentu w późniejszym czasie wywołuje jedynie ten skutek, iż zainteresowany może domagać się urlopów, do których prawo nie uległo przedawnieniu. Podobnie

wyraził się Sąd Najwyższy w wyroku z 29 czerwca 2005 r. (sygn. akt II PK 339/04, OSP 2008, nr 6, poz. 62) – prawo do dodatkowego urlopu wypoczynkowego przysługuje pracownikowi zaliczonemu do znacznego lub umiarkowanego stopnia niepełnosprawności, chociażby nie wystąpił do pracodawcy o przyznanie mu tego uprawnienia. Nieuzyskanie przez pracodawcę wiadomości o przysługującym pracownikowi z mocy prawa prawie do dodatkowego urlopu może oznaczać tylko tyle, że firmie nie można zarzucić nieprzestrzegania przepisów. Brak winy pracodawcy nie unicestwia jednak samego prawa do urlopu.

Nie bez znaczenia pozostaje także okoliczność, iż rozpoczynając zatrudnienie w pozwanym urzędzie powód wypełnił kwestionariusz osobowy, w którym opisał swój przebieg zatrudnienia. Nieuwzględnienie stażu pracy powoda przy jego zatrudnianiu jest dla Sądu o tyle niezrozumiałe, iż każdy pracodawca przyjmując do pracy nowego pracownika zazwyczaj szczegółowo sprawdza jego kwalifikacje i dotychczasowe zatrudnienie. Nie wydaje się prawdopodobne, aby pozwany zatrudnił powoda na stanowisku niezgodnym z jego dotychczasowym wykształceniem i doświadczeniem.

Wątpliwości budzi także kwestia przyznania powodowi od początku zatrudnienia 26 dni urlopu wypoczynkowego. Skoro bowiem do ustalenia stażu pracy wymaganego do uzyskania prawa do 26 dniowego okresu urlopu wypoczynkowego wystarczające były informacje zawarte w kwestionariuszu osobowym, to dlaczego pozwany nie uwzględnił tych informacji ustalając staż pracy niezbędny do otrzymania dodatku stażowego.

Mając powyższe na uwadze, a także uwzględniając fakt iż strony nie kwestionowały rachunkowych wyliczeń biegłej, Sąd w punkcie I wyroku zasądził na rzecz powoda wynagrodzenie uwzględniające dodatki stażowe wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wymagalności roszczenia na podstawie art. 300 kp w związku z art. 481 kpc w związku z art. 80 kp Termin wymagalności poszczególnych kwot powód wskazał na 10 go każdego miesiąca. w związku z tym ustawowe odsetki zasądzono od 11 każdego miesiąca za miesiąc poprzedni.

Powyższe ustalenia prowadza do wniosku, iż także żądanie powoda dotyczące

wyrównania z dodatkowego wynagrodzenia rocznego, tzw. trzynastki należy uznać za zasadne. Z uwagi bowiem na okoliczność, iż pozwany nie wypłacał powodowi należnego dodatku stażowego w wysokości 20% wynagrodzenia zasadniczego, stwierdzić należy, iż również „trzynastka” była powodowi wypłacana w zaniżonej wysokości o czym orzeczono w punkcie drugim wyroku na podstawie ustawy z dnia 12 grudnia 1997 r o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym dla pracowników jednostek sfery budżetowej (Dz.U nr160, poz. 1080 z póżn. zmianami)

W punkcie trzecim wyroku sąd oddalił powództwo w części przekraczającym żądanie powoda w punkcie drugi (powód bowiem żądał kwoty 2000 złotych a następnie 1.318,64 złotych)

Przechodząc do dalszych rozważań w zakresie żądania zasądzenia na rzecz powoda odszkodowania z tytułu otrzymywania emerytury w niższej wysokości wskazać należy, iż podstawą prawną zgłoszonego żądania jest art. 415 k.c. Przepisy Kodeksu cywilnego mają bowiem posiłkowe zastosowanie wtedy, gdy w prawie pracy nie ma ani przepisu, który by normował dane zagadnienie wprost, w ramach instytucji prawnej, w skład której to zagadnienie wchodzi, ani przepisu, który odnosiłby się do podobnego stanu faktycznego (por. K. Roszewska: Stosowanie przepisów kodeksu cywilnego do stosunku pracy, Warszawa 2004, maszynopis rozprawy doktorskiej w posiadaniu Biblioteki WPiA UW).

Ogólne przesłanki odpowiedzialności odszkodowawczej (deliktowej) na gruncie kc zawarte są w art. 415 kc, zgodnie, z którym: „Kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę, obowiązany jest do jej naprawienia”. Owe przesłanki to: zdarzenie, z którym system prawny wiąże odpowiedzialność na określonej zasadzie, szkoda i związek przyczynowy zachodzący między szkodą, a wskazanym zdarzeniem (tak też: A. Olejniczak, Komentarz do art. 415 Kodeksu cywilnego, LEX 2010). Ponadto należy zauważyć, że zdarzenie, które do szkody ma doprowadzić musi być zdarzeniem bezprawnym, zaś zachowanie osoby to zdarzenie powodującej musi być zachowaniem zawinionym (tak też A. Rzetecka – Gil, Komentarz do art.415 Kodeksu cywilnego, LEX/2011).

Z dotychczasowych rozważań wynika, iż powód, chcąc skutecznie dochodzić swych roszczeń, powinien w niniejszej sprawie wykazać, iż zachowanie pozwanego było bezprawne, zawinione, a także, iż doprowadziło ono do powstania u powoda szkody w podanym przez niego wymiarze. Ciężar dowodu zaistnienia owych przesłanek spoczywa w niniejszej sprawie na powodzie (tak też Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 18 sierpnia 2010 roku, sygn. akt II PK 28/10).

Wprawdzie z opinii biegłej z zakresu rachunkowości wynika, że powód otrzymywał niższą (2.314,86 złotych) emeryturę niż mu przysługiwała (2.779,79 złotych) to w ocenie sądu powód nie wykazał pozostałych przesłnek wynikających z art. 415 kc. Jak wynika z ustaleń poczynionych w niniejszej sprawie powód złożył dokumenty w kadrach dopiero w kwietniu 2013 roku, a zatem przyczynił się w znacznym zakresie do powstania szkody. w związku z powyższym żądanie w tym zakresie sąd oddalił powództwo o czym orzeczono w punkcie trzecim.

Nadto, na zasadzie art. 477 ² § 1 k.p.c. zasądzając należność pracownika w sprawach z zakresu prawa pracy, Sąd z urzędu nadaje wyrokowi przy jego wydaniu rygor natychmiastowej wykonalności w części nie przekraczającej pełnego jednomiesięcznego wynagrodzenia pracownika i z tego względu Sąd w niniejszej sprawie orzekł rygor natychmiastowej wykonalności, do kwoty 3.781,31 złotych, – o czym orzeczono jak w punkcie czwartym.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 k.p.c. kierując się zasadą odpowiedzialności za wynik postępowania i zasądził od pozwanego na rzecz na rzecz powoda kwotę 1.800 złotych na podstawie § 11 ust 1 pkt 2 w związku z§ 6 pkt 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenie przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z 2002 r., nr 163, poz.1349 ze zm.)

ZARZĄDZENIE

(...)