Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 1 października 2013 r.

Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze w VI Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący – Sędzia SO Barbara Żukowska (spr.)

Sędziowie SO Andrzej Tekieli

SO Waldemar Masłowski

Protokolant Anna Potaczek

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej Lesława Kwapiszewskiego

po rozpoznaniu w dniu 1 października 2013 r.

sprawy A. B.

skazanego o wyrok łączny

z powodu apelacji, wniesionej przez obrońcę skazanego

od wyroku Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze VIII Zamiejscowego Wydziału Karnego z siedzibą w Kamiennej Górze

z dnia 27 czerwca 2013 r. sygn. akt VIII K 267/13

I.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok wobec skazanego A. B. uznając apelację obrońcy skazanego za oczywiście bezzasadną,

II.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. C. R.kwotę 147,60 zł w tym 27, 60 zł podatku od towarów i usług tytułem nieopłaconej obrony skazanego z urzędu w postępowaniu odwoławczym,

III.  zwalnia skazanego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze obciążając nimi Skarb Państwa.

Sygn. akt VIKa 452/13

UZASADNIENIE

A. B. skazany został prawomocnymi wyrokami:

I.  Sądu Rejonowego w Kamiennej Górze z dnia 13.04.2011 r. sygn. akt IIK 45/11, za czyn popełniony w dniu 26.11.2010 r., kwalifikowany z art. 280 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, na karę 2 lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby wynoszący 5 lat; której wykonanie zarządzono postanowieniem Sądu Rejonowego w Kamiennej Górze z dnia 31.07.2012 r. w sprawie sygn. akt IIKo 926/12,

II.  zaocznym Sądu Rejonowego w Kamiennej Górze z dnia 18.06.2012 r. sygn. akt IIK 131/12, za czyny popełnione w nocy z 22/23.11.2011 r., w dniu 30.11.2011 r., kwalifikowane z art. 279 § 1 kk, w dniu 30.11.2011 r., kwalifikowane z art. 279 § 1 kk, na karę 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby wynoszący 5 lat,

III.  Sądu Rejonowego w Kamiennej Górze z dnia 07.08.2012 r. sygn. akt IIK 318/12, za czyn popełniony w dniu 12.04.2012 r., kwalifikowany z art. 288 § 1 kk na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby wynoszący 2 lata,

IV.  Sądu Rejonowego w Kamiennej Górze z dnia 03.09.2012 r. sygn. akt IIK 330/12, za czyny: popełniony w okresie od 18- 21.10.2011 r. kwalifikowany z art. 279 § 1 kk, w październiku 2011 r. kwalifikowany z art. 279 § 1 kk, w październiku 2011 r. kwalifikowany z art. 279 § 1 kk, w październiku 2011 r. kwalifikowany z art. 279 § 1 kk, w nocy z 7/8.12.2011 r. kwalifikowany z art. 279 § 1 kk, w nocy z 7/8.12.2011 r. kwalifikowany z art. 279 § 1 kk na karę 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze VIII Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą w Kamiennej Górze:

1.  na podstawie art. 569 § 1 kpk w zw. z art. 85 kk i art. 86 § 1 kk i art. 89 § 1 a kk połączył skazanemu A. B. kary pozbawienia wolności orzeczone prawomocnymi wyrokami opisanymi w punktach II, III i IV części wstępnej wyroku łącznego i wymierzył mu karę łączną 2 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności,

2.  na podstawie art. 572 kpk umorzył postępowanie w zakresie wyroku opisanego w punkcie I części wstępnej wyroku,

3.  na podstawie art. 63 § 1 kk w zw. z art. 577 kpk zaliczył skazanemu A. B. na poczet kary łącznej pozbawienia wolności orzeczonej w pkt 1 części dyspozytywnej wyroku okresy rzeczywistego pozbawienia wolności: w sprawie sygn. akt IIK 131/12 w dniach 01.12.2011 r. i 02.12.2011 r., w sprawie IIK 318/12 w dniach 12.04.2012 r. i 13.04.2012 r.,

4.  na podstawie § 2 ust. 3 i § 14 ust. 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. C. R.kwotę 147, 60 zł, w tym kwotę 27, 60 zł stanowiącą stawkę podatku od towarów i usług,

5.  na podstawie art. 624 § 1 kpk i art. 17 ust. 1 ustawy z 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych zwolnił A. B. od ponoszenia kosztów sądowych, w tym nie wymierzył mu opłaty.

Apelację od powyższego wyroku wywiódł obrońca skazanego w części dotyczącej orzeczenia o karze łącznej i zarzucił:

1.  rażącą niewspółmierność kary wyrażającą się w wymierzeniu oskarżonemu kary łącznej pozbawienia wolności w nadmiernym wymiarze, w sytuacji gdy zebrany w sprawie materiał dowodowy wyraźnie wskazuje, iż wymierzenie oskarżonemu kary łącznej pozbawienia wolności w znacznie niższym wymiarze będzie wystarczające dla osiągnięcia wobec niego celów kary, w szczególności zapobieżenia powrotowi do przestępstwa,

2.  błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia i mający wpływ na jego treść, polegający na niesłusznym przyjęciu, że w przedmiotowej sprawie nie istnieją okoliczności uzasadniające zastosowanie instytucji warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej wobec skazanego kary pozbawienia wolności, podczas gdy całościowa i wnikliwa analiza zebranego w sprawie materiału dowodowego, jednoznacznie przemawiają za wymierzeniem oskarżonemu kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, w szczególności mając na uwadze zachowanie się skazanego po popełnieniu przestępstwa.

Wskazując na powyższe zarzuty obrońca skazanego wniósł o:

1.  zmianę zaskarżonego orzeczenia w części obejmującej rozstrzygnięcie o karze łącznej, przez wymierzenie oskarżonemu kary łącznej, w oparciu o zasadę pełnej absorpcji, w wysokości 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby wynoszący 5 lat, ewentualnie

2.  zmianę zaskarżonego orzeczenia w części obejmującej rozstrzygnięcie o karze łącznej, przez wymierzenie oskarżonemu kary łącznej, w oparciu o zasadę pełnej absorpcji, w wysokości 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności,

Ponadto wniósł o:

3.  zasądzenie na rzecz obrońcy kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu według norm przepisanych – za sporządzenie środka odwoławczego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja jest oczywiście bezzasadna.

Sąd Rejonowy dokonał prawidłowego połączenia kar orzeczonych w trzech wskazanych zapadłych wobec A. B. wyrokach a umorzył postępowanie w zakresie połączenia wyrokiem łącznym skazania wyrokiem Sądu Rejonowego w Kamiennej Górze z dnia 13.IV.2011 r. w sprawie IIK 45/11.

Łącząc w wyroku łącznym orzeczone wobec skazanego kary 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na 5 letni okres próby (wyrok SR w Kamiennej Górze z dnia 18.VI.2012 r. sygn. akt IIK 131/12), karę 8 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszenia jej wykonania na 2 letni okres próby (wyrok SR w Kamiennej Górze z dnia 7.VIII.2012 r. , sygn. akt IIK 318/12) i karę 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności (wyrok SR w Kamiennej Górze z dnia 3.IX.2012 r., sygn. akt IIK 330/12) Sąd Rejonowy miał możliwość orzeczenia kary łącznej pozbawienia wolności od 1 roku i 4 miesięcy do 3 lat i 2 miesięcy, orzekł karę łączną 2 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności. Orzekając w tym wymiarze karę Sąd Rejonowy uwzględnił podobieństwo rodzajowe zbiegających się przestępstw, czas ich popełnienia od października 2011 r. do 12 kwietnia 2012 r. , a nadto iż czynów tych skazany dopuścił się w okresie próby wynikającej z orzeczenia Sądu Rejonowego w Kamiennej Górze z dnia 13.IV.2011 r. w sprawie IIK 45/11 oraz uwzględnił dobrą opinię o skazanym z zakładu karnego.

Oczywistym jest, iż orzeczenie kary łącznej nie musi przynosić skazanemu korzyści, kara łączna nie może stanowić swoistej „premii” wynikającej z ilości popełnionych (w zbiegu realnym) przestępstw, na ogół też nie ma powodu, by orzekać w wyroku łącznym kary łącznej w dolnych granicach, tj. wysokości kary najsurowszej z podlegających łączeniu. Popełnienie kilku przestępstw przez skazanego – co ma miejsce w niniejszej sprawie – powinno skłaniać do odstąpienia od absorpcji kar, niż za nią przemawiać. Orzekanie kary łącznej przy zastosowaniu zasady absorpcji – o co wnosił w apelacji obrońca - prowadziłoby do praktycznej bezkarności za poszczególne popełnione przez A. B. przestępstwa. Zasadę absorpcji stosować można wyjątkowo – jest to rozstrzygnięcie skrajne – możliwe choćby wtedy, gdy orzeczone za poszczególne czyny kary są tak minimalne, że w żadnym stopniu nie mogłyby rzutować na karę łączną albo też gdy istnieją jakieś szczególne okoliczności dotyczące skazanego; okoliczności powyższych w realiach przedmiotowej sprawy sąd odwoławczy nie dopatrzył się. Pozytywny przebieg oddziaływania wychowawczego w zakładzie karnym, deklarowany przez skazanego krytycyzm wobec dotychczasowego trybu życia i popełnionych przestępstw nie świadczą w żadnym razie o rażącej niewspółmierności (surowości) orzeczonej wobec A. B. w wyroku łącznym kary łącznej i konieczności jej obniżenia – zgodnie z wnioskiem apelacji – do możliwej minimalnej kary 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności.

W pisemnym uzasadnieniu zaskarżonego wyroku Sąd Rejonowy wskazał, jakimi kryteriami kierował się wymierzając w wyroku łącznym karę łączną przy zastosowaniu zasady asperacji i nie sposób skutecznie zarzucić temu Sądowi, iż orzekł karę niewspółmiernie surową, tj. taką, która nie daje się zaakceptować z powodu różnicy między nią a karą sprawiedliwą, różnicy o randze zasadniczej, rażącej.

Orzeczenie wobec A. B. kary łącznej w najniższym możliwym wymiarze – o co wnosił apelujący - byłoby nieadekwatne do ilości i wagi poszczególnych przestępstw, za które ów został skazany i nie spełniałoby wymogów prewencji szczególnej. O ile czyny, za które wymierzono A. B. kary podlegające łączeniu w wyroku łącznym dotyczyły przestępstw podobnych rodzajowo (przeciwko mieniu), to jednakże popełnione zostały na szkodę wielu różnych pokrzywdzonych, w okresie od października 2011 r. do 12 kwietnia 2012 r. , w czasie próby wynikającej z zapadłego w dniu 13.IV.2011 r. wyroku w sprawie IIK 45/11, a co w konsekwencji sprzeciwia się orzeczeniu kary łącznej przy zastosowaniu zasady pochłaniania kar w stopniu większym niż uczynił to Sąd Rejonowy w zaskarżonym wyroku czy też w stopniu wnioskowanym w apelacji tj. pełnej absorpcji.

Deklaracje skazanego co do chęci zmiany trybu życia, nawet szczere, pozytywna opinia z zakładu karnego nie są wystarczające do zakwestionowania słuszności wymiaru kary łącznej orzeczonej wobec A. B.. Orzeczenie kary łącznej w niższym wymiarze byłoby nieadekwatne do wagi poszczególnych przestępstw, za które A. B. został skazany, nie spełniałoby wymogów prewencji szczególnej i ogólnej.

Wszystkie popełnione przez A. B. występki, (łącznie dziesięć), za które został skazany i co do których zachodzą warunki do orzeczenia kary łącznej popełnione zostały po dacie wejścia w życie nowelizacji Kodeksu karnego z dnia 5 listopada 2009 r. tj. po dniu 8 czerwca 2010 r. a tym samym wobec tegoż skazanego miał zastosowanie przepis art. 89 § 1 kk i przepis art. 89 § 1a kk.

Stosownie do art. 89 § 1 kk w razie skazania za zbiegające się przestępstwa na kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem i bez warunkowego zawieszenia ich wykonania sąd może w wyroku łącznym warunkowo zawiesić wykonanie kary łącznej, jeżeli zachodzą przesłanki określone w przepisie art. 69 kk. W myśl zaś art. 89 § 1 a kk w razie skazania za zbiegające się przestępstwa na kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem ich wykonania sąd w wyroku łącznym może orzec karę łączną pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania.

Orzeczenie o warunkowym zawieszeniu wykonania orzeczonej wobec A. B. kary łącznej, tj. kary przekraczającej 2 lata pozbawienia wolności nie było możliwe z uwagi na treść art. 69 § 1 kk.

Nie znajdując podstaw do uwzględnienia zarzutów i wniosków apelacji wywiedzionej przez obrońcę skazanego Sąd Okręgowy utrzymał w mocy zaskarżony wyrok.

Stosownie do art. 29 ust. 1 ustawy Prawo o adwokaturze i § 14 ust. 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.IX.2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w wyroku zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz obrońcy skazanego kwotę 120 złotych wraz z kwotą 27, 60 złotych tytułem podatku od towarów i usług za obronę skazanego w sprawach o wydanie wyroku łącznego.

Na podstawie art. 624 § 1 kpk oraz art. 17 ust. 1 ustawy o opłatach w sprawach karnych zwolnił skazanego A. B. od obowiązku zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze zważywszy na jego sytuację materialną fakt odbywania kary pozbawienia wolności.

AP