Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 kwietnia 2017 roku

Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie w IV Wydziale Karnym

w składzie:

Przewodniczący SSR Artur Witek

Protokolant: Mariusz Zając

przy udziale prokuratora Prokuratury Okręgowej w Szczecinie Iwony Popielarskiej

po rozpoznaniu w dniach 30 maja 2016 roku, 20 czerwca 2016 roku, 25 lipca 2016 roku, 26 września 2016 roku, 7 listopada 2016 roku, 9 stycznia 2017 roku i 5 kwietnia 2017 roku sprawy

W. W. (1)

urodz. (...) w G., syna J. i T. z domu A.

oskarżonego o to, że:

w kwietniu 2011 roku daty bliżej nie ustalonej na terenie Holandii, udzielił pomocy innej ustalonej osobie w nabyciu i posiadaniu przez tę osobę pistoletu L. kal. 7,65 mm (...) o numerze (...) produkcji niemieckiej wraz z magazynkiem, tłumikiem i co najmniej 22 sztukami amunicji w postaci naboi pistoletowych kal. 7,65 mm (7,65×17/SR)(...)produkcji czeskiej w ten sposób, iż po uprzednich uzgodnieniach z inną ustaloną osobą, przekazał innej ustalonej osobie numer telefonu do nieustalonej dotychczas osoby w okolicach W., która to osoba następnie sprzedała innej ustalonej osobie w/w broń palną wraz z magazynkiem, tłumikiem oraz 22 sztukami amunicji za kwotę 10.000 zł,

tj. o czyn z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 263 § 2 k.k.

I.  uznaje W. W. (1) za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, ustalając, że oskarżony działał w celu osiągnięcia korzyści majątkowej oraz uzyskał ją w postaci pieniędzy w kwocie 2000 złotych i za ten czyn na podstawie art. 19 § 1 k.k. w zw. z art. 263 § 2 k.k., art. 33 § 2 k.k. wymierza oskarżonemu kary 1 (jednego) roku i 9 (dziewięciu) miesięcy pozbawienia wolności oraz 100 (stu) stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 10 (dziesięciu) złotych.

II.  Na podstawie art. 45 § 1 k.k. orzeka wobec oskarżonego przepadek równowartości korzyści majątkowej osiągniętej z popełnienia przestępstwa w kwocie 2000 (dwóch tysięcy) złotych.

III.  Na podstawie art. 627 k.p.k., art. 2 ust. 1 pkt 4, art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa (Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie) koszty sądowe, w tym opłatę w wysokości 500 (pięciuset) złotych.

IV.  Na podstawie § 2 ust. 1 i 3, § 14 ust. 2 pkt 3, § 16, § 19 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu przyznaje od Skarbu Państwa na rzecz adw. (...)kwotę 1136,52 (jednego tysiąca stu trzydziestu sześciu i 52/100) złotych, w tym kwotę 212,52 (dwustu dwunastu i 52/100) złotych podatku od towarów i usług, tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu W. W. (1) z urzędu.

SSR Artur Witek

Sygn. akt IV K 688/15

UZASADNIENIE

R. W. w 2011 roku, mieszkając w Irlandii, zwrócił się do kilku osób z zapytaniem o możliwość zakupu pistoletu. W kwietniu 2011 roku przy użyciu komunikator skype skontaktował się w tej sprawie także ze swoim znajomym W. B., który przebywał w Polsce. Mężczyzna odpowiedział mu, że nie jest w stanie załatwić broni, ale obiecał porozmawiać z innymi osobami. W tym celu zadzwonił do pracującego w Holandii K. P.. Zapytał go o możliwość nabycia pistoletu przez kolegę z Irlandii o imieniu R.. Jego rozmówca przyznał, że sam nie ma dostępu do broni, ale prawdopodobnie będzie w stanie mu pomóc. Zgodził się, aby W. B. podał jego numer telefonu zainteresowanemu. Następnie K. P. zadzwonił do W. W. (1), którego widywał w Holandii. Poinformował go, że znajomy kolegi poszukuje broń. Mężczyzna powiedział mu, aby w tej sprawie przekazał nabywcy jego numer telefonu.

Dowody : - protokoły przesłuchań W. B. – k. 1486 akt głównych, k. 144,

185 zbiór C

-  protokoły przesłuchań K. P. – k. 1490-1498 akt głównych, 170v., 382, 431v., 568v. zbiór C

-  protokół zeznań G. W. – k. 1503-1506 akt głównych.

R. W. na podstawie informacji otrzymanej od W. B. skontaktował się telefonicznie z K. P.. Zapytał o możliwość zakupu pistoletu. Rozmówca udostępnił mu dane W. W. (1). R. W. zadzwonił do wskazanego mężczyzny i uzyskał zapewnienie o tym, że będzie on w stanie mu pomóc. W. W. (1) skontaktował go następnie z osobą dysponującą bronią. Koszt jej zakupu określono na kwotę 10.000 złotych. W. W. (1) za udzieloną pomoc w znalezieniu sprzedawcy uzyskał z niej 2000 złotych.

Dowody : - protokoły przesłuchań W. B. – k. 1487-1489 akt głównych, k.

144, 185, 392v., 573 zbiór C

-  protokoły przesłuchań K. P. – k. 1490-1498 akt głównych, k. 170v., 302v., 382, 431v., 568v. zbiór C

-  protokół zeznań G. W. – k. 1503-1506 akt głównych,

-  protokoły zeznań B. T. – k. 1591-1592 akt głównych, k. 288-289, 290, 375 zbiór C.

R. W. w celu odebrania broni udał się na wskazane mu miejsce, znajdujące się w lesie w okolicach W.. Otrzymał tam od nieustalonej osoby pistolet L. kal. 7,65 mm (...) o numerze (...) produkcji niemieckiej wraz z magazynkiem, tłumikiem i co najmniej 22 sztukami amunicji w postaci naboi pistoletowych kal. 7,65 mm (7,65×17/SR). Broń z powodu braku sprężyny spustowej mogła oddawać strzały tylko w sposób przypadkowy. R. W. wrzucił pistolet i amunicję do rzeki Płoni na odcinku przy ul. (...) w S..

Dowody : - protokoły przesłuchań W. B. – k. 1486 akt głównych, k. 186,

196, 270-271, 434v., 573 zbiór C,

-  protokoły przesłuchań K. P. – k. 1490-1498 akt głównych, k. 155, 170v., 272-273 zbiór C,

-  protokoły okazań – k. 134-135, 270-271, 272-273 zbiór C,

-  protokół zeznań J. J. – k. 338-347 zbiór C,

-  protokół oględzin miejsca – k. 117-125 akt głównych,

-  protokół oględzin rzeczy – k. 126-135 akt głównych,

-  protokoły eksperymentów procesowych – k. 136-146, 197-201, 262-269, 308-319 akt głównych.

Pistolet L. kal. 7,65 mm (...)o numerze (...) produkcji niemieckiej wraz z magazynkiem i tłumikiem oraz 22 naboje pistoletowe kal. 7,65 mm (7,65×17/SR) zakupione przez R. W. w kwietniu 2011 roku stanowiły broń palną i amunicję w rozumieniu ustawy z dnia 21 maja 1999 roku o broni i amunicji.

Dowody : - opinie z zakresu badań broni i balistyki – k. 59-60, 211-218 akt głównych,

-  protokół zeznań P. J. – k. 207-208 zbiór C.

W. W. (1) w czasie popełnienia zarzucanego mu czynu nie miał z powodu choroby psychicznej, upośledzenia umysłowego lub innego zakłócenia czynności psychicznych zniesionej lub w znacznym stopniu ograniczonej zdolności rozpoznania jego znaczenia lub pokierowania swoim postępowaniem. Jego osobowości zdradza cechy dyssocjalne w postaci obniżonej frustracji i niskiego progu wyzwalania agresji, w tym zachowań gwałtownych, a także utrwalonej postawy nieodpowiedzialności i lekceważenia norm społecznych, niezdolności przeżywania poczucia winy oraz korzystania z doświadczeń.

Dowody: - opinie sądowo-psychiatryczne – k. 647-648, 1094-1097 akt

głównych,

- opinia sądowo-psychologiczna – k. 1088-1092 akt głównych.

W. W. (1) urodził się w (...) roku. Jest rozwiedziony. Posiada jedno dziecko w wieku 19 lat. Aktualnie przebywa w zakładzie karnym. Przed osadzeniem zajmował się handlem nieruchomościami. Nie posiada wartościowych przedmiotów majątkowych. Był dwukrotnie karany wyrokami Sądu Okręgowego w Gdańsku z dnia 29 października 2002 roku, sygn. akt IV K 157/02 za przestępstwo z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 197 § 1 i 3 k.k. w zb. z art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. na karę 3 lat pozbawienia wolności, za przestępstwo z art. 191 § 1 k.k. w zb. z art. 189 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. na karę roku pozbawienia wolności, za przestępstwo z art. 48 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1997 roku o przeciwdziałaniu narkomanii na karę roku pozbawienia wolności, za przestępstwo z art. 45 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1997 roku o przeciwdziałaniu narkomanii na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, za przestępstwo z art. 45 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1997 roku o przeciwdziałaniu narkomanii na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, za przestępstwo z art. 216 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. na karę 60 stawek dziennych grzywny w wysokości po 10 złotych, za przestępstwo z art. 216 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. na karę 60 stawek dziennych grzywny w wysokości po 10 złotych, a nadto kary łączne 4 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz 80 stawek dziennych grzywny w wysokości po 10 złotych i Sądu Rejonowego Gdańsk – Północ w Gdańsku z dnia 24 maja 2013 roku, sygn. akt XI K 390/10 za przestępstwo z art. 199 § 3 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę 2 lat pobawienia wolności, za przestępstwo z art. 191 § 1 k.k. w zb. z art. 189 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę roku pozbawienia wolności, a nadto karę łączną 2 lat pozbawienia wolności.

Dowody: - protokoły przesłuchań W. W. (1) – k. 1421, 1225 akt

głównych,

-  zapytanie o informacje z bazy danych CEK – k. 519-524 akt głównych,

-  dane o karalności – k. 740-741 akt głównych,

-  odpis wyroku Sądu Rejonowego Gdańsk – Północ w Gdańsku z dnia 24 maja 2013 roku, sygn. akt XI K 390/10 – k. 585-586 akt głównych,

-  pisma urzędów skarbowych wraz z załącznikami – k. 653-663 akt głównych,

-  odpis wyroku Sądu Okręgowego w Gdańsku z dnia 29 października 2002 roku, sygn. akt IV K 157/02 – k. 604-607 akt głównych,

-  odpis wyroku Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 20 lutego 2003 roku, sygn. akt II Aka 8/03 – k. 608-609 akt głównych,

-  dane osobo-poznawcze – k. 718 akt głównych,

-  informacje o dochodach – k. 1100 akt głównych,

-  dane z bazy EKG – k. 1101-1102 akt głównych.

Powyższy stan faktyczny ustalony został w oparciu o relacje K. P., G. W., W. B. i B. T., a także treść dokumentów w postaci opinii sądowo-psychiatrycznej i psychologicznej, ekspertyz z zakresu badań broni i balistyki, protokołów oględzin, okazań i eksperymentów procesowych, danych z baz informacji, odpisów wyroków, pism urzędów skarbowych i ZUS, informacji o dochodach, danych o karalności oraz osobo-poznawczych.

W. W. (1) nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Na etapie postępowania przygotowawczego potwierdził, że zna K. P.. Spotkał go w Holandii, gdzie mieli razem kupować i naprawiać samochody. Oskarżony zaprzeczył, aby znał R. W.. Nie pamiętał, czy widział go w Holandii. Przyznał się do znajomości z G. W.. Nie wiedział jednak, aby ten mężczyzna znał R. W.. Wykluczył zatrzymanie go na terenie Holandii oraz znajomość z K. J. lub osobami o ps. (...) i (...). Wyjaśnił, że mieszkał u G. W.. Przebywał także u K. P.. W. W. (2) nie wiedział, czy widział w Holandii mężczyznę o danych R. W.. Potwierdził posługiwanie się imieniem (...). Zanegował znajomość z D. C.. Przyznał, że został zatrzymany w Holandii podczas kontroli drogowej razem z K. P. i przedstawił się imieniem D.. Zrobił to, ponieważ ukrywał się przed policją. Oskarżony odmówił zapoznawania się z tablicami poglądowymi.

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom W. W. (1), negującym popełnienie zarzucanego mu czynu zabronionego, bowiem okazały się sprzeczne z relacjami K. P. i G. W.. Jego twierdzenia, kwestionujące znajomość z R. W., nie znalazły również w pełni odzwierciedlenia w zeznaniach tego świadka, który na rozprawie ujawnił, że doszło do ich spotkania w Holandii. Zatajenie przez oskarżonego informacji na ten temat, jak również dotyczących faktu poznania R. W. przez G. W. w Holandii, świadczą o niezupełności relacji oskarżonego. Wybiórcze prezentowanie spostrzeżeń obniża jej walory poznawcze. Pomijanie niekorzystnych dla W. W. (1) okoliczności stanowi także przejaw skłonności do działań utrudniających czynienie ustaleń faktycznych w sprawie, ukierunkowanych na spowodowanie uniknięcia odpowiedzialności karnej. Reasumując należy stwierdzić, że oskarżony w swoim wyjaśnieniach ograniczył się niemal wyłącznie do negowania obciążających go faktów. Zestawienie jego skąpej relacji z obszernymi wypowiedziami K. P. i G. W., nie dało podstaw do innej oceny, niż nadanie prymatu wersjom świadków. Przemawiała za tym zarówno ich większa zawartość merytoryczna, jak również zgodność z innymi dowodami.

Bezspornym w sprawie pozostaje fakt, że R. W. nabył pistolet L. wraz z co najmniej 22 sztukami amunicji korzystając z pomocy K. P.. Osoba ta ujawniła udział w zorganizowaniu dostępu do broni również W. W. (1). Choć K. P. nie był w stanie stwierdzić, czy do zakupu broni doszło za pośrednictwem oskarżonego, to konsekwentnie i stanowczo zapewniał o przekazaniu jego danych kupującemu oraz zgłaszaniu przez nabywcę wobec niego pretensji w związku ze złym stanem technicznym otrzymanej rzeczy. Podczas przesłuchania w dniu 15 maja 2012 roku podał nadto, że W. W. (1) upominał się o zaległe pieniądze za broń (k. 382v.). Przywołane powyżej okoliczności prowadzą do wniosku, że uzyskanie przez R. W. pistoletu wraz z nabojami nastąpiło w wyniku kontaktu z oskarżonym, który został mu wskazany przez K. P. jako osoba zdolna do udzielenia pomocy w tym zakresie. Konkluzja ta znalazła również potwierdzenie w innym źródle dowodowym, tj. zeznaniach G. W.. Z relacji świadka wynika, że R. W. zarzucał zarówno K. P., jak i W. W. (1), iż zakupiona przez niego broń okazała się niesprawna. Według G. W. oskarżony zapewniał o braku swojej winy, ponieważ broń załatwiał przez jakiś kolegów. Dysponowanie przez świadka wiedzą na temat okoliczności wejścia w posiadanie pistoletu przez R. W. potwierdził z kolei B. T.. Ujawnił on, że jego informacje o osobie udzielającej pomocy w zakupie broni i uzyskanej przez nią korzyści majątkowej wynikały z rozmów z G. W.. Jednocześnie należy stwierdzić, że wersja prezentowana przez te dwie osoby nie ograniczyła się do powielania treści przekazanych przez K. P.. Zawierała ona bowiem także inne dane, jak te dotyczące korzyści uzyskanej przez W. W. (1). Daje to podstawy do uznania, że analizowane wyjaśnienia i zeznania nie są pochodną ustaleń czynionych przez przesłuchiwanych na potrzeby niniejszego postępowania.

Sąd uznał za zgodne z prawdą relacje K. P., gdyż były szczegółowe i rzeczowe. Znalazły nadto potwierdzenie w zeznaniach G. W., W. B., B. T., M. B., A. S. a także treści dokumentów w postaci protokołów oględzin. Świadek konsekwentnie przedstawiał swoje spostrzeżenia. Za szczerością jego wypowiedzi przemawia także fakt ujawnienia okoliczności dla niego niekorzystnych, które dały podstawy do sformułowania przeciwko niemu zarzutów o popełnienie czynów zabronionych. K. P. nie ograniczył się wyłącznie do pomawiania innych osób, ale również opisał obszernie swój udział w działaniach sprzecznych z prawem. Nie obciążał bezkrytycznie W. W. (1). Przyznał, że nie wie, kto dał R. W. kontakt do osoby sprzedającej broń.

Nie przekonały Sądu zarzuty dezawuujące wartość relacji K. P. ze względu na ujawnianie przez niego udziału innych osób w dokonywaniu czynów zabronionych z uwagi na chęć uzyskania nadzwyczajnego złagodzenia kary. Możliwość skorzystania z dobrodziejstwa regulacji przewidzianej w art. 60 § 3 i 4 k.k. wymagała przedstawienia przed organami ścigania informacji, dotyczących osób uczestniczących w popełnianiu przestępstw. Składanie wyjaśnień w celu spełnienia warunków określonych w przywołanych przepisach stanowi dozwolone czynienie użytku z obowiązującego prawa. Dążenie do uzyskania niższej kary nie jest równoznaczne z podawaniem niezgodnych z prawdą informacji. Podlegały one ocenie według tych samych kryteriów, jak wszystkie pozostałe dowody. Należy nadto zwrócić uwagę, że K. P. ujawnił także dane świadczące o dokonywaniu czynów zabronionych bez udziału W. W. (1). Podważa to zasadność sugestii o usiłowaniu obciążenia oskarżonego w celu poprawy własnej sytuacji procesowej. W toku postępowania nie wykazano, aby świadek był zainteresowany spowodowaniem jego odpowiedzialności karnej.

Zdaniem Sądu wartości wyjaśnień i zeznań K. P. nie pozbawią także występujące w nich rozbieżności dotyczące miejsca poznania lub zamieszkania W. W. (1) na terenie Holandii, gdyż okoliczności te mają znaczenie marginalne. Niezdolność precyzyjnego ich określenia usprawiedliwia nadto upływ czasu od nastąpienia tych faktów. Ze względu na niewielką wagę analizowanych informacji mogły one ulec w sposób naturalny zatarciu w pamięci osoby przesłuchiwanej.

Walor wiarygodności przypisany został zeznaniom G. W., gdyż znalazły potwierdzenie w relacjach K. P., W. B. i B. T.. Przedstawił on rzeczowo swoje spostrzeżenia, odpowiadając wyczerpująco na pytania stron. Przyznał, że prowadzone jest przeciwko niemu i W. W. (1) inne postępowanie, w którym kwestionuje on prezentowaną przez oskarżonego wersję. Rozbieżności w stanowiskach tych osób nie są wystarczające dla podważenia prawdziwości twierdzeń świadka. Należy bowiem zwrócić uwagę, że został on przesłuchany na rozprawie na wniosek W. W. (1), któremu znane były ich wzajemne relacje i przed złożeniem przez G. W. zeznań nie zgłaszał wobec niego jakichkolwiek zastrzeżeń.

Podobnie ocenione zostały twierdzenia W. B. z uwagi na ich szczegółowość a także zgodność z pozostałym materiałem dowodowym, w tym wersją K. P.. Jego zeznania z etapu postępowania sądowego nie były kwestionowane przez żadną ze stron. Dotyczyły przede wszystkim okoliczności bezspornych. Świadek prezentował posiadane informacje konsekwentnie.

Nie przekonały natomiast Sądu zapewnienia R. W., jakoby w organizowaniu nabycia broni nie brał udziału W. W. (1), a jedynie K. P. i jego znajomi, ponieważ okazały się sprzeczne, nie tylko z wypowiedziami tego świadka, ale także G. W. i B. T.. Podobnie jak w przypadku oskarżonego, wersja R. W. była zdecydowanie mniej szczegółowa od relacji wymienionych powyżej osób, co uniemożliwia nadanie jej priorytetu z punktu widzenia wartości poznawczej. Przywoływane na jej poparcie dowody w postaci zeznań kilku świadków nie przyniosły pożądanych efektów, bo żaden z przesłuchanych nie potwierdził okoliczności podnoszonych przez R. W..

Wątpliwości nie budziły zeznania B. T., gdyż korespondowały z wersjami K. P. i G. W.. Świadek nie kwestionował, że jego wiedza na temat okoliczności zdarzenia oparta jest niemal wyłącznie na relacjach ostatniej ze wskazanych osób. Nie obciążał bezkrytycznie oskarżonego. Potwierdził, że nigdy nie słyszał rozmowy pomiędzy W. W. (1) a K. P. o zakupie broni. B. T. wykazał się także zdolnością do krytycznej refleksji, przyznając, iż jego wyjaśnienia z etapu śledztwa na temat zabezpieczenia na swoim komputerze nagrań zarejestrowanych przez G. W., nie były zgodne z prawdą.

Sąd dał wiarę zeznaniom J. J., M. B., P. R. i A. S. jako korespondującym z wersjami K. P. oraz W. B.. W toku postępowania nie ujawniono jakiegokolwiek dowodu na ich udział w nabyciu broni palnej przez R. W., poza odosobnionymi twierdzeniami świadka. O wartości relacji J. J. świadczy przyznanie obciążających go okoliczności, dotyczących kontaktu z przedmiotową bronią i zaniechania czynności zmierzających do jej odebrania oraz zabezpieczenia. Wszyscy wskazani świadkowie na rozprawie wyczerpująco odpowiadali na pytania oskarżonego. Są osobami obcymi wobec niego. Strony nie przedstawiły dowodów, które mogłyby wskazywać na posiadanie przez nie interesu w bezpodstawnym obciążaniu W. W. (1) lub zatajaniu korzystnych dla niego informacji.

Walor wiarygodności przypisano opiniom psychiatrycznym i psychologicznej. Zostały one sporządzone na zlecenie organów prowadzących postępowanie karne, przez osoby legitymujące się odpowiednią wiedzą. Wydano je po analizie dokumentacji medycznej, przeprowadzeniu badań oskarżonego i poddaniu go obserwacji. Wynikające z dokumentów wnioski okazały się logiczne. Zostały nadto przekonująco uzasadnione.

Wątpliwości nie budziły także ekspertyzy z zakresu badania broni i balistyki oraz wspierające je zeznania biegłego P. J., ponieważ dotyczyły przede wszystkim okoliczności bezspornych. Wykonane doświadczenia i osiągnięte na ich podstawie rezultaty nie budziły wątpliwości.

Podobnie oceniono pozostałe dokumenty w postaci protokołów oględzin, sekcji zwłok, okazań i eksperymentów procesowych, danych z baz informacji, analizy kryminalnej połączeń telefonicznych, odpisów wyroków, informacji o dochodach, pism urzędów skarbowych i ZUS, danych o karalności oraz osobo-poznawczych. Sporządziły je uprawnione osoby, w odpowiedniej formie. Strony nie kwestionowały ich treści.

Nie miały znaczenia dla ustaleń faktycznych zeznania M. W., D. C., M. S. i J. K., gdyż nie dotyczyły okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy. Świadkowie nie posiadali wiedzy na temat zachowań zarzucanych oskarżonemu.

Zgromadzony materiał dowodowy wskazuje, że w kwietniu 2011 roku K. P. skontaktował się z przebywającym w Holandii W. W. (1) i zapytał go o możliwość nabycia przez inną osobę pistoletu. Mężczyzna zaproponował, aby przekazał zainteresowanemu jego numer telefonu. K. P. udostępnił dane R. W., który zadzwonił do W. W. (1). Następnie uzyskał od rozmówcy kontakt do innej nieustalonej osoby, która sprzedała mu pistolet L. kal. 7,65 mm (...)o numerze (...) produkcji niemieckiej wraz z magazynkiem, tłumikiem i co najmniej 22 sztukami amunicji w postaci naboi pistoletowych kal. 7,65 mm (7,65×17/SR) za kwotę 10.000 złotych. R. W. zakupione przedmioty odebrał w lesie w okolicach W.. W. W. (1) za udostępnienie kontaktu do sprzedającego uzyskał kwotę 2000 złotych.

Oskarżony swoim zachowaniem wyczerpał znamiona występku z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 263 § 2 k.k. W celu umożliwienia R. W. wejścia w posiadanie broni palnej i amunicji, skontaktował go z nieustaloną osobą, która dysponowała interesującymi go przedmiotami i dokonała ich sprzedaży. W ten sposób pomógł mężczyźnie uzyskać dostęp do rzeczy, którymi władanie bez uprawnień jest niedozwolone.

W sprawie nie zachodzą okoliczności wyłączające bezprawność czynu lub winę sprawcy. W. W. (1) w czasie popełnienia zarzucanego mu czynu nie miał z powodu choroby psychicznej, upośledzenia umysłowego lub innego zakłócenia czynności psychicznych zniesionej lub w znacznym stopniu ograniczonej zdolności rozpoznania jego znaczenia lub pokierowania swoim postępowaniem. Jego osobowość dyssocjalna nie wpłynęła na poziom poczytalności. Ani oskarżony, ani R. W. nie legitymowali się uprawnieniami do posiadania broni palnej i amunicji. Zachowanie W. W. (1) charakteryzuje społeczna szkodliwość, która przekracza stopień znikomy. Mając powyższe na uwadze Sąd uznał oskarżonego za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu. Dokonał nadto uzupełnienia jego opisu, poprzez wskazanie na podstawie ustaleń faktycznych dokonanych w oparciu o zeznania świadków, że sprawca działał w celu osiągnięcia korzyści majątkowej w związku z udzieloną R. W. pomocą i uzyskał ją w postaci pieniędzy w kwocie 2000 złotych.

Przy wymiarze kary uwzględnił znaczną społeczną szkodliwość przypisanego przestępstwa. Za taką oceną przemawiało doprowadzenie przez oskarżonego do nabycia zarówno pistoletu, jak i 22 sztuki amunicji. Jako okoliczności łagodzące potraktowano to, że działanie W. W. (1) ograniczyło się do pomocnictwa i nie miał on wpływu na rodzaj broni palnej zaoferowanej R. W. do zakupu, a także fakt jej niepełnej sprawności. Odmiennie oceniona została jego uprzednia karalność sądową, w tym w warunkach określonych w art. 64 § 1 k.k.

Z uwagi na osiągnięcie przez sprawcę korzyści majątkowej z popełnienia przedmiotowego przestępstwa Sąd orzekł jej przepadek. Kwota, będąca przedmiotem środka karnego, odpowiada sumie 2000 złotych, otrzymanej przez oskarżonego za udzielenie pomocy w nabyciu broni palnej i amunicji.

Poczynione w sprawie ustalenia nie dały podstaw do warunkowego zawieszenia wykonania kary. Znaczna społeczna szkodliwość czynu dokonanego przez oskarżonego w z połączeniu jego uprzednią karalnością, nie dają podstaw do wnioskowania, aby środek probacyjny był wystarczający dla osiągnięcia celów resocjalizacyjnych. W. W. (1) dotychczas dopuścił się kilku poważnych występków, w tym w warunkach powrotu do przestępstwa określonych w art. 64 § 1 k.k. Oznacza to, że zachowanie, będące przedmiotem niniejszego postępowania, nie miało charakteru incydentalnego. Fakt ponownego naruszenia przez niego obowiązującego porządku prawnego, pomimo orzeczenia wyrokiem Sądu Okręgowego w Gdańsku z dnia 29 października 2002 roku (sygn. akt IV K 157/02) kary łącznej 4 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, świadczy o jego niepoprawności. Zastosowanie represji o charakterze bezwzględnym podyktowane jest nie tylko względami prewencji indywidualnej, ale także wymogami w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Konsekwencją uznania oskarżonego za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu stało się obciążenie go kosztami sądowymi. Wysokość należności na rzecz Skarbu Państwa uzasadnia przekonanie o możliwości ich uiszczenia przez W. W. (1) bez uszczerbku dla własnego utrzymania, zważywszy w szczególności na zdolność do podjęcia pracy zarobkowej na terenie zakładu karnego. Sąd przyznał nadto na rzecz obrońcy z urzędu zwrot kosztów pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu, gdyż według oświadczenia złożonego na rozprawie, nie zostały one uiszczone. Określona w wyroku kwota uwzględnia fakt reprezentowania W. W. (1) przed sądem rejonowym i liczbę rozpraw odbytych z udziałem obrońcy.

SSR Artur Witek