Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Powódka A. D. (1) wniosła o zasądzenie od pozwanej (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W. odszkodowania w wysokości 5.010 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 24 października 2015 r. do dnia zapłaty oraz zasądzenie od pozwanej na jej rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu pozwu wskazała, że była zatrudniona w pozwanej spółce na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony z dnia 1 lipca 2007 r. na stanowisku kasjera. Następnie na mocy porozumienia zawartego pomiędzy stronami w dniu 1 lipca 2008 r. zmianie uległo stanowisko pracy powódki, wymiar czasu pracy oraz wysokość wynagrodzenia. Początkowo stosunki pomiędzy stronami były dobre, pracodawca nie miał zastrzeżeń do pracy powódki, jednakże sytuacja zmieniła się, kiedy to w dniu 24 marca 2015 r. pozwana przedłożyła powódce pismo informujące o zmianie stanowiska pracy i poszerzenia zakresu obowiązków, co wynikało z porozumienia zmieniającego istotne postanowienia umowy, sygnowanego datą 22 stycznia 2015 r., na podpis którego powódka nie wyraziła zgody.

Powódka wskazała, że na skutek nacisków ze strony swojej przełożonej M. P. (1) podpisała w dniu 24 marca 2015 r. porozumienie zmieniające. Podkreśliła przy tym, że nastąpiło to wyłącznie na skutek żądania przełożonego, bez akceptacji powódki dotyczącej zmienionych warunków umowy o pracę, a także na skutek realnej groźby zwolnienia dyscyplinarnego. W dniu 27 marca 2015 r. powódka złożyła odwołanie od w/w porozumienia, w którym to wezwała pracodawcę do wydania decyzji zgodnej z przepisami prawa pracy, a także do wydania świadectwa pracy z informacją o trybie rozwiązania stosunku pracy z winy pracodawcy. Odwołanie pozostało jednakże bez odpowiedzi. Wskazała, że postępowanie powódki skutkowało zastosowaniem przez pracodawcę niedozwolonych praktyk w postaci szykanowania, przymusu oraz groźby, co z kolei wywołało rozstrój zdrowia w sferze psychicznej. Przedłużająca się nerwowa i stresująca atmosfera w miejscu pracy, a także stosowanie wobec powódki praktyk powodujących zaniżenie poczucia przydatności zawodowej spowodowały konieczność podjęcia przez powódkę specjalistycznego leczenia psychiatrycznego. Powódka mając na uwadze zalecenia psychiatry oraz naruszenie przez pracodawcę obowiązków poprzez brak wypowiedzenia warunków płacy i pracy oraz zastosowanie wobec niej postawy kwalifikowanej jako mobbing, zdecydowała się na rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracodawcy w trybie art. 55§1 ¹ k.p. Ponadto podkreśliła, że pozwana wydając świadectwo pracy, w którym zawarła informację o trybie rozwiązania umowy o pracę z winy pracodawcy z powodu ciężkiego naruszenia obowiązków pracowniczych, uznała zasadność roszczenia powódki dotyczącego zapłaty odszkodowania.

Pozwana w odpowiedzi na pozew wniosła o oddalenie powództwa oraz zasądzenie od powódki kosztów procesu. Swoje stanowisko argumentowała tym, iż zmiana nazwy stanowiska powódki była związana z usprawnianiem procesu obsługi klienta, w ramach którego pracodawca dokonał przeglądu procesów pracy na wszystkich stanowiskach oraz uporządkował i dookreślił zakresy odpowiedzialności, a w konsekwencji z początkiem 2015 r. zmodyfikował nazewnictwo stanowisk w pracy. Zakres zmian nie wpłynął jednak na treść umów o pracę w zakresie określonym w art. 29§1 kodeksu pracy oraz na warunki zatrudnienia, o których pracodawca poinformował pracowników w dniu zatrudnienia zgodnie z art. 29§3 k.p. Pozwana stanowczo zaprzeczyła jakoby wobec powódki był stosowany przymus, czy jakiekolwiek akty mobbingu, polegające na szykanowaniu i zastraszaniu, w szczególności upatrywania się przez powódkę stosowania tych praktyk po otrzymaniu pisma informującego o zmianie nazwy stanowiska pracy. Nie zgodziła się także ze stanowiskiem powódki jakoby wydanie świadectwa pracy było uznaniem przez pracodawcę zasadności rozwiązania umowy o pracę przez powódkę z winy pracodawcy. Powołując się na orzecznictwo wskazała, że świadectwo pracy jest ważnym dokumentem, ale zawiera jedynie oświadczenie wiedzy, a wydanie świadectw pracy samo w sobie nie oznacza złożenia oświadczenia woli

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Od dnia 1 kwietnia 2007 r. strony łączył stosunek pracy, w ramach którego powódka świadczyła prace na rzecz pozwanego na stanowisku kasjera w sklepie pozwanej mieszczącym się w S. przy ul. (...). Od 1 lipca 2007 r. podstawę tego stosunku stanowiła umowa o prace na czas nieokreślony. Do podstawowych obowiązków powódki należała obsługa klientów przy stanowiskach kasowych, praca w punkcie informacyjnym sklepu, przygotowanie dziennego utargu sklepu w celu przekazania środków finansowych do banku. Powódka pracowała w równoważnym systemie czasu pracy, gdzie dobowy wymiar czasu pracy mógł być wydłużony do 12 godzi zgodnie z ustalonym harmonogramem pracy i nie mógł przekroczyć przeciętnie 40 godzin tygodniowo w trzymiesięcznym okresie rozliczeniowym.

Dowód:

- umowy k. 1B, 6B akt osobowych,

- informacja o warunkach zatrudnienia k. 7B akt osobowych.

Z dniem 1 lipca 2008 r. na mocy porozumienia stron powódce powierzono pracę na stanowisku doradcy w D. O. K.. Do podstawowych obowiązków powódki na tym stanowisku należała obsługa reklamacji zgłaszanych przez klientów oraz wydawanie towarów na zamówienie, stała dbałość o właściwy stan miejsca pracy, udzielanie porad klientom, wykonywanie prac magazynowych, czuwanie nad prawidłowym, przebiegiem reklamacji, organizowanie transportu towaru do klienta.

Dowód:

- porozumienie k. 15B akt osobowych,

- zeznania A. K. k. 83-83v.

Na początku roku 2015 pozwana zamierzała przeprowadzić zmianę w strukturze organizacyjnej sieci swoich sklepów, w tym sklepu przy ul. (...) w S., polegającą na zlikwidowaniu D. (...). Jego pracownicy zajmujący się przyjmowaniem towaru i pracą w magazynie mieli zostać przydzieleni do Działu(...). Natomiast dwie pracownice odpowiedzialne za rozpatrywanie reklamacji klientów, w tym powódka, miały trafić do nowoutworzonego Działu (...) Do tego ostatniego przydzielono też stanowiska kasowe punkt informacyjnyoraz właśnie rozpatrywania reklamacji.

Po zmianach powódka nadal miała zajmować się rozpatrywaniem reklamacji. Jednak jej nowy zakres obowiązków przewidywał możliwość skierowania jej do pracy przy stanowiskach kasowych, a nadto w punkcie informacyjnym zajmującym się także zwrotami towarów.

Dowód:

- zeznania M. P. k. 80-80v,

- zeznania M. C. k. 80-81,

- zeznania A. K. k. 83-83v,

- zeznania E. M. k. 83v-84,

- zeznania A. B. k. 115v-116,

- zeznania M. T.k. 116,

O planowanych zmianach pracownicy sklepu, w tym powódka, zostali poinformowani pod koniec roku 2014. Pracownikom, których obejmowały zmiany, proponowano zawarcie porozumień zmieniających warunki pracy. Zaproponowano je także powódce. Na jego podstawie powódka miałaby objąć stanowisko doradcy do spraw serwisu i usług w Dziale (...) Do jej obowiązków na nowym stanowisku miały należeć:

- profesjonalna i szybka oraz zgodna z procedurami i standardami obsługa klienta w kasach i innych punktach sklepu (m.in. (...), punkt informacyjny, punkt reklamacyjny),

- rejestrowanie towarów i środków płatniczych,

- zapewnianie bezpieczeństwa środków płatniczych w kasie,

- prowadzenie dokumentacji fiskalnej zgodnej z procedurami obowiązującymi w Dziale (...)

- przyjmowanie i rejestracja wpłat za towar,

- wydawanie odpowiednich dokumentów fiskalnych,

-rozliczanie powierzonej gotówki i dokumentów,

- przyjmowanie reklamacji od klientów,

- konsultowanie decyzji w sprawach spornych z kierownikiem,

- prowadzenie usługi montażu,

- współdziałanie przy monitoringu usług we wszystkich działach,

- odbieranie połączeń telefonicznych od klientów,

- znajomość zobowiązań (...) wobec klientów i przekazywanie informacji klientom,

- komunikowanie i wyjaśnianie klientom zasady programów lojalnościowych,

- rejestrowanie klientów do programu(...)i Klubu (...),

- współuczestnictwo w organizacji spotkań relacyjnych, wizyt u klientów.

Po zaznajomieniu się z nowym zakresem obowiązków powódka uznała, że nie zaakceptuje go. Kierowała się przy tym swoim wcześniejszym doświadczeniem w pracy przy stanowisku kasowym. Na nowym stanowisku przełożone mogłyby w sposób dowolny układać grafik pracy powódki i decydować, czym powódka danego dnia będzie się zajmować. Przełożonym zdarzało się w przeszłości, gdy powódka korzystała ze zwolnienia lekarskiego, tak układać grafik jej pracy, by jej dni wolne od pracy wypadały w okresie niezdolności do pracy wywołanej chorobą. Bywało też, że przerywano powódce urlop wypoczynkowy oraz wyznaczano pracę w weekend, gdy powódka akurat chciała mieć w jego trakcie wolne od pracy. Powódka pamiętała też, że ciężko jej było porozumieć się z kobietami pracującymi w Dziale (...). Takiego problemu nie miała natomiast w D. (...) gdzie oprócz niej pracowała jeszcze jedna kobieta oraz 8-10 mężczyzn.

Możliwość zwiększenia częstotliwości kontaktów z klientami powódka postrzegała jako pogorszenie warunków pracy.

Dowód:

- projekt porozumienia k. 13,

- opis stanowiska k. 14-15,

- zeznania K. D. k. 114-114v,

- przesłuchanie A. D. k. 128v.

Od stycznia 2015 r. powódka nadal zajmowała się rozpatrywaniem reklamacji klientów sklepu, ale już w ramach Działu (...)Zajmowała się także obsługą punktu informacyjnego, gdzie przyjmowała zwroty towarów. W grafiku nie przypisywano jej pracy przy stanowisku kasowym. Z zasady miała przy nim pracować tylko w w wyjątkowych sytuacjach, gdy nie było możliwym obsadzenie wymaganej ilości stanowisk kasowych.

Dowód:

- zeznania E. M. k. 83v-84,

- zeznania A. B. k. 115v-116,

- zeznania M. T. k. 127-127v,

- zeznania M. K. k. 127v-128,

- przesłuchanie A. D. k. 128v.

Między 16 lutego 2015 r. i 8 marca 2015 r. powódka była nieobecna w pracy z uwagi na konieczność sprawowania opieki nad chorym.

W marcu 2015 r. w ciągu 19 dni pracy przez 5 dni pracowała przy stanowiskach kasowych.

Dowód:

- ewidencja pracy k. 43,

- wydruk wiadomości k. 126,

- przesłuchanie A. D. k. 128v.

W dniu 24 marca 2015 r. doszło do spotkania powódki z dyrektorem sklepu (...) i kierownikiem ds. zasobów ludzkich – A. K.. Przedłożono wówczas powódce pismo informujące o zmianie nazwy zajmowanego przez nią stanowiska począwszy od 24 marca 2015 r. Nowa nazwa brzmiała: doradca ds. serwisu i usług. W piśmie wskazano, że opis stanowiska zostanie przekazany powódce przez przełożonego.

Powódkę poinformowano, że w jej sytuacji nie jest wymagane dokonanie wypowiedzenia zmieniającego, gdyż zmiany nie obejmują stawki wynagrodzenia wymiaru czasu pracy. Wyraziła ona swoją dezaprobatę co do tego, że może pracować przy linii kas. W odpowiedzi usłyszała, że nie wymaga się od niej zgody na nowe warunki pracy bo ich zmiana następuje w drodze polecenia służbowego. Odmowa ich przyjęcia jest równoznaczna z niewykonaniem tego polecenia. Po oświadczeniu przez powódkę, że nie przyjmie nowego zakresu obowiązków poproszono ją o napisanie oświadczenia tej treści. Zapowiedziano, że sytuację będzie trzeba skonsultować z prawnikiem pozwanej, ale na tamtą chwilę nie ma dla powódki innego stanowiska pracy. Akceptując decyzję powódki podpowiedziano jej treść oświadczenia o odmowie wyrażenia zgody, które powódka zamieściła na przedłożonym jej piśmie.

Powódki nie zmuszano do wyrażenia zgody na zmianę warunków umowy o pracę, ani nie sugerowano, że odmowa skutkować będzie ustaniem jej zatrudnienia.

Dowód:

- pismo z 24.03.15 r. k. 46B akt osobowych,

- zeznania M. P. k. 80-80v,

- zeznania A. K. k. 83-83v,

- nagranie na płycie CD k. 90.

Powódka ostatecznie po spotkaniu zdecydowała się złożyć swój podpis pod treścią pisma z 24 marca 2015 r. Jednak w dniu 27 marca 2015 r. powódka skierowała do dyrektora sklepu pismo, w którym podała, że zmuszenie jej do podpisania pisma informującego o zmianie nazwy stanowiska oraz porozumienia zmieniającego jest niedozwoloną praktyką. Wysoce nieetycznym jest zwiększanie zakresu obowiązków bez obopólnej zgody stron. Oczekuje decyzji zgodnych z kodeksem pracy oraz świadectwa pracy z wpisem o rozwiązaniu umowy z winy pracodawcy.

Dowód:

- pismo z 24.03.15 r. k.16,

- pismo z 27.03.15 r. k. 17,

- przesłuchanie A. D. k. 128v.

Od 14 kwietnia 2015 r. powódka była niezdolna do pracy wskutek choroby. Tego też dnia zgłosiła się do lekarza psychiatry. Podczas wywiadu lekarskiego wskazała, że od ponad pół roku – od czasu zmiany dyrektora - ma trudną sytuacje w pracy. W styczniu 2015 r. zmieniono jej stanowisko pracy wbrew jej woli. Skarżyła się na dolegliwości bólowe brzucha i klatki piersiowej, biegunki, problemy ze snem, drażliwość. Lekarz zdiagnozował u niej zaburzenia adaptacyjne o symbolu (...) i wdrożył leczenie farmakologiczne.

Wizyty powódki u lekarza odbywały się w odstępach miesięcznych.

Podczas wizyty w dniu 9 czerwca 2015 r. powódka oświadczyła, że nie wróci do dotychczasowego miejsca pracy. W związku ze stopniową poprawą stanu zdrowia, we wrześniu 2015 r. zaczęła myśleć o powrocie do aktywności zawodowej, w tym w ramach własnej działalności gospodarczej. W trakcie leczenia ujawniły się u powódki dolegliwości ginekologiczne, które pogorszyły sposób jej funkcjonowania.

Dowód:

- kartoteka roczna k. 40,

- ewidencja pracy k. 44,

- zeznania K D. k. 114-114v,

- zeznania Z. P. k. 115,

- historia zdrowia i choroby k. 117-123,

- przesłuchanie A. D. k. 128v.

W okresie nieobecności powódki w pracy nikt ze strony pozwanej nie kontaktował się z nią.

Dowód:

- przesłuchanie A. D. k. 128v.

Po zmianach organizacyjnych powódka nie skarżyła się współpracownikom na warunki jej pracy. Natomiast przed ich nastąpieniem informowała ich, że nie podpisze zaproponowanego jej porozumienia zmieniającego.

Dowód:

- zeznania M. C. k. 80v-81,

- zeznania A. K. k. 83-83v,

- zeznania E. M. k. 83v-84,

- zeznania M. T. k. 116,

- zeznania M. T. k. 127-127v,

- zeznania M. K. k. 127v-128.

Powódka nie wróciła do pracy u pozwanej. W dniu 9 października 2015 r. złożyła mu oświadczenie o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracodawcy. W uzasadnieniu wskazała, że w dniu 24 marca 2015 r. pracodawca przedłożył jej do podpisu porozumienie zmieniające istotne postanowienia zawartej umowy o pracę, które zawierało w swej treści niekorzystne dla niej postanowienia m.in. rodzaj pracy znacznie odbiegał od dotychczasowego. Pomimo zastosowania wobec niej niedozwolonych praktyk, prób nacisku, nie podpisała porozumienia. Dlatego wezwano ją ponownie do przełożonej, która oświadczyła, że powódka ma podpisać porozumienie i jest to polecenie służbowe. Powódka porozumienie podpisała chcąc uniknąć realizacji groźby zwolnienia w trybie dyscyplinarnym. Odmowa przyjęcia zmienionych warunków pracy powinna skutkować wypowiedzeniem dotychczasowych warunków, czego pracodawca nie dochował. Utrzymująca się w pracy stresująca atmosfera wywołała u powódki zaburzenia lękowe oraz depresyjne, które wymagały podjęcia leczenia w poradni psychiatrycznej. Zaburzenia te były związane ze stresem w pracy i powrót do niej mógłby wywołać ich nawrót. Wezwała pozwaną do wypłaty odszkodowania za okres wypowiedzenia w kwocie 5.010 zł.

Dowód:

- pismo z 09.10.15 r. k. 18-19.

W dniu 13 października 2015 r. pozwana wystawiła powódce świadectwo pracy, w którym wskazała, że stosunek pracy ustał w wyniku rozwiązania przez pracownika bez wypowiedzenia na podstawie art. 30 § 1 pkt 3 w zw. z art. 55 § 1 ¹ k.p.

Dowód:

- świadectwo pracy k. 20-21.

Sąd zważył, co następuje:

Stan faktyczny w sprawie ustalony został w oparciu o dowody z dokumentów, zeznania świadków oraz przesłuchanie powódki. W kwestiach istotnych dla rozstrzygnięcia o zasadności odwołania powódki był on zasadniczo bezsporny, stąd uznano go za wiarygodny. Sąd oddalił wniosek powódki o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego z zakresu psychiatrii, albowiem dowód ten w żaden sposób nie wpłynąłby na wynik postępowania ze względu na wady formalne oświadczenia powódki o rozwiązaniu umowy o pracę.

Podstawy prawnej żądania powódki należało upatrywać w art. 55 § 1 ¹ k.p. Zgodnie z jego treścią, pracownik może rozwiązać umowę o pracę bez wypowiedzenia, gdy pracodawca dopuścił się ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków wobec pracownika. W takim przypadku pracownikowi przysługuje odszkodowanie w wysokości wynagrodzenia za okres wypowiedzenia. W przypadku rozwiązania umowy o pracę zawartej na czas określony odszkodowanie przysługuje w wysokości wynagrodzenia za czas, do którego umowa miała trwać, nie więcej jednak niż za okres wypowiedzenia.

Przesłanką rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia ze względu na ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków wobec pracownika jest wina umyślna lub rażące niedbalstwo pracodawcy. Jest to przy tym takie naruszenie, które stwarza realne zagrożenie istotnych interesów pracownika lub powoduje uszczerbek w tej sferze (tak przyjął: Sąd Najwyższy w wyroku z 10 listopada 2010 r., sygn. I PK 83/10, Lex 737372). Takim naruszeniem jest m.in. nieterminowe i częściowe wypłacanie wynagrodzenia za pracę (tak przyjął Sąd Najwyższy w wyroku SN z 4 kwietnia 2000 r., sygn. I PKN 516/99, OSNP 2001/16/516), naruszanie godności pracownika lub innych jego dóbr osobistych (tak przyjął Sąd Najwyższy w wyroku z 10 maja 2012 r., sygn. II PK 215/11, Lex 1313658).

Nadto oświadczenie pracownika o rozwiązaniu umowy musi być złożone pracodawcy w terminie jednego miesiąca od uzyskania przez pracownika wiadomości o okoliczności uzasadniającej rozwiązanie umowy (art. 55 § 2 k.p.). Jeżeli okoliczność ta ma charakter powtarzalny, oświadczenie musi zostać złożone od uzyskania przez pracownika wiadomości o ostatnim z powtarzających się naruszeń obowiązków pracodawcy (por. wyrok Sądu Najwyższego z 8 lipca 2009 r., sygn. I BP 5/09).

W niniejszej sprawie przyczynami rozwiązania umowy o pracę przez powódkę były:

- przedłożenie w dniu 24 marca 2015 r. projektu porozumienia zmieniającego istotne postanowienia zawartej umowy o pracę, który zawierał w swej treści niekorzystne dla niej postanowienia,

- stosowanie wobec powódki niedozwolonych praktyk i prób nacisku, gdy nie podpisała porozumienia,

- ponowne wezwanie powódki w dniu 24 marca 2015 r. do przełożonej i polecenie powódce, by podpisała informacji o zmianie nazwy stanowiska,

- zaniechanie dokonania wypowiedzenia zmieniającego warunki pracy powódki,

- utrzymywanie w pracy stresującej atmosfery, która wywołała u powódki zaburzenia lękowe oraz depresyjne wymagające podjęcia leczenia w poradni psychiatrycznej.

Wszystkie zdarzenia, które powódka zawarła w swoim oświadczeniu miały miejsce przed dniem 14 kwietnia 2015 r. Od tej daty powódka powódka nie pojawiła się w pracy. Nikt też ze strony pozwanej nie kontaktował się z nią w okresie jej niezdolności do pracy.

Oczywistym w tej sytuacji jest, że miesięczny termin do złożenia oświadczenia o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracodawcy w odniesieniu do trzech pierwszych przyczyn upłynął 24 kwietnia 2015 r., zaś w odniesieniu do pozostałych – w dniu 14 maja 2015 r. Powódka tymczasem złożyła swoje oświadczenie dopiero 9 października 2015 r., czym uchybiła normie art. 55 § 2 k.p. Choć w żaden sposób nie wpływało to na ważność oświadczenia, to jednak nakazywało uznać rozwiązanie za dokonane w sposób niezgodny z prawem.

Sąd nie dopatrzył się jakichkolwiek okoliczności uzasadniających przyjęcie, że najwcześniej 9 września 2015 r. stało się możliwym złożenie pozwanej oświadczenia o rozwiązaniu umowy o pracę. Z dokumentacji medycznej nie wynika, by powódka cierpiała na dolegliwości uniemożliwiające jej podjęcie decyzji i wyrażenie woli. Stwierdzono u niej zaburzenia adaptacyjne manifestujące się dolegliwościami bólowymi brzucha i klatki piersiowej, biegunkami, problemami ze snem, drażliwością. Samo leczenie nie było intensywne. Wizyty powódki u lekarza odbywały się w odstępach miesięcznych. Istotnym jest, że już podczas wizyty w dniu 9 czerwca 2015 r. powódka oświadczyła, że nie wróci do dotychczasowego miejsca pracy. W związku ze stopniową poprawą stanu zdrowia, we wrześniu 2015 r. zaczęła myśleć o powrocie do aktywności zawodowej, w tym w ramach własnej działalności gospodarczej.

Swoją negatywną ocenę postępowania przełożonych powódka wyraziła już w piśmie z 27 marca 2015 r. Owe postępowanie stało się ostatecznie podstawą rozwiązania umowy o pracę. Nie mniej jednak stwierdzić należy, że proces dochodzenia przez powódkę do podjęcia decyzji w tym przedmiocie trwał stanowczo za długo.

Już tylko z tych względów roszczeniu powódki nie można było udzielić ochrony prawnej. Zbytecznym w tej sytuacji było czynienie rozważań co do tego, czy przyczyny rozwiązania umowy w istocie jej uzasadniały. Bez względu na ocenę Sądu w tym względzie, powództwo i tak należałoby ocenić jako bezzasadne. Sąd dał temu wyraz w pkt I wyroku.

W pkt II wyroku zawarto orzeczenie o kosztach procesu. Jego podstawę stanowił przepis art. 98 § 1 i 3 k.p.c., zgodnie z którym strona przegrywająca proces obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Powódka przegrała proces, więc powinna zwrócić pozwanej poniesione przez nią koszty, na które składało się wynagrodzenie profesjonalnego pełnomocnika powódki w wysokości 900 zł. Zostało ono ustalone zgodnie z normą § 11 ust. 1 pkt 2 w zw. z § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra sprawiedliwości z dnia 28 września 2012 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu – według stanu prawnego obowiązującego w dniu wniesienia pozwu.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)