Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Poznań, dnia 11 października 2017 r.

Sąd Okręgowy w Poznaniu XII Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący:SSO Zofia Lehmann

Protokolant:Starszy sekretarz sądowy Elżbieta Witaszczyk

po rozpoznaniu w dniu 27 września 2017 r. w Poznaniu na rozprawie sprawy z powództwa

W. P., zam. ul. (...), (...)-(...) P.

przeciwko Y. J., zam. S. B. M. S.. 5, B.

- roszczenia z umowy pożyczki

I.  Powództwo oddala.

II.  Kosztami niniejszego postępowania obciąża powódkę i w związku z tym:

a.  odstępuje od obciążania stron nie uiszczoną opłatą sądową, kosztem za stawiennictwo świadka oraz kosztem tłumacza przysięgłego;

b.  zasądza od powódki na rzecz pozwanego kwotę 7.200,-zł z tytułu zwrotu poniesionego przez niego kosztu jego procesowego zastępstwa.

SSO Zofia Lehmann

Sygn. akt XII C 20 58/16

UZASADNIENIE

Do Sądu Okręgowego w Poznaniu w dniu 16listodapa 2016 roku wpłynął noszący tą samą datę pozew , działającej samodzielnie powódki V. P. , w treści którego skierowała ona p-ko pozwanemu J. J. roszczenia:

-zasadzenia od niego na jej rzecz kwoty 82.000,- zł z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 25 września 2012 roku do dnia zapłaty,

-zasądzenia od niego na jej rzecz zwrotu kosztów niniejszego postępowania.

Na tego poparcie podała:

-że w dniu 25 września 2012 roku zawarła z nim umowę pożyczki na kwotę dochodzoną przez nią w tym procesie,

-że wyprowadził się on i zniknął (k. 1 – 2 akt).

We wniosku z tej samej daty wniosła o zwolnienie jej od ponoszenia kosztów tego postępowania z przywołaniem - jako tego motywacji – swojej trudnej sytuacji materialnej (k. 6 – 11 akt); który to postanowieniem pochodzącym z tej sprawy z dnia 18 stycznia 2017 roku podległ oddaleniu (k. 53 akt).

Z kolei z dnia 16 listopada 2017 roku, o wpływie do Sądu Okręgowego w Poznaniu następnego dnia pochodzi jej wniosek o przyznanie jej… obrońcy z urzędu…z uzasadnieniem go jej złym położeniem finansowym oraz nieporadnością w prowadzeniu tej sprawy (k. 61 akt) – oddalony postanowieniem wydanym na rozprawie w dniu 21 marca 2017 roku (k. 64 akt). Na tejże rozprawie podtrzymała ona swoje stanowisko (k. 63 akt).

W piśmie z dnia 3 kwietnia 2017 roku, które do Sądu Okręgowego w Poznaniu wpłynęło w dacie 7 kwietnia 2017 roku – rozszerzyła ona swoje żądanie domagając się:

-zasądzenia od pozwanego na jej rzecz dodatkowo kwoty 2.600, - euro z… przeliczeniem na złotówki po kursie obowiązującym w dniu rozliczenia…

wskazując:

-iż jest to kwota, którą poniosła celem odzyskania od niego jej długu; co okazało się z jego winy bezskuteczne (k. 69 akt).

Na rozprawie w dniu 19 kwietnia 2017 roku podtrzymała ona swoje stanowisko w tej sprawie – pozwany, działając przez pełnomocnika w osobie adwokata, wniósł o oddalenie jej powództwa oraz zasądzenie od niej na jego rzecz zwrotu kosztów niniejszego postępowania (k. 76 akt).

Bliżej sprecyzował on to w odpowiedzi na pozew z dnia 4 maja 2017 roku , która do Sądu Okręgowego w Poznaniu wpłynęła w tej samej dacie – w niej domagał się:

-oddalenia powództwa powódki w całości,

-zasądzenia od niej na jego rzecz zwrotu kosztów tego procesu, w tym kosztu jego adwokackiego zastępstwa – wg norm przepisanych,

nadto:

-przeprowadzenia dowodu z przesłuchania stron z ograniczeniem go do przesłuchania jego z tezą przez niego określoną.

W związku z tym zaprezentował on argumentację:

-opisał okoliczności towarzyszące zawarciu powoływanej przez nią umowy,

-zaakcentował brak istnienia w przedmiotowym procesie w obszarze stron zarówno legitymacji czynnej (powódka), jak i biernej (on) szeroko wypowiadając się na ten temat,

-zaprzeczył temu, jakoby otrzymał od niej z tego tytułu jakąkolwiek sumę pieniężną - jednocześnie powołując się na brak posiadania przez niego wiedzy czy umowa ta została zrealizowana,

-wyraźnie podkreślił, że nie czuje się wobec niej finansowo zobowiązany,

-podniósł zarzut przedawnienia jej roszczenia (k. 79 – 81 akt).

Postanowieniem wydanym w tej sprawie w dniu 22 maja 2017 roku – ponowny wniosek powódki o przyznanie jej pełnomocnika z urzędu zgłoszony na rozprawie w dniu 19 kwietnia 2017 roku (k. 76 akt) został oddalony (k. 91 akt).

W pismach procesowych z 8 czerwca 2017 roku, które do Sądu Okręgowego w Poznaniu wpłynęło tego dnia (k. 95 akt) oraz z 20 czerwca 2017 roku (k. 97 akt) powódka zgłosiła dowodowe wnioski.

Na rozprawach w dniach 19 kwietnia 2017 roku (k. 76 akt), 20 czerwca 2017 roku (k. 105 akt); 23 sierpnia 2017 roku (k. 129 akt), 27 września 2017 roku (k. 143 – 144 akt) – strony podtrzymały swoje stanowiska.

Ustalenia stanu faktycznego:

1. W 2012 roku w czasie jednej z imprez handlowych odbywających się na terenie (...) w P. powódka występowała jako hostessa – reklamując kawę. Znalazł się także na niej – jako pełnomocnik Prezesa Zarządu (...) spółki z oo z/s w P. – pozwany zajmujący się promocją czekoladek.

-To on nawiązał z nią kontakt – w czasie ich spotkań prowadzili rozmowy na temat podjęcia przez strony spornej umowy współpracy związanej z wykorzystaniem powyższych produktów. Ich efekt był pozytywny – w związku z czym powódka działając jako Prezes Zarządu (...) spółki z oo w organizacji z/s w P. postanowiła zainwestować w to przedsięwzięcie. W tego następstwie działając w powyższym charakterze zawarła ona w dacie 25 czerwca 2012 roku z w/cyt. spółką z oo (...) reprezentowaną przez jej Prezesa i jego pełnomocnika w osobie pozwanego – umowę pożyczki. Odzwierciedleniem jej postanowień jest dokument bez daty – zawierający podpisy jej i pozwanego (zeznania stron; k. 4 akt).

a. Z materiału zgromadzonego w przebiegu tego sporu nie wynikało czy każdy z nich posiadał stosowne umocowanie do tego, ani czy kwota ta została przekazana przez pożyczkodawcę pożyczkobiorcy i przez niego odebrana. Wnioskować jedynie należało, że składając na powyższym dokumencie swoje podpisy nie kwestionowali oni tego – żaden także argument z tej płaszczyzny nie pojawił się w trakcie tej sprawy (zeznania stron; zeznania świadka T. W.).

b. Współpraca ta nie została przez ww firmy zawiązana – pozwany wyjechał z RP i podjął aktywność gospodarczą w innym kraju i w innej formie (zeznania stron).

2. Pozwana – chcąc odzyskać zainwestowane na powyższy cel środki finansowe zwracała się bezskutecznie o ich zwrot do pozwanego – w lutym 2016 roku nawiązała w związku z tym kontakt ze świadkiem T. W. prowadzącym działalność gospodarczą pod firmą Przedsiębiorstwo Handlowo Usługowe (...) z/s w T. . Spotkał się on z pozwanym kilkakrotnie; także na terenie Niemiec – i pomimo pewnych niejasnych deklaracji składanych przez niego nie osiągnięto zamierzonego efektu. Udział miał brać przy tym podobno przedstawiciel jakiejś Kancelarii (...) mającej siedzibę w M. , na co powódka przeznaczyła kwotę 2.600 euro (zeznania świadka T. W.; zeznania powódki; k. 70 akt).

3. Poza kwestią pozostawało w tej sprawie, że pozwany jest jedynym wspólnikiem oraz Prezesem Zarządu spółki z oo z/s w P. działającej pod firmą (...) spółka z oo – zarejestrowanej w dacie 17 listopada 2015 roku w Krajowym Rejestrze Sądowym – rejestrze przedsiębiorców za numerem (...) (k. 99 – 102 akt).

4. Z dnia 12 września 2014 roku pochodzi pismo skierowane do powódki przez pozwanego, z treści którego wynika zamiar podjęcia przez nich współpracy oraz fakt zainwestowania przez powódkę środków finansowych na ten cel (k. 5, 68 akt; zeznania stron).

5. Aktualnie powódka zatrudniona jest przez spółkę z oo (...) z/s wPoznaniu na stanowisku obsługa prawna – korzysta z urlopu wychowawczego (k. 20 akt).

Naprowadzony stan faktyczny znalazł oparcie w treści:

-dokumentów z k. 20 (zaświadczenie o zatrudnieniu i dochodach powódki), 4 (umowa pożyczki), 5, 68 (korespondencja stron), 70 (dowód wpłaty), 99 – 104 odpis z Krajowego Rejestru Sądowego – rejestru przedsiębiorców),

-zeznań stron z k. 105 – 106, 143,

-zeznań świadka T. W. z k. 143 akt.

Analiza o ocena zgromadzonego tej sprawie materiału dowodowego:

W przedmiotowej sprawie w jego skład weszły dokumenty o charakterze prywatnym, zeznania świadka oraz zeznania stron.

A. Norma art. 245 k.p.c. postanawia, że… dokument prywatny stanowi dowód tego, że osoba, która go podpisała złożyła zawarte w nim oświadczenie…- objęły one w niniejszym procesie zaliczone wyżej w poczet dowodów.

Warunki zaprzeczenia ich prawdziwości określone zostały w normie art. art. 253 k.p.c. – żadna ze stron przy udziale art. 232 k.p.c. z tego nie skorzystała; brak też było potrzeby wszczynania takiej inicjatywy z urzędu.

B. W roli świadka wystąpił w trakcie niniejszego postępowania – z inicjatywy powódki – T. W. . Z racji prowadzonej przez niego działalności w obszarze windykacyjnym pomagał jej w uzyskaniu od pozwanego ww kwoty - w złożonych przez niego w jego przebiegu zeznaniach opisał on podjęte przez siebie na tym polu działania; zachowania pozwanego i tego skutki. Zasadniczo należało obdarzyć je zaufaniem – brak było podstaw do uznania, by miał on interes w podawaniu nieprawdziwych danych na jej korzyść; nie mogła stanowić o tym ich powyższa współpraca. Prawdą jest, że powoływał się on w nich na spotkania z nim; relacjonował treść prowadzonych przez nich rozmów – nie były one jednak na tyle czytelne i precyzyjne, aby móc zbudować na nich przekonanie o tym, że faktycznymi stronami spornej umowy byli powódka i pozwany oraz ewentualnej tego podstawy; by faktycznie na jego rzecz jako osoby fizycznej przekazywała ona żądaną przez nią w tej sprawie kwotę. Na bazie jego wypowiedzi nie można było poczynić takich ustaleń; nie było jasne w jakim charakterze pozwany z nim rozmawiał – prawdą jest, że powołał się on na jakieś ustalenia dotyczące ich rozliczeń, do których zresztą nie doszło; także jednak nie wypływało z nich, jako kto pozwany miał do nich przystąpić: czy jako pełnomocnik Prezesa Zarządu (...) sp. z (...) czy jako osoba fizyczna. Nie wpisała się też w to eksponowana przez powódkę treść jego ww pisma z dnia 12 września 2014 roku – skoro jego lektura wyraźnie mówi tylko o ich planowanej współpracy; o pieniądzach przez nią w ten zamiar zainwestowanych; co zdecydowanie przesądzało o tym, iż umowę tę zawarli w imieniu podmiotów w niej wymienionych.

C. Ocena zeznań stron z punktu widzenia ich wiarygodności stanowiła naturalną konsekwencję oceny pozostałego zgromadzonego w toku tej sprawy materiału dowodowego – dlatego też trzeba było przyjąć za pozwanym, iż sporna umowa zawarta została przez strony widniejące w dokumencie jej dotyczącym. Powódka zresztą sama przyznała, że wynikająca z niej kwota miała być przeznaczona na prowadzenie przez nich – jako podmioty gospodarcze – wspólnej działalności polegającej na handlu kawą i czekoladkami; z zaprezentowanej przez nią inicjatywy dowodowej w tej sprawie znikąd nie wynikało, by miało być inaczej; w szczególności, by została zawarta przez nich jako osoby fizyczne; także, by przekazała ją jemu. W kontekście z jej redakcją oraz zawartością ww pisma – za odpowiadające rzeczywistości uznać było trzeba wyjaśnienia pochodzące od pozwanego; w tym dotyczące ich planu podjęcia takiej aktywności.

Zważeniu podległo, co następuje:

Powództwo powódki nie zasługiwało na uwzględnienie. Tezę taką należało uznać za udowodnioną w świetle w/naprowadzonego i w/zanalizowanego stanu faktycznego; przedstawionych unormowań prawnych i opisanego rozumowania.

A. W par. 1 art. 720 k.c. zawarte jest pojęcie umowy pożyczki polegającej na tym, że… dający ją zobowiązuje się przenieść na własność biorącego ją m.in. określoną ilość pieniędzy, a biorący zobowiązuje się mu zwrócić tą samą ich ilość…- jest to, więc umowa konsensualna wyrażająca się w zgodnym oświadczeniu woli stron tj. dającego i biorącego; przy czym zobowiązanie biorącego powstaje tylko w wypadku wydania mu przez dającego jej przedmiotu oraz upływu określonego czasu potrzebnego do zrobienia z niego użytku. Istotą, bowiem, zobowiązania wynikającego z tej umowy jest przeniesienie jego własności z pożyczkodawcy na pożyczkobiorcę i odwrotnie przy jego zwrocie, przy czym przedmiotem powrotnego przeniesienia nie muszą być te same pieniądze (czy rzeczy zamienne), byle miały – przy zastosowaniu zasady wynikającej z treści par. 2 art. 155 k.c. – tę samą ilość i tę samą jakość. Przeniesienie to nastąpić może w każdy przewidziany prawem sposób – jeśli chodzi o pieniądze może to być wypłata gotówki, przelew bankowy, udzielenie kredytu na rachunku bankowym, wręczenie czeku, wręczenie weksla lub innego wartościowego papieru; faktycznym jednak momentem jego wydania jest uzyskanie ich wypłaty.

-Formą tą może być również przelew wierzytelności przysługującej dającemu pożyczkę w stosunku do osoby trzeciej albo uiszczenie długu obciążającego pożyczkobiorcę – w takich przypadkach wydanie następuje z chwilą zapłaty przez dłużnika lub z chwilą pokrycia przez pożyczkodawcę długu pożyczkobiorcy. W sytuacji – zaś – pożyczki pieniądza bezgotówkowego zobowiązanie pożyczkodawcy następuje przez uznanie rachunku pożyczkobiorcy (por. uchwała SN z 4 stycznia 1995 roku, III CZP164/94, OSNC 1995; numer 4; p. 62; Jerzy Gudowski {w: } Komentarz; Warszawa 2005; tom II, s. 350).

-W dacie zaistnienia analizowanej umowy obowiązywał – zmieniony z dniem 8 września 2016 roku ( art. 1 pkt 13 ustawy z dnia 10 lipca 2015 roku – DU p. (...) i dalsze zmiany) – par. 2 przywołanego unormowania nakazujący zachowanie dla celów dowodowych ( art. 74 k.c. w brzmieniu do powyższej daty oraz art. 246 k.p.c.) dla umowy pożyczki przenoszącej wartość 500,- zł formy pisemnej.

Przekładając te uwagi na naprowadzony stan faktyczny tej sprawy należało zbudować konkluzje o niezasadności roszczenia powódki zgłoszonego w tym sporze wobec pozwanego zasadzającej się na kilku podstawach.

a. Podmioty prawa cywilnego z reguły dokonują czynności prawnych samodzielnie – uwzględniając jednak sytuacje, w których osobiste składanie oświadczeń woli nie jest możliwe (brak zdolności do czynności prawnych), uciążliwe lub niekorzystne dla zainteresowanego prawo dopuszcza posłużenie się przedstawicielem. Redakcja tej instytucji znalazła się w normie art. 95 par. 2 k.c. i w początkowym fragmencie normy art. 96 k.c. – wynika z nich, iż danej czynności dokonać może przedstawiciel działając jednak w cudzym imieniu, na podstawie stosownego umocowania, a czynność taka pociąga za sobą skutki bezpośrednio dla reprezentowanego; jest to tzw. teoria reprezentacji. Jej konsekwencją jest to, że konieczna jest ocena okoliczności jego dotyczących oraz sposobu jego działania (wady oświadczeń przez niego składanych; jego dobra lub zła wiara; świadomość tego i to, mimo tego, że skutki tego poniesie reprezentowany - por. uchwała SN z 3 października 1972 roku; III CZP 53/72;, OSN 1973, numer 10, p. 164; wyrok SN z 27 września 1976 roku, IV CR 368/76, OSN 1977,numer 9, p. 167). Skuteczność jego postępowania zależna jest od kilku przesłanek w postaci:

1.Posiadania przez niego umocowania i poruszania się w jego granicach – art. 96 k.c.; art. 103 k.c. – 105 k.c.;

2.Jego umocowanie dotyczyć musi czynności prawnych lub czynów zgodnych z prawem, elementem których jest przejaw woli;

3.Posiadania przez niego zdolności do reprezentowania – art. 100 k.c.;

4.Działania w imieniu reprezentowanego wyraźnie lub w sposób co najmniej dorozumiany – ukrycie tego, bowiem, pociąga za sobą następstwo przyjęcia, iż działa we własnym imieniu.

-Z lektury dokumentu dotyczącego badanej umowy jednoznacznie wynika, iż pozwany w trakcie jej zawierania występował jako pełnomocnik Prezesa Zarządu (...) sp. z (...) z/s w P., będącej pożyczkobiorcą – z żadnego fragmentu zgromadzonego w tej sprawie materiału dowodowego nie wypływało, by jego działania nie spełniały powyższych przesłanek. Powódka składając swój podpis na nim, co potwierdziła w swoich zeznaniach złożonych w przebiegu tego procesu, miała tego pełną świadomość nie kwestionując złożonych przez niego w tym charakterze oświadczeń. W kontekście z tym za oczywiste uznać należało, że skutki tego powstały dla reprezentowanej przez niego ww spółki; że działał on w jej imieniu, co wykluczyło powstanie z tego tytułu jego osobistej odpowiedzialności wobec powódki; a co za tym idzie istnienie po jego stronie legitymacji biernej do występowania w tej sprawie.

b. W motywacji przyjętego w tej sprawie stanowiska powódka powoływała się na zawarcie przez nią z pozwanym analizowanej umowy jako osoby fizycznej – tymczasem z ww dokumentu jednoznacznie wynikało, iż występowała jako Prezes Zarządu (...) sp. z (...) z/s w P. ; będącej pożyczkodawcą. Tym samym działała wówczas jako jej organ – na gruncie prawa materialnego kreującego legitymacje czynną i bierną w danym procesie nie można było, więc, przyjąć, by dysponowała ona legitymacja czynną w niniejszym.

c. Jak wskazano w wyższej partii tego uzasadnienia realizacja zobowiązań z umowy pożyczki następuje z chwilą wypłaty gotówki lub uznania rachunku – w aspekcie, gdy jej przedmiotem są pieniądze, co miało miejsce w przedmiotowym sporze. Pozwany tymczasem nie potwierdził, by tak się stało – powódka zaś nie wykazała, by przewidziane nią środki zostały przekazane ww spółce.

d. Zasadnym w linii obrony przyjętej w tym sporze przeciwko żądaniom powódki okazał się podniesiony przez pozwanego zarzut przedawnienia jej roszczenia – przy hipotetycznym przyjęciu, że stronami analizowanej umowy były strony tego procesu.

-Jego pojęcie zawiera się w treści przepisu par. 1 art. 117 k.c. stanowiącego, że… z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych w ustawie roszczenia majątkowe ulegają przedawnieniu…- tym samym polega to na zmianie treści stosunku prawnego z uwagi na upływ czasu; instytucji tej podlegają wyłącznie cywilnoprawne roszczenia majątkowe uprawniające do domagania się od indywidualnie określonej osoby lub grupy osób jakiegoś nałożonego normą prawną zachowania się; nie podlegają jej natomiast tzw. roszczenia procesowe. Chodzi tu o roszczenia majątkowe nakierowane na realizację interesu ekonomicznego osoby uprawnionej.

-Skutek powyższego następuje po upływie określonego terminu i polega na tym, że wprawdzie wskazane roszczenie istnieje nadal, to ten p-ko komu jest ono skierowane może uchylić się od jego zaspokojenia.

-Terminy przedawnienia określone zostały m.in. w normie art. 118 k.c. – jednym z przewidzianym nim jest 3 – letni dotyczący także roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej. W literaturze i orzecznictwie ugruntowany jest pogląd, że cechuje ją profesjonalny charakter, podporządkowanie regułom opłacalności i zysku lub zasadzie racjonalnego gospodarowania, działanie na własny rachunek, powtarzalność działań i uczestnictwo w obrocie gospodarczym (por. uchwała SN z 18 czerwca 1991 roku, III CZP 40/91, OSN 1992 numer 2 p. 17; uchwała SN z 6 grudnia 1991 roku III CZP 117/91, OSN 1992, numer 5 p. 65). Terminowi temu podlegają roszczenia przysługujące osobom prowadzącym ją, ale i mającym związek z nią; przy czym kwalifikacja taka nie jest uzależniona od tego czy dany rodzaj tej działalności przewidziany jest w statucie czy akcie założycielskim uprawnionego i wykazany we właściwym rejestrze (por. wyrok SN z 24 kwietnia 2003 roku I CKN 316/01, OSN 2004, numer 7 – 8, p. 117).

Ze zgodnych w tym aspekcie zeznań stron jednoznacznie wynikało, iż związana z tym sporem umowa mieściła się w powyższych kategoriach – kwota w niej widniejąca stanowić, bowiem, miała inwestycję w ich wspólny cel gospodarczy polegający na handlu kawą i czekoladkami czy innej, ale tego rodzaju działalności na tym tle.

-Zgodnie z treścią przepisu par. 1 art. 120 k.c. … bieg przedawnienia rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne…- rozumieć przez to należy stan, w którym uprawniony może skutecznie domagać się realizacji roszczenia. Staje się, więc, ono wymagalne z upływem ostatniego dnia terminu przewidzianego dla zobowiązanego do spełnienia świadczenia – nie zaś z momentem, w którym uprawniony najwcześniej może żądać od niego zadośćuczynienia jego roszczeniu. Z treści par. 1 umowy wynika, że… udzielenie pożyczki nastąpiło do dnia 31 grudnia 2012 roku…- tym samym żądanie z tego tytułu stało się wymagalne z dniem 1 stycznia 2013 roku. Przyjęcie, że wiąże się ono z w/opisaną działalnością gospodarczą - to przedawniło się ono z dniem 1 stycznia 2016 roku; pozew w tej sprawie natomiast złożony został w dniu 16 listopada 2016 roku.

B. Upłynięcie terminu zwrotu przedmiotu pożyczki wynikający z umowy czy wypowiedzenia – jak w niniejszej sprawie – pociąga za sobą w myśl normy par. 1 i par. 3 k.c. art. 481 k.c. w związku z art. 359 par. 1 k.c. następstwo w postaci zobowiązania pożyczkobiorcy do naprawienia poniesionej przez pożyczkodawcę szkody oraz do zapłaty odsetek. Oba takie żądania powódka zgłosiła w przedmiotowym procesie.

-Przepis ten o charakterze dyspozytywnym pozwalający stronom na wyłączenie jego zastosowania (por. wyrok SN z 22 listopada 2006 roku, V CSK 299/06, MoP 2007, numer 22, p. (...)) wprowadza zasadę, że samo opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego daje wierzycielowi prawo domagania się odsetek od niego – jego redakcja nie pozostawia, więc, żadnych wątpliwości co do tego, by przesłanką tego miało być powstanie szkody w majątku dłużnika czy też uchybienie terminowi płatności wskutek okoliczności obciążających go. Mają one charakter przede wszystkim stymulujący, służący wywarciu na nim presji, by bezwzględnie spełnił je – jest to, więc, odpowiedzialność za sam skutek. Są one świadczeniem ubocznym, zależnym od istnienia i wymagalności długu pieniężnego; wszakże, gdy już powstaną zyskują byt samoistny. W kontekście z tym z uwagi na stanowisko prezentowane w tym postepowaniu przez pozwanego w aspekcie zarzutu przedawnienia potencjalnego roszczenia powódki odniesienia się wymagało czy i one są nim objęte w tej sytuacji. W doktrynie, bowiem, istnieją pewne kontrowersje co do tego – czy właściwy jest dla tego żądania termin dotyczący roszczenia głównego czy też z racji ich pewnej niezależności stosować do nich należy terminy przedawnienia, jak dla roszczeń okresowych. W praktyce i w teorii utrwalił się pierwszy z tych poglądów zezwalający na ich dochodzenie po przedawnieniu się roszczenia głównego z tym jednak zastrzeżeniem, że upływ tego terminu wyznacza końcowy termin, do którego istnieje możliwość liczenia odsetek za opóźnienie. W analizowanym przypadku byłby to termin wskazany wyżej tj. 1 stycznia 2016 roku.

-Drugie z ww roszczeń objętych tym postępowaniem znajduje oparcie w regulacji par. 3 przywołanego przepisu mówiącego o tym, iż… w razie zwłoki dłużnika wierzyciel może nadto żądać naprawienia szkody na zasadach ogólnych…- zastosowanie, więc, mieć będzie w takich realiach reguła zawarta w art. 476 k.c. stanowiąca, że…dłużnik dopuszcza się zwłoki, gdy nie spełnia świadczenia w terminie… chyba, że jest to następstwem okoliczności, za które nie ponosi odpowiedzialności…Jest to tzw. kwalifikowane opóźnienie kładące nacisk na niewywiązanie się przez dłużnika ze swojego zobowiązania m .in. w umówionym terminie – przy akcentacji, że uchybienie to następuje w wyniku okoliczności, za które ponosi odpowiedzialność. Sytuacja taka – przy przyjęciu odpowiedzialności pozwanego na kanwie niniejszej sprawy – zaistniała, skoro zrealizowała się przesłanka naruszenia treści jego zobowiązania z powyższego tytułu; a materiał dowodowy zgromadzony w toku niniejszego postepowania nie wskazał, by nie było to konsekwencją jego winy.

W świetle powyższego – w szczególności z uwagi na nieistnienie w tym procesie zarówno po stronie powódki; jak i po stronie pozwanego odpowiednio legitymacji czynnej i biernej – uznać należało, że jej roszczenia stanowiące o jego zaistnieniu nie były uzasadnione.

(punkt I wydanego w tej sprawie wyroku)

Koszty niniejszego postępowania:

W tej sprawie złożyły się na nie: opłata sądowa ( 6.668,- zł), koszt procesowego zastępstwa pozwanego ( 7.200,-zł), koszt stawiennictwa na rozprawie w dniu 27 września 2017 roku świadka T. W. ( 77,20,- zł) oraz koszt stawiennictwa na rozprawie w dniu 20 czerwca 2017 roku tłumacza przysięgłego z języka angielskiego T. B. ( 39,09,- zł).

Prawnym wsparciem rozstrzygnięcia o nich były unormowania art. 108 par. 1 k.p.c.; art. 98 par. 1 par. i par. 2 k.p.c. oraz ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych i rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 3 października 2016 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie. Kosztem procesowego zastępstwa pozwanego obciążono powódkę – jako stronę przegrywającą ten proces nie obciążając jej pozostałymi z uwagi na jej zwolnienie od kosztów sądowych w całości.

(-)Zofia lehmann

Z. 1.Odpis wyroku plus uzasadnienie proszę doręczyć powódce zpouczeniem

2.Prosze przedłożyć za 14 dni od doręczenia j.w.

Pn. dn. 13 listopada 2017 (-) Zofia Lehmann